Afsakið

 

en eru bara eintóm fífl í stétt blaðamanna? Ég er farinn að halda það. Í þessari frétt Moggans er fyrirsögnin "Hvarf en dó ekki".

Rétt má vera að Ragna Esther Sigurðardóttir, sem varð Radna Esther Isholm Vickers, hafi horfið eða látið sig hverfa. Hún hafði ekki meira samband við sitt fólk eftir að hún gerði það. En að hún hafi ekki dáið, er víst skot nokkuð langt yfir markið. Það gerði hún með vissu árið 2002 í Alabama.

Hún var hins vegar ekki myrt eins og margir fjölmiðlar gerðu því skóna og eins og hefði komið fram í bók sem mér er tjáð að hefði átt að kynna á morgun. Kemur sú bók út?

Svo vitnar Morgunblaðið í RúV, en hefði einnig mátt nefna, að bloggari nokkur www.postdoc.blog.is var fyrstur með fréttina kl 00.55 í nótt, meðan að RÚV greindi rangt frá málinu í hádegisfréttum klukkan 12.20 í dag þann 1. september 2012. Börn Rödnu (Rögnu) töldu hana vera franska, fædda í Nice.

Myndin efst sýnir Rödnu Esther með 2. eiginmanni sínum á glöðum degi.

Stóra spurningin er: Af hverju hafði hún ekki samband við fólkið sitt á Íslandi eftir að hún hafði hafið nýtt líf í Alabama, langt frá meintum kvalara sínum, Emerson Gavin?

Sömuleiðis brennur ein spurning: Af hverju vissu börn hennar af síðara hjónabandi ekki að hún var Íslendingur, fyrr en eftir að hún var látin?  Svarið tel ég liggja í augum uppi. Hún vildi ekki vita af fjölskyldu sinni á Íslandi, eða föður sínum sem ekki vildi vita af henni eftir að hún giftist Kana.

Hvarf en dó ekki

Ragna var "myrt" árið 1955, en dó árið 2002 sem Radna Esther Isholm Vickers í Alabama

Nú er komið í ljós að Ragna Esther Sigurðardóttir, sem hvarf í Oregon á 6. áratug 20. aldar var alls ekki myrt af hrottafengnum eiginmanni eins og kjaftakerlingar, fjölmiðlar og auðtrúa lýður ætluðu. Með afburðalélega blaðamenn RÚV í fararbroddi löptu Íslendingar það upp, að vondur Kani, Emerson Lawrence Gavin hefði myrt íslenska konu sína.

Úlfaldi var gerður úr mýflugu, fjöður varð að hænu. Hænur nokkrar á Íslandi og í Vesturheimi hafa nú þróað hugaróra sína svo mikið að væntanleg er bók um „morðið" á Rögnu Esther Sigurðardóttur. Morð sem aldrei átti sér stað. Á Facebook-síðu hjálparkokka þess er ritar bókina er því haldið fram að Ragna hafi beðið aðra konu Emersons Gavins um að taka börn sín í fóstur árið 1955. Þetta er ómögulegt, þar sem börnin höfðu verið sett á barnaheimili árið 1951 og ættleitt af hjónunum Benson og Jeanne Allen árið 1953, samkvæmt dómsskjali frá því í september 1958, þegar þau Allen hjón reyndu að skila börnunum aftur til yfirvalda.

Ragna breytti um nafn eftir að hún neyddist til að ættleiða börn sín, hugsanlega vegna algjörrar afneitunar fjölskyldu hennar á Íslandi, sem segist hafa fengið bréf frá henni og að hún hafi ekki svarað fjölda bréfa þeirra.  

Eftir að Ragna Esther breytti nafni sínu giftist hún aftur og eignaðist tvö börn, sem nú eru búin heyra um ættingja sína á Íslandi, sem þau kunnu engin deili á. Nú eru því þrjú af fjórum börnum hennar á lífi.

Á þessu bloggi var búið að spá þessum málalyktum og hlaut ég miklar skammir fyrir hjá sumu fólki.

Já , það er ekki að spyrja af Gróu á Leiti eða afkomendum hennar á RÚV/Sjónvarpi í Efstaleiti.

 

Mikilvæg leit Lillý Valgerðar Oddsdóttur

Lillý Valgerður Oddsdóttir, sem hefur leyft mér að fylgjast með uppgötvunum sínum, á ein heiðurinn af því að ganga úr skugga um örlög Rögnu Estherar, og slær hún út ættfræðingum, einkaspæjurum, blaðamönnum, lögreglunni  í Oregon og jafnvel FBI. Meistari Columbo hefði ekki getað gert betur. Lilly gaf mér ekki upp nýtt nafn Rögnu Esther, en aðeins það ár sem hún dó, og það nægir til að finna örlög manna á einfaldan hátt á vefnum. Lilly Oddsdóttir á allan heiðurinn af að uppgötva örlög Rögnu, sem var myrt af hugarórum fólks á Íslandi. Blaðamannafélag Íslands ætti að veita henni verðlaun. Hún hefur hjálpað fjölskyldu Rögnu að skýra örlög hennar.

