Dúkkuleikur

 

Vigdís fyrrverandi forseti hunsaði Sigrúnu Pálínu í partíi í Kaupmannahöfn og er Sigrúnu Pálínu það  alls ekki að skapi. Reyndar voru það vonbrigði, já, mikið áfall, ef nota skal orð hennar sjálfrar.

Ég veit orðið ekki hvað ég á að halda, eða hverju trúa skal, en ég get ekki fengið mig til að trúa því að hún Vigdís okkar hafi verið með hund við konu sem hefur orðið hefur fyrir kynferðislegu aðkasti frá manni, sem sem síðar varð biskup Íslands og sem nú er beltissylgja andskotans í Southpark. Hvar stendur það í samræmi við kvennabaráttu forsetans fyrrverandi. En kannski fáum við afsökunarbeiðni frá Vigdísi á morgun, þar sem hún harmar hunsið í sér. En ég tel Vigdísi hafa góða dómgreind.

Ég er að selja Barbídúkkur hér í hallærinu, og tek á móti pöntunum. Hún Barbí blessunin, hefur nú lengstum verið talin frekar lélega kvenímynd, heimsk ljóska með furðulega líkamsbyggingu. Ekki líkleg til að verða forseti. Ég hef þess vegna reynt að færa Barbí í siðlegra mót. Ég kalla hana heilaga Barböru. Ég á hana til sem prest, predikara, nunnu, biskup, fornleifafræðing og lesbíu.  Með fylgir kaleikur, oblátur, messuvín, tic-tac töflur, grafskeið, hæðamælingartæki og ýmislegt annað. Ég sé fram á að þessar dúkkur verði mjög vinsælar meðal femínista og dætra þeirra. Þær sýna okkur framtíð kirkjunnar á Íslandi.

Til að koma í veg fyrir algert kvenveldi í nýju Barbí-línunni, er ég einnig að velta mér fyrir mér, að setja Ken á markað undir nafninu síra Lárentíus. Fyrirmyndin er sóknarprestur í Hafnarfirði, sem er miklu skilningsríkari en Vigdís þegar að konum kemur. Ég mun blanda honum saman við Yves heitinn Saint Laurent með smá Carlos Ferrer sem krydd. Síra Lárentíus er skilningsmikill maður, sem hlustar gjörla á það sem menn segja, hunsar engan og tollir í tískunni. Hans fylgihlutir verða biblía, riffill, þota, rakspíri, rúgskinnsskór og umsókn til biskupsembættisins, sem glóir í myrkri. Það góða við þetta val er að Barbí getur notað hluti Lárentíusar og Lárentíus getur gengið í fötum prestmaddömunnar. Heilög Barbara verður því ekki eins mittismjó og hin syndsamlega, barmastóra Barbí.

Síra Lárentíus?

Síra Lárentíus?

Ég var reyndar að hugsa um að búa til Samfylkingar- og VG Barböru, en hætti skiljanlega fljótlega við það, en ég er að hugsa um að búa til Jón Bjarnason sem vúdúdúkku fyrir meðlimi ríkistjórnarinnar og Jón Baldvin Hannibalsson. Þau eru öll á nálum hvort sem er.

Hafið samband ef þið viljið eignast Heilaga Barböru, Síra Lárentíus Guðríðarson eða Jón Bjarnason. Ég á þau líka í limited edition. Hafið bara samband á [e-mail]

Snorri Sturluson veginn í kirkjunni í Reykholti

Í anda sumra kollega minna á Íslandi sletti ég hér dálitlu agúrkusalati: Snorri Sturluson var veginn í kirkjunni í Reykholti árið 1241, þar sem hann var að drekka af messuvíni úr forláta glerbikar frá Frakklandi. Hann missti glasið, sem brotnaði, og lét þá þessi orð, sem ekki hafa orðið fleyg, falla: "Verið sparsamir á vínið, piltar". Hné han svo niður og var örendur.

Ég leyfi mér að álykta svo fjálglega, þar sem í kirkjurúst einni í Reykholti hafa fundist brot úr vínglasi úr gleri. Líklegt er, að Skúli jarl hafi gefið Snorra glasið og fimm önnur árið 1238 úti í Noregi, um leið og hann gaf honum jarlstignina. Gissur Þorvaldsson, tengdasonur Snorra, sá glösin og vildi eignast þau, (eða réttara sagt kona Gissurar). Hann eignaðist fimm, því það sjötta datt á gólfið í holrýminu undir kirkjugólfinu, þar sem Gissur og ESB-sinnar 13. aldar réðust að Snorra og drápu hann. Hafði Snorri þá nýlokið að gefa út Heimskringlu og var enn að halda upp á það eins og rithöfundar eiga það til að gera. Gissur Þorvaldsson tæmdi síðan vín- og ölkjallara Snorra, sem var undir kirkjugólfi. Hafður þar til öryggis. Gissur naut góðs af veigunum er hann undirbjó Gamla Sáttmála.

