Gólfgálkn líffræðinga

 

Skinn af hvítabjörnum eru mjög vinsæl meðal íslenskra vistfræðinga um þessar mundir. Bjarni Húnbogi Knútsson líffræðingur, (sjá mynd), sem einnig er sérfræðingur í eignarrétti norðurheimskautsins, eignaðist um daginn forláta skinn af birnu sem vegin var fyrir 2 árum norður í landi. 

Bjarni segir birnuna engum harmdauði, en bætir við, að ekki sé ástæða til að gleðjast yfir dauða bjarnynjunnar, enda hafi það aldrei verið til siðs á Íslandi að gleðjast yfir dauðu skinni. En að liggja á þjóð sinni eins og mara er náttúrulega rammíslenskur siður, bætti Bjarni við.

Saga hvítabjarnarins á Íslandi er áhugaverð og má lesa smákorn um hana hér  og hér.

Bílstjóri Assange aðalblaðamaðurinn á Íslandi

Kristinn Hrafnsson, sem fékk 1. verðlaun Blaðamannafélags Íslands, er að mínu mati ekki neinn blaðamaður. Matreiðsla hans á myndbandinu frá Bagdad á nefnilega ekkert skylt við blaðamennsku. Kristinn Hrafnsson tók eineygða afstöðu til þess sem maður sá á myndbandinu.

Fyrir utan blákaldar staðreyndir stríðs mátti á myndbandinu sjá vopnaða menn á jörðu niðri. Menn þessir, sem gengu með svo kölluðum blaðaljósmyndara, báru vopn sem grandað geta þyrlu. Assange viðurkenndi þetta og sagði: "Based upon visual evidence I suspect there probably were AKs and an RPG, but I'm not sure that means anything". Þannig var það afgreitt, ekki ósvipað og þegar Assange viðurkennir að hann notaði ekki smokka við samfarir í Svíþjóð þótt hann hafi verið beðinn um það. En hann skilur ekki af hverju hann, þessi guðlega vera, þurfi að gera það sem einhver kona biður hann um í landi, sem hann heldur nú fram að sé lögfræðilega vanþróað. Fróðlegt væri að vita, hvort hin íslenski skósveinn Assange hafi sömu skoðun á konum og sprengjuvörpum og Assange.

Í hugarheimi Kristins Hrafnssonar mega allir skjóta á bandarískan her, en bandarískur her má ekki skjóta á menn sem tilheyra hópum sem vilja ala á glundroða og eymd í Írak. Kristinn er að mínu mati ekki  blaðamaður. Hann er miklu frekar hermaður í liði þeirra afla sem sakna Saddam Hussein. Hann er uppvartari Assange - og leiðinlega öfgafullur ameríkanahatari.

Að gera mann, sem vinnur sem kúskur og hjálparkokkur gúru-fyrirbæris eins og Assange, eftirlýsts nauðgara og þjófs, að blaðamanni ársins á Íslandi, sýnir í sjálfu sér að það er eitthvað mikið að á Íslandi. Sú ákvörðun að veita Kristni verðlaun er og verður hneisulegur dómur blaðamannstéttarinnar á Íslandi yfir sjálfri sér.

Framtíð Egyptalands er ekki björt

 

Þó svo að öldungurinn Mubarak sé hrumur eins og einhver stráklingurinn á RÚV lýsti honum í gær, þá eru víst margir fréttamenn RÚV meira hrumir en Hosni gamli. Nú, þegar Faraóinn er farinn út í eyðimörkina og fylgifiskar hans er syntir burt úr glundroða Egyptalands, er enginn sem getur haldið því fram að vandamál landsins séu leyst. Í versta falli mun Egyptaland nú sjá fram á tíma óvissu og meiri glundroða en áður, þar sem ýmsir hópar munu berjast um völdin undir hæl herforingja landsins. Ekki ósvipað og á tímum faraóanna.

