Óeðlið í Eystrasaltslöndunum

 

Um daginn var afhjúpað minnismerki í borginni Bauska í suðurhluta Lettlands, til  minningar um þrjár lögreglusveitir lettneskra SS-manna, sem störfuðu frá 1943-45. Í Lettlandi er fjöldi fólks sem lítur á SS-liða frá Lettlandi sem þjóðhetjur. Lögreglusveitirnar sem nú hafa fengið bautastein til minningar um afrek sín, myrtu hundruð óbreyttra borgara í aðgerðum sínum gegn skæruliðum.

Smekkleysa og virðingarleysi vinarþjóðar Íslands, Letta, er ótrúleg, ekkert síður en í hinum Eystrasaltsríkjunum. Þar hylla sumir menn enn SS-liða og aðra böðla sem tóku þátt í helstefnu nasismans. Vandamálið er að ríkisstjórnir landanna leggja blessun sína yfir þennan óþverrahátt og engin segir neitt í ESB, sem er vitaskuld of upptekið við annað, t.d. að ná fiskinum af Íslendingum.

Eistneskir, lettneskir og litháískir meðreiðarsveinar nasista, sem margir hverjir stóðu sig vel í útrýmingu gyðinga eru hylltir sem þjóðhetjur, því þeir börðust margir hverjir líka við Rússa. Menn eins og Evald Mikson, sem Íslendingar ættu að þekkja, flokkast t.d. tæknilega af sumum Eistum sem þjóðhetja, því hann barðist við Rússa þar til Þjóðverjar nálguðust. Þá nauðgaði hann mæðgum, gyðingum, í bænum Võnnu, og síðar árið 1941, þegar hann var orðinn yfirmaður í sérdeild öryggislögreglunnar í Tallinn, nauðgaði hann Ruth Rubin í byrjun októbermánaðar, áður en hún var myrt í fangabúðunum í Harku. Eistneski sagnfræðingurinn Andton Weiss-Wendt skrifar í bók sinni Murder without Hatred (2009), þar sem hann, þrátt fyrir að koma efninu vel til skila, kemst að þeirri furðuleg niðurstöðu að hatrið í Eistlandi hafi verið minna en í Lettlandi og Lithauen: Before sending Ruth Rubin to her death, Mikson allegedly raped the girl. I seems to have been a routine case for Mikson, who regularly arrested Jews, occationally beating them. It was not unsusual for Mikson to check up to twenty-five Jewish homes and businesses a day". En Mikson hins vegar, var Rússa- og kommúnistabani og er því þjóðhetja á undanþágu, þrátt fyrir að hafa verið stríðsglæpamaður.

Á íslandi nuddaði Eðvald Hinriksson pólitíkusa sem höfnuðu öllum gögnum um hann sem KGB áróðri eða lygum. Pólitíkusar eins og stjörnuþeginn Steingrímur Hermannsson töldu það dónaskap af Ísrael að vilja sækja Eðvald til saka, (þó það væri ekki Ísraelríki sem hefði beðið um slíkt).

Sagnfræðingur einn í Háskóla Íslands skrifaði nýlega afar langsótta grein um Mikson-málið, þar sem kjarninn í því máli, ósk fórnarlambanna og ættingja þeirra að fá réttlæti, er orðið að aukaatriði í séríslenskum og alls endis ruglingslegum vangaveltum um hvað menn voru að hugsa og hverju þeir trúðu í "kalda stríðinu" á Íslandi. Í þessari undarlegu grein, sem ég mun fjalla um ítarlegar síðar, er Efraim Zuroff yfirmaður Jerúsalemdeildar Simon Wiesenthal Center, sendiboðinn sem vildi sækja Eðvald Hinriksson til saka, gerður að skúrkinum, því hann raskaði sjálfsímynd Íslendinga. Zuroff er einnig talinn skúrkur í Eystrasaltsríkjunum, því hann leyfir sér að benda á sannleikann og krefjast þess sem eðlilegt er. "Glæpur" hans er að hann talar um það sem menn vilja ekki heyra.

Í Litháen mega menn efast um helför gyðinga og gera lítið úr henni og tekur ríkisstjórn landsins beinan þátt í því, en ef menn leyfa sér að segja eitthvað miður um þjáningar Litháa undir hæl Rússa eiga menn yfir höfði sér tveggja ára fangelsi. Árlega eru leyfðar göngur þar sem SS-liðar landanna eru hylltir. Það er eitthvað mikið að í þessum löndum, svo mikil og óskiljanleg illska, sem er í mikilli andstaða við náttúrufegurð landanna og flest fólk sem þar býr.

