Illugi sér rautt

 

Siðapostulinn Illugi Jökulsson skrifaði pistil um daginn á blogg sitt sem hann kallaði bara Ísrael. Þessi fallegi og látlausi titill hans var næg ástæða fyrir mig til að vera viss um að ekki væri allt með felldu, og það sem fyrir neðan stæði væri vart ægifagurt, enda Illugi enginn sérstakur vinur Ísraelsríkis. Ég hafði rétt fyrir mér. Ég setti því þessa athugasemd hjá Illuga: 

Til skamms tíma var mikil ásókn Íslendinga til hinna "yndislegu" ríkja al-Assads, Ghaddafís og Amadinejads. Íslenskir ellilífeyrisþegar flykktust þangað undir skeleggri stjórn konu nokkurrar sem minnir mig alltaf ógurlega mikið á Illuga Jökulsson.

Í þessum löndum er útrýming Ísraels orðið að skólaefni. Í skólaatlösum landanna er þegar búið að útrýma Ísraelsríki af öllum kortum. Það var gert fyrir löngu.

Vinsælustu sjónvarpsseríurnar eru svo ógeðslegar í garð Ísraelsríkis og gyðinga, að þær skjóta óþverra 3. Ríkisins og gjörvöllu gyðingahatri kaþólsku kirkjunnar ref fyrir rass.

Í Palestínu þeirri, sem sumir Íslendingar hafa gert að gæluverkefni, eru slíkar sjónvarpsseríur afar vinsælar. Skrílslegar og rasískar skopteikningar í garð gyðinga og Ísraelsmanna hafa þar verið aðal skemmtiefnið allar götur síðan á 4. áratug síðustu aldar. Það voru þær líka í kommúnistalöndum Austur-Evrópu, þar sem óþverrinn úr Der Stürmer var endurunninn í Prövdu og Izvestia.

Hamas, sem Ísland er komið í stjórnmálasamband við með hjálp ofstækismannsins, Palestínupáfans og ESB-mógúlsins ÖS, hefur útrýmingu Ísraels á dagsskránni. Styðja óhugnanlega margir múslímar, sama hvaðan þeir koma, þann hatursboðskap.

Illugi Jökulsson verður að gera sér grein fyrir því, eins sögufróður maður og hann er, að gyðingahatur var til staðar í miklum mæli í löndum múslíma í Miðausturlöndum fyrir stofnun Ísraelsríkis - og það var það líka á Íslandi, eins og Illugi veit manna best.

Gaman var að fá að vita, hvaða sjónvarpsseríur Illugi Jökulsson "fílar", en skrítið að sjá mann sem ekki fílar Ísrael  þótt hann hafi sjálfur ferðast ógagnrýnið  með fyrrnefndri konu til landa fjöldamorðingjanna al-Assads, Ghaddafís og Amadínejads og þótt þar fínt og sætt.

Er ekki kominn tímt til að Illugi fari til Ísraels og uppgötvi sannleikann. Illugi er nefnilega haldinn blindu ofstæki í garð Ísraels eins og margir samflokksmenn hans á Íslandi.

Segðu mér eitt, Illugi, er ríki sem veitir yfir 100.000 Palestínumönnum frá Vesturbakkanum og Gaza læknisþjónustu sl. ár stjórnað af ofstækisfólki? Systir og mágur Ismails Hanyeh, foringja Hamas á Gaza, sóttu sér t.d. lækningu á sjúkrahúsi í Petah Tikva fyrr í þessum mánuði. Og þú talar um ofstæki... 

Ekki vissi ég heldur að Russel Crowe hefði verið á Íslandi

 

Fréttastofa RÚV greinir frá manni sem ekki gerði sér grein fyrir því að hjólreiðamaður, sem hann tók upp í bílinn sinn í rigningunni, hafi verið sjálfur Russel Crowe.

