Hann á afmæli í dag ..

 

Í dag er Filippus drottningamaður á Englandi níræður og ætlar að setjast í helgan stein. Ég óska honum til hamingju með afmælið.

Mér hefur alltaf þótt hin breska konungsfjölskylda hið furðulegasta lið, allt frá því að ég man eftir mér. Ég veit ekki af hverju, en ég hef kunnað vel við svipinn á Pusa. Hvernig Beta hefur krækt sér í Pusa er mér óskiljanlegt, því sú kona hefur ekki áhuga á öðru en hestrassi úti í haga. Líklegast hefur Pusi þótt góður til undaneldis, svo konungsættin úrkynjaðist ekki alveg. Beta hefur örugglega fundið af honum einhverja hrossalykt. Áframhaldandi kynbótastarf hefur skilað Vilhjálmi prinsi, sem er nokkuð eðlilegur miðað við umhverfi sitt, að því best er vitað, og meiri maður en hross.

Filippus er einn víðreistasti prins sögunnar og Ísland hefur oft verið áfangastaður hans. Ég man ekkert eftir mér þegar hann kom til Íslands árið 1964 á konungssnekkjunni Britannia, en sá nýlega skemmtilegt fréttaskot frá komu prinsins árið 1964, sem má sjá hér og aðrar stuttar myndir frá Íslandi og Reykjavík  hér, hér, og hér. Fréttamaðurinn frá British Pathe News, sem sigldi með HMS Malcholm í samfloti við prinsinn til Íslandsála, segir frá Íslandi með uppskrúfaðri Eton ensku og sýndi hommanum í Eden meiri áhuga en apanum með bláa punginn. Þetta ku vera á þeim tíma að hommar, sem ekki voru í blómum og hári, voru í felum inni í skápum. En í myndbrotunum er margt skemmtilegt að sjá og minnast um leið og vér þökkum Filippusi fyrir að vera Elísabeti drottningu áreiðanlegur til svo margra ára.

Hér eru nokkrar svipmyndir frá konungskomunni árið 1964

Filipus sá Surtsey og Surtsey hann

svo sá hann Bjarna, sem bukkaði pent

Þessi Reykavíkurmær horfði hugfanginn á prinsinn á svölum Alþingishússins

Sá 200 ára og almúginn horfðu líka á prinsinn, Húrra!

Farið var með strætó í sund

þar sem voru fyrir leiðindakarlar, eins og síld í tunnu

en líka falleg börn sem lærðu að kreppa

og sundkennari in red

og þessi vígalega rauðhærða kona, sem reyndi að drekkja börnum með stöng, hugsið ykkur.

Svo horfði fréttamaðurinn yfir stórborgina, áður en hann hélt austur fyrir fjall,

þar sem hann hitti fyrir blómlega menn í paradís og

og bananastúlku

og miklu meira en það

Filippus níræður

Papar komu aldregi til Íslands

 

Þjóðernisrembingur, frá þeim tíma er sumir Íslendingar leituðu þjóðernisímyndar í sjálfstæðisbaráttunni með því að vilja vera "keltar" ættaðir frá Írlandi, er enn mjög sterkur. Ekkert styður þessar draumóra nema þvældar frásagnir úr Landnámu og Íslendingabók um einstaka landnámsmann, sem vafalaust komu nokkrir með svarthærðar konur og búalið ættað frá Írlandi eða skosku eyjunum.

Fyrr á árum voru gamlir læknar með ABO blóðflokkakerfið til að sýna fram á „keltneskan" uppruna Íslendinga (Les hér). Þær túlkanir stóðust ekki. Á síðari árum hefur Íslensk Erfðagreining (deCode) gert keltomaníakana enn æstari með tölfræðilegum oftúlkunum, þegar þeir komust að þeirri niðurstöður að flestar konur á Landnámsöld hafi verið ættaðar frá Bretlandseyjum, meðan karlpeningurinn var frá Norðurlöndum. DeCode er með öðrum orðum að halda því fram, að Bretlandseyjar hafi verið eins og Tæland í dag, gósenland afdalaaumingja, (með allri virðingu fyrir tælenskum konunum), sem þá gátu ekki náð sér í almennilegar norskar konur til að setjast að með þeim á eyðiey í norðurhöfum.