Ragna Esther andaðist árið 2002. Blessuð sé minning hennar, og jafnvel fyrrverandi mannsins hennar sem vændur var um meira en innistæða var fyrir. Hrotti og lítilmenni var hann örugglega, en enginn morðingi. Að halda öðru fram er hið alvarlegasta mál og sakasamlegt. Mættu Íslendingar læra sitt af hverju af þessu máli.

Mér skilst, að nú sé jafnvel að koma út bók um Rögnu Esther, þar sem því er haldið fram og neglt niður með 7 tommu saum, að Emerson Lawrence Gavin hafi verið morðingi Rögnu. Hvernig ætli slík bók muni seljast? Ætli bók sem gerir saklausan mann að morðingja fái sérstakan flokk á bókasöfnum. Kannski flokkast þetta sem "Glæpsamlegar sögur" ?

Áður var skrifað um þetta "dularfulla" mannskhvarf á þessu bloggi undir fyrirsögnunum:

Murder she wrote og Örlög í Oregon

Minningargrein um Rödnu (Rögnu) Esther Isholm Vickeres. Takið eftir því að hún fæddist í Nice í Frakklandi

Radna Esther Isholm Vickers

Published: Thursday, October 17, 2002 at 3:30 a.m.

Last Modified: Wednesday, October 16, 2002 at 11:00 p.m.

GOODWATER | Funeral service for Mrs. Radna Esther Isholm Vickers, age 75 of Goodwater, Alabama will be Friday, October 18, 2002 at 10:00 a.m. at Comer Memorial United Methodist Church in Alexander City. She will lie in state for one hour prior to the service. The Rev. Lynn Peters will officiate. Burial will follow at Hackneyville Cemetery. Visitation will be Thursday, October 17, 2002 from 5:00 to 7:00 p.m. at Radney Funeral Home.

Mrs. Vickers died October 14, 2002 at Druid City Regional Medical Center in Tuscaloosa, AL. She was born May 31, 1927 in Nice, France to John Isholm and Christiana Isholm. She worked as a caregiver and was a member of Comer Memorial United Methodist Church.

She is survived by her daughter, Lou Ann LeMaster and her husband Fred of Tuscaloosa, AL; son, Jack Vickers and his wife Patricia of Hackneyville, AL; five grandchildren, Kristianna LeMaster Gibbs and her husband Curtis, Heather LeMaster, Jonathan LeMaster all of Tuscaloosa and Kimberly Vickers of Greenville, AL.

Flowers or contributions may be made to Comer Memorial United Methodist Church, 103 Church Street Blvd., Alexander City, AL 35010.

Radney Funeral Home in Alexander City is in charge of the arrangements.

Illugi sér rautt

 

Siðapostulinn Illugi Jökulsson skrifaði pistil um daginn á blogg sitt sem hann kallaði bara Ísrael. Þessi fallegi og látlausi titill hans var næg ástæða fyrir mig til að vera viss um að ekki væri allt með felldu, og það sem fyrir neðan stæði væri vart ægifagurt, enda Illugi enginn sérstakur vinur Ísraelsríkis. Ég hafði rétt fyrir mér. Ég setti því þessa athugasemd hjá Illuga: 

Til skamms tíma var mikil ásókn Íslendinga til hinna "yndislegu" ríkja al-Assads, Ghaddafís og Amadinejads. Íslenskir ellilífeyrisþegar flykktust þangað undir skeleggri stjórn konu nokkurrar sem minnir mig alltaf ógurlega mikið á Illuga Jökulsson.

Í þessum löndum er útrýming Ísraels orðið að skólaefni. Í skólaatlösum landanna er þegar búið að útrýma Ísraelsríki af öllum kortum. Það var gert fyrir löngu.

Vinsælustu sjónvarpsseríurnar eru svo ógeðslegar í garð Ísraelsríkis og gyðinga, að þær skjóta óþverra 3. Ríkisins og gjörvöllu gyðingahatri kaþólsku kirkjunnar ref fyrir rass.

Í Palestínu þeirri, sem sumir Íslendingar hafa gert að gæluverkefni, eru slíkar sjónvarpsseríur afar vinsælar. Skrílslegar og rasískar skopteikningar í garð gyðinga og Ísraelsmanna hafa þar verið aðal skemmtiefnið allar götur síðan á 4. áratug síðustu aldar. Það voru þær líka í kommúnistalöndum Austur-Evrópu, þar sem óþverrinn úr Der Stürmer var endurunninn í Prövdu og Izvestia.

