Athyglisverð grein í Þjóðmálum

 

Prófessor Hannes Hólmsteinn Gissurarson er með mjög athyglisverða grein í nýjasta númerinu af Þjóðmálum, sem nú er komið út.

Greinina kallar Hannes Gyðingastjarnan og Hakakrossinn; Örlög tveggja útlendinga á Íslandi.

Greinin fjallar um Henný Goldstein Ottósson og fjölskyldu hennar og nasistann og DDR-kommúnistann Bruno Kress og hvernig leiðir þeirra skárust fyrir og eftir stríð. 

Greinin er mjög góð því hún vekur á einfaldan og sanngjarnan hátt athygli á hve ólík örlög manna voru í Síðara stríði. Þetta er mjög góð greining á því hvernig menn í Þýskalöndunum tveimur, og í þessu tilfelli í DDR, gátu endurskapað líf sitt, breitt yfir syndirnar og látið sem ekkert væri. Önnur kynslóð, börn nasistanna voru stundum ekkert betri í yfirbreiðslunni.

Ég veit að greinin var boðin Skírni til birtingar og furða ég mig á því að hún hafi ekki verið birt þar. Ég hlakka til að sjá skýringu ritstjóra Skírnis á því að grein Hannesar var ekki tekin til birtingar. Eitthvað hlýtur þar að liggja að baki.

Mæli ég með því, að menn nái sér í númer af Þjóðmálum og lesi greinina um Kress og Goldstein.

Ég man vel eftir Henný Ottósson er hún vann lengi hjá Innheimtudeild Sjónvarpsins. Ég var fyrir löngu sumarsendill hjá RÚV á Skúlagötunni, en Henný vann þá inni á Laugvegi og þurfti ég oft að ná í eitthvað eða fara með til hennar. Afi minn þekkti einnig heiðursmanninn Hendrik Ottósson.

Myndin efst er frá fyrstu guðsþjónustu gyðinga á Íslandi árið 1940, sem ég skrifaði um er ljósmynd Sigurðar Guðmundssonar ljósmyndara var afhent Þjóðminjasafni á síðasta tug 20. aldar. Henný er ekki með á myndinni en þar má sjá bróður hennar Harry, mann hennar og móður. Henný átti veg og vanda að því að undirbúa athöfnina með manni sínum Hendriki Ottóssyni.

Myndin hér fyrir neðan sýnir "afrek" SS-Ahnenerbe. Myndin er frá Natzweiler fangabúðunum, þar sem bróðir Hennýar, Siegbert Rosenthal, var myrtur af einum af stofnendum Ahnenerbe, stofnunar sem Bruno Kress vann fyrir, vegna "mannfræðirannsókna" á "óæðra" fólki. Sjá hér

Austur úr hriplekum eistneskum Aski

Askur Alas, heitir blaðamaður á Eistlandi, sem hefur fengið þá fiskiflugu á lokið, að ég hafi skrifað um sig grein. Þessu hélt hann nýlega fram á bloggi Jóns Baldvins Hannibalssonar. Hér er greinin mín sem Aski þar eystra og Jóni Baldvini er svo tíðrætt um, og eins og menn geta lesið, ef þeir kunna það, hefur Aski Alas alls ekki hlotnast sá heiður að vera til umræðu hjá mér, eins og hann heldur sífellt fram. Mikið af því sem Askur segir mig þar að auki hafa skrifað, veit ég ekki til þess að ég hafi skrifað. Askur þessi gerir mér nefnilega líka upp orð og skoðanir. Ég get einfaldlega ekki borið ábyrgð á því sem verður til að dellu í einhverum tómum aski austur í Tallinnborg.  

Í athugasemdum við blogggrein mína um Jón Baldvin Hannibalsson, má líka sjá feilnótu á ensku frá Aski Alas.

En athugasemd við hvað var Askur að setja á bloggi Jóns og hjá mér? Jú hann er alveg viss um drengurinn sá, að ég hafi í bloggi þ. 22. ágúst sl. verið að skrifa um grein sem hann reit. Ég skrifaði aldrei um Ask Alas eða grein hans í blogggrein minni (fyrr en nú). Hvað getur valdið þessari innhverfu þráhyggju Asks? 

Aski Alas og Jóni Baldvini var reyndar rækilega svarað hér í grein, sem ég kalla Jón Baldvin leggst lágt er hann lýgur um mig á bloggi sínu, sem birtist þann 1. september sl. Þeir svara því nú engu, en einhver Glúmur Jónsson, sem ég þekki ekki og hef ekki hitt eða skrifað um, var sendur í orðasennu á blogg mitt, sem ég leggst ekki svo lágt að svara, enda er hann mestmegnis með endurtekningar á ásökunum Jóns Baldvins Hannibalssonar, sem ég sé nú að er faðir hans. Maður getur auðvitað ekki þekkt alla, eða hvað þá að skrifa um þá, en stundum er auðvelt að sjá að sjaldan fellur eplið langt frá eikinni. Skoðið hvernig Jón Valur Jensson kveður Glúm í kútinn.

Nú breytir Askur þessi um stefnu í ófrægingarherferð sinni, sem margar hafa verið skrifaðar á síðari árum í Eistlandi um þá menn sem benda á það sem miður fer varðandi brenglaða sýn margra Eista á "frelsishetjum sínum". Skrifar hann aðeins breytta grein, sem hann birtir í Mogganum og ekki nóg með það, hann sendir þriðju greinina í visir.is, sen birtast í Fréttablaðinu í morgun. Hann skrifar einnig grein í Eesti Ekspress, sem ég hef svarað. Reyndar vill svo til, að út frá þeim athugasemdum sem skrifaðar hafa verið á eistnesku hjá hr. Aski Alas, að greinilegt er að nasismi og gyðingahatur er mikið vandamál í Eistlandi - að minnsta kosti meðal lesendaskara Alas.