Það versta er hins vegar, þegar menn eru að rugla um einhverja Papa og halda því fram að Ari fróði hafi verið að hylma yfir heila byggð þeirra fyrir landnám norrænna manna á seinni hluta 9. aldar.

Ari skrifaði í Íslendingabók: Þá voru hér menn kristnir, þeir er Norðmenn kalla papa. En þeir fóru síðan á braut, af því að þeir vildu eigi vera hér við heiðna menn, og létu eftir bækur írskar og bjöllur og bagla. Af því mátti skilja, að þeir voru menn írskir".  Út frá þessu fara keltómaíakar hamförum. Papar eru samkvæmt Ara norsk skilgreining, (sem enginn Norðmaður fyrr og síðar kannast þó við), og þegar menn ganga um með bagla, bjöllur og bækur eru þeir sem sagt Írskir. Ari var mytóman, en það er einnig amadáninn (gelíska fyrir idjót) sem skrifar um Papa á Wikipeda:

"The Papar (from Latin papa, via Old Irish, meaning "father" or "pope") were, according to early Icelandichistorical sources, a group of Irish or Scottish monksresident in parts of Iceland at the time of the arrival of the Norsemen. Their existence is yet to be confirmed by archaeology." Maður spyr sig: vantar litninga fyrir heimildagagnrýni í það fólk sem eru papistar?

Þetta litla rugl sem Ari fróði skrifaði um Papa veldur miklum hugarórum og sést í alls kyns afbökunum fólks sem jafnvel heldur að það sé keltneskt vegna þess að þar er rauðhært eða drykkfellt. Þessi litla frásögn Ara veldur því að rammnorskútlítandi Nútímaíslendingar stofna hér á landi keltnesk bönd, opna írskar krár og kalla börnin sín Melkorku, Brján, Niál og Mýrkjartan og bíða eftir því að Írar snúi aftur til að taka Ísland frá óhæfum útrásarvíkingum.

Ari Þorgilsson var örugglega að lýsa írskum dýrlingum þegar hann skrifaði ofangreint smælki um papa, því eins fróður og hann var og víðlesinn, hefur hann lesið eða heyrt um ferðir helgra manna á Norðurslóðum, t.d. til eyju sem reyndist vera hvalur. Hann trúði örugglega sjálfur mátulega á slíkar furðusögur, en gæti hins vegar vel hafa lesið írskar heilagra manna sögur, sem segja frá heilögum einsetumönnum á eyjum á norðurslóðum. Írskir dýrlingar í þessum sögum virðast hafa getað lifað án nokkurs annars en bóka, bjallna og bagla.  Þannig voru þeim einnig gerð skil á írskum steinkrossum, eins og sést hér að ofan. Myndin er af heilögum McTail og er frá Old Kilcullen, í County Kildare. 

Ari lagði tvo og tvo saman og vildi ekki láta neitt vanta í landnámslýsingu sína, um það sem hugsanlega gæti hafa verið, fram yfir landnám forfeðra hans. Þess vegna lét hann einsetumennina í heilagra manna sögum, sem skrifaðar voru á 8. og 9. öld, hafa verið á Íslandi og skilja þar eftir bjöllur, bagal og bók. Því miður varðveittust þessi óskilamunir ekki og kenna samsærisheilar þar um eyðileggingarhvöt ljóshærðu imperíalistanna úr Noregi. Langt er seilst.

Norskættaða boybandið Paparnir

Ari var sama marki brenndur og margir síðari tíma Íslendingar sem velta fyrir sér aldri landnáms á Íslandi. Hann hafði gaman af að skálda í eyðurnar og í hugarheimi 12. alda manns voru eyður óhugsandi. En vöntun á sönnunargögnum er ekki sönnun, en seint lærist það sumum. Sumir hafa ekki hvatt 12. öldina á Íslandi. Ari var þó ekki að blanda erfðafræðirugli og háralit í þetta. Rauða hárið frá Írlandi er, svo greitt sé úr þeirri flækju, hverfandi lítið miðað við dökkt hár (les hér).

