Þjóðviljinn og vilji þjóðarinnar

 

 

Mikið rit um mannlega galla og breyskleika hefur verið gert aðgengilegt fyrir almenning. Nú geta allir, sem tíma hafa og sagnfræðilegan áhuga, flett Þjóðviljanum á Timarit.is og orðið margs vísari.

Á Íslandi var til fólk sem með betri vitund vildi gera Ísland að leppríki Sovétríkjanna. Til voru Íslendingar, sem gerðu sér grein fyrir öllum skítleika nasismans, sem ekki sá hvernig "kommúnisminn" hafði verið afbakaður til að fremja verstu glæpi mannkynssögunnar. Menn urðu vitni að, og sumir tóku þátt í, þessum glæpum og flestir þegja svo þunnu hljóði í dag og skammast sín ekki einu sinni.

Ég hef brugðið mér í ferðalag aftur í tímann og flett Þjóðvilja Kaldastríðsáranna. Þetta gefur mér nýjan skilning á þeirri umræðu sem nú tröllríður samfélaginu. Margt af því fólki sem skrifaði í þetta blað og ólst upp með því, er enn á ferðinni og sjálfsálit þess er enn það sama. Það telur sig vera betra en annað fólk. Vinstri menn töldu sig þá sem og nú hafa einkarétt á ákveðnum þáttum mannlífsins. Þeir töldu sig vera réttlátari, með betri málstað, vera menningarlegri og mannúðlegri; töldu sig meiri náttúrverndarsinna en aðra og svona mætti lengi telja. Þessi fullvissa um vera boðberar hins réttláta sósíalisma var blandað saman við endalausar stælingar við "íhaldið", sem frekar einkenndust á öfund og hatri í garð þeirra sem gekk fjárhagslega betur í lífinu, en af eiginlegri stéttarbaráttu.

Ég ætla þó ekki að gera lítið úr mikilvægi Þjóðviljans fyrir stéttarbaráttu, en þeir sem börðust enduðu flestir með því að hugsa fyrst og fremst um sjálfa sig, sem er ekkert óeðlileg hegðun hjá mannverunni.

Viðhorf, sem sett eru fram í Þjóðviljanum, sverja sig oft í ætt við múgæsingu og fordómadýrkun í bland við barnalega þjóðernisrómantík. Þetta kom t.d. í ljós í umræðu um varnarmál. Úrkynjunin var samkvæmt Þjóðviljanum náttúrulega mikil á Vellinum. Kanar voru villimenn sem eitruðu fyrir Íslendingum. Kanasjónvarpið sýndi að sögn Þjóðviljans myndir sem kvikmyndaeftirlitið myndi banna börnum á Íslandi. Hætturnar voru margar. Kanar voru klámkarlar hættulegir hreinni, íslenskri náttúru.

Meðferð Kínverja á Tíbetbúum voru líka í brennidepli þá eins og nú. Þá var yfirtaka Kínverja á Tíbet fjálglega líkt við dvöl varnarliðs NATO á Íslandi. Jakobína  Sigurðardóttir skrifaði grein sem ég flokka undir andlegan fyrirhyggjufasisma íslenskrar sveitakonu. Jakobína sér Ísland í krumlum Kanans eins og Tíbet undir hæl Kína. Þvílíkt ímyndunarafl?

Allt sem rússneskt var eða frá austantjaldslandi, taldi Þjóðviljinn frábært, og á 7. áratugnum leið ekki sá dagur að ágæti Austur-þýskra skut- og versmiðjutogara, Traktora í Novosíbirsk og plasmavéla í Sovételdflaugum væri tygjað. Ef Louis Armstrong lék í Austur-Berlín, var það fyrst í frásögur færandi. Allt kommaísenkram og sósíalistabull var sagt vera vegurinn til sæluríkisins. 

Eftir 1970, þegar raunsærri menn fóru að skrifa í blaðið um andhóf og mannréttindabrotin, var spjótunum í staðinn beint að framförum í efnahagslífi á Íslandi. Álverin áttu að sögn að eyðileggja aðalefnahag Íslendinga, fiskveiðarnar.  Menn áttu alltaf erfitt með orsakagreiningu á Þjóðviljanum.

