Mótmælablogg hefur göngu sína

 

Mótmælabloggið Mótmælum Durban II hefur hafið göngu sína.

Ég er umsjónarmaður þessa mótmælabloggs og tilheyrandi undirskriftalista og mæli eindregið með því að allir kynni sér hvað andlýðræðisleg öfl ætla sér að aðhafast á Durban II ráðstefnunni í Genf á næsta ári. 

Íslenskir diplómatar, sem stefna á setu í hinu óstarfhæfa Öryggisráði SÞ, taka þegar þátt í vitleysunni. Mótmælið með því að senda nafn ykkar, titil og bæ/stað á [e-mail] . Nöfn ykkar, sem ekki viljið endurtaka mistökin frá Durban I ráðstefnunni árið 2001, verða birt á hinu nýja mótmælabloggi. Einnig er hægt að mótmæla við þessa færslu. Þeir sem skrifa undir með réttu nafni geta stofnað til bloggvinatengsla og teljast jafnframt mótmælendur. Mótmælin verða send Mannréttindaráði Sameinuðu Þjóðanna og Utanríkisráðuneytinu.

Þeir sem hugsanlega vildu leggja málstaðnum lið og vilja skrifa gagnrýnin innlegg gegn Durban II ráðstefnunni, geta sent mér línu.

Þið, sem ekki viljið sætta ykkur við þá þróun að ráðstefna um baráttu gegn fordómum og kynþáttahatri sé notuð til að fordæma þjóðir og minnihluta, látið rödd ykkar hljóma.

Skrifið undir íslensk mótmæli gegn Durban II ráðstefnunni og hvetjið íslensk stjórnvöld að hætta við þátttöku í skrípaleiknum í Genf.

Farið á Durban2.blog.is

Bókartíðindi frá landinu helga

 

Mig langar að kynna nýja bók sem kom út fyrir skömmu. Hún ber heitið Behind the Humanitarian Mask: The Nordic Countries, Israel and the Jews. Þetta er greinasafn sem m.a. fjallar um tvískinnung og áframhaldandi hatur gegn gyðingum á Norðurlöndunum eftir Síðari heimsstyrjöld. Ef einhver hefur talið sjálfum sér trú um, að sá ósómi hafi hætt eftir að Hitler skaut sig í Berlín árið 1945, er sá hinn sami haldinn veruleikafirru. Sem sagt, þetta er ekki jólabókin fyrir útópista eins og vinstrimenn, öfgamúslíma og nasista, sem þessa dagana virðast nokkuð samstíga í hatrinu.

Margar greinarnar í bókinni hafa verið birta áður í tímaritum, og síðan sumar þeirra voru skrifaðar hefur ástandið sem lýst er í greinunum ekki lagast.

Bókin er gefin út af Institute for Global Jewish Affairs

Bókina er hægt að kaupa á Netinu hér eða hér:

Merkisræða

 

 

Á fimmtudaginn var flutti danski stjórnmálamaðurinn Naser Khader merka ræðu í Genf. Þótt ræðan væri ekki á góðri ensku, er hún að mínu mati meistarastykki. Lesið hana hér  eða hér .

Naser Khader, sem er múslími og Palestínumaður, aðvarar okkur í ræðu sinni við þeirri vá sem nú stjórnar nær öllu í daglegu lífi milljóna múslíma um allan heim. Aðvörun hans held ég að sé öllum holl lesning.

Naser er flokksleiðtogi danska þingflokksins Liberal Alliance, (sem áður hét Ny Alliance). Hann tók danska þingið með stormi árið 2007. En síðan flokkurinn komst í Folketinget, hafa illa gerðir gripir í flokknum flúið úr honum, þar sem í ljós kom að leiðtoginn átti erfitt með að vera leiðtogi og var oft meiri lýðræðissinni en þeir sem voru með í að stofna flokkinn.