Snorri veginn. Lýsing úr Borgarhandriti,  AM 100 Foolio.

Ólafur forvörður telur lýsinguna falsaða, enda er tölvulykt af henni

 

Nú hefði þessi kenning verið ágæt og vel gjaldgeng í fréttir RÚV-Sjónvarpsins, eins og konan með sjúkdóm fílamannsins, sem að sögn fannst að Skriðuklaustri nú fyrr í sumar, eða eskimóakonurnar sem fundust líka þar eystra fyrir nokkrum árum síðan. Þær fréttir, eins og margar aðrar furðufréttir RÚV, eru lýsandi dæmi um það ástand sem skapast er fréttamenn og fornleifafræðingar hafa misskilið hlutverk sitt og búa til fréttir í stað þess að greina frá þeim. Alveg er ég viss um að monsignor Waage i Reykholti hefði haldið kaþólska messu yfir þessum glerbikar Snorra, ef einhver leiðinlegur fornleifafræðingur hefði ekki skriftað hjá honum og sagt honum í trúnaði, að bikarinn sem fannst í gólfinu í kirkjurústinni í Reykholti væri í raun frá 14. öld, en ekki þeirri 13. Bikarinn er því miður frá 14. öld. En hverju skiptir ein öld á meðal fornleifafræðinga? Í mörg ár hafa menn sagt að bærinn að Stöng í Þjórsárdal hafi farið í eyði árið 1104, þegar það rétta er, að bærinn fór í eyði nokkru eftir 1200. Lesið um það hér (niðurhölunin gæti tekið nokkurn tíma, ef tölvan ykkar er frá tímum Snorra eins og mín).

Glerbikarinn frá Reykholti, eða réttara sagt brotin úr honum, voru til sýnis í Þjóðminjasafninu í heilt ár (2009) á lítilli sýningu sem fjallaði um allar rannsóknirnar á guðshúsum í góðærinu í fornleifarannsóknum á Íslandi, sem nú er víst lokið vegna fjárhagsvandans á Íslandi. Sýningin bar heitið Endurfundir. Á sýningunni mátti finna brot af bikarnum úr Reykholti í glerskáp. Afar fátæklegar upplýsingar fylgdu. Reyndar stóð í sýningartexta, að glasið væri frá 13.-14. öld, sem er ekki alveg rétt. Sérfræðingar telja að minnsta kosti, að vínglös þessi séu frá tímabilinu 1300-1350. Snorri gæti því ekki með góðu móti hafa drukkið af þessum glerbikar, nema að hann hafi drukkið í gegnum einhvern. 

Það furðaði mig, er ég sá þessi merku glerbrot úr Reykholti í fyrsta sinn á Þjóðminjasafninu í fyrra, að þar var því haldið fram að glasið hafi verið altariskaleikur. Glerílát frá þessum tíma, sem og síðar, gátu ekki verið vasae sacrae, eða heilög ílát, á altari í kaþólskum sið á miðöldum. Sakramentin, líkama Krists, varð prestur að bera fram í ílátum úr góðmálmi. Oblátuna, líkamann, á patínu og vínið, blóðið, í kaleik úr silfri eða gulli.

Glerbikarinn hefur því sennilegast brotnað í kirkjunni í hefðbundinni fornicationi ecclesiae. Margir Íslendingar eru sem kunnugt er komnir af kaþólskum biskup og margir hverjir líka af ábótum sem stunduðu saurlifnað. Kirkjur landsins voru fyrr á tímum oft ekki mikið betri en gluggalausa kompan í Bústaðakirkju, ef sögur af  henni er eru sannar. Það þarf þó ekki neina sannleiksnefnd til að segja meira um glerbikarinn frá Reykholti, eða það sem fornleifafræðingarnir þar vita greinilega ekki og miðla ekki til fólksins í landinu. Hér skal þó gaukað að lesendum smábitum, sem vantaði í upplýsingarnar fyrir"sauðheimskan" almúgan á Þjóðminjasafni Íslands:

Bikarinn frá Reykholti er mjög líklega franskur. Svipuð glös hafa t.d. fundist í Hollandi og á Bretlandseyjum.  Sjáið myndina efst.