Mikilvægur hópur í því uppgjöri sem nú fer í hönd, þar sem þeir vinna í happadrættinu sem geta unnið með hernum, eru íslamistar, sem eru síðari tíma meinsemd.

Íslamistar hata BNA og þeim er alveg sama hvort leiðtoginn sé einþykkur krossfari eða bláeygður Núbíumaður, sem ekki getur sagt neitt nema í viðtengingahætti framtíðar.

Hosni hrindi í gær í gamlan vin sinn í Ísrael, Binyamin Ben-Eliezer fv. ráðherra,  og sagði meðal annars:  "'They may be  talking about democracy but they don't know what they're talking about and  the result will be extremism and radical Islam,'". 

Íslamistar eiga einn fjandmann sem þeir hata mest af öllum þeim sem þeir hata og hafa útgefið fötvur fyrir eða lýst jihad á hendur. Íslamistarnir í Egyptalandi eiga ásamt fjölda kjána á Vesturlöndum sameiginlegan óvin. Hatur þetta sýnir sig fyrst og fremst í garð gyðinga og Ísraelsþjóðarinnar í þjóðríkinu Ísrael. En það endurspeglar líka hatur þessa bræðralags öfgamanna á öllu því sem vestrænt er, þar með talið á trúarbrögðum þeim sem algengust eru á Vesturlöndum. Enginn Útópía verður til án einhvers sem verður að hata. Kommúnismi og nasismi eru svipuð trúarbrögð og íslamismi. Þau sameinast í hatrinu. Trúarbrögð sem boða byltingu og fórnir.

Þó svo að meirihluti Egypta sé ginnkeyptur fyrir ameríska draumnum, er birtingarmynd gyðingahaturs og fyrirlitningar á kristnum ekkert öðruvísi en hún hefur ávallt verið í heimi múslíma. „Byltingin" í Egyptalandi hefur ekki farið varhluta af því, eins og meðfylgjandi myndir sýna. "Bylting" kjánanna fær kraft sinn úr þess konar hatri.

Egyptaland er nú verr statt en fyrir rúmum hálfum mánuði síðan. Hér má lesa um rótgróið gyðingahatur á Egyptalandi.

Jólakók - be blessed and be happy

 

Hver kannast ekki við akfeita jólasveininn, sem drekkur kók í einum teyg? Hver man ekki eftir kókbílnum sem keyrði um sveitir og varð stærri og stærri sem árin liðu? Hver hefur ekki séð kóklestina, þetta unaðslega samgöngutæki sem svalar þorsta mannkyns og tendrar jólaljósin hvert sem hún fer, nema kannski í Darfúr?

Hver man ekki eftir fallega fólkinu, af öllum mögulegum og ómögulegum kynþáttum, sem söng á hæð (í Kaliforníu) á Ítalíu? Og allir sungu með: "I'd like to teach the world to sing". Milljón ropum síðar og með sætar minningar um rotnandi tennur og kókvömb, er fróðlegt að minnast þess að kókið hefur leikið mikilvægt hlutverk í utanríkisstefnu (sem sumir kalla heimsveldisstefnu) Bandaríkjamanna. Rússar áttu ekki drykk eins og Coca Cola, og því fór sem fór.

Kókið kom til Íslands árið 1942, um svipað leiti og Kaninn tók við af Bretum í hernáminu. Vildi Bandaríkjastjórn sýna sjálfri sér og heiminum, hve annt Íslendingum var um hersetuna, m.a. hvernig dátarnir svöluðu þorsta Íslendinga með kóki, þar sem þeir keyrðu um sveitir í jeppum og deildu út kóki á fólk í bæjum og til sveita. Allir teyguðu brátt kókið til sjós og lands.

Ætli þessi þjóðardrykkur Íslendinga sé ekki meira drukkinn af Íslendingum en blávatnið?

