Þegar Obama mismælti sig

 

Við afhendingu frelsisorðunnar í Hvíta húsinu varð Barach það á, að tala um "pólsku útrýmingarbúðirnar" þegar hann nýverið heiðraði andspyrnuhreyfingarmanninn pólska Jan Karski, sem lést fyrir 12 árum síðan. Karski mætti vitanlega ekki í athöfnina, en Obama hefur líklega ekkert tekið eftir því. Bob Dylan varð stjörnu ríkari þennan dag.

Eins og allir vita, eða ættu að vita, drápu sumir Pólverjar gyðinga á fyrstu dögum innrásar Þjóðverjar í Pólandi árið 1939, Pólverjar stunduðu einnig gyðingamorð hér og þar í Póllandi án mikillar hjálpar Þjóðverja og eftir stríð héldu þeir áfram, t.d. í bænum Kielce. Eitthvað var um það að Pólverjar gengu til liðs við nasista, en ekki í eins miklum mæli og t.d. ungir menn í Eistlandi, Lettlandi og Litháen (sjá  t.d.  hér). Í Eistlandi eru morðingjar nú með lögum samþykktum 12. febrúar 2012 orðnir að frelsishetjum. Íslandsvinurinn Mart Laar, sem nú er fjarri góðu gamni vegna heilablóðfalls, setti fram tillöguna um þau lög. Hann kom einnig í veg fyrir með íslenskum stjórnmálamönnum að stríðsglæpamaður yrði sóttur til saka. 

Það voru auðvitað engar pólskar útrýmingarbúðir, þó að Pólverjar hefðu oft slátrað gyðingum fyrr á öldum. En útrýmingarbúðirnar í Pólandi  og fangabúðirnar og 1140 gettóin í Evrópu voru verk þýskra nasista - með dálítri hjálp frá vinum og vandamönnum í hinum ýmsu löndum. Gott ef ef það voru ekki líka Íslendingar sem unnu á svona stöðum. Einn var gyðingamorðingi í Eistlandi, en nú er hann, sem sagt, orðinn Frelsishetja í Eistlandi, samkvæmt lögum, þótt hann hafi undirritað aftökuskipanir. En hvað gera ekki frelsishetjur?

Pólverjar eru auðvitað nokkuð æstir út af þessu mismæli Obama, og hafa ekki sætt sig við afsökunarbeiðni frá einhverri blók í Hvíta Húsinu. Ég er á því, að sá sem þar ræður ríkjum verði sjálfur að að koma fram opinberlega og biðjast afsökunar og söguleysi sínu og Bandarísku þjóðarinnar. Annað kemur auðvitað ekki til mála. Um leið gæti hann líka skírt fyrir umheiminum, af hverju Bandaríks stjórnvöld sjá í t.d. í gegnum ósóma eins og þegar Litháar hylltu aðal-Quisling sinn um daginn (sjá hér og á vefsíðunni www.defendinghistory.com), eða þegar bandarísk yfirvöld neita að styðja ráðstefnur um gyðingdóm í Litháen, ef einn af forstöðumönnum Simon Wiesenthal Stofnunarinnar er með, og það að ósk yfirvalda í Litháen. Eru fangelsisaðstaða og fangaflutningar BNA keypt fyrir svo auvirðilega framkomu litháískra stjórnvalda?

Barach verðu að skýra svo margt.

Davíð og Golíat

Davíð Oddsson ritstjóri Morgunblaðsins gerir sér sem betur fer grein fyrir því, að Þýskaland er herraþjóðin í ESB, og sendiherra Þýskalands Hermann Joseph Sausen telur sig greinilega vera í farabroddi sendiherra ESB-landa á Íslandi, þegar svarað er gagnrýni á uppivöðsluhátt ESB á Íslandi. Myndin hér er frá því er Sausen brá sér í vinsælt hlutverk sem útsendari ríkis síns í Brasilíu.

Hermann Sausen vinnur fyrir Auswärtiges Amt í Berlín, sem á sér gamla sögu og alls ekki fallega. Í Síðari heimsstyrjöld voru flestir þýskir diplómatar tengdir einhverjum glæp. En ráðuneytið hefur reynt að þvo hendur sínar með "dýrlingi" sínum honum Georg Ferdinand Duckwitz, sem hefur nú verið veginn og léttvægur fundinn í grein minni í tímaritinu RAMBAM 15: 2006 (ensk samantekt aftast).

