Hin venjulega fjölskylda og frænka hennar hópæsingin

Í apríl á þessu ári, var því haldið fram, að barnabarn eins fórnarlamba Ólafs biskups Skúlasonar hefði nærri því lent í klóm barnaníðings á Amager í Danmörku. Níðingurinn reyndi samkvæmt íslenskum fjölmiðli að hafa drenginn á brott með sér í bifreið, á eða við lóð skólans sem drengurinn gengur í.

Ég á sjálfur son sem er á sama aldri og íslenski drengurinn á Amager, og það fer um mann hrollur þegar maður les svona fréttir. Ég las um fréttina á vefmiðlinum Pressunni. Athyglisvert fannst mér hins vegar, að ég gat ekki fundið hana í dönskum fjölmiðlum eða í hverfisblöðum á Amager. Hvernig stóð á því að ekki var greint frá svo alvarlegum atburði á svæðinu sjálfu?

Ég ákvað því að hafa samband við skólastjórann í skólanum, þar sem barnabarn konunnar sem áskaði Ólaf biskup um nauðgun er nemandi. Þar var mér sögð allt önnur saga en birtist í Pressunni. Skólastjórinn kannaðist ekki við söguna eins og ég las hana upp fyrir hann. Drengurinn og móðir hans hafði ekki upplýst skólann um nema lítið brot af því sem móðir hans sagði fjölmiðlum á Íslandi. Lögreglan hafði t.d. aldrei gert skólanum viðvart um mann, sem dóttir fórnarlambs Ólafs sagði fjölmiðlum að lögreglan hefði varað við að væri að sniglast kringum skólann. Hver segir satt, skólinn, eða móðir drengsins? Lögreglan á Amager hafði að minnsta kosti ekki lýst eftir eða varað við barnaníðingi á svæðinu, skömmu áður en að íslenski drengurinn var nærri því gómaður af barnaníðingi.

Ég hafið samband við kunningja minn, Þór Jónsson á Pressunni, og greindi honum frá þessu. Hann  bætti síðar við fréttina að því er mig minnir. 

Eftir að ég uppgötvaði að dóttir eins þekktasta fórnarlambs Ólafs hafi gert meira úr því sem gerðist gagnvart syni hennar en hún upplýsti skólayfirvöld á Amager um, fer ég varlegar í að trúa því sem ég sé og les um ásakanir á hendur Ólafi biskup.  

Hvernig má það vera að í sumum venjulegum fjölskyldum virðast allir verða fórnarlömb kynferðisofbeldismanna? Það þykir mér mjög skrítið, svo vægt sé til orða tekið! Gengur þetta kannski í ættir? Þefa perrar og níðingar, sem vaða uppi um allt, upp ákveðin gen eða útlit fórnarlamba sinna? Er eitthvað annað fyrirbæri á ferðinni, sem gerir sumar fjölskyldur álitlegri fyrir fyrir níðingana en aðrar venjulegar fjölskyldur?

Hvað gerðu íslenskir fjölmiðlar til að rannsaka málið í Danmörku? EKKERT.

Heimilislífið hefðbundið

Kerlinga-Gestapóið

Mikið eru þetta sexí konur, allar klæddar í eitthvað sem minnir á samruna burku og einkennisbúninga Ku-Klux-Klan. Nú eru fórnarlömbin hins vegar ekki negrar eða gyðingar, heldur graðir, íslenskir karlar. Áður en þessar snótir komu fram á sjónarsviðið var valkyrjudeildin Aisha hjá byltingarlögreglunni í Teheran í mestu uppáhaldi hjá mér. Sjáið þessa mynd þar sem þær ráða niðurlögum perra í Homs:

 

Héðanífrá held ég með mínum mönnum, með Íslenska Kerlinga-Gestapóinu, Stóru Systur. Fínt hjá þessum konum að lokka karla með sömu áhugamál og þær sjálfar í gildru, svo að íslenska láglaunalöggan geti notað tíma sinn í að grilla á þeim besefann, sem þeir hafa greinilega sent myndir af til Stóru Systur. Þær eru enn að íhuga hvað þær eiga að gera við þessar mikilvægu upplýsingar!  

Ætli sé hægt að fá símanúmerin hjá þessum heillandi konum? Ég bara spyr.

