Söfnum í sjóð handa Jinky Young, fórnarlambi Fischer-æðisins

Fischer sagði sjálfur, að Jinky Young væri dóttir sín. Á ekki að virða ummæli kóngsins í stað þess að þjónka við gráðuga kerlingu í Tokyo? Annars ætti íslenska ríkið að gera kröfu í búið eftir Fischer. Því hvenær greiddi Fischer skatt á Íslandi?

Kæru Íslendingar, þið gátuð hjálpað snarrugluðum gyðingahatara, en þið eru til í að láta barn á Filippseyjum, sem stóð í þeirri meiningu að hún væri dóttir Fischers og sem Fischer kallaði dóttur sína, líða skort.

Ég legg til að safnað verði fé handa Jinky. Sýnið nú myndarskap! Þið hjálpuðuð Fischer til Íslands. Virðið nú vilja hans. Hann talaði um barnið sem dóttur sína, og þótt föðurlegar kenndir væru ekki miklar síðast þegar hún var á Íslandi og hann lét hana og móður hennar búa á gistiheimili, þá talaði Fischer um barnið sitt.

Getur ekki einhver góður skákmaður á Íslandi hafið slíka söfnun í sjóð fyrir Jinky Young, sem hún getur notið góðs af fyrir menntun og þegar hún verður fullveðja. Ljúkið sögu Fischers á Íslandi með sæmd. Þið fórnið ekki Jinky, þó hún sé peð?

Einhverjir þessarra riddara og hróka geta svo sannarlega hjálpað Jinky!

Krummi krunkar úti...

Gunnar Hrafn Jónsson, einnig þekktur sem Krummi, er fréttamaður á Sjónvarpinu. Hann sýndi snemma burði til þess að verða fréttamaður. Mjög ungur að árum var hann í útgáfu og miðlun, sem báru vott um að þessi drengur þroskaðist meira til andans en til fótanna.  

Nú er þessi stjúpsonur forsætisráðherrans, Jónínu Sigurðardóttur, starfandi hjá RÚV og kannski hefur það líklega "forspillt" honum, því gæði ákveðinna frétta hjá honum orka tvímælis.

Ég kvartaði við Útvarpsráð yfir fréttaflutning hans í lok síðasta árs. Það tók útvarpsráð langan tíma að senda kæru mína til Fréttastofunnar, sem ekki hefur séð sóma sinn í að svara erindinu.

Gunnar Hrafn Jónsson er mikill stuðningsmaður Palestínumanna, og blogg hans á blogg.is sem hann er búinn að loka var lengið skreytt með mynd af skæruliða Fatah í stað andlits Gunnars Hrafns.

Svo mikill er stuðningur Gunnars við Palestínumenn, að þegar einn þeirra, sem reyndar er ríkisborgari í Ísrael, er grunaður um fjöldamorð í BNA þar sem hann bjó, þá gerir Gunnar sér sérstak far um að lýsa honum sem Ísraelskum ríkisborgara og Ísraelsmanni, en ekki  er verið að hafa fyrir því að nefna að hann sé kristinn Palestínuarabi. Hlutið og horfið á frétt unga fréttamannsins.  

Gunnar var nýlega söguhetja í grein sem bar heitið Iceland's desire to create save haven for journalists, þar sem viðmælendur greinarhöfundar létu sig dreyma um "journalist fortress" á Íslandi. Svo virðist sem Gunnar Hrafn Jónsson sé nokkuð öruggur með að birta það sem honum sýnist, skorið og skrumskælt, meðan hann er á fréttastofunni RÚV.  En seint verður hægt að kalla RÚV kastala sannleika eða sanngirni.

Mér þykir reyndar hin mesta furða að einhver í Bandaríkjunum hafi ekki enn skipað Jóhönnu gömlu að biðja stjúpson sin Gunnar Hrafn að biðja þráhyggjumanninn Julian Assange að stoppa í sér lekandann.

