Skuldabaggi Hollendinga

Er hægt að kenna öllum Hollendingum um þá glæpi sem sumir Hollendingar, (ja, nokkur þúsund Hollendinga), frömdu í Síðari heimsstyrjöld? Nei. Það er heldur ekki hægt að kenna öllum Íslendingum um þá glæpi sem nokkrir Íslendingar frömdu í Hollandi í nafni Icesave, sjúklegrar íslenskrar sjálfsánægju og ofmetnaðs.  

Ég hef tekið eftir því að Hollendingar vilja ekki heyra sannleikann um sjálfa sig, frekar en sumir Íslendingar. Á fjölmörgum umræðusíðum, hollenskum, hef ég bent á hve skuld Hollendinga við gyðinga Hollands var seint greidd og af hverju Hollendingar greiddu ekki út eignir og innistæður gyðinga sem myrtir höfðu verið. Skuld Hollendinga verður vissulega aldrei greidd að fullu. 90% allra gyðinga í Hollandi voru myrt og áttu Hollendingar vissulega þátt í því, beint og óbeint. Þótt margir Hollendingar hafi hjálpað löndum sínum af gyðingatrú- eða ættum og jafnvel misst líf sitt vegna þess, voru þó flestir tilbúnir að líta til hliðar og jafnvel að hjálpa til við morð og ofsóknir á nágrönnum sínum. Í Hollandi var stærsti nasistaflokkurinn utan Þýskalands. Þetta var skrítið land. Jafnvel voru til fjölskyldur, þar sem menn, sem voru kvæntir gyðingakonum, voru einnig nasistar. Þeim var refsað fyrir það eftir stríð, jafnvel þó að þeir hefðu bjargað fjölskyldmeðlimum af gyðingættum. En þeir sem stunduðu skipulagt rán úr húsum og íbúðum gyðinga sem sendir höfðu verið til Westerbork, Vught, Amersfoort og víðar, og áfram í dauðann til Theresienstadt, Sobibor og Auschwitz, gengu margir hverjir níðingslega fram við samlanda sína.

SS-liði og hollenskur lögreglumaður tuska fanga (gyðing?) til í fangabúðunum í Vught í Hollandi árið 1944. Já, slíkt gerðist ekki bara í Póllandi og Rússlandi. Myndin efst er frá 1942 og sýnir þýska hermenn og hollenska lögreglumenn að loka af hverfi í Amsterdam til að smala saman gyðingum.

 

Í dag er búið að heilaþvo Hollendinga og heiminn með Önnu litlu Frank. Það voru til þúsundir stúlkna eins og Anna Frank í Hollandi. Anna Frank friðþægir vonda samvisku Hollendinga. Hollendingar gleyma hins vegar Puls (Pulsen) vögnunum, frá fyrirtæki A. Puls, sem óku um götur Amsterdam og Haag og tæmdu íbúðir gyðinga sem sendir höfðu verið í búðir eða voru í felum, eftir að hollenska lögreglan var búin að leita það upp og stinga byssustingjum sínum í gegnum gólfin til að fullvissa sig að engin fæli sig í íbúðunum. Þá kom flutningafyrirtækið Puls sem tæmdi hús gyðinga.

Flutningafyrirtæki nasistans Abrahams Puls tæmdi íbúðir gyðinga í Hollandi

 

Hollendingar eru nú búnir að vera með Þjóðverjum lengi í ESB, en samt heldur Þýskaland hlífðarhendi yfir hollenska böðlinum Klaas Karel Faber sem gekk í raðir SS og myrti gyðinga og aðra í fangabúðunum Westerbork í Hollandi. Hvað gera Hollendingar til að fá hann framseldann? Lítið sem ekkert. Níðingurinn Faber lifir í vellystingum í ESB-Þýskalandi. Hvað gerir ESB til að lögsækja gyðingamorðingjann Klaas Karel Faber? Ekkert!

