Nóg að gera hjá feita organistanum

 

Hátíðirnar eru hættulegar. Hér í Danmörku heyrði ég í útvarpinu að margir Danir éti svo mikið um jólin, að þeir lendi á spítala með hægðarstíflur og annað menningarangur.

Fyrst er étin glás af önd og svo er steypt loftþétt lok ofan á með lagi af þykku rís a la mande, jólagotti og öðru sýrumyndandi gumsi. Svo kemur stíflan, kransæðastífla, hægðarstífla eða eitthvað álíka, eftir að þeir eldri hafa sest niður og horft á börnin opna gjafir í 2-3 klukkustundir. Jólatréssnúningur er jafnvel ekki til að bæta hlutina. 

Kannski er Jónína Ben í röngu landi, þegar hún vill þarmhreinsa íslensku þjóðina. Danir eru miklu líklegri til að skila árangri. Jónina Ben, þú færð þetta ráð ókeypis, Ég ætla mér ekki upp í görn á Dönum, þó svo að þar finnist gullmolar.

Egglos Hillary Clinton

Eggjum er víðar kastað en í Alþingishúsið.

Hillary Clinton hefur hugsanlega kastað fjöreggi Ólafs Ragnars Grímssonar á Ebay.  Ef einhver gæslumaður forsetagjafa hefur ekki verið að selja gripi úr gjafasafninu til að drýgja tekjurnar og bjarga húsinu sínu, þá er þetta auðvitað algjör hneisa.

Hér eru myndir frá skransölunni sem er að selja spælegg Ólafs Ragnars, sem hann gaf Hillary.

Ég athugaði The Federal Registry fyrir árið 2000, þegar þetta gleregg var skráð, og þetta er allt rétt. Þar stendur að afþökkun gjafarinnar yrði tekin sem mikil móðgun við Íslensku þjóðina. Ekkert stendur hins vegar um sölu gjafarinnar.

Þá datt mér í hug, að athuga hvað orðið hefði um viðhafnarútgáfuna á Íslendingasögunum, sem Jón Baldvin Hannibalsson var svo lengi um að koma til Clinton fyrir forseta Íslands. Þá kom í ljós að Jón Baldvin Hannibalsson fór hugsanlega með rangt mál er hann sagði þjóðinni nýlega frá afhendingu Íslendingasagna, sem Ólafur vildi gefa Clinton. Jón sagðist hafa afhent Clinton bækurnar í Hvíta Húsinu, en í Federal Registry frá 2001 er upplýst á bls. 12669, að Jón Baldvin hafi gaukað The Complete Iceland Sagas að Senator Tom Harkin, og að bækurnar hafi verið færðar bókasafni Öldungadeildarinnar til varðveislu.

En nú höfum við reyndar mynd af Clinton, þar sem hann tekur við einhverjum bókum af Jóni árið 1999. Jón hefur kannski spurt Harkin, hvort hann gæti útvegað photo-opportunity með Clinton? Í Federal Registry eru ekki skráð önnur eintök af viðhafnarútgáfunni sem Ólafur á að hafa gefið fyrirmönnum í BNA.

Mig grunar sjálfan, að Clinton hafi örugglega þótt þessar skruddur svo ómerkilegar, að hann hafi gefið (eða selt) Tom Harkin þær, og aldrei er að vita nema þær verði brátt komnar á uppboð á Ebay eins og eggið hennar Hillary. Bandaríska ríkið setti 500 dali á Íslendingasögurnar.

Harkin hefur vitnað mjög mikið í Ísleningasögurnar síðan 2001.

Svona er nú það, eða hvað? 

 Clinton, Jón og Kúbanski vindlakassinn, dulbúinn sem Íslendingasögur

 Harkinn þakkar Ólafi fyrir Íslendingasögurnar, eða var það öfugt

 

Ólafur spyr hvort Clinton hafi séð Jón Baldvin og eggið, og hvort kom fyrst Jón Baldvin ellegar eggið.

 

Hillbillies, sem hvorki kunna að meta egg né heimsbókmenntir

Gjöf forseta til Hillary Clinton á Ebay

SS og Ali

 

Jú,  æsið ykkur bara strax upp, þið heilögu skarar íslenskra bloggheima. Auðvitað haldið þið að ég sé að fara að skrifa um öfgar, skapa nýja Múhameðskreppu, að stríða Þýskurum út af fortíðinni. Nei, ég er bara að fara að skrifa um pylsu- og áleggsmenningu íslensku þjóðarinnar, sem lengi hefur verið kennd við ALI og SS.