Glerbikarar, sem fannst í kastalanum Niewendoorn norður af Alkmaar í Hollandi og í rústum Ludgershall kastala í Wiltshire á Bretlandseyjum, gefa góða hugmynd um hvernig svona glös litu út óbrotin. Þetta hafa verið dýrindis hlutir, sem líklega hafa kostað hátt í kýrverð. En evrópsk samhengi glerbikarsins í Reykholti hefur greinilega ekki verið mikið áhugamál fyrir þá sem rannsakað hafa fornleifar á síðustu árum í Reykholti.

Það vekur athygli mína, að á vef Skálholtskirkju var því haldið fram nýlega, þegar kirkjan fékk nýjan kaleik í gömlum stíl, að kaleikar hafi fyrrum verið úr gleri, tré og leir. Þetta er hið mesta rugl. Það var ekki fyrr en eftir 1962 að kaþólska kirkjan leyfði kaleika úr öðru efni en góðmálmum eða gylltum málmblöndum. Á Íslandi er reyndar til kaleikur úr kókoshnotu með silfurumbúnaði, sem er úr lútersku kirkjuhaldi.

Almenn kirkjusaga er kannski ekki kennd lengur á Íslandi, og greinilegt er að fornleifafræðingurinn, sem setti glerbikarinn á sýninguna á Þjóðminjasafninu, er heldur ekki sleipur í miðaldafræðum, enda hefur það sýnt sig áður, og býst ég við því að hún taki þeim dómi ekki illa, enda þaulvön að venja aðra um slæleika í fræðunum, eins og frægt er orðið og dómur fallinn um. Í því máli sakaði fornleifafræðingurinn, sem fann "glerkaleikinn" í Reykholti, og sem sat í ráðningarnefnd á vegum HÍ, dr. Bjarna Einarsson fornleifafræðing um að vera aukvisa í fræðunum, sem er auðvitað fordómar og mannorðsdráp af verstu skúffu. Síðar, þegar Bjarni hafði verið veginn, var ráðinn maður að virki viskunnar á Íslandi, sem ekki er einu sinni fornleifafræðingur, sem stelur kenningum annarra og situr sem fastast á stóli lektors í fornleifafræði við HÍ. Taka verður fram að Bjarni hefur fengið uppreist æru. Sjá: http://www.haestirettur.is/domar?nr=2781

Nú verður ekki meiri sannleika hellt í barmafullan bikarinn frá Reykholti... en auðvitað álíta einhverjir að þetta sé eitur og verður saga bikarsins í Reykholti örugglega skráð án þess að þessi skvetta verði nefnd. 

Skál!

Heimsókn mín í fjármálaráðuneyti Hollands

Ég var nýverið í Hollandi, nánar tiltekið den Haag. Borginni, sem er öllum til hags nema Íslendingum. Við fjölskyldan fórum þangað á Skódanum okkar stútfullum af evrum. Þetta var svona ferð sem aðeins hörðustu ESB-sinnar á Íslandi geta látið sig dreyma um í votum draumum sínum. Þetta  var lúxusferð í alla staði. Gist  var á **** hóteli og var dulítill íslendingabragur á útgerðinni. Svona ferðast flestir nágrannar mínir nú ekki, enda Danir, og sérfræðingar í ódýrustu ferðunum, sem þeir kvarta svo og röfla yfir í heilt ár á eftir.  

Eftir að við vorum komin til Puttgarten brunuðum við eftir ESB-hraðbrautum Þýskalands, sem Hitler lagði grunnin að. Við tókum ekki eftir því, að við keyrðum inn í Holland. Markmiði Hitlers var greinilega náð. Hollendingar halda greinilega að fáni þeirra sé hringur gulra stjarna á bláum fleti. Tálsýn, sem foringjar ESB, Þjóðverjar láta ýmsar þjóðir lifa í. Stjörnurnar eru öllu fallegri en hakakrossinn.

Bíllinn var geymdur í bílageymslu hótelsins, enda ekki mikið að hafa upp úr því að aka um Holland. Við notuðum lestirnar. Við "uppgreiduðum" herbergið í Executive Suite, enda karlinn sem þetta skrifar nýorðinn 50 ára og þarf ótakmarkaðan lúxus það sem eftir er. Hið ljúfa líf í 9 daga. Sól- og sjávarböð voru stunduð í Scheveningen, meðan veður leyfði. Daglegar verslunarferðir og við átum auðvitað frábæran mat í öll mál. Allt fyrir safaríkar og nýprentaðar evrur. Það var ódýrara að borða úti í Hollandi en að kaupa í matinn í Danmörku. Vaskurinn er eðlilegur í Hollandi. 

