Var Shakespeare kona eða trans?

Þessi  frétt þykir mér heldur betur merkileg. Ekki alls fyrir löngu var sérfræðingur nokkur búinn að lýsa því yfir að hann gæti alveg sýnt fram á hvernig William Shakespeare leit út (hér að ofan). Mér þykir harla ólíklegt að hann hafi litið út eins og sérfræðingurinn heldur fram, ef "hann" var kona, og jafnvel kona af ítölskum gyðingaættum eins og annar klókur karl heldur nú fram. Það gerir nefnilega frístundashakespeareistinn John Hudson, sem telur meira en víst að Shakespeare hafi verið Amelia Bassano Lanier (eða Lanyer). Sjá æviatriði hennar hér. Hér getið þið svo séð stutt viðtal við Hudson.

Og fleiri upplýsingar frá hinum veltalandi John Hudson eru að finna á YouTube:

Hudson leggur mikla áherslu á að "Shakespeare" hafi haft miklu meiri þekkingu á tónlist en einhver strákur frá Stratford-upon-Avon, sem ekki var komin af tónllistamönnum og sem ekkert hafði verið skólaður í þeirri list. Hvernig stóð líka á því að sveitstrákur kunni bara fullt af ítölsku þegar hann birtist allt í einu í Lundúnum, spyr Hudson? Það er ekki nema vona að Hudson spyrji. Ég spila á píanó og lærði ítölsku í MH, tvo áfanga, og ekki varð ég neinn Shakespeare.  

Ég hlusta með mikilli athygli á John Hudson og hlakka til að stytturnar af Shakespeare verði fjarlægðar og stytta af konu, dökkri yfirlitum, komi í staðinn.

Eins og fróðir menn vita, hafa margar tilgátur verið á lofti um uppruna Shakespeares, líkt og með uppruna Kólumbusar. Einhvers staðar las ég um mann sem heldur því fram að hann hefði verið Kínverji og annars staðar er því haldið fram að hann hafi verið Indverji, Þjóðverji, Hollendingur o.s.fr. Mér þykir afar vænt um tilgátuna um að hann hafi verið arabi og hafi upphaflega heitið Sheik Yer Beer eða Sheikh Ispire. Það skýrir auðvitað allt, þar sem því er gjarnan haldið stíft fram að við höfum allan okkar fróðleik frá aröbum.

Bull og vitleysa, Shakespeare var auðvitað Íslendingur. Vilhjálmur kallaður Skagaspíra (Skagespear = Shakespeare), langur sláni sem stakk af með ensku skipi, þegar honum var ljóst að menn verða ekki spámenn í eigin landi, og vegna þess að ekki var til nógur pappír í landinu. Menn geta ekki bara pissað Miðsumarsnæturdraum í snjóinn. Punktum basta, það þarf ekki fleiri sannana við.

Holy Hijab

 

 

Þessa dagana tala Danir vart meira um annað en slæður. Sumir ráðherrar koma sér í vandræði ef þeir eru jákvæðir fyrir slæðum. Aðrir þingmenn koma sér í vandræði ef þeir eru á móti slæðum. Enn aðrir vilja verða þingmenn með slæður.

Allt þetta slæðutal er kannski ekki einkennilegt, þar sem fleiri og fleiri konur í Danmörku hylja sig með alls kyns slæðum. Þær konur sem hylja sig, eignast fleiri börn en stöllur þeirra án slæða. Konurnar með slæðurnar segjast ekki getað lifað án þeirra og telja að tuskurnar séu einfaldlega guðlegar, en þeim sem er illa við klútana segja þá vott um kvenfyrirlitningu Íslams og skuggalegan miðaldahugsunarhátt.

Hvað sem öllu þessu slæðutali líður, og ef tekið er tillit til frjósemi slæðukvenna, þá er ljóst að nær helmingur allra kvenna í Danmörku mun eftir 20-40 ár bera slæður, sem "lög þeirra og trú fyrirskipa". Þá gilda víst ekki lengur dönsk lög í Danmörku. Allsbera stelpan á síðu 9 í Ekstra Blaðinu mun þá líklega með slör og slæður eða kannski hefur hún þegar verið hrakinn á brott eins og Eva úr Paradís.

Ég get ekki skilið hvernig slæður geta verið þóknanlegar Guði.  Það hlýtur að vera mjög heitt og óþægilegt að hafa svona vafning og geta ekki um frjálst höfuð strokið. Hvaða guð fyrirskipar slíkt? Það er víst hann Allah.