Fyrir tveimur árum síðan kom út mikilvæg bók í Þýskalandi. Hún ber heitið, DAS AMT, sem lýsir þessu apparati sem Sausen vinnur hjá ágætlega fyrir og eftir Síðari heimsstyrjöld. Fjórir höfundar bókarinnar hafa meira að segja sýnt að helgi Duckwitz, hins eina "góða, þýska diplómats" var svo sem svo. Hann var rotinn karl niður í rætur, nasisti og síðar þýskur imperíalisti og hrappur sem bjargaði fleiri gömlum nasistum en gyðingum, sem hann sagðist hafa bjargað í Danmörku.

Það grátbroslega er, að lítið hefur breyst. Yfirgangsstefna þýskrar diplómatíu er söm við sig. Við sjáum hvernig Þjóðverjar hóta Grikkjum, en það ekki í fyrsta skipti. Þýskir diplómatar og stjórnmálamenn segja Grikki lata. Það eru þeir ekki  Væri það ekki fyrir þann grikk, að þeir létu til leiðast að ganga í ESB og taka upp Evru eins og íslenskir kjánar vilja nú ólmir gera, hefði ekki farið sem fór á Grikklandi. Þegar ég heyri svo Stórþjóðaverja tala niðrandi um Grikki og kalla þá lata, minni ég þá vinsamlegast á þann óskunda sem Þjóðverjar unnu í Grikklandi á 5. áratug síðustu aldar. Hafa Þjóðverjar ekki gert nóg af sér í Grikklandi?

Ef menn hafa tautóníska burði til að lesa bókina Das Amt, mæli ég með því að þeir geri það. Það tekur um 10 vikur með þolinmæði því bókin er um 1000 síður, en í henni geta menn fræðst um stofnun með gamla hefð, sem ekki er endilega nein þýsk hefð. Þýsk utanríkisþjónusta er ekki til fyrir hinn venjulega þjóðverja. Þjóðverjar hafa gert upp við ömurlega sögu sína og yfirgang, en það hefur hin hrokafulla og tvískinnungslega utanríkisþjónusta landsins ekki, en hún er fyrst og fremst til að sjá þýsku Wirtschaft og iðnaði fyrir ódýrasta hráefninu, hvað sem það kostar.

Ef menn lesa bókina Das Amt, skilja þeir af hverju sendisveinar eins og Hermann Sausen eru að ybba kjaft á Íslandi. Nýjar handbækur hans í diplómatíunni kenna honum reyndar betri mannasiði en hann hefur sýnt á Íslandi.

Íslendingum ber ekki að taka við skipunum frá þýskum sendisveini, sem ber að hundskast til síns heima ef honum líkar ekki frjáls umræða á Íslandi, sem er enn frjálst land.

Sönglkeppni Stór-Evrópu að niðurlotum komin

 

Við getum ekki ætlast til þess að grillbrúnaðar ljóskur frá Íslandi, með hrossatennur, hafi vit til þess að sjá, að þær taka þátt í mannréttindabrotum Azerbaijans með því að syngja Never forget í 40 þóknanlegum stíltegundum ofan á rústum fátæklinganna í Bakú.

Jónsi og Gréta Salóme geta auðvitað ekkert gert að því að blondínur hafi einatt bláeygð gen og geti hvorki hugsað gagnrýnið, afstætt né sjálfstætt. En Amnesty International er hins vegar of seint á ferðinni í mótmælum sínum, og sér til skammar sem oft áður.

Eins vegar vekur það undrun manns, að fulltrúi Íslands hjá ECRI, hinn hjartahreini síra Baldur Kristjánsson, í Þorlákshöfn, geri ekki neitt út af málinu hjá ECRI. Azerbaijan er einnig meðlimur í þeirri stofnun sem berjast á gegn kynþáttafordómum og öðru óþoli og mismunum og órétti fyrir Evrópuráðið (Council of Europe). Baldur blandar oft saman Samfylkingarpólitík og ýmsum öðrum hlutum, og ætti því að geta haldið eldræðu yfir Salóme og Jónsa sem eru að skemmta lýðnum, meðan Azerbaijönsk yfirvöld traðka á honum fyrir utan loftkælda söngvahöllina í Bakú.

