Blýbiblían - Biblia Plumba(ta) ??

 

Nú segja heimsfjölmiðlar frá blýbiblíu nokkurri, sem á að hafa fundist á mjög afskekktum stað í Jórdaníu. Jössus minn! Ég held mig á mottunni þangað til ég hef séð og lesið meira. Heilar 70 "bækur" úr blýi, sem bundnar eru með blýþræði, og sumar innsiglaðar, hafa fundist - að sögn.  Blýbækurnar eru einnig skreyttar með ýmsum gyðinglegum táknum. Sumir halda því jafnvel fram, að bækurnar séu fyrstu lýsingarnar á kristni og krossfestingu Jesú. Blýplötur, sem skrifað var á með stýl (stylus), voru algengar meðal Rómverja og annarra á tímum Jesú Jósefssonar Guðssonar, en mér sýnist af þeim fáu myndum sem hafa verið sýndar okkur af þessum blýbókum, að stafir, tákn og myndir í þeim séu þrykkt á blýið. Í Jobsbók segir:  "með járnmeitli og blýi, höggvin í klett um aldur og ævi."

 

Myndefnið er gyðinglegt, og svo er að sögn líka kross í einni bókinni, sem er ekki kross heldur T (Tau-kross)

Kjölurinn gæti hafa verið settur á í bóksölu stúdenta - í Jerúsalem.

 

Fyrir u.þ.b. 12. árum keypti safnari nokkur í Sviss 90 sm langa steinhellu af jórdönskum forngripasala (sjá hér). Steinn sá er með frásögn frá tímum Heródesar, og segir þar frá Messíasi nokkrum sem hét Símon, sem reis upp til himna á 3. degi. Mér finnst ég ekki hafa heyrt mikið um þessa steinhellu nýlega. En ef einhver Messías, sem reis upp á 3. degi, var á ferð og flugi á undan honum Jesús smiðssyni frá Nasaret, er ég hræddur um að ég verði að fá skýringar kristinna manna sem hafa vit á slíkum himnaferðum. Var Jesús plagíat og eftirherma? Hér er hægt að lesa ýmislegt fróðlegt um steininn sem segir frá Símoni Messíasi.

Messías er, eins og þið vitið öll, enn ekki kominn, en það er von á honum - er mér sagt.

Meira lestravert, meðan ég held í minn vafa og bíð eftir messíasi:

http://www.scribd.com/doc/51540533/Lead-Plates-Press-Release

http://neilsilberman.wordpress.com/

http://thebiblicalworld.blogspot.com/2011/03/new-manuscripts-detailing-last-years-of.html

Skreyti og letur í blýbiflíunni frá Jórdaníu - Trúi þessu ekki fyrr en ég má lesa bækurnar á Borgarbókasafninu.

Elstu rit um kristni fundin?

Bíó á sunnudegi

 

Notið smá tíma til að sjá þessa stuttu mynd. Sorgleg og áhrifarík spilar hún á alla strengi mannlegra tilfinninga. En því miður er myndin ævintýri. Það sem við sjáum hefur aldrei gerst - ekki alveg eins og í myndinni. Sumir Þjóðverjar lifa enn í leikfangalandi.

Margir Þjóðverjar hjálpuðu reyndar gyðingum, en þegar komið var að smölun þeirra í fanga- og útrýmingarbúðir, þorði góðhjartað fólk ekki að fara gegn embættismönnunum. Fólk sem hjálpaði gyðingum var líka sent í búðir og drepið. Lítið og áhrifaríkt ævintýri, en sannleikann er ekki að finna í leikfangalandi.

Spurningin ætti frekar að vera hvort Þjóðverjar myndu í dag bjarga gyðingum, eða öðrum í vanda. En á nokkur í vanda í Þýskalandi í dag?

Gudda Americana, La prima mama bianca in America

 

C´era una volta in Islanda, il presidente era bianco - molto bianco - i suoi capelli più bianchi del bianco. La popolazione interna era bianca. Dato che i Norvegesi sono sempre rubando Leifur Heppni (il fortunato) e Snorri Sturluson (il meno fortunato) dalla nazione islandese innocente e bianco, la povera gente del nord ha deciso di presentare il Papa a Roma con un grande capolavoro d´arte.  Vedi qui.

