Rithöfundar fá hús nasistans

 

Bürgermeister Gnarr, sem er jafnvígur á hlutverk Hitlers og ærslafullrar píku í Pussy Riot, gaf Rithöfundasambandi Íslands formlega hús Gunnars Gunnarssonar skálds. Í húsinu á Dyngjuvegi 8 bjuggu Gunnar og kona hans síðustu ár ævinnar og hann minntist þar frægðar og frama þegar hann var superstar í Þýskalandi Hitlers.

Þótt Gunnar hafi verið enn meira í rassvasanum á nasistum og stríðsglæpamönnum en t.d. Knut Hamsun, og alls ekki út á þekju eins og sá norski, þá neita íslenskir menningarvitar því harðlega, að Gunnar hafi verið nasisti.

Ég lét vaða með upplýsingar, sem flestir Íslendingar hafa ekki séð áður, um Gunnar á bloggi mínu Fornleifi um daginn. Ég hef þó ekki séð að upplýsingum um Gunnar á lygavef Gunnarsstofu á Skriðuklaustri hafi verið breytt þess vegna og geri mér ekki miklar vonir um það í landi þar sem fólk tilbiður 17. aldar sálma fulla af gyðingahatri. Ef Hallgrímur Pétursson hefði lifað á tímum Gunnars, hefðum við haft verulegt vandamál á höndum okkar, langt fram yfir nýbúann Mikson sem margir Íslendingar töldu einnig blásaklausann.

Það er tilvalið að íslenskir rithöfundar, sem margir telja BNA aðalóvininn og Ísrael til vara, fái hús Gunnars Gunnarsson sem var á sömu skoðun, enda nasisti, sem var vinur og samstarfsmaður Alfred Rosenbergs, Heinrich Himmlers og annarra stórböðla.

Það var og við hæfi, að lesið var upp ljóð Hannesar Péturssonar við formlega afhendingu húss Gunnars nasista til íslenskra rithöfunda. Hannes er sama marki brenndur og antíkaninn og fyrrverandi starfsmaður áleggsdeildar SS Günter Grass. Hannes gaf nýlega út ævisögu sína, þar sem hann segir m.a. frá Albert Volker Lindemann sem rak um tíma gistiheimilið í Varmahlíð í Skagafirði. Hannes Pétursson gefur í skyn að Lindemann þessi hafi verið barnaníðingur og hafi hrökklast burt úr Varmárhlíð og af landi brott vegna kynhneigðar sinnar (sem var líklega orsök þess að hann flýði frá Þýskalandi nasismans). En Hannes Pétursson lætur sér ekki nægja níðingsstimpilinn á Lindemann. Hannes Pétursson er líka búinn að gera hann að gyðingi, þótt það hafi Lindemann aldregi verið. Það er ekki nóg með að Hannes reyni að setja barnaníðingsmerkið á enni manns, án nokkurra haldbærra raka, heldur fær Lindemann einnig gyðingastjörnuna í ofanálag. Það er greinilega aðal krydd dagsins hjá sláturfélagi þeirra hreinhjörtuðu úr flökkuhjörð Stalíns sáluga.

Íslenskir rithöfundar, til hamingju með að eignast húsið við Dyngjuveg og að þurfa nú að fara að greiða skatta eins og önnur samtök og félög, þótt ávinningur ykkar sé reyndar tap almennings, því hægt hefði verið að selja ykkur húsið ef Gnarr væri ekki svona gjaflynd pussy á þessum síðustu og verstu krepputímum. Megi listin blómstra þarna efst á Snobbhill.

Rithöfundar fá hús

Einu sinni var kona ...