Ég hef verið að velta því fyrir mér að skrá mig í flokkinn hans Nasers, þó ég sé ekki gjaldgengur til þingkosninga í Danmörku. Líklega verður ekkert úr því. Mér leiðast flokkar. Naser Khader segir hins vegar það sem fáir Danir þora að segja eða heyra. Það sem hann sagði í Genfarborg var sannleikurinn.

Það er oft erfitt að heyra hann.

Rauðhausar

 

Alheimsmót rauðhærðra var nýlega haldið í bænum Breda í Hollandi. Þótt ca. 5% af skegghárum mínum séu fagurlega rauð (þau eru nú flest orðin grá, því rautt hár verður fyrst grátt), hefði ég ekki getað sótt þetta mót. Strangar reglu giltu fyrir þátttöku. Mér hefði verið kastað út. Ég byrjaði nefnilega ævina svarthærður, svo var ég á tímabili sköllóttur, síðar svona nokkurn veginn skolhærður, svo brúnhrokkinhærður, og loks hálfkollóttur og fúlskeggjaður- og svo komu nokkur rauð skegghár með í kaupbæti. Sumir tala um bad hairday. Ég hef átt við bad hairlife að stríða. En ég varð þó ekki rauðhærður, Guði sé lof.

Rauðausar eru minnihlutahópur. Þeir hafa haft um sárt að binda, allt síðan að Neanderthalsmenn voru upp á sitt besta. Myndin hér að ofan er túlkun einhvers fábjána á því hvernig Neanderthalsstúlka, sem fannst örend við Gibraltar hafi litið út. Eins og allir vita voru Neanderthalsmenn auðvitað ljóshærðir - heimskar blondínur.

Í flestum löndum heims eru rauðhærðir hæfilegar ofsóttir vegna háralitar síns. Þar sem háraliturinn er sjaldgæfur, fá rauðhausar það í hausinn, að forfaðir þeirra hafi verið útlendingur (vesturlandabúar, krossfarar, breskir dátar etc.). Þar sem dökkir menn finnast svo að segja ekki, var hægt að níðast á rauðhærðum eins og negrum. Munið þið ekki eftir að minnsta kosti einum rauðhaus í ykkar skóla sem var ofsóttur, barinn og niðurlægður fyrir að vera rauðhærður? 

Rauðhærðar konur líða undir því að vera taldar vergjarnar, og sumir menn eru haldnir þeim fetish að dást að rauðhærðum konum, sem sumar hverjar geta náttúrulega verið afar fallegar. Rauðhært fólk getur líka orðið mjög sterkt af öllum þessum mótgangi í lífinu og er oft mjög kaldhæðið. En rauðhært fólk getur fyrir enga muni viðurkennt að það verði gráhært og þótt hausinn sé silfurgrár, á það það til að tala um rauðu hárin sín.

Rautt hár er auðvitað einhvers konar sjúkdómur. Rautt hár er eiginlega erfðabreyting, sem ekki veldur dauða. Henni fylgir ljósfælni, mikið af freknum, svæsin svitalykt. Svo er talið, og ég tel það líka víst, að rauðhærðir þoli verr sársauka og finni frekar til sársauka en fólk með annan háralit. Ég hef sannreynt þetta. Rauð hár sem ég kippi stundum úr risastóru nefi mínu er miklu sársaukafyllra að kippa út en brúnum og svörtum hárum, sem líka vaxa villt og galið úr grön minni.

Rauðu hárin mín erfði ég frá föður mínum heitnum, sem var 110% rauðhærður, og það var mestur hluti móðurættar hans líka. Hann átti mjög erfitt með sig ef hann kenndi sér sársauka og eins og hjá flestum rauðhærðum var svitalyktin ein sér nægileg til að slá út hersveit.

Rauðhærður faðir minn við lestur 1939 eða 1940. Móðir hans dýrkaði rauða hárið hans.