Aumingja maðurinn hafði haft hinn eina sanna Russel Crowe i bílnum hjá sér, sagt honum allt af létta um dásemdir Íslands, og ekki gert sér grein fyrir því að sjálfur Russel Crowe hefði setið í bílum hans. Ef ég væri þessi ólánsami maður, myndi ég ekki leyfa neinum manni að sitja í sæti Russel Crowes. Ekki einu sinni konunni minni.

Ekki vissi ég heldur að Russel Crowe hefði verið á Íslandi. Enginn er að segja manni neitt.

Ég set hér við nýja ljósmynd af Russel Crowe í íslensku fánalitunum, sem hann setti á twitter um daginn. 

Danir lágu illa í því, og fá engan Russel Crowe í sumar, en láta sig þó dreyma. Steingrímur getur kannski útvegað þeim og öðrum í ESB dálítinn Ben Stiller með íslensku leiðinni:

Rithöfundar fá hús nasistans

 

Bürgermeister Gnarr, sem er jafnvígur á hlutverk Hitlers og ærslafullrar píku í Pussy Riot, gaf Rithöfundasambandi Íslands formlega hús Gunnars Gunnarssonar skálds. Í húsinu á Dyngjuvegi 8 bjuggu Gunnar og kona hans síðustu ár ævinnar og hann minntist þar frægðar og frama þegar hann var superstar í Þýskalandi Hitlers.

Þótt Gunnar hafi verið enn meira í rassvasanum á nasistum og stríðsglæpamönnum en t.d. Knut Hamsun, og alls ekki út á þekju eins og sá norski, þá neita íslenskir menningarvitar því harðlega, að Gunnar hafi verið nasisti.

Ég lét vaða með upplýsingar, sem flestir Íslendingar hafa ekki séð áður, um Gunnar á bloggi mínu Fornleifi um daginn. Ég hef þó ekki séð að upplýsingum um Gunnar á lygavef Gunnarsstofu á Skriðuklaustri hafi verið breytt þess vegna og geri mér ekki miklar vonir um það í landi þar sem fólk tilbiður 17. aldar sálma fulla af gyðingahatri. Ef Hallgrímur Pétursson hefði lifað á tímum Gunnars, hefðum við haft verulegt vandamál á höndum okkar, langt fram yfir nýbúann Mikson sem margir Íslendingar töldu einnig blásaklausann.

Það er tilvalið að íslenskir rithöfundar, sem margir telja BNA aðalóvininn og Ísrael til vara, fái hús Gunnars Gunnarsson sem var á sömu skoðun, enda nasisti, sem var vinur og samstarfsmaður Alfred Rosenbergs, Heinrich Himmlers og annarra stórböðla.

Það var og við hæfi, að lesið var upp ljóð Hannesar Péturssonar við formlega afhendingu húss Gunnars nasista til íslenskra rithöfunda. Hannes er sama marki brenndur og antíkaninn og fyrrverandi starfsmaður áleggsdeildar SS Günter Grass. Hannes gaf nýlega út ævisögu sína, þar sem hann segir m.a. frá Albert Volker Lindemann sem rak um tíma gistiheimilið í Varmahlíð í Skagafirði. Hannes Pétursson gefur í skyn að Lindemann þessi hafi verið barnaníðingur og hafi hrökklast burt úr Varmárhlíð og af landi brott vegna kynhneigðar sinnar (sem var líklega orsök þess að hann flýði frá Þýskalandi nasismans). En Hannes Pétursson lætur sér ekki nægja níðingsstimpilinn á Lindemann. Hannes Pétursson er líka búinn að gera hann að gyðingi, þótt það hafi Lindemann aldregi verið. Það er ekki nóg með að Hannes reyni að setja barnaníðingsmerkið á enni manns, án nokkurra haldbærra raka, heldur fær Lindemann einnig gyðingastjörnuna í ofanálag. Það er greinilega aðal krydd dagsins hjá sláturfélagi þeirra hreinhjörtuðu úr flökkuhjörð Stalíns sáluga.

