Jónas er engum líkur, eða hvað?

 

Margir hafa þurft að þola það síðustu  9 mánuðina að vera líkt við hinn geðveika, norska fjöldamorðingja Breivik, sem í dag var leiddur fyrir rétt. Þetta er orðin dægradvöl sumra manna, sem telja að siðferðið á vinstri vængnum sé betra en á þeim hægri. Nú er ekki nóg fyrir suma vinstri menn, jafnvel þá sem stutt hafa Polpot og aðra þjóðarmorðingja, að nota verstu skammaryrðin frá Kreml. Andstæðingurinn er eins og Anders Behring Breivik, ef maður vill sverta pólitíska andstæðinga sína sem mest.

Danskir dátar úr Modstandsbevægelsen heilsa á rússneskan hershöfðingja á Kastrup eftir síðari heimsstyrjöld

 

Veruleikaflóttinn er svo svakalegur, að kveðja sú sem Breivik hefur haft í frammi í réttarsal er sögð vera kveðja hægrimanna. Googlið myndir með textanum "Neo Nazi salute". Er fjölmiðlafólk í afneitun eða er komin ný kynslóð fávita í þessa stétt? Steyttur hnefi er ekki meira hægrisinnaður en Mörður Árnason í Maóskóm.

Sá einasti sem mér finnst líkur Breivik á Íslandi er hins vegar blessað þjóðskáldið, Jónas Hallgrímsson. Sannast það að Íslendingar eiga ættir sínar að rekja til Noregs. Jónas er að verða að 10.000 kalli. Það verður líklega síðasti seðillinn áður en við fáum blíða ásjónu Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar Skarphéðinssonar á evruseðlana. Ljótt er til þess að hugsa, að verðmætasti seðillinn á Íslandi, áður en þjóðin verður prettuð inn í ESB, muni minna umheiminn á versta fjöldamorðingja Norðurlandanna, eða var sá versti ekki annars Dani?  

Hneykslist !

 

Tekið hefur verið eftir skemmtilegu uppátæki annars mjög leiðinlegra útvarpsmanna á RÚV. Stundum koma þó gullmolar, t.d. þegar þau tóku upp á því í leiðindum sínum, að bjóða upp mjög ómerkilegt plastmál sem allt er makað út í varalit Jóhönnu Sigurðardóttur. Uppboðið var í beinni útsendingu og hlustaði ég eins og margir á hvernig Sjónlistasafnið á Akureyri, undir stjórn Hannesar Sigurðssonar, keypti plastbikar sem Jóga hafði drukkið kaffi úr fyrr um daginn.

Nú er bikarinn með stríðsmálningu forsætisráðherrans kominn norður fyrir 105.000 kall (enda nóg til að peningum þar). Svo er Hannes, gamall skólafélagi í MH og í listasöguáfanga í þeim skóla, búinn skrifa klessubikar fársætiráðherrans inn í listasöguna, með skreytnum stíl sínum, viðbættum nokkrum pólitískum pillum, sem þessi mynd gæti ef til vill skýrt.

Mér þykir tenging Hannesar við Marcel Duchamp og aðra góða hneykslara langt út í hött. Jóhanna hefur ekki skapað neitt listaverk, og þetta mál hennar er ekki til mikilla lystauka.

Það eina sem mér datt í hug að minnti á þetta "listaverk" var kúkur í dós. Árið 1961 skóp ítalskur listamaður, Piero Manzoni, verkið Merda d‘artista. Það var lítil dós sem að sögn innihélt 30 grömm af manna úr Manzoni sjálfum. Hann setti 90 slíkar dósir á markaðinn og keyptu listasöfn dósirnar grimmt fyrir það sem svaraði verðinu á 30 grömmum af gulli. Ég hef séð eina slíka dós í listasafninu í Herning á Jótlandi. Verkið minnti mig óneitanlega á íslensk stjórnmál, en dósin hafði þó ekki verið opnuð.

Ég gruna Hannes um græsku, því í honum rennur kaupmannsblóð úr Hlíðunum. Tæknilega séð eru þetta tvö mál eins og sjá má á myndinni efst. Myndin hér neðst sýnir, að listamanninum var mikið mál að komast í ESB.

