Drekinn í mýrinni

 

Upp úr eðju mýrar einnar við stöðuvatn í Eistlandi var nýlega dreginn stríðsvagn, sem sokkið hafði þar í for í síðari heimsstyrjöld.

Þessi bryndreki er eins og nýr og ber merki nasistaherja, en er reyndar rússnesk byltingarsmíð af bestu gerð. Vagninn hefur verið tekinn traustataki af Þjóðverjum í stríðinu og notaður af þeim þar til hann sökk eins og klessa í forarpytt.

Ekki fannst neinn "þýskari" um borð. Hann er líklega fyrir löngu orðinn að drullu, eða er að borða Sauerkraut heima í Duisburg.

Fyrir skriðdrekaáhugamenn langar mig að upplýsa að þetta er dreki af gerðinni Komatsu D375A-2 ..... eh, nei það var grafan sem dróg kvikindið upp. Þetta var T34/76A. Mjög góðir skriðdrekar. Eftir hreinsun var hægt að starta díselvélinni. Þetta hljómar eins og Ladan mín gamla.

Eistneski herinn er nú loks kominn með almennilegan skriðdreka segja mér gárungar á Eistlandi. Honum var líklega drekkt þarna þegar Þjóðverjar flýðu frá þessu svæði eins og aumingjar þann 19. september 1944.

 

Múslímar eru reiðir

Múlímar eru reiðir og móðgaðir yfir mörgu sem við tökum okkur fyrir hendur á hinum síðustu og verstu tímum. Þessir móðgunargjörnu trúmenn verða oft reiðir og stökkva upp á nef sér út af hinu minnsta hismi.

Sama hvað á bjátar, er gleði alltaf holl. Þegar maður er glaður hverfur reiðin. Maður getur glaðst yfir mörgu, þó maður sé t.d. fátækur. Ef maður á góð, dugleg og falleg börn er maður hamingjusamasti maður í heimi.

Ég minntist í dag myndskeiðs sem ég sá í fyrra og leitaði og leitaði. Ég var orðinn hálf reiður og jafnvel móðgaður á tíma yfir því að finna það ekki. Öfgarnar voru farnar að sjóða í mér og svo kom það í leitirnar.

Þetta myndskeið móðgaði víst mikið þegar það var sýnt í Hollandi fyrra. Þetta er auglýsing frá yfirvöldum í Hollandi, þangað sem ég get m.a. rekið ættir mínar, sem vara við óvarlegri notkun flugelda.

Það er nú einu sinni svo, í okkar menningarheimi, þ.e.a.s. í norðvestanverðri Evrópu, að ungir múslímar virðast hafa meira dálæti á flugeldum en gengur og gerist.  Þeir slá þó ekki Íslendingum við.

En hvernig er hægt að móðgast yfir þessu saklausa gríni um "Frelsisherinn gegn frelsi"?:

Danahatur Alþingismanns

Það er greinilegt að sjálfstæðisbaráttu íslensku þjóðarinnar, eða hluta hennar, er ekki lokið. Það kom fram í ræðu forseta Íslands nýverið, er hann fullvissaðir þjóð sína um að bruðl með almannafé til að koma Íslandi í Öryggisráð SÞ væri endapúnktur þeirrar baráttu.  

Árni Þór Sigurðssonar alþingismaður Vinstri Grænna var með færslu í gær , sem hann kallaði "Danskir fjölmiðlar ala á kynþáttafordómum". Ég las þessa stuttu færslu Árna Þórs og sá strax að hann veður í villu.

Hann er að skrifa um hina hræðilegu morðárás á 16 ára tyrkneskan pilt, sem barinn var til bana af þremur dönskum jafnöldrum, er hann var að bera út blöð á Amager. Kaldrifjuð árás og ógeðfelld, sem því miður er ekki sú fyrsta sinnar tegundar í Danmörku og skiptir uppruni manna þar ekki máli.