Færsla þessi er tileinkuð Agli Helgasyni, þó hún fjalli mest um konuna á myndinni hér að ofan og eins og sést er hún í engu lík Agli. Egill er er ekki með "Bette Davis Eyes" eins og þessi glæsilega kona. Egill er hins vegar einn helsti Hetzmacher Samfylkingarinnar og ESB á Íslandi, en grein mín er skrifuð vegna þessarar færslu hans á Silfrinu hans um auman, ungverskan kynþáttahatara, þar sem hann reynir enn einu sinni, og í þessu tilfelli frekar aulalega, að gera andstæðinga ESB á Íslandi að öfgafólki og gyðinghöturum. Egill skrifar: "Szegedi hefur hatað bókstaflega allt, Evrópusambandið, Slóvaka, Sígauna, en aðallega gyðinga." Ef Egill léti sér nægja sanngjarna gagnrýni á þá sem efast um gæði ESB og evrunnar, flykktust ekki á blogg hans fólk sem eru laumurasistar líkt og flugur sækja á kúadellu.

Já, einu sinni var kona sem hét Marta. Hún giftist góðum Íslendingi, Braga Ólafssyni sem hafði haldið til Manchester árið 1939 í starfsþjálfun hjá fyrrtæki sem Fálkinn, fyrirtæki fjölskyldu Braga, var með umboð fyrir. Það var undanfari þess, að hann ákvað að fara í til náms við tækniháskóla staðarins, þaðan sem hann lauk prófi í vélaverkfræði. Hann kynntist Mörtu í Manchester og þar bjuggu þau fram til 1947. Þá fluttu þau til Íslands, alkomin, og var Marta þá barnshafandi. 

Marta fæddist í Ungverjalandi, eða þess hluta landsins sem nú tilheyrir Slóvakíu og átti ættir að rekja til merkra gyðinga. Hún var reyndar gyðingur í báðar ættir og ætt hennar öll. En á Íslandi þorði hún ekki að segja það nokkrum manni. Hún lét útbúa fyrir sig gögn í fyrrverandi heimalandi sínu, sem sýndu að hún hefði verið kristin. Börnin hennar töldu að hún hefði fæðst kaþólikki, en á Íslandi fylgdi hún manni sínum í Fríkirkjuna.

Árið 1983, þegar ég var staddur á skrifstofu yfirrabbínans í Lundúnum í erindagjörðum, hitti ég mann frá Ísrael, Eliahu Arbel að nafni, sem ég heimsótti þar síðar. Arbel, sem var fyrrverandi yfirmaður endurskoðunar í innanríkisráðuneyti Ísraels (og margt annað merkilegt), spurði mig hvort ég þekkti konu á Íslandi sem héti Marta og sem væri frá Slóvakíu. Það gerði ég ekki, en hafði tök á að ganga úr skugga um það og fann þessa konu og setti hana í samband við Eliahu Arbel, sem var sömu ættar og hún, fjarskyldur henni, og fæddur í sama bæ, Ruzomberok (Rosenberg) í Slóvakíu, sem áður var í Ungverjalandi.

Var ég harðánægður með það að hafa fært fólk saman á þennan hátt og hef gert það tvisvar síðan. Mörgum árum síðar hafði Eliahu upp á mér í Kaupmannahöfn og hafði haft af því mikla fyrirhöfn. Hann vildi nú í samband við fjölskyldu Mörtu, sem lést árið 1989. Ég lofaði að hjálpa honum með það og hafði samband við elsta son Mörtu heitinnar, sem var á fimmtugasta aldursári.

Sonur Mörtu tók erindi mínu frekar illa í byrjun, og taldi mig veri einhvern grínara, því hann var nær fullviss um að móðir hans hefði verið kristin og hún væri komin af góðu kristnu fólki. Ég ritaði hr. Arbel þetta:

Mr. Bragason argues that his mother was never a Jew!  According to him she was baptized, confirmed and practiced Christianity (Roman Catholic) her entire life. Her father and mother were both Christians, although to Mr. Bragason knowledge her mother had some remote Jewish ancestors. Her father's family were, according to Bragason, Catholics way back. Furthermore, Mr. Bragason has never heard about your correspondence with his mother, although he does not doubt that "you might have known her when she was young". Thus, he is unfortunately not interested that I write about her in my book, simply because she was not Jewish and because he "doesn't think she would have liked that someone wrote about her life".