Meðan "keltar" finnast ekki í jörðu á Íslandi, og þaðan af síður papar, og fornleifarnar eru allar frá 9. öld og kolefnisaldursgreiningar eru í miklu rugli, eða er ruglað af fornleifafræðingum sem ekki geta skilið takmarkanir greininganna, geta menn stutt sig við sinn bagal út á næstu írsku krá og hlustað á Maríu O´Gubban kyrja; Drekkt þar sorgum sínum með lítra af Guinness meðan þeir éta grjúpán sem reykt eru á Patreksfirði, og einfaldlega sætt sig við að vera komnir undan einvala liði sem flýði frá Noregi vegna þess að þar var komið til valda óþolandi fólk, sem fannst þeir sem fluttu til Íslands algjörlega óferjandi. Og er svo enn.

Papar voru hugarfóstur Ara fróða, en þróuðust mest í kolli þeirra minna fróðu sem oftúlkað hafa orð Ara.

Ari fróði var létt keltómanískur

Fyrirgefning syndanna

 

Nýverið móðgaðist ég illilega fyrir hönd Bobs frænda, þegar Óttar Felix Hauksson setti fram nýja kenningu um nafn fæðingarbæjar meistara Bobs. Bærinn sá heitir heitir Duluth og fyrirfinnst einhvers staðar í Minnesota. Ég gerði líklegast heldur of mikið mál úr þeirri skyndiskýringu Óttars, að Duluth þýddi það sama og dulúð á íslensku. Ég býst fastlega við að Bob hefði ekkert haft neitt á móti skemmtilegri hugslettu Óttars, því hann skapaði jafnan mikla dulúð um æsku sína og var lítið gefinn fyrir að segjast vera frá þessu krummaskuði eða og þaðan af síður holunni Hibbings, þar sem hann ólst líka upp, langt á undan sinni samtíð.

Óttar Felix, sem er drengur góður og mikill Bobisti, eins og margir á okkar skeiði, hefur sent mér afsökunarbeiðni út af þessu í dag þegar hann rak augun skrif mín. Aldrei skal óvarlega farið með staðreyndir um Bob. Ég birti vitaskuld afsökunarbeiðnina, en ég er ekki rétti maðurinn til að gefa fyrirgefningu syndanna. Ég sendi því strax þýðingu á afökunarbeiðni Óttars Felix til meistara Dylans. Dr. Bob svaraði stutt og þurrt: „Will, I forgive Felix the cat". Meira var það ekki. Maðurinn er afar fámæltur og sérlega hnitmiðaður eins og alkunna er, enda gæti hann ekki annars svarað öllum tölvupósti sem hann fær frá Peter, Poul and mér.

Ég vona að Dylan-konsertinn hafi gengið vel í Hörpu. Hér er svo pardonnement Óttars, sem var nú alger óþarfi. En menn taka vissulega meistarann alvarlega!:

Afsökunarbeiðni

Í útvarpsviðtali 6. apríl hélt ég því fram að fæðingarbær Bob Dylan, Duluth, bæri sama heiti og alíslenska nafnorðið ´dulúð´. Þó að mér hafi þótt þetta skemmtileg tilgáta út frá samanburðarmálfræði og raunar trúað vitleysunni sjálfur þá er þetta tómt rugl og staðleysa og hrein ,,fabúlering" og mér til minnkunar að trúa slíku á ófullnægjandi forsendum. Dr. Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson fornleifafræðingur bendir á þetta í bloggi sínu frá 7. apríl sem ég var að rekast á. Þar leiðir hann jafnframt sannleikann í ljós, (ég hefði betur flett upp Duluth á Wikipediu). Frakkinn Daniel Greysolon, Sieur du Lhut (ca. 1639 - 25 febrúar 1710) var fyrstur Evrópubúa til að kanna svæðið og ber bærinn nafn hans. Mér til varnar, sem er þó langt í frá réttlætanleg, þá hefur þessu franska nafni ´du Lhut´ verið snúið í hið germanska ´Duluth´ og út frá því hafa illa grundaðar hugmyndir mínar hafið sig á flug. En ég á mér enga raunverulega afsökun. Ég verð að biðjast hennar. Ég biðst afsökunar. Lögmál gagnrýnnar hugsunar er, að það sé rangt að trúa einhverju á ófullnægjandi forsendum. Ég var ekki búinn að leggja á mig neina rannsóknarvinnu, ekki nokkurn skapaðan hlut, bara bullaði. Ég er þakklátur Villa fyrir að benda mér og öðrum sem vilja hafa það sem sannara reynist á hið rétta í málinu.