Hamas, sem Ísland er komið í stjórnmálasamband við með hjálp ofstækismannsins, Palestínupáfans og ESB-mógúlsins ÖS, hefur útrýmingu Ísraels á dagsskránni. Styðja óhugnanlega margir múslímar, sama hvaðan þeir koma, þann hatursboðskap.

Illugi Jökulsson verður að gera sér grein fyrir því, eins sögufróður maður og hann er, að gyðingahatur var til staðar í miklum mæli í löndum múslíma í Miðausturlöndum fyrir stofnun Ísraelsríkis - og það var það líka á Íslandi, eins og Illugi veit manna best.

Gaman var að fá að vita, hvaða sjónvarpsseríur Illugi Jökulsson "fílar", en skrítið að sjá mann sem ekki fílar Ísrael  þótt hann hafi sjálfur ferðast ógagnrýnið  með fyrrnefndri konu til landa fjöldamorðingjanna al-Assads, Ghaddafís og Amadínejads og þótt þar fínt og sætt.

Er ekki kominn tímt til að Illugi fari til Ísraels og uppgötvi sannleikann. Illugi er nefnilega haldinn blindu ofstæki í garð Ísraels eins og margir samflokksmenn hans á Íslandi.

Segðu mér eitt, Illugi, er ríki sem veitir yfir 100.000 Palestínumönnum frá Vesturbakkanum og Gaza læknisþjónustu sl. ár stjórnað af ofstækisfólki? Systir og mágur Ismails Hanyeh, foringja Hamas á Gaza, sóttu sér t.d. lækningu á sjúkrahúsi í Petah Tikva fyrr í þessum mánuði. Og þú talar um ofstæki... 

Ekki vissi ég heldur að Russel Crowe hefði verið á Íslandi

 

Fréttastofa RÚV greinir frá manni sem ekki gerði sér grein fyrir því að hjólreiðamaður, sem hann tók upp í bílinn sinn í rigningunni, hafi verið sjálfur Russel Crowe.

Aumingja maðurinn hafði haft hinn eina sanna Russel Crowe i bílnum hjá sér, sagt honum allt af létta um dásemdir Íslands, og ekki gert sér grein fyrir því að sjálfur Russel Crowe hefði setið í bílum hans. Ef ég væri þessi ólánsami maður, myndi ég ekki leyfa neinum manni að sitja í sæti Russel Crowes. Ekki einu sinni konunni minni.

Ekki vissi ég heldur að Russel Crowe hefði verið á Íslandi. Enginn er að segja manni neitt.

Ég set hér við nýja ljósmynd af Russel Crowe í íslensku fánalitunum, sem hann setti á twitter um daginn. 

Danir lágu illa í því, og fá engan Russel Crowe í sumar, en láta sig þó dreyma. Steingrímur getur kannski útvegað þeim og öðrum í ESB dálítinn Ben Stiller með íslensku leiðinni:

Rithöfundar fá hús nasistans

 

Bürgermeister Gnarr, sem er jafnvígur á hlutverk Hitlers og ærslafullrar píku í Pussy Riot, gaf Rithöfundasambandi Íslands formlega hús Gunnars Gunnarssonar skálds. Í húsinu á Dyngjuvegi 8 bjuggu Gunnar og kona hans síðustu ár ævinnar og hann minntist þar frægðar og frama þegar hann var superstar í Þýskalandi Hitlers.

Þótt Gunnar hafi verið enn meira í rassvasanum á nasistum og stríðsglæpamönnum en t.d. Knut Hamsun, og alls ekki út á þekju eins og sá norski, þá neita íslenskir menningarvitar því harðlega, að Gunnar hafi verið nasisti.

Ég lét vaða með upplýsingar, sem flestir Íslendingar hafa ekki séð áður, um Gunnar á bloggi mínu Fornleifi um daginn. Ég hef þó ekki séð að upplýsingum um Gunnar á lygavef Gunnarsstofu á Skriðuklaustri hafi verið breytt þess vegna og geri mér ekki miklar vonir um það í landi þar sem fólk tilbiður 17. aldar sálma fulla af gyðingahatri. Ef Hallgrímur Pétursson hefði lifað á tímum Gunnars, hefðum við haft verulegt vandamál á höndum okkar, langt fram yfir nýbúann Mikson sem margir Íslendingar töldu einnig blásaklausann.

Það er tilvalið að íslenskir rithöfundar, sem margir telja BNA aðalóvininn og Ísrael til vara, fái hús Gunnars Gunnarsson sem var á sömu skoðun, enda nasisti, sem var vinur og samstarfsmaður Alfred Rosenbergs, Heinrich Himmlers og annarra stórböðla.