Eliahu Arbel, sem upphaflega hét Elemer Günsberger,  Lea Bang Vilhjálmsdóttir, Malka sambýliskona Eliahus heitins, og höfundur stendur í allri sinni fitneskju fyrir aftan. Myndin er tekin í Ramat Gan haustið 2000.

 

Er ég greindi hr. Arbel frá þessari afstöðu sonar Mörtu, sagðist hann ætla að senda mér upplýsingar frá nánustu ættingjum mannsins í Ungverjalandi, Ísrael og Bandaríkjunum, sem hann og gerði og því miðlaði ég til afkomenda Mörtu og fjölskylda hennar sá hvernig hún hafði valið að leyna uppruna sínum á Íslandi. Hún hafði meðal annars útvegað falsað fæðingavottorð frá Tékkóslóvakíu, sem sýndi að hún var upphaflega kristin. Afkomendur Mörtu fengu nú upplýsingar um sögu fjölskyldu sinnar, um áður óþekkta ættingja, fjölskyldur eins og Lakner, Duschnitz og Porges í Ungverjalandi og Ísrael. Þeim varð nú ljóst að frændur í BNA, sem voru kaþólskir, höfðu tekið þá trú til að fá stöður við háskóla og möguleika í Bandaríkjunum. Allir voru gyðingar á bak við huluna, sem skapast hafði vegna gyðingahaturs og -öfundar og einskis annars.

Samkunduhúsið í Ruzomberok sem í dag stendur tómt eins og samviska Slóvaka. Í dag er bærinn mest þekktur fyrir uppþot nasista á knattspyrnuvöllum þar sem menn heilsa að hætti nasista.

Fjölskylda Mörtu, Meðlimir Duschnitz og Porges fjölskyldnanna 1939-40

Legsteinn ættingja Mörtu í Ruzomberok

Áður en Marta lést árið 1989 var hún í bréfasambandi við fjarskyldan frænda sinn Eliahu Arbel. Hún bað hann vænstan um aldrei að senda bréf til sín beint frá Ísrael. Öll bréf urðu að fara gegnum sameiginlegan ættingja í Lundúnum eða sendast þegar Arbel var á einum af mörgum utanlandsferðum sínum. Marta greindi Arbel frá því að á Íslandi væru menn ekki vinveittir í garð gyðinga og Ísraels. 

Saga Mörtu er ekki einstök. Aðrir gyðingar á Íslandi földu uppruna sinn eins og hún, og margir frægir einstaklingar af gyðingaættum geta sagt svipaða sögu. Til dæmis er margfræg saga Madeleine Albright  utanríkisráðherra Bandaríkjanna (hjá Clinton), sem að eigin sögn uppgötvaði ekki ættir sínar fyrr en á gamals aldri. Hún fæddist í Prag árið 1937 og gekk í 11 ár undir nafninu Marie Jean Korbel, áður en hún og fjölskylda hennar fluttist til BNA.

Ég held að Marta hafi dæmt ástandið á Íslandi rétt, og ekki hefur það batnað ef dæma má út frá flórunni sem skrifar athugsemd við færslu Egils. Nasistum á Íslandi var hyglt ellegar var þvertekið fyrir það að menn sem umgengust helstu morðingja 3. Ríkisins hefðu verið nasistar, eins og tilfellið með Gunnar Gunnarsson sýnir. Fyrir utan ekta nasista í valdastöðum allt frá lögreglustjórum, bankastjóra sem laug til um menntun sína í Þýskalandi nasismans og þingmönnum Sjálfstæðisflokks, til smærri peða eins og yfirmanns ÁTVR, gat maður líka fundið öfgafulla gyðingahatara á meðal krata. Einn þeirra, Jónas Guðmundsson (1898-1973), sem um tíma var alþingismaður gaf út svæsið andgyðingleg rit og trúði því að Íslendingar væru meðal ættkvísla hinna eiginlegu gyðinga og Ísraelsþjóðar, og að þeir sem drepnir hefðu verið í helförinni gætu sjálfum sér um kennt enda ekki gyðingar.