Fréttin kom frá lögreglunni, án kynþáttar, til dönsku fréttastofunnar Ritzau og þaðan í fjölmiðlana. Ég hugsaði sem Árni, þegar ég las fréttina fyrst: "er nú verið að fela staðreyndir?". Af reynslu veit ég, að þeir fjölmiðlar sem lýst hafa Íslendingum í útrás í Danmörku sem heimsyfirtökumönnum, eiga það til að nefna frekar ætterni manna í glæpamálum. Ég fór á ekstrabladet.dk og sá að þar var einmitt greint frá því að árásamennirnir væru danskir. Síðar kom fram að fórnarlambið væri innflytjandi. Ég get ímyndað mér að blaðamenn hafi verið að hringja í lögreglu og spítala allan þann dag til að fá staðreyndir í málinu.

Ef einhvers staðar á að leita að "sökudólgi" í þessu máli, sem Árni Þór er að gera fjaðrafok út af, er það hjá lögregluyfirvöldum. Lögreglustjóri hér í Kaupmannahöfn, Per Larsen, hefur lengi haft þá stefnu að reyna að fela fyrir fjölmiðlum uppruna fórnalamba eða glæpamanna. Hann gerir það vegna þess að tíðarandinn og pólitískar skoðanir vænta þess af honum. Hann er til dæmis í mjög góðu sambandi við glæpamenn sem eru múslímar (en þeir eru reyndar samkvæmt opinberum tölum fleiri og öfgakenndari en danskir glæpamenn), og þykir sumum um of. Það vill Per Larsen sem minnst um tala, og gæti það verið rétt hugsað hjá honum.

En stundum fer Per Larsen út fyrir pólitíska rétthugsun sína. Eitt dæmi: Fyrir nokkrum árum var ungur gyðingur næstum því sleginn til óbóta á Nørrebro. Ungir múslímar sem séð höfðu Davíðsstjörnu gyðingsins, sem hann hafði um hálsinn er hann var að æfa í heilsurækt, veittu honum eftirför til að ráðast á hann. Fyrst var ekki vitað af hverju ráðist var á manninn. Svo kom í ljós að áraásamennirnir voru múslímar og loks kom í ljós að fórnalambið var gyðingur. Þetta þurfti að draga út úr yfirvöldum. Viðbrögð Per Larsens við árásinni voru: að það væri "klókt af gyðingum að gera sig ekki mjög sýnilega á Nørrebro".

Dauðinn á horninu

Árni Þór Sigurðsson veður í villu og er að reyna að skora ódýra punkta á þessu hjali sínu um kynþáttahatur danskra fjölmiðla. Hann ætti að kynna sér málin betur áður en hann skrifar, og á það við um marga í hans flokki, sem eru með blogg.

Ég ætlaði mér að gera athugasemd við þetta hjá Árna, en þá kom í ljós að ég var útilokaður á síðu hans. Hvaða "kynþáttahatur" er það hugsaði ég?, því þetta þótti mér týra. Ég man ekki eftir því að hafa trampað á tær Árna, eða rifið við hann kjaft svo að hann yrði leiður. Það er nú vengjulega ástæðan til að ég útiloka menn eða vegna þesse sem verra er, að þeir lýsa því yfir að gyðingar séu nasistar, rasistar og þjóðarmorðingjar.

Nei, síðast þegar ég gerði áthugasemd hjá Árna, og var það líklega í annað sinn yfir höfuð. Þá lýsti ég Medvedev sem vörtu á afturenda Pútíns. Það hefur líklega farið svo fyrir brjóstið á þessum gamla skólabróður mínum að hann hefur útilokað mig.

Ég kannast aðeins við Árna frá skólaárunum í Menntaskólanum í Hamrahlíð; Man eftir honum sem ágætispilti og sanngjörnum dreng, enda vorum við nær í pólitískri hugsun á þeim árum. Mig minnir þó að hann hafi upphaflega verið Framsóknarmaður. Ég man reyndar aðeins eftir einu minnistæðu um hann frá þeim árum fyrir utan Keflavíkurgöngur og árásir á herskip í Sundahöfn. En það var höfuð hans. Þegar við útskrifuðumst jólin 1979 (fyrr en aðrir) kom í ljós að stúdentshúfa mín var með mest ummál í þeirri útskrift eða heila 60 sm. (þar sem 1 sm. var vegna hársins sem var umfangsmeira en í dag, og húfa Árna með minnsta ummálið, eða 54 cm. Mottó Árna Þórs var "heimskur er jafnan höfuðstór".  