I islandesi voluto dare una statua al Papa a Roma. Che cosa di meglio di una statua della prima donna bianca nelle Americhe e il figlio Snorri, suo figlio con Þorfinnur Karlsefni. Questa donna straordinaria di nome Guðríður Þorbjarnardóttir, era chiamato anche Gudda Americana. Ha vissuta mille anne fa.

Un regalo perfetto per un Papa tedesco a Roma. Un papa che appartienava alla razza bianca, che indossava sempre abiti bianchi, come Elvis.

Il Papa è immediatamente andando ad ammettere, che la Santa Chiesa cattolica non ha trovato l´America. Le prove islandese sono insindacabili.

Tuttavia, gli Islandesi dimenticato una piccola cosa. La prima mama bianca in America è stata effettivamente Freydís, la figlia di Erico il rosso (che era anche bianco/era rosa). Freydís è stata anche la prima bianca assassina di massa in America, e anche odiata gli aborigeni in America, che i bianchi chiamati Skrælingjar.

La prima madre bianca in America aveva seni così grandi e pendenti che poteva spaventare un orde di guerrieri indiani da spruzzi le sue tette su una spada vichinga. Quello era uno spettacolo che si rivelò il più rosso indiano completamente bianco.

Secondo DeCode, un DNA-laboratorio islandese in grande difficoltà finanziaria, Freydís trafficate donne indiane a Islanda, dove sono stati trattenuti come schiavi del sesso per uomini bianchi islandese in Suðursveit (Campagna a Sud).

Così, secundo bianco buffone grande di DeCode, Kari di Stefano, i geni indiani sono gondolandi nel sangue dei bianchi d´Islanda.

Per i molti lettori italiani del mio bloggo, voglio confermare che Cristoforo Colombo, il primo uomo semi-bianco in America non era Italiano, né lo Spagnolo, né Portoghese. Colombo era in realtà un Ebreo transsessuale.

Ma, una femminista fortissima e bianca da Islanda scoperto l´America. Gli Uomini islandesi, che sono tutti fantasmi e truffatori, non avrebbe mai potuto scoprire nulla.

 

Un regalo bianco

Hollensk kona hengd í Íran

 

Ef til vill eru það hengingar sem "róttækir" Íslendingar sækja í, þegar þeir halda á vit menningarinnar í Íran. Jóhanna Kristjónsdóttir er ein af þeim sem miðlar menningu núverandi Íransríkis til Íslendinga og rekur ferðamiðlun fyrir fólk sem af einhverjum ástæðum, frekar sjúklegum, vill til Írans og annarra ríkja þar sem mannréttindi eru fótum troðin. Maður spyr sig, hvort kvenfyrirlitningin í Íran sé ekki nægileg til að það eineygða fólkið í fjölmenningardisneyworldinu, sem ferðast með Austurlanda-Jóhönnu haldi sig frekar heima við en akkúrat að vera að álpast þangað sem fólk er hengt eða grýtt fyrir hið minnsta andóf. En kvalarlosti gamalla komma þekkir víst engin landamæri.

Hollensk kona, hin 46 ára Zahra Bahrami, sem var fædd í Íran, var í gær hengd í Íran. Hún tók þátt í mótmælum í Íran fyrir rúmu ári og var fangelsuð. Svo var hún, eins og margir óvinir Íranskra stjórnvalda, ásökuð um að hafa verið bendluð við smygl á eiturlyfjum og er sögð hafa verið með kókaín í fórum sínum. Eins og þið vitið líklegast öll, er Íranstjórn sjálf stærsti útflytjandi á eiturlyfjum í heiminum.

Legg ég til að hóparnir hennar Jóhönnu Kristjónsdóttur heimsæki í staðinn eina landið í Miðausturlöndum sem ekki vanvirðir grundvallarmannréttindi. Já, Ísrael, elskurnar mínar, landið sem þið hatið.

Svipmynd frá Tehran:

 

Sjáumst í Tehran elskurnar mínar!

Þessi öldnu hjón frá einhverju elliheimilinu á Fróni mæla með Íranferðum. Þau virðast vera alveg ólm eftir því að komast í tæri við menningu Amadinejads, Ghadaffís og Assads.

Indíana Agnarsdóttir

Enn og aftur verð ég að láta í ljós furðu mína á framsetningu vísindamanna DeCode Genetics(Íslenskrar Erfðargreiningar) á niðurstöðum sínum. Það mætti halda að DeCode væri deild hjá Spaugstofunni.

