Jólakók - be blessed and be happy

 

Hver kannast ekki við akfeita jólasveininn, sem drekkur kók í einum teyg? Hver man ekki eftir kókbílnum sem keyrði um sveitir og varð stærri og stærri sem árin liðu? Hver hefur ekki séð kóklestina, þetta unaðslega samgöngutæki sem svalar þorsta mannkyns og tendrar jólaljósin hvert sem hún fer, nema kannski í Darfúr?

Hver man ekki eftir fallega fólkinu, af öllum mögulegum og ómögulegum kynþáttum, sem söng á hæð (í Kaliforníu) á Ítalíu? Og allir sungu með: "I'd like to teach the world to sing". Milljón ropum síðar og með sætar minningar um rotnandi tennur og kókvömb, er fróðlegt að minnast þess að kókið hefur leikið mikilvægt hlutverk í utanríkisstefnu (sem sumir kalla heimsveldisstefnu) Bandaríkjamanna. Rússar áttu ekki drykk eins og Coca Cola, og því fór sem fór.

Kókið kom til Íslands árið 1942, um svipað leiti og Kaninn tók við af Bretum í hernáminu. Vildi Bandaríkjastjórn sýna sjálfri sér og heiminum, hve annt Íslendingum var um hersetuna, m.a. hvernig dátarnir svöluðu þorsta Íslendinga með kóki, þar sem þeir keyrðu um sveitir í jeppum og deildu út kóki á fólk í bæjum og til sveita. Allir teyguðu brátt kókið til sjós og lands.

Ætli þessi þjóðardrykkur Íslendinga sé ekki meira drukkinn af Íslendingum en blávatnið?

Með þessari kókminningu óska ég lesendum mínum gleðilegra jóla, og vona að Grýla, Leppalúði og Jólakötturinn fari ekki illa með ykkur. Ég er viss um að nokkrar þúsundir lítra af heimsveldisgosinu muni renna niður með steikinni ykkar um jólin og valda þembu og sýruátu á tönnum og í maga. Verið samt blessuð og sæl. 

Hér er gömul Pepsi-saga og Sinalco-saga

from Idaho to Iceland

Við grétum án tára

 

Mig langar að mæla með bók, sem ég tel holla lesningu fyrir Íslendinga, sérstaklega þá sem hatast á einn eða annan hátt út í gyðinga. Það er dönsk útgáfa á bók ísraelska sagnfræðingsins Gideon Greifs. Titill bókarinnar er Vi græd uden tårer, og var bókin nýlega gefin út af litlu forlagi hér í Danmörku, INTROITEpublishers!, sem lagt hefur mikla vinnu í að koma út mikilvægri bók í mjög vönduðu formi.

Bókin, sem gefin hefur verið út á Þýsku árið 1995 (Wir weinten tränenlos) og á ensku (We Wept Without Tears) árið 2005, er gefin út á dönsku með myndum frá Auschwitz-Birkenau útrýmingarbúðunum, sem fyrri útgáfur höfðu ekki, og miklum viðbótum frá þýsku og ensku útgáfunni. Bókin er innábundin, mjög vönduð og heilar 494 blaðsíður.

Efni bókarinnar er sorglegasta lesning sem hugsast getur. Bókin er samtalsbók Gideon Greifs við meðlimi Sonderkommmandoen, sérsveita þeirra gyðinga sem skipað var að sjá um að hirða lík úr gasklefum, raka hár fanganna, og koma þeim í „sturturnar", og ganga frá veraldlegum eigum þeirra, taka úr þeim tennurnar, setja hár þeirra í poka, flokka farangur og eignir hinna myrtu og koma líkamlegum leifum þeirra fyrir kattarnef eftir að fólk hafði verið tekið af lífi í dauðaverksmiðjum Þjóðverja. 

Ímyndið ykkur, að draga ættingja ykkar út úr gasklefa og brenna þá í líkbrennsluofni. Það er ekki hægt að ímynda sér óhugnaðinn, en manneskjan er fær um illsku, sem engin orð fá lýst og fæstir geta gert sér í hugarlund. Hatur á einum útvöldum hópi virðist mannskepnunni tamt og imperíalistar, hvort sem það eru nasistar, kommúnistar eða íslamistar, eiga það sameiginlegt að kenna fámennum hópi eða einstökum þjóðum um allt sem miður fer og telja sig ekki komast nær útópíunni fyrr en þeim hópi hefur verið útrýmt. Öfund heitir þessi kennd og er systir haturs og eru það sjúklegar systur.