Er annars nauðsynlegt að hafa Síra Baldur á endalausum mannréttindafundum í Strasbourg ef hann gerir ekkert neitt á Íslandi nema verja Samfylkinguna og sjálfan sig gegn offorsi Vantrúarfylkingarinnar, og það jafnvel þótt almenningur þessa lands finnist hann fótum troðinn eins og fólk í Azerbaijan. Með botnrotna íslenska stjórnmálamenn og löggu on the teik er ekki við öðru að búast en að brátt verði farið að berja á Íslenskum "lýð"sem leyfir sér gagnrýni á Jóhönnu og áhöfn hennar TF-HOR.

Söngvakeppni Evrópu ber að leggja niður. Þetta er, og hefur lengi verið, dýr skrautsýning fyrir tildurrófur, fábjána og kjánalega uppblásinn þjóðernisrembing fyrrverandi Austantjaldslanda.

Eru hattar bannaðir í Litháen - eða er gyðingahatur þar enn vandamál ?

Ég kom í fyrsta skipti til borgarinnar Kaunas um síðustu helgi og sótti þar tvær ráðstefnur. Reyndar var mér nú aðeins boðið á eina ráðstefnu, og þar hélt ég fyrirlestur um þann ágæta mann Åge Meyer Benedictsen, sem ég hef áður greint frá hér á blogginu.

Frásögn af ráðstefnunni, sem ég gerðist boðflenna á, en hún var reyndar opin öllum og var boðið til hennar af ríkisstjórn Litháens, hef ég birt á ágætri og mjög nauðsynlegri vefsíðu Dovid Katz fyrrverandi prófessors í Jiddísku við háskólann í Vilníus, sem ber heitið DefendingHistory.Com.

Gagnrýnisrödd Dovid Katz olli því að hann missti embætti sitt í Vilníus, þótt það sem hann upplýsi á heimasíðu sinni sé nauðsynlegur sannleikur. Sá sannleikur, að heimamenn í  Litháen, Lettlandi og Eistlandi hafi stundað fjöldamorð á gyðingum í miklum mæli, áður en að Þjóðverjar réðust inni í landið árið 1941, er greinilega erfiður sumum borgurum í þessum löndum og ríkisstjórnum. Þið munið kannski hann Mikson? Hér getið þið skoðað ágæta síðu Holocaust Atlas of Lithuania um fjöldamorðin á gyðingum í Litháen árið 1941.

Ég var um helgina nærri gerður brottrækur úr borgarráðssalnum í ráðhúsi Kaunas, einungis vegna þess að ég var með hatt, og maðurinn, sem réðst að mér, upplýsti mig að ég væri ekki í sýnagógu, samkunduhúsi gyðinga.

 1

The man, who attacked me

 2

 3

 4

 5

Gamli durgurinn (1-3) í brúngræna jakkanum á réðst að mér að tilefnislausu, því ég var með írskan hatt úr tweedi (newsboy hatt) og sömuleiðis upplýsti hann mig að ég væri ekki í samkunduhúsi gyðinga, og endurtók í sífellu orðin "nera sinagóga". Eftir að hann skipaði mér að taka hattinn ofan, sem ég tók ekki í mál, arkaði hann að tveimur vinum sínum í salnum og hvíslaði eitthvað í eyru þeirra. Loks hóf hann að ljósmynda mig. Mest var af gömlu fólki í salnum (4), en ungu fólki hafði einnig verið safnað saman (5) og hafði ráðuneyti boðist til að aka þátttakendum og sér í lagi ungu fólki á staðinn. Stækkið myndirnar með því að klikka á þær.

Ég heimsótti líka samkunduhús gyðinga í Kaunas þegar ég fékk mig fullsaddan af ráðstefnunni í ráðhúsi Kaunas.