Árið 1965 var mikil umræða um álver, eins og í dag. Lesið eftirfarandi greinar um "Álauðvaldið" og áhrif þess á Ísland. Sjá hér, hér, hér og hér.   Fer ekki hrollur um ykkur? Vinstri menn nútímans, sem eru mestmegnis mikil náttúrubörn, virðast hafa geymt árganga af Þjóðviljanum undir koddanum síðan 1965.  Árið 1965 dýrkuðu vinstrimenn ríki sem menguðu mest allra hér í heimi.

Í dag dýrka fyrrverandi Þjóðviljamenn ríki, þar sem miðaldahugsunarháttur er ríkjandi og mannfrelsi er fótum troðið. Er ekki hægt að finna eitthvað betra að hanga aftan í en einræðisherra og illa upplýstan lýð sem hefur Múhameð sem æðstan guð í stað Leníns? Af hverju er fólk, sem upp til hópa eru trúleysingjar, mestu trúarofstækismennirnir? Þau ríki og stefnur sem vinstrimenn styðja í sameiginlegu hatri á BNA og vestrænum gildum, losuðu Íslendinga við herinn.  Það voru ekki endalausar söngæfingar og kröfugöngur herstöðvanastæðinga, sem enginn missti af ef hann las Þjóðviljann, þar með talinn undirritaður.

Ýmsan mikilvægan fróðleik er þó líka að finna í Þjóðviljanum. Þetta er sagnfræðiheimild.

Minnugir menn muna líklega vel eftir erfiðleikum Flugleiða í lok 8. áratugarins og tillögum hanskasósíalistans Ólafs Ragnars til lausnar þeim. Viðtal við hann frá 1980 sýnir að það sem hann hafði til málanna að leggja þá var nærri búið að koma í veg fyrir ferðagleði hans og kammerads Ingibjargar Sólrúnar á 21 öld. Ólafur skrifaði : Hvaða vit væri í því fyrir þjóð sem stendur frammi fyrir því eftir örfá ár að sinna eingöngu Evrópu- og innanlandsflugi að ráðast í byggingu flugstöðvar á Keflavíkurflugvelli og það fyrir bandarískt fé, sem stæði kannski tóm að meginhluta?  - Svona var nú Ólafur forseti vor lélegur spámaður.

Þjóðviljinn er fyrir löngu allur.  Margir syrgja hann sárt. En vilji þjóðarinnar var annar en rausið, ruglið, afturhaldið, öfundsýkin og smámunasemin í aðstandendum Þjóðviljans.

 

Var sovétdraumurinn þvílík martröð að hann gerir vinstrimenn nútímans hrædda við 2-3 álver? Þeir voru ekki svona hræddir við ofveiðar Ráðstjórnarríkjanna sem þeir rómuðu á sínum tíma.

Þegar íslensk lögregla varð alþjóðleg

 

 

Ég hef áður skrifað frásögn mína af óeirðum í Sundahöfn árið 1979, sem ég tók þátt í með tilheyrandi steinasöfnun/-kasti, því þá var ég svo syndlaus.

Óeirðirnar brutust út þegar herstöðvaandstæðingar mótmæltu komu herskipa til landsins. Þetta hófst allt settlega. Árni Björnsson þjóðháttafræðingur sat inni í bíl með kaffibrúsa og gjallarhorn og skemmti sjálfum sér með rímum. Það var mjög kalt og frekar hvasst, en fólk hitaði sér með því að syngja ástralskan slagara og sumir voru með þorskausa á kústasköftum, sem þeir hristu óðslega. Allt í einu kom fjöldi lögreglumanna út úr kornskemmu einni stórri á hafnarbakkanum og fór að berja sér til hita á mótmælendum. En það verður að viðurkennast að mótmælendur hófu leikinn með málningarslettum og öðrum skrílslátum. Fólk var handtekið og ég man að nokkrir MH-ingar héldu því fram á lögreglustöðunni, eftir að þeim var ekið þangað í rútu, að þau hétu Karl Marx, Rosa Luxemburg og Vladimir Lenin. Lögreglan fann ekki það fólk í þjóðskrá. Þrír herstöðvaandstæðingar voru fluttir á slysadeild. Ég var frár á fæti og náðist ekki, nema á myndavél.