Nú er svo komið að vinstrimenn telja fínt að vera með skítkast í garð Ísrael og gyðinga, aðallega vegna heilags stuðnings og meðaumkvunar þeirra með Palestínuaröbum og hryðjuverkasamtökum þeirra sem hafa að markmiði að útrýma Ísraelsríki. Tilgangurinn helgar meðalið.

Egill Helgasson keyrir hins vegar um þverbak, því hann notar mál um ungverskan rasista sem reynist vera af gyðingættum í Ungverjalandi, líkt og Marta, til að klína óorði á samlanda sína sem eru andvígir ESB. Er það rétta aðferðin?

Við sem ekki trúum á Útópíur, aumt Evruhræ ESB-sinna eða ágæti póetísks Heimsvaldakínverja á öræfum erum nasistar samkvæmt snillingnum Agli Helgasyni. Umræðan á Íslandi er greinileg mjög frumstæð.

Marta leyndi uppruna sínum, líklega af hræðslu við skoðanir Íslendinga. Rasistinn í Ungverjalandi, sem átti ömmu sem lifði af dvöl í Auschwitz, ólst upp í þjóðfélagi þar sem gyðingar voru hataðir jafnmikið fyrir og eftir Síðari heimsstyrjöld, og skyldi það hafa verið öðruvísi á Íslandi?

Frekari lesning hér og hér á dönsku

Var Gunnar Gunnarsson nasisti ?

 

Um næstu helgi minnast menn mikils áfanga á Skriðuklaustri á Héraði. Rannsóknum á leifum klaustursins er lokið og haldið verður upp á það með pompi og prakt, nú er 500 ár eru liðin frá því að klausturkirkjan var vígð.

Dagsdaglega minnast menn hins vegar á Skriðuklaustri Gunnars Gunnarssonar stórbónda á Skriðu, sem lét reisa sér þar stórhýsi í bæverskum fjallastíl. Gunnarsstofa er rekin að Skriðuklaustri og margar upplýsingar er að finna um hann og ævi hans og list á www.skriðuklaustur.is 

Þrátt fyrir að mikið hafi verið ritað um ævi og störf Gunnars og að nýlega hafi komið út merk bók um hann, hafa þeir sem um hann rituðu tekist að sigla um skerjagarð heimaldanna án þess að rekast verulega utan í þann svarta klett sem inniheldur upplýsingar um blinda ást Gunnars Gunnarssonar á nasismanum. Þessir sjómenn í ölduróti heimaldanna neita því algjörlega að slíkt sker sé til og að Gunnar hafi nokkur sinni verið nasisti.

Stórhátíð á Skriðuklaustri er ágæt ástæða til að rifja upp upplýsingar um nasisma Gunnars og náin tengsl hans við stórmenni 3. ríkisins sáluga.

Sjá umræðuna á Fornleifi nú

Yfirmenn Gunnars Gunnarssonar í Nordische Gesellschaft

Fjallkona í boði ríkisstjórnarinnar

Pétur Gunnarsson brá sér í fjallkonudrag á 17. júní 2012 til að gefa skít í gangrýnisraddir. Mótmæli og þreyta á landsöluríkisstjórninni er nú kallað þras.

Vonum við þrasarar, að þetta verði eitt af síðustu "skemmtiatriðum" núverandi ríkisstjórnar og aðrir rithöfundar vinni eins vel fyrir ríkisstyrknum og Pétur Gunnarsson gerir.

Smekkleysan í Úkraínu

 

og enn tekur RÚV virkan þátt í lygaherferðinni, eins og í gær þegar snillingar á fréttastofu RÚV báru okkur fréttir af landsliðsþjálfara Úkraínu í fótbolta. Hann segir að ekki sé neitt kynþáttahatur í Úkraínu. Sjá hér. Myndin efst er tekin í Úkraínu árið 2007 og ekkert hefur breyst.