Íslenskir rithöfundar, til hamingju með að eignast húsið við Dyngjuveg og að þurfa nú að fara að greiða skatta eins og önnur samtök og félög, þótt ávinningur ykkar sé reyndar tap almennings, því hægt hefði verið að selja ykkur húsið ef Gnarr væri ekki svona gjaflynd pussy á þessum síðustu og verstu krepputímum. Megi listin blómstra þarna efst á Snobbhill.

Rithöfundar fá hús

Einu sinni var kona ...

Færsla þessi er tileinkuð Agli Helgasyni, þó hún fjalli mest um konuna á myndinni hér að ofan og eins og sést er hún í engu lík Agli. Egill er er ekki með "Bette Davis Eyes" eins og þessi glæsilega kona. Egill er hins vegar einn helsti Hetzmacher Samfylkingarinnar og ESB á Íslandi, en grein mín er skrifuð vegna þessarar færslu hans á Silfrinu hans um auman, ungverskan kynþáttahatara, þar sem hann reynir enn einu sinni, og í þessu tilfelli frekar aulalega, að gera andstæðinga ESB á Íslandi að öfgafólki og gyðinghöturum. Egill skrifar: "Szegedi hefur hatað bókstaflega allt, Evrópusambandið, Slóvaka, Sígauna, en aðallega gyðinga." Ef Egill léti sér nægja sanngjarna gagnrýni á þá sem efast um gæði ESB og evrunnar, flykktust ekki á blogg hans fólk sem eru laumurasistar líkt og flugur sækja á kúadellu.

Já, einu sinni var kona sem hét Marta. Hún giftist góðum Íslendingi, Braga Ólafssyni sem hafði haldið til Manchester árið 1939 í starfsþjálfun hjá fyrrtæki sem Fálkinn, fyrirtæki fjölskyldu Braga, var með umboð fyrir. Það var undanfari þess, að hann ákvað að fara í til náms við tækniháskóla staðarins, þaðan sem hann lauk prófi í vélaverkfræði. Hann kynntist Mörtu í Manchester og þar bjuggu þau fram til 1947. Þá fluttu þau til Íslands, alkomin, og var Marta þá barnshafandi. 

Marta fæddist í Ungverjalandi, eða þess hluta landsins sem nú tilheyrir Slóvakíu og átti ættir að rekja til merkra gyðinga. Hún var reyndar gyðingur í báðar ættir og ætt hennar öll. En á Íslandi þorði hún ekki að segja það nokkrum manni. Hún lét útbúa fyrir sig gögn í fyrrverandi heimalandi sínu, sem sýndu að hún hefði verið kristin. Börnin hennar töldu að hún hefði fæðst kaþólikki, en á Íslandi fylgdi hún manni sínum í Fríkirkjuna.

Árið 1983, þegar ég var staddur á skrifstofu yfirrabbínans í Lundúnum í erindagjörðum, hitti ég mann frá Ísrael, Eliahu Arbel að nafni, sem ég heimsótti þar síðar. Arbel, sem var fyrrverandi yfirmaður endurskoðunar í innanríkisráðuneyti Ísraels (og margt annað merkilegt), spurði mig hvort ég þekkti konu á Íslandi sem héti Marta og sem væri frá Slóvakíu. Það gerði ég ekki, en hafði tök á að ganga úr skugga um það og fann þessa konu og setti hana í samband við Eliahu Arbel, sem var sömu ættar og hún, fjarskyldur henni, og fæddur í sama bæ, Ruzomberok (Rosenberg) í Slóvakíu, sem áður var í Ungverjalandi.

Var ég harðánægður með það að hafa fært fólk saman á þennan hátt og hef gert það tvisvar síðan. Mörgum árum síðar hafði Eliahu upp á mér í Kaupmannahöfn og hafði haft af því mikla fyrirhöfn. Hann vildi nú í samband við fjölskyldu Mörtu, sem lést árið 1989. Ég lofaði að hjálpa honum með það og hafði samband við elsta son Mörtu heitinnar, sem var á fimmtugasta aldursári.