Ein af sterkustu skjaldmeyjum Allah er lítil stúlkukind á Gaza ströndinni, sem hér heldur mikla lofræðu, á arabensku, nýju tungumáli, um kosti og heilagleika hijabsins, þ.e. slæðunnar sinnar. Ræðan er heldur sorgleg.

Ekki veit ég hvaða álit stúlkan á Gaza hefur á þeim slæðudansi sem hægt er að sjá hér að ofan. Dillibossar eru greinilega jafnvinsælir með eða án slæðu. "Derty Dancing Al Arabi!" eða tvískinnungur undir kufli.

Åge Meyer Benedictsen

 

 

Þegar félag Litháa var stofnað á Íslandi um síðustu helgi, langaði mig að heyra hvort einhverjir lesendur bloggsins, sem hér líta inn, vissu að sovéthrellirinn Jón Baldvin Hannibalsson væri bara núll og nix miðað við Åge Meyer Benedictsen í Litháen.  Ég spurði og það leið vika þangað til einhver Sigurður í HÍ, sem gengur undir dulnefninu SÖK, kom með hluta af réttu svari.  Sjá hér.

Åge Meyer Benedictsen var Dani af íslenskum ættum. Móðir hans var Anna Benedictsen leikkona og söngkona, sem var dóttir Jens Benediktssonar (Benedictsen) kaupmanns í Efstakaupstað, Christianshavn og Nýhöfn. Meðal fleyja hans, sem ég spurði um, var hið glæsilega skip Hekla (sjá mynd). Málverk af skipinu, sem hefði sómt sér veglega á safni á Íslandi, var nýlega selt á uppboði í Kaupmannahöfn. Merkasta húsið á Ísafirði, Faktorshúsið, var í eigu hans og þar fæddist Anna, móðir hans.

Fjölskyldan flutti til Kaupmannahafnar, vegna þess að dönsk amma Åge Meyer Benedictsen sem var mikil selskapsdama undi ekki hag sínum á Vestfjörðum. Móðir Åge Meyer Benedictsen var góðkunnug H.C. Andersen. Eitt sinn hitti Andersen hana, systur hennar og móður í Þýskalandi, þar sem þær voru í óperuferð. Faðir Åge Meyer Benedictsens var danskur gyðingur sem gat rakið ættir sýnar til Þýskalands.

Ekki ætla ég að rekja ættgarð Benedictssens og sögu hans frekar hér, en geri það líklega bráðlega í einhverri grein.

Åge Meyer Benedictsen þótti snemma mikill námsmaður og var einn fremsti þjóðfræðingur Dana í lok 19. aldar og byrjun þeirrar 20. Hann lét margar þjóðir sig varða, en hafði sérstakan áhuga á Lithaugalandi og Armenum. Hann skrifaði mörg alþýðleg fræðirit , meðal annars um Ísland, og þótti einn vinsælasti fyrirlesarinn í Danaveldi um og eftir aldamótin 1900. Þar að auki var hann mjög áhugasamur um fullveldi Íslendinga og einn stofnfélaga Dansk-íslenska félagsins (Dansk-Islandsk Samfund).

Ég er miðlimur í félagi til heiðurs Åge Meyer, sem telur félagsmenn í ýmsum löndum, en flesta í Litháen. Ég mun segja frá því nánar síðar.

Ljóshærða hommaveislan í Belgrad

 

Ég tek það bara strax fram, að ég hef ekkert á móti hommum eða ljóshærðu fólki, en ég hata Melódígrandprixið. Þar sem aðeins eitt sjónvarpstæki er á mínu heimili, var ég neyddur til að hlusta á ófögnuðinn með öðru eyranu. Ég settist auðvitað fyrir framan altarið þegar leyst var um "Lífstykkið" frá Íslandi, og svo hertók ég sófann í allri lengd minni og horfði á restina með fjölskyldunni með einu auga.

Atkvæðagreiðsla söngvakeppninnar hefur mér hins vegar um árabil þótt hin besta skemmtun. T.d. að sjá hvernig hægt er að strika línu gegnum Evrópu hvað varðar tónlistasmekk, sem t.d. sameinar forna fjendur, sem gefa hver öðrum 12. stig.