Nei og æi, í sannleika sagt, er nema von að karlpeningurinn á Íslandi sé orðinn afbrigðilega mikið kynbrenglaður, þegar konur fá kikk út úr því að vera plathórur og gervilólítur með burkur?

Mikið geta Íslendingar nú annars skemmt sér í kreppunni. Þessari þjóð er ekki við bjargandi. Kannski vill Hið Íslenska Reðurfræðisafn fá myndirnar af tölvuperrunum ef löggan vill ekki skoða þær.

Walla Halla og Jalla Kalla

Myndalegir múslímar

Nýlega sendi vinur minn mér frétt um kanadískan blaðamann, David Menzies, sem lenti í þeim ósköpum að vera barinn í andlitið af múslímakomu, þar sem hann tók mynd af henni fyrir slysni. Hann var með syni sínum á Time Square i Toronto og var alls ekki að taka mynd af konunni, en það var hins vegar skoðun hennar. Hún gekk á manninn og sagði honum að hann mætti ekki taka mynd af sér, því hún væri múslími. Ekki var hlustað á rök David Menzies um að hann hefði ekki verið að taka mynd af konunni og hópur múslima byrjaði að veitast að manninum og var myndavél hans eyðilögð og hann barinn. Ekkert dugði fyrir Davíð að kæra málið til lögreglu, sem vildi ekki aðhafast neitt vegna þess að "augljóst var að konan vildi bara slá myndavélina úr höndum" Davids, að því er lögreglumaður nokkur tjáði David Menzies. (Sjá t.d. hér). Merkilegt er, að Kanadamenn leyfi mönnum að slá myndavélar úr höndum annarra. Ég vona að þetta hafi ekki hent frændur mína í Vesturheimi.

Vinur minn sendi mér þessa frétt sem hann rakst á, og aðallega vegna þess ég hafði sagt honum frá svipaðri upplifun sem ég varð fyrir með syni mínum í sumar. Betri helmingurinn og dóttir okkar voru í Barcelona svo við drengirnir, sem heima sátum, fórum á Víkingaskipasafni í Roskilde, sem er skemmtilegur staður heim að sækja fyrir fornleifafræðing og 8 ár son hans.

Um eittleitið leitaði á okkur svengd og keypti ég ágætis fæði á veitingarstað safnsins. Ég var nýbúinn að taka mynd af syni mínum að borða ís, að ég munda vélinni í átt að smábátahöfninni. Myndavélin mín stóð á sér við fókusleit, og þegar ég loks næ mynd, gengur fyrir myndefnið fríður hópur múslíma, sem þið sjáið hér að ofan og í betri upplausn með því að klikka á myndina nokkrum sinnum.

Viti menn, einn mannanna vatt sér beint að mér þegar að ég er að setjast niður við borðið og segir við mig. "Sir, did you take a picture of us?" Ég svaraði, "No, you actually walked into my picture" og sýndi honum. Þá segir hann mér að eyða myndinni. Ég sagði, að það gerði ég ekki og bað hann meira ákveðið að ganga þegar frá borðinu okkar. Það gerði hann þegar ég stóð upp. Sá ég svo nokkrum mínútum síðar að hópurinn stóð og mældi mig út og benti á mig, en stuttu síðar gengu þeir svo á braut.

Ekki vissi ég að ljósmyndun væri bönnuð samkvæmt Kóraninum og vissi ekki að samtímamenn Múhammeð hefði átt Canon eða Nikon. Er það réttur múslíma að slá myndavélina úr höndum manna eða skipa fólki að eyða myndum? Hér í den tíð þegar fólk fór til Marokko með Sunnu og Útsýn, var það frekar að maður væri rukkaður fyrir að taka myndir af mönnum.

Ég tek þær myndir sem mér sýnist, og mér finnst myndin sem ég "slysaðist" til að taka, nokkuð merkileg. Hún sýnir áhuga manna á menningarheimi annarra þjóða. Hún er af fólki sem fer á söfn. En hvað olli því að karlarnir urðu vondir þegar þeir héldu að ég hefði nælt af þeim mynd fæ ég kannski aldrei að vita, en mig grunar að hinn hvítklæddi sem setti fingurklút í munn hafi verið mjög guðdómlegur og var fylgilið hans (lærisveinar) mjög á verði í kringum hann.