 

Askur Alas

Virðist Askur starfa eftir þeirri forskrift, að ef maður endurtaki áróðurinn og óhróðurinn nógu oft, þá muni fólk trúa því að lokum sem skrifað stendur, sama hver skrumskælingin er. En viðvarandi óhróður og sjálfhverfa Asks í tengslum við skrif mín eru honum til lítillar upphefðar og lýsa nokkuð öðrum manni en ég sá í föður hans heitnum, sem ég átti mjög margar viðræður við hér í Kaupmannahöfn á sínum tíma. Sem fyrrverandi freelance starfsmaður Simon Wiesenthal Center í Jerúsalem, kemur þessi aðferð Asks Alas mér ekkert á óvart. Svona hafa ófrægingarskrif þeirra, sem ekki skilja gremju gyðinga yfir því að trampað sé á minnugu þeirra látnu ættmenna, verið. Nútímafólk, jafnvel ungt fólk, í hinum þremur ungu lýðveldum við Eystrasalt, þolir ekki að heyra gagnrýni á frumstæðar skoðanir þess um mikilvægi meðreiðarsveina nasista eða "frelsishetja", sem myrtu gyðinga áður en Þjóðverjar gerðu innrás sína, eða unnu með Þjóðverjum á annan hátt. 

Skítablaðamennska Asks Alas og útúrsnúningar eru ekki beint glæsileg. Hann skrifar t.d. "Vilhjálmur fullyrðir, að Eistar hafi drepið flesta gyðinga í landinu fyrir tíma þýska hernámsins árið 1941". Þetta er vísvitandi brenglun á setningu minni: "Eistnesk lögregla hindraði t.d  mótmæli gegn hægriöfgahópum sem minntust SS-liða, og í Viljandi héldu vinir SS mjög viljandi upp á innrás Þjóðverja, sem myrtu þá gyðinga sem Evald Mikson og félagar hans í pólitísku Lögreglunni í Tallin tókst ekki að ræna og myrða fyrir innrás Þjóðverja. 99.3% gyðinga Eistlands voru myrtar í Helförinni."  Hvar segi ég að Eistar hafi drepið flesta gyðinga landsins fyrir tíma þýska hernámsins? Líklegast er svarið að finna í höfðinu á Jóni Baldvin Hannibalssyni, heimildamanni Asks Alas.

Hér má reyndar lesa hvernig gyðingar í Eistlandi mótmæla þeirri nasistadýrkun Eista í t.d. Viljandi, sem Askur Alas er að bera í bætiflákann fyrir.

Getur virkilega verið að þjóðarhetjan í Eistlandi, Jón Baldvin Hannibalsson hefur gefið Aski rangar upplýsingar? Menn sem þekkja til stjórnmála á Íslandi vita auðvitað, að Jón Baldvin er ekki alveg öruggasta heimildin á heimilinu. Ásakanir Asks Alas, um að ég sé að ásaka alla eistnesku þjóðina, er nokkuð sem hlýtur að vera ímyndun hans eða Jóns Baldvins að kenna. En það er eitthvað að í ríki, sem leyfir göngur sem minnast meðreiðasveina nasista, þar sem þeir eru hylltir sem hetjur. Það voru þeir ekki og margir þeirra voru grimmir gyðingamorðingjar. Verðu það Askur í ESB, þangað sem ég mun beina upplýsingum um skrif þín til umræðu í nefndum sem fjalla um "vandamálið" sem allir vita um í Eistlandi. Eistland er fyrirmyndarríki á margan hátt, en það eru enn alvarleg vandamál í landinu, sem dregur ímynd þess í svaðið. Eðlilegt lýðræðisríki hyllir ekki nasista og SS-sveitir!

Mikson-málið á Íslandi 

Íslenskum blaðamönnum, fyrir utan 3-4 heiðvirða einstaklinga, var á sínum tíma varnað að skrifa um Mikson-málið eða tóku þátt í vernda Evald Mikson, (Eðvald Hinriksson), með því að birta ekki heimildir um hann sem gætu flýtt fyrir ákvörðun Íslendinga um að rannsaka mál hans. Komu sumir ritstjórar á vissu stigi málsins í veg fyrir að skrifað yrði um málið. Ekki er hægt að útiloka, að það hafi gerst fyrir þrýsting "að ofan".

Nú má greinilega ekki rifja málið upp, án þess að allt verði vitlaust heima hjá Jóni Baldvin og jafnvel víðar. Og þegar skítkast Alas birtist í Mogganum er nauðsynlegt að minnast þess að einn af aðalleikurunum í stjórnmálum á Íslandi, þegar mál Miksons kom upp á borð íslenskra yfirvalda, Davíð Oddsson, er ritstjóri Morgunblaðsins. Ekki trúi ég því, að Davíð sé að reyna breyta sögunni, eins og hann er oft ákærður fyrir af hatursmönnum sínum, þegar hann birtir grein Asks Alas, alla yfirfulla af rangmælum. Þess ber nefnilega að minnast, að Davíð tók við slatta af fúkyrðum frá Jóni Baldvin eftir að Davíð hafði tekið við beiðni Símon Wiesenthal stofnunarinnar um rannsókn á máli Miksons. Jón Baldvin óð í þeirri villu að Ísraelríki stæði á bak við það sem hann kallaði smánarför Davíðs Oddssonar til Ísrael og sagðist Jón í sporum Davíðs hafa tekið fyrsta leigubílinn út á flugvöll og heim. Sjá hér.