Nú fer um heiminn sú frétt, að einhver hluti Íslendinga sé kominn af indíánakonu, sem sérfræðingar DeCode láta sig dreyma um að hafi verið hneppt í þrældóm í Norður-Ameríku af íslenskum vesturförum fyrir 1000 árum síðan. Mér sýnist að DeCode eigi stærstan þátt í því að frétt um þessar niðurstöður eru nú matreiddar á heldur fáránlegan hátt í heimspressunni.

Í stuttu máli og einfölduðu, þá hefur DeCode fundið afbrigði af C1 hvatberaafgerð (subclade) af (mtDNA/Y DNA) í nokkrum ættum undir Vatnajökli, hvatberaafgerð sem erfist í kvenlegg. C1 er hvatberaafgerð, sem fyrst og fremst er þekkt í Asíu og Ameríku. Nokkur afbrigði eru skilgreind, C1a (í Asíu), C1b, C1c og C1d (í Ameríku). Sérfræðingar DeCode telja, að einstaklingur sá er borið hefur afbrigði af C1 til Íslands, sem þeir vilja kalla C1e, hafi komið til Íslands ekki síðar en 1700, en hallast frekar að fyrri tilkomu.

Nú er svo heimspressan búin að kasta sér yfir þessar vangaveltur DeCode-manna og sögur af Indíánakonu á Íslandi berast út um heim eins og eldur í sinu, vegna þess að sérfræðingar DeCode hafa ályktað fremur fjálglega, þó svo að Agnar Helgason hafi verið að draga eitthvað í land í Mogganum í gær. Eins og ég les greinina í American Journal of Physical Anthropology er alveg eins mögulegt að C1e haplotýpan hafi komið til Íslands frá Evrópu eins og Asíu og Ameríku.

Mér sýnist að Agnar et al. velji ólíklegustu skýringuna, því aðrar DNA rannsóknir hafa sýnt C1 hvatberaafgerð í Evrópumönnum. Svo hafa menn ekki alltaf verið að athuga C1 mítókondríal sérstaklega í Evrópumönnum, nema ef til vill í Finnum, þar sem það finnst ekki. Gladdi það suma Finna, sem nú geta vísað því á bug að þeir séu Asíumenn.

Ég tel, að heppilegasta aðferðin til að rannsaka uppruna og flutninga manna á fyrri öldum, sé að skoða erfðaefni úr beinum þeirra frá þeim tíma sem menn eru að einblína á, en ekki úr blóði nútímamanna. Ég veit að sérfræðingum DeCode er kunnugt um, að sú skoðun er nokkuð útbreidd. Eina leiðin til að komast úr skugga um, hvort að þeir eru á réttri braut, er að rannsaka bein úr fornum gröfum frá því svæði sem þeir telja afkomendur "indíánans" hafa búið á. Þar að auki verð ég að mæla með því að Agnar og samstarfsfólk hans hugi að því, að á því svæði sem hann segir ættir "íslensku indíánakonunnar" hafi búið (Suðursveit), hefur verið mjög einangrað og minnist ég í því sambandi undarlegra hvatberaafgerða Baska og Sardínumanna, sem líka hafa margir hverjir lifað lengi á sama stað.

Það er reyndar álíka mikið út í hött að halda því fram að C1e í ættum á Íslandi sé frá Ameríku komið, ef ekki ber neitt á EDAR receptor geni (ectodysplasin A receptor/1540T/C) í sömu ættum. EDAR genið veldur háragerð (sléttu og hári með stórt þversniði hjá Asíumönnum og indíánum og jafnvel "skóflulögun" í framtönnum, sem Asíumenn hafa margir hverjir. Einhverjir í þessum ættum undir Vatnajökli hljóta að hafa hár sem er allt að 50% breiðara í þvermál en hár annarra Íslendinga.

En það er kannski að renna upp fyrir Agnari ljósið, sem hann var ekki búinn að sjá, þegar hann heimsótti mig í Kaupmannahöfn fyrir löngu, að Íslendingar eru aðeins meira blandaðir en þeir norrænu karlar og keltnesku konur, sem hann fær út úr genasamsteypunni. Elstu mannabein á Íslandi sýna t.d. við mælingar miklar líkur á því að hluti Íslendinga séu kominn af Sömum (Rannsóknir Hans Christian Petersens við Syddansk Universitet). Það þarf ekki endilega að koma fram í hvatberarannsóknum á nútíma Íslendingum, þar sem margt gerist í genunum á 1000 árum. C1 í "Löppum" á 10. öld gæti verið horfið í Skandinavíu í dag, en fundist í nútíma-Íslendingum vegna einangrunar á Íslandi, þar sem að Samar og Norðmenn höfðu blandast fyrir ca 1100 árum.