Iceland verður aldrei neitt journalistic heaven... Eins og er, gæti ekki einu sinni sjálfur Dante Alighieri lýst þeirri heljarför sem íslensk blaðamennska er á.  Blaðamenn eru engar guðdómlegar verur, þó sumir þeirra haldi jafnvel að þeir séu frelsarar mannkyns. Mest er þetta hálfdrykkfellt lið eða karlfauskar sem drepa alla úr leiðindum eins og jonas.is. Undantekningar eru til, til að sanna regluna.

Gunnar - Idealist first, journalist second

Myndin efst er af Guðmundi Magnússyni, þegar hann vann á Mbl, og fékk gömul fréttaritaraföt Styrmis að láni. Áður hafði Björn Bjarnason gegnið í þessu smarta setti. Davíð komst ekki í það.

Ólafur biskup hinn graði - enn ein ferðin

Enn eru heimildir að berast um gífurlega kynlífsfíkn Ólafs heitins Skúlasonar biskups Íslands og þjóðkirkjuprests. Fjölmiðlar sleikja út um. Netmiðillinn Eyjan hefur bókstaflega fengið fullnægingu.  Skríllinn mettast og trúleysingjarnir fá sannanir fyrir máli sínu. Maður furðar sig á þessari nýju umferð. Fara menn næst og dansa á gröf biskups eða grafa upp gjörninga Ólafs í Dakota? Fíkn Ólafs virðist muni geta fullnægt þörfum ýmissa manna í langan tíma. Ég ætla að láta mér nægja þennan pistil.

Nú síðast kom safarík saga frá fyrrverandi organista og talmeinafræðingi, sem segist hafa veitt biskupi andlegan stuðning og meðferð þegar ásakanirnar um "kvennamál" (svo notað sé orð organistans) hans brutust upp á yfirborðið. Átti biskup við talmein að stríða? Eða hafði organistinn reynslu af meðferð á prestum og biskupum? Ekki kemur fram í Samtíðarmönnum, að organistinn hafi stundað sálusorgarstarfsemi.

Hvað í samvisku talmeinafræðingsins gerði, að hann þagaði yfir því að hann hafði komið að Ólafi ofan á ungri konu á stuttum brúnum kjól á árunum 1972-77 verður hann líklega mest að eiga við sjálfan sig. Merkilegt að hann man svona vel eftir vinstri fæti síra Ólafs.

Eftir stendur að trúarbrögð eru auðveldasta leiðin til að misnota veikleika annarra. Trúarbrögð og hatur. Verið sterk í trúnni, sama hver hún er, en trúið fyrst og fremst á dómgreind sjálfra ykkar. Hún kemur í veg fyrir að graðir karlar noti Guðs nafn til að fá lausn sinna áhuga- og vandamála.

Það er dómgreindarleysi, eða talmein, hjá organistanum, Birgi Ás, að hafa ekki sagt strax frá því sem hann sá. Þá hefði Ólafur Skúlason ef til vill aldrei orðið sá smánarblettur á kirkjunni, sem virðist ætla að fylgja henni nokkuð lengi. Þögnin og frænka hennar þöggunin eru líka syndir.

Gylfaginning

Gylfa Magnússyni ráðherra og dæmigerðum íslenskum kubbahaus, hefur ekki tekist að blekkja Háan, Jafnháan né Þriðja.

Mikið er lágkúrulegt að sjá prófessor í stjórnmálafræði segja, að Gylfi ráðherra hafi sennilega veikt pólitíska stöðu sína og afvegaleitt Alþingi. Gylfi hefur nefnilega algjörlega eyðilegt pólitíska stöðu sína og logið að þjóðinni. Hann er orðinn ekta stjórnmálamaður. Stjórnmálfræðingnum, prófessor og Spaðanum honum Gunnari Helga Kristinssyni, má líklega vera kunnugt um, að í velferðaríkjunum á Norðurlöndum, sem alltaf er verið að miða Ísland við, sérstaklega í Háskóla Íslands, er það venjan að ráðherrar eins og Gylfi taki saman föggur sínar og láti sig hverfa eitt skipti fyrir öll, þegar þeir eru teknir í óheilindum. Reyndar hafa ríkisstjórnir í alvöru löndum sagt af sér, þegar trúverðugleikavandamál eins og Gylfi koma upp.