Menn muna kannski líka, hvernig Jón vann gegn þessu máli, sem hann neitar alfarið nú. En hverfum aftur til ársins 1992, áður en ég loka á kjaft Asks og tómu tunnunar á Íslandi, og sjáum hvernig Jón Baldvin og Þorsteinn Pálsson léku sér í frumrannsókn Miksonsmálsins á Íslandi. Morgunblaðið birti þessa frétt um Jón þann 27. mars það ár. (sjá einnig hér). Tók Jón Baldvin mál Eðvalds Hinrikssonar alvarlega? Nei, hann blés á það með vandlætingu og sagði að það væri eintómur KGB-áróður, þótt það sem kemur fram i skýrslum KGB um eistneska stríðsglæpamenn sé nú talið gott og gilt að nefnd sem var sett á laggirnar árið 1999. Sjálfur hitti Jón fulltrúa úr sovéska sendiráðinu árið 1961, eins og ég skrifaði í blogggreininni sem Jón og Askur fárast yfir, og ræddi um framtíð Íslands við mann sem mjög líklega vann fyrir einhverja af leyniþjónustum Sovétríkjanna. Hann Jón mark á KGB árið 1961, eða var Jón bara að leika á Sovéska kerfið?

Askur Alas skrifar á visir.is: En ég legg ekki blessum mína yfir aðferðir Zuroffs, ef hann lætur sér sæma að sniðganga rétt hinna ákærðu og skyldur réttarríkisins til að virða dómstólaleiðina. Askur Alas veit greinilega ekki mikið um aðferðir Efraims Zuroff. Zuroff hefur aldrei talað um aðra leið en dómstólaleiðina til að ná í stríðsglæpamenn.  Það var hins vegar ekki aðferð sem eistneskir ráðherrar vildu ræða árið 1992 þegar sumir þeirra héldu fram sakleysi Eðvalds Hinrikssonar. Efraim Zuroff þurfti að þola sniðgöngu ráðherra á Íslandi og í Eistlandi við kröfu um að rannsaka mál Miksons eftir þeim lögum sem á Íslandi ríkja.  Ætli óskir um slíkt hafi komið frá manninum sem talaði um fingrabrjót í dómsmálaráðuneytinu árið 1992? Voru starfsaðferðir Jóns í takt við skyldur réttarríkisins? NEI, því fer fjarri. Jón hataði Ísrael eins mikið og hann sýndi á Sprengisandi á Bylgjunni um daginn að hann gerir enn, og þegar hann taldi á sínum tíma Ísrael vera á bak við kröfur um rannsóknir á Mikson, skein fyrirlitningin út úr öllu því sem hann aðhafðist í málinu. Jón Baldvin Hannibalsson barðist gegn fullnægingu réttlætisins fyrir fórnarlömb nasista.

Jón Baldvin segir, að sumir af bestu vinum sínum séu gyðingar. Það þykir mér brengluð fyndni.

Ekki verður bókvitið  látið í askana Alas og Jón, en einn góðan veðurdag vitum við það sanna um tengsl Jóns Baldvins Hannibalssonar við Sovétið og hvernig hann seinkaði réttvísinni, þegar gyðingar vildu að íslensk og eistnesk yfirvöld rannsökuðu mál Eðvald Hinrikssonar og þau yfirvöld þráuðust við, með dyggilegri þáttöku Jóns sem utanríkisráðherra. Ég hef enga ástæðu til að trúa Jóni í einu eða neinu um eðalmannlega aðild hans að því máli. Allir vita hvernig hann fór fram í því. Askur í Tallinn ætti svo að fara að læra að hafa rétt eftir mönnum, áður en hann kallar sig blaðamann. Já, og ritstjórar Moggans og Fréttablaðsins og visir.is ættu að skammast sín fyrir að birta óhróður.

Til upplýsingar og fróðleiks, og eins til að sýna hve Askur Alas er í raun fáfróður um hagi heimalands síns, vil ég benda lesendum mínum á það ógeð sem þrífst í landi Asks með því að biðja þá að lesa þetta hér og hér. Blómarósin hér að neðan hélt ásamt vinum SS og nýnasistum upp á hátíð árið 2008. Yfirvöld bönnuðu ekki neitt og blómarósin aríska virðist halda, að það að berjast við nasista sé það sama og að hylla SS-sveitir Eista. Kannski er hún bara heimsk blondína, sem fór á ranga útihátíð?  Karlarnir efst eru líka heimskar blondínur sem börðust í Waffen-SS og eru greinilega stoltir af því í ellinni.

Jón Baldvin leggst lágt er hann lýgur um mig á bloggi sínu

 

Jón Baldvin Hannibalsson, fyrrverandi utanríkisráðherra, leggst afar lágt og fer með staðlausa stafi um mig á bloggi sínu í dag (sjá einni hér). Færsla Jóns Baldvins er niðrandi og full af lygum og dylgjum. Hann vitnar í bloggfærslu mína, sem skrifuð var 22. ágúst sl. og heldur því fram að hún hafi verið skrifuð í tilefni af því að hann sleppti sér gjörsamlega út af Ísrael í útvarpsþættinum Á Sprengisandi á Bylgjunni, þar sem hann m.a. líkti Ísraelsríki við Þýskalands nasismans. Að því tilefni get ég get aðeins mælt með því að Jón láti athuga það hjá sérfræðingi, hvort hann sé komin með Alzheimersjúkdóminn, eða fái sér dagbók eða eitthvað álíka verkfæri til að hafa reiðu á því sem gerir, segir og hugsar, því það virðist allt vera í miklum ruglingi. Hvernig á ég að hafa getað skrifað þann 22. ágúst 2011 um útvarpsþátt, sem ekki var sendur út fyrr en 28. águst 2011? Skýrðu það vinsamlegast, Jón Baldvin Hannibalsson!