Mér finnst ég einnig finna þef af kórréttri fjölmenningarhyggju, þegar "C1e" hvatberaafgerðin er gerð að Indíánakonu sem kemur til Íslands fyrir 1000 árum. Hafa ber í huga að skv. lýsingu fornbókmennta okkar voru íslensk-ættaðir karlar í Vesturheimi um 1000 e. Kr. hræddir við skrælingja en reyndu líka að selja þeim rauð klæði sín og vopn. Kannski hafa þeir keypt konur fyrir vopn? (Mansal og vopnasala). Þorvaldur Leifsson drap 8 indíána (ég þori vart að kalla þá skrælingja), en óhuggnalegustu vígaferlunum þar vestra stjórnaði morðóð kona, Freydís, dóttir Eiríks Rauða, og var hún einnig fyrsti rasistinn á Vinlandi. Hún myrti "norrænar" kynsystur sínar með öxi. Samkvæmt Eiríks sögu Rauða þótti henni lítið koma til varna karlpeningsins gegn skrælingjum: Freydís kom út og sá er þeir héldu undan. Hún kallaði:

Hví rennið þér undan slíkum auvirðismönnum, svo gildir menn er mér þætti líklegt að þér mættuð drepa þá svo sem búfé? Og ef eg hefði vopn þætti mér sem eg mundi betur berjast en einnhver yðvar." Þeir gáfu öngvan gaum hvað sem hún sagði. Freydís vildi fylgja þeim og varð hún heldur sein því að hún var eigi heil. Gekk hún þá eftir þeim í skóginn en Skrælingjar sækja að henni. Hún fann fyrir sér mann dauðan, Þorbrand Snorrason, og stóð hellusteinn í höfði honum. Sverðið lá hjá honum og hún tók það upp og býst að verja sig með. Þá koma Skrælingjar að henni. Hún tekur brjóstið upp úr serkinum og slettir á sverðið. Þeir fælast við og hlaupa undan og á skip sín og héldu á brottu. Þeir Karlsefni finna hana og lofa happ hennar.

Ég vil ekki velta fyrir mér útliti brjósta Freydísar, en fyrir utan að vera fjöldamorðingi og rasisti, var hún greinilega líka kvenskörungur (femínisti) hinn mesti.

Nú verður ugglaust að búa til Indíánakonu úr Suðursveit fyrir Perluna

 

Fjölmenningarþjóðfélagshyggja og pólitísk rétthugsun VG virðist falla mjög náttúruvalslega vel að vísindaaðferðafræði Agnars Helgasonar, enda eru í honum sterk skyldleikaræktuð VG-gen bæði á Y og X krómósómunum. En ást VG og annarra vinstrimanna á "fjölmenningu" er nú annars nýtilkomin bóla (stökkbreyting). Sem "hálfur útlendingur" og hálfgerður skrælingi man ég nú ekki eftir fjölmenningahugarfari hjá Vinstrimönnum hér á árum áður, nema eftir ást þeirra á Rauðrússum. Þeir voru flestir meiri heimalningar og skyldleikaræktarar en Framsóknarmenn.

Fyrst DeCode fer með gamanmál geri ég það líka í lok þessa indíánahasarannáls míns. Það er ekki laust við að tvennt gæti bent til indíánsku. Annað er sögnin að heyja, sbr. sönglið "Heyjajajaj, heyjajaja, heyjajaja", sem oft heyrist meðal indíána, en hitt er orðatiltækið "eigi verður tjaldað til einnar nætur". Ugglaust er það ekki verri skýringar á tilvist indíána á Íslandi, en einhver Pocahontas Agnardóttir af Micmac ættbálki, sem hnuplað hefur verið með til bestasta lands í heimi, sem rekur verstasta genafyrirtækið í heiminum, DeCode. Ef menn muna enn eftir brjóstum fjöldamorðingjans Freydísar, er þó ekki út í hött að velta því fyrir sér, hvort þær hafi verið brjóstbetri en þær íslensku, skrælingjakonurnar, sem fluttar voru til Íslands rétt eftir Kristnitöku. Indíáni Íslenskrar Erfðargreiningar kemur mörgum ímyndunum og fantasíum af stað.