En Ísland er greinilega enn á fullri ferð í undanþágunum - og þetta lið í stjórninni okkar ætlar sér svo inn í ESB . Öll stjórnin er afvegaleidd. Ekki bara Gylfi Þingleri. 

Fyrir neðan allar hellur. Gylfi lýgur að hástétt, miðstétt og próletaríatinu.

Nebúkadnesar og Lilja í Berlingske Tidende 1938

Í fyrra las ég yfir lista yfir verk Halldórs Laxness sem komið hafa út á dönsku. Listinn birtist í danskri gerð Halldórs Guðmundssonar á merku ritverki hans um Laxness sem kom út hjá bókaútgáfunni Vandkunsten. Ég gerðist einnig svo frægur að hafa fengið hugmyndina að kápu þeirrar bókar.

Ég var harla viss um að Halldór og aðstoðarmenn hans hefðu gert tæmandi lista, en nú um daginn þegar ég var að vinna við ritstjórn tímaritsins RAMBAM, fékk ég í hendur eintak af Søndags Magasinet af Berlingske Tidende frá 9. janúar 1938. Þaðan fékk ég mynd við grein um kolbrjálaðan gyðing, sem uppi var á 19. öld em uppnefndur var Gale Nathansen. Grein um hann frá 1902, sem var full af gyðinghatri, sá Berlingske Tidende ástæðu til að birta árið 1938, og þá með teikningu eftir hinn ástsæla skopteiknara Dana, Storm P. Hann var reyndar nasisti og lék sér með öðrum nasistum, þýska hernámsliðinu og Gunnari Gunnarssyni í Nordische Gesellschaft á 4 og 5. áratugnum.

En aftur að efninu. Á bls. 2. í Berlingske Søndags Magasin birtist smásagan Lilja eftir Halldór Laxness, kynnt sem 'Lilja. Historien om Nebukadnesar Nebukadnesarson i Liv og Død' með forláta teikningu af Lilju og Nabúkadnesar. Teikningin var eftir Gerdu Ploug Sarp, sem var í andspyrnuhreyfingunni í stríðinu og var handtekin af Gestapo árið 1944 og skrifaði merka bók um dvöl sína í fangabúðum nasista í Frøslev.

Þessa þýðingu á sögunni  'Lilja. Sagan af Nebúkadnesar Nebúkadnesarsyni í lífi og dauða', úr smásagnasafninu Fótataki Manna, sem kom út á íslensku árið 1933, hefur farið fram hjá þeim sem söfnuðu þýðingum á verkum Laxness. Bara ef ég hefði þekkt þessa þýðingu í fyrra þegar ég las listann hans Halldórs yfir og áður en bókin kom út. Reyndar er samkvæmt Gegni til ljósrit af þessari þýðingu í Þjóðarbókhlöðunni Landsbókasafni. 

Hver ætli hafi þýtt söguna yfir á dönsku? Ég tel líklegt að það hafi verið Gunnar Gunnarsson? Hvað segja sérfræðingarnir á Skriðuklaustri?

Gnarr Muminthal kom loks út úr skápnum

 

Þetta er hinsegin blogg, og þið eruð hér með aðvöruð.

Það hefur líklega ekki farið fram hjá neinum að Gnarr kom út úr skápnum í Múmíndal. Ekki eru því allar ferðir íslenskra stjórnmálamanna fýluferðir. Við óskum Gnörr til hamingju. Hver vill ekki sjá Svavar Gestsson og Össur koma saman út úr skápnum? Jafnvel Egil Helgason - sem múmínmömmu.

Ha, er hann það ekki þegar? Nei, hann er Seifur.