Lettar eru ESB þjóð og ESB gerir nær ekkert til að mótmæla þessu óeðli, firru og sögufölsun sem á sér stað í landinu og hinum Eystrasaltsríkjunum tveimur á síðari árum.

Stundum fær maður það á tilfinninguna, að Eystrasaltsþjóðirnar hafi ekki getað höndlað frelsið sitt er þeir ákveða að nota það í annað eins óeðli og dýrkun á böðlum er.

Lesið og fræðist á  www.defendinghistory.com

Ungir Lettar flytja óð til frelsishetja.

Af Landbergis, Zingeris og Steingrími Hermanns hinni nýju hetju Litháens

Það er komin út ný grein eftir mig, en einnig hefur Vytautas Landsbergis fyrrverandi forseti Litháens gefið út bók, þar sem hann gerir lítið úr völdum og afleiðingum verka og lagasetninga litháísku leppstjórnarinnar alræmdu sem faðir Landsbergis sat í nokkrar vikur árið 1941 áður en Þjóðverjar tóku öll völd í landinu. Þessi bráðabirgðastjórn gerði Þjóðverjum lífið létt að hefja skipulagða útrýmingu á gyðingum og fjöldamorðum á öðrum Litháen.

Litháíska leppstjórnin svipti m.a. gyðinga öllum rétti í Litháen, setti reglur um ghettó þangað sem gyðingum var smalað með valdi og opnaði fangabúðir fyrir gyðinga í Kaunas, þar sem gyðingar voru drepnir áður en Þjóðverjar birtust. Öll þessi niðurlæging á trúar- og minnihlutahópi, sem hafði búið í landinu í aldaraðir, átti sér stað áður en Þjóðverjar tóku formlega völdin. 

Þessi lítilmannlega tilraun forsetans fyrrverandi til að breyta og falsa sögu lands síns, og föðurómyndarinnar sinnar, er aumkunarverð og lítilmannleg stefna sem öll baltnesku ríkin eiga sameiginlegt. Þjóðirnar þrjár vilja ekki heyra um örlög gyðinga í landinu og helst ekki vita af því að þeir voru virkir þátttakendur í þeim þjóðarmorðum.

Lesið meira hérum bók  Landsbergis sem, m.a. fjallar um forsætisráðherra leppstjórnarinnar, Ambrazevičius-Brazaitis, sem Litháar tóku svo að segja í heilagra manna tölu í maí sl. (sjá grein mína um þegar ég varð vitni að því Kaunars hér).

Landsbergis situr nú á Evrópuþinginu, sem um daginn ákvað með miklum meirihluta að setja viðskiptaþvinganir á Færeyjar og Ísland út af makrílveiðum, og einn þeirra sem það gerði var hinn mikli Íslandsvinur Hr. Vytautas Landsbergis.

Engir meðreiðarsveinar þýska nasistainnrásaliðsins og böðlar Litháa hafa verið sóttir til saka eftir að landið öðlaðist aftur frelsi. Frelsið notar ríkisstjórn landsins til að ofsækja aldna gyðinga, sem Litháar vilja bak við slá vegna meintrar þjónustu þeirra við sovéska innrásarliðið í landinu. En nasistarnir og litháískir SS-liðar eru hins vegar heiðraðir, meðal annar með árlegum skrúðgögnum.

Í dag birtist eftir mig grein á vefnum http://www.defendinghistory.com/, þar sem skrifar fólk sem mótmælir ógeðfelldri söguskoðun og -fölsun, sem nú á sér stað sem aldrei fyrr í löndum Austur-Evrópu. Það er verið að "hreinsa" og fegra söguna landanna sem eru nýgengin í ESB, eða við það ganga inn í þrotabúið. Eins og í Sovétríkjum sálugu mega örlög gyðinga, sem óneitanlega voru verst, ekki skyggja á örlög kristinna borgara þessara landa. Stríðsglæpamenn og SS-liðar eru því þjóðhetjur og til eru Eistar sem telja Mikson (Eðvald Hinriksson) vera frelsishetju. En baltneskar hetjur voru margar hverjar fyrst og fremst gyðingamorðingjar.