Ég skoðaði nú um daginn frásagnir Þjóðviljans, sem gerði sér mjög mikinn mat úr þessu í að minnsta kosti 10-12 daga eftir að stimpingarnar áttu sér stað. En útlegging Þjóðviljans var nokkuð öðruvísi en hjá Mogganum.  Einar Karl Haraldsson, sem nú er með skæting við fjölmiðla fyrir Össur Skarphéðinsson, skrifaði fréttirnar á Þjóðviljanum og velti síðar fyrir sér  hvort lögreglan væri farinn að apa eftir aðferðir stórborgarlögreglu gegn mótmælendum.  Böðvar Guðmundsson skrifaði einnig áhugaverðan pistil um atburðinn þann 30. september. Þetta gerðist allt á skrítnum tímum. Menn geta best séð það með því að lesa Þjóðviljann frá þessum tíma. En mikið af sama ruglinu er enn í gangi hjá Þjóðviljaliðinu og afkomendum þess.

Almenningur hefur harla mikið velt fyrir sér lögreglu- og hermáladraumum Björns Bjarnasonar á síðustu árum. Árið 1979 var Steingrímur Hermannsson hins vegar dómsmálaráðherra, í hinni mannmörgu stjórn Óla Jó með allaböllum og krötum, áður en upp úr sauð.  Ætli Steingrímur muni hvaða fyrirskipanir komu að ofan frá honum, þegar lögreglan gekk til atlögu gegn þeim sem mótmæltu komu NATÓ herskipa árið 1979. Þetta er vonandi ekki NATO Classified upplýsingar sem er búið brenna í tunnu?

Burt með þessa ríkisstjórn

 

Nú er tími til kominn að hugsa til kosninga. Núverandi ríkisstjórn er ekki starfi sínu vaxin. Sumir ráðherranna eiga erfitt með að uppfylla lýðræðislegar skyldur sínar og einn er í eilífðar utanlandsreisu, að sögn til að koma Íslandi í Öryggisráðið. 

Fósturjörðin og landsins lýður eru greinilega ekki nógu skemmtileg viðfangsefni fyrir ríkisstjórn Íslands. Og ef t.d. utanríkisráðherran hefur ekki hendurnar fullar upp í endanum á hryðjuverkamönnum í sólarlöndum, er hún að vasast í málefni annarra ráðuneyta. Þetta er óþolandi ástand.

Öryggið er sprungið á Íslandi. En farfuglarnir í ríkisstjórninni hafa ekki tíma til þess að sinna því. Stór hluti þjóðarinnar er farinn að lepja dauðann úr skel - bókstaflega. Hinir geta ekki hætt eyðsluleiknum. Menn kunna sér ekki hóf og kommarnir eru verstir.

En fram úr hófi keyrði í gær þegar vinstripakkið, sem því miður stýrir landinu með Sjálfstæðismönnum, er farið að hindra fréttaflutning.

Þegar skrifað var undir viljayfirlýsingu ríkisstjórnarinnar, Alcoa og Norðurþings í Iðnaðarráðuneytinu í gærmorgunn var ljósmyndara Fréttablaðsins meinaður aðgangur.

Visir.is ræddi við hækju Össurar Skarphéðinssonar, Einar Karl Haraldsson, sem var úrillur og hreytti þessu í blaðamenn: ,,Hvaða andskotans máli skiptir einhver undirskrift?"

Einar Karl Haraldsson, sem forðum daga var kommísar á Þjóðviljanum (svo ekki sé minnst á fréttastofu RÚV), er aðstoðarmaður ráðherra sem greinilega þykir starf sitt svo leiðinlegt að hann segir alheiminum að undirskriftir við Alþjóðafyrirtæki séu eitthvað sem ekki skiptir þjóðina neinu máli.

Ef þetta samkomulag reynist happadráttur fyrir þjóðina, munu menn ekki geta sýnt hina sögulegu stund á mynd. Þetta er nú meiri lágkúran. Össur er ekki annað en framsóknarmannagrey - sauður í úlfagæru.