Það var og við hæfi, að lesið var upp ljóð Hannesar Péturssonar við formlega afhendingu húss Gunnars nasista til íslenskra rithöfunda. Hannes er sama marki brenndur og antíkaninn og fyrrverandi starfsmaður áleggsdeildar SS Günter Grass. Hannes gaf nýlega út ævisögu sína, þar sem hann segir m.a. frá Albert Volker Lindemann sem rak um tíma gistiheimilið í Varmahlíð í Skagafirði. Hannes Pétursson gefur í skyn að Lindemann þessi hafi verið barnaníðingur og hafi hrökklast burt úr Varmárhlíð og af landi brott vegna kynhneigðar sinnar (sem var líklega orsök þess að hann flýði frá Þýskalandi nasismans). En Hannes Pétursson lætur sér ekki nægja níðingsstimpilinn á Lindemann. Hannes Pétursson er líka búinn að gera hann að gyðingi, þótt það hafi Lindemann aldregi verið. Það er ekki nóg með að Hannes reyni að setja barnaníðingsmerkið á enni manns, án nokkurra haldbærra raka, heldur fær Lindemann einnig gyðingastjörnuna í ofanálag. Það er greinilega aðal krydd dagsins hjá sláturfélagi þeirra hreinhjörtuðu úr flökkuhjörð Stalíns sáluga.

Íslenskir rithöfundar, til hamingju með að eignast húsið við Dyngjuveg og að þurfa nú að fara að greiða skatta eins og önnur samtök og félög, þótt ávinningur ykkar sé reyndar tap almennings, því hægt hefði verið að selja ykkur húsið ef Gnarr væri ekki svona gjaflynd pussy á þessum síðustu og verstu krepputímum. Megi listin blómstra þarna efst á Snobbhill.

Rithöfundar fá hús

Einu sinni var kona ...

Færsla þessi er tileinkuð Agli Helgasyni, þó hún fjalli mest um konuna á myndinni hér að ofan og eins og sést er hún í engu lík Agli. Egill er er ekki með "Bette Davis Eyes" eins og þessi glæsilega kona. Egill er hins vegar einn helsti Hetzmacher Samfylkingarinnar og ESB á Íslandi, en grein mín er skrifuð vegna þessarar færslu hans á Silfrinu hans um auman, ungverskan kynþáttahatara, þar sem hann reynir enn einu sinni, og í þessu tilfelli frekar aulalega, að gera andstæðinga ESB á Íslandi að öfgafólki og gyðinghöturum. Egill skrifar: "Szegedi hefur hatað bókstaflega allt, Evrópusambandið, Slóvaka, Sígauna, en aðallega gyðinga." Ef Egill léti sér nægja sanngjarna gagnrýni á þá sem efast um gæði ESB og evrunnar, flykktust ekki á blogg hans fólk sem eru laumurasistar líkt og flugur sækja á kúadellu.

Já, einu sinni var kona sem hét Marta. Hún giftist góðum Íslendingi, Braga Ólafssyni sem hafði haldið til Manchester árið 1939 í starfsþjálfun hjá fyrrtæki sem Fálkinn, fyrirtæki fjölskyldu Braga, var með umboð fyrir. Það var undanfari þess, að hann ákvað að fara í til náms við tækniháskóla staðarins, þaðan sem hann lauk prófi í vélaverkfræði. Hann kynntist Mörtu í Manchester og þar bjuggu þau fram til 1947. Þá fluttu þau til Íslands, alkomin, og var Marta þá barnshafandi. 

Marta fæddist í Ungverjalandi, eða þess hluta landsins sem nú tilheyrir Slóvakíu og átti ættir að rekja til merkra gyðinga. Hún var reyndar gyðingur í báðar ættir og ætt hennar öll. En á Íslandi þorði hún ekki að segja það nokkrum manni. Hún lét útbúa fyrir sig gögn í fyrrverandi heimalandi sínu, sem sýndu að hún hefði verið kristin. Börnin hennar töldu að hún hefði fæðst kaþólikki, en á Íslandi fylgdi hún manni sínum í Fríkirkjuna.

Árið 1983, þegar ég var staddur á skrifstofu yfirrabbínans í Lundúnum í erindagjörðum, hitti ég mann frá Ísrael, Eliahu Arbel að nafni, sem ég heimsótti þar síðar. Arbel, sem var fyrrverandi yfirmaður endurskoðunar í innanríkisráðuneyti Ísraels (og margt annað merkilegt), spurði mig hvort ég þekkti konu á Íslandi sem héti Marta og sem væri frá Slóvakíu. Það gerði ég ekki, en hafði tök á að ganga úr skugga um það og fann þessa konu og setti hana í samband við Eliahu Arbel, sem var sömu ættar og hún, fjarskyldur henni, og fæddur í sama bæ, Ruzomberok (Rosenberg) í Slóvakíu, sem áður var í Ungverjalandi.