Flestir meðlima sérsveitanna voru myrtar af nasistum. Nú eru aðeins örfáir eftir á lífi, en Gideon Greif tókst að ræða við nokkurn fjölda þessa ólánsömu manna, sem settust flestir að í Ísrael eftir síðara stríð. Það er grimm og sorgleg lesning. Það tekur tíma að lesa þessa bók. Maður grætur.

Ég hef lesið bókina að mestu og ritdómur hefur birst um hana í tímaritinu RAMBAM 19/2010, sem ég ritstýri. Danskir fjölmiðlar gerðu bókinni einnig mjög góð skil. En bókin er líklega enginn metsölubók, frekar en aðrar bækur um fórnarlömb nasismans. Karlmenn, á ákveðnum aldri, með "sögulegan áhuga" hafa meiri áhuga á kvölurunum og bækur um nasistaböðla seljast óvenjuvel í Danaveldi. En dauða gyðinga vilja menn sem minnst heyra um.

Á Íslandi er kannski einhver útgefandi, sem vill taka það að sér að gefa bókina út á íslensku?

Gideon Greif

Höfundinn, Gideon Greif, hef ég hitt og hlustað á. Hann er mikið eðalmenni. Útgefandinn Hans Bandmann, sem ég hef nýlega kynnst, á mikinn heiður skilinn fyrir að gefa þessa einstæðu bók út, því hún er mikilvægur minnisvarði og heimild fyrir komandi tíma, til að læra af. Ef menn lesa hana, hætta þeir kannski ógeðslegum samlíkingum sínum á helför gyðinga við sirkus Hamas á Gaza, sem menn í ósmekklegheitum líkja oft saman, líklega vegna fávisku. En inn á milli leynist böðull.

Steinajól

Merkikertið í stofu stendur

skallann glampar á,

kertin standa í Vinstri Grænum

græn og rauð og blá.

 

Nú er Atli á nýjum skónum

nú er að koma jól,

Ási er á stuttum buxum

Lilja á bláum kjól

 

Jóga er enn í þinghúsinu

eitthvað að fást við mat,

Icesave samning hún er að færa

upp á silfurfat

 

Ömma er eitthvað órótt líka

út fer brokkandi,

ilmurinn úr ESBnu

Er svo lokkandi

 

Steini enn í ógnar basli

á með fokking fokk.

Fljótur, Sveinki, finndu snöggvast

gamlan Kommaflokk.

Jólakveðja frá Hamas

Jólafriðurinn var eyðilagður fyrir Svíum í gær.

Þótt Morgunblaðið hafi enn ekki sagt frá því og RÚV muni aldrei minnast á það, þá greindi maður nokkur, Pascal að nafni, sem fyrstur kom á tilræðisstaðin frá því að hryðjuverkamaðurinn hefði verið með palestínuhálsklút um höfuðið: – Jag tog bort en palestinahalsduk från hans ansikte för att frigöra luftvägarna och försökte genomföra hjärt- och lungräddning, men det var för sent, säger han.  [Fréttir herma nú að hann sé frá Írak, en það eru sumir Palestínumenn líka, upphaflega].

Ef menn velta því fyrir sér hvar tæpar sálir eins og hryðjuverkamaðurinn í Stokkhólmi sækja innblástur sinn, þá horfið á Jólakveðjuna frá Hamas í ár, sem send var út til vina og velunnara samtakanna þ. 3. desember sl. Þetta er líka kveðja og þökk fyrir síðast til Sveins Rúnars Haukssonar, gervilimsins Össurar, nafna hans í Utanríkisráðuneytinu, Ögmundar mannréttindaráðherra, og fjölda Íslendinga sem styðja hryðjuverkasamtök leynt og ljóst. Vinstri menn misstu blóðuga byltingu sína, sem þeir voru einnig tilbúnir að setja á svið á Íslandi. Nú hugga þeir sjálfa sig sem skósveinar öfgaíslams. Það er ljótt frá því að segja, en það er einfaldlega satt. Sumir eru þó bara drifnir áfram af gamaldags gyðingahatri, sem virðist ganga í sumum ættum á Íslandi án tillits til stjórnmálaskoðana.