Annað, sem greinilega sameinaði fólk í ár, að minnsta kosti þá sem kynntu niðurstöður var að "Blondes have more fun". Úr þeim stóra hópi kynna, sem sýndi perlutennur og lélega tungumálakunnáttu, voru aðeins örfáar brúnkur. Allir hinir voru blond, nema ein keltnesk rauðka frá Írlandi. Flestir þeirra ljósærðu voru auðvitað ekki "natural blonde" og einhverjir afkomendur Júrís og Svetlönu, sem lengi stýrðu atkvæðagreiðslunni í ráðsstjórnartíðinni, voru greinilega búnir að komast í klórínfötur mæðra sinna.  

"Hommaveisluna" verð ég auðvitað að skýra, svo ég fái ekki heimsókn af fullt af reiðum drengjum í leðurfötum (ég er bara að grínast). Einhvers staðar hef ég lesið að þessi mikla hátíð heilli mjög samkynhneigða menn. Það er glamúr á fullu. Þegar maður sér close up á milli laga af þeim karlmönnum sem standa og flagga á fremsta bekk, um leið og þeir benda á strákinn við hliðina á sér, má lesa þetta á varir þeirra: "Hæ mamma, þetta er kærastan mín!". Meðal listamannanna flögraði maður frá fjarlægu landi, sem ég vissi varla að væri til. Hann bar vængi búna til úr reittum hænsnafjöðrum. Ljóshærður kynnir niðurstöðva í Þýskalandi var líka búinn að fá sér slíkt flugfiður. Fiðraðir menn eru fallnir englar.

Mikið er spekúlerað á netinu um kynhneigð sigurvegarans Dima Bilan (sem upphaflega hét Viktor Belan). Hann ólst í Tatarstan, þar sem margir Tatarar búa. Ekki mun Bilan þó vera Tatari. Bilan er heldur ekki ljóshærður, en bætti það upp með því að láta ljóshærða skautadrottningu sveima kringum sig á sviðinu í gær. Það sýnir kannski ekki neitt, nema ef til vill lélegan smekk. En aumingja Bilan er fyrir utan að syngja fyrir Rússland og vera grunaður um að vera gay, gyðingur og stuðningsmaður Ísraels. Getur það orðið verra?

Ég læt því flakka mynd af Bilan með konu upp á vangann og hálsmen sem gefur trúhneigð hans til kynna. Hér fyrir neðan er kvikmynd frá heimsókn Bilans í Ísrael árið 2006, þar sem hann talar við rabbína og dáta og fitlar aðeins við Grátmúrinn. Og þessi mynd, sem móðir Bilans hefur sett á YouTube, sýnir að Bilan á vissulega líka margar vinkonur - enda er hann sætur! Þið verðið að viðurkenna það, þótt hann sé ekki ljóshærður.

 

Íslenska hetjan í Litháen

 

Ég fagna því að félag Litháa á Íslandi hafi verið stofnað. Slíkt félag gæti t.d. orðið öflugur aðili í að hreinsa það óorð sem komið er á þessa góðu þjóð á Íslandi vegna starfsemi fáeinna óheppilegra einstaklinga með litháískt þjóðerni og vegabréf. Glæpamennskan, sem streymir frá ráðstjórnaríkjunum fyrrverandi, er arfleifð kommúnisma og fasisma, í bland við fátækt og ofsakapítalisma. Það getur aldrei komið neitt gott út úr þeirri blöndu. Við erum heppin á Íslandi. Ljótt væri ef Íslendingar væru dæmdir vegna einhverra skíthæla sem brjóta af sér erlendis. Gæti það gerst?

Nú þegar þessum áfanga er náð af Litháum á Íslandi, er nauðsynlegt fyrir mig að minna félagsmenn á, að einn sá útlendingur sem mesta þýðingu hafði fyrir fyrstu frelsisbaráttu og sjálfstæði Litháa var af íslensku bergi brotinn. Nei, ég er ekki að tala um Jón Baldvin Hannibalsson, sem líka er vel þekktur í Litháen. Hann er engin hetja eins og hinn Íslendingurinn.

Hetjan er þessi glæsilegi maður sem prýðir færsluna. Hann var af íslenskum ættum og gyðingaættum. Ágætis blanda, ekki satt? Ég hef verið að dunda mér að skrifa dálítið um sögu hans og ætla mér að birta það hið bráðasta í einhverju tímariti sem vill borga mér vel fyrir.

Getraun dagsins er:

Hvað hét þessi ágæti maður?

Í hvaða húsi fæddist móðir hans og hvað hét eitt fallegasta skipið í Kaupmannahöfn sem var í eigu afa hans?