Þórunn Sveinbjarnardóttir hindraði hér um daginn aðgang ljósmyndara að hræi ísbjarnar "vegna þess að slíkar myndir gætu skaðað ímynd landsins". Nokkrar myndir af hræi geta vart skaðað ímynd ríkisstjórnarinnar meira en komið er. Ætli umheiminum sé ekki nokkurn veginn alveg sama hvort ísbjörn sé skotinn í grennd við Norðurpólinn. Naflaskoðunin enn á fullu.

Ríkisstjórnin, og sér í lagi vinstri helmingurinn, er illa leikið hræ, sem ætti að fara í Total Make-Over sem allra fyrst. Læpósökk, tannréttingu, hárígræðslu og brjóstalyftingu, fitusog úr rasskinnum og ekki síst vangstýfingu fyrir Ingibjörgu víðförlu. Leyfi ég mér að mæla með góðri kosningu. Fólkið í landinu, sem er búið að hamfletta og fitusjúga of lengi, á nú leikinn. Endurreisn andans, nýja ríkisstjórn.

Gagnrýnum stuðningsmenn Ingibjargar Sólrúnar

Ingibjörg Sólrún hefur enn einu sinni verið í sólarlandaferð í botnlanga Miðjarðarhafs. Nú er nefnilega sumar á Sýrlandi. Þar hefur hún eins og nýflegin ýsa rætt við ribbalda um stuðning þeirra við Ísland til setu í Öryggisráði Sameinuðu Þjóðanna.

Human Rights Watch hefur þetta að segja um ástand öryggis á Sýrlandi:

"Any engagement with Syria must include an open discussion of human rights concerns, including the fate of political prisoners and other Syrians who suffer abuse," said Sarah Leah Whitson, Human Rights Watch's Middle East and North Africa director. "The authorities in Damascus are still harassing anyone who dares criticize them."   Hér er frekari lesning.

Þegar Ingibjörg Sólrún var í Ísrael gerði hún ekkert annað en að tala um mannréttindabrot Ísraela. En hjá Assad var hún þæg stelpa og hélt kjafti, enda getur verið hættulegt að gagnrýna hann.

Sendið Assad eftirfarandi bréf og krefjist þess að hann komi Sýrlandi í lag, strax í dag, því Ingibjörg Sólrún gleymdi því þegar hún var í hallarheimsókn hjá honum nýverið.

Dear President Bashar al-Assad,

I am an Icelandic citizen, who followed the resent visit of Icelandic Foreign Minister Ingibjörg Sólrún Gísladóttir to Syria.  In the press releases from your meeting, I can see no mention of the Icelandic Foreign Minister addressing the human rights violations, which take place in Syria under your rule nor your rule's support of terrorist activity in Lebanon and elsewhere.  I, as a democratic Icelander, do not recognize Syria's support for Iceland's candidacy for the United Nations Security Council when fundamental human rights are violated in Syria.

Sincerely yours,

Undirskrift þín

 

Þótt Assad sé forseti tölvusambands Sýrlands, eru nokkuð erfitt að ná í hann eða ráðuneyti í landi hans með tölvusambandi. Bréfið má senda til fastanefndar Sýrlands hjá Sameinuðu Þjóðunum [e-mail] og einnig til sýrlenska þingsins [e-mail] og afrit til [e-mail]

Þessi ræða um Assad er áhugaverð.

Skúbbí dú...

 

Willie scooping, Noooo way!

 

Nú er ég líka orðinn skúbbari (scoopari). Allir að reyna að koma hálfnakinni forsetafrú yfir á mig. Nú fæ ég aldrei fálkaorðuna úr þessu, fyrst ég er orðinn þekktur fyrir að vera að leita að berrössuðu kvenfólki á veraldarvefnum í frítíma mínum. En neyðin kennir nakinni konu að spinna meira PR, sagði Gróa forðum.

Þetta skrifar Fréttablaðið í dag á blaðsíðu 50:

 

Fornleifafræðingurinn sem fann Dorrit á Evuklæðum

"Er staðfest að þetta sé Dorrit? Þetta er líkt henni en ég útiloka ekki að þetta sé tvífari hennar," segir Vilhjálmur Örn Vilhjálmssonfornleifafræðingur.

jakob @frettabladid.is

"Er staðfest að þetta sé Dorrit? Þetta er líkt henni en ég útiloka ekki að þetta sé tvífari hennar," segir Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson fornleifafræðingur.