 

Berlínar búgí wúgí

Nýlega var ég á ferðinni í Berlín, nánar tiltekið á tónlistarferð með minni heittelskuðu spúsu. Fórum við m.a. til að hlusta á Leif Ove Andsnes í fílharmóníunni. Andsnes er án efa einn fremsti píanisti heimsins. Fyrir utan að hlusta á hann, er gaman að sjá hann spila, risavaxinn, Íslendingslegan andnesjamann, og svo er hann frá eyjunni Körmt. Ágætis mótvægi við gyðingasnillinga, smávaxin kóreönsk segulbandstæki og þýskar múttur með túttur, sem maður getur orðið afar þreyttur á.

Við hjóluðum í ár um Berlín og komum við í Norræna sendiráðinu. Þar var sýning um íslenska snillinga. Rithöfundana okkar. Þessi sýning bar heitið Sagenhaftes Islandog er auðvitað appertæsir fyrir Bókamessuna í Frankfurðuborg, þar sem Ísland verður heiðursgestur í ár.

En mikið var nú ómerkilegt rugl á þessum pósterum í sendiráðinu. Íslenskir rithöfundar eru greinilega með Konungsbók Eddukvæða á heilanum. Ekki minnst Arnaldur Indriðason, sem mér finnst þó aðallega hægt að tengja við Rigor Mortis, þó svo að menn haldi að hann sé höfundur Konungsbókar.

Daginn sem við vorum í sendiráðinu, var andrúmsloftið í anddyrinu ekki sem best. Þar sat kona af þeirri gerð, sem Þjóðverjar kalla Stadtstreicherin. Útigangskona þessi var búin að finna sér samastað í sendiráðinu. Hún var kappklædd í hitanum og hafði greinilega ekki farið í bað nýlega. Þar sem Þjóðverjar hafa alltaf verið svo korrekt gagnvart utangarðs- og minnihlutahópum, situr hún þar örugglega enn blessuð kerlingin og mengar hið hreina norræna andrúmsloft. Hún bætir smá raunsærri skítafýlu við klínískan hátíðleika íslensku rithöfundaspjaldanna.

Þegar út úr sendiráðinu var komið, gátum við andað léttar eftir sjálfshátíðleikann á rithöfundaspjöldunum og þungt Kölnarvatn pokakonunnar, en ekki lengi. Gengt íslenska sendiráðinu er sendiráð Sýrlands. Mér var rétt snöggvast hugsað til sýrlenskra rithöfunda. Codex Assadicus er þeirra lóð í lífinu.

Við leigðum okkur frábær hjól hjá Berlin Take a Bike, sem er að finna skammt frá Reichstag á Neustädtische Kirchstraße 8, rétt hjá Friedrichstraße lestarstöðinni. Þið finnið leiguna á netinu.

 

Mikið blaðra þessir þingmenn

Það er krúttlegt hjá rauðum íslenskum þingmönnunum að minnast barna með rauðum blöðrum, þegar þeir hafa greinilega ekkert annað að gera. En ég minnist óneitanlega Stevens McCormacks á Nýja-Sjálandi, sem belgdist nýlega út eins blaðra þegar hann lenti á stútnum, eins og visir.is greindi frá:

"Steven McCormack, vörubílstjóri frá Nýja-Sjálandi, lenti í heldur betur furðulegu atviki á dögunum. Þegar hann var að klifra upp í vörubílinn sinn rann hann í stiganum og lenti á tanki sem innihélt súrefni undir miklum þrýstingi. Og ekki nóg með það að hann hafi lent á tankinum heldur lenti hann á stútnum sitjandi þannig að súrefnið fór af miklu krafti upp í rassinn á honum.