Var ég harðánægður með það að hafa fært fólk saman á þennan hátt og hef gert það tvisvar síðan. Mörgum árum síðar hafði Eliahu upp á mér í Kaupmannahöfn og hafði haft af því mikla fyrirhöfn. Hann vildi nú í samband við fjölskyldu Mörtu, sem lést árið 1989. Ég lofaði að hjálpa honum með það og hafði samband við elsta son Mörtu heitinnar, sem var á fimmtugasta aldursári.

Sonur Mörtu tók erindi mínu frekar illa í byrjun, og taldi mig veri einhvern grínara, því hann var nær fullviss um að móðir hans hefði verið kristin og hún væri komin af góðu kristnu fólki. Ég ritaði hr. Arbel þetta:

Mr. Bragason argues that his mother was never a Jew!  According to him she was baptized, confirmed and practiced Christianity (Roman Catholic) her entire life. Her father and mother were both Christians, although to Mr. Bragason knowledge her mother had some remote Jewish ancestors. Her father's family were, according to Bragason, Catholics way back. Furthermore, Mr. Bragason has never heard about your correspondence with his mother, although he does not doubt that "you might have known her when she was young". Thus, he is unfortunately not interested that I write about her in my book, simply because she was not Jewish and because he "doesn't think she would have liked that someone wrote about her life".

Eliahu Arbel, sem upphaflega hét Elemer Günsberger,  Lea Bang Vilhjálmsdóttir, Malka sambýliskona Eliahus heitins, og höfundur stendur í allri sinni fitneskju fyrir aftan. Myndin er tekin í Ramat Gan haustið 2000.

 

Er ég greindi hr. Arbel frá þessari afstöðu sonar Mörtu, sagðist hann ætla að senda mér upplýsingar frá nánustu ættingjum mannsins í Ungverjalandi, Ísrael og Bandaríkjunum, sem hann og gerði og því miðlaði ég til afkomenda Mörtu og fjölskylda hennar sá hvernig hún hafði valið að leyna uppruna sínum á Íslandi. Hún hafði meðal annars útvegað falsað fæðingavottorð frá Tékkóslóvakíu, sem sýndi að hún var upphaflega kristin. Afkomendur Mörtu fengu nú upplýsingar um sögu fjölskyldu sinnar, um áður óþekkta ættingja, fjölskyldur eins og Lakner, Duschnitz og Porges í Ungverjalandi og Ísrael. Þeim varð nú ljóst að frændur í BNA, sem voru kaþólskir, höfðu tekið þá trú til að fá stöður við háskóla og möguleika í Bandaríkjunum. Allir voru gyðingar á bak við huluna, sem skapast hafði vegna gyðingahaturs og -öfundar og einskis annars.

Samkunduhúsið í Ruzomberok sem í dag stendur tómt eins og samviska Slóvaka. Í dag er bærinn mest þekktur fyrir uppþot nasista á knattspyrnuvöllum þar sem menn heilsa að hætti nasista.

Fjölskylda Mörtu, Meðlimir Duschnitz og Porges fjölskyldnanna 1939-40

Legsteinn ættingja Mörtu í Ruzomberok

Áður en Marta lést árið 1989 var hún í bréfasambandi við fjarskyldan frænda sinn Eliahu Arbel. Hún bað hann vænstan um aldrei að senda bréf til sín beint frá Ísrael. Öll bréf urðu að fara gegnum sameiginlegan ættingja í Lundúnum eða sendast þegar Arbel var á einum af mörgum utanlandsferðum sínum. Marta greindi Arbel frá því að á Íslandi væru menn ekki vinveittir í garð gyðinga og Ísraels. 

Saga Mörtu er ekki einstök. Aðrir gyðingar á Íslandi földu uppruna sinn eins og hún, og margir frægir einstaklingar af gyðingaættum geta sagt svipaða sögu. Til dæmis er margfræg saga Madeleine Albright  utanríkisráðherra Bandaríkjanna (hjá Clinton), sem að eigin sögn uppgötvaði ekki ættir sínar fyrr en á gamals aldri. Hún fæddist í Prag árið 1937 og gekk í 11 ár undir nafninu Marie Jean Korbel, áður en hún og fjölskylda hennar fluttist til BNA.