Hannesi ætti ekki að reynast það erfitt að skella á sig smá varalit og farða og smjatta á innra málinu um leið og hann fer með þulu um ESB og Icesave. Síðan heldur hann hann uppboð í beinni og selur innra málið til hæstbjóðandi í Samfylkingunni, þar sem menn halda vart vatni fyrir alls kyns lystisemdum Jóhönnu Sigurðardóttur. Yrði bikarinn þá vitanlega seldur sem trúarlegt icon, frekar en list. Miðað við það sem menn skrifa stundum um Jógu á eyjan.is, myndi það ekki undra mig, að sumir hverjir myndu tilbiðja slíkan bikar sem væri það hið heilaga gral. Bestu líkneskin eru þau sem eru fölsuð, sbr. líkklæði eitt frá Torino.

Ég sting upp á því, að næsta uppboð til góðgerðarstarfsemi hjá RÚV verði sem hér segir: Þegar Össur Skarphéðinsson tjáir sig um eitthvað næst, verður lygum hans tappað á dós sem merkt verður: Lygar með lauk. Eldaðar eftir ESB stöðlum ofaní auðtrúa asna.

Den Hass im Grass findet man auch in Island

 

Günter gamli Grass hefur gert það aftur. Hann hefur gefið út einhvern óskapnað um Ísrael í bundnu máli sem hann kallar Það sem segja þarf. Ljóðið birtist í Süddeutsche Zeitung. Það sem Grass gamla, sem lengi leyndi innskráningu sinni í SS-sveitir Hitlers, er nú á hjarta, er illska Gyðinganna í Ísrael. Hann skrifar: Af hverju beið ég þangað til nú í elli minni  með þessa síðasta dropa af bleki til að segja: Kjarnorkuveldið Ísrael setur heimsfriðinn, sem er þegar viðkvæmur, í hættu.

Svarið við því er ljóst. Fyrst var Grass upptekinn í vinnu hjá þeim sem myrtu gyðingana, svo var hann upptekinn við að leyna fortíð sinni í þjónustu Hitlers, og nú, þegar hégómalegar skýjaborgir tvískinnungs hans og samtímamanna hans í veruleikafyrringunni eru fallnar er hann nær elliær farinn að minnast þess sem hreif hann áfram er hann var ungur og hraustur. Það var því miður hatur. 

Grass (t.h.) árið 1944 þegar hann var í vinnusveitum Luftwaffe, áður en hann gekk í SS

Nóbelverðlaunaskáldið Grass hefur ekki beint uppskorið lárber í Þýskalandi fyrir þetta pólitíska ljóð sitt. Sendiráð Ísraels í Þýskalandi hefur gefið út fréttatilkynningu sem einnig kallast Það sem segja þarf, þar sem sendiráðið skrifar: Það sem segja þarf, er að það er evrópsk hefð fyrir því að ásaka gyðinga fyrir trúarleg morð fyrir páskahátíð. Fyrr á tímum var það blóð kristinna barna sem gyðingar áttu að hafa notað í ósýrðu brauðin, en í dag á það að vera íranska þjóðin sem Ísraelska ríkið ætlar að útrýma. Það verður einnig að segja, að Ísrael er eina ríkið í heiminum sem menn draga opinberlaga í efa að hafi tilverurétt. Það var einnig tilfellið á stofndegi ríkisins og er enn upp á teningnum. Við viljum búa í friði með nágrönnum okkar á þessu svæði. Og við erum ekki tilbúinn að taka á okkur það hlutverk sem Günter Grass reynir að setja okkur í sem hluta af viðleitni þýsku þjóðarinnar að gera upp við fortíð sína.

Samtök gyðinga í Þýskalandi hafa kallað ljóðið árásagjarnt áróðursverk. Ruprecht Polenz formaður utanríkismálanefndar Þýskalands, sem er samflokka Angelu Merkel, tjáði Mitteldeuthce Zeitung, að meðan Grass væri stórfenglegur í bókmenntunum "þá ætti hann í stökustu erfiðleikum í hvert sinn sem hann gerði athugasemdir um stjórnmál og tæki þá oft skakka hæð í pólinn". Ja, hvers er hægt að vænta af manni sem hefur bæði verið meðlimur í SS og Nóbelsverðlaunahafi?