Þar sem ég nota sjaldan evrur dags daglega, þurfti alltað að segja öllum að ég væri ekki frá Evrozone, þegar ég var að telja smámyntina í liðið. Þá var spurt, hvaðan við kæmum? Danmörku svaraði ég um leið og ég reyndi að yfirgnæfa soninn sem gjabbaði: „and Iceland - He is from Iceland, he is Icelandic". Sonur minn er óþægilega greindur miðað við aldur. Ef uppgötvaðist að ég væri "Icelandic", var ég var hræddur um að þá yrði hreytt einhverju í mig um Icesave og mér kastað í nærliggjandi síki.

Þegar ég var barn, hitti ég fólk í Hollandi, sem var fullvisst um að Ísland lægi norður af Finnlandi. Nú vita Hollendingar hvað Ísland er. Það er ógreidd skuld norður af Englandi, þökk sé ICESAVE glæpamönnunum. Er annars búið að handtaka þá?

Einn morguninn fór ég smá könnunarferð með strákinn minn, meðan frúin og dóttirin Lea fóru að kaupa föt og skó til að fylla Skódann. Allt var ódýrt, því sumarútsölur voru í fullum gangi. Það er líka kreppa í Hollandi. Ég fór á nokkra staði, sem ég sá síðast með föður mínu á yngri árum, en hann bjó í den Haag frá 1938-1943 og svo aftur eftir 1945, eða þangað til hann fluttist til Íslands í byrjun 6. áratugarins.

Ég og Rúben, sonur minn, komum við í Fjármálaráðuneyti Hollendinga á Koorte Voorhout í den Haag, eftir að hafa skoða samkunduhúsið við Prinsessegracht, handan við hornið. Ég fór aðeins inn í afgreiðsluna, og spurði kurteislega, hvort til væri eitthvað aflestrar um Icecave. Vörðurinn hváði. "Ijsscheif", sagði hann og virtist aldrei hafa heyrt um þann fjanda. Hann var hinn vinalegasti og hringdi í tvö símanúmer til að hjálpa mér. Fyrst svaraði einhver, sem var alveg eins óvitaður um þessa stóru skuld Íslendinga og vörðurinn, en benti á ritara, sem upplýsti að þeir sem um Icesave vissu og gætu gefið upplýsingar væru allir í sumarleyfi, en mér var bent á að leita á netinu. Ég sagði þá að það hefði ég gert, en vildi bara fá prentaða skýrslur ef þær væru til. Þeir tóku nafn mitt og fæ ég örugglega einhverja pappíra þegar tímar líða með diplómatapósti, eða þegar vinir Össurar og Svavars heitins diplómats koma úr sumarleyfi. Ég spurði þó ekki hvort þeir þekktu Össur. Taldi ég víst að svo væri. Allir þekkja Össur í ESB.  Ég þakkaði svo fyrir mig og hélt út í sumarblíðuna.

Það var undarleg tilfinning að koma á stað, þar sem krafist var borgunar strax af öllum Íslendingum í evrum. Hollendingar voru nú ekki að flýta sér sjálfir að greiða þá peninga sem þeir rændu af gyðingum landsins, sem lentu í fangabúðum eða misstu líf sitt í útrýmingarbúðum. Það var sama ráðuneytið, sem sá um þá skuld, sem nú krefst þess að Íslendingar greiði fyrir glæpamenn sem leyft var að valsa með skítuga skóna í Hollandi.

 

Frú Irene, börnin og húsið, (bakvið), sem afi minn vann í fram til 1941.

Sandlistaverkin á torginu fyrir framan þinghúsið Binnenhof i den Haag voru frábær, en þau voru gerð eftir frægum listaverkum, hollenskum.

Hljómar eins og Íslendingur

Hverjir aðrir skammast sín fyrir að segja til þjóðernis sín á þessum síðustu og verstu?