Chaplin alltaf á undan tímanum

 

Fávís maður frá Belfast komst loks í að horfa á kvikmynd sem sýnir frumsýningu á myndinni Cirkus eftir Charlie Chaplin frá 1928. Þá mynd sá ég 100 sinnum í Hafnarbíó á unga aldri. Íranaum sýndist hann sjá konu ganga fram hjá Kínverska leikhúsinu í Hollywood, með gemsa í hendi. Hann gerði heila heimildamynd um þetta á YouTube og um leið sjálfan sig að fífli:

Aumingja Írinn er greinilega ekki nógu vel inni í sögu heyrnartækja. Árið 1924 var komið á markaðinn heyrnartæki Western Electric Model 34A "Audiphone" Carbon Hearing Aid, sem konan í mynd Chaplin er að tala við sjálfa sig í. Sem betur fer eru Íslendingar ekki skyldir þessum Evrópubjánum á Írlandi, sem ekki þekkja 34A Audiophone-tæki þegar þeir sjá það. 

Konan hét Sesselía Þórmundsdóttir og var Vestur-Íslendingur og geðklofi. Hún taldi sig vera á tímaferð aftur úr framtíðinni. Sessilía, sem í Kaliforníu gekk undir nafninu Sissie Bla Bla, fluttist öldruð til Íslands og dó á Elliheimilinu Grund. Heyrnartæki hennar er nú á Þjóðminjasafninu.

Fornleifavernd Ríkisins sinnir ekki skyldum sínum

Í síðustu viku var ég á Íslandi og brá mér m.a. í Þjórsárdalinn til að kanna ástand rústanna á Stöng. Í dalnum var snjókoma og ekki var nú glæsilegt um að litast á Stöng. Meðan Fornleifavernd Ríkisins dreymir um 700 milljón króna framkvæmdir á Stöng, lekur inn í miðaldarústina á þeim stöðum þar sem ekki var haldið áfram við viðgerðir á rústinni eftir 1996. Fornleifavernd Ríkisins ber ábyrgð á þessu hræðilega ástandi, ábyrgð á því að fornleifar liggja nú undir skemmdum.

Ég skrifaði nýlega um ævintýraleg áform Fornleifaverndar Ríkisins, þar sem dr. Kristín Huld Sigurðardóttir forstöðukona hefur komist að því að það kosti 700.000.000 króna að gera fornminjunum á Stöng hátt undir höfði til frambúðar. Þessa upphæð kennir hún nú herskara af fornleifafræðingum, arkitektum og verkfræðingum um. Nú er þetta dæmi forstöðukonunnar, eins og ég taldi mig vita, áform um að reisa steinsteypuhöll yfir rústir á Stöng og leggja rústina í ævarandi vínanda eins og gerst hefur með rúst eina í Reykjavík. Slíkt er út í hött, og allir vita að 700.000.000 kr. eru ekki til í íslensku þjóðfélagi og verða það ekki á næstunni. Það er heldur ekki hægt að reisa þunga byggingu yfir Stöng. Stöng hvílir ekki á klöpp.

Vandamálið er bara, að Kristín Huld Sigurðardóttir vill ekki láta 700.000.000 kr. skýrslu allra sérfræðinganna sinna af hendi. Ég hef beðið um skýrsluna, en undirmaður hennar á Fornleifavernd Ríkisins bað þá um tvö eintök af skýrslu minni um Stöng, sem menn hafa geta lesið hér á blogginu síðan 11. október og sem hefur reyndar líka verið í höndum Fornleifaverndar síðan í febrúar í ár. Annar undirmaður Fornleifaverndar Ríkisins sagði áform Kristínar óraunhæf, en Kristín svaraði loks, án þess að svara erindi mínu á eðlilegan hátt:

Sæll og blessaður Vilhjálmur Örn,
Hér gætir einhvers misskilnings hjá þér. Talan 700 milljónir byggir á útreikningum fornleifafræðinga, arkitekta og verkfræðinga og snertir ekki bara viðhald á Stangarrústinni, heldur gerð nýs húss til að verja minjarnar, rannsókn sem þyrfti að fara fram í tengslum við gerð hússins, viðhald og skýli yfir fjós og smiðju, gerð miðlunarefnis, endurbætur á aðgengi og aðstöðu fyrir ferðamenn og fleira.
Niðurstöður skoðanakannana verða gerðar aðgengilegar á netinu á næstu vikum.
mbk,
Kristín Huld Sigurðardóttir