Grein mína, sem ég kalla Emanuelis Zingeris, Star of the Red-Brown Road Show, Turns Up in Reykjavík on the Jewish New Year fjallar m.a. um Emanuelis Zingeris, þjónustuhollan litháískan gyðing, sem í gær nældi hlussustóra medalíu á sálina hans Steingríms Hermannssonar fyrir vel unnin störf í þágu Litháens. Gyðingar í Litháen telja Zingeris hafa gert litháískum yfirvöldum kleift að gera lítið úr örlögum gyðinga í landinu fyrir pólitískan frama og embætti, að hann hafi þar með gert lítið úr minningu 200.000 trúbræðra sinna sem myrtir voru í heimsstyrjöldinni. Zingeris er einn helsti stuðningsmaður þeirrar sögubrenglunar sem nú fer fram í Litháen, þar sem örlögum gyðinga, sem margir voru myrtir af Litháum, er líkt við örlög þau sem kristnir Eistar, Lettar og Litháar máttu þola af höndum Sovétríkjanna.

Greinin mín fjallar einnig um íslenskar hetjur Litháens og hve bágt Íslendingar eiga sjálfir með að höndla sína eigin sögu og fortíð. 

Horfin frétt finnst aftur

 

Fréttin, sem hvarf á vef RÚV í gær og greint var frá í færslunni hér á undan, er nú komin í leitirnar og birtist aftur á þessari slóð: http://www.ruv.is/frett/thegar-gunnar-hitti-hitler í dag kl. 11.05, en því miður án ljósmyndarinnar af Gunnari Gunnarssyni að koma af fundi með Hitler. Svona leit fréttin út í gær.

En við fréttina endurfundnu hefur nú verið sett þessi athyglisverða athugasemd: Vegna tæknilegra orsaka eyddist þessi frétt út eftir að hún hafði verið birt á vefnum.

Ég er enn sem komið er ekki búinn að fá neina skýringu á því sem nákvæmlega gerðist frá, en ég hafði samband við nokkra yfirmenn RÚV vegna hvarfs fréttarinnar.

Forstöðumaður Gunnarsstofnunar á Skriðuklaustri gefur mér nú vonir um það að þessi áhrifaríka mynd af Gunnari verði bráðlega sett á vef stofnunarinnar.

Hverfa fréttir á RÚV ?

Þessi frétt http://fornleifur.blog.is/users/5c/fornleifur/files/horfin_frett_16748.pdf,  um myndir sem í dag birtust á Fornleifi, hvarf skyndilega á vefsíðu RÚV fyrir stundu. Fyrr í dag var hana að finna á slóðinni http://www.ruv.is/frett/thegar-gunnar-hitti-hitler , en sama hvað ég leita, þá finn ég hana ekki nú á vefsíðu RÚV.

Á vefsíðu RÚV er nú upplýst að síðan sem ég er að leita að sé þar ekki. En víð ítarleit finn ég þetta: http://www.ruv.is/frett/morgunutvarpid/gunnar-gunnarsson-var-ekki-nasisti. Er síðastnefnda fréttin hinn heilagi sannleikur?

Ég vona að þetta sé bara eitthvað tæknilegt, "afsakið stutt hlé" eða eitthvað þvíumlíkt hjá RÚV. Ég hef nú spurt vefmeistara RUV.is og fréttastofuna hvar þeir hafa falið fréttina.

Ef svör berast ekki, verð ég kannski að fara til yfirmanns þeirra í ráðuneytinu?

Gunnar hjá Hjalta litla

Fornleifur bróðurbloggari minn hefur í dag grafið smá skán af skítnum og birtir myndir af Gunnari Gunnarssyni að gera nasistum til geðs í marsmánuði árið 1940. Hann heimsótti einnig Führer sinn, sem sumir kalla bara Hjalta til að særa engan að óþörfu.

Hvað fékk manninn til að fara frá Íslandi um hávetur í byrjun árs 1940 til að stappa stálinu í Þjóðverja í 44 bæjum og borgum? Menn hafa verið frekar fámæltir um það á Íslandi, en Fornleifur gefur sínar ákveðnu skoðanir á því í dag.

Heimsækið Fornleif, ef þið hafið ekki þegar gert það.