Achtung Babies 

Eftirmáli: Einhverjir gætu verið að furða sig á því hvað ég er að fara. Þannig er mál með vexti, að ég bloggaði um þessa frétt á Veröld Morgunblaðsins í gær, um ungan munaðarlausan mann í tweedfötum og með slaufu, er sagðist koma úr framtíðinni þegar hann heimsótti kjarnavinduna í Cern i Sviss. Já, þið finnið ekkert, því fréttin var flutt yfir á Erlendar fréttir klukkutíma eftir að ég bloggaði um hana, sjá hér. En þá hvarf tengingin við blogg mitt og eftir stóð færsla mín með óskiljanlegri athugasemd og mynd af tweedjakka og slaufu, og auðvitað undrandi lesendur. Tæknimálin á moggablogginu eru greinilega í helgarfríi.

Obama í allra kvikinda líki

Það er alveg furðulegt, hvað hann Barack er góður að bregða sér í líki ýmissa minnihlutahópa. Hann er eins og kameljón og minnir mig á Zelig, persónu sem kvennagullið Woody Allen bjó til frábæra mynd um hér um árið. Zelig gat breytt sér í hvaða kvikindi sem er, bara með því að vera í herbergi með þeim í nokkurn tíma. Væri  hann með Skotum, varð hann að Skota með sekkjapípu og án nærbuxna, og hitti hann Kínverja, var hann farinn að afhenda spádómskökur á veitingastað eftir stutta stund. Zelig umbreyttist líka allur í útliti og líktist þeim hópum sem hann átti samræði við. Ef Zelig hefði komið til Íslands, hefði hann hins vegar lent í vanda, því þar eru til svo margar týpur. Hann hefði líklega orðið að sæmilegum geðklofa, með og á móti ESB.

 

Milk and dades in the Embassy of the United States

 

Í viðleitni sinni við að friðþægast við þjóðirnar sem grenja sárt eftir arfleifð Bushmannsins, byrjar Obama á Ramadan. Hann situr líka Seder með fjandmanninum, gyðingunum, á Páskahátíð þeirra. Ég er viss um að hann hafi á sér reðurhlíf, bara til að friðþægja ættbálka á Borneó. Síðast þegar Barack frændi var á Íslandi, sagði hann við Íslendinga að hann væri líkast til samkynhneigður eins og allir Íslendingar. „Power to them", sagði hann, og Time skrifaði strax að Jóhanna væri með völd. Loftur,  bloggarinn sem bannaður er fyrir að segja meiningu sína og nota orð sem standa í íslenskum lögum, segir Barack Obama kynvilltan, en það er bara vegna þess að svo margir í Hvíta húsinu eru "öfugir",afsakið samkynhneigðir, og Barack er einfaldlega að reyna að samgleðjast því fólki líka. Þegar Barack var ungur í Danmörku aðlagaðist hann svo vel Dönum, át flæskesvær og drakk öl, að enginn man eftir honum sem Barack. Þeir kölluðu hann Börge Obamsen. Þeldökkir í Bandaríkjunum segja þó, að hann eigi erfitt með að líkjast þeim.

Nú síðast er komið í ljós að hann Barack er meira en lítið skyldur Hitler. Afar sérstakur sérfræðingur við kaþólskan háskóla í Belgíu, landinu þar sem Ólafur Skúlason yrði talinn til dýrlinga án sannleiksnefndar, hefur fundið út eftir að hafa ofsótt ættingja Hitlers, að negrar (og gyðingar) séu skyldir Hitler bölvuðum - eða þannig hafa blaðamenn túlkað hlutina, því ekki fer fyrir miklum gáfum hjá fólki í þeirri stétt, þó þeir eigi mjög auðvelt með að umbreytast, eins og stjórnmálamenn, sem eru flestir psykópatar eins og sannað þykir, og nefni ég engin nöfn, enda óþarfi.

Óbama borðar með gyðingum, sjáið hvernig nefið stækkaði.

 

Ég tek eftir því, að imam sá, sem sendur var til Íslands frá Alazar háskólanum í Kaíró til að hafa andlega umsjón með íslenskum múslímum í erfiðri „föstu" þeirra, er ekki á myndinni með múslímunum í sendiráði Bandaríkjanna. Kannski er hann eins og Zelig og hefur umbreyst í kvenprestinn á myndinni. Líklegra tel ég þó að bóklærður maður frá íslamístískum háskóla, þar sem daglega er lýst frati á Bandaríkin í bænagjörningi, eigi erfitt með að sýna ásjónu sína í sendiráði umbreytingsstjórnar Barack O‘bamalams, þó forsetinn sé dálítið múslímskur.