Ég held að Marta hafi dæmt ástandið á Íslandi rétt, og ekki hefur það batnað ef dæma má út frá flórunni sem skrifar athugsemd við færslu Egils. Nasistum á Íslandi var hyglt ellegar var þvertekið fyrir það að menn sem umgengust helstu morðingja 3. Ríkisins hefðu verið nasistar, eins og tilfellið með Gunnar Gunnarsson sýnir. Fyrir utan ekta nasista í valdastöðum allt frá lögreglustjórum, bankastjóra sem laug til um menntun sína í Þýskalandi nasismans og þingmönnum Sjálfstæðisflokks, til smærri peða eins og yfirmanns ÁTVR, gat maður líka fundið öfgafulla gyðingahatara á meðal krata. Einn þeirra, Jónas Guðmundsson (1898-1973), sem um tíma var alþingismaður gaf út svæsið andgyðingleg rit og trúði því að Íslendingar væru meðal ættkvísla hinna eiginlegu gyðinga og Ísraelsþjóðar, og að þeir sem drepnir hefðu verið í helförinni gætu sjálfum sér um kennt enda ekki gyðingar.

Nú er svo komið að vinstrimenn telja fínt að vera með skítkast í garð Ísrael og gyðinga, aðallega vegna heilags stuðnings og meðaumkvunar þeirra með Palestínuaröbum og hryðjuverkasamtökum þeirra sem hafa að markmiði að útrýma Ísraelsríki. Tilgangurinn helgar meðalið.

Egill Helgasson keyrir hins vegar um þverbak, því hann notar mál um ungverskan rasista sem reynist vera af gyðingættum í Ungverjalandi, líkt og Marta, til að klína óorði á samlanda sína sem eru andvígir ESB. Er það rétta aðferðin?

Við sem ekki trúum á Útópíur, aumt Evruhræ ESB-sinna eða ágæti póetísks Heimsvaldakínverja á öræfum erum nasistar samkvæmt snillingnum Agli Helgasyni. Umræðan á Íslandi er greinileg mjög frumstæð.

Marta leyndi uppruna sínum, líklega af hræðslu við skoðanir Íslendinga. Rasistinn í Ungverjalandi, sem átti ömmu sem lifði af dvöl í Auschwitz, ólst upp í þjóðfélagi þar sem gyðingar voru hataðir jafnmikið fyrir og eftir Síðari heimsstyrjöld, og skyldi það hafa verið öðruvísi á Íslandi?

Frekari lesning hér og hér á dönsku

Var Gunnar Gunnarsson nasisti ?

 

Um næstu helgi minnast menn mikils áfanga á Skriðuklaustri á Héraði. Rannsóknum á leifum klaustursins er lokið og haldið verður upp á það með pompi og prakt, nú er 500 ár eru liðin frá því að klausturkirkjan var vígð.

Dagsdaglega minnast menn hins vegar á Skriðuklaustri Gunnars Gunnarssonar stórbónda á Skriðu, sem lét reisa sér þar stórhýsi í bæverskum fjallastíl. Gunnarsstofa er rekin að Skriðuklaustri og margar upplýsingar er að finna um hann og ævi hans og list á www.skriðuklaustur.is 

Þrátt fyrir að mikið hafi verið ritað um ævi og störf Gunnars og að nýlega hafi komið út merk bók um hann, hafa þeir sem um hann rituðu tekist að sigla um skerjagarð heimaldanna án þess að rekast verulega utan í þann svarta klett sem inniheldur upplýsingar um blinda ást Gunnars Gunnarssonar á nasismanum. Þessir sjómenn í ölduróti heimaldanna neita því algjörlega að slíkt sker sé til og að Gunnar hafi nokkur sinni verið nasisti.

Stórhátíð á Skriðuklaustri er ágæt ástæða til að rifja upp upplýsingar um nasisma Gunnars og náin tengsl hans við stórmenni 3. ríkisins sáluga.

Sjá umræðuna á Fornleifi nú

Yfirmenn Gunnars Gunnarssonar í Nordische Gesellschaft

Fréttastofa Írans í Efstaleiti

 

Hvernig má það vera að fréttamaður á RÚV telji sig vita að Ísraelsmenn hafi drepið íranska kjarnorkusérfræðinga? Hefur fréttamaðurinn eitthvað máli sínu til stuðnings?

Í sjónvarpsfréttum í gær kom það fram í framsetningu Gunnars Hrafns Jónssonar, sem er stjúpsonur Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra, að talið sé að síendurtekin hryðjuverk gegn Ísraelsmönnum um heim allan séu að undirlagi Írans og að Írans sé að „hefnd fyrir ítrekuð morð ísraelsku leyniþjónustunnar á írönskum kjarnorkuvísindamönnum". Hlustið og horfið hér á enn eina fréttasköpun Gunnars Hrafns.

RÚV hefur greinilega mikilvægar upplýsingar sem fréttastofan ætti vitaskuld að miðla af. Eða kannski er vandamálið bara að RÚV er með fréttamann sem ekki getur greint á milli raunveruleikans og ævintýranna í 1001 Nótt, þegar kemur að fréttaflutningi þeirra af Miðausturlöndum.