Hún Áslaug vinkona mín á Efstakaupstað, sem ég hef trassað að skrifa til vegna anna í nýju starfi, má ekki vera með í getrauninni.

Þeir sem geta svarað öllu rétt, ættu að gerast félagar í hinu nýja félagi Litháa.

Litháar á Íslandi stofna félag

Steinar á vegi Kristjáns X

 © Morgunblaðið

Nýverið kom fram í dönskum fjölmiðlum, og íslenskum, að fjölskylda Kristjáns X, langafa Friðriks erfðaprins sem nýlega var á Íslandi, hafi verið umburðalyndari gangvart nasistum en gekk og gerðist í Danmörku.

Þetta held ég að sé rangt. Danir sem þjóð voru almennt umburðalyndir gagnvart nasistum, og að hefð hallari undir Þjóðverja en margar aðrar þjóðir. Kannski er það ekki skrítið þegar tekið er til þess að stórveldið þýska, keisarar og "lýðveldi" og síðast Þriðja Ríkið voru ávallt skammt undan. Það eru ekki allir eins heppnir og Íslendingar, sem voru alltaf einir úti í Ballarhafi og hafa ekki haft neina leiðinlega nágranna eins og Danir. Danir hafa verið hræddir við Þjóðverja síðan á dögum Ottós I Þýskalandskeisara, sem uppi var á 10. öld. Þeir þurftu að beygja sig nokkuð mikið þeirra vegna. Stór hluti Dana er líka kominn af Þjóðverjum. Annað hefði verið óumflýjanlegt.

Ungur sagnfræðingur, Mikkel Kirkebæk greindi nýlega frá niðurstöðum rannsókna sinna, sem leitt hafa í ljós að að ættmenn Kristjáns X höfðu náin samskipti við danska stórnasistann og gyðingahatarann Christian Frederik Schalburg.  Í sjálfu sér eru það ekki ný tíðindi, en gott að einhver sé búinn að fara í saumanna á þeim málum. Það hlýtur þó að hafa verið erfiðleikum bundið, því Margrét Danadrottning hefur enn ekki veitt sagnfræðingum aðgang að skjalasafni afa síns.

Sem dæmi um þessi tengsl dönsku konungsfjölskyldunnar við nasista má nefna að árið 1935 gerði Kristján X uppskafninginn Schalburg, "os elskelig" að sögn konungs, að kammerjúnkara.

Nýlega, löngu áður en fyrrnefnd bók kom út, hafði ég sjálfur ástæðu til að biðjast leyfis til að fá aðgang að hluta skjalasafns dönsku konunganna, þar sem ég hef áhuga á ferð Kristjáns X til Berlínar árið 1937. Þá mun Kristján konungur Íslands hafa hitt Hitler. Sagnfræðingurinn Mikkel Kirkebæk er ekki með neitt um þessa heimsókn í bók sinni.

Ég fékk þetta snubbótta svar Erik Gøbels, sem er sérfræðingur á danska Ríkisskjalasafninu í Kaupmannahöfn:

Som svar på Deres ansøgning i e-mail af 5. marts 2008 må vi meddele, at det er almindelig praksis, at Rigsarkivet ikke til Kabinetssekretariatet videresender ansøgninger vedrørende adgang til Christian X's arkiv i Kongehusarkivet, da Kabinetssekretariatet ikke hidtil har givet forskere (bortset fra den kongelige ordenshistoriograf) adgang til Christian X's arkiv.

Mér hefur áður tekist að opna harðlæst skjalasöfn í Danmörku , en ég efast um að ég fái að sjá konunglega skjalasafnið. Það eru líklega allt of mörg lík í lestinni, eins og Danir taka til orða, til þess að það sé raunhæfur möguleiki.

Hér er að ofan er ljósmynd Morgunblaðsins af langafabarni Kristján X, þar sem hann virðir fyrir sér nýuppgerðan Konungsstein, sem höggvinn var fyrir langafa hans við Geysi í Haukadal. Leyfi ég mér að taka fram að myndina má ekki afrita og nota á neinn hátt (eða endurgera), þar sem ég hef keypt not af henni af Morgunblaðinu sem á einkaréttinn að myndinni.