Sláturfélag Suðurlands og Ali svín Þorvalds í Síld og Fisk, eru auðvitað príma pródúkt. Fyrir utan rotturnar sem ég sá fyrir utan pylsugerðarhús SS við Skúlagötu þegar ég var ungur, og sóðaskapinn í kjötvinnslunni við hliðina á Hótel Holti í gamla daga, þá eru SS og Ali örugglega fyrirtaks afurðir í dag. Aldrei keypti ég neitt af þessu síðast þegar ég bjó á Íslandi. Allt Ali og SS-kyns í þörmum, sperðlar, bjúgu, pylsur, pulsur og skífuskorið pálegg var svo dýrt miðað við það sem ég vandist í Danaveldi á námsárunum, að ég keypti fisk eða bara lambakótilettur í staðinn. Kannski eina eða tvær pulsur á Bæjarins Bestu.

Allir þekkja þjóðsögurnar um gyðingana sem komu til Íslands og sáu SS vörur í SS-verslun Hafnarstræti og hypjuðu sig strax í burtu; eða emírinn Alí, sem sprakk á limminu þegar hann sá ALI bacon-svínsskiltið, er blasir við öllum sem keyra til höfuðborgarinnar frá Keflavík. Svo var það vingjarnlegur og vel girtur veitingamaður í Skíðaskálanum í Hveradölum, sem ekki kunni á menningarsöguna og serveraði grísakótelettur fyrir Sádía. Skálinn var lengi vel uppnefndur Uppsöluskálinn eftir það.

Sönn er sagan af Bill Clinton, sem fékk sér tvær SS-wieners á Bæjarins Bestu þegar hann gerði stopp á Íslandi árið 2004. Það snarl er skráð í mannkynssöguna, því Bill fékk hjartamein tveimur dögum síðar. Mér er sagt, að hægt sé að kaupa sér nokkuð sem kallast Clintonbanar hjá velbyrgðum pylsusölum. Það er líklega heitur hundur með miklu stráaldri.

Hvað ætlar þú verða, þegar þú ert orðinn stór? var einatt spurt fyrr á árum. Sumir urðu útrásarsvín. Eitt er víst að framleiðslan á grjúpánum og skinkum heldur áfram, og hér er verkleg kennsla í því. Bölvað svínarí.

 Viðbót: Tveimur dögum eftir að þessi færsla var skrifuð, greindi DV frá því að Íslendingar treystu SS pylsum betur en ríkisstjórninni. Næsta ríkisstjórn samanstendur þá af skinkum, hangikjöti,

pylsum og hrossabjúgum, og kannski einu sætu London Lambi. Beikon og Kosherbeib

verða áfram á Bessó

Ísland undir umsjón erlendra sérfræðinga, annar hluti

 

Hagfræðiprófessorinn Robert Wade við LSE, kom fram í fréttum sjónvarps í gær. Hann sagði nokkurn veginn að íslenska þjóðin hefði verið á efnahagslegu LSD trippi. Sjónvarpið kynnti fréttina svona: "Sakar stjórnvöld um óðagot".

Wade sakaði engan um neitt. Hann sagði bara blákaldan sannleikann og kom með vinsamlega, en nauðsynlega ábendingu.

Honum lýst ekki, frekar en öðrum, á óðagot íslenskra stjórnvalda og gefur íslenskum eftirlitsstofnunum falleinkunn. Það ætti að vera fólki ljóst að íslenskir "bankamenn" eru fallistar, eins nú er í efni komið.

Wade stakk á því, að ráðnir yrðu 10 óháðir sérfræðingar frá mismunandi löndum til að endurskoða. Wade gæti hugsanlega orðið einn þeirra.

Eru menn virkilega svo stoltir og forstokkaðir, að þeir sjái ekki í gegnum ofstopafullt sjálfsálit sitt? Íslendingar verða að treysta öðrum og hætta að trúa á íslenska ævintýramenn og pólitíska skussa.

Á sjóinn með Lárus Welding og Björgúlf og sendum svo Sigga Einars í sveit. Þeir verðar örugglega dyggir við það að draga þorsk úr sjó og þurrmjólka beljurnar. Ingibjörg Sólrún getur lokað sendiráðum og hætt óráðsíu sinni. Svo gæti hún hæglega fengið sér vinnu hjá Íslandspósti. Hægt væri að virkja rausið í Steingrími J. Nokkur megavött af óstöðugri orku fengjust við það. Össur gæti orðið heillagripur fyrir knattspyrnulið eða einfaldlega kynnst atvinnuleysinu.