Stór-Evrópa sýnir klærnar

 

Evrópuþingið hefur með 677 atkvæðum samþykkt að beita Íslendinga og Færeyinga viðskiptaþvingunum vegna Makríldeilunnar. Aðeins 11 voru á móti og 7 sátu hjá á þessu háa þingi. 97% þingmanna vilja kúga Íslendinga og Færeyinga, vegna þess að makríllinn tók upp á því að flýja ESB höfin.

ESB hefur sýnt sitt rétta andlit. Þessi gjaldþrota risi, sem er að fara úr böndunum, þjösnast í dauðateygjunum á smáþjóðum.

Furðulegt er að sjá að sumir meðlimið ríkisstjórnar Íslands ætli þjóðinni enn þau örlög að verða þrælaþjóð í þessu apparati 4. Ríkisins. Fólk sem ætlar sér slíkt er ekkert annað en landráðafólk og vesalingar. Stinga ætti nokkrum sprellandi makrílum upp í görnina á þeim og senda þá með hraðpósti til Brussell og sjá hvernig þeir meika það án þess að nota íslensku þjóðina sem skeinupappír. Til vara væri hægt að kjöldraga þessa marhnúta til ósa Rínar, þar sem þeir geta farið í stórfiskaleik hjá Evrópusambandinu.

Það er eitthvað mikið að í Eistlandi

 

Eistneska dagblaðið Eesti Ekspress hefur nýlega birt þessa mynd á baksíðugrein "á léttum nótum". Textinn hljóðar svo í íslenskri þýðingu. Einn, tveir, þrír: Megrunartöflur Dr. Mengelses gera kraftaverk fyrir þig. Það voru engar fitubollur í Buchenwald.

Að sögn blaðsins eru þetta viðbrögð ritstjóra blaðsins við því að gasfyrirtækið Gas Term Eesti varð að fjarlæga auglýsingu fyrir gas sem sýndi innganginn að dauðabúðunum í Auschwitz.  

En hverju er hægt að búast í landi sem hyllir fyrrverandi SS-menn sem þjóðhetjur, og þar sem stjórnvöld komu í veg fyrir að stríðsglæpamenn eins og Evald Mikson og Harri Männil yrðu sóttir til saka? Já, í landi sem á sér íslenska þjóðhetju, Jón Baldvin Hannibalsson, sem fjálgur líkir Ísraelsríki við Þýskaland nasismans, þegar hann var ekki að stúdera lifnaðarhætti þeirra kvenna sem kenndar eru við port. Það er vissulega líka mikið að á Íslandi.

Simon Wiesenthal Center hefur þegar mótmælt þessari sjúku blaðmennsku Eesti Ekspress.

Kerlingabækur í kvenrembuþjóðfélagi

 

Tæpri viku eftir að öllum Íslendingum varð það ljóst, að allar sögusagnirnar sem komist höfðu á kreik um hvarf og meint morð á Rögnu Esther Sigurðardóttur (sem síðar hét Radna Esther Isholm Vickers), er blaðið The Oregonian í Oregon-fylki í Bandaríkjunum með frásögn og sannleikann um örlög Rögnu.

Blaðamaðurinn Anne Saker á The Oregonian gerði í fyrra óhemjumikið úr morðórum Melissu Gavin. Melissa hefur teflt fram þeirri sögu, að faðir sinn hefði myrt Rögnu Esther með köldu blóði. Anne Saker hefur sem betur fer ekki velt sér upp úr þeim órum í þetta sinn og í staðinn hlutað á Lillý Valgerði Oddsdóttur sem hefur unnið ómetanlegt og óeigingjarnt starf fyrir ættingja Rögnu af hreinni samkennd. Anne Saker hefur einnig að ósk dóttur Rögnu, Lou Ann LeMaster, ákveðið að nefna ekki bók Melissu sem fjallar um morð sem aldrei átti sér stað. Fólk getur auðvitað ekki myrt fólk í bókum og komist upp með það.

Ég fæ heldur ekki skilið, hvernig fólk getur fengið sig til að þéna á sölu bókar, þar sem nafngrind er kona sem dó árið 2002, og sögð hafa verið myrt með hnífi á 6. áratug 20. Það er ekki eðlilegt. En sumir fjölskyldumeðlimir Rögnu á Íslandi tóku ekki annað í mál og frábáðu sér aðstoðar fólks sem að lokum tókst að finna hið sanna í málinu. Þeir sem drógu morðtilgátur í vafa voru húðskammaðir.