Jón Baldvin lýgur því einfaldlega líka, að ég hafi skrifað um grein Asks nokkurs Alas, sem er sonur fyrrv. sendiherra Eista á Íslandi, Arvo Jürgen Alas. Ég hef hvergi skrifað um grein Asks Alsas í vikublaðinu Eesti Ekspress, þó Jón Baldvin haldi því ranglega fram og sömuleiðis Aksur Alas sjálfur í grein á ensku, sem Jón birtir á bloggi sínu og sem Alas setti 1.september sem athugasemd við bloggfærslu mína frá 22. ágúst. 

Í blogggrein minni þann 22. águst um hetjur Eistlands, greindi ég frá grein Hans Luiks eiganda blaðsins Eesti Ekspress. Hana skrifaði ég athugasemd við á vefsíðu Eesti Ekspress. Ég hef hins vegar alls ekki lesið grein Asks Alas, eins og hann og Jón Baldvin gera sér, en birti úr henni eins konar helgimynd af Jóni Baldvin. Teiknimyndina af Jóni birti ég til að bera hana saman við aðra teikningu eftir sama teiknara, og til að sýna hve mikið hatur menn leggja á mann eins og Dr. Efraim Zuroff, forstöðumanni Simon Wiesenthal stofnunarinnar í Jerúsalem, sem hefur gert það að lífsstarfi sínu að leita uppi stríðsglæpamenn, þar á meðal í Eistlandi, þar sem honum hefur nú ekki verið þakkað það starf. Askur Alas getur kannski gefið okkur nokkur dæmi um allar þær svívirðingar sem birst hafa í eistneskum fjölmiðlum um þá sem vildu draga morðingja gyðinga fyrir réttvísina.

Sem sagt, Jón Baldvin Hannibalsson, íslenska þjóðarhetjan í Eistlandi, lýgur því að ég hafi skrifað grein um hann 22. ágúst sem voru viðbrögð við útvarpsviðtali við hann sem ekki var útvarpað fyrr en tæpri viku síðar. Hann fær til liðs við sig ungan blaðamann á Eesti Ekspress, sem er sagður skilja íslensku, en er þó greinilega ekki betur að sér svo, að hann heldur að ég hafi skrifað athugsemd um sig á bloggi mínu þann 22. ágúst sl. Hann kann ef til vill aðeins að lesa á milli línanna á íslensku. Hann hefur ekki lesið færslu mína til gagns, sem fjallaði á engan hátt um hann persónulega, grein hans, eða útvarpshátt, þar sem Jón Baldvin ærðist í hatri sínu á Ísrael.

Lesendur góðir, þið hafið nú nú öll séð hvernig íslenska hetjan í baltnesku ríkjunum hatar Ísrael. Það kemur ekki á óvart. Margir flokkfélagar hans á Íslandi gera það líka. Fölsun atburðarrásar og tilvitnanna í mig eru "baltnesku" hetjunni til mikils vansa en hatur hans á Ísrael og gyðingum mun verða tekið eftir.

Hvað varðar sígildar ásakinir Asks Alas um að gyðingar hafi verið kommúnistar, sem notað er af sumum sem réttlæting á því að gyðingar voru myrtir af "frelsishetjum Eista, ætla ég ekki að neita því að gyðingar geta líka gert skyssur. En eftir stendur að eistneskar frelsishetjur byrjuðu að myrða saklausa gyðinga lands síns áður en herir Þýskalands sáust þar. Frá því verður ekki komist. Að tala um það, eru ekki árásir á Eistnesku þjóðina. Ef eistneska þjóðin tekur það þannig, er eitthvað í miklu ólagi hjá eistnesku þjóðinni.

Tökum svo dæmi um fólskulega heimildafölsun Asks Alas. Hann skrifar:" But most disappointing about Mr Vilhjálmssons story are his false claims about Estonia. He writes that Estonians killed most of Jewish people already before German occupation in 1941. This is not true." Ég hef aldrei skrifað það sem Alas segir að ég hafi skrifað. Ég skrifaði : "Eistnesk lögregla hindraði t.d  mótmæli gegn hægriöfgahópum sem minntust SS-liða, og í Viljandi héldu vinir SS mjög viljandi upp á innrás Þjóðverja, sem myrtu þá gyðinga sem Evald Mikson og félagar hans í pólitísku Lögreglunni í Tallin tókst ekki að ræna og myrða fyrir innrás Þjóðverja. 99.3% gyðinga Eistlands voru myrtar í HelförinniSvo hvaðan Alas fær þessa setningu sem ég á að hafa skrifað væri áhugavert að vita. Er Jón Baldvin að mata hann á röngum upplýsingum, eða kann Alas í raun ekki nægilega íslensku? 

Sannleikurinn er greinilega erfiður fyrir hetjuna Jón Baldvin og skósvein hans, Ask Alas, sem átti föður sem tók sem sendiherra Eistland á Íslandi beinan þátt í því að seinka málaferlum gegn Eðvaldi Hinrikssyni. Það viðurkenndi hann í símaviðtali sem ég átti við hann (Arvo Alas). Staðlausar ásakanir Jóns Baldvins og Asks Alas um að ég "hafi hrakmælt Eistnesku þjóðinni", sýnir hvað þetta eru miklar hetjur. Það hef ég hvergi gert. Ég furða mig einfaldlega á því, eins og margir aðrir um heim allan, að lýðræðisríki og ESB-ríki leyfi göngur SS-liða og stuðningsmanna þeirra, sem og aðrar öfgar sem hefur í för með sér grófa og miskunnlausa vanvirðingu á minningu þeirra gyðinga sem myrtir voru í Baltnesku ríkjunum.

Bendi ég lesendum mínum að lesa um erfiðleika Eystrasaltsríkjanna þriggja að höndla sögu sína, með því að heimsækja www.defendinghistory.com, vefsíðu sem Dr. Dovid Katz heldur úti. Dovid Katz missti prófessorsstöðu sína í Litháen fyrir að halda henni úti. Hugsið ykkur, einn fremsti sérfræðingur heims í jiddísku við háskólann í Vilnius var bolað úr háskólanum árið 2010 vegna þess að hann leyfir sér að skrifa sannleikann á heimsíðu í frístundum sínum. Það er mikið að í Eystrasaltsríkjunum.