Rembrandtinn á veggnum týndist í stríðinu

 

Með aldrinum hef ég lært að hemja fordóma mína gegn rauðhærðum, þó ég hafi vísvitandi og með erfðafræðilegum ástæðum haldið mig frá rauðhærðu kvenfólki á sokkabandsárunum. Ég ætlaði mér sko ekki að fjölga þessu litaafbrigði og valda komandi kynslóðum sársauka og svitalykt.

Rauðhært fólk þarf auðvitað ekki stuðning minn, en ég styð það samt í baráttu þess við frumstæðari lífverur. Rauðhært fólk fær vitaskuld ekki að gera athugasemd við þessa færslu.  Í lokin ein mynd af rauðhaus, sem líka er hommi og gyðingur. Já, sumir þurfa þola meira en aðrir.

Nýjasti skrælinginn á Grænlandi

 

Ahmed Akkari var vart stiginn út úr þotunni á Grænlandi, að hann var orðinn frægasti maður þar í landi. Hann er einfaldlega búinn að skjóta öllum fyllibyttunum á grænlenska þinginu ref fyrir moskusuxarass.

Akkari er kominn til Grænlands til að kenna við barnaskólann í Narsaq/Narsap á Grænlandi. Það er lítið byggðarlag á SV-Grænlandi, á þeim slóðum sem íslenskir landnemar bjuggu fyrrum og þeir kölluðu Eystribyggð. Ekki má rugla því saman við Austurlönd.

Ahmed Akkari er frægur af endemum og það þarf ekki að undra að ekki séu allir Grænlendingar jafn hrifnir af komu hans og bæjaryfirvöld i Narsap sem réðu hann til kennslu. Sjálfur segist hann bara vera kominn til að kenna dönsku og ensku, en það er fortíð mannsins sem fær marga til að sjá rautt á Grænlandi.

Akkari kom barnungur með fjölskyldu sinni til Danmerkur frá Líbanon árið 1985. Fjölskyldan var send heim aftur þegar þar var orðið rólegt eftir borgarastyrjöldina. En það var gott að vera í Danmörku og þau komu aftur og fengu að lokum að setjast að. Akkari var yfirlýstur Dani á þeim árum sem hann sótti um ríkisfang í Danmörku. Hann sagðist ekki kunna arabísku og gæti því ekki snúið til Líbanon. Þegar hann fékk ríkisfang var það fyrsta sem hann gerði að hoppa út úr gervi sínu, og gerðist  öfgamúslími sem var reiprennandi í Kóraninum. Hann neitaði að taka í hönd skólastjórans sem afhenti honum prófskírteinið í menntó - vegna þess að hún var kona.

Frægastur hefur Akkari orði fyrir aðild sína að Múhameðs-teikningamálinu. Líklega ber enginn maður eins mikla ábyrgð á því, hvernig fór í því máli. Drengur þessi reyndist ósannsögull í meira lagi og tókst að ljúga heim múslíma fullan og koma af stað vandamáli fyrir "land sitt", sem seint verður lagfært. Líklega var það hann sem fór með mynd frá svínahrínskeppni í Frakklandi til Múslímalanda og sagði myndina vera af dönskum spaugara sem var að gera grín af múslímapresti.

Ekki er það Múhameð frændi eða teikningar af honum eða trúarofstæki Akkaris, sem stundum hefur ranglega verið nefndur imam (múslímaprestur), sem virðist valda Grænlendingum mestum vanda. Í vefblaðinu Sermitsiak segja nokkuð margir lesendur skoðun sína á Akkari. Mér sýnist nú á skrifunum, að þeir sem helst eru mótfallnir komu Akkaris til Grænlands séu STÓR-Danir, sem sitja og láta sér leiðast á Grænlandi og geta nú hatast út í eitthvað annað en Grænlendingana. Margir telja líka til ofbeldismál sem Akkari var dæmdur fyrir þegar hann var í kennaranámi. Hann reif eyra 11 ára nemanda til blóðs og sparkaði í hann liggjandi. Hvað hafði hinn 11 ára drengur gert til að verðskulda þessa sturlun Akkaris? Í leik hafði drengurinn óvart rifið slæðu af höfði systur Akkaris, sem líka var nemi í skólanum. Slíkt er ófyrirgefanlegt og í ýmsum löndum Íslams er dauðarefsing við slíku.