Reiðir múmínálfar hafa hins vegar dæmt Gnarr til grýtingar in absentia. Segja að Gnarr hafi leitað á Múmínsnáða. Múmínpabbi segist ekki geta fyrirgefið Gnarr, þann smánarblett sem hann hafi sett á allan dalinn þegar hann hélt því fram að dalurinn væri hluti af ESB. Við snertum ekki evruna, segir Múmínpabbi, sem segir að öll viðskipti í dalnum fari fram í fríðu.

Menn töldu sig snemma sjá að kvisturinn var kynlegur, þá er Gnarrinn hélt sýningu á helgimyndum sínum í Fríkirkjunni hér um árið.

Össur býður dauðadæmdri konu landvist á Íslandi

Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra hefur boðið Sakineh Ashtiani landvistarleyfi á Íslandi. Sakineh Ashtiani, sem er 43 ár, á yfir höfði sér grýtingardóm í Íran. Hún hefur setið í fangelsi síðan 2006 og beðið þess að vera grýtt fyrir að hafa átt í sambandi við tvo menn eftir að maður hennar dó fyrr það ár. Lög í Íran, heimila grýtingu kvenna, sem brjóta hjúskaparlög landsins. Í lögbókum Írans er nákvæm lýsing á stærð og gerð steinanna sem nota ber til grýtinga.

En nú hefur Sakineh Ashtiani einnig verið sökuð um morð á manninum sínum og þá ber að hengja hana samkvæmt írönskum lögum. Árið 2006 var hún hýdd með 99 slögum á bakið. Nýjar upplýsingar sem ein af leyniþjónustum Írans hefur orðið sér úti um er, að Ashtiani sé í raun gyðingur. 

Jóhanna Sigurðardóttir átti frumkvæðið að því að bjóða Sakineh Ashtiani til Íslands, en það var Ingibjörg Sólrún Gísladóttir sem hafði verið beðinn um það af IWC, International Women's Commission, að reyna að bjarga Ashtiani frá grýtingu í Íran. Ingibjörg Sólrún sem er vel kunn í Miðausturlöndum hefur beitt sér mjög mikið í máli ofsóttra í þeim löndum. Ingibjörg sagði í gær, að hún sæi eftir því að hafa ekki farið til Íran, þegar hún leitaði stuðnings við aðild Íslands á Öryggisráði SÞ. 

Búið er að finna íbúð handa Ashtiani og fjölskyldu hennar í Mosfellsbæ.

Írönsk yfirvöld lýsa því yfir að Össur Skarphéðinsson sé góðhjartaður maður, en að hann viti ekki hvað mál Ashtiani fjalli um, en forseti landsins, Ahmadinejad, verðsetur enn að fulltrúar Íslands yfirgáfu ekki sal SÞ Genf þegar Ahmadinejad hélt þar ræðu árið 2009 og margar þjóðir gegnu á dyr til að mótmæla mannréttindabrotum og gyðinghatri í Íran.

Kvenréttindasamtök á Íslandi fagna boði Össurar til Sakineh Ahstiani. "Hann er stór maður", var haft eftir Margréti Sverrisdóttur, varaborgarfulltrúa Samfylkingarinnar í Reykjavík, sem einnig er formaður Kvenréttingasamtaka Íslands.

Sigurður Líndal segir að írönsk lög um grýtingar geti vart gilt á Íslandi, en drekkingar hafi eitt sinn tíðkast hér á landi.

Jón Gnarr var í Múmíndal í dag og kemur ekki aftur í bráð, en lét þó hafa eftir sér gegnum talskonu sína, að grýtingum í dalnum hefði fækkað eftir að Finnar gengu í ESB.

Svona er Ísland í dag...

Ótrúverðug Ingibjörg

 

Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur og aðstoðarkonum hennar virðist greinilega erfitt að fóta sig á vinnumarkaðinum eftir hrunið.

Nýlega (12/7) gerði ég hér á blogginu og á vef dagblaðsins Haaretz i Ísrael grein fyrir óhæfi Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur til að leiða nefnd sem rannsaka á ólöglega skipalest frá Tyrklandi og árás Ísraela á hana. Á bloggi mínu greindi ég frá fordæmingum hennar á Ísrael sem hún sendi út með „friðarsamtökum" International Women´s Commission, sem hún á sæti í. Ég vakti athygli á bréfinu og orðalagi þess við tilheyrandi aðila í Ísrael og Genf.