Myndin efst sýnir Ruth Rubin. Eðvald Hinriksson, sem líklegast flokkast nú af sumum sem frelsishetja í Eistlandi, var ásakaður um morðið á henni. Áður en hún var myrt, var henni nauðgað, af mönnum sem lengi voru taldir frelsishetjur í Eistlandi. Stuðningsmenn SS og gamlir SS-liðar þramma enn um götur borga í Eistlandi.

KZ IKEA - Etwas neues ?

 

Nú eru komnar fram í Svíþjóð frekari upplýsingar um að stofnandi IKEA, Ingvar Kamprad, hafi verið í sænska nasistaflokknum Svensk Socialsistisk Samling (SSS), og hafi stutt illræmda sænska nasista sem hjálpuðu stríðsglæpamönnum að flýja réttvísina með því að fela þá og smygla þeim gegnum Svíþjóð. Einn slíkur kom til Íslands.

Fréttamaður á Sænska Sjónvarpinu SVT, Elisabeth Åsbrink, var að rannsaka vináttu Ingvars Kamprads við gyðingadrenginn Otto Ullmann sem flýði til Svíþjóðar frá Vínarborg. En við rannsókn hennar, sem nú er komin út á bók, uppgötvaði hún áður óþekktar upplýsingar um fortíð Kamprads sem nasista. Sjá hér.

Per Heggenes talsmaður Kamprads sagði fréttamönnum á Associated Press í gær, að Kamprad hefði ekki fyrr en nú vitað um skýrslur sænsku lögreglunnar, sem fylgdist með Kamprad á stríðsárunum. Heggenes bætti því víð Kamprad liti á þátttöku sína í nasistaflokknum sem "stærstu mistök" lífs síns.

Ekki kæmi mér á óvart ef IKEA-konseptið sé að einhverju leyti byggt á fangabúðum nasista. Ég get þó ekki gefið 5 ára ábyrgð á þessum grun mínum. En Kamprad lækkar örugglega verðið á pylsum, ís og Dalahestum í kjölfarið á þessum fréttum af fortíð sinni.

Eistland og hetjur landsins

 

Tuttugu ár eru nú liðin síðan Eistar, Lettar og Litháar brutust undan oki Sovétríkjanna og er þess skiljanlega minnst með pompi og prakt í þeim ríkjum.

Íslenskir ráðamenn, m.a. forseti Íslands, voru um helgina í Eistlandi til að taka þátt í hátíðarhöldunum, þar sem Eistar þökkuðu Íslendingum fyrir að vera fyrst sjálfstæðra þjóða til að viðurkenna Eistland sem sjálfstætt ríki árið 1991. Tallin var í gær full af íslenskum skemmtiatriðum.

Hlutverk Jóns Baldvins Hannibalssonar á hinum örlagaríku dögum árið 1991 er óumdeilanlegt, og eru Eistlendingar þakklátir honum og Íslendingum fyrir stuðninginn. Hér að að ofan er teikning af Þjóðarhetjunni Jóni Baldvini Hannibalssyni eins og Eistar sjá hann. Greinilegt er þó að þeir virðast sjá hann í öðru ljósi en sumir gera á Íslandi.

Skömm er hins vegar frá því að segja, að fyrsta sameiginlega verk Eista og Íslendinga var að reyna að koma í vef fyrir að mál eistnesks stríðsglæpamanns, sem sest hafði að á Íslandi yrði rannsakað þannig að hægt væri að gera hann ábyrgan gerða sinna. Eðvald Hinriksson, sem upphaflega hét Evald Mikson, dó árið 1993 skömmu eftir að íslensk yfirvöld töldu loks ástæðu til að draga fingurna úr gati aðgerðarleysisins.

Afsakið orðabragðið, en þeim sem „rannsökuðu" málið var reyndar ætlað að komast að þeirri niðurstöðu, að Mikson væri saklaus. Neiti því þeir ef þeir vilja. Árið 1999 kom svo saman óháð nefnd sem komst að þeirri niðurstöðu, að Mikson hefði framið stríðsglæpi eins og góðvinur minn til margra ára Efraim Zuroff framkvæmdastjóri Jersúsalemdeildar Stofnunar Símons Wiesenthal hafði haldið fram. 

Þessa smánarbletts á samskiptum Eistlands og Íslands var reyndar minnst í gær í mjög undarlegri grein eftir eiganda blaðsins Eesti Ekspress sem heitir Hans H. Luik, sem er eins konar Egill Helgason þeirra Eista. Í greininni er kolkrabbanum, Sjálfstæðisflokknum og Eimreiðarhópnum greinilega kennt um margt, en einnig talað um ásakanir Ísraels á hendur fyrrverandi lögreglumanninum (veterananum) Evalds Miksons, sem Davíð Oddsson á að hafa komist hetjulega í veg fyrir. Það er hins vegar ekki verið að minnast á það á 20 ára afmæli nýja Eistlands, að þessi "fyrrverandi lögreglumaður" hafi líka verið morðingi og nauðgari. Það skýrist ef til vill af því Luik þessi var hér um árið gestur afkomenda Miksons á Íslandi og er greinilega illa við að minning eistneskra gyðingamorðingja og nauðgara sé svert.  Blað hans Eesti Ekspress er einnig þekkt fyrir að leggja mikla fæð á Efraim Zuroff. Sami maður og teiknaði helgimyndina hér að ofan af Jóni Baldvin hefur teiknað Zuroff sem djöful. Ég tel persónulega Zuroff vera mikilvægari hetju fyrir Eistland en Jón Baldvin Hannibalsson.