 

Akkari kominn til Grænlands. Spilar hann líka í 5. deild þar?

 

Á síðustu árum hafa einhverjir múslímar ofsótt Grænlendinga (utangarðsfólk) sem býr í hverfinu Gellerup í vesturhluta Árósa. Ef menn leita af fréttum af þessu, sér maður að einhvers staðar í heiminum hefur frétt þessi skolast til og menn tala um að grænlenskir múslímar séu að flæma landa sína af öðrum trúarbrögðum úr hverfinu Gellerup.

Nú er að sjá hvernig grænlenski veturinn leggst í Akkari, hvort hann berji nokkurt aðra en sjálfan sig til hita, reki alla nágranna sína í burtu með leiðindum eða reisi ígloo-moskur í nágrenni Brattahlíðar. Í versta falli nota Grænlendingar piltinn sem akkeri.

Ég tel víst, að ég sé búinn að finna ferðaskrifstofuna sem gaf Akkari hugmyndina til að fara til Grænlands. Hún heitir Akbar Reisen (sjá myndina efst). Fróðir menn segja hins vegar, að Akkari sé kominn til Grænlands til þess eins að freista þess að fá líbanska konu sína og barn til Grænlands og þannig inn í Danmörku. En ströng lög í Danmörku gera það að verkum að Akkari getur ekki fengið konu sína til Danmörku. Ef það er ástæðan, styð ég Akkari. Þessi lög eru ómannúðleg.

Og vissuð þið að fyrstu Grænlendingarnir voru Rússar! Klikkið tvisvar á hið óborganlega grín um Boas & Co. sem má skoða á Sermitsiak.gl

 

 

Autobahn Dänemark

 

660.520.000.000,00 íslenskar krónur, eða 40 milljarðar danskra króna mun brú frá Þýskalandi til Danmörku kosta. Löndin tvö eru nú búin að skrifa undir bindandi samning þess efnis, að það eigi að byggja brú yfir Fermern-sund.

Nú lágu Danir í því. Nei, rétt skal vera rétt: Nú létu Danir Þjóðverja aftur leika á sig.

Þessi verðmiði á brúnni stenst á engan hátt. Sammála um það eru eins ólíkir aðilar og Dansk Folkeparti, sérfræðingar hjá Copenhagen Business School og þýskir vísindamenn. Hinir 40 milljarðarnir, sem upp á munu vanta, verða borgaðir af dönskum skattgreiðendum um ófyrirsjáanlega framtíð. Jesper Rangvid hjá Copenhagen Business School hefur sagt að útreikningar danska samgönguráðuneytisins séu "i modstrid med al basal finansieringsteori". Ég ætla ekkert að þýða það. Í ráðuneytinu láta menn sér fátt um finnast. Hamagangurinn er svo mikill í því að byrja framkvæmdir að niðurstöður virtra þýskra vísindamanna, sem telja brúna verða vandamál fyrir lífríki Eystrasalts, eru virtar að vettugi.

Á sama tíma og menn tala um heimshitnun og als kyns vá vegna orkulynda, sem eru að ganga til þurrðar, er lagður hornsteinn að enn einni hraðbraut yfir lítið, fátækt land, svo Svíar og Þjóðverjar geti ekið fram og til baka með auðlyndir sínar á stórum trukkum. Danir verða líka lestaþjónar og vegavinnumenn í þetta skiptið.

Dálítill útreikningur: Brúin verður 10 km. löng. og kostar 40.000.000.000 kr. Hvað kostar þá metrinn? Hann kostar 4 milljónir danskra króna eða rúmlega 66 milljónir íslenskra króna. Brúarframkvæmdirnar eiga á að bera sig með notendagreiðslum. Ég er hræddur um að miðinn yfir brúna verði dýrari en flugmiði til Þýskalands, jafnvel þótt verð á flugi hækki. Almenningur mun varla nota þessa brú mikið.