En litlir hausar geta nú líka gert mistök. Blogg Árna um hið hræðilega morð á tyrkneska blaðburðadrengnum, sem viðist hafa verið framið án nokkurrar ástæðu, og ásakanir hans í garð danskra fjölmiðla eiga ekki við rök að styðjast. Mikið væri nú gott ef Árni væri jafn gagnrýninn á það sem gerist í Rússlandi, en þar ól Árni manninn við nám og aðrar aðgerðir á tímabilinu 1986-88.

Gyðingar í Austurríki á 3. öld e.Kr.

Árið 2000 fundu fornleifafræðingar lítið hálsnisti í bænum Halbthurn í Burgerlandhéraði. Svo mikill var fjöldi funda sem fannst á þessum stað, að ekki vannst tími til að rannsaka gripinn fyrr en árið 2006. Þá kom í ljós að inni í honum var lítil gullþynna og á hana var krotað með stórum grískum bókstöfum í einni bunu:

 

Textinn á þynnunni er efst og orðin í byrjun hebresku bænarinnar undir. Þetta útleggst: Heyr ó Ísrael, Guð er drottinn, Guð er einn. Þess má geta að þessi bæn var klippt út í gullpappír og límd á vegginn í Gúttó við fyrstu guðsþjónustu gyðinga á Íslandi, árið 1940.

Þessi merki fundur þýðir að gyðingar voru í Austurríki áður en forfeður flestra þeirra sem þar búa í dag voru komnir almennilega úr þjóðflutningunum. Forfeður kynþáttahatarans Jörg Haiders voru til að mynda enn í Asíu, forfeður gobenorssins Arnolds Schwarzeneggers voru rétt að yfirgefa Afríku og forfeður foringjans Adolfs Alfonssonar voru þegar farnir að skammast sín, eða sisvona.

Mikið gleðst mitt forna hjarta. Sjá nánar hér , hér og hér.

 

Eimskipasaga

Ljósm. Vilhjálmur Örn

 

5. febrúar árið 1940 fór Valerie Neumann, 65 ára kona í Vín Austurríki, í sendiráð Dana í Vín og sótti um 14 daga landvistarleyfi í Danmörku, til þess að bíða þar eftir skipi til Íslands. Erindi hennar var sent til útlendingadeildar Ríkislögreglunnar í Kaupmannahöfn, sem hafði samband við skipafélög sem sigldu á Ísland.

Danska skipafélagið DFDS upplýsti að ekki yrði siglt í bráð til Íslands, þar sem hætta væri á því að skip félagsins yrðu tekin af Bretum og færð til hafnar á Bretlandseyjum, sérstaklega ef "þýskir þegnar" væru um borð.  Danska lögreglan fór annars með umsókn Valerie Neumann sem umsókn gyðings og færði hana inn í skýrslur sem Valeire Sara Neumann. Lögreglan gerði DFDS það ljóst að Valerie Neumann væri gyðingur frá Austurríki. Þýsk yfirvöld kröfðust þess að gyðingakonur bæru millinafnið Sara í skilríkjum sínum og karlar millinafnið Israel. Hún var líka afgreidd sem Valerie Sara Neumann í Danmörku.

Eimskipafélagið hf upplýsti, þegar mál Valerie Söru Neumann var borið undir það, að maður myndi gjarnan taka þýska ríkisborgara með á skipum sínum, ef þeir hefðu meðferðis vottorð frá breskum yfirvöldum. Eimskipafélagið vissi hins vegar vel að þýsk yfirvöld gáfu ekki út nein slík vottorð.

Danski lögreglufulltrúinn H. Krause, sem var nasisti og gyðingahatari, skrifaði í skýrslu sína um Valerie Neumann "Það kom fram í máli félagsins að maður vildi helst vera laus við farþega sem kynnu að valda vandamálum eða seinkunum fyrir skipið".

Norðmenn neituðu líka Valerie Neumann um leyfi til að bíða eftir skipi til Íslands í Bergen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 The Wonderland of Contrasts

Nokkrum mánuðum síðar, eftir að Valerie Neumann ítrekaði umsókn sína og einnig fjölskylda hennar á Íslandi, n.t. systursonur hennar Viktor Urbantitsch (Urbancic) sem var búinn að kaupa handa henni farmiða, var aftur haft samband við Eimskipafélag Íslands í Kaupmannahöfn.