Sonur Mörtu tók erindi mínu frekar illa í byrjun, og taldi mig veri einhvern grínara, því hann var nær fullviss um að móðir hans hefði verið kristin og hún væri komin af góðu kristnu fólki. Ég ritaði hr. Arbel þetta:

Mr. Bragason argues that his mother was never a Jew!  According to him she was baptized, confirmed and practiced Christianity (Roman Catholic) her entire life. Her father and mother were both Christians, although to Mr. Bragason knowledge her mother had some remote Jewish ancestors. Her father's family were, according to Bragason, Catholics way back. Furthermore, Mr. Bragason has never heard about your correspondence with his mother, although he does not doubt that "you might have known her when she was young". Thus, he is unfortunately not interested that I write about her in my book, simply because she was not Jewish and because he "doesn't think she would have liked that someone wrote about her life".

Eliahu Arbel, sem upphaflega hét Elemer Günsberger,  Lea Bang Vilhjálmsdóttir, Malka sambýliskona Eliahus heitins, og höfundur stendur í allri sinni fitneskju fyrir aftan. Myndin er tekin í Ramat Gan haustið 2000.

 

Er ég greindi hr. Arbel frá þessari afstöðu sonar Mörtu, sagðist hann ætla að senda mér upplýsingar frá nánustu ættingjum mannsins í Ungverjalandi, Ísrael og Bandaríkjunum, sem hann og gerði og því miðlaði ég til afkomenda Mörtu og fjölskylda hennar sá hvernig hún hafði valið að leyna uppruna sínum á Íslandi. Hún hafði meðal annars útvegað falsað fæðingavottorð frá Tékkóslóvakíu, sem sýndi að hún var upphaflega kristin. Afkomendur Mörtu fengu nú upplýsingar um sögu fjölskyldu sinnar, um áður óþekkta ættingja, fjölskyldur eins og Lakner, Duschnitz og Porges í Ungverjalandi og Ísrael. Þeim varð nú ljóst að frændur í BNA, sem voru kaþólskir, höfðu tekið þá trú til að fá stöður við háskóla og möguleika í Bandaríkjunum. Allir voru gyðingar á bak við huluna, sem skapast hafði vegna gyðingahaturs og -öfundar og einskis annars.

Samkunduhúsið í Ruzomberok sem í dag stendur tómt eins og samviska Slóvaka. Í dag er bærinn mest þekktur fyrir uppþot nasista á knattspyrnuvöllum þar sem menn heilsa að hætti nasista.

Fjölskylda Mörtu, Meðlimir Duschnitz og Porges fjölskyldnanna 1939-40

Legsteinn ættingja Mörtu í Ruzomberok

Áður en Marta lést árið 1989 var hún í bréfasambandi við fjarskyldan frænda sinn Eliahu Arbel. Hún bað hann vænstan um aldrei að senda bréf til sín beint frá Ísrael. Öll bréf urðu að fara gegnum sameiginlegan ættingja í Lundúnum eða sendast þegar Arbel var á einum af mörgum utanlandsferðum sínum. Marta greindi Arbel frá því að á Íslandi væru menn ekki vinveittir í garð gyðinga og Ísraels. 

Saga Mörtu er ekki einstök. Aðrir gyðingar á Íslandi földu uppruna sinn eins og hún, og margir frægir einstaklingar af gyðingaættum geta sagt svipaða sögu. Til dæmis er margfræg saga Madeleine Albright  utanríkisráðherra Bandaríkjanna (hjá Clinton), sem að eigin sögn uppgötvaði ekki ættir sínar fyrr en á gamals aldri. Hún fæddist í Prag árið 1937 og gekk í 11 ár undir nafninu Marie Jean Korbel, áður en hún og fjölskylda hennar fluttist til BNA.