Formaður PEN samtakana í Þýskalandi Johano Strasser hefur hins vegar lýst stuðningi sínum við fyrrverandi SS-liðann Grass.

Henryk Broder, þekktur fjölmiðlamaður í Þýskalandi, sem er gyðingur og Íslandsvinur, birti athugasemd í Die Welt í dag. Broder skrifar: Grass hefur alltaf verið með vandamál varðandi gyðinga, en hann hefur aldrei komið eins vel orðum að því vandamáli eins og í þessu "ljóði".Broder skrifar einnig að Grass hafi alltaf haft tilhneigingu til mikilmennskubrjálæðis, en að nú sé hann orðinn algjörlega ruglaður. Broder bendir einnig á að Grass hafi í viðtali við ísraelska blaðamanninn Tom Sevev árið 2011 talað um að 6 milljónir þýskra hermanna hafi verið útrýmt af Rússum eftir Síðari Heimsstyrjöld. Sú tala er afar umdeild og er vitaskuld ætlað að vera bein samlíking við fjölda gyðinga sem voru myrtir í Helförinni. Broder skrifar einnig, að Grass sé "prótótýpa (frumgerð) hins vel menntaða gyðingahatara.

Broder benti árið 2006 á, að Grass gerði ekki greinarmun á landamærum Ísrael árið 1948 og 1967 líkt og Mahmoud Ahmadinejad i Íran, sem leynir því ekki að hann hefur þá ósk heitasta að útrýma Ísraelsríki.

Það eru líka til margir Íslendingar sem ekki gera greinarmun á landamærum í Miðausturlöndum árin 1948 og 1967. Þar að auki þylja margir þeirra upp andgyðinglegt rugl frá 17. öld í kirkjum landsins og ríkisútvarpi, jafnvel þótt þeir hafi svarið og sárt við lagt að þeir væru trúleysingjar.

Það eru líka til stórskáld á Íslandi sem þurfa að atast í gyðingum, sem reyndar ekki voru gyðingar. Hannes Pétursson, íslenskt stórskáld, gaf nýlega út ævisögu þar sem hann segir frá Albert Volker Lindemann sem rak um tíma gistiheimilið í Varmahlíð í Skagafirði. Hannes Pétursson gefur í skyn að Lindemann þessi hafi verið barnaníðingur og hafi hrökklast burt úr Varmárhlíð og af landi brott vegna samkynhneigðar sinnar (sem var líklega orsök þess að hann flýði frá Þýskalandi nasismans). Hannes Pétursson er líka búinn að gera hann að gyðingi, þótt það hafi Lindemann aldrei verið. Það er ekki nóg með að Hannes reyni að setja barnaníðingsmerkið á enni manns, án nokkurra haldbærra raka, heldur fær Lindemann einnig gyðingastjörnuna í ofanálag.

Hatur hinnar svokölluðu "menningarelítu", þess fólks á vinstrivængnum, sem telur að það sé betra en annað fólk, fróðara, víðsýnna og umburðarlyndara, er nú almennt fyrirbæri í Evrópu. Hatrið gagnvart Ísrael er hreint og vopnabræðurnir í hatrinu eru öfgamúslímar sem vilja myrða og útrýma gyðingum, vestrænni menningu og öllu því sem við köllum almenn mannréttindi.  

Er það nema von að fyrrverandi SS-menn og afdalafólk á Íslandi skrif ljóð og minningar þar sem skúrkarnir eru gyðingar. Þetta rótgróna hatur virðist vera eins og lífselexír fyrir áðurnefnda "elítu". Hún nærist á aldagömlu hatri.

Sjá frétt á ensku á Der Spiegel hér og fyrri færslu um Grass hér

Framlag Azerbaijans til Eurovision 2012

 

Vá, þetta er glæsilegt, og nú á að fara að hylla lögregluríkið Azerbadijan, alveg eins og þegar meira eða minna nasískir Íslendingar fóru glaðir og hýrir á Ólympíuleikana í Berlín árið 1936, þaðan sem sígaunar og annað "pakk" var flutt á brott úr borginni fyrir leikana.