©  Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson

Ritað á liminn

 

Þeir sem skrifa opinberlega á blogg og eru ekki sammála öllu því sem er til vinstri við hægra eystað á Jóni Baldvini Hannibalssyni, hljóta að þekkja Sindra Freysson heimsspeking blaðamann og rithöfund, sem gerir oft athugasemdir hjá þeim, sem hann telur hafa rangar skoðanir á hlutunum í heiminum.

Eins og allir rétthugsandi fór Sindri á fyrirlestur guðsspjallamannsins Chomskys í Háskólabíói í gær. Sindri Freysson greinir frá því á fésbók einhvers staðar, að lýðurinn hafi eftir fyrirlesturinn flykkst að spámanninum. Þarna kepptust lærðir og leikir, ærðir sem veikir við að fá handaálagningu eða áritun Chomskys.

Skyndilega stendur heilagur Chomsky með gervilim í fanginu og tússpenna í hendinni. Straumurinn fór af neongeislabaugnum eitt andartak, og mátti heyra saumnál detta á plastgólfið í bíóinu. Noam mundar svo tússið og krassar CHOMSKY á liminn og tautar,"Well, that´s a first". Varð Sindri Freysson vitni að þessari jarteikn, og hún er smámsaman að komast í heimsfréttirnar.

Það sem Sindri Freysson veit ekki er, að eigandi limsins ætlar aldrei að þvo hann aftur. Það sagði hann þegar hann haltraði út um SV-útganginn. 

Maðurinn, sem sést hér að ofan með Chomsky, sem í sumar hélt því fram opinberlega, að ég væri njósnari Mossad, (og telur mig þar með væntanlega líklegan til að hafa staðið á bak við árásina á Tvíburaturnana), fékk handaálagningu hjá Chomsky. Það hljóta að vera smá sárabætur fyrir að stofnun Palestínska stórríkisins hefur verið frestað vegna veðurs, meðan menn bíða eftir stórsóknum Ottómanska Kalífatsins og þræla Faraósins á eina frjálsa ríkið í Miðausturlöndum?

Áður en Chomsky blessaði lýðinn, blessaði múmínsnáðinn við Tjörnina hann í morgunsólinni.

Obama, láttu Jonathan Pollard lausan!

 

Árið 1987 var Jonathan Pollard  (f. 1954) dæmdur í ævilangt fangelsi í Bandaríkjunum fyrir að hafa njósnað fyrir Ísrael. Hann hefur því setið í 34 ár í fangelsi fyrir að njósna fyrir ríki, sem að sögn er vinveitt Bandaríkjunum.

Þann dóm sem Pollard fékk hafa aðrir fengir fyrir líkar sakir, en þeir hafa verið leystir úr haldi fyrir löngu síðan. Pollard fær því óumdeilanlega sérmeðferð. Ég hef lýst máli Pollards áður, sjá hér og hér, hér og hér.

Er faðir Jonathans, Morris Pollard, lést um síðustu helgi, 95 ára að aldri, var þess farið á leit við bandarísk yfirvöld að Jonathan Pollarad fengi leyfi úr fangelsinu til að vera við útför föður síns. Jafnvel verstu morðingjar fá þá bón uppfyllta í BNA, en ekki Jonathan Pollard. Nei, glæpur hans var stærri en allra annarra, vegna þess að hann njósnaði fyrir Ísrael. Hann er nú ísraelskur þegn. En Obama þegir.

Hér með fer ég þess á leit við sendiherra Bandaríkjanna á Íslandi, að hann bendi yfirvöldum sínum á að Íslendingur hafi einnig áhyggjur af réttarstöðu Jonathans Pollards.

Langar mig einnig að biðja lesendur mína um að senda beiðni til sendiherra Bandaríkjanna Dr. Louis E. Arreaga,  American Embassy, Laufásvegi 21, 101 Reykjavík, og biðja um að bandarísk yfirvöld sýni miskunn og leyfi Jonathan Pollard að fara heim til sín. Nóg er komið.

Hjálpum manni sem Amnesty International vill ekki hjálpa, manni sem hefur fengið dóm sem er úr öllu samhengi við það sem hann gerði.

Ef hann er ekki samviskufangi, fangi vondrar samvisku Bandaríkjanna, þá veit ég ekki hvað felst í því merka orði.