Steven húðin á Steven [sic hjá visir.is] tók að teygjast og hann blés allur út. „Ég blés út eins og fótbolti. Ég átti engra kosta völ en að sitja þarna og blása út eins og blaðra," segir hann.

Hann öskraði af sársauka og komu vinnufélagar hans honum til bjargar og slökktu á loftpressunni. Hann var fluttur á sjúkrahús þar sem loftinu var „tappað" af honum og segja læknar að hann muni ná sér að fullu. Þeir segja að loft hafi komist í lungu hans og að loftið hafi aðskilið fituna frá vöðvunum á líkama hans."

 

Þess má geta að blöðrustand íslenskra þingmanna olli truflunum á flugi alla leið til Kína, og börn í Frakklandi (mynd) horfðu skelfingu lostin á íslensku blöðrurnar lenda, og ollu þær þeim meiri sálaróróa en hvítir blettir Strauss-Kahn á svartri þernunni í New York. Jónína Ben er hins vegar byrjuð að selja súrefnisanda beint í rass eftir nýsjálenska módelinu. Meira var greinilega ekki í fréttum.

Þingmenn slepptu blöðrum

Fífugras í flóa

 

Forsætisráðherra, frú Jóhanna Sigurðardóttir, leggur til að fífugras verði þjóðarblóm Íslendinga. Þá hugmynd lýst mörgum á þingi bara alls ekkert á.

Forsætisráðherra skilur ekkert í þeirri miklu gagnrýni sem hefur komið á þessa hugmynd hennar og skorar á þingmenn, sem eru meira veikir fyrir fíflum, að sanna að fífugras geti ekki gegnt hlutverki aðalblómsins Íslands.

Myndin að ofan er af forsætisráðherra. Ekki fann ég neinar myndir af fífum. Myndin að neðan er af Rauðri toppönd sem var reitt hér um árið fyrir Vestan, en forsætisráðherra vill gera öndina að þjóðarfygli Íslendinga.

 

Úrskurður A-364/2011

Ég hef áður (hér, hér og hér) greint ítarlega frá skoðanakönnun sem Fornleifavernd ríkisins gerði árið 2009. Í henni var tilkynnt að rannsóknir stofnunarinnar á kostnaði við endurreisn og byggingu aðstöðu við Stöng í Þjórsárdal sýndu, að slíkar framkvæmdir myndu kosta 700.000.000 króna. Já þið lesið rétt 700 milljónir króna!

Þegar ég spurðist fyrir um þessa tölu hjá stofnuninni var sagt að talan byggði á útreikningum fornleifafræðinga, arkitekta og verkfræðinga. Ég bað um aðgang að þessari úttekt en var synjað. Málið var kært í Menntamálaráðuneytið og var þaðan vísað til Úrskurðarnefndar um Upplýsingamál í Forsætisráðuneytinu þ. 15. nóvember 2010.

Kristín Sigurðardóttir og Katrín Jakobsdóttir á góðum degi.

Myndin efst er frá rannsóknum á Stöng sumarið 1992

 

Nefndin hefur nú komist að niðurstöðu sem er því miður synjun á að ég geti fengið aðgang að því skjali sem ég bað um. Það þykir mér miður, því mig langaði að vita hvaða fornleifafræðingar, arkitektar og verkfræðingar voru að vinna að skipulagi á Stöng, án þess að draga mig, atvinnulausan fornleifafræðinginn, sem rannsakað hef í mörg á Stöng, inn í vinnuna. Þótt mér sé synjað um aðgang að gögnum, er svar Úrskurðarnefndar um upplýsingamál svo greinargott, að innihald skjalsins sem ég bað um er nokkuð ljóst. Einnig er ljóst, að forstöðumaður Fornleifaverndar hefur farið með ósannindi og jafnvel gagnvart lögfræðingi sínum, sem ekki virtist hafa allar upplýsingar um málið. Útreikningar forstöðumanns stofnunarinnar Kristínar Sigurðardóttur og slakleg, ótrúverðug og vítaverð vinnubrögð hennar og samverkafólks hennar dæma sig sjálf, því Kata litla á Sölvhóli mun örugglega ekki gera það á næstu 5 vikum. Þær upplýsingar sem Úrskurðarnefnd um Upplýsingarmál veita í úrskurðinum segja þó mikið, þó svo að haldið sé fast í að ódagsettur pappír upp á eina og hálfa síðu sé vinnuskjal . Ein og hálf síða í heilar 700.000.000. Og svo er menn að tala um bankana.