Engin sönnun eða viðurkenning hefur borist fyrir því að Ísraelsmenn hafi staðið á bak við dráp á írönskum kjarnorkusérfræðingum. Aðeins er um að ræða getgátur og stundum illkvittnar sögusagnir, sjá hér

Íranar kenna Ísraelum og gyðingum um allt sem miður fer í heimi hér, og lítill fréttasnápur á RÚV virðist vera á mála hjá Íransstjórn, með því að greina frá því gagnrýnislaust að Íranar hafi með morðum sínum á saklausu ferðafólki í Búlgaríu verið að hefna sín fyrir nokkra kjarnorkusérfræðinga. Slík fréttamennska er ekkert annað en hryðjuverk.

Hefur Gunnari Hrafni, Íranskrummar, og hinum álfunum á RÚV aldrei dottið í hug, að í Íran sé að gerjast öfl sem ætli sér að steypa ógnarstjórninni þar af stóli, líkt og við höfum séð annars staðar í heimi öfganna, þó með misjöfnum árangri. Fólk er búið að fá nóg undir járnhælnum á Amajinidahd og öfgaklerkanna. Sama má með vissu segja um fólk á Íslandi undir járnrassi Jóhönnu stjúpmömmu Gunnars Hrafns. Fólk er búið að fá nóg á lygum stjórnarinnar og fréttastofu hennar.

En hverju er hægt að búast við í landi þar sem flóttamenn frá Íran eru ekki teknir alvarlega?

Heilmikið að gerast á litningi 21

Er karlinn orðinn elliær hugsaði ég, er ég heyrði og las um umbreytinguna á Alzheimersgeni Kára Stefánssonar, eða er ég kominn með Alzheimer á heilann eins og hann? 

Að sögn voru 1795 Íslendingar raðgreindir vegna þessarar nýjustu rannsóknar Íslenskrar Erfðagreiningar, sem er sögð staðfesta að APP (Amyloid peptíð) valdi Alzheimer (þó mér sýnist að íslenska rannsóknin gefi sér það) og að umbreyting, sem kölluð er A673T, á geni nokkru á litningi 21 valdi því að sumt fólk fái alls ekki Alzheimer.

Ef Íslendingar eru 320.000 erum við að tala um ágætt úrtak eða um hálft prósent þjóðarinnar. deCODE upplýsir, að út frá raðgreiningunni á þessum 1795 einstaklingum sé tölfræðilegur grunnur til að álykta að 750 núlifandi Íslendingar séu með breytileika sem veldur því að þeir geti svo að segja ekki fengið Alzheimer.

Það er að segja ef maður gengur út frá því að FAD-Alzheimer orsakist fyrst og fremst af Amyloid peptíði, eða amyloid-β precursor protein (APP) sem veldur „elliskellum" eða taugafrumusiggi í heila þeirra sem fá sjúkdóminn.

Breytileikinn finnst að sögn Kára og Co í 1% Íslendinga (sjá hér) en tímaritið Nature upplýsir hins vegar í frétt með greininni, að 0,5 % Íslendinga hafi þessa erfðabreytingu í litningi 21, þannig að þeir séu í lítilli hættu á því að fá Alzheimer. 750 Íslendingar eru hins vegar hvorki 0.5% eða 1% þjóðarinnar?

Þeir sem ekki voru með erfðabreytileikann sem varnar Alzheimer hafa líklega sumir hverjir verið skilgreindir sem Alzheimer sjúklingar af íslenskum læknum. Gaman væri að vita, hvort það hafi verið gert með rannsókn á heila þeirra allra eftir krufningu. Var gengið úr skugga um að þeir væru með „elliskelli" vegna APP?  Eins og við vitum er ekki langt síðan menn fóru að nota skilgreininguna Alzheimer á Íslandi, og síðast er ég vissi voru læknisfræði eða erfðafræði ekki orðin absólút fræði.

Leitið í öllum ritum að Alzheimer á www.timarit.is frá 1900 til 1985 og upp koma 25 skipti þar sem sjúkdómurinn er ræddur í rituðum miðlum. Í öll skipti eftir 1980. Alzheimur sjúkdómurinn var samt skilgreindur og gefið nafn í byrjun 20. aldar. Áhrif APP á heilafrumur uppgötvaðist síðan ekki fyrr en fyrir 25 árum. Hvenær var fyrst sagt frá þeim áhrifum í  tímaritum á Íslandi?