Frétt um að líklega hafi Dorrit Moussaieff forsetafrú setið nakin fyrir hjá listakonunni Natöshu Archdale fór sem eldur í sinu um Netheima í gær. Fréttin kom í kjölfar þeirra tíðinda að Dorrit hefði keypt nektarmynd eftir Natöshu til að gefa í sextugsafmælisgjöf.

Skúbb er hugtak innan blaðamennskunnar sem felur það í sér að vera fyrstur með fréttirnar og um hríð var á huldu hver "átti" fréttina. Bloggskrif Andrésar Jónssonar almannatengils eru lýsandi fyrir leitina að skúbbaranum: Vísi, Monitor og ... "... svo hafði ég samband við Andrés og sagði að ég hefði fyrst séð þetta hjá Vilhjálmi," segir Atli Fannar Bjarkason, ritstjóri Monitors. "En Vilhjálmur á þetta. Algerlega. Flott hjá honum. Skemmtileg færsla og magnað skúbb," segir Atli Fannar.

Vilhjálmur Örn er búsettur úti í Danmörku. Hann hefur verið búsettur þar helming ævi sinnar eða í 24 ár, þar sem hann hefur sinnt fræðigrein sinni. En hann er í augnablikinu atvinnulaus sem gefur honum svigrúm til að garfa á Netinu.

"Nú? Ég er að frétta frá þér að þetta sé skúbb. Nei, ég hef ekki lagt mig eftir því að "skúbba" og hef aldrei starfað sem blaðamaður. Ætli það sé eitthvað laust?" spyr Vilhjálmur. En hvað kom til að Vilhjálmur rakst á þessa mynd sem finna má á netsíðu Natöshu? Hann segist garfa í ýmsu sem fornleifafræðingur. "Ég er hrifinn af gömlum og fallegum hlutum eins og forsetinn. Og þetta segi ég ekki niðrandi heldur þvert á móti. Íslendingar eiga eina glæsilegustu forsetafrú í heimi. En, ég er einmitt mikill stuðningsmaður Dorritar og þegar ég sá þessa frétt fékk ég þessa flugu. Hlýtur Dorrit ekki að hafa setið fyrir líka? Og ætli Ólafur hafi gleymt að ná í myndina?" spyr Vilhjálmur og vísar til þess að fyrirmenni geri þetta gjarnan - að eiginkonurnar sitji fyrir naktar. "Ef þetta er Dorrit á evuklæðum fyrir framan Tösku- og hanskabúðina er það ekkert til að skammast sín fyrir nema síður sé."

Ekki tókst að ná í Örnólf Thorsson forsetaritara í gær til að fá staðfest að Dorrit sé módelið á myndinni. Sé vitnað í Andrés almannatengil: "Ef Örnólfur Thors vill þiggja PR-ráð frá mér, þá myndi ég bara staðfesta strax að myndin sé af Dorrit. Ekkert að þessari mynd. Óþarfi að fjölmiðlarnir séu með getgátur um hana í allan dag."

Nektarmynd af ...

 

Hvað getur orðblind kona gefið einum ríkasta manni í heimi?

Jú, Dorrit Moussaieff frá Bessestad gefur Stephen Schwarzman forstjóra mynd af konu hans, Christine, sem er meðalútþurkuð blondína á besta aldri. Það er ekki nein venjuleg mynd, heldur nektarmynd af frúnni, búin til úr húðlituðum (flesklituðum) snifsum úr Financial Times.

Listamaðurinn sem var svo frumlegur að byrja á því uppátæki, að rífa Financial Times tætlur í stað þess að lesa það, græðir á tá og fingri á þessu föndri sínu. Hún heitir Natasha Archdale og er mjög sæt, en myndirnar hennar eru ekki mikil list eða (lyst).

 

 

Natasha viðskiptablaðalistamaður í London

Kannski var það ekki svo óviðeigandi hjá forsetafrúnni okkar að gefa svona mynd einum ríkasta manni í heimi, svona rétt til að minna á að íslenskt viðskiptalíf er frekar nakið um þessar mundir.