Eimskipafélagið upplýsti þann 5. apríl 1940 að það hefði verið svo mikið "Vrøvl" og erfiðleikar með bresk yfirvöld, svo það væri ekki hægt að leyfa frú Neumann að sigla, nema að hún fengi bresk vottorð og gildandi íslenskt landgönguleyfi. Skrifstofa félagsins í Kaupmannahöfn upplýsti að siglt yrði þann 10. apríl og svo aftur 1. maí.  Embættismaður við Ríkislögregluembættið, Troels Hoff, ákvað hins vegar sama dag að Valerie Neumann fengi ekki leyfi til að dvelja í Danmörku.

Fjórum dögum síðar buðu Danir, svo að segja án nokkurrar mótspyrnu, þýsku herraþjóðina velkomna. Og já, ekki má gleyma því að Þjóðverjar, sem Íslendingar báru svo mikla virðingu fyrir, tóku Gullfoss traustataki í Kaupmannahöfn.

Valerie Neumann sat áfram í Vín og fjölskyldan á Íslandi var rukkuð um 31 Íslenskar krónur fyrir símskeytakostnaði í bréfi dags. 28. nóvember 1940. Áður hafði danska forsætisráðuneytið minnt á þessa skuld í bréfi til Sendifulltrúa Íslands í Kaupmannahöfn.

Danir fengu peningana sína, eins og alltaf, og Eimskip losnaði við vandræði. Nasistar fengu Gullfoss  og var skorsteinsmerki skipsins þeim líkast til að skapi.

Valerie Neumann, jú hún var send í fangabúðirnar í Theresienstadt 21. júlí 1942. Andlát hennar skráð 9. ágúst 1944. Hvort hún hefu dáið þann dag eða verið send í útrýmingarbúði er óvíst.

Skömmu áður höfðu nasistar búið til áróðurskvikmynd um ágæti þessara fangabúða í fyrir utan Prag. Í kvikmyndinni sést fólk í sparifötunum við ýmsa iðju. Flestir þeir sem þarna sjást voru sendir til útrýmingarbúðanna Auschwitz og Sobibor að loknum myndatökunum, m.a. kvikmyndagerðamaðurinn. Kvikmyndin sýnir gyðinga frá Austurríki, Hollandi, Danmörku, Austurríki og Tékkóslóvakíu.

Hér eru tvö skeið úr áróðurskvikmyndinni frá Theresienstadt

http://www.youtube.com/watch?v=OlIMAJF3kic

http://www.youtube.com/watch?v=E9gSzo0x4ak

 

 

Í þessu húsi við Haidgasse í Vín bjó Valerie Neumann árið 1940. Síðar bjó hún í Rotensterngasse. Síðasta heimilisfangið henna á þessari jörð var ekki Reykjavík heldur Theresienstadt.

Berlínarboogie Laxness

 

Þegar Halldór Kiljan Laxness greindi frá því í æviminningum sínum að hann hafði verið í Berlín árið 1936 og hefði farið með Dr. Jóni Helgasyni á Ólympíuleikana, gleymdi hann að greina frá því að hann var tvisvar í Berlín árið 1936. Fyrst í ágúst og aftur í október. Í fyrra skiptið skaffaði dóttir ónafngreinds gyðings, sem Laxness sagði vin sinn, miða á sýningu Hitlers. Laxness lýsir af mikilli andargift  "bjúgnefjaðri" dóttur þessa vinar síns. Hún mun hafa fært Halldór og Jóni miðana á leikinn, eins og gyðingum einum var lagið - ja, ef trúa á Laxness í Dagleið á Fjöllum árið 1962. Gaman hefði verið að vita hver þessi gyðingastúlka var, eða bara hann pápi hennar.