Danmörk, sem oft er álitin sæta stelpan í ESB, á við ýmis alvarlegt vandamál að stríða. Hún er alveg agalega léleg í reikningi og vill láta stóra stráka taka sig, og það helst aftanfrá.

Icelandic Plane, Danish Crash Pilot

 

Nyhedsavisen kom ekki í morgun. Íslenska tunnan brast og úr henni valt Morten Lund (sjá mynd).

Samúðaróskir mínar sendi ég starfsmönnum blaðsins sem missa vinnu sína og fjölmenna á kaffihúsum Kaupmannahafnar næstu dagana. 

Mestar áhyggjur hef ég af Pólverjunum, Litháunum og sígaununum sem báru út blaðið, eða hentu því út í runna þegar vel lá á þeim. Nú hafa þeir ekkert að gera. Betl mun aukast á götum Kaupmannahafnar. Smáinnbrotum væntanlega líka. Hvað á fólk annað að gera. Nyhedsavisen, sem stofnað var af Íslendingum, hefur ekki borgað fólkinu laun fyrir águstmánuð.

En stærsta innbrotið var nú líklegast útbrot íslenskra ævintýramanna, sem ætluðu að græða á blaðaútgáfu í samkeppni við stór dönsk dagblöð sem telja allt útlenskt vera hótun við sig. Íslendingarnir fengu ekki að kaupa Berlingske Tidende og svo fór sem fór.

Ævintýrafjárfestirinn og virtual hetjan Morten Lund er greininga vitlausari en ég hélt, nema að hann sé að leika sér með peninga annarra. Þegar hann tók við meirihlutanum á Nyhedsavisen, tapaði blaðið um 1 milljón DKK á dag.  Hann á nú "meirihlutann", ef hann er einhvers staðar að finna. Hann er þó enn vel tengdur Fróni, giftur íslenskri konu, Hlín Mogensdóttur. Lund hefur áður sett fyrirtæki á hausinn, t.d. Mediekompagniet. Var tengdur Crash Pilots og annarri ævintýramennsku, en græddi á því að setja peninga sína (og annarra) í Skype-bréf.

Nú hefur greinilega saxast á auðinn og Nyhedsavisen, sem átti að vera byrjunin á heimsveldi í fjölmiðlun, hefur verið lokað - er bankerot eins og Danir kalla þessa íþrótt, sem heitir að fara á hausinn á Íslandi.

Ekki nema von að Neo-klassíski "serial entrepreneurinn" Lund, sem líka er prófessor í Reykjavik samkvæmt Wikipedíu, sé spældur á myndinni, en börnin hans sem líka gretta sig á myndinni eru hálfíslensk og ekki er það ónýtt. Eins og Lund, sem ekki er sleipur í ensku, skrifar á vefsíðu sinni:"Kids makes Life good".Það á líka við börn sem ekki eiga foreldra, sem eru eins virtual og Morten Lund og Nyhedsavisen. Til að sjá hvernig málin stóðu hjá Nyhedsavisen fyrir rétt rúmum mánuði, lesið þetta. Hvað ætli Lund kenni í Reykjavík? Töfra og loftkastala?

Stoðir (sem hét reynda áður FL group), átti líka í Nyhedsavisen og verða nú að afskrifa heilmikið eins og pólsku blaðburðamennirnir sem Morten Lund hefur snuðað um laun. Stoðir eru víst orðnar af aumum rekavið, en eiga veð í öllum eignum Morten Lunds.  Morten hlýtur að þurfa að flytja í raðhús eða 2ja herbergja íbúð en Stoðarfólk á örugglega enn fyrir utanlandsferð.