Með þessari kókminningu óska ég lesendum mínum gleðilegra jóla, og vona að Grýla, Leppalúði og Jólakötturinn fari ekki illa með ykkur. Ég er viss um að nokkrar þúsundir lítra af heimsveldisgosinu muni renna niður með steikinni ykkar um jólin og valda þembu og sýruátu á tönnum og í maga. Verið samt blessuð og sæl. 

Hér er gömul Pepsi-saga og Sinalco-saga

from Idaho to Iceland

Jólakveðja frá Hamas

Jólafriðurinn var eyðilagður fyrir Svíum í gær.

Þótt Morgunblaðið hafi enn ekki sagt frá því og RÚV muni aldrei minnast á það, þá greindi maður nokkur, Pascal að nafni, sem fyrstur kom á tilræðisstaðin frá því að hryðjuverkamaðurinn hefði verið með palestínuhálsklút um höfuðið: – Jag tog bort en palestinahalsduk från hans ansikte för att frigöra luftvägarna och försökte genomföra hjärt- och lungräddning, men det var för sent, säger han.  [Fréttir herma nú að hann sé frá Írak, en það eru sumir Palestínumenn líka, upphaflega].

Ef menn velta því fyrir sér hvar tæpar sálir eins og hryðjuverkamaðurinn í Stokkhólmi sækja innblástur sinn, þá horfið á Jólakveðjuna frá Hamas í ár, sem send var út til vina og velunnara samtakanna þ. 3. desember sl. Þetta er líka kveðja og þökk fyrir síðast til Sveins Rúnars Haukssonar, gervilimsins Össurar, nafna hans í Utanríkisráðuneytinu, Ögmundar mannréttindaráðherra, og fjölda Íslendinga sem styðja hryðjuverkasamtök leynt og ljóst. Vinstri menn misstu blóðuga byltingu sína, sem þeir voru einnig tilbúnir að setja á svið á Íslandi. Nú hugga þeir sjálfa sig sem skósveinar öfgaíslams. Það er ljótt frá því að segja, en það er einfaldlega satt. Sumir eru þó bara drifnir áfram af gamaldags gyðingahatri, sem virðist ganga í sumum ættum á Íslandi án tillits til stjórnmálaskoðana.

Misheppnuð hryðjuverkaárás

Meintur nauðgari, eftirlýstur af Interpol, með fyrirtæki í Mosfellsbæ

 

situr nú í Amman, einræðisríki í Miðausturlöndum eftir að hafa legið inni í einhverjum helli í Södermalm í Stokkhólmi um skeið og fróað sér við að horfa á Róm brenna, enda er hann andlegur ættingi Nerós. Nú stærir hann sig t.d. af því að danska varnarmálaráðuneytið hafi fengið hjá sér gögn, sem það fékk ekki hjá Bandaríkjamönnum. Hann telur það fréttir að Amajinejdas í Íran sé talinn andlegur ættingi Hitlers. Takið eftir því hvar hann er nú Í arabísku einræðisríki. Þar fílar maður greinilega slíkan mann - og auðvitað á Íslandi, þar sem vinir þessa meinta nauðgara skrá strarfsemi hans til heimilis og Landsbankinn blessaður tekur á móti framlögum til fyrirtækis hans á íslenskum bankareikningi.

Julian Assange, sem greinilega skaðaðist illa á sál á unga aldri, þegar foreldar hans, farandleikarar, drógu hann á eftir á milli bæja neðarlega á jörðinni. Hann er er eftirlýstur nauðgari í Svíþjóð með fyrirtækið Sunshine Press Production og bankareikning á Íslandi. Ísland hefur skuldbundið sig á alþjóðlegum og Norðulandavettvangi að framselja hættulega kynferðisafbrotamenn. Nauðgari þessi, sem til skamms tíma virðist hafa höfðað mjög til ýmissa týpa á Íslandi, er líklega ekki eins hættulegur heimsfriðinum eins og hann er konum. En skjöl þau sem hann hefur stolið og birt, sýna bara sannleikan, t.d. að Sádí Arabar vilja Amajinejad feigan, að Angela kanslari í Þýskalandi er þurr og leiðinleg, að Berlusconi er með lítið typpi og Zarkozy er dvergvaxinn gleiðgosi.