General Director Fornleifaverndar Ríkisins, en svo þýða menn virðulegt embætti forstöðumanns Fornleifaverndar yfir á ensku, segir að skoðanakannanir sem gerðar voru á Stöng í sumar, verði gerðar aðgengilegar, en hún svaraði engu ósk minni um að fá að sjá útreikninga fornleifafræðinga, arkitekta og verkfræðinga í einhverju ævintýraverkefni, þar sem greinilega er ætlunin að halda mér, sérfræðingi um minjar í Þjórsárdal, sem í áraraðir stundaði rannsóknir á Stöng, frá verkefninu og frekari rannsóknum á Stöng. (Hér getið þið lesið ritaskrá mína um fornleifar í Þjórsárdal).

Ef forstöðukona Fornleifaverndar Ríkisins vill ekki afhenda þessa makalausu úttekt sérfræðinga sinna, verð ég að láta reyna á titilinn General Director, en af honum geta menn í siðmenntuðum löndum ekki státað af, nema þeir heyri undir hærra stjórnsýslustig. Ég vill ekki þurfa að hafa samband við Katrínu Jakobsdóttur til að fá skýrslu, þar sem komist er að þeirri niðurstöðu að það kosti 700.000.000 að vernda rústir á Stöng í Þjórsárdal.

En á meðan eru rústirnar látnar grotna niður! Sjón er sögu ríkari. Eyðileggingin er á ábyrgð Kristínar Huldar Sigurðardóttur. Allir eiga rétt á því að sjá 700.000.000 króna skýrslu hennar, meðan að fornleifar eru virta að vettugi á Stöng í Þjórsárdal. Fornleifavernd Ríkisins er ekki einkabisness frúarinnar.

 Hér sést munur á árangri viðgerða 1996 og þar sem ekki var haldið áfram við þær

Gat er inn í rústina undir skýlinu yfir stofunni. Hér lekur verulega mikið inn, því ekki var haldið áfram viðgerðum eftir 1996.

 

Í suðausturhorni skálans lekur inn um gat. Hér var heldur ekki klárað við viðgerðir árið 1996.

 

Inni við vesturgafl stofu snjóaði inn í síðustu viku!

 

En þar sem var gert við á síðasta áratug 20. aldar er allt í góðum málum, og ber vott um gæði vinnu Víglunds Kristjánssonar hleðslumanns.

 

Hér í suðvesturhorni skálans fossar inn á veturna og vorin, enda ekki haldið áfram viðgerðum árið 1996.

 

Viðgerðir sem verndað hafa rústina og handan við hornið lekur inn þar sem ekki var lokið við viðgerðir. Og svo eru menn að hugsa um 700.000.000 kr.

 

Vinir Stangar hafa tekið yfir baukinn sem ég nefndi í fyrri færslu minni um Stöng. Þá þekki ég ekki og vona að þeir vilji Stöng vel og það séu ekki þeir sem eru að kæfa umhverfið við Stöng í æðisgenginni birkirækt. Vinir Stangar safna nú í Stangarsjóð í bauknum fræga á Stöng. Hann er reyndar ekki læsur. Vinir Stangar eru mínir vinir. Þeir mættu gjarna hafa samband við mig. 

Anddyrið á Stöng er orðið heldur lúið og þar fennir nú einnig inn og rignir í gegnum stór göt, meðan Fornleifavernd dreymir vota drauma um 700 milljóna króna dæmi. Martröð, trúið mér, það er bara martröð.

700.000.000 króna rúst

Þekktustu miðaldarústir á Íslandi liggja undir skemmdum og yfirvöldin sem bera ábyrgð sjá aðeins 700.000.000 kr. lausn á vandamálinu.

Á sama tíma eru rústirnar sagðar vera frá víkingaöld (söguöld), þótt það sé arfavitleysa og haugalygi. Ábyrgðina á báðu ber Fornleifavernd Ríkisins, sem tekur þátt í alþjóðlegu verkefni Destination Viking-Saga Lands, sem telur ferðafólki trú um að rústirnar sem sjást á Stöng séu frá Söguöld. Gott ef ekki er líka búið að klína ESB merki á rústina á Stöng.