Nú ætti að vera búið að senda seðlabankastjórana heim, án launa, en einn þeirra er enn þá aðalskemmtiefnið í sirkus Kreppu. Davíð Oddsson var í Kastljósi í gær. Hvað eru menn að hugsa? Stjórnmálamenn eiga ekki erindi í sæti seðlabankastjóra. Það andlýðræðislegt.

Menn bíða svo eftir snuðinu frá Pútín, en sjálfsálitið og gorgeirinn er samt svo mikill, að ekki er opnað fyrir þann möguleika að láta óháða erlenda sérfræðinga fara yfir reikningana.

Það segir mér, vasahagfræðingnum, að ástandið gæti verið mun verra en menn vilja viðurkenna.  Ef til vill var það líka ástæða þess að stjórnvöld afþökkuðu afskipti Alþjóða Gjaldeyrissjóðsins. Er meira óhreint mjöl í pokahorninu?

 

Homo Catholicus

 

 

Bloggörninn Jón Valur, sem oft flýgur þangað sem við hin þorum ekki að fara, er í dag með færslu um gleði sína yfir komu páfans í Róm til Ástralíu. Ég samgleðst Jóni yfir því að Benedikt páfi sé nú í landi andfætlinga. Það er töluvert afrek, þegar miðaverð er orðið svona hátt. En ætli Vatíkanið hafi ekki enn ráð á því?

Ég gladdist hins vegar meira yfir því í dag, að finna mynd af Henricusi, auðmjúkum hollenskum munki og presti sem bjó í gömlu rauðmáluðu húsi í nágrenni Karmelítaklaustursins í Hafnarfirði. Þar var hann með alifuglarækt. Líklega voru það Jófríðarstaðir, eða fyrrum Ófriðarstaðir, þar sem Henricus bjó, en nú er húsið ekki lengur til og búið er að byggja allt of mikið á svæðinu.

Af og til fékk faðir minn fugla sem Henricus slátraði, bæði kjúklinga og endur, sem ekki var hægt að fá í kæliborðinu úti í búð á 7. áratug síðustu aldar.

Ég man eftir Henricusi nokkuð eldri en hann er hér á myndinni, en andlitinu gleymi ég aldrei og mjög vinarlegu viðmóti mannsins. Það lýsti af honum gæska.

Þegar nunnurnar í Hafnafirði voru hollenskar, átti faðir minn lengi við þær smá viðskipti og einnig við Henricus. Ég man sérstaklega eftir tveimur nunnum sem maður mátti sjá. Þær voru í brúnum kuflum og með breið svört belti . Eina þeirra kallaði ég í minningunni systur Feldman, þar sem hún var með sama augnsjúkdóm og andlitsbyggingu og leikarinn Marty Feldman. 

Karmelítareglan varð til í Palestínu, en múslímar réðust á stofnklaustur reglu þeirra og myrtu alla munkana á 15. öld. Reglan breiddist víða. 

Kaþólikkar hafa staðfest helgi karmelítanunnunnar, Edith Stein / heilagrar Teresu Benedictu af Krossinum, sem var af gyðingaættum og var þess vegna myrt í Auschwitz. Hún var handsömuð í klaustri í Hollandi, ekki vegna trúar sinnar heldur vegna uppruna síns. Kaþólikkar telja hana hins vegar til píslavotta sinna. Hvað ætli Edith Teresa Benedicta hafi álitið þegar hún var með hinum gyðingunum í gasklefanum?

Nú eru víst aðeins pólskar nunnur í Hafnarfirði.

Rauður humar í sumar

      

                                                                                            

 

Nú er ekki lengur eintóm gúrka í matinn. Humar (Nephrops Norvegicus) er framreiddur með gúrkunni og það í boði the Lord and the lady of the Manor. Staðurinn er Stokkseyri. Gesturinn er fyrrverandi stigakona og fangi, en ekki frá næsta bæ.

Maður, sem eitt sinn lapti rauðrófusúpu úr öskum ríkja sem voru stærstu þjóðarmorðingjar sögunnar, getur nú ekki verið vandlátur hvað varðar gesti konu sinnar. Hitt er annað mál, að það er ósiðlegt af Óla að vera að hendast á bíl embættisins (eign þjóðarinnar) í hræátugilli á Stokkseyri sem frúin stendur fyrir með vinkonu sinni. 