Nasistar sáu þó til þess, að lög þeirra varandi glæpsemi samkynhneigðar væru ekki i gildi fyrir útlenska gesti Ólympíuleikana (sjá hér). Mikið vona ég að Azerbaijanar hafi einni innleitt slíka slökun á lögum sínum, en í Azerbaijan er reyndar venjan að væna pólitíska andstæðinga og gangrýnisraddir um að vera kynvillinga.

Auðvitað á Ísland ekki að taka þátt í þessum skrípaleik. Ekki bara hommanna vegna. Það er nóg annað hægt að gera við peningana en að nota hana í þessa stertiveislu og tímaskekkju. Þetta er orðið þjóðernissöngvalagakeppni fyrir uppblásna diskórembusöngva frá lýðræðislega vanþroska löndum.  

Nei takk, ekki meira Eurovision.

3,75 gr. á mann

Maður dáist af elju kínverskra yfirvalda við að koma sér í mjúkinn hjá Íslendingum. Þeir eru með stærsta sendiráðið og gefa okkur nú 3,75 grömm af kínversku á mann.

Nubo litli er enn að betla og Mogginn gerir bara grín að öllu saman með því að sýna lesendum sínum að grasið er grænt í Kína vegna þess að maður litar það.

Ég skil ekkert þennan áhuga Kínverja á Íslandi og vildi óska þess að Kínverjar efldu mannréttindi í sínu eigin landi og Núbó gæfi aftur það sem hann hefur stolið frá sínum eigin landsmönnum. 

Konfúsíusarstofnunin Norðurljós ætlar sér að selja kennslubókina í kínversku gegn vægu verði. Það er óásættanlegt og bið ég hér með stofnunina vinsamlegast um að senda mér kennslubók í kínversku án kostnaðar, því þetta er gjöf til Íslendinga frá Kína.

Kungfutse sagði "Gefin bók er ekki seld". Sendið mér því bókina, eða 3,75 gr. af henni ef eftirspurnin verður mikil.

1,2 tonn af kínverskum bókum

Getraun á Fornleifi, enn einu sinni

Nú er aftur getraun á Fornleifi. Skoðið þetta hjá karlinum.

Eurovision-hatur

 

Lafhræddur 24. vetra gyðingadrengur frá Tyrklandi, Can Bonomo, mun syngja fyrir hönd Tyrklands í Eurovision í Baku. Can Bonomo vill ekkert tala um gyðinglegan uppruna sinn, gyðingafordóma í Tyrklandi eða neitt það sem varðar gyðingdóm.  Fjölmiðlar fá ekkert upp úr honum um það. Trúarleg ofstækisblað í Tyrkland og gyðingahatarar meðal bloggara ásökuðu Bonomo fyrir að vera útsendara frímúrara og síonista. 

Í sjónvarpsþættinum Aksam í Tyrklandi var gefið í skyn að hann að fólk héldi að hann hefði verið valinn vegna þessa að Tyrkland vildi hafa betri sambönd við ísraelska "lobbyhópa".  Þetta hræddi Can Bonomo, sem sagðist syngja fyrir hönd Tyrklands sem Tyrki og vildi ekkert frekar ræða um trú sína, minnihlutahópa eða önnur gyðingamál. Menn hafa verið drepnir fyrir minna í þeim heimshluta sem hann býr í. Sjá frekar hér.

Ég veit nú ekki hvort Bonomo geti unnið með lagi sínu og rödd, en mér finnst lagið svo sem ágætt. Einhverjum stelpum og strákum þykir Can þessi líklega nógu sætur til að gefa honum stig. En nú er svo komið að það eru hommar og Tyrkir sem mest ganga upp í Eurovision.

Mér þykja þó fallegri fornir söngvar frá fæðingarborg Can Bonomos, borginni Izmir (Esmirna, Smyrna), þar sem söngvar á gamalli gyðingaspænsku, ladino, og grísku hafa verið sungnir í 500 ár og gætu alveg eins vel unnið í dag í Eurovision, sem er orðið frekar þreytt fyrirbæri, ekki satt Páll Óskar?

Voru systursynir Fischers snuðaðir af íslenskum dómstólum ?