EITTHVAÐ nýtt? Jú, Assange hefur enn ekki verið leiddur fyrir dómara í Svíþjóð, þar sem hann hefur svívirt konur. Hvað gerir Ögmundur dómsmálaráðherra á Íslandi vegna fyrirtækis Assanges í Mosfellsbæ? Geta nauðgarar, eftirlýstir af Interpol, opnað reikninga á Íslandi?

En eitt er ljóst, að Assange telur sig væntanlega á meðal guða. Eftirfarandi klausu fann ég á DN þar sem lesendur blaðsins gátu "chattað" við manninn, þá dagana sem hann var að misbjóða konum í Svíþjóð:

Halgurd: Do you have any religious view? Do you believe in God?
Julian Assange: Investigative journalists see the evil of the world, as such it is hard to believe in a compassionate God. We make a compassionate world through our actions. It is up to us.

Myndin efst er tekin á búllu í Reykjavík, þá er Herbert, Ómar, Birgitta, Gunnar Hrafn og Smári voru enn fullviss um ágæti Julians Assange. Ætli Assange hafi lagst á kvenfólk á Íslandi með valdi?

Geimveran

In a cinema near you

Das Amt und die Vergangenheit

Í Þýskalandi er komin út bókin Das Amt und die Vergangenheit. Bók þessi er heilar 900 síður og er skrifuð fyrir tilstuðlan Joschka Fishers. En hann pantaði rannsókn á fortíð utanríkisráðuneytisins þýska, þegar hann var utanríkisráðherra Þýskalands.

Helsta niðurstaða fjögurra höfunda bókarinnar er að utanríkisráðuneytið í Þýskalandi, Auswärtiges Amt (das Amt), hafi verið miklu meira fléttað inn í atburðaráðs glæpa Þriðja Ríkisins og í helförina. Einn höfundanna segir að allir í ráðuneytinu hafi vitað um helförina þegar hún fór fram.

Ég vissi að bók þessi var í smíðum og niðurstöður hennar koma mér alls ekki á óvart. Það voru einnig góðar fréttir sem ég fékk í gær, að mikið væri fjallað um þýska diplómatann g nasistann Georg Ferdinand Duckwitz í bók þessari. Duckwitz mun eftir stríð hafa leikið ljótan leik í þýska utanríkisráðuneytinu.

Þetta taldi ég víst að mundi koma í ljós, er ég skrifaði úttekt mína á gerðum Duckwitz í Danmörku fyrir fjórum árum. Hún birtist í Tímaritinu Rambam 15:2006, sem ég ritstýri nú. Greinina hafa lesendur mínir hér á blogginu getað lesið í nokkur ár.

Eftir að ég hafði samband við prófessor Moshe Zimmermann, einn af höfundum bókarinnar í gær í Jerúsalem, er ljóst að grein mín um Duckwitz mun verða nefnd í annarri útgáfu bókarinnar, því mínar niðurstöður um Duckwitz koma heim og saman við niðurstöður fjórmenninganna sem skrifuðu Das Amt und die Vergangenheit. Duckwitz var refur í sauðagæru og hjálpaði víst fleiri nasistum eftir stríð, en hann nokkru sinni hjálpaði gyðingum í Danmörku.

Mér var hins vegar hugsuð þegjandi þörfin af ýmsum þegar ég gaf út grein mína í lok árs 2006, og enn situr gamall, fúll sagnfræðingur í Danmörku og þykist vera að skrifa bók um hinn fráæra mann Duckwitz, launaður af utanríkisráðuneyti Þýskalands. Hann getur víst lagt þau skrif á hilluna nú.

