Berlínar búgí wúgí

Nýlega var ég á ferðinni í Berlín, nánar tiltekið á tónlistarferð með minni heittelskuðu spúsu. Fórum við m.a. til að hlusta á Leif Ove Andsnes í fílharmóníunni. Andsnes er án efa einn fremsti píanisti heimsins. Fyrir utan að hlusta á hann, er gaman að sjá hann spila, risavaxinn, Íslendingslegan andnesjamann, og svo er hann frá eyjunni Körmt. Ágætis mótvægi við gyðingasnillinga, smávaxin kóreönsk segulbandstæki og þýskar múttur með túttur, sem maður getur orðið afar þreyttur á.

Við hjóluðum í ár um Berlín og komum við í Norræna sendiráðinu. Þar var sýning um íslenska snillinga. Rithöfundana okkar. Þessi sýning bar heitið Sagenhaftes Islandog er auðvitað appertæsir fyrir Bókamessuna í Frankfurðuborg, þar sem Ísland verður heiðursgestur í ár.

En mikið var nú ómerkilegt rugl á þessum pósterum í sendiráðinu. Íslenskir rithöfundar eru greinilega með Konungsbók Eddukvæða á heilanum. Ekki minnst Arnaldur Indriðason, sem mér finnst þó aðallega hægt að tengja við Rigor Mortis, þó svo að menn haldi að hann sé höfundur Konungsbókar.

Daginn sem við vorum í sendiráðinu, var andrúmsloftið í anddyrinu ekki sem best. Þar sat kona af þeirri gerð, sem Þjóðverjar kalla Stadtstreicherin. Útigangskona þessi var búin að finna sér samastað í sendiráðinu. Hún var kappklædd í hitanum og hafði greinilega ekki farið í bað nýlega. Þar sem Þjóðverjar hafa alltaf verið svo korrekt gagnvart utangarðs- og minnihlutahópum, situr hún þar örugglega enn blessuð kerlingin og mengar hið hreina norræna andrúmsloft. Hún bætir smá raunsærri skítafýlu við klínískan hátíðleika íslensku rithöfundaspjaldanna.

Þegar út úr sendiráðinu var komið, gátum við andað léttar eftir sjálfshátíðleikann á rithöfundaspjöldunum og þungt Kölnarvatn pokakonunnar, en ekki lengi. Gengt íslenska sendiráðinu er sendiráð Sýrlands. Mér var rétt snöggvast hugsað til sýrlenskra rithöfunda. Codex Assadicus er þeirra lóð í lífinu.

Við leigðum okkur frábær hjól hjá Berlin Take a Bike, sem er að finna skammt frá Reichstag á Neustädtische Kirchstraße 8, rétt hjá Friedrichstraße lestarstöðinni. Þið finnið leiguna á netinu.

 

Athugasemdir

[Ragnhildur Kolka, 27.5.2011 kl. 07:50]

Við höfum tilhneigingu til að vera dálítið "heavy" þegar við segjum frá okkur sjálfum. Má kannski rekja til minnimáttarkenndar útskerjabóndans.

Smá spaugsemi myndi ekki skaða.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 27.5.2011 kl. 07:59]

Daginn Ragnhildur, þess ber að geta að Arnaldur Indriðason, eða Faraldur Handriðason eins og hann var kallaður í MH, var ekki laus við spaug í lýsingunni á sjálfum sér, enda bar hún af.

[Ragnhildur Kolka, 27.5.2011 kl. 10:36]

Svei mér þá Vilhjálmur, ef þú ert ekki að vekja hér upp minningar um annann meistara, Handriða G Skorsteins. Það var húmor í honum. 

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 29.5.2011 kl. 06:01]

Já ég man eftir Handriða, hann var alltaf númer 79 í röðinni.