Þetta er svo gesturinn í Kaunas með alveg eins hatt og þann sem hann bar í bæjarstjórnarsalnum í Kaunas 19. maí 2012

Hér má lesa grein mína um það sem ég upplifði á ráðstefnu fólks sem hyllti mann sem var forsætisráðherra í litháískri leppstjórn nasista, sem sumarið 1941 undirritaði lög sem gerði mögulegt að smala gyðingum í gettó, að byggja fangabúðir fyrir gyðinga og afnema réttindi þeirra sem Vytautas hinn mikli gaf þeim þegar á 14. öld.  

Litháen er ekki stætt á ósóma eins og að hylla einn helsta skósvein nasista og Quisling landsins, og veita honum heiðursútför. Í kjölfar þeirrar árásar sem ég varð fyrir í Kaunas ætla ég með málið til Evrópusambandsins og Evrópuráðsins. Ríkisstjórn lands sem hyllir meðreiðarsvein verstu morðingja 20. aldar er ekki húsum hæf.

Ekki var Jóni Baldvini Hannibalssyni forðum bannað að bera hatt er hann var hetja í Litháen

 

Åge Meyer Benedictsen, sá ágæti maður, gekk líka iðulega með hatt

Af Barbídúkku Samfylkingarinnar og öðru dóti

 

Mér finnst heldur til mikið talað um þessa Samfylkingarþóru og forsetadrauma hennar. Hún minnir mig nú mest á snobbaða Barbídúkku af ruslahaug 7. áratugarins, eða miss DDR 1978. Maðurinn hennar er óneitanlega nokkuð líkur afdönkuðum, gráhærðum aksjónmanni sem er búinn að ganga frá því sem honum var ætlað að ganga frá, fyrir aldur fram. Byltingin í sínu fínasta pússi - The Gucci Revolution. En látum ekki útlitið villa okkur sýn.

Mér finnst menn gera mjög lítið úr ættgarði forsetaframbjóðendanna í þetta sinn. Ég hef skrifað tvær blogggreinar til að bæta úr því hér og hér. Þær fjölluðu um ættir eins af álitlegri frambjóðendunum, Ara Trausta Guðmundssonar, og virðist það hafa valdið hríðminnkandi vinsældum hans um allt land, nema það sé vegna þess að hann er ekki með barni eins og Samfylkingarþóra.

En auðvitað á ekki að dæma menn eftir bumbunni eða ættgarðinum, en frekar hinu sem þeir hafa áorkað. Hugsið ykkur ef menn væru að pæla í því að í ætt Samfylkingarþóru væri graður satýr sem frelsaði Eystrasaltríkin undan oki Sovétrússa eftir að hafa sjálfur verið í upplýsingavinnu fyrir Rússa  á kiðlingsárum sínum. En ljóst er þó, að Þóra Samfylkingarinnar er með sömu augun og frændi hennar, satýrinn glaði.

Ástþór, nei ég ætla nú ekki að nefna hann, en mér þótti það billegt hjá honum að draga nú fram fermingarstúlkuna Natalíu frá Rússíá, sem hann segist hafa verið kvæntur á 10 ár. Lágar tölur eru greinilega heldur ekki sterkasta hlið Ástþórs Magnússonar.

Í miklu framboði barbídúkka og afkomanda gyðinga frá Þýskalandi og sjálfskipaðra messíasa, svo ég nefni nú þá helstu, þá líst mér nú enn best á Ólaf Ragnar með alla sína mannlegu galla - nema þá að þjóðin vilji í barbíleik á Bessastöðum með Þóru og Svavari?  

Félagsskapur í Litháen leitar íslenskra meðlima

 

Ég er meðlimur í félagsskap í Litháen, Vinum Åge Meyer Benedictsens, sem vill halda minningu og heiðri íslenskrar þjóðhetju á lofti. Nei, er tala um Jón Baldvin, sem um þessar mundir hvílir sig bak við sól sína, heldur Åge Meyer Benedictsens.

Åge Meyer Benedictssen (1868-1927) hef ég lítillega nefnt áður hér og hér, en móðir hans var íslensk og fæddist í Hæstakaupstað (Ísafirði), en faðir hans var danskur gyðingur.