 Imam Bayildi al Islandiah

 

Ég vona að íslenskir múslímar hafi ekki umbreyst í sendiráði Bandaríkjanna í gær. En heyrt hef ég, að sumir þeirra vilji helst ekki missa Kanana, t.d. Írakar. Hverjum langar að deyja drottni sínum á tímum mestu umbreytinga í sögu mannskynsins. En þetta eru líka tímar mesta ruglsins í sögu mannkynsins, þar sem milljarðar manna lýsa stríði á hendur heilu þjóðunum vegna skrípómyndar í dönsku dagblaði?

Hvar er annars Bandaríski sendiherrann á myndinni með frétt Moggans? Er þetta ekki sendiráðsfulltrúinn í miðjum hóp múslímanna, suðurríkjagyðingurinn, sem sendi bréfið með listagóðri lýsingu á íslenskum stjórnamálamönnum, sem meintur kvenníðingur í Svíþjóð lak síðar á Wikileakage?

Annars mæli ég með því að bandaríska sendiráðið bjóði mönnum upp á Kók Zero, (ekki Ground Zero), og döðlur næst, því meirihluti þeirra sem bera sömu blóðflokkagerð og Hitler, og ég, og margir múslímar, hafa mjólkuróþol.

Lengi lifi pólitísk rétthugsun

Fastan rofin í bandaríska sendiráðinu

Kristinn Hrafnsson er kona

 

Og þess vegna tel ég að ásakanir í garð Wikivakans Julian Assange séu alveg út í hött. Politiken greinir nefnilega frá því að Kristinn Hrafnsson sé talskona Assange, sem telji að nauðgunarákæra á hendur Assanga sé bara plott hjá vondum körlunum í Pentagon.

Það næsta í þessu máli verður örugglega, að Assange reynist kynlegur kvistur, því einhverjir munu ásaka hann um hommahátt. Rollur á Nýja-Sjálandi undirbúa væntanlega einnig ákæru. Hann hélt líka fyrirlestur þar.

Nú vonum við að Assange sýni fram á sakleysi sitt, áður en Kristinn missir meydóm sinn og verður aftur að karli.

Það væri nú afar aumt, að missa vinnu sína á RÚV, þar sem eru eintómir amlóðar samkvæmt Kristni, til að missa hana svo aftur vegna þess að nýi atvinnuveitandinn hennar (hans) er nauðgari. Hverju lenda konur ekki í að völdum karla?

Þetta er ugglaust setup hjá Wikileak-mönnum til að gera Assange "meira" interessant.

Komum og skoðum í kistuna hans Fischers

Hinn filippseyski lögfræðingur, sem segist gæta hagsmuna Jinky Young, hefur fullan rétt á því að draga atburði  tengda sýnatöku úr gröf Bobby Fischers í vafa.

Gengið hefur verið svo klaufalega frá málinu, að það virðist auðvelt að gera lögmætar athugasemdir við framkvæmd sýnatökunnar úr gröf Fischers.

Exhumation, er þekkt aðferð yfirvalda um allan heim til að ná sýnum eða sönnunargögnum. Eins og orðið ber með sér, er um að ræða aðgerð þar sem líkið og kistan eru grafin upp úr gröfinni og færð til rannsóknar í viðeigandi umhverfi. Á Íslandi fara menn hins vegar að nóttu til, lyfta loki kistunnar og taka sýni úr líkinu in situ. Annars staðar er aðferðin þessi. En eins og allir vita, þá er Ísland alltaf með undanþágu. Íslendingar gera allt öðruvísi enn allir aðrir.

Þegar Þórður Bogason, lögmaður Jinky Young, tala um exhumation á líki Fischers, held ég að enskukunnáttan bregðist honum. Það sem fór fram í kirkjugarðinum að Laugardælum snemma morguns þann 5. júlí 2010 var ekki exhumation, heldur bölvað krukk.

Það er sárbroslegt til þess að hugsa, að miklu almannafé er eytt í þetta mál og það að óþörfu, fyrir afglöp manns, sem ekki greiddi skatta á Íslandi, meðan hann var hér ríkisborgari.

Eftir stendur að Fischer giftist aldrei japanskri konu! Þó að því sé haldið fram að menn hafi orðið vitni að brúðkaupi hans og Watai árið 2004, töluðu sömu aðilar og sögðust verða vitni að brúðkaupi hans um Watai sem unnustu hans árið 2005.

Ég var þegar í janúar árið 2008 búinn að greina frá því hvernig meint brúkaup Fishcers og Watai árið 2004 stangaðist á við það að nánustu vinir Fischers og hann sjálfur töluðu um Watai sem unnustu hans árið 2005.