Það rétta er að mannréttindi eru fótum troðin í Úkraínu. Landið er heltekið af spillingu og eitraðir stjórnmálamenn og hóruhúsaparadís er það sem Úkraína er mest þekkt fyrir þessa dagana. Þeir sem þroskast hafa meira til fótanna en höfuðsins og eru nú að horfa á Evrópukeppni í fótbolta hafa greinilega minnstar áhyggjur af því. Úkraínski vændisherinn, sem mun vera álíka sterkur og sá Rauði forðum daga, situr hins vegar örugglega fyrir öllum atvinnuleysingjunum frá Evrópu sem flykkst hafa til flatneskjunnar í austri og mun sjúga síðustu evrurnar úr pungi karlskaufa sem svala fótboltaþorsta sínum í Úkraínu.

Í borginni Lviv (sem einnig hefur kallast Lemberg), hefur í nokkur ár verið rekinn veitingastaður sem ber nafnið „Hjá Gyllta Rósinni". Gyllta Rósin var nafn á frægu samkunduhúsi gyðinga í Lviv sem var rústað í Síðara stríði. Í dag er boðið upp á „gyðinglega menningu" í þessu veitingahúsi, þar sem menn eiga að prútta um verðið  og haga sér eins og gyðingar. Gestirnir geta fengið hatta með áföstum peyot, (bænakrullum heittrúaðra gyðinga), til að komast í rétta fílinginn. Fyrst tóku Úkraínumenn virkan þátt í fjöldamorðum á gyðingum en í dag þéna og dansa þeir á minningu fórnarlambanna. Og svo eru þeir greinilegar hreyknir af smekkleysu sinni. Sjá hér

Til að halda upp á Evrópumeistaramótið tóku einhver illmenni þessa auma lands sig til um daginn og eyðulögðu minnismerki um 17.500 gyðinga sem myrtir voru í borginni Rivne. Stuðningsmenn knattspyrnuliðsins Karpaty Lviv eru væntanlega slegnir minnisleysi nú . En fyrir nokkrum árum veifuðu þeir nasistafána.  Landsliðsþjálfari Úkraínu man greinilega ekki að hann tjáði sig á rasískan hátt um þeldökka leikmenn. Ekki eru  nema sex ár síðan að hann lét hafa eftir sér þennan ósóma: 

"The more Ukrainians there are playing in the national league, the more examples there are for the younger generation. Let them learn from Blokhin or Shevchenko, not some zumba-bumba who they took off a tree, gave two bananas and now he plays in the Ukrainian league."

Getraunir Fornleifs

Nú er fimmta getraun Fornleifs í gangi. Takið þátt. Hvað er þetta?

Þrátt fyrir hjálp Pressu og Eyju er enn er ekki fundin in konan glaða sem kom í Þjórsárdal sumarið 1939 og lagði sig með fornum beinum. Þekkir einhver þessa konu? Sumum hefur hefur þótt það óhæfa hjá mér að birta þessa mynd, og fóru þá að velta út úr skápnum menn með létt hdl einkenni og bein löngu liðinna nasista, enda notuðu þeir í SérSveitunum Hjalta litla beinamyndir á kaskeit sín. Sjá frekar hér?

Björn Bjarnason í skökkum turni í Písa

 

Björn Bjarnason sagði frá því í gær á bloggi sínu, bjornábjornofan.is, að hann hafi farið upp í skakka turninn í Pisa. Þar mun hann í skamma stund hafa séð allt í réttum hlutföllum og gert sér grein fyrir sannleikanum. Efst uppi í turninum gekk hann því umsvifalaust í Samfylkinguna, því þar sér fólk allt rökrétt þótt það hallist til vinstri. Þarna efst uppi, á meðal olíusjeika og Kínverja, gerði Björn sér grein fyrir því, að eftir að aðgangseyrir í turninn var hækkaður í 15 evrur, þá hafði enginn venjulegur Evrópubúi haft ráð á því að fara upp í Skakka turninn. Það var engin biðröð til að komast upp í turninn.