Misheppnuð hryðjuverkaárás

Cand. perv. gráðan við háskólann í Álaborg

 

TV2 og Danska dagblaðið Politiken greina frá heldur einkennilegri háskólagrein, sem menn iðka við háskólann í Álaborg í Danmörku.

Í ljós er komið að fólk safnast reglulega saman  í kjallaraherbergi á háskólanum, sem er auðvitað ekkert skrítið. En þarna koma saman karlmenn klæddir í munkakufl og kona (-ur?). Konan stundar svo kynlífsleiki með þeim kuflklæddu, og í anda kollektívismans deila þeir konunni bróðurlega á milli sín. Tekur konan þátt í þessari helgistund, að því er virðist ótilneydd. Við þessar athafnir eru menn með tæki og tól, sem bendir til þess að þetta sé undirdield á einhverri raunvísindadeild eða á læknadeild. Upp komst um þessar athafnir er háskólayfirvöldum barst kvikmynd af þeim, eftir að maður nokkur sem svalaði fræðilegri fýsn sinni hafði sett upp upptökubúnað í kjallara háskólans.

Það er m.a. ónafngreindur prófessor við háskólann, sem stjórnar þessum "kjallaraleik". Hann hefur fengið áminningu hjá rektor, en fær að halda stöðu sinni og kufli. Ég velti því fyrir mér, hvort þarna í kjallaranum hafi farið fram kvöldtímar, þar sem stúdínur gátu bætt einkunnir sínar, en það reyndust eintómir hugarórar, þar sem konan sem þeir lærðu tóku í kjallaranum var algjörlega leik. Sumir hafa það fyrir satt að þetta sé verklegur þáttur að nýrri gráðu við háskólann: Cand.Perv. við Institut for Etik. En eitt er víst, að prófessorinn er danskur, því af nýsku tímdi hann ekki að leigja lókal úti í bæ fyrir perversjón sína og reglufélaganna, en notaði í staðinn kjallarann við háskólann til að gagnast konun (-um?) með gríðarlegan áhuga á klausturólifnaði (eða launum prófessorsins).

Svona er lífið nú fjölbreytilegt undir hvelfingum fílabeinsturnanna, ef sauðgrár almúginn hefur verið að velta fyrir sér hvað menn eru að gera þar, þegar þeir eru ekki að baktala kollega og tala illa um keppinauta sína.

Gæti svona gerst á Íslandi? Neeeeeh, jú kannski á Akureyri. En hnífur í bakið og baktal er víst algengari íþrótt í hinum akademíska heimi.  

Ålborg Universitet hefur víst fallið verulega niður á gæðastiga háskólanna eftir þessa frétt, en hver veit? Myndin að ofan er af deildarforseta við kjallaradeildina við háskólann í Álaborg. Henni er ekki skemmt. Myndin hér fyrir neðan, er hins vegar frá kvöldnámskeiði í listasögu Endurreisnartímabilsins, sem nú fer fram við sama skóla.

Liu Xiaobo

 

Í stað þess að kasta ást sinni á Julian Assange, sem grunaður er um lúalega nauðgun á sofandi konu í Nóbellandinu Svíþjóð, ætti fólk, sem annt er um frelsi, að styðja nóbelsverðlaunahafann dr. Liu Xiaobo. Hann hefur barist fyrir grundvallarmannréttindum í einu voldugasta landi heims. Landi, þar sem mannréttindi eru fótum troðin, og fjarverandi fyrir meginþorra Kínverja. Assange er aðeins áhugamaður um að koma leiðindum af stað með hjálp þýfis. Það á ekkert skylt við mannréttindi, skoðanafrelsi, tjáningarfrelsi eða réttinn til að birta upplýsingar. Það er ekki hægt að bera þessa tvo menn saman.