Ég hef áður skrifað um Duckwitz hér á blogginu: http://postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1039997/

Sjá einnig: http://postdoc.blog.is/users/3d/postdoc/files/Ducky/ich_weiss_2244.pdf

Svona leit Duckwitz út þegar hann gekk í nasistaflokkinn

Svona gæti kappinn hafa litið út ef óhæfuverk hans hefðu verið grafin fram fyrr.

ESB kreistir makrílinn

 

Hafmeyjan hálfsigna frá Agios Nikolaos á Krít,  Maria Damanakis, var heldur betur berorð á fréttamannafundi í gær.

Kona þessi, sem hefur tekið miklum umbreytingum á vinstri vængnum líkt og Össur, Ögmundur og Ingibjörg Sólrún, er tækifærissinni af verstu gerð. Vanhugsuð stríðsyfirlýsing hennar í gær er eitt það vitlausasta sem sést hefur frá ESB á síðari tímum, en það sýnir nú í raun í tragikómísku grískri umgjörð, að ESB ætlar að pressa Íslendinga til blóðs og ráðast á okkur eins og mínótárinn, frændi Maríu á Krít, sem stangaði allt og alla í völundarhúsinu. Þó hún hafi verið að fara á fund í Abberdeen síðar í vikunni, var alveg óþarfi að friða skoska rugludalla með stríðsyfirlýsingu við smáþjóðir í Norðuratkantshafi.

 

Damanaki eins og hún sér sjálfa sig

Gaman væri að vita, hvað ESB vill eiginlega að Ísland veiði lítið af "ESB-makríl", svo þau í Fjórða Ríkinu séu ánægð. Frau Maja Kirchner, þýsk Seemädchen, sem er aðalpappírryddari  fiskveiðinefndar ESB í makrílmálum, er reyndar heilinn á bak við þessa heift Damanakis, sem auðvitað veit ekkert um fisk en lærir mikið af Kirchner um þýska frekju og yfirgang, sem er orðið skrásett vörumerki í ESB.

Vestfirski freðfiskurinn Össur sendir diplómata sína undir stjórn Tómasar H. Heiðar, sem er rólyndur karfi af þýskum ættum frá Doggerbanka. Munu þeir víst halda tvo fundi með ESB um makrílmálin í október. Þeir verða að segja íslensku þjóðinni hvað þeir eru að spila um við Mariu og Maju í Brussell. Það er ekkert einkamál Össurar í biðstofu ESB. Þess verður að gæta, að sendimenn Íslands séu ekki persónulega í vasanum á starfsmönnum ESB, eins og sumum þykir líklegt - og starfi ekki eingöngu eftir boðum frá Össuri vegna ESB-gleði hans. Sem vinur óperu, og Wagners í móðurarf, ætti Tómas H. Heiðar að syngja meiri hetjutenór en hann hefur gert á undanförnum fundum um makrílinn. Hamartia Damanakis og Maja Valkyrja Kirchner með undirleik sekkjapípu er ekki mikið fyrir minn smekk. Ekki heldur íslensku þjóðarinnar.   

  

Makrílnefndin frá ESB

Ahmedinejad's Icelandic brother

Ögmundur og Össur eru karlar sem helst vilja ekki ræða um vanda íslensku þjóðarinnar. Þeir masa í staðinn um Gaza, en vilja ekki axla ábyrgð á vitleysunni í sjálfum sér á Íslandi. Gyðingarnir í Ísrael er ásakaðir um allt sem illa fer í heiminum til að beina sjónum manna frá svaðinu á hlaðinu heima. Meðan aflóga Imba kennir Össuri um sambandsleysið við Björgvin Sig., er Össur í New York, að spreða svartagalli eins og hann væri bróðir Ahmedinejads. Heimurinn fær þó ekki að vita, að á Íslandi er Össur talin vera válegur gripur. Líklegt tel ég þó að menn hafi séð það eins og hann belgdi sig í pontunni í allsherjarsal SÞ. Örfáum mönnum á Íslandi er þó hlýtt til hans, eins og t.d. Ögmundi Jónassyni, sem segir hann Íslandi til sóma. Ekkert er greinilega eins gott til að styrkja böndin í ríkisstjórninni eins og ærlega gott spark í Ísrael með hjálp ömurlegs fjölmiðlastunts Sveins Rúnars Über Alles Haukssonar.