Þegar niður var komið breyttist allt mat aftur hjá Birni og hann sagði sig umsvifalaust úr Samfylkingunni. Hann gerði sér nú þegar grein fyrir því, að þegar hann var síðast í Písa komst hann ekki upp í Skakkaturn, því allt var miklu ódýrara þá.

Össur Skarnhéðinsson hefur lengi vakið athygli á því, að með upptöku evrunnar muni Íslendingar ekki þurfa að standa í eins mörgum biðröðum, nema atvinnuleysisbiðröðum. Björn Bjarnason var um tíma farinn að hallast að sömu kenningu, en sem betur fór komst hann niður úr turninum.

Össuri var reyndar fyrir nokkrum árum bannað að fara upp í turninn þar sem möndulhalli Össurar er of sjálfhverfur og hann var með bein tengsl við hryðjuverkasamtök.

Sönglkeppni Stór-Evrópu að niðurlotum komin

 

Við getum ekki ætlast til þess að grillbrúnaðar ljóskur frá Íslandi, með hrossatennur, hafi vit til þess að sjá, að þær taka þátt í mannréttindabrotum Azerbaijans með því að syngja Never forget í 40 þóknanlegum stíltegundum ofan á rústum fátæklinganna í Bakú.

Jónsi og Gréta Salóme geta auðvitað ekkert gert að því að blondínur hafi einatt bláeygð gen og geti hvorki hugsað gagnrýnið, afstætt né sjálfstætt. En Amnesty International er hins vegar of seint á ferðinni í mótmælum sínum, og sér til skammar sem oft áður.

Eins vegar vekur það undrun manns, að fulltrúi Íslands hjá ECRI, hinn hjartahreini síra Baldur Kristjánsson, í Þorlákshöfn, geri ekki neitt út af málinu hjá ECRI. Azerbaijan er einnig meðlimur í þeirri stofnun sem berjast á gegn kynþáttafordómum og öðru óþoli og mismunum og órétti fyrir Evrópuráðið (Council of Europe). Baldur blandar oft saman Samfylkingarpólitík og ýmsum öðrum hlutum, og ætti því að geta haldið eldræðu yfir Salóme og Jónsa sem eru að skemmta lýðnum, meðan Azerbaijönsk yfirvöld traðka á honum fyrir utan loftkælda söngvahöllina í Bakú.

Er annars nauðsynlegt að hafa Síra Baldur á endalausum mannréttindafundum í Strasbourg ef hann gerir ekkert neitt á Íslandi nema verja Samfylkinguna og sjálfan sig gegn offorsi Vantrúarfylkingarinnar, og það jafnvel þótt almenningur þessa lands finnist hann fótum troðinn eins og fólk í Azerbaijan. Með botnrotna íslenska stjórnmálamenn og löggu on the teik er ekki við öðru að búast en að brátt verði farið að berja á Íslenskum "lýð"sem leyfir sér gagnrýni á Jóhönnu og áhöfn hennar TF-HOR.

Söngvakeppni Evrópu ber að leggja niður. Þetta er, og hefur lengi verið, dýr skrautsýning fyrir tildurrófur, fábjána og kjánalega uppblásinn þjóðernisrembing fyrrverandi Austantjaldslanda.

Félagsskapur í Litháen leitar íslenskra meðlima

 

Ég er meðlimur í félagsskap í Litháen, Vinum Åge Meyer Benedictsens, sem vill halda minningu og heiðri íslenskrar þjóðhetju á lofti. Nei, er tala um Jón Baldvin, sem um þessar mundir hvílir sig bak við sól sína, heldur Åge Meyer Benedictsens.

Åge Meyer Benedictssen (1868-1927) hef ég lítillega nefnt áður hér og hér, en móðir hans var íslensk og fæddist í Hæstakaupstað (Ísafirði), en faðir hans var danskur gyðingur.