Í hvert sinn sem ég skrifa um þessa skuldseigu þjóð, Hollendinga, sem átti erfitt að borga skaðabætur fyrir þær eignir sem hollenska ríkið nældi sér í eftir að gyðingar höfðu verið myrtir, þá hefur athugasemdin ekki verið birt, eða fjarlægð á hollenskum rabbsíðum. Það var nefnilega þannig að Hollendingar byrjuðu ekki að greiða skuldir sínar aftur og skila eigum gyðinga, sem bankar höfðu tekið traustataki, fyrr en upp úr 1994, og það tók nokkur ár. Nóg var rausað og sumir stjórnarliðar vildu minnka upphæðina. Minnst af þeim greiðslum sem loks voru inntar af hendi fóru til þeirra sem lifðu af eða ættingja þeirra, mest í als kyns sjóði fyrir gyðingasöfnuðu í Hollandi, söfn, rannsóknarverkefni og þvíumlíkt.

 Gyðingabörn frá Hollandi, sem myrt voru í Helförinni. Þetta er ekki Anna Frank til hægri.

 Gyðingum frá landsbyggðinni í Hollandi smalað í lestir til fangabúðanna í Westerbork.

Hollendingar eru annálaðir fyrir ráðsíu og jafnvel nísku. Það er jafnvel hægt að segja að um þjóðareinkenni sé að ræða. Ekki var laust við að hún kæmi í ljós þegar ríkisstjórn landsins, sem á síðustu 60 árum hefur oftast verið undir stjórn krata, ætti erfitt með að greiða skuld sína. Það tók þá 50 ár að hefja greiðslur. Ekki nóg með það, engin ríkisstjórn Hollands hefur nokkru sinni haft manndóm í sér til að koma með opinbera afsökunarbeiðni til gyðinga Hollands fyrir þá meðferð sem þeir fengu á stríðárunum og eftir stríð. Slíkan nánasahátt er vart hægt að finna annars staðar á byggðu bóli.

Það er alveg hægt, og ekki siðlaust að líkja Icesave skuldinni við skuld Hollendinga við gyðinga. En vert er að benda á tvennt: 90% gyðinga í Hollandi voru myrtar. Icesave varð víst engum, hollensku áhættufíklunum sem á eigin ábyrgð vildu setja fé sitt í hendur Icesave-glæpamannanna að bana. Icesave-bankamenn frá Íslandi voru í raun ekki ósvipaðir nasistum í hugsunarhætti. Flaskaðir upp á þeirri meinloku að Íslendingar væru bestir í heimi og gætu yfirstigið allt. Það er eina, sameiginlega synd margra Íslendinga, þetta helvítis ofmat á getu sína og hæfni.

Íslendingar eru fórnarlömb græðgi, ekki kapítalisma, heldur græðgi, sem ekki er flokksbundinn eiginleiki eins og menn sjá vonandi vel á Íslandi. Nú er hin venjulegi Íslendingur líka orðinn fórnarlamb taumlausrar græðgi okurlánara á Hollandi, sem sjálfir hafa aldrei gert almennilega upp við söguna og sína skuldunauta.

Setella Steinbach, sígaunastúlka frá Hollandi, á leið í dauðann. Þessi mynd var eitt sinn notuð af manni á Vestfjörðum á bloggi sínu til að lýsa eymd byggðarlags síns vegna kvótamála á Íslandi, og það var vel að merkja fyrir hrun. Hvernig ætli sé fyrir vestan nú?

Femínisti eða karlrembusvín í moldviðri?

Hér er komin heldur aum skýring frá Silju Báru Ómarsdóttur á aðgerðum hennar í þágu vinkonu sinnar í prófkjöri VG : http://siljabara.eyjan.is/2010/02/syndajatning-i-moldviri.html .

Greinilegt er, að pólítbýróið og efsta sovétið í VG eru búin að viðurkenna, að kosningar hjá þeim eru hlægilegur sirkus og á skjön við allar lýðræðishefðir í siðmenntuðum ríkjum. Þessi flokkur á meira skylt við eitthvað rotið bákn í Úkraínu eða Hvíta Rússlandi. En kemur þetta á óvart?