Sendið áskorun ykkar til Louis  E. Arreaga, t.d. með orðunum FREE JONATHAN POLLARD á:

[e-mail] 

og

[e-mail]

Frelsi handa Jonathan Pollard

NÚ

 

Viljið þið fá frekari upplýsingar um Pollard, sendið tómt tölvubréf (efni þarf ekki að vera skilgreint) til
[e-mail]

 

Af ýmis konar hysteríu

Sjá menn klám í öllu á Íslandi? Auglýst er prinsessunámskeið í Kópavogi fyrir litlar stúlkur og femínistafélag Íslands fer strax úr brókunum af eintómri vandlætingu. Einhver talsprinsessa í femínistaklúbbnum fárast yfir því í fjölmiðlum að námskeið fyrir prinsessustelpur séu klámvæðing. DV stillir upp mynd af femínista og prinsessu (talsmaðurinn er víst til hægri) og má vart sjá hver hefur náð lengra í þeirri list að vera prinsessa. Eru plokkaðar augnabrýr ekki hættulega nálægt klámvæðingu? Klámvæddir heilar íslenskra femínista eru ofar mínum skilningi. Sumar konur eru bara fæddar prinsessur, og það sjáum við ríkulega í íslensku þjóðlífi. Eina sem ég get sett út þennan prinsessuskóla er, að drengir fá þar örugglega ekki inngöngu. Gráir og guggnir íslenskir karlmenn gætu nefnilega haft gott af því að hafa lært smá litgreiningu frá blautu barnsbeini, eða að hafa lært örfáa prinsessutakta, svo þeir verði ekki undir í lífsbaráttunni í kreppuástandi lesbógynokratísku djöfleyjunnar okkar.

Mikið veður hefur verið gert út af meintu barnaníði meðal kaþólskra á Íslandi. Ekki er hægt að útiloka að það hafi átt sér stað, en það hafa heldur ekki verið færðar fyrir því sönnur, sem er grundvallaatriði í réttarríki, þegar tekið er á svo alvarlegum hlutum. Þar sem ég hef orðið fyrir illmennsku eins þess aðila sem ásakaður er um enn verri hluti en ég varð fyrir af höndum hennar, þá finnst mér umræðan um málið á vissan hátt vera farin að nálgast gamaldags hysteríu, því menn álykta mjög fjálglega, jafnvel þótt þeir hafi hvergi komið nærri því fólki sem ásakað er.

Guðrún Ögmundsdóttir gefur sér það að svona mál verði mörg á næstu árum, þar sem hún gengur út frá því að kaþólska kirkjan á Íslandi sé eins og hún er annars staðar. Gaman væri að vita hvað Guðrún Ögmundsdóttir, formaður fagnefndar um kynferðisglæpi, meinar eiginlega með þessu. Eins og ég les þetta, eru þetta dylgjur og getgátur út í loftið byggðar á fyrirframgefnum fordómum Guðrúnar til trúar.

Þó svo að þessi nefnd Guðrúnar, sem ekki er enn orðin sendiherra, hefur aðeins starfað í rúmlegan mánuð, virðast „niðurstöðurnar" ekki láta bíða eftir sér eins og venjan er í öðrum íslenskum nefndum. En starfar þessi nefnd alveg eðlilega?  Er nóg að ýja dylgjum og ósönnuðum sögum að soltnum fjölmiðla?  Er hlutverk nefndarinnar að vera með palladóma og að láta fólk fárast, eða er hlutverk hennar að rannsaka og upplýsa?

Eitt er víst, að nefndin hefur ekkert umboð um starfsemi kirkjudeilda á Íslandi, þó svo að formaður nefndarinnar gefi sér að allt vaði þar í sódómisma og sukki. Eins og segir í bréfi kaþólsku kirkjunnar á Íslandi til Ögmundar Jónssonar: þá sé það ekki hlutverk stjórnvalda að grafa undan trúverðugleika kirkjunnar - nema að Ögmundur, sem nýlega lagði t.d. blessun sína yfir trúfélag sem styrkt er fjárhagslega af öfgasamtökum úti í heimi, telji að það sé einmitt hlutverk sitt. Hver veit? Karlmenn geta líka hæglega verið hysterískir.