Ég leyfi mér líka að benda á að steinar þeir sem stór fyrirtæki greiddu fyrir "lagfæringar" á vegna komu Friðriks erfðaprins í maí 2008, höfðu þegar fengið andlitslyftingu vorið 2007. Þetta kemur fram af myndum á myndasíðu Ingva Stígssonar ljósmyndara. Ef viðgerð sem á að hafa farið fram með leyfi Fornleifaverndar Ríkisins á síðari hluta árs 2007 hefur verið lokið vorið 2007, er það ekkert minna en kraftaverk. Varla hefur verið gefið afturvirkt leyfi? * Sjá fyrstu athugasemd hér fyrir neðan

Lesa má aðrar færslur mínar um Kristján X konung okkar hér og hér, og reyndar líka dálítið Hér og hér

Og grein mína um stjörnu hans er hægt að lesa hér

Reyktur humar

 

 

Stundum er vertíð, en nú er greinilega komin agúrkutíð. 

Mikið er þetta annars merkileg frétt. Mofi bloggari og vísindamenn í BNA (hvar annars staðar?) hafa lengi haldið fram nánum skyldleika humars og manna. Nú er komin sönnun fyrir því, þökk sé íslenskri sjómannastétt.

Reykingar krabbadýra eru ekkert nýmæli, og er það engin tilviljun að krabbi (cancer) er nafn á sjúkdómi? 

Þessi saga segir okkur líka, að ruslið sem við hendum lendir fyrr eða síðar á hausnum á okkur.

Leitt þykir mér þó að Pípusafn Humra á Íslandsmiðum, sem hefur sömu þýðingu fyrir humarinn eins og reðursafnið á Húsavík fyrir Húsvíkinga, hafi verið eyðilagt.

Hvað verður næsta fyrirsögn í fréttum? Ef til vill: Bjössi bílstjóri fær aftur sígarettustubbana sína sem hann henti út um hliðarrúðu á Þingvöllum árið 1964.

Endurheimti pípuna eftir 16 ár

Armée de l'Air

 

Nú þegar franskir flugkappar koma til að passa landið okkar og loftrúm, er greinilega miklu meiri gleði hjá þjóðinni en þegar Kaninn gerði það. Er gerður mannamunur á hetjum háloftanna?

Nú verður líkast til Evrópustemmning ef þessir háfleygu Fransmenn gera sér glaðan dag í höfuðborginni. Ekki er útilokað að þeir rómansi nokkrar fjallkonur á Kaffi París, og það á siðmenntaðri hátt en forverar þeirra í gæslu himinloftanna.  Ú la la!

Votur, franskur koss getur hafið sumt fólk upp til skýjanna. Svo er loksins kominn chance fyrir karlpeninginn að skella sér í ástand, því meðal frönsku kappanna eru franskar gyðjur sem geta hafið leiðinlegustu karldurga til skýjanna. Ég sel þetta ekki dýrara en ég keypti það...

Claudette

Stórfurðuleg íslensk minnimáttarkennd

 

 

Morgunblaðið tjáir okkur að Konungasteinarnir við Geysi í Haukadal séu á ömurlegum stað. Mikið er þetta nú skrítin staðhæfing.

Ég skrifaði í fyrra um Konungssteinana og sýndi myndir af elsta steininum þegar hann var nýr og fallegur. Ég skrifaði líka fyrr í ár um Geysi.

Nú er búið að höggva ofan í gömlu meitilsförin á steinunum þremur til þess að þeir líti betur út þegar tignargesti frá Danmörku ber að garði.

Mönnum hefur væntanlega þótt ömurlegt að þessir merku steinar væru ekki eins og nýhöggnir þegar kóngafólk kemur í heimsókn. En hvað veit ég?

Þessi einkennilega aðför að fornleifum hefur verið gerð með leyfi Fornleifaverndar Ríkisins. Það vekur vissulega furðu mína.

Ég bið þess vegna Fornleifavernd Ríkisins að birta mér skýrslu um efnið, þar sem  ég og bloggvinir mínir getum séð myndir af steinunum fyrir og eftir þessa "andlitslyftingu". Ég bið stofnunina sömuleiðis um að skýra hvaða kenndir og ástæða fengu menn til að höggva ofan í minjar á þennan hátt og hvaðan erindi um þessa aðgerð kom upphaflega.

Vona ég að stofnunin svari mér hér á blogginu.

Haldið þið lesendur góðrir að Danir færu að meitla í Jalangursteina (Jellingsteina/ Jellingestenene) Haralds Blátannar til að gleðja einhverja þjóðhöfðingja.

Ég vona að Frederik erfðaprins og Mary hin tasmanska prinsessa hans hafi verið ánægð með endurgerð hnullunganna við Geysi. En eitthvað held ég að móðir prinsins, sem er eins konar kollega minn, þótt ég sé vissulega ekki "drottning", myndi segja ef þessi vinnubrögð hefðu verið við höfð í Danaveldi.