Ég held að Marta hafi dæmt ástandið á Íslandi rétt, og ekki hefur það batnað ef dæma má út frá flórunni sem skrifar athugsemd við færslu Egils. Nasistum á Íslandi var hyglt ellegar var þvertekið fyrir það að menn sem umgengust helstu morðingja 3. Ríkisins hefðu verið nasistar, eins og tilfellið með Gunnar Gunnarsson sýnir. Fyrir utan ekta nasista í valdastöðum allt frá lögreglustjórum, bankastjóra sem laug til um menntun sína í Þýskalandi nasismans og þingmönnum Sjálfstæðisflokks, til smærri peða eins og yfirmanns ÁTVR, gat maður líka fundið öfgafulla gyðingahatara á meðal krata. Einn þeirra, Jónas Guðmundsson (1898-1973), sem um tíma var alþingismaður gaf út svæsið andgyðingleg rit og trúði því að Íslendingar væru meðal ættkvísla hinna eiginlegu gyðinga og Ísraelsþjóðar, og að þeir sem drepnir hefðu verið í helförinni gætu sjálfum sér um kennt enda ekki gyðingar.

Nú er svo komið að vinstrimenn telja fínt að vera með skítkast í garð Ísrael og gyðinga, aðallega vegna heilags stuðnings og meðaumkvunar þeirra með Palestínuaröbum og hryðjuverkasamtökum þeirra sem hafa að markmiði að útrýma Ísraelsríki. Tilgangurinn helgar meðalið.

Egill Helgasson keyrir hins vegar um þverbak, því hann notar mál um ungverskan rasista sem reynist vera af gyðingættum í Ungverjalandi, líkt og Marta, til að klína óorði á samlanda sína sem eru andvígir ESB. Er það rétta aðferðin?

Við sem ekki trúum á Útópíur, aumt Evruhræ ESB-sinna eða ágæti póetísks Heimsvaldakínverja á öræfum erum nasistar samkvæmt snillingnum Agli Helgasyni. Umræðan á Íslandi er greinileg mjög frumstæð.

Marta leyndi uppruna sínum, líklega af hræðslu við skoðanir Íslendinga. Rasistinn í Ungverjalandi, sem átti ömmu sem lifði af dvöl í Auschwitz, ólst upp í þjóðfélagi þar sem gyðingar voru hataðir jafnmikið fyrir og eftir Síðari heimsstyrjöld, og skyldi það hafa verið öðruvísi á Íslandi?

Frekari lesning hér og hér á dönsku

Var Gunnar Gunnarsson nasisti ?

 

Um næstu helgi minnast menn mikils áfanga á Skriðuklaustri á Héraði. Rannsóknum á leifum klaustursins er lokið og haldið verður upp á það með pompi og prakt, nú er 500 ár eru liðin frá því að klausturkirkjan var vígð.

Dagsdaglega minnast menn hins vegar á Skriðuklaustri Gunnars Gunnarssonar stórbónda á Skriðu, sem lét reisa sér þar stórhýsi í bæverskum fjallastíl. Gunnarsstofa er rekin að Skriðuklaustri og margar upplýsingar er að finna um hann og ævi hans og list á www.skriðuklaustur.is 

Þrátt fyrir að mikið hafi verið ritað um ævi og störf Gunnars og að nýlega hafi komið út merk bók um hann, hafa þeir sem um hann rituðu tekist að sigla um skerjagarð heimaldanna án þess að rekast verulega utan í þann svarta klett sem inniheldur upplýsingar um blinda ást Gunnars Gunnarssonar á nasismanum. Þessir sjómenn í ölduróti heimaldanna neita því algjörlega að slíkt sker sé til og að Gunnar hafi nokkur sinni verið nasisti.

Stórhátíð á Skriðuklaustri er ágæt ástæða til að rifja upp upplýsingar um nasisma Gunnars og náin tengsl hans við stórmenni 3. ríkisins sáluga.

Sjá umræðuna á Fornleifi nú

Yfirmenn Gunnars Gunnarssonar í Nordische Gesellschaft