Ingibjörg hefur í íslenskum fjölmiðlum harðlega neitað því að einhliða fordæming hennar á Ísrael í því bréfi sem var sent var í nafni hennar og annarra kvenna hafi valdi því að hún fékk ekki formannsembættið í rannsóknarnefndinni.  En 29. júlí sl. greindi The Jewish Chronicle Online frá þessu:

Recently the former foreign minister of Iceland, Ingibjorg Solrun Gisladottir, was removed from the UNHRC committee of inquiry into Israel's conduct in the ill-fated flotilla raid in May, after she was found to have signed a petition supporting the flotilla.

Annað hvort telur blessunin hún Ingibjörg, að hún geti endalaust logið að þjóðinni í anda Samfylgingarinnar, eða að hún er einfaldlega vitlausari en ég hélt.

Reyndar verður að hafa í huga að þegar þann 6. júní stakk Ban ki- Moon upp á því að Sir Geoff Palmer frá Nýja Sjálandi myndi stýra rannsóknarnefndinni. En valdatafl innan SÞ breytti öllu og PR-fólk Ingibjargar er greinilega ofvirkt. Þegar menn sáu afstöðu Ingibjargar til Ísraels gegnum tíðina, var ljóst að hún var ekki rétta manneskjan. Fatah-stjórn Palestínumanna er heldur ekki mikið fyrir rannsókn á málinu, sem ugglaust mun varpa ljósi á tvískinnung Fatah-stjórnarinnar, en þeir eiga líka sama andstæðing og Ísrael á Gaza, Hamas, samtök sem Ingibjörg styður svo innilega.

Erlendis bera menn ábyrgð á orðum sínum og gjörðum. Á Íslandi er þessu öðruvísi farið, og það er enn einn aðalvandi Íslendinga. Er nokkuð búið að handsama einn einasta glæpamann sem olli Icesave skuldinni, þó heimtað sé að saklaus þjóðin borgi skuldina upp.

Arnaldur í Amsterdam

Arnaldur Indriðason ofsækir mig í löndum Evrópu. Hvert sem ég fer rekst ég á hann. Í vor var ég i Berlín og greindi frá fundum okkar þar. Sjá hér. Nýlega kom ég til Amsterdam með lest frá den Haag, þar sem ég reyndi að greiða upp Icesave skuldina, og hver ætli hafi staðið og tekið á móti mér í borg forfeðra minna? Auðvitað enginn annar en Arnaldur Indriðason - á auglýsingaskilti á besta stað á girðingu kringum síkjaframkvæmdir við Damrak.

Í auglýsingunni stóð: Wat een goede schreiver, og er það haft eftir einhverjum gagnrýnanda á dagblaðinu Het Parool. Þetta skilst, en fyrir þá sem ekki skilja esbísku, þá útleggst það nokkurn veginn svo: En hvað þetta er góður rithöfundur. Onderstroom mun vera þýðing á glæpareyfaranum Myrká, sem ég hef ekki lesið.

Óska ég Arnaldi til hamingju með að vera kominn út á einu versta hrognamáli ESB. Aldrei var Laxness svo vel auglýstur, að hann væri settur upp á girðingu í miðborg Amsterdam.

Hugmynd: Er ekki nóg að Hollendingar fái Arnald, og afskrifi síðan Icesave-skuldirnar?

Fornleifarugl á Skriðuklaustri - eða bara sýfilis?