Åge Meyer var á sínum tíma þekktur ferðalangur, þjóðfræðingur, málfræðingur og alþýðufræðari í Danmörku. Hann ritaði fjölda áhugaverðra bóka, m.a. um Ísland. Eitt þekktasta verk hans, Et Folk, Der Vaagner (1895),  fjallaði um Litháen og nauðsyn þess að litháíska þjóðin fengi frelsi og sjálfstæði.

Það eru enn ekki nóg af Litháum sem vita um þennan félagsskap í Litháen og hann vill líka fá félagsmenn frá Íslandi, líka Jón Baldvin. Ég er að fara á þing félagsins í Kaunas síðar í þessum mánuði, og vona þá að heyra að Íslendingar hafi skráð sig í félagið.  

Félagar geta menn orðið með því að hafa samband við Dr. Svetlönu Steponoviciene i Vilnius,  [e-mail],  sem margir á Íslandi þekkja fyrir þýðingar sínar á íslenskum bókmenntum. Félagsgjöld er ekki há. Að gerast félagsmaður í Vinum Åge Meyer Benedictsens er góð leið til að kynnast Litháum, sem eru mjög fjölbreytt þjóð sem enn er að móta frelsi sitt eftir 20 öldina sem lék þá illa.

Heimsmaður eins og Åge Meyer Benedictsen, sem var Dani og Íslendingur af gyðingaættum, og var talsmaður minnihlutahópa og smáþjóða,  er einn besti Litháensvinur allra tíma. Undir merkjum hans er hægt að hafa áhrif á góða þróun í Litháen, þar sem allir geta lifað saman, lært af sögunni og mistökunum sínum og ekki síst Litháar sjálfir.

Ég hef alltaf litið á Litháen sem þjóð minnihlutanna. Ef þeir lifa saman án þjóðernisrembu og haturs og sögubrenglunar sem leiðir til öfga, spái ég Litháum góðs farnaðar. Litháen er safn af dugmiklum þjóðarbrotum og án þeirra allra er ekkert Lithaugaland. Land hinna lituðu hauga, lands hins mismunandi fólks.

En...

 í dag er ástandið ekki gott í Litháen. Menn sem tala máli litháískra gyðinga eru kallaðir "Talibanar". Helför gyðinga, sem margir Litháar tóku þátt í, er líkt við ódæðisverk Rússa meðan þeir stjórnuðu landinu. Því er einfaldlega ekki hægt að líkja saman. Vissulega frömdu Sovétrússar andleg þjóðarmorð í baltnesku löndunum og fjöldi fórnarlamba var stór. En  í dag ættu menn að hafa lært af mistökunum. En svo er ekki. Ríkistjórnir Litháens, Lettlands og Eistlands leyfa göngur nýnasista undir því yfirskini að þeir séu að minnast frelsishetja landa sinna. Sumar þeirra frelsishetja sem menn dýrka í Baltnesku löndunum höfðu stundað morð á gyðingum, áður en Þjóðverjar hertóku Baltnesku löndin. Enn aðrir unnu ötullega með þjóðverjum í morðverksmiðjum nasismans.

Frjálsum þjóðum, sem eru meðlimir í Evrópu og NATO, er ekki stætt á því að dýrka morðingja gyðinga, eins mikilvægasta minnihlutans í Litháen gegnum tíðina. Það þýðir ekki að nota sovétaðferðir í Baltnesku löndunum, nú þegar Þjóðirnar eru komnar inn í ESB, NATO og annan félagsskap. 

Nýlega var reynt að stöðva gagnrýnisrödd prófessors Dovid Katz, prófessors í jiddísku við háskólann í Vilníus, sem heldur úti heimasíðu http://defendinghistory.com/ um þá sögufölsun sem fer skipulega fram í baltnesku ríkjunum með fulltingi og stuðningi yfirvalda. Dr. Katz var úthýst úr embætti sínu! Það er gamalkunn sovétísk aðferð, en það vantaði bara gúlagið!