Síðari Berlínarferð Laxness gróf ég fyrir nokkrum árum síðan upp á Ríkisskjalasafninu í Kaupmannahöfn og birti upplýsingu um hana í fræðigreinum á dönsku og ensku. Ég greindi líka Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni frá þessu, þar sem ég hafði frétt að hann væri að skrifa verk um Laxness. Hann birti auðvitað þessi tíðindi í bók sinni. Lesendur Laxness og sérfræðingar, sem ekki viðurkenna Hannes, geta ekki lesið annað út úr bókum HKL en að Laxness hafi aðeins verið einu sinni í háborg nasismans þetta ár. Ætli Kress, gæsalappafræðingur HÍ, geti viðurkennt heimildir sem sýna annað?

Laxness fór ekki gagngert á Ólympíuleika í Berlín, heldur var meginmarkmið ferðanna til Berlín að tryggja sér fé sem útgáfa hans, Zinnen Verlag, skuldaði honum. Laxness taldi okkur trú um að fyrirtækið hefði átt erfitt með að greiða honum vegna þess nasistar teldu að hann hefði skrifað eitthvað ljótt um nasista. Því fer fjarri árið 1936, og er líklegra að peningaáhyggjur Laxness hafi verið vegna þess að Zinnen var í eigu gyðinga í Austurríki og útibú slíkra fyrirtækja í Þýskalandi höfðu verið sett undir umsjón. Laxness sagði okkur dauðlegum lesendum sínum, að Zinnen væri í eigu sósíaldemókrata.

Steen Hasselbalch, útgefandi Laxness í Danmörku og fyrsti erlendi umboðsmaður hans, hafði samband við danska Utanríkisráðuneytið, sem útbjó bréf handa Laxness svo hann gæti sýnt þýskum yfirvöldum. Í því bréfi var haldið fram að Laxness væri ópólitískur og í hæsta lagi krati.

Laxness hafði verið í Buenos Aires á 14. PEN heimsráðstefnunni áður en hann kom aftur til Berlínar í október 1936. Í Ríó hafði hann með sveittan skallann haldið uppi vörnum fyrir Jósef Stalín. Það er öllu líklegri skýring á því að nasistar fengu óbeit á Laxness árið 1937 og komu í veg fyrir að bækur hans yrðu gefnar út eins og lýst er í Vettvangi Dagsins árið 1942.

Árið 1936 var nasistum alveg sama um þennan íslenska rithöfund, sem fékk sæti nærri stúku frammámanna nasistaflokksins á Reichsbühne í ágústmánuði 1936 og það með hjálp bjúgnefjaðrar gyðingastúlku.

Í október 1936 varð danska sendiráðið líka að minna Laxness á , með orðunum "eins og Yður mætti vera kunnugt um", að Zinnen forlagið væri ekki með umboðsaðila í Berlín, heldur í Leipzig, Becker að nafni. Ef Laxness vissi að skuldunautar hans væru staðsettir í Leipzig haustið 1936,  hvað var Laxness þá að álpast í Berlín á Hotel Nordland í Invalidenstrasse 115, eða á Ólympíuleikunum þann 9. ágúst árið 1936?

 

Garðurinn á Hótel Nordland, þar sem Laxness velti fyrir sér fjármálum og nasistum árið 1936 í stað þessa að fara til Leipzig, þar sem útgáfufyrirtæki hans hafði skrifstofur.

 

Árið 1938 fór Laxness svo aðra för sína til Moskvu og fylgdist ánægður með sýndarréttarhöldunum yfir Nikolai Bukharin sem enduðu með aftöku Bukharins. Svo sagði hann aufwiedersehen til Veru Hersch, barnsmóður Íslendings, en sá hana aldrei aftur, frekar en vin sinn gyðinginn sem átti dóttur sem var svo dugleg að skaffa miða á besta stað á Ólympíuleikunum árið 1936.

Ég er viss um að Laxness hefði ekki farið á Ólympíuleika í Peking ef hann hann væri uppi á okkar tímum?  Jafnvel þótt eitthvað "Zin Huen" forlag skuldaði honum glás af peningum.

Menn gera ekki sömu mistökin tvisvar - eða hvað?

Tölur sem tala

 

 

Splunkuný palestínsk skoðunarkönnum sýnir að:

1. 84% Palestínumanna styðja sjálfsmorðsárásir 
2. 2/3 allra Palestínumanna styðja eldflaugaárásir Hamas á Ísrael
3. 3/4 allra Palestínumanna álíta að friðarviðræður Abbas og Olmerts séu tilgangslausar og að þær beri að stöðva.