Bækur um fantasíumorð, sem ættingjar þess myrta frábiðja sér útgáfu á, ber manni ekki að kaupa, því það er spilað á ljótar kenndir. Græðgin er rétt handan við hornið.

RÚV/Sjónvarp hefur svo sannarlega enn einu sinni sýnt sína verstu hlið. En fréttamenn þar kynntu bókina með morðákærunni rækilega, daginn eftir að greint hefur verið frá því að morðið í bókinni hefur aldrei átt sér stað. Höfundurinn kom líka fram í ókeypis bókakynningu í Kastljósi. 

Allt þetta mál er svo siðlaust, að það tekur engu tali. En kjarni málsins er, að fyrir fjölda Íslendinga er það trúarbrögð að Kaninn, sem kom í stað Hitlers (sem sumir Stóríslendingar þráðu miklu frekar en Tjalla og Kana), hafi verið vondur. Og ef maður er kona í þokkabót er ekkert sjálfsagðara en að trúa því að vondur Kani hafi  myrt íslenska konu sína. Þeir elskuðu þær út af lífinu. Kanar og karlar  eru sannanlega með því versta á Íslandi og það er veiðileyfi á slík fyrirbæri í íslensku þjóðfélagi sem verður meira og meira matríarkalt og estrógent. Í slíkum þjóðfélögum þrífst kvenpeningurinn á ljótum bókmenntum um vonda karla og Kana, því konur eru víst svo friðsamar. Algjört dauðaklám selst grimmt og konur gerast vinir „myrtra" kvenna á Facebook Rögnu Estherar Sigurðardóttur, Bdvrr  Allar elítur hafa eitthvað á hornum sér og eru konur engin undantekning. Nú vitið þið það. Jafnvel þessi karlremba hefur fengið nóg.

 

Indíánar og sifjaspell eiga líka sök á örlögunum

Í nýjast tölublaði Fréttatímans er eftirfarandi haft eftir höfundi bókarinnar þar sem Ragna er myrt en þar sem hún lýsir einnig hræðilegri sögu sinni af sifjaspelli:

"Melissa rekur þessa sifjaspellshefð langt aftur í tímann en í æðum hennar rennur Cherokee-indíánablóð sem hún erfði frá föður sínum. „Þegar verið var að flytja Cherokee-indíánanna á verndarsvæðin 1838 sluppu einhverjir þeirra á leiðinni, þar á meðal forfeður mínir, og settust að hjá landnemum. Og þar hófst sifjaspelllið til þess að halda kynstofninum hreinum. Þetta þróaðist svo kynslóð eftir kynslóð og hefur náð skelfilegu hámarki í föður mínum."

Ekki veit ég hvort þetta kemur fram í bókinni sem á að selja á Íslandi í óþökk dóttur myrta "fórnalambsins" í bókinni. En þetta er skelfileg yfirlýsing. Ef Melissa Gavin telur að sifjaspell sé til þess fallið að halda "kynstofni hreinum", hefur hún varla stundað hrossrækt eins og hún heldur fram.

Nú er búið að loka Facebook Rögnu myrtu, en hér er mynd af henni þegar hún varðaði enn ekki við lög. Hægt er að stækka með því að klikka á myndina:

40 ár frá því að Palestínumenn sýndu hvað þeir vildu

 

Það var erfitt fyrir RÚV/Sjónvarp að minnast hryðjuverka Palestínumanna á Ólympíuleikunum í München árið 1972. Fréttin var send sem íþróttafrétt í lok kvöldfrétta Sjónvarpsins þann 5. september 2012.

Árið 1972 notuðu óþekku börn heimsins, sem Össur Skarphéðinsson og aðrir öfgaástarmenn hafa nú tekið ástfóstri við, vettvang friðar og helsta íþróttaviðburð jarðarbúa til að koma framfæri baráttumáli sínu: Útrýmingu Ísraelsríkis.

Fyrst í gærkvöldi, á 40 ára „afmæli" hryðjuverkanna, sá RÚV ástæðu til að minnast þeirra.

Fjölmiðlar um allan heim hafa minnst atburðanna og greint frá þeim í beinum tengslum við Ólympíuleikana í London. Á ríkisfjölmiðli Íslendinga er þessi frétt hins vega sett aftast í íþróttafréttum, meðan frændurnir Stuart Cornfeld og Ben Stiller fá að lýsa frábæru veðri og ágæti Íslendinga í heilar tvær mínútur. Þeir vita ekki hvaða skíthælar stjórna RÚV.