Það verður gaman að fylgjast með því hvernig Árni lögmaður Vilhjálmsson ætlar sér að sanna hvernig Watai giftist Robert J. Fischer árið 2004, þegar hún var enn unnusta Fischers árið 2005. Vonandi þarf Árni ekki að stunda líkkrukk til að sýna fram á það.

Eftir stendur, að ef lífsýnin úr gröf Fischers innihalda DNA, sem sannar að Targ-bræður séu blóðskyldir honum, Þá eru Targ-bræður einir réttmætir erfingjar hans. En aðeins ef DNA samanburðurinn við Jinky er áreiðanlegur. Það kemur í ljós ef óháðir aðilar rannsaka DNA Fischers og bera það saman við Targ bræður og lífsýni úr Jinky Young. Óháðir aðilar voru greinilega ekki til staðar við líkkrukkið 5. júlí 2005. 

Verðum við sömuleiðis að vona, að sérfræðingarnir á Íslandi hafi ekki verið að greina DNA úr regnormi úr Ölfussi.

Sjáið athugasemdir mínar á vef New York Times hér og hér.

En hernig væri nú að gera vel við Jinky eins og hér er stungið upp á?

Api falsar Þorvald Skúlason

Gallerí Borg er víst vafasamur staður, ef maður er vel stæður hjartalæknir á Íslandi, sem vill veggfóðra heima hjá sér með málverkum í fermetratali eftir helstu snillinga íslenskrar myndlistar. Ríkir læknar kaupa nú málverk sín annars staðar en hjá Borg. Nú þegar innanbúðardrengurinn Jón Ásgeir og hinir li(y)stræningjarnir, eru hættir að kaupa sér menningalega virðingu, er gott að sjá að einhverjir hafi ráð á þeirri list sem dýrkuð er á Íslandi.

Forvörðurinn, sem hefur úrskurðað málverk nýríka læknisins falsað, kom fram í Sjónvarpinu um daginn og greindi frá því galvaskur, að úrskurður hans væri að málverkið væri falsað eða að minnsta kosti grunsamlegt. Við getur aðeins tekið orð hans trúanleg ef við eru á þeim buxunum, því ekki er til skýrsla um þessa rannsókn hans, svo vitað sé til. Mig langar í hard facts, en ekki yfirlýsingar í fréttatímum RÚV.

Ólafur forvörður er vel þekktur fyrir málverkarannsóknir sínar, en þar sem hann hefur verið málsaðili að fyrri ásökunum í garð eiganda Gallerí Borgar, og vitni í sakamáli sem var gegn eiganda þessa gallerís sem læknarnir forðast nú, þá vaknar spurning um hæfi Ólafs. Hæfnina dreg ég ekki í efa,  og sjálfum finnst mér málverkið of „stíft" til að geta verið eftir Þorvald Skúlason.  Læknirinn fann olíulykt þegar hann var kominn heim í stofu með menningaraukann. Það eru auðvitað sterk rök, en gæti málverkið ekki hafa fengið fernis eða hreinsun nýlega?

Með vísan til þess að fyrir 15 árum var skipuð nefnd til að rannsaka álit fremsta sérfræðings Breta í silfri Víkingaaldar, sem taldi að silfursjóður einn austur á landi, sem fannst óáfallinn í jörðu, væri að hluta til falsaður, sýnist mér við hæfi að yfirvöld leiti með svipaðri nefnd óhæfra aðila, til erlendra aðila um aldursgreiningu á verki Þorvalds, eins og gert var 1994. Þangað til væri skýrsla Ólafs forvarðar vel þegin, svo ég, þú og ríku læknarnir getum lesið um hvað við eigum að forðast, annað en Gallerí Borg og eiganda þess fyrirtækis, sem er litríkur karakter, en saklaus áður en sekt er sönnuð.

Sérfræðingum eins og Ólafi forverði, sem lærði sín fræði á Ítalíu, getur skjátlast. En ég leyfi mér nú að veðja á, að Óli forvörður hafi rétt fyrir sér í þessu máli.  En hann verður að styðja mál sitt. Yfirlýsing í sjónvarpsfréttum er ekki nóg.

Listamaðurinn og kaupendurnir

Listaverkafalsarinn Álfheiður og apinn hennar, Þorvaldur S á efri myndinni

Söfnum í sjóð handa Jinky Young, fórnarlambi Fischer-æðisins

Fischer sagði sjálfur, að Jinky Young væri dóttir sín. Á ekki að virða ummæli kóngsins í stað þess að þjónka við gráðuga kerlingu í Tokyo? Annars ætti íslenska ríkið að gera kröfu í búið eftir Fischer. Því hvenær greiddi Fischer skatt á Íslandi?