Ég vona að elliskellur eða Elli kerlin sé ekki farin að hrjá starfsemina hjá Íslenskri Erfðagreiningu, en ekki myndi ég kaupa þessa rannsókn og óska eftir samstarfi við deCODE ef ég ætti stórt lyfjafyrirtæki. Það eru framsetning eins og þessi:„Extending this work further, the team investigated cognitive function using a seven-category test in carriers of the mutation and non-carriers in the age range of 80 to 100 years old.  The research team found a statistically significant difference between carriers and non-carriers, with the carriers of the mutation having a score indicative of better-conserved cognition.  After removing known AD [Alzheimer disease] cases, the team again found that carriers had better cognitive function, suggesting that the mutation extends its protective effect to the elderly in general" (sjá hér í stórkallalegri grein Kára), sem fær mig til að sjá rautt. 

Hlutlægt mat á vitsmunalegri getu gamalmenna, með eða án meintrar umbreytingar í geni á litningi 21, fær mig til að minnast gagnrýni eins og þeirrar sem greint er frá hér: Hve margir einstaklingar hafa t.d. tekið þátt í þessari rannsókn á 80-100 ára gamalmennum? Er virkilega rétt, að maður þurfi að kaupa aðgang að niðurstöðum Kára og Co í Nature til að geta séð það (ef það er þá upplýst)? Maður þarf að leggja í meiri kostnað en Kári, sem hefur fengið sýni sín að kostnaðarlausu frá blessuðum gamlingjunum og úr íslenska heilbrigðiskerfinu, sem er óspart á að gera menn að Alzheimer-sjúklingum. Hlutabréfin í deCODE eru vonandi aftur farin að dafna eftir fréttatilkynninguna frá krómósómi 21? 

En nú er að bíða og sjá og vona að maður verði ekki orðinn vitstola áður en Kári kemur með kúrinn. Margir hafa verið að bíða síðan 2000, þegar Hoffmann-la Roche spýtti í kassann er Íslensk erfðagreining lýsti því þá yfir að hún væri að leita að lausnum varðandi Alzheimer. Gafst ekki F. Hoffmann-la Roche upp á deCODE? Það er eins og mig rámi í það. En Kári vonar auðvitað að Íslendingar séu allir að farast af Alzheimer eða naflaskoðun, svo þeir séu búnir að gleyma ævintýrum ársins 2000, sjá um þau hér.

Pussubarningur í Reykjavík

 

Rússland er glæpaveldi sem óhemjumargir Íslendingar vilja hanga í pilsfaldinum á. Það er því ógeðfellt að verða enn einu sinni vitni að skítlegri framkomu íslenskra löggæslumanna, sem starfa alveg eins og kollegarnir í Pútín-Rússlandi, að minnsta kosti þegar þeir berja á mótmælendum við rússneska sendiráðið í Reykjavík. Aðfarir löggunnar að mótmælendum við rússneska sendiráðið um daginn var ljótt dæmi um vinnubrögð íslenskrar löggæslu. Ekki er útilokað að á vakt hafi verið sérstaklega óstilltir og illa gefnir einstaklingar innan lögreglunnar, en framkoma sú sást í frétt RÚV bendir til þess að enn fylkist illa gefnir aðilar í þessi mikilvægu og illa launuðu störf í þjóðfélaginu.

Það má einnig undra, að Íslendingar taki fyrst við sér í mótmælum gegn ógnarstjórn rússneska KGB-keisarans Pútíns, þegar brotið er á mannréttindum meðlima Pussy Riot, femínístískrar pönkhljómsveitar með sýningargirnd. Er aðeins mótmælt þegar atvinnu- og uppákomufemínistum er illt í pussunni? Eðlilegra hefði verið ef stöðugar mótmælastöður hefðu verið við sendiráð Pútu-zarsins í Reykjavík. Rússland er eitt versta  glæpaveldið í heiminum í dag, sem heldur verndarhendi yfir ógnarveldum eins og Íran og Sýrlandi.

Ekki er lengi síðan að ungt fólk, og það sem telur sig réttsýnna en annað fólk, sá hjá sér þörf að sigla á bátum til Gaza. En nú virðist enginn vera að undirbúa sig í úlfaldareisu til Damaskus til að berjast við gamlan vin og bandamann Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, al Assad, sem virðist lifa eftir mottóinu: Eitt fjöldamorð á dag kemur skapinu í lag. Enginn talar heldur um að slíta stjórnmálasambandi við Sýrland eða hjálparkokkinn í Moskvu.

Eitraði zarinn í Moskvu er helsti stuðningsmaður morðingjans á Sýrlandi, og vænt væri að sjá íslensk ungmenni mótmæla við rússneska sendiráðið vegna þess, en ekki bara vegna handtöku Pussy Riot. Ég ætla líka að vona, að Pussy Riot sé einnig að mótmæla stuðningi Pútíns við þjóðarmorð í Miðausturlöndum eins og svo mörgu öðru, sem og að Pútín haldi þeim ekki í dýflissunni eins og þúsundum öðrum, sem ekkert hafa til saka unnið en að minna kvikindið á, að hann er skriðdýr úr forarpytt sovétmorðveldisins.