Silja og "stjórnmálasaumaklúbbur" VG telja sig hafa allt á hreinu. Gaman er að sjá, að EKTA femínisti eins og Silja Bára hafi þótt kosningarfyrikomulagið, sem hún lýsir á bloggi sínu, eðlilegt. 

Það svínslegasta er, að Silja dregur inn í málið stúdínu, sem greinilega ekki var nógu mikill kvenskörungur til að geta klára hjá Silju MA verkefni, sem hún byrjaði á fyrir 3-4 árum. Þá lét stúdínan sig hverfa. En allt í einu hringir Silja í hana og býður henni miða í sirkus VG.

Silja dregur  meira að segja inn í málið föður konunnar, sem Silja hefur ekki séð í 3-4 ár, (því vondir karlar eru alltaf á bak við allt). Hvað er kennari við HÍ að angra fyrrverandi nemanda sinn eftir 3-4 ár með símtali úr saumaklúbbi úti í bæ, (hugsanlega án þess að kynna málstaðinn sem hún berst fyrir), og bjóða heimsendingu kjöreðla í prófkjöri VG, líkt og þeir væru Dómínó pizza? Hér blandar háskólakennari hlutunum illa saman. Háskólakennarar eiga ekki að blanda saman áhugamálum í einkalífi sínu, stjórnmálastandi og viðskiptum við fyrrverandi nemendur sína. Það kemur málinu ekkert við, að konan sem Silja hringdi í, hafi byrjað á MA verkefni fyrir 3-4 árum og að Silja hafi ekki séð hana síðan! Silja skrifar hér eins og versta gerða af karlrembusvíni.

HÍ verður að taka á máli Silju. Kennari hringir ekki í fyrrverandi nemanda sinn og býður honum heimsendingu kjörseðils. Kennari greinir ekki síðan frá námsárangri nemanda sína á bloggi á Eyjunni vegna þess að stolt kennarans hefur lent í "moldviðri". Eina moldviðrið sem hefur geisað í þessu máli hefur komið úr svínastíu VG. Siðleysi vinstri manna er mikið og þeir eiga erfiðast allra með að viðurkenna galla sína.

Kjósa krakkar, ef þið viljið ekki falla

Ekki er öll vitleysan eins á Íslandi, eða kannski er hún það? Prófkjör VG ... Guð minn góður! Ef satt er, að Silja Bára Ómarsdóttir kennari í stjórnmálafræði við þá merku stofnun HÍ, Eyjubloggari og forfallinn upplýsingafíkill sé að bera kosningaseðla á nemendur sína, sem svo er skilað í kjörkassann hjá VG, þannig að Sóley Tómasdóttir vinkona Silju fær fyrsta sætið, þá er spillingin örugglega alíslenskt fyribæri.

Hvað gera nemendur Silju Báru, sem ekki vilja taka við kjörseðlum? Falla þeir á prófum? Eftir að hyllingar kommúnistaríkjanna féllu, virðast þeir sem heilluðust að veruleikafirringunni jafnvel hafa tekið upp þá spillingarsiði sem Austantjaldsríkin fyrrverandi eru orðin svo annáluð fyrir. 

Silja Bára stjórnálafræðingur getur auðvitað ekki haldið stöðu sinni við HÍ eftir svona lagað. Hún getur ekki kennt ungmennum um lýðræði, eðlilegt kosningarferli eða góða stjórnsýslu. Þetta er svo ósiðlegt hjá henni, ef satt er, að það nálgast eðli útrásasvínanna. Bókina á myndinni efst gæti hún kennt þangað til hún hættir.

Sérferð til helvítis

Sumir velta því fyrir sér hvar PR-ið í leynifundi Jóhönnu Sigurðardóttur í Brussell var. Aðrir vita auðvitað, að Grána hefur ekkert vit á PR og flækist bara fyrir spunamönnum sínum. Við erum svo nokkur sem sjáum, að hún er heldur enginn pólitíkus, né embættismaður. Það leynir sér þó ekki að hún var eitt sinn mjög fær flugfreyja. Hún flaug hátt og seldi hanastél á Saga-Class. Síðan þá hefur hún byrlað ýmislegt, en nú síðast mest launráð. Það á ekki beint við hana, því hún er hreinskilin, en stundum of seint.