Åge Meyer var á sínum tíma þekktur ferðalangur, þjóðfræðingur, málfræðingur og alþýðufræðari í Danmörku. Hann ritaði fjölda áhugaverðra bóka, m.a. um Ísland. Eitt þekktasta verk hans, Et Folk, Der Vaagner (1895),  fjallaði um Litháen og nauðsyn þess að litháíska þjóðin fengi frelsi og sjálfstæði.

Það eru enn ekki nóg af Litháum sem vita um þennan félagsskap í Litháen og hann vill líka fá félagsmenn frá Íslandi, líka Jón Baldvin. Ég er að fara á þing félagsins í Kaunas síðar í þessum mánuði, og vona þá að heyra að Íslendingar hafi skráð sig í félagið.  

Félagar geta menn orðið með því að hafa samband við Dr. Svetlönu Steponoviciene i Vilnius,  [e-mail],  sem margir á Íslandi þekkja fyrir þýðingar sínar á íslenskum bókmenntum. Félagsgjöld er ekki há. Að gerast félagsmaður í Vinum Åge Meyer Benedictsens er góð leið til að kynnast Litháum, sem eru mjög fjölbreytt þjóð sem enn er að móta frelsi sitt eftir 20 öldina sem lék þá illa.

Heimsmaður eins og Åge Meyer Benedictsen, sem var Dani og Íslendingur af gyðingaættum, og var talsmaður minnihlutahópa og smáþjóða,  er einn besti Litháensvinur allra tíma. Undir merkjum hans er hægt að hafa áhrif á góða þróun í Litháen, þar sem allir geta lifað saman, lært af sögunni og mistökunum sínum og ekki síst Litháar sjálfir.

Ég hef alltaf litið á Litháen sem þjóð minnihlutanna. Ef þeir lifa saman án þjóðernisrembu og haturs og sögubrenglunar sem leiðir til öfga, spái ég Litháum góðs farnaðar. Litháen er safn af dugmiklum þjóðarbrotum og án þeirra allra er ekkert Lithaugaland. Land hinna lituðu hauga, lands hins mismunandi fólks.

En...

 í dag er ástandið ekki gott í Litháen. Menn sem tala máli litháískra gyðinga eru kallaðir "Talibanar". Helför gyðinga, sem margir Litháar tóku þátt í, er líkt við ódæðisverk Rússa meðan þeir stjórnuðu landinu. Því er einfaldlega ekki hægt að líkja saman. Vissulega frömdu Sovétrússar andleg þjóðarmorð í baltnesku löndunum og fjöldi fórnarlamba var stór. En  í dag ættu menn að hafa lært af mistökunum. En svo er ekki. Ríkistjórnir Litháens, Lettlands og Eistlands leyfa göngur nýnasista undir því yfirskini að þeir séu að minnast frelsishetja landa sinna. Sumar þeirra frelsishetja sem menn dýrka í Baltnesku löndunum höfðu stundað morð á gyðingum, áður en Þjóðverjar hertóku Baltnesku löndin. Enn aðrir unnu ötullega með þjóðverjum í morðverksmiðjum nasismans.

Frjálsum þjóðum, sem eru meðlimir í Evrópu og NATO, er ekki stætt á því að dýrka morðingja gyðinga, eins mikilvægasta minnihlutans í Litháen gegnum tíðina. Það þýðir ekki að nota sovétaðferðir í Baltnesku löndunum, nú þegar Þjóðirnar eru komnar inn í ESB, NATO og annan félagsskap. 

Nýlega var reynt að stöðva gagnrýnisrödd prófessors Dovid Katz, prófessors í jiddísku við háskólann í Vilníus, sem heldur úti heimasíðu http://defendinghistory.com/ um þá sögufölsun sem fer skipulega fram í baltnesku ríkjunum með fulltingi og stuðningi yfirvalda. Dr. Katz var úthýst úr embætti sínu! Það er gamalkunn sovétísk aðferð, en það vantaði bara gúlagið!