Enn ein spurning vaknar: náði Dorrit ekki í myndina af sjálfri sér sem hún ætlaði að gefa Ólafi? (Sjá hér að ofan). Natasha er með hana til sýnis á vefsíðu sinni.

Nú krulla ég saman síðasta Viðskiptablaðinu og gef konu minni nektarmynd af sjálfum mér. Hún verður himinlifandi. Að minnsta kosti er liturinn réttur, en það eru ekki eins margar háar tölur í mér eins og í Viðskiptablaðinu. I am broke and not a broker.

Have I seen this hat before, darling?

The Bessastadir Peace Summit

 

 

Ástþór Magnússon er aftur úti að aka. Maðurinn kvartar yfir því á einni af heimasíðum samtaka sinna, Friðar 2000, að menn hafi kallað hann "þorpsfífl". Ekki ætla ég að kalla Ástþór neitt, enda hefur hann unnið sér til gullkross í Grikklandi og allir muna eftir jólasveininum í Bagdad eftir að Ástþór flaug með hann þangað. Góðar gerðir eru alltaf stór afrek í þessum vonda heimi, nema ef góðgerðamennirnir geri sér þær að féþúfu.

En nú er Ástþór alveg úti að aka. Vísir.is hefur eftirfarandi frétt undir fyrirsögninni  Dorrit með lykilinn að friði.

"Ástþór Magnússon skoraði á Dorrit Moussaieff forsetafrú í formlegu bréfi í gær að vinna að friðarmálum í Mið-Austurlöndum.

Hann segir í bréfinu að lykillinn að friði sé í hennar höndum vegna þeirrar sérstöku aðstöðu sem hún hefur á Bessastöðum. Í bréfinu varar Ástþór við stríði Ísraelsmanna og Palestínumanna og segir að mögulega sé kjarnorkustríð og þriðja heimsstyrjöldin yfirvofandi. Ástþór segir samtökin Frið 2000 vera tilbúin að styðja við þetta friðarátak ef af því verði."

 

Sanktaklás er ættaður af þeim slóðum sem Ástþór segir ófriðinn vera. Klás var kominn af góðu fólki og bjó ekki fjarri þeim borgum þar sem forfeður Dorritar voru kaupmenn.

Hvað með að senda Jólasvein Ástþórs til Jerúsalem með lykil, eða bara beint til Gaza með fleiri leikföng?

Mín kæra þjóð. Er ekki orðið fullljóst að Ísland gegnir engu hlutverki meðal þjóðanna. Ekki einu sinni forseti og utanríkisráðherran, þótt ferðagleðin sé óhemju mikil. Það eina sem þjóðin fær út úr víðförli þeirra er stór reikningur. Það kemur nú ekki mikið meira út úr viðleitni Ástþórs.

Er fótbolti uppbyggileg íþrótt ?

Einn af þeim sem yngist allur upp ef knattspyrna er annars vegar er stríðsglæpamaðurinn Milivoj Asner, sem framdi hræðilega glæpi gegn mannkyninu í Króatíu í síðari Heimsstyrjöld. Asner sem býr í Klagenfurt í Austurríki er 95 ára, en það aftrar honum ekki frá því að fara á völlinn, þar sem lið Króatíu hefur haft aðsetur meðan að Evrópumótinu í knattspyrnu fer fram.

Breska blaðið SUN náði í karlinn þar sem hann spókaði sig um götur borgarinnar með frú Edeltraud upp á arminn. Hann gekk meira en mílu án stafs og stoppaði á kaffihúsum og ræddi við menn um leikinn, drakk vín og kaffi.

 

 

 

Blaðamaður Sun fylgdi eftir og filmaði glæpamanninn og hér má lesa um það. Þegar  blaðamaðurinn spurði hann til nafns, staðfesti karlinn að hann væri Milivoj Asner, en sagðist aldrei hafa snert hár á höfðu nokkurs mann. Það er er þekkt viðkvæði hjá stríðglæpamönnum

Dr. Efraim Zuroff forstöðumaður Simon Wiesenthal Stofnunarinnar í Jerúsalem, segir:

"Austurríki hefur lengi verið annáluð paradís fyrir stríðsglæpamenn. Ef maðurinn [Asner] er nógu hraustur til að labba í bæinn og drekka vín, er hann nógu hraustur til að standa  reikningsskil gerða sinna"

Zuroff mun nú enn einu sinni krefjast þess að Asner verði framseldur.