Outro escravo Islandes. Ela é um pouco apresentável. Ela so fala Islandês. O lance alto ?

 

Nú er flugið lægra og allt er orðið að stóru leyndarmáli, eins og öll hin firran og sukkið á Íslandi. Samkvæmt ríkisstjórninni eru Íslendingar ekki nógu greindir til að skilja samhengi hlutanna. Síðasta ferð Gránu gömlu var strictly private (leyndó) og varðaði fyrst og fremst það lausafé (bargeld) sem Hollendingar og Bretar segja að Íslenskir lygalaupar skuldi þeim. Svona svallferð í einkaerindum er auðvitað algjört prívatmál Samfylkingarinnar, sem aldrei fær náð fyrir augum Stórevrópu ef henni tekst ekki að ryðja skuldinni yfir á herðar almennings á Íslandi, meðan Össur og Co. græðir á tá og fingri í sukkinu, án þess að vita af hverju.

Þessi ferð Gránu var svo sannarlega einkaferð, til Helvítis, þangað sem hún ætlar þjóð sinn að enda. Einhvers staðar verða Össur og Guy Burgess auðvitað að fá vinnu, þegar Grána og þý hennar verða sett á nauðungaruppboð.

Kollega Jóhönnu, yfirbarþjónninn hjá ESB, Jose Manuel Berrassó, tók víst allranáðugast á móti Gránu gömlu, eftir að hún hafði sent fjórar beiðnir þar að lútandi. Berrassó kemur sem kunnugt er frá landi, þar sem konur sem búa með konum eru réttdræpar, eða nunnur. Honum er einnig hlýtt til DO (eins og myndin hér að ofan sýnir greinilega). Þess vegna vildi hann ekki í fyrstu láta mynda sig með hinni syndugu intendentende cabin da Ihla Islandia. En með hjálp túlks í stuttu pilsi mýktist allt viðhorf Berrassós til Íslands, og heimurinn, og sérstaklega Íslendingar það ómyndarpakk, fékk óskýra mynd af prívatferð Gránu gömlu, en aðeins ljósmynd.

Grána hefur örugglega getað gefið Berrassó góð ráð um hvernig hægt er að styðja við bakið á breskum og hollenskum eiturbyrlurum,  enda sérfræðingur í því. Í staðinn fyrir uppskriftirnar af frekar bitrum og  séríslenskum drykkjum eins og No Icesave  og Shaken and stirred, fékk Grána kokkteil Berrassós, First you pay, then you  pay again and again and again and again.

Þegar byltingin var falleg og góð

Þessi frábæra mynd af ungum meðlimi í lúðrasveit verkalýðsins, einhversstaðar í Úsbekistan, er frá því að byltingin var ung og Stalínismanum var haldið á lofti eins og óspjallaðri mey. Myndina valdi ég úr miklu safni mynda, því drengstaulinn með hornið svipar til mín, þegar ég var ungur. Ég átti þó ekki svona flottan búning né franskt horn.

Fleiri hundruð mynda sem þessa má sjá á síðu til heiðurs Max Pensons. Penson var gyðingur sem fæddist í Hvíta Rússlandi árið 1893. Hann hafnaði, meðal annars vegna ofsókna á hendur gyðingum, alla leið austur í Úsbekistan og vann þar mestan hluta ævi sinnar sem ljósmyndari, eða þangað til hann komst í ónáð árið 1948 og missti leyfi til að ljósmynda árið 1949. Eftir það var hann veikur maður og niðurbrotinn. Hann dó árið 1959. Hér getið þið skoðað fleiri hundruð mynda Pensons, sem var mikill listamaður, þó að hann hafi unnið undir formerkjum sósíalrealisma Stalínismans. Myndirnar eru mjög góðar heimildir um lífið í Úsbekistan á 4. - 6. áratug síðustu aldar. Myndasafni Pensons var bjargað af dóttur og tengdasyni, og hafði það nær eyðilagst í miklum jarðskjálfta árið 1966. Íslandsvinurinn Roman Abramovitch kostaði árið 2006 heilmikla sýningu á verkum Pensons.