Á Íslandi vilja menn heyra það sem þeir vilja heyra.

Ekki eru allir sáttir við endalok Rögnu Estherar Sigurðardóttur

Þótt íslenskir og bandarískir ættingjar Rögnu Estherar Sigurðardóttir (Gavin), sem andaðist sem Radna Esther Isholm Vickers árið 2002, hafi nú friðað sálina og fengið meiri vitneskju um örlög hennar, eru ekki allir sáttir við þau málalok. Þau má fyrst og fremst má þakka áhuga og samkennd Lillý Valgerðar Oddsdóttur, þótt henni hafi ekki verið þakkað það sem skyldi.

RÚV greinir vísvitandi rangt frá, og það þótt fréttamenn Ríkisfjölmiðilsins hafi fengið bréf frá dóttur Rögnu , Ann Lou LeMaster. Það bréf er hægt að lesa í hér fyrir neðan. T.d. hefur RÚV tekist að segja frá nýrri þróun í málinu þannig að ættarnafn manns Rögnu, Vicker, er sagt vera Wickens og Wickers.

Eins sómasamlega og Stöð 2 greindi frá málinu í gær, var fréttaflutningur RÚV einfaldlega ámælisverður. Ekki var sagt frá því hvernig fréttastofa RÚV fór á flug í fantasíum þegar málið kom upp árið 2011. Fyrst voru vangaveltur um að Emerson Lawrence (Larry) Gavin hefði bæði drepið konu sína og börn. Síðan kom annað á daginn þökk sé rannsóknarvinnu Lillý Valgerðar Oddsdóttur. Þá var fljótlega farið að greina frá því að Melissa Gavin, dóttir Larry Gavins af 2. hjónabandi ætti heiðurinn af því að hafa haft upp á örlögum tveggja fyrstu barna Rögnu, þó svo að sá heiður væri algjörlega Lillý Valgerðar Oddsdóttur. Kanadískir fjölmiðlar gerðu einnig Melissu Gavin að aðalpersónu og um tíma morðkenningu hennar að aðalviðfangsefni sínu. Melissa Gavin var allt í einu orðin, eða réttara sagt, búin að gera sjálfa sig að „stjörnu" í málinu. Hún taldi sig vita allt um örlög Rögnu.

Hér sést Melissa Gavin segja frá. Hún vill vita það versta um föður sinn og gera hann að morðingja. Hann var auðvitað enginn engill og örugglega hinn versti heimilistýranna og ofbeldisseggur. En þessu "morði" trúðu fréttamenn RÚV eins og nýrri tuggu, og einhverjir þeirra hafa á tímabili, að því er mér skilst, haft áform um að gera sjónvarpsmynd um þessi hræðilegu (en ímynduðu) örlög. 

Vegna áhuga míns á málinu var ég skammaður af konu nokkurri, Herdísi, sem kom inn á bloggið mitt í fyrra, sjá hér, en hún var í slagtogi við þessa Melissu. Herdís reit:

"Vilhjálmur Örn Vilhálmsson nú veit ég ekki alveg hvað þér gengur til með þessum skrifum þínum á bloggi þínu.  Í fyrsta lagi þá kynnir maður sér staðreyndir áður en byrjað er að fullyrða um mál sem viðkomandi hefur greinilega ekki hundsvit á. Í frétt RÚV sem er jú sá fréttamiðill sem flestir Íslendingar treysta þá kemur fram að fjölskylda Esterar hafi ítrekað reynt að hafa upp á henni og börnum hennar. Það segir allt sem segja þarf. Þótt að þetta sé fyrst núna að koma í fréttunum þýðir það ekki að ekkert hafi verið gert í þessu máli. Don’t play stupid. [Sic. Þetta eru athyglieverð orð, ef tekið er til þess að ég hafði aldrei áður heyrt frá þessari konu. Það eru fyrirframgefnir fordómar í garð móttakandans í þessari makalausu orðræðu] Margar kynslóðir hafa nú reynt að hafa upp á Esther og börnum hennar og því algjör vitleysa að segja að nú 56 árum síðar hafi ættingjar fyrst ætlað að reyna að hafa upp á henni. " 

Einn ættingi Rögnu sem hafði samband við mig vildi greinilega af einhverjum ástæðum ekki að Lillý Valgerður kæmi að málinu. Allir höfðu greinilega keypt söguna um að Larry Gavin væri óður morðingi, sem kálaði íslensku stríðsbrúðinni sinni. Ættingjarnir hennar höfðu reyndar gleymt að í minningargreinum um föður hennar og bróður í íslenskum dagblöðum hafði hún verið talin af - þar stóð að hún væri látin löngu áður en hún lést. Reynir fjölskylda ítrekað í 56 ár að hafa samband við einhvern sem fjölskyldan hefur lýst látna í minningargreinum? 