Kæru Íslendingar, þið gátuð hjálpað snarrugluðum gyðingahatara, en þið eru til í að láta barn á Filippseyjum, sem stóð í þeirri meiningu að hún væri dóttir Fischers og sem Fischer kallaði dóttur sína, líða skort.

Ég legg til að safnað verði fé handa Jinky. Sýnið nú myndarskap! Þið hjálpuðuð Fischer til Íslands. Virðið nú vilja hans. Hann talaði um barnið sem dóttur sína, og þótt föðurlegar kenndir væru ekki miklar síðast þegar hún var á Íslandi og hann lét hana og móður hennar búa á gistiheimili, þá talaði Fischer um barnið sitt.

Getur ekki einhver góður skákmaður á Íslandi hafið slíka söfnun í sjóð fyrir Jinky Young, sem hún getur notið góðs af fyrir menntun og þegar hún verður fullveðja. Ljúkið sögu Fischers á Íslandi með sæmd. Þið fórnið ekki Jinky, þó hún sé peð?

Einhverjir þessarra riddara og hróka geta svo sannarlega hjálpað Jinky!

Krummi krunkar úti...

Gunnar Hrafn Jónsson, einnig þekktur sem Krummi, er fréttamaður á Sjónvarpinu. Hann sýndi snemma burði til þess að verða fréttamaður. Mjög ungur að árum var hann í útgáfu og miðlun, sem báru vott um að þessi drengur þroskaðist meira til andans en til fótanna.  

Nú er þessi stjúpsonur forsætisráðherrans, Jónínu Sigurðardóttur, starfandi hjá RÚV og kannski hefur það líklega "forspillt" honum, því gæði ákveðinna frétta hjá honum orka tvímælis.

Ég kvartaði við Útvarpsráð yfir fréttaflutning hans í lok síðasta árs. Það tók útvarpsráð langan tíma að senda kæru mína til Fréttastofunnar, sem ekki hefur séð sóma sinn í að svara erindinu.

Gunnar Hrafn Jónsson er mikill stuðningsmaður Palestínumanna, og blogg hans á blogg.is sem hann er búinn að loka var lengið skreytt með mynd af skæruliða Fatah í stað andlits Gunnars Hrafns.

Svo mikill er stuðningur Gunnars við Palestínumenn, að þegar einn þeirra, sem reyndar er ríkisborgari í Ísrael, er grunaður um fjöldamorð í BNA þar sem hann bjó, þá gerir Gunnar sér sérstak far um að lýsa honum sem Ísraelskum ríkisborgara og Ísraelsmanni, en ekki  er verið að hafa fyrir því að nefna að hann sé kristinn Palestínuarabi. Hlutið og horfið á frétt unga fréttamannsins.  

Gunnar var nýlega söguhetja í grein sem bar heitið Iceland's desire to create save haven for journalists, þar sem viðmælendur greinarhöfundar létu sig dreyma um "journalist fortress" á Íslandi. Svo virðist sem Gunnar Hrafn Jónsson sé nokkuð öruggur með að birta það sem honum sýnist, skorið og skrumskælt, meðan hann er á fréttastofunni RÚV.  En seint verður hægt að kalla RÚV kastala sannleika eða sanngirni.

Mér þykir reyndar hin mesta furða að einhver í Bandaríkjunum hafi ekki enn skipað Jóhönnu gömlu að biðja stjúpson sin Gunnar Hrafn að biðja þráhyggjumanninn Julian Assange að stoppa í sér lekandann.

Iceland verður aldrei neitt journalistic heaven... Eins og er, gæti ekki einu sinni sjálfur Dante Alighieri lýst þeirri heljarför sem íslensk blaðamennska er á.  Blaðamenn eru engar guðdómlegar verur, þó sumir þeirra haldi jafnvel að þeir séu frelsarar mannkyns. Mest er þetta hálfdrykkfellt lið eða karlfauskar sem drepa alla úr leiðindum eins og jonas.is. Undantekningar eru til, til að sanna regluna.

Gunnar - Idealist first, journalist second

Myndin efst er af Guðmundi Magnússyni, þegar hann vann á Mbl, og fékk gömul fréttaritaraföt Styrmis að láni. Áður hafði Björn Bjarnason gegnið í þessu smarta setti. Davíð komst ekki í það.