Max Penson

Moisei Glauberzon mágur Pensons les Pravda

Úsbeki með lúður

Austrænt og vestrænt hjá Stalín

Athyglisverð teikning af Reykjavík frá 1862

Bayard Taylor hét bandarískur rithöfundur, skáld, myndlistamaður og ferðalangur, sem m.a. kom við á Íslandi og teiknaði þar nokkrar myndir, sumar nokkuð skoplegar. Hann teiknaði Reykjavík, dómkirkjuna og önnur hús.

Bayard Taylor

Síðar birtust teikningar þessar, endurnotaðar sem málmstungur í öðrum bókum og tímaritum, þar sem höfundarnir eignuðu sér þær. Til dæmis í þessari bók frá 1867 eftir Írann J. Ross Browne, sem er sagður höfundur myndanna, en hann minnist oft á vin sinn Bayard Taylor, sem var listamaðurinn.

Hér er einnig mynd eftir Bayard Taylor, af Geir Zoëga og hundinum Brussu (eða Brúsu). Geir var greinilega hinn versti dýraníðingur. Einnig er gaman af mynd af neftóbakskarlinum, og af þjóðlegum sið, sem sumum útlendingum, eins og t.d. Taylor, þótti „An awkward Predicament".  Ungar, íslenskar stúlkur rifu plöggin af erlendum karlmönnum eins og áður hefur verið greint frá á þessu bloggi.

Meira af þessum skemmtilegu myndum hér. Klikkið á myndirnar 2-3svar sinnum til að stækka þær.

Goggað í Samfylkingar-Burgeis og forsetann

Smáfuglarnir og sérstaklega snjótittlingarnir á AMX, en einnig hvítir hrafnar HÍ eins og Hannes Hólmsteinn, munu örugglega ekki hætta skrifum sínum um tengsl forsetans og ýmissa framagosa í Samfylkingunni við hið nýja vísindahneyksli Himalayagate. Enda engin ástæða til þess. Öll loftslagsumræðan eru að mínu mati ekkert annað en ný auðtrúarbrögð, þar sem miklir peningar eru í húfi. Spekúlasjón í bráðnandi jöklum er gott dæmi um græðgisöldina, þar sem þeir „hreinu" segja að allt sé að bráðna, og þeir einir þéna á því í þokkabót. Vitleysingar eins og Íslendingar borga svo ólmir í kassa indverskra sjónhverfingavísinda, því þeir sækjast eftir hlutverki á meðal þjóðanna.

Einhverjir svartir sauðir, kollóttar ær og ruglaðar rollur frá Íslandi voru greinileg komnar á þá skoðun, að ísinn væri að bráðna á þaki heimsins, og þess vegna runnu tugir milljóna frá Íslandi eins leysingavatn út í sjó, vegna þess að einhver kaldur gæi sem heitir Burgeis, var á þeim brókunum að spandera og spreða kringum sig eins allir vinir hans í útrásinni gerðu. Eini munurinn var sá, að Burgeis tók peninganna beint úr ríkiskassanum. Hinir höfðu þó æruna og stálu þeim annars staðar og ætluðu ríkiskassanum að borga þetta síðar.