Dorrit kvartaði hér um árið við Ísraelska dagblaðið Ha'aretz yfir því hve erfitt það væri að fá humar í Tel Aviv (Humar er ekki Kosher matur). Í viðtalinu við Haaretz rómaði Dorrit humarinn á Íslandi og sagðist vart borða neitt annað. Síðast þegar Dorrit var í Ísrael tel ég líklegt að hún hafi sett þessa fyrirspurn á netið til að geta fengið uppáhaldsmatinn sinn. Það hefur líklegast ekki tekist og hún lenti eins og kunnugt er í slagsmálum við landamæraverði vegna þess að þeir vissu ekki að hún væri humarlaus forsetafrú frá Íslandi.

Forsetafrúin notar því vitanlega hvern einasta möguleika til þess að borða humarhala á Íslandi og verði henni að góðu.

Mikið er það nú annar flott að humarinn, sem Íslendingar fóru fyrst að veiða árið 1954, sé orðinn svo heit vara, að menn laumast í forsetabílnum til að fá sér hann. En getur Dorrit Moussaieff ekki keypt sér sinn eigin bíl ef hún þarf að halda Drive-inn Candle Light Dinner á Stokkseyri fyrir Mörtu Stewart? 

Óli og Mússa hafa misskilið eitthvað, og nú er bara að krefjast þess að sjá reikninga fyrir þessari notkun bíla embættisins og starfsmanna embættisins í tengslum við komu gráðugu Mörtu og annarra sem sniglast um á Bessastöðum án þess að það sé þjóðinni til nokkurs gagns.

Ef Óli er að leita að afmælisgjöf fyrir frúna, mæli ég með rauðum Hummer. 

Er kleinuhringurinn íslensk uppfinning ?

 

 

Ef maður slær upp doughnut (kleinuhring) á Wikipedia, er ástæða eins og alltaf, til að slá nokkra varnagla áður en maður trúir öllu þar sem nýslegnum túskildingi.

Margt er á huldu um uppruna kleinuhringja, en ef maður les íslenska viðbót við Wikipedia greinina um kleinuhringi virðist allt vera á hreinu um upprunann.:  In Iceland kleinuhringur (pl. kleinuhringir and kleinuhringar) are a type of old Icelandic cuisine which resembles doughnuts.

Samkvæmt þessari upplýsingu á Wikipedia, má þykja líklegt að hringir þessir hafi verið uppfundnir á Íslandi. Þetta var ef til vill gamalt bakverk, sem menn bökuðu til að fagna hagnaði sínum....ooo.

Grallarinn sem hefur sett þetta rugl um kleinuhringina á Íslandi á Wakopedia er örugglega fæddur eftir 1980. Þetta er einhver sem ekki á ömmu sem er fædd fyrir 1920, sem bakaði kleinur ættaðar úr Danaveldi, heldur fær þær úr verksmiðju plastpokaömmu í poka sem seldur var í Bónus, og bestur er fyrir 23.7.2008.

Kleinujárnin eru brátt öll komin á Þjóðminjasafnið og byggðasöfnin, en kleinuhringurinn is not a type of old Icelandic cuisine. Ég fékk fyrsta kleinuhringinn minn uppi á Velli snemma á 8. áratug síðustu aldar. Hann var alamerískur. Hvenær ætli íslenskir bakarar hafi farið að búa þá til ("gera þá" eins og það heitir víst líka). Ég tel næsta víst að það hafi verið eftir 1980? Er einhver bakari á blogginu, sem langar til að svara þessu?

Stórt gos á Íslandi

 

 

Sinalco er drykkur sem seint gleymist. Ekki finnst mér ég hafa séð þennan ágæta drykk í verslunum á Íslandi í nokkur ár. Þegar skólafélagar manns voru að sulla í sig Pepsi og Kóki, eða Pólói, var ég harður áhangandi Sinalcósins.  Limonade Gazeuse stóð stundum á flöskunum og það hljómaði miklu betur en Reg. Trade Mark.

Ég drakk aðeins þennan drykk í flöskum, aldrei úr plasti eða dós. Ég giska á að ég hafi í æsku minni drukkið um það bil 1000 Sinalco flöskur.