Heimsfrægur er seinagangur stjórnvalda í máli Miksons, sem má þakka mönnum eins og Mart Laars, Davíð Oddssyni og Lennarts Meeri, og sömuleiðis einkennilegt framferði yfirmanna á íslenskum fjölmiðlum, sem bönnuðu blaðamönnum sínum fréttaflutning af heimildum um glæpi Miksons. Ellert B. Schram, mágur Jóns Baldvins, var einn af þeim ritstjórum sem bönnuðu einfaldlega á ákveðnu stigi skrif um Mikson á Vísi. Duglegir rannsóknarblaðamenn eins og Þór Jónsson fengu bann við því að skrifa um málið.

Ég er þó viss um að Jón Baldvin hafi alltaf verið fylgjandi því að gyðingamorðingjar yrðu sóttir til saka, þó svo að hann hafi ærst þegar Simon Wiesenthal Center i Jerúsalem afhenti Davíð Oddssyni beiðni um að rannsaka mál Eðvalds Hinrikssonar.

Í því sambandi er kannski við hæfi að rifja upp, að Jón var sjálfur nærri því orðið "fórnarlamb" Rauðrússanna hér um árið, þegar menn héldu að hann væri á mála hjá KGB. Ekki er þó hægt að lá mönnum þá skoðun, því að Jón átti síðla árs 1960 fund með starfsmanni sendiráðs Sovétríkjanna, hinum merka manni Juri A. Rechetov, sem hvarf yfir móðuna miklu árið 2003. Juri er af mörgum talinn hafa stundað það á Íslands sem menn kalla venjulega njósnir og undirróður, eða fram til ársins 1966 að hann sneri aftur til Moskvu. Löngu síðar kom hann sem sendiherra til Íslandi, og var þá með doktorsgráður heimsspeki og alþjóðlegum refsirétti upp á vasann. Hann skipti sér af rannsókn Miksons-málsins, mörgum til mikillar gremju. Rechetov hitti Ragnar Arnalds og Jón Baldvin Hannibalsson fyrir utan veitingahúsið Naustið í október 1960. Kannski voru þeir bara að tala um fótbolta, en Rechetov hitti svo sannarlega naglann á höfuðið hvað varða alþjóðlega skyldur Íslands til að rannsaka mál Miksons. Grein hans var m.a. til að boltinn fór þrátt fyrir allt að rúlla á Íslandi.

Jú, sumir menn fara víða eftir dinner og drink á Naustinu á kostnað Kremlverja. Jón er orðinn þjóðarhetja í Eistlandi, Ragnar Arnalds er enn Ragnar Arnalds og aðalandstæðingur ESB. Hins vegar tel ég ekki líklegt að Eistar viti að þjóðhetjan Jón Baldvin Hannibalsson hafi verið í tygjum við rússneska sendiráðsstarfsmenn í Reykjavík, að minnsta kosti fyrir fram Naustið i haustið 1960. Oli Jón Baldvin Hannibalsson spioon venelaste?

Í sumar hafa sumir Eistar einnig minnst innrásar Þjóðverja í landið árið 1940, og margir hverjir með furðulega miklum hlýhug. Eistnesk yfirvöld telja þetta greinilega sjálfsagðan hlut. Eistnesk lögregla hindraði t.d  mótmæli gegn hægriöfgahópum sem minntust SS-liða, og í Viljandi héldu vinir SS mjög viljandi upp á innrás Þjóðverja, sem myrtu þá gyðinga sem Evald Mikson og félagar hans í pólitísku Lögreglunni í Tallin tókst ekki að ræna og myrða fyrir innrás Þjóðverja. 99.3% gyðinga Eistlands voru myrtar í Helförinni.

Frelsi Eistlands, Lettlands og Litháen hefur augljóslega ekki komið í veg fyrir að óeðli ófrelsis, gyðingahatur og dýrkun fasisma er enn ásættanlegt ástand í þessum ríkjum. Það á ekki að vera ásættanlegt að Íslands styðji ríki, þar sem fasismi er enn dýrkaður og þar sem minning um helför gyðinga er hunsuð meðan leyft er að hylla svo kallaðar "frelsishetjur" sem hófu útrýmingu á gyðingum baltnesku landanna áður en þýskur her hóf innrás sína í þessi ríki. Fyrir utan að virða alveg örlög gyðinga í löndum sínum með því að hylla morðingja þeirra eru Eistar, Lettar og Litháar enn fremur afar móðgunargjarnir þegar þeir eru minntir á þennan svarta blett sögu sinnar, þegar frelsishetjur þeirra brytjuðu gyðinga niður.

Ég er einn þeirra sem ekki hef í hyggju að sætta sig við sögufölsun Eistlands, Lettlands og Litháens.

P.s. Myndin efst er ekki tekin fyrir utan Valhöll. Rússneskur arkitektúr hefur háð öðrum en Íslendingum.

Next Stop Gaza

 

Trúboðsbiskupinn Össur er nú á suðurgöngu. Það nægir ekki Evrupáfanum að selja Íslendinga á fæti til ESB með lygaherferð. Hann virðist vera haldinn ótæmandi eyðileggingarhvöt og verður líka að sýna stuðning sinn í verki við eyðingu Ísraelsríkis, eina lýðræðisríkisins við botn Miðjarðarhafs. Hann er nú á leiðinni til Gaza, þar sem hann ætlar að lýsa stuðningi við Hamas og hryllingsveldi þeirra með mikilfenglegri nærveru sinni, og þar með leggja blessun sína yfir yfirlýsta pólitík Hamas sem gengur út að drepa gyðinga hvar sem þá er að finna.