Friðarverðlaun Nóbels er stuðningur við áratuga baráttu Liu Xiaobo. Rétturinn til að birta stolin gögn frá Washington er líklegast ekki efst á hans óskalista í fangabúðunum í Kína. Hið volduga Kína, sem sumir íslenskir stjórnmálamenn og fyrirfólk hleypur á eftir með dinglandi rófuna og tunguna lafandi út úr munnvikinu, ef þeir eru þá ekki að spá í fasteign í Miami og Dubai, er stórhættulegt ríki, og verður hættulegra með hverjum deginum sem líður, ef valdaklíka kommúnista og ættingjar þeirra, öfgakapítalistar kínverska ríkisins, þolir ekki mannréttindi og leyfir ekki grundvallarfrelsi.

Ungt, sem og gamalt, frelsiselskandi fólk á Íslandi ætti að standa stöðugan mótmælavörð við kínverska sendiráðið og mótmæla grimmt, hætta að kaupa kínverska vörur og mótmæla á öllum þeim miðlum, þar sem það telur að rödd þess heyrist. Kína er hrein pína.

Kanahatarar opna nýja sannleikssjoppu nk. mánudag: OpenLeaks

Dagens Nyheter í Svíþjóð greinir frá því í kvöld, að fólk sem er orðið óánægt með Julian Assange hafi yfirgefið hann og öll hans vandamál með stærð hans og smokkasmekk, og stofni næstkomandi mánudag OpenLeaks.

Ekki er merki þessa nýju samtaka sértaklega vel úthugsað. Þetta lítur út eins og leiðbeining í notkun klósettrúllu. Eða typpi með pung á hvolfi, ef maður er almennt dónalega þenkjandi. Annars var ég búinn að hanna nýtt og viðeigandi merki fyrir Wikileaks, áður en þessi nýi hópur fólks sem ruglar upplýsingafrelsi saman við málfrelsi kynnti sig. Ef þeir ætla að feta í fótspor Assangans er víst verðugt að minna á að stolnar upplýsingar er þjófnaður. Ef þær eru til þess fallnar að bjarga heiminum er hægt að réttlæta þjófnað. En þau stolnu skjöl sem smokkakengúrúinn Assange hefur birt hafa hins vegar í versta falli orðið til þess að stefna lífi fólks í hættu, en mestmegnis gefið einhverjum 2. flokks diplómötum kinnroða. Oftast hafa sendidýrin nú lýst mönnum og málefnum harla rétt, þó þeir séu stupid Ameríkanar.

hönnun dr. Vilhjálms bersögla, en smokkurinn er írskur

og var keyptur í Vatíkaninu

Maður getur vonað að OpenLeaks herji ekki einungis á leynileg skjalasöfn Bandaríkjanna, en beiti sér fyrir því að grafa fram skít í Arabalöndum, Kína, Kóreu, Þýskalandi, Danmörku, Íran, Rússlandi, Svíþjóð etc. Annað væri óréttlátt. Nema að þetta lið sé haldið ólæknandi BNA-hatri, og þar held ég að hnífurinn standi í kúnni. Hryðjuverk og hatur í garð USA eru í tísku hjá ungu fólki. Lélegt uppeldi, óbilandi sjálfsálit, veruleikaflótti, heimshitnum og smákreppa er skýringin á því, eins og svo oft áður, en sá sem þetta ritar er gamall fauskur um fimmtugt, en óvitlaus.

Fávitahælið við Laufásveg

 

Allir hafa líklegast tekið eftir frekar ljótu, hvítu húsi við Laufásveg í Reykjavík, þar sem þéttmöskvaðir rimlar eru fyrir hverjum glugga. Oft standa þarna fyrir utan smáhópar af fólki sem góla og garga, þar sem þeir halda á skiltum með óskiljanlegu og ruglingslegum boðskap. 

Nú hefur frægur, en mjög sérlundaður sérfræðingur frá Ástralíu, sem er eftirsóttur um allan heim, leitt okkur ókeypis í sannleikann um að allt sem fer fram í Hvíta Húsinu við Laufásveg. Ástralinn, sem er gráhærður maður um fertugt með svæsið ofnæmi fyrir gúmmíi, sviptir nú smám saman hulunni af starfseminni í þessari stofnun við Laufásveg. Ástralski nötterinn hefur sýnt og sannað, að í hvíta húsinu við Laufásveg hefur í áraraðir verið starfrækt bandarískt fávitahæli. Erfitt hefur oft reynst að finna forstöðumenn fyrir þetta hæli, enda Ísland afskekkt og langt að fara í DisneyWorld með vitleysingana. Sveitafábjánar frá Iowa og Virginíu hafa því verið sendir í skammtímavistun sem forstöðumenn í hvíta húsinu, eða þangað til að hægt var að ná í pakistanskan sjoppueiganda frá næsta bæ við Springfield til að taka að sér stöðu forstöðumanns. Svo hættulegir hafa sumir vistmennirnir á Laufásveginum verið, að vaktmenn hafa þurft að standa vörð fyrir utan bygginguna og íslensk lögregla fjarlægir alla Íslendinga sem gætu hæglega skapa sjálfum sér hættu með því að fara of nálægt húsinu .