Útgáfu Nyhedsavisen hætt

Afríka er staurblind

 

 

Ráðstefna SÞ í Durban í Suður-Afríku árið 2001 átti að taka á vandamálum eins og kynþáttahatri, kynþáttamismunun, útlendingahræðslu og skyldu óþoli sem enn hrjáir mannkynið. Til mikillar furðu þróaðist ráðstefnan, sem var NGO (Non Governmental Organization) samkoma á vegum SÞ í samkomu gyðingahatara og þeirra sem hata Ísrael og sem telja Ísraelsríki og tilvist þess ógnun við sig og heimsfriðinn. Öll samtök sem hata Ísrael voru mætt og í mikilli hópæsingu skemmtu menn hvorum öðrum í 6 daga á heilmiklum leikvangi í Durban. Skindauðir leiðtogar á borð við Arafat og Castro voru helstu skemmtikraftarnir. Heimur réttláta fólksins, vinstri manna, glóbalista og ævintýrafólks sameinaðist í sameiginlegu hatri sínu gegn menningu okkar á Vesturlöndum í dýrkun sinni á gildum sem eflir mannfyrirlitningu, þótt ætlunin sé væntanlega önnur.

Í síðustu viku var haldin í Abuja, höfuðborg Nígeríu, forráðstefna fyrir næstu stóru heimsráðstefnu SÞ um kynþáttavandamál, sem á að halda í Genf í apríl á næsta ári. Ingibjörg Sólargeisli verður nú örugglega að fara þangað ef ég þekki hana rétt. En áður en hún gerir það, ætti hún kannski að lesa bloggið mitt, eða fara í frumheimildina UN Watch, sem örugglega mun vakta hana vel þegar hún er komin í Öryggisráðið - ráðið sem er samstíga í því að vera ekki samstíga - um annað en að hata Ísrael.

Alveg eins og árið 2001, þegar hatarar neðan úr grasrótinni, hryðjuverkaleiðtogar, íslamistar og alls kyns rugludallar sneru heimsráðstefnu um kynþáttavandamál í hatursráðstefnu, var ráðstefnan í Ajuba sammála um að Ísrael væri heimsins stærsti vandi og versti óvinur mannkyns. Þeir sem sátu í Ajuba komu fyrst og fremst frá Afríkuríkjum og tilgangurinn með þessari undurbúningsráðstefnu hafði einmitt verið að leggja áherslu á málefni Afríku. En Afríka virðist aðeins sammála um eitt: Að gyðingar, Ísrael og Zíonisminn séu helsti vandi Afríku og heimsins.

Ekkert var t.d. rætt um þjóðarmorðin í Súdan, ekki svo mikið sem einu orði eytt á dráp á 200.000 manns í Darfúr, ekkert sagt um fjöldanauðganir. Ekki eitt einasta orð um 1 milljón manna sem eru á flótta undan þessu þjóðarmorði, sem stundað er í nafni Allah hins almáttuga.

Þegar Leon Saltiel fra UN Watch ætlaði að halda ræðu sína, var hann strax hindraður í að gera það af Súdan með liðveislu Alsírsmanna og Marokkana. Martin Uhomoibhi frá Nígeríu, sem var í forsæti ráðstefnunnar, bannaði þá Saltiel, sem er gyðingur, að nefna Súdan.

Í samþykkt ráðstefnunnar var hvergi minnst á árásir á flóttamenn og innflytjendur í Suður-Afríku. Árásir á útlenda borgara frá Zimbabwe og Mozambík eru daglegt brauð í Suður-Afríku hans Nelsons Mandela. Það var heldur hvergi minnst á morðin á u.b.b. 1000 flóttamönnum í Kenýa fyrr í ár. Það ætti að leiða hugann ykkar að honum Ramsesi. Ekki má víst tala mikið um hans vanda í Nígeríu.