Hér er brot úr úrskurði nefndarinnar og hér má lesa hann í heild sinni:

"Skjal það sem Fornleifavernd ríkisins hefur afhent úrskurðarnefnd upplýsingamála, og segir vera eina skjalið sem tengist beiðni kæranda um aðgang að gögnum, er á einni og hálfri blaðsíðu (A4). Skjalið ber yfirskriftina vinnuskjal, er handritað og ódagsett. Efst á skjalinu eru skammstafanir sem vísa til mannanafna og sýnist þar vera um að ræða starfsmenn stofnunarinnar, sbr. heimasíðu hennar þar sem nafna starfsmanna er getið. Úrskurðarnefndin telur þannig óhætt að byggja á því að skjalið sé ritað af starfsmönnum stofnunarinnar til eigin afnota hennar en ekki af aðilum ótengdum henni.  Skjalið sýnist vera afar lauslega unnið og uppsett, og í sumum greinum er erfitt að átta sig á efni þess. Talan 700 milljónir kemur þar hvergi fram en með góðum vilja mætti hugsanlega tína til tölur í skjalinu og leggja þær saman þannig að þær nálguðust að vera 700-800 milljónir. Úrskurðarnefndin telur samkvæmt framansögðu ótvírætt að skjalið sé vinnuskjal í skilningi 3. tl. 4 gr. upplýsingalaga nr. 50/1996."

Kæru starfsmenn Fornleifaverndar ríkisins, þið AS, GB, ISK, KM, MAS, SB, SUP, SHG, UÆ og ÞH, einhver ykkar vann það vinnuskjal sem mér er synjað um. Með allri virðingu fyrir ykkur, sem ekki komuð að þessum makalausu starfsaðferðum, þá ættuð þið sem unnuð með Kristínu Sigurðardóttur að þessu fáránlega mati að skammast ykkar. 700.000.000 krónur er einfaldlega ekki upphæð sem fengin er með að krota punkta á eina og hálfa blaðsíðu. Að minnsta kosti ekki í siðmenntuðu ríki. Trúverðugleiki stofnunar ykkar er að mínu mati 0,0 og það þarf ekki mikla útreikninga til að komast að þeirri niðurstöðu. Það versta er, að sum ykkar tókuð einnig þátt í að grafa undan kollega ykkar, sem stundað hefur rannsóknir á Stöng og sem reynt reynt hefur að framkvæma viðgerðir á Stöng og sem hefur komið með raunhæfar tillögur að því sem gera skal til að vernda einn af merkustu fornminjastöðum á Íslandi. Ég kann ykkur ekki neinar þakkir fyrir að leika útrásarvíkinga á einni og hálfri A4 síðu á kostnað skattborgaranna.

Ólafur stendur sig í stykkinu meðan litla gula hænan þegir

 

Ólafur Ragnar Grímsson var í Kaupmannahöfn í gær og gott viðtal var tekið við hann í danska sjónvarpinu.

Viðtalið má sjá og heyra hér

Þegar menn verða þreyttir á Hörpu

 

Nú fylgist ég úr fjarska með þeim mikla áhuga sem menn sýna Hörpu og tónleikahaldi þarna í horninu á Reykjavíkurhöfn, þar sem ég vann verkamannavinnu á menntaskólaárunum.

Eftir formlega opnun tónlistahallarinnar með alla mislitu glugga danska listamannsins Ólafur Elíasson (hans eigin beyging), keppast menn nú um að fá húsið til að syngja og leika fyrir hrjáða þjóð. Cindy Lauper boðaði síðust heimsfrægra listamanna komu sín í tónleikahöllina. Það verður brunaútsala, því Cindy leit heiftarlega út í febrúar eftir síðustu orrustu sína við Elli kerli og gleymskuna.