Félagar í LAF smala saman gyðingakonum í Kaunas árið 1941

 

Nú síðast standa litháísk yfirvöld í ströngu við að flytja jarðneskar leifar Juozas Brazaitis (Ambrazevičius) til Litháen, þar sem grafa á þær í Upprisukirkjunni í Kaunas. Brazaitis, sem dó í BNA árið 1972 var um tíma strengjabrúða þjóðverja, forsætisráðherra í litháískri ríkisstjórn sumarið 1941, sem stofnuð var af LAF (Framvarðarsveit Litháískra aktívísta). Félagsmenn LAF tóku þátt í grimmdarlegum morðum á gyðingum landsins áður en að Þjóðverjar ruddust inn í landið. Nú á að heiðra minningu félaga úr morðsveitum í kirkju í Kaunas, eins og hann væri þjóðhetja. Hve lágt geta menn sokkið? Mæli ég að  með að menn lesi þessa grein, eftir Leonidas Donskis, fyrrv. prófessor í sagnfræði í Kaunas sem nú situr á Evrópuþinginu

Öfgafullir þjóðernissinnar og nasistar í skrúðgöngu á Fullveldisdegi Litháa, 11. mars sl. Boðskapurinn er greinilegur Í dag gatan - á morgun Þingið (Seimas). Sumir í göngunni báru hvít armbönd eins og þau sem LAF notaði er þeir myrtu gyðinga. Sjá hér

 

Mín von er sú, að íbúar í Litháen sjái, að Åge Meyer Benedictsen, sonur danska gyðingsins og íslensku kaupmannsdótturinnar, sé góð hetja. Åge Meyer Benedictsen er tilvalin þjóðhetja fyrir Litháa. Ég er einnig viss um að Åge Meyer Benedictsen, sem elskaði landið Lietuva svo heitt, hafi lítið kært sig um árlegar skrúðgöngur öfgamanna sem vilja minnihluta feiga eða þjóðarmorðastofnun sem um tíma hafði nýnasista starfandi sem sérfræðing. Hann hótaði að myrða þingmenn í Lithauen í Facebooksíðu sinni. Åge Meyer Benedictsen hefði ekki kært sig um að sjá stjórnmálaflokka á þingi frjálsrar Litháíen sem berst gegn rétti samkynhneigðra og rétti gyðinga til þess að saga þeirra í landinu sé ekki skrumskæld af frumstæðum þjóðarrembingi.

Velkomin í Vini Åge Meyer Benedictsens.

Á Íslandi er saga Fischers lygasaga

 

Í gær kom út bók Helga stórmeistara Ólafssonar um síðustu ár Bobby Fischers á Íslandi. Óska ég skólastjóra Skákskólans til hamingju með bók sína. Þótt ég hafi ekki lesið bókina, verð ég strax að lýsa áhyggjum mínum. Helgi var að sögn náinn vinur Fischers. Nánir vinir eru ekki alltaf besta heimildin um menn.

Síðustu ár Fischers einkenndust því miður ekki af skáklistinni, eins og góðir menn höfðu vonast til, með því að hjálpa honum til Íslands. Fyrir utan að vera alvarlega sjúkur líkamlega, var Fischer einnig andlega vanheill. Mikill tími hans og meintrar konu hans, Myioko Watai, fram að komunni til Íslands árið 2005, fór í að halda úti vefsíðu í Japan. Vefsíða þessi innihélt mestmegnis frumstætt andgyðinglegt efni. En þar voru einnig birt bréf til fyrirmenna á Íslandi. Er Fischer kom fram í fjölmiðlum síðustu árin, notaði hann sérhvert tækifæri sem gafst til að lýsa andstyggð sinni á gyðingum, t.d. á fyrsta blaðamannafundi sínum á Íslandi.

Haturssíða sú sem Fischer og Watai héldu úti í Japan var lokað eftir dauða Fischers, en Ríkissaksóknari neitaði að lögsækja Fischer fyrir þessa síðu, sem var brot á hegningarlögum. Hún hefur skilið eftir sig spor eins og allt annað á veraldarvefnum, sem kastar ljósi á ýmsa hluti.

Eins og Íslendingum er kunnugt um, erfði Miyoko Watai Fischer. Hæstiréttur tók gilda japanska pappíra sem sýndu að „brúðkaup" Fischers og Watai sem átti að hafa átt sér stað í fangelsinu í Japan 2004, en að hjónavígslan hefði fyrst verið "samþykkt" árið 2005.