Sagt er, að lögreglan hafi rannsakað málin sem nú eru komin upp í tengslum við Kaþólsku kirkjuna. Það sýnist mér ekki að lögreglan hafi gert að neinu ráði, heldur aðeins látið Guðrúnu Ögmunds dæma lifendur og dauða, þar sem hún situr við vinstri væng Ögmundar Jónassonar.

Guðrún verður að víkka sjóndeildarhring sinn og ganga út frá því að í ungliðastarfi vinstri hreyfinga á Íslandi hafi einnig tíðkast barnaníð og kynferðisleg kúgun. Þannig var það úti í heimi, þannig hlýtur það að hafa verið í vinstrisinnuðu starfi á Íslandi - ef venjuleg rök Guðrúnar eiga að standast.  

Nú vitum við að mórallinn var afar slakur í öllum löndum undir hamri og sigð, t.d  í DDR, þótt þar hafi menn í áróðri gefið aðra mynd af ástandinu. Ber ekki  að álykta að viss prósenta trúbræðra- og systra Guðrúnar sem leituðu oft andlegs styrks i DDR hafi verið fórnarlömb kynferðisofbeldis, eða jafnvel gerendur. Allt var bannað í DDR eins og í kirkjunni.  Hankípankí og klám var bannað (nema fyrir kommísaranna) og menn voru barðir til hlýðni, eins og sums staðar í kirkjunni. Margir strípluðu naktir á ströndum DDR. Það er auðvitað ekkert að því og þetta eilífa nektarpartí í DDR (sem er reyndar mjög þýskt fyrirbæri), var fyrst og fremst saklaus núdismi sem margir sóttu mjög í, kannski vegna þess að kynferðismál voru tabú. Maður sá ekki bera kroppa nema á ströndinni. En ljóta hliðin var að klámmyndir og barnaklám var einnig framleitt í DDR í tengslum við strípalingakúltúrinn í DDR og varð að sögn fróðra manna söluvara á Vesturlöndum. Pedófílía var þó formlega algjörlega bönnuð, og barnaníð var formlega ekki til í DDR, ef einhver spurði Honnecker. Þetta gerði lífið létt fyrir þá DDR-pedófílía, sem á síðari árum hafa verið dæmdir í Þýskaland. Á DDR-árunum stunduðu þeir óáreittir barnaníð í skugga þess að barnaníð var ekki til. Það sem ekki er til, er ekki glæpur. Afneitunin er alltaf þægileg. Afneitunin er systir alhæfingarinnar.  

Samkvæmt skýrslu Evrópuráðsins, tekinni saman af Corinne May-Chacal og Maria Herkzog (2003), þá komu árið 1989 upp 11.851 mál um barnaníð í Vestur-Þýskalandi (134 af hverju 100.000 barna), meðan talan í DDR var 1.095 (36 af hverju 100.000 barna). DDR-ingar kunnu auðvitað sínar frelsuðu skýringu á þessu lága hlutfalli hjá þeim, en annað hefur komið í ljós. Ástandið í DDR var, ef nokkuð, verra en í BRD, og sósíalistar lögðust á börn og misnotuðu apparatið til þess. Það var enginn trúnaðarsími til í DDR sem börn gátu hringt í, og ef fólk kærði barnaníð hringdi það kannski til níðinganna sjálfra í STASI. Það þurfti ekki mikið til, í dómhörku sósíalistaparadísa, að menn væru stimplaðir sem  2. flokks þegnar og settir út af sakramentinu. Líf barna og unglinga sem sett voru á stofnanir vegna þessa var helvíti á jörð. Nauðganir og barsmíðar voru þar daglegt brauð. Svoleiðis  var þetta um alla Austur-Evrópu. Kristni og trú eiga ekki einkaréttin á því að vera vond.

Svo gamlir Allaballar, sem nú vilja telja manni trú um að kirkjan sé rót alls ills gegn börnum, og að fólk með ljót andlit og fölsk bros sé hættulegt, ættu að líta sér nær, áður en komið er með fjálglegar yfirlýsingar akkúrat þegar gúrkutíðin stendur einna hæst hjá fjölmiðlunum.