Er þetta virkilega sami íslenski garðálfurinn sem vill í ESB? Mér er spurn, því Hamas er á lista ESB yfir hryðjuverkaríki. Kannski er ekki komið að kaflanum um stuðning við hryðjuverk í biblíu (les: ESB-handbók) Sánkti Össurar?

Össur mun fara yfir nýopnuð landmæri Gaza og Egyptalands. Þótt hann sé ávallt flotillur út í Ísrael, taldi hann ekki öruggt að láta sig fljóta að ströndinni eins og rauða bauju sem hefur losnað frá festingunni, og tók í staðinn rútuna.

Það er því greinilega ekki nóg fyrir Össur að sleppa heilu köflunum úr samningaferlinu við ESB og gefa ESB fiskimiðin kringum landið. Hann fær greinilega heldur ekki nóga fullnægingu í að leika íslensku hóruna sem fleygir sér fleðulega í fangið á undrandi, ungverskum hússörum í Brussell, þegar hann er ekki að spreða stolnum gullmolum Tínu Törner. Nei, hann hefur tapað hjartanu til Gaza og heilanum í ESB. Sorglegt, and What's love got to do with it? - Nothing! 

Það er mikið skrifað og skrafað um níðingsverk preláta eldri trúarbragða á Íslandi núna í gúrkutíðinni. Spurningin er hvort ekki beri að kæra trúboðsbiskupinn Össur fyrir níðingsverk áður en það er um seinan og hann tekur okkur öll í r...

Silvias Mutter sagt, was Silvias Vater did, Silvia ist not going zu säga

 

Meðan frændur sumra okkar, Svíar, eru að velta sér upp úr því hvort Kalli konungur heimsótti klámbúllur í undirheimum Stokkhólmsborgar, hafa aðrir áhyggjur af því hvað faðir Silviu drottningar gerði í Síðara stríði.

Nýlega lýsti hin sorgmædda drottning því yfir, að hún væri í óða önn við það að láta rannsaka fortíð föður síns, sem gekk í nasistaflokkinn þýska eins og stór hluti Þjóðverja. Áður hafði hún neitað því að hann hafði verið meðlimur í nasistaflokknum. Faðir hennar, Walther Sommerlath, hagnaðist töluvert á að hann krækti sér í verksmiðju í Berlín, sem gyðingur nokkur varð að láta af hendi árið 1939, og það fyrir slikk.

Vonandi munu ríkir vinir konungsfjölskyldunnar ekki reyna að múta fólki til að koma í veg fyrir að upplýsingar um afa verðandi drottningar í Svíþjóð verði stungið undir stól. Málmverksmiðja, eins og sú sem Walther karlinn náði sér í, var oft mönnuð með gyðingum í Berlín áður en þeir voru sendir í sína hinstu ferð til útrýmingarbúða í Póllandi. Sérstaklega verksmiðjurnar á Kreuzberg nærri miðhluta Berlínar. Verksmiðja Sommerlath var rústað í lok stríðsins.

Það er þó fremur ólíklegt að drottningin sænska geti breitt yfir nokkuð, því fréttamenn sænsku sjónvarpsstöðvarinnar TV4, sem eru meðal þeirra bestu á Norðurlöndum, hafa þegar opnað skápa með þessum líkum konungsættarinnar í Svíþjóð. Hvort rassberar klámkerlingar dettti síðar tvær og tvær út úr öðrum skápum í höllum sænsku konungsættarinnar, er vandamál sænska konungsins. En af hverju ætti hann að fara að segja af sér fyrir að hafa smá dónahugsanahátt eins og flestar karlkyns verur og kvenkyns? Hafa menn ekki heyrt um uppreist æru eins og kóngurinn af Heimaey fékk? Ekki geta allir verið eins og Hitler, með aumingja Evu Braun sem selskabsdömu, þegar hann var ekki að gefa SS hýrt auga og meðan langafi Karls Gústavs 16. horfði girndarlega á skrautlegan nasista forðum daga.

Hér, hér og hér er hægt að lesa um mál Walther Sommerlaths og Silviu dóttur hans, sem er mun alvarlegra en klámbúlluheimsóknir konungs. Ef klikkað er hér og hér er hægt að sjá útsendingu um málið TV4 frá síðastliðnu ári. Eftir að þættirnir voru sýndir, hótaði hirðin og bróðir Silviu öllu illu. Þættirnir eru afar vel gerðir.

Pabbi Klámkarls XVI og Hjalti litli

 

Ég skrifaði í bók minni Medaljens Bagside um fátæka gyðingakonu þrjú börn hennar sem tókst að flýja til Kaupmannahafnar síðla árs 1941 með hjálp Dana sem vann í Berlín. Brandla Wassermann og börnum hennar var vísað úr landi í Danmörku af dönskum yfirvöldum og nokkrum vikum síðar voru þau send til Auschwitz frá Berlín. Í Auschwitz voru börnin strax tekin af lífi. Brandla var látin vinna, en skömmu síðar veiktist hún og var myrt. Það var læknir sem tók hana af lífi með því að sprauta fenóli í hjarta hennar. Áður en hún flýði til Danmerkur með börnin sín þrjú vann hún í málmverksmiðju sem bar heitið Fermeta, sem var að finna á Kreuzberg. Byggingin þar sem verksmiðjan var, á Michaelkirchstrasse 15, stendur þar enn og var eitt af fáum húsum í götunni sem stóð eftir sprengjuregnið í Berlín. Í dag hýsir það m.a. ódýrt hótel, Alameda, á efstu hæðunum í byggingunni - ef einhver vill búa þar sem gyðingar voru þrælkaðir. Hóteleigendurnir segja stoltir frá því á heimasíðu hótelsins, að bygging nokkur sem notuð var í austurþýsku sjónvarpsþáttunum Tatort og sem blasti við gestum hótelsins, hafi nú verið rifin, en verksmiðjuna Fermeta á neðri hæðinni vita þeir greinilega ekkert um, enda voru menn ekki mikið að rifja upp örlög gyðinga í DDR.