Össur er svo búinn að gera Ísrael að aðalóvini Íslands á vefsíðu Utanríkisráðuneytisins í yfirlýsingu sem kölluð er "Harkaleg gagnrýni á Ísrael". Þetta er næstum því eins og í Íran. Góðvinur minn í Ísrael, sem ég talaði við í gær, sagði: "He's just like Ahmedinejads younger brother". Ég varð að leiðrétta hann: "Neeh, he is more like Ahmedinejad's older brother". Ami er nefnilega fæddur 1956 en Sómi er fæddur 1953.

Þeir Ögmundur og Sómi fárast út af gervilimum á Gaza, meðan sumt fólk á ekki í sig og á Íslandi. Þeir ljúga báðir, þegar þeir segja að gervilimina þurfi að nota á íbúa Gaza, sem hafa orðið fórnarlömb árása Ísraelsmanna á Gaza. Þeir vita vel að á Gaza eru allir sem misstu limi, og ekki líf sitt, í síðustu átökum þar, búnir að fá þá gervilimi og hjólastóla sem þeir þurfa á að halda.  Allt er fullt af gervilimum á Gaza. Svo mikið er reyndar af gervilimum á Gaza, að gervilimir frá Ísrael eru afþakkaðir. Heimildir af gnægð gervilimanna kemur frá Palestínumönnum sjálfum.  Ögmundur og Sómi kynna sér ekki málin, því tilgangurinn helgar meðalið. Þannig er það alltaf hjá öfgamönnum og þeim sem eru hörðustu stuðningsmenn Hamas í Evrópu.

Ég hef nýlega spyrt Ögmund mannréttindaráðherra, sem um árabil hefur borið blak af Hamas og öðrum öfgum, um álit hans á því að talsmaður Menningarmiðstöðvar Múslíma í Öskjuhlíðinni aðhyllist öfgaklerka sem breiða út svæsnasta kynþáttahatur, kvenfyrirlitningu, gyðingahatur og afneitun á helför gyðinga. Ögmundur og ráðuneyti hans vilja greinilega ekki staðfesta að ég hafi sent þeim erindið. Mér er ekki svarað af Mannréttindaráðuneytinu. Slík fyrirlitning hefur mér aldrei verið sýnd áður. 

Lágmarksmannréttindi ná ekki lengur yfir mig. En ráðherrann hefur greinilega nægan tíma til að masa um Gaza og ágæti hryðjuverkastjórnarinnar þar, en hann gerir það þó á sinni eigin vefsíðu, en er ekki búinn að hertaka heimasíðu Mannréttindaráðuneytis til að sparka í Ísrael eins og Sómi Íslands notar nú vefsíðu Utanríkisráðuneytisins. Ísland er orðið eins og ráðstjórnarríki austantjaldslandanna - en með betri veftengingu. Eins og menn kannski muna, voru gyðingar og Ísrael líka aðalóvinir þeirra ríkja. Þegar fimm ára áætlanirnar fóru út af sporinu var gyðingafár sett í gang. Nýlega gerði Pútín þetta gagnvart Milliband, þegar David Milliband var að gagnrýna Rússland. Sovétvélin í Pútín fór í drif og Pútín lét skrifa óhróður um afa Milliband-bræðra, sem reyndast barðist dyggilega fyrir Rauða Herinn. Hefðinni er haldið í heiðri - líka á Íslandi.