Að lokum smá klám frá DDR fyrir Guðrúnu og ykkur hin, sem trúðuð því að allt yrði betra eftir byltinguna:

Klámkarl hinn XVI

 

Svíar, sem eru betur fer aðeins frændur sumra okkar, velta því nú mikið fyrir sér, hvor Kalli konungur þeirra hafi heimsótt klámbúllur og vændishús. Mér þykja þessi árans klámmál Kalla konungs vera dæmigerð fyrir þá tíma sem við lifum á. Síðustu daga heilagir á brotna vinstri vængnum og lostafullir femínistar eru orðnir að verstu siðavöndurum sögunnar. Þetta er mikið vandamál í Svíþjóð og í sænsku menningarnýlendunni á Íslandi. Eru allir orðnir svona illilega IKEAvæddir?

Hvað með það ef konungur Svía hefur farið á klámbúllu?  Fáum de saftiga bildorna- sem allra, allra fyrst. Er líbídó Svíakonungs mikið öðruvísi en þeirra sem í áraraðir hafa hafa haft klámstöðvar í sjónvarpinu sínu? Vita siðavandararnir hvað margir íslenskir karlar sitja nú fyrir framan tölvuna sína og horfa á bláar myndir og klám í einu eða öðru formi? Nýleg mál, t.d. í Svíaríki, sýna að það gera konur líka og sumar eru jafnvel á fullu í barnakláminu. Mikið er gott að slíkt fólk hafi ekki fæðst með blátt blóð í æðum.

Svíakonungur er bara venjulegur maður með frekar lélegan smekk (eins og margir Svíar). Hann er þekktur fyrir að ganga í gulum Armani-jakkafötum og hafa áhuga á hraðskreiðum bílum. Því fylgir oft áhugi á hraðskreiðum konum .... og lítið typpi. Það er ekkert verri áhugi og örlög fyrir karlmann en að sauma púða, sem var eitt af áhugamálum langafa Klámkarls XVI, Gústavs V. Þegar Gústav V saumaði ekki í, klappaði hann körlum (sem er nú óneitanlega kinký, þó það séu mannréttindi á Íslandi). Núverandi konungi Svía er það örugglega mikið kappsmál að verða ekki eins og langafi hans. Kannski er það þess vegna að hann hefur smekk fyrir léttklæddum konum í búllum? En kannski hefur hann engan áhuga á slíku, eins og hann sver og sárt við leggur. Sama er mér.

Länge leve kungen, den svenska porren, friheten till sälvbestemmandet, och Emil från Lönneberga!

Össur slekkur elda heimsins

 

Þann 5. ágúst 2010 gerði ég grín af mannúðarstefnu ríkisstjórnarinnar. Grýta átti konu í Íran til dauða. Ekkert heyrðist í íslenskum ráðamönnum andstætt kollegum þeirra í Noregi, sem einir höfðu þor til að gagnrýna aftökuáætlun Íransstjórnar og hlutu hótanir fyrir. Ég gerði grín að Össuri Skarphéðinssyni, sem oft hefur stutt Íransstjórn og laug því í færslu minni að Össur hefði boðið dauðadæmdu konunni landvist á Íslandi.

Nýlega hélt Össur ræðu  þar sem hann heiðrar sjálfan sig fyrir að hafa haft áhrif á að Sakineh Ashtiani hafi ekki verið grýtt til dauða í Íran. Hann sagðist hafa tekið upp mál Ashtiani sl. haust fyrir þrýsting frá almenningi hér á landi og þakkaði almenningi fyrir að hafa haldið sér „á tánum". Össur ræddi einu sinni við sendiherra Írans síðastiðið haust og heldur greinilega að það hafi haft áhrif í mál Ashtiani.

Hann er kjánalega stoltur af sjálfum sér, utanríkisráðherrann. Þetta er sami maðurinn sem skipaði íslenskum sendimönnum að sitja undir hatursræðu Amadinejads í Genf árið 2009 meðan aðrar siðmenntaðar þjóðir skipuðu sendimönnum sínum að ganga úr sal. Þetta er sami ráðherrann sem sat og hlustaði sofandi á Amadintinn og Mugabe í sal allsherjarþings SÞ í New York í fyrra. Sjá hér og hér, og sami maðurinn sem flutti svo að segja sömu ræðuna um Ísrael og Amadinejad á sama allsherjarþingi SÞ. Heldur hann að rabb hans við sendiherra Írans í Osló breyti nokkru í þessum heimi? Össur heldur kannski að Amadinejad hafi tekið eftir því að íslenska diplómatíið sat sem fastast í salnum í New York undir ræðu hans og hafi þess vegna hætt við að steina Sakineh? Aumingja Össur.