Vandamálið er bara, að þegar Fischer á að hafa kvænst Watai í fangelsi árið 2004, gat Fischer ekki, og mátti ekki samkvæmt japönskum lögum (sjá hér), kvænast japönskum ríkisborgara.

Fischer hafði verið tilkynnt af innflytjandayfirvöldum á Narita-flugvelli og dómsmálaráðuneyti Japans þann 13. og 15. júlí 2004, að hann væri ólöglegur innflytjandi, sjá hér og hér. Þess vegna var hann í varðhaldi í Japan. Samkvæmt japönskum lögum geta ólöglegir innflytjendur ekki kvænst eða gifst japönskum þegnum, og sérstaklega ekki ef hinn ólöglegi innflytjandi situr í varðhaldi japanskra yfirvalda eins og Fischer gerði.

Ég hef margoft sýnt fram á hér á blogginu (sjá t.d. hér og hér), að Fischer talaði um Miyoko Watai sem vinkonu (friend) sína, löngu eftir að hann á að hafa gifst henni. Ég og aðrir telja að Kanadamaðurinn John Bosnitch, sem var vitni við réttarhöld í erfðamálinu, hafi farið með rangt mál í íslenskum réttarsal um vígslu Myiako Watai og Bobby Fischers. Í bréfi til Davíðs Oddssonar dags. 26. nóvember 2004, kallar Fischer meira að segja Watai "vin" sinn, þó hann eigi samkævmt upplýsingum fyrir Hæstarétti að hafa verið kvæntur henni á þeim tíma, sem bréfið til DO utanríkisráðherra var skrifað.  

Nýkvæntir menn tala nú einu sinni ekki um konur sínar sem vini í opinberum bréfum. Það kórónar allt, að kona Fischers skrifaði sjálf bréfið - og gerði greinilega engar athugasemdir við "vinfangið". Sjá mynd efst, þar sem ég hef litstrikað kjarna málsins.

Þessi gögn og önnur er búið að fjarlægja af internetinu, en það sem eitt sinn fer á veraldarvefinn hverfur þaðan aldrei.

Ég tek enn einu sinni fram að ég álít að Hæstiréttur Íslands hafi látið leika á sig í erfðamáli Fischers, nema að dómarar hafi dæmt gegn betri vitund. 

Ég er líka viss um að þær upplýsingar sem hér birtast eru ekki með í bók Helga Ólafssonar um vin hans Bobby Fischer. Vinir segja ekki endilega sannleikann. Ég álít að upplýsingar þessar hefðu átt að vera með gögnum í erfðamáli Fischers. 

Getur verið að íslensk yfirvöld og dómkerfi hafi ekki rannsakað málið til hlítar? Ég tel ljóst að arfurinn eftir Fischer hafi farið á rangar hendur og íslenska kerfið hafi verið snuðað, enn eina ferðina - eða viljað láta snuða sig, sem virðist mjög ríkt í Íslendingum.

Skák mát!

Kynvillufréttir

 

Dönsk kona verður að manni á Íslandi, og nú verður greinilega farið að bjóða upp á kynskiptingatúrisma á Íslandi.

Vísir.is greinir frá Rikke Arnes, danskri konu sem kom til Íslands og uppgötvaði að Íslendingar senda hugskeyti þegar þeir aka bifreiðum. 

Rikke Arnes, (sem líklega er frá Árnesi), hefur ekki tekist að læra þessa list Íslendinga sem felst m.a. í að þeir þurfa ekki að gefa stefnuljós.

Frú Arnes má þó vel við una, því eftir síðustu ferð sína til Íslands er hún/hann orðin að karli. Vísir.is byrjar frásögnina af ferð Rikke til Íslands, þar sem hún er kvenkyns, en þegar hún er búin að rausa um hæfileika Íslendinga í telepatíu er hún orðin karlkyns. Geri aðrir betur.

Sjáið þessa makalausu grein Vísis.is, sem greinilega hefur ekki ráðið til sín best gefnu blaðamenn landsins, með því að stækka myndina efst. Varist þó, ef þið gerið það, því þá fara stefnuljósin í gang á bílnum og fiðringurinn gæti orðið annar en hingað til.

Rikke ville være mere glad for Island, hvis flere islanske bilsister blinkede til hende: "Islændingene er uden retning", siger Rikke