Þegar ég heyri orðið Himalaya, minnist ég ávallt Menntaskólans við Hamrahlíð, þegar Teitur heitinn Benediktsson latínukennarinn minn hélt skemmtilegasta fyrirlestur sem ég hef hlustað á um orðsifjafræði, etymólógíu, þar sem hann tengdi saman orð á íslensku gegnum flest aðaltungumál Evrópu, eða við frum-indóevrópsku, mál sem Teitur virtist vera meira en mellufær í. Svo bað hann okkur þrjá latínuláka sem vorum í fornmáladeild hjá honum, að skýra orðið Himalaya. Vöflur komu á okkur. En Ásgeir Erlingsson, sem var innfæddur Rómverji, sá að laya væri kannski eitthvað skylt sögninni að liggja. Teitur tók lítil hopp af gleði á pallinum uppi við töflu. Þar sem við vissum að H í upphafi orða á indóevrópsku varð oft orðið að  G-i í upphafi orða, gat ég mér til orðin Gimli og gimbur. Það leið næstum yfir Teit. En ég gat samt ekki á neinn hátt skýrt þessar tillögur mínar. Teitur fullvissaði okkur um að gimburlömbin hvítu væru af sama stofni og snjórinn á sanskrít (hima). Himalaya þýðir því einfaldlega:  Þar sem snjórinn (hima) liggur (laya). Þar heldur hann örugglega áfram að halda sig eftir 2035, þegar snjólaust átti að vera orðið á þaki veraldar, en hins vegar allt í rúst og skálmöld á hæðunum fyrir neðan, samkvæmt hugdettu einhvers óprúttins Indverja.

Er ekki öruggleg hægt að kalla Burgess burgeis á íslensku, eða breytist þetta nafn í kommísar hér norðurfrá? Ég hef enn áhuga á orðsifjafræðinni, eins og þið sjáið. Í eina tíð var maður sem hét Guy Burgess sem var njósnari. Við þurfum víst einn svoleiðis til að vita hvernig Burgess íslenski bruðlaði með fórnargjafir til Shiva.

Jakki Kiljans Laxness

Í dag kemur út í danskri þýðingu bók Halldórs Guðmundssonar um Halldór Laxness. Ég hef aðeins komið að þeirri útgáfu. Vitanlega ekki sem bókmenntalegur ráðunautur eða neitt slíkt, heldur eins og eins konar tilfallandi Karl Lagerfeld án tagls og góðra haglda.

Í lok síðasta árs, þegar ég var að vinna verkefni fyrir Forlaget Vandkunsten, sem gefur verkið um Laxness út, spurði eigandi útgáfunnar mig hvaða lit ég tengdi Laxness og sem ég teldi henta á innbundna bókarkápu. Útgefandinn taldi sig sjá rautt þegar hann hugsaði um HKL. Það taldi ég af og frá. Ég settist makindalega niður við hugmyndaflugsborðið á þessari litlu en aflmiklu útgáfu og lét út úr mér það fyrsta sem mér datt í hug:

„Jú, Laxness var mikill tweedmaður, og gekk jafnvel í Isle of Sky-tweedi í 30 stiga hita í Hollywood, þar sem pálmarnir vaxa. Því ekki að klæða bókina í tweed?!"

Þetta þótti útgefanda og hönnuði, sem ekki var ólíkur Laxness ungum, þjóðráð. Þar sem ég taldi mig líka vita, að á Þjóðminjasafni væri til mosagrænn tweedjakki af Halldóri, var ég samstundis settur í landssímann til að athuga málið. Jakkinn á Þjóðminjasafninu er grófur og reyndist ekki nógu hentugur í prentvinnslu á kápunni. Áður en honum var formlega hafnað, var vinur minn Kristján Sveinsson sagnfræðingur búinn að fara með fótóapparat sitt upp að Gljúfrasteini og fá að taka nokkur bílæti af tweedfötum meistarans, sem þar hanga í skáp.

Þetta er efnisprufa

Þessar myndir sendi Kristján svo útgáfunni Vandkunsten og hefur ein þeirra verið sett á bókarkápu. Þetta er ef til vill ekki fyrsta bókin sem klædd er í tweed, en örugglega sú eina sem klædd hafa verið í jakka Nóbelskálds sem líklega var keyptur í Herradeild P&O. Fötin skapa manninn og mennirnir bækurnar.