En þrátt fyrir grín mitt, sem Össur tók greinilega til sín (Össur les sem sagt bloggið mitt!), situr Sakineh Ashtiani enn í fangelsi í Íran og ekkert hefur breyst þar í landi, þrátt frábær störf blöðrunnar sem er utanríkisráðherra Íslands. Hvað er að manninum? Heldur hann að íslenska þjóðin séu bjánar? Hver veit, kannski var það bara Óli forseti sem bjargaði öllu þegar hann ræddi við Írana. En hættara er nú við að allar þessar viðræður við morðingjaríki séu Íslandi frekar til vansa en fórnarlömbum til góðs.

Hvað hjálpa sambönd Imbu fórnarlömbunum á Sýrlandi? Það á líklega eftir að koma í ljós.

P.s.  

Æi, Össur gleymdi að hjálpa þessari hollensku konu. Maður getur auðvitað ekki náð öllu, þegar maður er í fullri vinnu að hjálpa hollenskum fórnarlömbum Icesave og koma ESB inn á Íslendinga með aumingjalógík.

Sjá fréttaflutning Eyjunnar um afrek Össurar:

Stelið ekki í Hagkaup !

Í gær las ég um konuræfil í Reykjavík sem stal snyrtivörum fyrir 6098 kr. í Hagkaup. Konan hefur í héraðsdómi verið dæmd í 60 daga óskilorðsbundið fangelsi, sem gera einn sólahring fyrir hverjar 100 krónur sem hún stal. Þetta er náttúrulega hin versta kona, örugglega með ítrekaðan brotavilja til að ná sér í maskara og bodylotion á kostnað Hagkaups. Hún verðskuldar sérhvern dag í steininum, þar sem henni getur lærst að útlitið er ekki allt.

En eru íslensk dómsyfirvöld svo samkvæm sjálfum sér í dómum. Ég sé fram á nokkra 3-20.000 ára dóma yfir fjárglæframönnum á Íslandi, sem með ítrekaðan brotavilja stálu jafnt frá íslenskum almenningi sem erlendum. Sigurður Einarsson og hinum ræflunum mun á þeim tíma gefast nægur tími til að læra að peningar eru ekki allt, en oft mikils virði fyrir þá sem þeim hefur verið stolið frá.

Hverjir ætli eigi Hagkaup og eru allir meðhöndlaðir réttilega í verslunum þeirra?

Eru ekki allir sammála um að eitthvað sé mikið að á Íslandi? Kvittið hér fyrir neðan ef þið mótmælið dómskerfinu á Íslandi. Hvort þið þorið í Hagkaup er ykkar mál.

Hér er svo til gamans blað úr spjaldsrká yfir búðarþjóf í New Orleans frá 1915 (blaðið er hægt að kaupa á netinu). Hann fékk 60 daga fyrir búðarhnupl. Héraðsdómur gæti hugsanlega hafa tekið mið af þessum dómi: 

 

ORIGIN: Department of Police, New Orleans
DATE: 1915
CRIMINAL NAME: Paul Portillo
ALIAS: None listed
AGE: 23
NATIVITY: Mexico
COLOR: Listed as White
OCCUPATION: Laborer
CRIME: Petty Larceny - shop lifting
SENTENCE: 60 days in Parish Prison
TATTOOS LISTED: None listed

Gólfgálkn líffræðinga

 

Skinn af hvítabjörnum eru mjög vinsæl meðal íslenskra vistfræðinga um þessar mundir. Bjarni Húnbogi Knútsson líffræðingur, (sjá mynd), sem einnig er sérfræðingur í eignarrétti norðurheimskautsins, eignaðist um daginn forláta skinn af birnu sem vegin var fyrir 2 árum norður í landi. 

Bjarni segir birnuna engum harmdauði, en bætir við, að ekki sé ástæða til að gleðjast yfir dauða bjarnynjunnar, enda hafi það aldrei verið til siðs á Íslandi að gleðjast yfir dauðu skinni. En að liggja á þjóð sinni eins og mara er náttúrulega rammíslenskur siður, bætti Bjarni við.

Saga hvítabjarnarins á Íslandi er áhugaverð og má lesa smákorn um hana hér  og hér.