Lokaorð ráðstefnunnar í Abuja var hvatning til þjóða til að taka ekki málfrelsið of alvarlega. Einnig reyndu Múslímaþjóðirnar að koma því í gegn að bann við guðlasti verði sett í alþjóðlög um mannréttindi. Samkvæmt því eiga alþjóðlegir mannréttindasáttmálar að vernda trúarbrögð í stað einstaklinga. Þegar trúarbrögð og hugsjónir eru tekin fram yfir einstaklinginn, leikur gamli góði fasisminn lausum hala.

Samþykktin frá ráðstefnunni í Abuja ræðst mikið á málfrelsi og á 19. grein Mannréttindasáttmála SÞ. Einnig er lögð mikil áhersla á Íslamófóbíu (Íslamhaturi) og stungið er upp á að trúarbrögðum verði gert mishátt undir höfði miðað við hve mikilvæg þau eru - en greinilegt er að samþykktin álítur að Íslam sé æðst og merkilegust trúarbragða. Auðvitað eru flestir drepnir í nafni þessara trúarbragða um þessar mundir. Fasisminn er ekki einkaréttur hægriöfgamanna. Vinstrimenn og íslamístar eru oft fyritaks fasistar.

Samkvæmt ráðstefnunni í Abuja í Afríku er augljóst að aumingja Palestínuþjóðin er allra þjóða mest ofsótt og svo mikið, að ekki var hægt að ræða um ofsóttar þjóðir í heimsálfunni Afríku, sem átti að fjalla um. Ráðstefnugestirnir voru svo sem heldur ekki að hafa fyrir því að líta út um gluggan og skoða fátælingana í Abuja eða ræða morðin sem múslímar fremja þar á götum úti á kristnum mönnum.

Afríka er blind, og ég tel mig vita hver hefur stungið úr henni augun í þetta sinn. Það eru vinstri sinnaðir vitleysingar á Vesturlöndum sem dansa stríðsdans með sínum nýju vopnabræðrum úr herbúðum öfga-Íslam, sem hægt og bítandi eru að verða versta plágan í Afríku. Það er létt að níðast á Afríku. Afríka er staurblind, en blindir menn búa víðar.

Nú verður réttláta fólkið á Íslandi væntanlega að fara að undirbúa sig, svo þeir geti tekið þátt í hópæsingunni í Genf, þar sem sjónskertir míní-messíasar geta sameinast í að lýsa áhyggjum sínum á högum Palestínuþjóðarinnar og öllu sem miður fer í heimi hér vegna þess að Ísrael er ríki gyðinga.

Hatrið blindar menn.

Af nýafstöðnum hengingum á Bessastöðum

 

 

Nú er Ólafur Ragnar Grímsson búinn að hengja og næla fálka og jafnvel stórfálka á handboltadrengina "okkar". Ekki segi ég að þeir eigi það ekki skilið eftir að þeir fengu okkur alveg til að gleyma því hvernig Kínverjar fara með margt fólk sem aldrei kemst á Ólympíuleikana.

Eitt sinn var til Heiðurspeningur Forseta Íslands. Hefði slík medalía ekki verið betur við hæfi? Gleði forsetans við að næla í menn orður er þó ekkert miðað við gleðibútbrot Þorgerðar Katrínar, sem fann heilan silfursjóð til að efla handboltaíþróttina. Slíkir sjóðir virðast leynast hér og þar. Þorgerður Katrín á stórriddarakross skilinn fyrir að finna þennan sjóð.

Heiðurspeningur Forseta Íslands

Mér hefði þótt nóg ef sprengdir hefðu verið nokkrir kínverjar á Bessastöðum.