Jesus Christ !!

 

(Allir) gyðingar myrtu ekki Jesús, segir Páfinn í Róm.

Nýlega, eða stuttu eftir að Forseti Íslands heimsótti Vatíkanið með spúsu sinni Dorrit Moussaieff til þess að færa páfa styttu (sjá hér), sendi Páfinn í Róm út það boð til allra safnaða sinna, að gyðingar hefðu ekki myrt Jesúm Krist á föstudaginn langa - eða einhvern annan dag. Þetta kom fyrst fram í fréttatilkynningu um annað bindi bókar páfans um Jesúm frá Nazaret, sem gárungar kalla Ratzinger Guðspallið II.

Íslenskir fjölmiðlar hafa ekki verið iðnir við að segja frá þessu, enda er gyðingahatur eitt af eðalmerkjum margra í blaðamannastétt. Hins vegar var Urban Christian News með þessa frétt undir myndinni hér að ofan af Ólafi, páfa og Mússu.

Þar sem ég er frekar vantrúaður á Jesúm, þó ég afneiti ekki tilvist hans, verð ég að greina frá því að þessi syndaaflausn Páfa er ekki alveg ný af nálinni. Kaþólska kirkjan tilkynnti með Nostra Aetate-yfirlýsingu sinni árið 1965, að gyðingum sem þjóð/trú væri ekki hægt að kenna um dauða Krists, þá eða nú.

Allir vita að á milli "þá og nú" voru milljónir gyðinga pyntaðar og drepnar sem morðingjar "frelsarans".

Benedikt hefur bætt um betur í röksemdafærslum sínum. Ég gluggaði reyndar í bókina um daginn í bókastórmarkaðnum Dussmann í Berlín og hló svo allir í bókabúðinni horfðu á mig. Páfi kemst að þeirri niðurstöðu, í stuttu máli, að það voru aðeins mjög fáir leiðtogar gyðinga í musterinu í Jerúsalem og lítill hópur stuðningsmanna þeirra sem bera fyrst og fremst sök á krossfestingu Jesú.

Ég efa að páfa takist að sanna þessa andstyggilegu ásökun sína á hendur örfáum embættismönnum. Það rétta er að mínu mati: Morðingi Jesú er kirkjan sjálf, þá, nú og þess á milli, er hún hvatti til ofsókna og morða á "morðingjum Jesús". Það þarf engan Sherlock Holmes til að sýna fram á það. Kirkjan sjálf er morðinginn og sökin þeirra, sem henni fylgja. Það er síðasti sannleikurinn sem menn verða að kyngja svo ég hætti að tala um gyðingahatur kristinna manna.

Gyðingar geta ekki hafa myrt mann sem ekki er hægt að sanna að hafi verið til, og jafnvel þótt meintar líkamsleifar hans út um allan heim gætu þakið allan gólfflöt Péturskirkjunnar í Róm. En til þess að komast hjá eðlilegum réttarhöldum reis Jesús upp frá dauðum og steig til himna. Case closed.

Auðvitað er það öðlingslega large af Páfa að kasta þessu margra alda oki af gyðingum. En ég hvet kristna menn til  að lesa grein Geza Vermes fyrrverandi Prófessors í gyðingdómi við háskólann í Oxford sem hann birti í Guardian í síðasta mánuði. Látið ekki páskaeggin standa í ykkur.

Nú bíð ég bara eftir því að Karl biskup geri það sama og Páfinn í Róm og menn hætti að lesa Passíusálmanna sem eru fullir af gyðingahatri þess tíma sem Hallgrímur Pétursson lifði á, sem á auðvitað ekkert erindi til nútímafólks.

Ólafur og Mússa eru búin að gera sitt. En mér finnst Páfi hálfsmeykur við Músku á myndinni hér að ofan. Gæti verið að hún sé komin af Musterisprestum? Vinur minn, kaþólskur og mjög fróður, segir mér að svo sé ekki, og að það sé greinilega hattur Dorritar sem Benedikt Páfa líkar ekki. Hann er ekki ósvipaður hatti kaþólsk prest, í bland við kollhúfu Mússólínis. Þótt kaþólska kirkjan teygi sig langt og viðurkenni nú næstum því sakleysi gyðinga, eru kvenprestar ekki á leiðinni inn í kirkjuna í tíð Ratzís.

Amen eftir hattinum

Bíó á sunnudegi

 

Notið smá tíma til að sjá þessa stuttu mynd. Sorgleg og áhrifarík spilar hún á alla strengi mannlegra tilfinninga. En því miður er myndin ævintýri. Það sem við sjáum hefur aldrei gerst - ekki alveg eins og í myndinni. Sumir Þjóðverjar lifa enn í leikfangalandi.

Margir Þjóðverjar hjálpuðu reyndar gyðingum, en þegar komið var að smölun þeirra í fanga- og útrýmingarbúðir, þorði góðhjartað fólk ekki að fara gegn embættismönnunum. Fólk sem hjálpaði gyðingum var líka sent í búðir og drepið. Lítið og áhrifaríkt ævintýri, en sannleikann er ekki að finna í leikfangalandi.

Spurningin ætti frekar að vera hvort Þjóðverjar myndu í dag bjarga gyðingum, eða öðrum í vanda. En á nokkur í vanda í Þýskalandi í dag?

Icesave = Gulag

 

Utanríkisráðherrann er að setja sig inn í hlutina. Vonandi er, að hann og hinir 43 labbakútarnir á Alþingi séu borgunarmenn fyrir Icesave-skuldinni. Líklegra er þó að hann ætli að verða kapó í íslenska gúlaginu, þar sem saklaus almenningurinn verður útþrælkaður.

Búðarstjórinn les Mein Kampf