Fyrir þá sem eiga hinn mikla opus Halldórs Guðmundssonar á íslensku eða öðrum tungumálum, sem þegar er búið að þýða bókina á, er hægt að kaupa dönsku þýðinguna hér í forláta tweedjakka á mjög hagstæðu verði / 399 danskar krónur fyrir 850 blaðsíður. Sniðið er einstakt. Nærklæðnaður bókarinnar er alfarið á ábyrgð höfundar, en ég tel víst að það sé föðurlandið.

Maður verður að vona að til sé nóg af gervileðri á bækur um síðari kynslóðir íslenskra höfuðskálda, því tweedið er búið.

Þeir sem vilja panta og kaupa bókina klikka hér. Bókabúðir á Íslandi sjá auðvitað sóma sinn í að hafa bókina á dönsku líka og öll bókasöfn eru skyldug til að kaupa hana.

Dorrit Moussaieff sextug

 

Indverskir fjölmiðlar greindu frá því í gær að Dorrit Moussaieff, forsetafrú, hefði orðið sextug á Indlandi og haldið upp á það með mikilli tertu. Kakan var skorin og boðin gestum i Raj Bhavan og óskaði indverskt tignafólk henni til hamingju. Össur vildi ekki vera með og fékk því ekki köku.

Samkvæmt áreiðanlegum heimildum fæddist Dorrit 12. janúar 1950. Hún er komin af vefurum sem ófu klæði fyrir Djengis Khan og nýlega hafa fundist ítölsk gen í henni hjá Decode.

Mazel Tov Dorrit! og þakka þér fyrir hin ýmsu verk sem þú hefur unnið fyrir þjóðina að undanförnu. Við erum nokkur sem vitum, að hlutverki þínu var lýst rangt í Áramótaskaupi RÚV, en RÚV fer eins og kunnugt er mjög sjaldan rétt með.

Ég heyrði einn góðan nýlega. Dorrit og Ólafur komu í einkaerindum á hótel í Abu Dhabi síðla kvölds eftir langt og erfitt flug. Maðurinn í afreiðslunni spyr forsetann: Will your daughter need her own room? Ólafur segir, No, she is the First Lady. Svarar þá maðurinn í afgreiðslunni: Good, how many rooms for the other ladies?

Á flótta

 

Greinilegt er að flótti Íslendinga eru kominn í hámark vegna Icesave-skuldarinnar. Aldrei hafa fleiri Íslendingar flykkst úr landi ............. í sólarlandaferðir. Það er greinilega ekki kreppa hjá öllum, enda flestir Íslendingar ekki búnir að sjá botninn eins og hann er hjá okkur sem búum í ESB.

Fólk er kannski að flýta sér sem mest það má í þjóðargjaldþrotið, sem er kannski ekki alvitlaust, ef það er rétt sem hagfræðiprófessor á Íslandi segir: að Ísland sé enn eitt ríkasta land í heimi. Þangað til að hann segir eitthvað annað í boði ríkisstjórnarinnar í næstu viku.

Annar flótti sækir líka á suma Íslendinga. Það er veruleikaflótti. Menn fara undan í flæmingi þegar þeir eru spurðir um einföldustu hluti, eins og t.d. Steingrímur J. Sigurðsson ráðherra, sem hefur verið spurður hvað ráðherrar Norðurlandanna hafa eiginlega sagt við hann varðandi Icesave á síðustu tveimur vikum. Sigurður Líndal krefur Steingrím um svör við því sem fjármálaráðherrar Norðurlandanna hafa sagt. Steingrímur færist undan að svara, enda grunar mann að Steingrímur hafi engin svör á takteinum.  

Er Össur var spurður hvaða stórmenni  hann hefði guðað á til að milda álit manna á Íslandi, svaraði hann: Það mun koma í ljós. Er þetta ekki  flóttalegt svar?

Það eina sem er líkt með  þingi og þjóð er að menn eru á flótta.

Þið sem erum komin til vits og ára og sáuð Flóttamanninn, dr. Kimble, sem David Janssen lék svo listavel: Eru íslendingar ekki að verða eins konar saklausir flóttamenn í eigin landi í leit að einhenta morðingjanum og á flótta undan sjálfskipuðum sheriffum heimsbyggðarinnar?