Mér finnst alltaf gaman að bera saman þjóðir. Danir, frændur vorir, hlaða ekki orðum á menn sem þegar eru þegar komnir með skotsilfur um hálsinn. Fjölskylda drottningarinnar er undantekningin, og er karlpeningurinn í hennar ætt hlaðinn síldasalati frá fermingu. Danir settu líka þá reglu eftir Síðara stríð, að ekki ætti að gefa mönnum sem börðust geng nasismanum Dannebrogsorður. Heiðurinn að berjast fyrir föðurlandið var nægilegur. Einn fremsti nasisti Dana, SS-maðurinn Søren Kam, sem enn er eftirlýstur fyrir glæpi sína, þar sem hann lifir undir verndarvæng Þjóðverja í hárri elli, varð þeirrar hamingju nótandi að mjög orðuglaður maður, sem hét Hitler, nældi í hann tvo járnkrossa. Ef maður barðist gegn Danmörku fékk maður orður. Hitler var alltaf orðuglaður við stráka í stórræðum. Ekki segi ég að Danir beri betra skynbragð á það en Íslendingar, hverjir hæfir séu til að bera orður og afrekspjátur um hálsinn. Danir gáfu Ceausescu einræðisherra og kommúnista í Rúmeníu stórriddarakross Dannebrog og Elefantorðuna árið 1980. 

Já, svona er dómgreind manna nú merkileg, þegar kemur að orðuhengilshætti. Þó ég hafi engu áorkað sem veitt getur jakkaskreytingar, tala bæði og skrifa ljótt mál og illa um fólk, leyfi ég mér að  koma með tillögu: Að fyrir utan fálkaorðuna, sem nú hefur lent í óðaverðbólgu, verði tekin upp Hvítabjarnaorðan, sem fyrst og fremst verði gefin leiðtogum og íþróttamönnum sem stunda skot og hraðaupphlaup. Stríð halda áfram og hætt er við að Íslendingar vinni fleiri verðlaun á Ólympíuleikum.

Hver vinnur ?

 

 

Íslenska landsliðið í handbolta keppir nú til úrslita þegar þetta er ritað. Það er annað hvort silfur eða gull í Beijing 2008, þótt að silfur sé nú líklegast. Landsliðað á hvortveggja skilið og fá það sem þeir verðskulda, "strákarnir okkar", alveg sama þótt að þeir verði burstaðir.

Hins vegar fá þeir sem sitja í fangabúðum í Kína hvorki silfur né gull. Hús 79 ára konu var rifið niður án skaðabóta svo íþróttahátíð mannsandans gæti farið fram í Beijing. Hún var sett í endurhæfingarbúðir vegna þess að hún ritaði nafn sitt á lista, þar sem hún óskaði eftir því að taka þátt í mótmálum. Gamla konan kemst ekki á verðlaunapall eins og strákarnir okkar.

Engir eðalmálmar og medalíur verða gefnir þeim sem mótmæla mannréttindabrotum í Kína. Engin silfurverðlaun fyrir það sem sitja í stofufangelsum eða þá sem ekki mega fara á Veraldavefinn. Engin verðlaun fyrir þá sem langar að hugsa frjálst í Kína. Það verður væntanlega heldur ekki silfur eða gull í kúlunum sem Kínverjar verða skotnir með í hnakkann um næstu helgi, þegar ógnarstjórnin í Beijing byrjar stórhreingerningar sínar eftir Ólympíuleikana.

Gull eða silfur til Íslands? Alveg sama, segir forseti Íslands, það verður þjóðhátíð um næstu helgi. Blóðrauðar veigar verða drukknar með grillkjötinu. Partý, partý.

En það verður engin þjóðhátíð í Tíbet eða veisla í kínverskum fangabúðunum um næstu helgi. Eru öll tárin sem felld hafa verið fyrir Tíbet á Íslandi til einskis? Brunnu kertin út um leið og samkenndin með hinum þjáða lýð í Kína?  Fá gulldraumar og silfuræði Íslendinga til að gleyma?  

Gull- eða silfurdrengirnir fá verðlaun sem eru blóði drifin. Mannrétttindabrot fengu stærstu gullpeninginn í Beijing. Silfur er svo sem ágætt. Heimsmarkaðsverð á gulli hefur líka lækkað svo mikið upp á síðkastið og mannréttindi eru víst einskis virði lengur.  15:10 það lítur illa út í hálfleik. Ætli sér kominn hálfleikur í Kína öfganna.

Til hamingju.