Ég sá svo, að í október 2011 var ýmislegt í gerjun, því Melissa Gavin hafði allranáðugast samband við mig og svaraði þá loks erindi mínu til hennar frá því í apríl 2011. Ég mátti greinilega ekki halda opinberlega, að engin ástæða væri, á grundvelli fyrirliggjandi gagna, að telja Larry Gavin hefði myrt Rögnu. Melissa vildi vita hvort ég hefði frekari gögn í málinu. Hún var orðin sjálfskipaður rannsóknaaðili fyrir fjölskylduna, sem hafði leyft henni að svara mér, og það þótt ég hefði ekki spurt fjölskylduna um eitt eða neitt.  

Bók um málið?

Melissa Gavin hafði fyrst og fremst samband við mig til að fá efni í fyrirhugaða bók sína um „morðið" á Rögnu Esther Gavin. Bókin hefur nú  líklega verið prentuð og átti að væntanlega að verða metsölubók í jólabókaflóðinu. En nú hefur dóttir Rögnu (Rödnu) haft samband við Melissu og beðið hana að láta það eiga sig að gefa út bók þar sem nafn móður hennar er nefnt. Auðvitað á bók með hugarórum og getgátum um dauða Rögnu ekki að koma út.

Melissa Gavin hefur ekki haft fyrir því að svara Lou Ann LeMaster. Ekki vildi ég vera í sporum bókaútgefanda þessarar væntanlegu bókar. En svona er þetta. Ef menn hefðu fylgt almennri skynsemi við rannsókn þessa máls og stundað eðlilega blaðamennsku, þá hefðu gróusögur og kerlingabálkar ekki farið á kreik.

Bréf Lou Ann LeMasters til Melissu Gavin

Hér er svo bréf Lou Ann Masters til Lillý Valgerðar Oddsdóttur sem ég hef fengið að birta. Fjölmiðlar hafa fengið þetta bréf, en fréttmenn RÚV gátu greinilega ekki haft fyrir því að segja allan sannleikann og greina frá öllu sem í þessu bréfi stóð.

Sannleikurinn í málinu hentar líklegast ekki pólitískri rétthugsun þeirra, þar sem konumorð og karlribbaldar smellpassa inn í  femínistaklisjuna um að allir karlar séu ofbeldismenn og ruddar.  En menn eru eigi morðingjar ef sannanir eru ekki fyrir hendi. Stundum mætti nú trúa okkur karlgörmunum meira en gert er. Við munum ekki ljúga meira en kvenmennirnir, nema síður sé.

En lesið nú bréf dóttur Rögnu, Lou Ann LeMasters hér.

Hvernig finnur maður svo látið fólk í BNA ?

Fyrir áhugasama sem vilja vita, hvernig hefði verið hægt að finna Rögnu miklu fyrr og koma í veg fyrir bækur um morð. Þá er þetta lausnin. Farið á þessa síðu: http://ssdmf.info/   Leitað er með fæðingardag Rögnu, 30. maí. Ekki breyta allir sem breyta nafni um fæðingardag. Svo er bara að fara í gegnum skrána yfir þá sem fæddir eru 31. maí árið 1927, og sem látnir eru á síðari árum. Þar fann ég Rödnu Esther Isholm Vickers sem dó árið 2002. Bingó

Lillý Velgerði Oddsdóttur tókst þetta og mér tókst það. Það er ekkert yfirnáttúrulegt við það. Telja má ótrúlegt að allir spæjararnir sem komu að málinu hafi ekki geta framkvæmt þessa leit. Ég skil ekki af hverju þeir gátu ekki leyst gátuna. En hafa ber í huga að sumt fólk í BNA lifir á því að leita að fólki með leitarvélum sem allir hafa aðgang að og fyrir minna fé en hjá einkaspæjara.