Við verðum að vona að Íslenska sendinefndin í Vín, sem oft hefur tekið þátt í ráðstefnum um Helförina og skilda hluti, mótmæli nú stefnu Austurríkis. Sendiráðið getur fengið Ingibjörgu víðförlu í lið með sér. Þess má geta að húsið sem sendiráðið er í í Vín var einu sinni í eigu gyðinga.  Í húsinu beint á móti sendiráði Íslands í Vín voru höfuðstöðvar SS-Sonderinspektion IV sem stjórnað var af SS hershöfðingjanum og stríðsglæpamanninum Hans Kammler, sem aldrei sást til eftir 1945. Ætli hann hafi lifað óáreittur í Austurríki eins og svo margir aðrir morðingjar og fylgst með fótboltanum?

 

Sendiráð Íslands í Vín

 

Í dag gengur Asner undir nafninu Georg Aschner og býr beint á móti menningarmiðstöð Króata í Klagenfurt og allir vita hver hann er og hvað hann hefur gert af sér. Króatar, sem eru búsettir á þessum slóðum, eru frekar stoltir af karlinum.

Það er glæpsamlegt athæfi, að Austurríki hafi látið þennan óþokka lifa óáreittan í landi Vínarvalsanna. Það eru of margar feilnótur An der schönen blauen Donau

Hugsanlegur ísbjörn, eða Yeti .....

 

Já, og hann ætlar á hramminum suður og garga á þjóðhátíðinni í Eyjum um Verslunarmannahelgina.

Fólkið sem sá hann var vitaskuld frá Norður-Póllandi og verndardýrlingur þeirra Sankti Klás.

Verðum við ekki að ná í Rambó, fyrst þetta er gengið svona langt.

Hálendisbjörn er hugsanlegur

Hvítabjörn til Katar í boði Bessastaða

 

Alveg eins og við manninn mælt. Emírinn (Amírinn) í Katar er vitaskuld búinn að heyra um hvítabirni á Íslandi og vill fá feldi í kvennabúrið sitt. Nú ættu menn að vera aflögufærir og geta tekið pantanir.

Ég greindi frá grimmum áhuga araba á hvítabjörnum hér fyrr á öldum í færslu í gær:

Skemmtilegar eru upplýsingar um hvítabjörninn sem egypski súltaninn Malik al-Kamil (sem var Kúrdi að uppruna) fékk frá Friðriki II keisara og konungi Sikileyjar. Dýrið kom til Damaskus árið 1233 eða 1234 samkvæmt annálaritaranum Kitab al-Wafi, sem einnig var kallaður Safadi. Fyrir hvítabjörninn fékk keisarinn gíraffa. Súltaninn á Egyptalandi hafði í byrjun 13. aldar fengið forláta skinn af hvítabjörnum samkvæmt Ibn Said al Maghribi.

Heinrekur III Englandskonungur átti líka hvítabjörn samkvæmt heimildum góðum sem Hákon IV Noregskonungur mun hafa gefið honum. Hákon gaf líka Friðriki II keisara björn.  Heinrekur III tjóðraði björninn í Tower of London og á tyllidögum fékk björninn að synda í Thamesá og veiða sér fisk. Henrý var mikill dýravinur og átti líka fíl.

Hákon Hákonarson, sem varð konungur Íslands árið 1262, var mikill diplómat og sendi meðal annars sendimann til Túnis.

Nú er Ólafur forseti að leika Hákoni listina eftir, og ekkert væri sjálfsagðara en að gefa furstanum frá Katar hvítabjarnarskinn, eða hvítan fálka um hálsinn, enda er Amírinn mjög orðuglaður.

Reynandi væri að biðja hvítabirni um að biðjast afsökunar á Múhameðsteikningunum.

 

Í landi þessa Amírs eru hvítir birnir skotnir

Sendinefnd frá Katar heimsækir forseta Íslands