Vitleysingarnir á hælinu, sem flestir eru með smáháskólagráður, hafa stytt sér tímann á Íslandi við það að skrifa svæsnar lýsingar af frægum Íslendingum sem þeir fá að kynnast í sérstökum heimsóknartímum. Auðvitað er það allt tóm tjara, vitleysa og ímyndunarveiki. Allir vita að Kanar skilja ekki neitt. Íslenskir gárungar úti í bæ hafa svo stundað þann ljóta leik að hringja á vitleysingahælið til að ljúga fávitana fulla, vitandi að þeir skrifa það strax á blað og senda til Washington, þar sem allt er sett á milli steins og harðs disk.

Íslenskir stjórnmálamenn hafa verið ólmir eftir að komast í tæri við vitleysingana á hælinu.  Margir þessara stjórnmálamanna eru ekki minna skaðaðir en vistmennirnir. Samanbitin, lokuð og stíf kona, algjörlega óábyrg gerða sinna, sem eitt sinn var póstur í Kaupmannahöfn áður en hún fór yfirum og fékk hæli á Alþingishælinu nærri Gnarrandahúsinu við Tjörnina, hefur verið tíður gestur á hælinu, vegna þess að þeir eru alltaf með Hershey toppa í glasi í öllum herbergjum, og þeir þykja henni afar góðir. Á hælinu spurði hún sífellt hvað hún geti gert til að frelsa Miðausturlönd, og fékk sér svo Hershey toppa og setti nokkra í töskuna. Henni var tíðrætt um öryggi heimsins en gleymdi öryggi Íslands.

Annar kynlegur kvistur, íslenskur, höfðaði mjög til vistmannanna á Laufásvegi, sem þótti hann álíka sexí og klappstýra frá Idaho, en sömu vistmenn trúðu því nú líka að þeir stjórnuðu orðið skattalöggjöfinni á Íslandi og jafnvel heimsverði á áli líka. Enginn vildi þó taka á sig ábyrgðina á íslenska hruninu. Létu þeir íslensku klikkhausana eina um það.

Ég hef það fyrir víst, að íslenskir vitleysingar hafi leitað mjög inn á hælið enda móttækilegir fyrir skjalli amerísku vistmannanna, en mest Hershey toppunum. Ekki halda vistmennirnir á hælinu allt sem þeir lofa. Þannig varð Ólafur nokkur Æringi suður á Álftanesi, sem hélt að hann væri Emír í Arabí, afar reiður og sár út í Kanana á Laufásvegshælinu vegna þess að hann fékk ekki aðalhlutverkið í síðustu StarWars myndinni. Hann var búinn að lofa forstöðukonu hælisins nammi og bjóða henni í síldarsalat áður en hún yfirgæfi Laufásveginn, en það sveik hann vegna þess að hann fékk ekki að leika hlutverk á meðal stjarnanna. Ólafur bóndi er það sem menn kalla vinstri sinnað tilfelli af alvarlegri veruleikafirringarheilkenni. Það sem bjargar honum er skilningsrík, en alvarlega lesblind meshuggena frá London.

Vil ég beina þeim óskum til Íslendinga að vera ekki vondir við vitleysinga. Mótmæli fyrir utan hæli sýnir mjög litla meðkennd með þeim sem minna mega sín. Einhvers staðar verða vondir að vera. Þetta á jafnt við um hælin við Austurvöll, Tjörnina og Hvíta Húsið við Laufásveg.