Maður veltur því óneitanlega fyrir sér, sem doktor í fornleifafræði sem ekki hefur tök á því að vinna á Íslandi, af hverju sumir íslenskir fornleifafræðingar þurfi að kasta sér út furðufréttaflutning til að auglýsa rannsóknir sínar.  Við höfum á síðustu árum heyrt um "búsetu fyrir landnám" sem "ekki var landnám", sem og um "Eskimóa á Austurlandi", nánar tiltekið að Skriðuklaustri. Umsjónamenn rannsóknanna á Skriðuklaustri setja reyndar met í yfirlýsingagleði, og gefa ástæðu til að ætla, að þeir sem þeim rannsóknum stjórna hafi lítið eða ekkert vit á því sem þeir eru að eiga við - eða að þeir hafi orðið illilega fyrir barðinu á lélegum fréttamönnum RÚV.

Nýjasta fréttin frá Skriðuklaustri er sú að þar hafi fundist risi. Á fréttinni má dæma, að kista nokkur sé rosalega löng, en hún getur auðvitað innihaldið einstakling sem var styttri en kistan. Bíðum og sjáum hvað í kistunni er, áður en að yfirlýsingin er sett út. Nú síðast fannst á Skriðuklaustri "gröf konu sem hefur þjáðst af sjaldgæfum piget-sjúkdómi sem veldur svipaðri vansköpun og hrjáði Joseph Merrick sem kallaður var fílamaðurinn", eða svo segir frétt RÚV. Sjá einnig sjónvarpsfréttina.

Mikið er þetta nú einkennilegt. Joseph Merrick var ekki með piget-sjúkdóm (eða Paget), heldur Proteus syndrome, einnig kallað Wiedemann heilkenni.

Piget sjúkdóm er ég ekki alveg viss um að sé yfirleitt til, nema þá á Skriðuklaustri og mér heyrist fornleifafræðingurinn á Skriðuklaustri sé að tala um Paget. Mig grunar að "sérfræðingarnir" á Skriðuklaustri séu að hugsa um Paget-sjúkdóm, en er þó ekki alveg viss. En þann sjúkdóm var fílamaðurinn Joseph Merrick sem sagt ekki með! 

Annar "fornleifafræðingur" hafa reynt að gera því skóna að Egill Skallagrímsson hafi þjáðst af Paget sjúdómi. Hann skrifaði miklar greinar um þessa uppgötvun sína og leitaði að beinum Egils í fjölda ára að Mosfelli, án þess að gera sér far um að athuga hvernig krankheit þessi lýsa sér á beinum manna.  Hef ég skrifað um þetta áður hér og hér í Leitin að beinum Egils I og II.

Ég tel útilokað að blessuð konan, sem dó drottni sínum á síðmiðöldum á Skriðuklaustri, hafi verið með "Piget" eða Paget. Svona ef dæmt er út frá ljósmyndinni sem fréttastofa RÚV birtir af hauskúpu konunnar (sjá ofar), tel ég líklegra að hún hafi verið með sýfilis eða berkla, og beinkrabba svona til vara. Höfuðbein einstaklingar með Paget sjúkdóm eru mjög brotkennd og frauði líkust á síðari stigum sjúkdómsins. Lærleggur sá sem fornleifafræðingurinn sýndi, ber ekki einkenni Paget-sjúkdóms í beinum. Steinunn Kristjánsdóttir, mér þykir líklegast að þú sért kominn með syffa á Skriðuklaustri. Sjá hér.

En nú er nóg komið. Eskimóar, piget, risar. Hvað finna þau næst á Skriðuklaustri? Sætabrauðsdrenginn og stígvélaða köttinn eða Rauðhettu? Svona dómadags rugl er orðið einum of algengt í íslenskri fornleifafræði og verður að linna.

Íslenskir fornleifafræðingar ættu að gera að venju að lesa yfir það sem blaðamenn og fréttasnápar hafa eftir þeim áður en það er birt. Oft getur það eitt verið til bóta.

Að lokum, ef menn hafa ekki fundið skurðarhníf á Skriðuklaustri, er út í hött að álykta að groddalegt brýni sem fannst í kirkjugarðinum í sumar hafi "ef til vill verið notað til að brýna skurðarhnífa". Það sem kemur í fréttum frá Skriðuklaustri er orðið verra en versti læknareyfari.