Dr. Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, fornleifafræðingur

----

P.s. Eftir að hin eiginlega færsla mín um breytingar á Konungasteinunum var skrifað, hefur höfundur uppgötvað þessi skrif Gísla Sigurðssonar um sögu steinanna. Þar heldur Gísli því fram að steinninn frá komu Kristjáns IX heyri undir Þjóðminjasafn Íslands, þar sem áletrunin ráði því. Þetta er rangt með farið. Áletrunin á steininum telst til fornminja þar sem hún var höggvin árið 1874.  Aldur gripa og minja þarf að vera 100 ár til að þeir teljist til fornleifa samkvæmt lögum. Greinilegt er að aðförin að steininum frá 1907 sé réttlætt með því að hún hafi verið farin rétt fyrir tímamörk. Ég tel nú að steinninn hafi talist til fornleifa er hann var endurhöggvinn.  

Ég furða mig einnig á því að menn kalla steinana Konungssteina. Við erum að ræða um 3 konunga og væri heitið Konungasteinar réttara nafn.

Fornleifavernd Ríkisins leyfði nú manngerðar breytingar á fornleifum og nú er að sjá hvernig stofnunin svarar erindi mínu.  Einnig verðum við að sjá framgangsskýrslu steinsmiðsins sem hjó.

 

P.p.s.  Viðskiptaráð Íslands er með þessa frétt um steinana:

 

Konungssteinar við Geysi

Friðrik krónprins Danmerkur og eiginkona hans Mary krónprinsessa,  heimsóttu Geysi í Haukadal til að vígja lagfærða Konungssteinana, en Dansk-íslenska viðskiptaráðið hefur nýverið gengist fyrir lagfæringu á  áletrunum á þeim. 

Fyrirtækin sem studdu myndarlega við ráðið voru FIH Erhvervsbank sem er í eigu Kaupþings, Samskip, Marel og Rexam Holmegaard.

Konungssteinarnir,  sem eru þrír talsins, bera merki konunganna sem höggvið er í þá, ásamt ártölunum 1874, 1907 og 1921, til minningar um heimsóknir þriggja Danakonunga til landsins.

Heimsókn krónprinshjónanna til Íslands, í boði forseta Íslands Ólafs Ragnars Grímssonar og Dorrit Moussaieff forsetafrúar, hófst mánudaginn 5. maí en lýkur fimmtudaginn 8. maí.

--- 

Þá höfum við það. Friðrik vígði lagfærða Konungssteina. Konungsefnið setti blessun sína á klámhöggið.

Konungssteinar fá nýja ásýnd

Lögbann á Jesúsmynd

Fyrir nokkrum mínútum síðan hafði Egill Bjarki Jónsson ljósmyndari samband við mig. Hann krefst þess að ég fjarlægi mynd hans af Véstein Valgarðssyni, sem ég hafði sett við síðustu færslu mína. Ef ég geri það ekki, segist Egill að hafa samband við Myndstef.

Ég fann þessa frábæru mynd Egils á Flickr http://flickr.com/photos/egillbjarki/474886008/in/photostream/

Ég hef ekki notað myndina til að gera mér féþúfu af henni, enda er þetta ekki fallegasti Jesús sem ég hef séð.

Egill skrifar þetta um mynd sína:

"This is my good friend Vésteinn. We worked together at a mental hospital in Iceland. Vésteinn is a very special man, he has many strange hobbies and a very differant view on the world that we live in compared to the rest of us. I made this picture for him to use in a message forum for people against the government funding the church. If you understand Icelandic, here is the page :
http://www.vantru.is/ "

Á þessum síðustu og verstu tímum þegar bannað er að birta myndir af Múhameð, furðar það mig ekki að bannað sé að birta myndir af "Jesús Valgarðsyni".

Ég fjarlægi auðvitað myndina af Jesús, sem notuð var á vantru.is

Það er greinilegt að Jesús Valgarðsson hefur einkaréttinn á myndinni til að storka þjóðkirkjunni með ásjónu sinni (mér finnst annars þessi Jesús mest líkur Katrínu Fjeldsted), og hefur sárnað að trúmaður eins og ég hafi sett myndina af honum á blogg mitt.

Voða er nú lítill munur á Vantrúarfólki og öfgamúslímum. En það var nú ekki nein ný uppgötvun hjá mér.