Nú eru milljónir íslensks gyðingahatara loks farnar til Miyako Watai lyfjafræðings í Japan, eftir að Héraðsdómur Reykjavíkur ákvað að trúa því að hún hefði gifst Bobby Fischer árið 2004.

Íslensk yfirvöld ákváðu að taka gild japanskt plögg sem á engan hátt gátu sannað að Watai væri gift Bobby Fischer, eða að hann hefði kvænst henni árið 2004.

Kannski hefur íslenskur lögfræðingur systursona Fischers, Targs-bræðra, ekki unnið störf sín nægilega vel?

John Bosnitch (sjá mynd efst þar sem hann er á blaðamannfundi með Watai), maður sem árið 2008 sagði að hann hefði verið viðstaddur brúðkaup Fischers og Watai í fangelsi í Japan árið 2004 (sjá hér), talaði árið 2005 í Ástralíu um Watai sem unnustu Fischers.

Þegar Hr. Bosnitch talaði við umsjónarmann ástralsks útvarpsþáttar, sem ber nafnið PM kl. 18:29 þann 4. mars 2005 sagði hann þetta:

"His lawyer's not been able to visit him. He has been denied his telephone rights, which he had every day in the past. His fiancé has been not allowed to meet with him and most insultingly, the Icelandic delegation that flew around the entire globe and gave advanced written notice and fax notice that they were coming, they were refused permission to meet with him." Hægt er að hlusta á viðtalið með því að klikka á orðin hér fyrir ofan.

Hvað haldið þið lesendur góðir? Hvernig stendur á því að maður sem var vitni við brúðkaup árið 2004 talar um konu Fischers árið 2005 sem unnustu hans? Kvæntist Fischer konu árið 2004, sem umboðsaðili hans kallar unnustu hans árið 2005?

Samkvæmt fréttum íslenskara miðla var Bosnitch kallaður fyrir réttinn: "Eitt vitni kom fyrir dóminn, John Bosnitch, Kanadamaður af júgóslavnesku bergi brotinn. Hann starfaði fyrir The National Broadcaster í Japan þegar Fischer var handtekinn þar í landi. Hann greindi frá því að Fischer hefði sagt honum að þau væru hjón í skilningi engilsaxnesks venjuréttar (common law couple). Fischer hefði síðan útbúið skjöl til að staðfesta hjúskap þeirra Watai og Fischers. Nokkrum mánuðum seinna hefði borist staðfesting á að skráningu hjúskaparins væri lokið. "

Greinilegt er að þessi John Bosnitch er margsaga og hefur hugsanlega, ef dæma má út frá ofangreindum upplýsingum, logið undir eiði í íslenskum dómssal. Íslenskur dómstóll hefur látið leika á sig.

Fyrir áhugamenn um Fischer:

Nýlega sendi Sheila Michaelis í New York mér viðtal sem hún tók við hálfbróður Fischers sem lést árið 2002. Bobby og Peter Nemeneyi voru samfeðra, en faðir Fischer var Paul Nemenyi.

Mjög athyglisverð ályktun

 

Ég rakst á neðanstæða ályktun (sjá einnig hér) sem mér lýst einstaklega vel á, þótt hún sé enn nokkuð útópísk.

ÁLYKTUN UM VELFERÐ GAGNRÝNNA ÍSLENDINGA 

Stjórnir Hagþenkis, Rithöfundasambands Íslands, Bandalags þýðenda og túlka, Reykjavíkur Akademíunnar, Blaðamannafélags Íslands og PEN á Íslandi vilja af gefnu tilefni minna á eftirfarandi:

Einn af hornsteinum stjórnarskrár Íslands er óskoraður réttur borgaranna til þátttöku í opinni samfélagsumræðu á fundum, í dagblöðum, á netsíðum, ljósvakamiðlum eða í bókum.

Allar tilraunir flokka, stofnanna, fyrirtækja eða einstaklinga til þess að þagga niður í höfundum texta sem birta skoðanir sem þeim eru eru andstæðar - t.d. með skipulögðum atlögum að velferð höfundar, lögsóknum, hótunum um atvinnumissi eða mannorðsmeiðingum sem grafa undan öryggi hans -  eru jafnframt aðför að sjálfu tjáningarfrelsinu.