Einnig langar mig að þakka ástralska sérfræðingnum fyrir að hafa skemmt okkur hér í skammdeginu með því að sýna okkur það sem okkur hafði grunað: að heimurinn er jafnlangt frá draumi Martins Luthers Kings, Ghandis, Einsteins, Jon Stewarts og Ghadaffis. Mannveran er enn versti vitleysingurinn á jörðinni. Verst þykir mér að Ástralinn sé slæmur með gúmmíi, ef hann þarf nú að deila klefa með sænskum misindismönnum. Áður en hann fer þangað sem hann dæmir sig sjálfan, þætti mér vænt um ef Kristinn Hrafnsson, leyfi okkur líka að sjá hvað vitleysingarnir við Laufásveginn skrifuðu um Össie Sharp.

It is very difficult to get a rubber my size, maids.

Nýtt merki WikiLeaks kynnt

 

WikiLeaks kynnti í kvöld nýtt merki sitt á fjölmennum blaðamannafundi í Lundúnum.

Julian Assange á erfitt með að skilja, að þegar verjan brestur og konan biður hann um að stöðva, og hann gerir það ekki, þá er hann að nauðga henni. Þess vegna vill hann ekki til Svíþjóðar.

Assange kemur á eftir með sjóðheita gusu af sjokkerandi fréttum úr sendiráðinu á Laufásvegi. 

Páfinn leggur blessun sína yfir þessa færslu. Götóttir smokkar eru sem gjöf af himnum ofan. Every sperm is sacred - Amen.

Njótið nýja merkisins. Lekinn er alltaf konunni að kenna. 

Aumingja Assanginn

 

og íslenskur talsmaður hans, sem meikaði það ekki hjá RÚV, "fela" sig einhvers staðar á Englandi eftir að hafa flúið úr neðanjarðarbyrgi í Södermalm í Stokkhólmi. MI5 veit hvar hann er.

Það sem verður þessum manni, sem telur sig vera boðbera sannleika og friðar, að falli, eru ekki morðplön vondu ríkjanna sem hann er að hrella með innbrotum sínum.  Nei það eru svokallaðar ráðstefnumellur (conference hookers). Það eru konur sem heillast af "gáfuðum" mönnum sem halda lærða fyrirlestra eða karlpeningi sem er í sviðsljósinu. Slíkar konur sitja gjarnan á fremstu bekkjum, þar sem frægir menn opna munninn. Þessar konur vilja ekki endilega ná sér í slíka menn fyrir eiginmenn. Helst vilja þær eignast með þeim afkvæmi. Ýmsir karlar, sem halda lærða fyrirlestra vita þetta og notfæra sér. Prófessorar eru svo sem ekki óþekktir fyrir að skemmta sér með stúdínum sem dást af þeim og fá jafnvel líka góða einkunn fyrir ómökin.

Ekki ætla ég að gera lítið úr konunum sem heilluðust af Assange i Svíþjóð, og urðu svo skelfingu lostnar þegar hann sýndi allt annað en atferli hins venjulega gáfumanns, sem venjulega er talinn vera ljúflingur og meðalgóður í rúminu - en ekki ruddalegur nauðgari. Samkvæmt saksóknara í Svíþjóð enduðu þessi skyndikynni kvennanna með áhuga á mönnum í sviðsljósinu með nauðgun og afbrigðilegu athæfi. Íslendingar hafa hina mestu andstyggð á slíku atferli, sbr. skoðun þeirra á biskupi sem nauðgaði, presti sem káfaði og predikara sem er meiri hormónabomba en sjálfur megasjarmörinn George Clooney.

Sannast sagna, var ég nokkuð viss um að Assange væri hommi, fyrst þegar ég heyrði um eða tók eftir kauða. Ég er þannig ekkert betri mannþekkjari en konurnar sem hann á að hafa ráðist á í Svíþjóð eftir fyrirlestur sem þær fóru heillaðar á. En helvítið hafa þær nú haft vondan smekk. Myndin hér að ofan sýnir að Assange er kynlegur kvistur og alls ekki hommi. Mér sýnist bara að hann sé að dorga þarna í stólnum og sé kominn með gullfisk á öngulinn.

Hér er hann hins vegar að skemmta þremur dömum með slúðursögum frá Reykjavík. Klikkið tvisvar á myndina til að sjá hana stærri. Gott ef hann er ekki að sýna þeim stærðina á honum litla sínum.