Miklu fjármagni og mikilli vinnu var varið í að lagfæra rústirnar á Stöng í Þjórsárdal á árunum 1994-96 (sjá hér, það tekur smá tíma að hala niður). En þeim viðgerðum var hætt jafnfljótt og þeir sem höfðu umsjón með því verki hættu báðir störfum á Þjóðminjasafni Íslands árið 1996. Algjör stöðvun verksins var menningasögulegt slys, sem hafa verið mörg í fornleifavörslunni á Íslandi.

Viðgerðirnar á Stöng fyrir 15 árum síðan gerðu mikið gagn fyrir skálarústina á Stöng, sem er varin af skála sem reistur var á 6. tug síðustu aldar. En þar sem ekki var lokið við verkið árið 1996, lekur enn inn í rústina vatn og á vetrum fennir inn í hana vegna þess að skálanum yfir rústinni er ekki læst. Hestapakkið sem ofríður oft hlutunum utan þjóðvega, hefur einnig, svo ég hef orðið vitni að, notað rústina sem áningarstað. Lausgangshestar og önnur dýr hafa gert sig heimakomin á Stöng. Ég hef eitt sinn komið af hjúum sem notuðu skálann til ástarleikja. Reiðhöll hefur Stöng þannig einnig verið, og menn ganga þar jafnvel örna sinna. Það sæmir auðvitað ekki Destination Viking.

Meðan miðaldarústirnar á Stöng liggja undir skemmdum, eins og reyndar oft áður, er nokkuð furðulegt að sjá, að rústir á Stöng er auglýstar sem mikilvægur ferðamannastaður, sem áhugamenn um víkinga eiga að sjá. En leiðinlegt er til þess að hugsa, að fólk með söguáhuga þurfi að upplifa ömurlegt ástand rústanna á Stöng, svo ekki sé talað um að Fornleifavernd Ríkisins kynnir rústina og aldur hennar gegn betri vitund.

Yngsta skálarústin á Stöng eftir endurbætur og viðgerðir 1996. Myndin efst er frá rannsókn 1991. Gulu örvarnar sýna hvar H-1 askan frá 1104 fannst hreyfð í mannvistarlögum og undir mannvistarlögum.

 

Enn alvarlegra er þegar Fornleifavernd Ríkisins kemst að því, að það kosti hvorki meira né minna en 700.000.000 króna að gera eitthvað almennilegt fyrir minjarnar á Stöng. Já þið lesið rétt: sjöhundruð milljónir króna !!!. Síðastliðið sumar lá spurningarblað / viðhorfakönnun fyrir ferðamenn á Stöng með þessari tölu, sem er jafnvitlaus, óraunsæ og eitthvað rugl í útrásavíkingum með deleríum fyrir hrun. Eru menn ekki með jarðsamband hjá Fornleifavernd Ríkisins? Í viðhorfskönnuninni, sem upplýsti þessa ævintýralegu upphæð, var greint frá því, að úttekt hefði verið gerð og að viðhald og viðreisn Stangar kostaði 700 millur. Voru menn beðnir að svara nokkrum spurningum og stinga þeim svo í plastkassa frá Ikea.  Ég spyr mig aðeins, hvað kostaði úttektin og hefði ekki verið hægt að gera eitthvað sem ekki var lokið við árið 1996 fyrir þessa "glæsilegu" úttekt?

Hér má lesa síðbúna áfangaskýrslu mína um fornleifar á Stöng og ástand rústanna þar, sem ég skrifaði fyrr á þessu ári. Þar geta menn kynnt sér ýmsar helstu niðurstöður rannsókna á Stöng og réttmæta gagnrýni á Fornleifavernd Ríkisins, sem yfirmaður þeirrar stofnunar má þó helst allra taka til sín. Yfirmaðurinn er greinilega gefin fyrir töluna 700 eins og í „sjöhundruð milljónum". Árið 2003 klagaði hún yfir því, að ekki væru til neinir peningar í viðhald 700 minja á Íslandi, sem er líklega rétt. En 700.000.000, (33,6 milljónir danskra króna) er hins vegar tala sem eyðileggur allan framkvæmdavilja og áhuga, sérstaklega nú í kreppunni. Forstöðumaður Fornleifaverndarinnar er augsjáanlega enn í forkreppurugli.

Mig grunar að Fornleifavernd Ríkisins vilji vel og sé með vota drauma um gler- stál og steinsteypuævintýri til að innsigla Stöng í í formalíndrullu og spritti, líkt og hefur verið gert við skála í Reykjavík. Hægt væri að hafa gluggana eftir Ólaf Elíasson. Stjórnmálamönnum líkar svoleiðis "fornminjar".