Þyki hópum eða einstaklingum að sér vegið í ræðu eða riti, þá stendur þeim til boða, nú sem fyrr, að svara fyrir sig með sama hætti. Það kallast skoðanaskipti - jafnvel ritdeilur - og er siðaðra manna háttur í löndum þar sem lýðréttindi ríkja.

Sjón - Sigurjón Birgir Sigurðsson formaður PEN á Íslandi, [e-mail] Þetta tölvupóstfang er varið gegn ruslpósts þjörkum, Þú verður að hafa JavaScript virkt til að sjá það.

Kristín Steinsdóttir formaður Rithöfundasambands Íslands, 568 3190, 861 9509

Jón Yngvi Jóhannsson formaður Hagþenkis, 820 0871

Sölvi Björn Sigurðsson formaður Bandalags þýðenda og túlka, 695 1235

Hjálmar Jónsson formaður Blaðamannafélags Íslands, 553 9155/568 3155

Sólveig Ólafsdóttir framkvæmdastjóri Reykjavíkur Akademíunnar, 562 856/892 1215

_ _ _ 

Mér líst, sem sagt, vel á þessa ályktun, því ég er sjálfur í þeirri stöðu að ég var á síðasta ári rekinn sem ólaunaður yfirritstjóri fræðilegs tímarits Sögufélags Gyðinga í Danmörku, Selskabet for Dansk Jødisk Historie. Rekinn var ég fyrir að hafa skoðun og vilja skrifa grein um ákveðið málefni.

Brottrekstur minn úr starfinu við útgáfu tímaritsins RAMBAM, sem var töluverð vinna hjá mér í frístundum atvinnuleysisins, kom til vegna þess að ég og heiðursfélagi í sögufélaginu, sem gefur út tímaritið, vildum skrifa um ýmislegt sem miður hafði farið í rekstri og fjármálum safns um sögu gyðinga í Danmörku, Dansk Jødisk Museum, sem engin tengsl hefur við Sögufélag gyðinga í Danmörku. Við máttum greinilega ekki skrifa um efnið fyrir formanni félagsins. Þegar hann heyrði að ég var búinn að sanka að mér gögnum um málið frá yfirvöldum, sem sýndu að það var mikil fjármálaóreiða á safninu, þá var ég einfaldlega rekinn úr ólaunuðu starfi. Formaður sögufélagsins, góðvinur minn til langs tíma sem hefur staðið með nafni undir greinum sem ég hef skrifað, er nefnilega betri vinur stjórnarmanns á safninu sem einnig er veraldlegur leiðtogi stóra gyðingasafnaðarins í Danmörku.

Mikið vildi ég hafa hafa haft yfirlýsingu eins og þessa fyrir neðan hér í Danmörku, þar sem litla hjálp er hægt að fá nema fara dómstólaleiðina með mál eins og mitt, en það hefur ekkert upp sig.

Öll brot á rit- og tjáningarfrelsi er að mínu mati mannréttindabrot, sama hvers eðlis það er, ef menn eru ekki með dylgjur, fordóma gegn kynþáttum og trú og dónaskap í máli sínu. Málfrelsi á ekki að vernda slíkt.

Í málinum um fjármálaóreiðu safnsins, sem gyðingar í Danmörku hafa reyndar minnst manna um að segja, mun sannleikurinn koma upp á yfirborðið að lokum, svo ég er svo sem ekkert fórnarlamb og verð ekki drepinn, nema mannorðið fyrir skoðanir þær sem ég hef. 

En mikið er það gott að SJÓN hjá PEN á Íslandi hafi meiri áhuga á velferð gagnrýnna Íslendinga en t.d. kollega hans í Danmörku, Anders Jerichow, en PEN í Danmörku virðast eingöngu vera uppteknir af fótum troðnu fólki annars staðar en í Danmörku.

Silfursaga

Fornleifur gamli er í dag með langan bálk um aðdraganda rannsóknarinnar í Kaupmannahöfn á silfursjóðnum frá Miðhúsum í Eiðaþinghá. Ekki var allt með með felldu. Sjá hér

Myndin hér að ofan birtist í Morgunblaðinu 2. september 1980.

Hver hefur fundið silfur sem er rétt eins og  nýpússað í jörðu?