Félagar í LAF smala saman gyðingakonum í Kaunas árið 1941

 

Nú síðast standa litháísk yfirvöld í ströngu við að flytja jarðneskar leifar Juozas Brazaitis (Ambrazevičius) til Litháen, þar sem grafa á þær í Upprisukirkjunni í Kaunas. Brazaitis, sem dó í BNA árið 1972 var um tíma strengjabrúða þjóðverja, forsætisráðherra í litháískri ríkisstjórn sumarið 1941, sem stofnuð var af LAF (Framvarðarsveit Litháískra aktívísta). Félagsmenn LAF tóku þátt í grimmdarlegum morðum á gyðingum landsins áður en að Þjóðverjar ruddust inn í landið. Nú á að heiðra minningu félaga úr morðsveitum í kirkju í Kaunas, eins og hann væri þjóðhetja. Hve lágt geta menn sokkið? Mæli ég að  með að menn lesi þessa grein, eftir Leonidas Donskis, fyrrv. prófessor í sagnfræði í Kaunas sem nú situr á Evrópuþinginu

Öfgafullir þjóðernissinnar og nasistar í skrúðgöngu á Fullveldisdegi Litháa, 11. mars sl. Boðskapurinn er greinilegur Í dag gatan - á morgun Þingið (Seimas). Sumir í göngunni báru hvít armbönd eins og þau sem LAF notaði er þeir myrtu gyðinga. Sjá hér

 

Mín von er sú, að íbúar í Litháen sjái, að Åge Meyer Benedictsen, sonur danska gyðingsins og íslensku kaupmannsdótturinnar, sé góð hetja. Åge Meyer Benedictsen er tilvalin þjóðhetja fyrir Litháa. Ég er einnig viss um að Åge Meyer Benedictsen, sem elskaði landið Lietuva svo heitt, hafi lítið kært sig um árlegar skrúðgöngur öfgamanna sem vilja minnihluta feiga eða þjóðarmorðastofnun sem um tíma hafði nýnasista starfandi sem sérfræðing. Hann hótaði að myrða þingmenn í Lithauen í Facebooksíðu sinni. Åge Meyer Benedictsen hefði ekki kært sig um að sjá stjórnmálaflokka á þingi frjálsrar Litháíen sem berst gegn rétti samkynhneigðra og rétti gyðinga til þess að saga þeirra í landinu sé ekki skrumskæld af frumstæðum þjóðarrembingi.

Velkomin í Vini Åge Meyer Benedictsens.

Jónas Hallgrímsson á Facebook

 

Auðvitað var það smekkleysa og bríarí hjá mér um daginn að líkja Þjóðskáldinu við fjöldamorðingjann Anders Behring Breivik.

Meiri smekkleysa finnst mér það hins vegar hjá hasarmiðlinum Pressunni að apa þessa myndlíkingu mína eftir (sjá hér) og eigna sér hana á Facebook, án þess að nefna sökudólginn á nafn. Pressuetík?

Nokkrir þeirra sem supu hveljur út af myndlíkingunni, sem einnig birtist hjá Pressunni, virðast engin líkindi sjá með norska brjálæðingnum og þjóðskáldinu. Aðrir, sem hafa haft samband við mig, benda á að nefið sé ekkert svipað, þótt allt annað sé nær steypt í sama mótið. Leyfi ég mér í því sambandi, að nefna, að nefið á Breivik var ekki nógu arískt, svo hann lét breyta því hér um árið. Slíkar breytingar stóðu ekki til boða fyrir Jónas.

Annar líkur, Ole Højland, norskur stórþjófur (sjá hér) 

Bið ég svo aðstandendur og hugsanlega afkomendur þjóðskáldsins afsökunar á því að líkja honum við ófreskjuna norsku. Þetta var bara mannfræðileg, fysíógnómísk, tilraun til að sýna skyldleika Íslendinga við Norðmenn, sem sumir afneita grimmt. 

Útlitið er þó ekki allt.