 

Þessi betliaðferð á skrýtnu skilti, sem var hannað af Guðmundi Ólafssyni, voru lengi einu skilaboðin til ferðamanna á Stöng. Eitthvað safnaðist í baukinn, en einnig var rænt úr honum, lásinn brotinn upp og greipar látnar sópa. Aldrei tókst mér að hafa upp á því hvert peningar úr bauki Gauks runnu. Jólaveisla starfsmanna Þjóðminjasafnsins var ein kenningin sem ég heyrði. Að gefa Gauki á baukinn er nú kannski í við betra en að gefa Gauki beint á hann með 700.000.000 reikningi. Gaukur hefði nú ekki skilið slíkt skotsilfur.

Ég held hins vegar, að hægt sé að gera eitthvað fyrir Stöng fyrir minna, og jafnvel hafa þann fornleifafræðing, sem líklegast er fremsti sérfræðingur landsins um Stöng og rannsóknir þar, með í ráðum fyrir enn minna. Allt gæti gagnast túrismanum á endanum, sérstaklega þegar menn fara að sætta sig við að búsetu lauk á Stöng á 13. öld en ekki árið 1104. En ég þakka að sjálfsögðu fyrir hlýhuginn hjá Fornleifavernd Ríkisins með því að hugsa svo rausnarlega um þann stað, þar sem fornleifarannsóknir mínar hafa mest farið fram. Ég bíð eftir því að vera kallaður til starfa, þegar stofnunin er búin að vinna 700 millur í happadrættinu. En hingað til hafa menn hjá Fornleifavernd Ríkisins ekki verið að hafa samband við mig, t.d. þegar þeir hafa verið að skrifa ruglingslega texta til að telja ferðamönnum trú um hitt og þetta. En lesið nú skýrslu mína, sem ég veit að Fornleifavernd Ríkisins gerði, áður en hún stakk henni undir stól. 

Ég læt ykkur svo vita, lesendur góðir, þegar ég er búinn að fá vinnu við viðreisn Stangar í Þjórsárdal. Ég þarf ekki 300.000.000 í árlegar aukagreiðslur, því ég er bara atvinnulaus menntamaður - en raunsær. Svo geta margir af þeim ungu fornleifafræðingum, sem búið er að offramleiða við HÍ líka líka fengið vinnu við verkefnið. Kannski er staða yfirmanns Fornleifaverndar Ríkisins að losna fyrir einn þeirra? Hvasegiðiðkrakkar?

Lesið skýrsluna

Höfuð borgarinnar

Borgarstjórinn í Reykjavík fékk sér tattú um daginn til að sýna borgarbúum samstöðu. Ég fékk mér tattú í gær til að sýna borgarbúum samúð mína.

Hollendingar finna nýjan Rembrandt

Fjölmiðlar í Hollandi greina þessa dagana frá því að fundist hafi nýtt málverk eftir Rembrandt. Arfavitlausar fyrirsagnir eru víst ekki einvörðungu skrifaðar í íslenskum fjölmiðlum. Þetta er vitaskuld ekki nýr Rembrandt. Það rétta er, að sérfræðingar á Museum Boijmans Van Beuningen í Rotterdam hafa uppgötvað að málverk sem þeir höfðu í geymslu var eftir Rembrandt, sem þó er sjaldgæfara en þegar þeir lýsa því yfir að málverk sem talin voru eftir hann séu í raun eftir einhvern nemanda hans.

Rembrandt málaði þetta verk árið 1659 ofan á málverk annars málara. Slík ofanámálun er venjulega talin vera fölsun á Íslandi, en á Íslandi hafa alrei verið til Rembrandtar. Málverkið sýnir Tobias, sem var persóna í Biblíunni, og konu hans Söru, þar sem þau sitja í stofu sinni í ellinni. Greinilegt er að Rembrandt hefur, eins og oft í öðrum myndum sínum, verið að mála einn af nágrönnum sínum í gyðingahverfinu í Vlooyenburg í Amsterdam, eða þar í nágrenninu, þar sem faðir minn átti heima fyrstu 2 ár ævi sinnar, n.t. í húsi sem lá þar sem óperuhúsið (Muziektheater) var reist fyrir 23 árum síðan.