Khalil Shikaki hjá palestínsku stofnuninni Center for Policy and Survey Research er miður sín yfir niðurstöðunni, og líst ekki á blikuna. "Ég hef mjög miklar áhyggjur af því sem í vændum er" segir hann við New York Times .

Á ekki bara að leyfa þeim þetta?

 

 

Villi dóni fór auðvitað strax að leita af myndum af ungfrú Karlsson. Þá komst hann nú fljótt úr skugga um að þessi Kristin Karlsson og systir hennar Ragnhild eru hinar verstu konur, þótt vera geti að þær séu brjóstagóðar. 

Þær byrjaðu á þessu uppátæki sínu í nafni kvennabaráttu í Uppsölum og nú hefur þetta "óáran" dreift sér. Hafa þessar sænsku systur stofnað samtökin Bara Brost eða Ber Brjóst.  Áður en Kirstin misbauð siðgæðinu í Hveragerði, hafði hún og systirin leikið sama leikinn í Lundi, Málmey. Má lesa um þetta á máli berserkja hér og hér.

Þetta er nú kvennabarátta í lagi. En öllu má ofgera. Ég legg til að þetta fari ekki úr böndunum. Allt sem hindrar sund verður að hylja. Hitt má flakka. Ég sleppi því að sýna brjóstin á Karlsons sisters. Mér sýnist að það verði ekki neitt heimsóknartap á bloggi mínu þrátt fyrir það. Ég held að ég hafi ekki rangt fyrir mér þegar ég segi að Ragnhild Karlsson hafi ekki mikið til brjósts að bera, og sé mjög stráksleg. Ætli hún stefni ekki inn í karlabaðklefann í næstu uppákomu?

Bannað að bera brjóstin í Hveró

„Neðanmálsfrétt"

 

Leyfist manni að vitna í "sjálfan sig": „Nýjasta bókin mín fer brátt að koma út. Ég hef valið að gefa hana út sem "vefbók". Hún fjallar um "gæsalappir" („...") og notkun þeirra í "HÍ" gegnum "söguna". Ég vitna líklega ekki rangt í sjálfan mig, þegar ég segi: „Þetta er bók sem vitnað verður í". Ég vonast eftir því að fá hin „mjög svo "eftirsóttu" gæsalappaverðlaun "HÍ"  og Hæstaréttar Íslands "(HÍ)" fyrir." (Sjá mynd, þau ykkar sem ekki eru blind "sjónskert").

„Næsta bók mín verður "Neðanmálsgrein¹"  Það er 845 blaðsíðna "verk", en 632 þeirra eru "neðanmálsgreinar". Bókin er mettuð af gæsalöppum og "upphrópunarmerkjum". "Neðanmálsgrein" hentar ekki til birtingar á "netinu", og vonast ég til að hún seljist grimmt. Ég tek það fram að ég er búinn að fá "leyfi" frá helstu "neðanmálsættum" landsins til að birta allar þessar greinar. Ég get líka upplýst, án þess að þið farið nú að vitna í það, að sumir að bestu vinum mínum eru "Hæstaréttadómarar" í og úr HÍ. Þeir hafa lesið bókina og gefið mér góð "ráð" en dýr². " - eða er það svona.""²

1. "Enska útgáfan "Notes" kom út í fyrra og rokseldist".
2. "Launráð".

Er þetta Mozart?

 

 

The Telegraph greinir frá því í dag á vefsíðu sinni að nú séu komin í leitirnar tvö málverk sem greint verði opinberlega frá á ráðstefnu um helgina. Málverkin eigi að sanna hvernig Wolfgang Amadeus Mozart leit út.

Annað málverkanna sem á að kynna um helgina, og sem The Telegraph birtir mynd af, er ekki nein "nýjung". Það var keypt af safnara í Danmörku fyrir 3 árum.  Sjá hér: http://web.telia.com/~u57013916/Hagenauer%20Mozart.htm

Mozart leit að minnsta kosti ekki svona út:

 

Því þessi mynd var gerð 18 árum eftir dauða hans.

Er ekki gott að vita hvernig Mozart leit út?  Nú er hægt að hafa Mozart "lookalike-keppni" í Vín við fyrsta tækifæri.