Cindy verður með brunaútsölu í Hörpunni

 

Hin tónelska þjóð mín heldur meira að segja upp á stórafmæli Bobs frænda í Hörpu, án Bobs og munnhörpunnar. Í gær hlustaði ég á mann í Popplandi útvarpinu, sem tekið hefur Hörpuna á leigu fyrir Dylan-veisluna, þar sem Bubbi og aðrir munu syngja lög meistarans sem eitt sinn spilaði sjálfur í Laugardalshöllinni, sem hann lét sér vel líka. Óttar Felix Hauksson laug því í þjóðina, í beinni, að bærinn Duluth, sem Dylan fæddist í, þýddi það sama og íslenska orðið dulúð, enda væri Duluth á Íslendingaslóðum þar vestra. Já, var það ekki, borgin við sundin, sem ber nafn Fransmannsins du Luth, er nú orðin vesturíslensk vagga Bob Dylans. Af hverju er Megas ekki með í veislunni fyrir Bob frænda? Dulúð .

Meðan Kjósarmaðurinn Óttar Felix Hauksson dýrkaði Dylan frá Dulúð, var bróðir hans meira gefinn fyrir Arafat, enda læknir.

Ég býst við því að skoða og heyra eitthvað í Hörpunni á uppsprengdu verði áður en ég dey, en hvað gera menn eftir næstu áramót þegar mesti æsingurinn er yfirstaðinn og gamla Harpan er ekki eins spennandi. Cindy Lauper heldur áfram að falla í gleymskunnar dá, og gluggaþvotturinn við hafnargarðinn verður óbærilegur fyrir Kötu litlu, ef hún er ekki hætt í Menntó.

Það er víst meiri dulúð yfir fjárhagsstöðu Hörpunnar en yfir fæðingarstað Dylans og rauði salurinn er bara eins og risastór bíósalur í Breiðholti. Harpa bíó? Meðan lægstu launin hjá Jóhönnu, Gunnarsstaða Móra og gíslatökumanninum SA Vélhjálmi eru max 200.000 kr., er ekki hægt að búast við öðru en að Harpan verði verðbólguvaldur fyrir skemmtanar- og ráðstefnuhaldsiðnaðinn á Íslandi. Ófaglærðir koma ekki í Hörpuna, nema til að fara á hausinn. Kannski er hægt að taka lán til að komast í Hörpuna - the Iceland way.

Biblían er fölsuð

þessi frétt gleður alla vantrúaða og ætti einnig að gleðja þá sem trúa, og jafnvel mest þá sem eru auðtrúa. Hér er ég að tala um blýbiblíuna sem heimsfjölmiðlar greindu nýlega frá og sem ég skrifaði færslu um, sem vantrúaðir sóttu í eins og flugur í mykjuskán.

Breskur sérfræðingur sem var beðinn að gefa álit sitt á grískri áletrun á "bronskápu" einnar  "blýbókarinnar", sem nú hefur verið sýnd umheiminum, hefur sýnt fram á að áletrunin er gerð af manni sem ekki kunni grísku. Maðurinn sem gert hefur bókarkápuna hefur fundið textann á grafsteini frá Madaba í Jórdaníu sem hefur verið til sýnis á Þjóðminjasafninu í Amman síðustu 50 árin.

Falsarinn hefur afritað áletrunina, sem er frá árinu 109 e.meintan Kr., og sett setninguna á bronsplötuna, án þess að vita hvað hún þýddi. Áletrunin, sem bæði er að finna á fornum legsteini á safni í Amman og nú á bronsplötu, sem á að hafa fundist með "blýbókunum", hljóðar svo:  

sem útleggst:

Heil þér Saleman, sem varst drengur góður og einstakur, vertu sæll! Abgar, einnig þekktur sem Eision, sonur Monoathosar, gerði þessa gröf frábærs sonar síns (Salemans), á þriðja ári héraðsins.

Áletrunin á bronsplötunni er út í hött og er greinilega afritun af áletrun á forngrip í Amman.

Þannig endaði sagan um Wallah Billa Anbar-bíblíuna, habibi!

Lesið meira hér: http://neveryetmelted.com/2011/04/04/lead-codices-are-fakes/