Þessi ágæti sítrusdrykkur er ættaður frá Þýskalandi var upphaflega settur á markaðinn sem hollustudrykkur árið 1902. Þetta mun vera einn elsti gosdrykkur í Evrópu, sem enn er drukkinn, og mun nú vera seldur í tæplega 50 mismunandi löndum.

Þegar ég kom fyrst til Frankfurt í Þýskalandi árið 1971 með foreldrum mínum, var ánægjulegt að geta séð að "alíslenskur" drykkur eins og Sínalcóið væri til í Þýskalandi líka. Þar fékk ég einnig í fyrsta skipti gosdrykk sem ég hef aðeins drukkið þrisvar síðar á lífsleiðinni. Afri Cola heitir hann. Hann er víst enn hægt að fá í Þýskalandi. Ég man ekki bragðið.

Nýlega, þegar ég hef verið í Þýskalandi til að grufla í sagnfræðinni, hef ég alltaf gleymt að fá mér Sinalco. Nú er ég þyrstur.

Ef einhverjir sakna Sinalcosins (Sine alcohole) eru þeir velkomnir að  deila með mér minningum af einu stærsta gosi Íslandssögunnar.

Myndin efst er af höfundi bloggsins á 5. aldursári að þamba Sinalcoflösku.

Reyktur humar

 

 

Stundum er vertíð, en nú er greinilega komin agúrkutíð. 

Mikið er þetta annars merkileg frétt. Mofi bloggari og vísindamenn í BNA (hvar annars staðar?) hafa lengi haldið fram nánum skyldleika humars og manna. Nú er komin sönnun fyrir því, þökk sé íslenskri sjómannastétt.

Reykingar krabbadýra eru ekkert nýmæli, og er það engin tilviljun að krabbi (cancer) er nafn á sjúkdómi? 

Þessi saga segir okkur líka, að ruslið sem við hendum lendir fyrr eða síðar á hausnum á okkur.

Leitt þykir mér þó að Pípusafn Humra á Íslandsmiðum, sem hefur sömu þýðingu fyrir humarinn eins og reðursafnið á Húsavík fyrir Húsvíkinga, hafi verið eyðilagt.

Hvað verður næsta fyrirsögn í fréttum? Ef til vill: Bjössi bílstjóri fær aftur sígarettustubbana sína sem hann henti út um hliðarrúðu á Þingvöllum árið 1964.

Endurheimti pípuna eftir 16 ár

Kaloríumæling á Páskum

 

 

Nú eru kreppuhrjáðir Íslendingar búnir að éta í kapp við kirkjuklukkurnar og hafa horft á meistarann á krossinum í sjónvarpinu um leið og þeir borðuðu kartöfluflögur og annað kransæðakítti. Páskalömbum, skinkum, kalkúnum og öðru vöðvakyns hefur verið rennt niður með þúsundum lítra ropvatns sem bætt hefur verið í sykri, rotvarnarefni og lit. Börnin sporðrenna svo súkkulaði í tonnatali.

Leyfi ég mér því að kynna kaloríumatseðil frá páskum 1941, sem tekinn var saman af nasistum þegar þeir voru að skipuleggja hvernig metta átti fólk í Pólandi.

1. Þjóðverjar - 2613 kaloríur
2. Pólverjar  - 669 kaloríur
3. Gyðingar - 184 kaloríur

Til samanburðar er hægt að nefna að meðal-Bretum voru árið 1939 ætlaðar 3000 kaloríur daglega. Í dag er hins vegar reiknað með 2000 kaloríum á mann að meðaltali á Bretlandseyjum. Forrit, sem upplýsa leyfilega kaloríuneyslu til að halda þyngd sinni, sýna að 180 sm. hár maður, 40 ára og 85 kg. að þyngd má leyfa sér að neyta 2788.5 kaloría, ef hann hreyfir sig eðlilega.

Þegar ég ósjaldan heyri og les orð fólks sem líkir sult og seyru á Gaza við örlög gyðinga í Evrópu árið 1941, kemur þessi kaloríutafla Hitlers alltaf upp í huga mínum. Pattaralegir Palestínuleiðtogar sýnist mér fái nóg að éta. Ef ykkur finnst það ekki, borðið þá minna um Páskana og sendið afganginn á reikning Hamas.

Hér er viðeigandi lag með meistara Cohen, sem í þessari jútúbu syngur Hallelúja eftir efninu, og hefur sér til halds prúðbúin þýsk ungmenni í súlnagöngum, sem fá greinilega öll sínar 2613 kaloríur. Verði ykkur að góðu og Gleðilega Páska