Dönsk yfirvöld skipa gyðingum að hylja sig

 

Í gær (15.1. 2011) birtist grein í danska dagblaðinu Berlingske Tidende eftir blaðamanninn og sagnfræðinginn Bent Blüdnikow um skrif mín í tímaritið Rambam, sem ég ritstýri. Rambam er ársrit sögufélags gyðinga, Selskabet for Dansk Jødisk Historie, í Danmörku og Blüdnikow er reyndar formaður þess félags. Í nýjasta árgangi ritsins eru margar merkar greinar sem fjalla um mjög mismunandi efni, allt aftur frá 18. öld fram á okkar daga.

Rambam 19/2010. Forsíðumyndin er af sjörnu þeirri sem danskir nasistar límdu á hús gyðinga

í Kaupmannahöfn í byrjun árs 1942.

Í inngangsorðum að Rambam 19/2010 greindi ég frá stuttum kvikmyndabút, sem nýlega var dreginn fram í dagsljósið vegna rannsóknar á aðild danska SS-mannsins Søren Kams að morðum í Danmörku og brottflutningi handsamaðra gyðinga frá Danmörku í fangabúðirnar Theresienstadt árið 1943. Dómsmálaráðherrann, sem árið 2007 var Lene Espersen, lét rannsaka aðild Kams að aðförinni gegn gyðingum í Danmörku árið 1943. Þá var fyrrgreindur kvikmyndabútur, sem aldrei hafði áður verið birtur/sýndur í Danmörku, dreginn fram í dagsljósið á Borgarskjalasafninu í Kaupmannahöfn og afhentur lögreglunni í Kaupmannahöfn sem sá um rannsókn málsins í samvinnu við saksóknara Kaupmannahafnar.

Þar sem mér þótti opinber skýrsla um rannsóknina sem birt var í lok árs 2008 mjög lítilfjörleg, bað ég strax um að fá aðgang að öllum gögnum. Mér var ítrekað neitað um það. Nú hef ég eftir öðrum leiðum fengið að sjá skýrslu lögreglumannanna sem rannsökuðu málið. Einn þeirra sýndi mér hana sjálfur á eigin ábyrgð, þar sem honum er einnig annt um að allur sannleikurinn komi fram í máli Kams.

Rannsóknarlögreglan í Danmörku fékk upphaflega stafrænt afrit af kvikmyndabútnum, en notuðu það ekki til ályktunar við rannsókn sína, sem verður að teljast ófullnægjandi rannsóknarferli. Furðu sætir einnig að skýrsla þeirra var greinilega stytt verulega af saksóknaranum í Kaupmannahöfn eða réttara sagt mjög ósamvinnuþíðum aðstoðarmanni hans Bo Bjerregaard. Simon Wiesenthal Center i Jerúsalem, sem beðið hafði um rannsóknina ásamt gyðingasöfnuðinum í Kaupmannahöfn, fékk því mjög yfirborðskennda niðurstöðu, (sem send var ódagsett sem viðhengi við tölvubréf dags. 6.11.2008), þar sem því var slegið föstu, að ekki hefði fundist afgerandi tengsl á milli þess sem er vitað um gerðir Kams og aðfararinnar gegn gyðingum í Danmörku árið 1943. Kvikmyndin frá Horserød var hins vegar alls ekki nefnd í skýrslu danskra yfirvalda.

Þegar ég heyrði um kvikmyndabútinn af Ríkisskjalasafninu í Danmörku í fyrra fyrir hreina tilviljun, keypti ég myndina dýrum dómum til að birta myndir úr þessari áður óþekktu kvikmynd, sem danskur nasisti í þjónustu Þjóðverja, Poul Hennig, tók í október 1943. Poul Hennig hafði ásamt öðrum rænt lista yfir meðlimi gyðingasafnaðarins í Kaupmannahöfn í ágúst 1943. Þann lista notuðu Þjóðverjar til að smala saman þeim gyðingum sem ekki hafði tekist að flýja til Svíþjóðar. Hennig sagði við réttarhöld yfir honum eftir stríð, að Søren Kam hafi verið með honum við ránið á listanum á skrifstofu formanns gyðingasafnaðarins safnaðarins. Søren Kam, er enn á lífi í Þýskalandi, verndaður af ESB-ríkinu Þýskalandi.

Við vildum auðvitað birta þessa merkilegu, áður óþekktu heimild í Rambam. En það máttum við ekki gera á eðlilegan hátt, þ.e. velja ákveðin myndskeið og birta myndir af þeim eins og þau eru. Nei, ég varð samkvæmt fyrirmælum Ríkisskjalasafnsins í Kaupmannahöfn að hylja andlit gyðinganna sem sáust á kvikmyndinni á einn eða annan hátt.

Útkoman var eins og þið sjáið. Í riti um sögu danskra gyðinga, þar sem yfirvöld fyrirskipa að hylja þurfi andlit gyðinga, birtum við t.d. mynd af schechter (kosher)-slátrara í Kaupmannahöfn, þar sem hann var viðstaddur trúarathöfn, eftir að hann var kominn heim heilu og höldnu frá fangabúðunum í Theresienstadt. Ef við hefðum birt mynd af honum frá fangabúðunum í Horserød árið 1943, hefðum við þurft að fylgja reglum Ríkisskjalasafnsins og hylja andlit hans. Hann mátti ekki þekkjast.

 

Rabinowitch slátrari ásamt konu sinni í Horserød 1943, eins og dönsk yfirvöld vilja að við sjáum þau árið 2011. Hér fyrir neðan er hann í samkunduhúsinu í Læderstræde í júni 1945, á mynd sem birtist í Rambam 2010.

Þrátt fyrir þetta furðulega bann, tók ég mér það bessaleyfi að gleyma að hylja ásjónu SS-manns sem stendur í dyrum eins skálans í Horserød. Í skýrslu rannsóknarlögreglunnar í Kaupmannahöfn kemur ekkert fram sem bendir til þess að rannsakað hafi verið hvaða SS-maður stóð í dyragættinni í Horserød og vinkaði vingjarnlega til ljósmyndarans, Paul Hennig, sem rændi lista þeim sem gerði Þjóðverjum kleift að smala saman gyðingum. Sú spurning hefur vaknað, hvort það sé ef til vill Søren Kam sem sést á myndinni. En það rannsökuðu dönsku yfirvöld sem sagt ekki og Lene Espersen gaf þess vegna, án þess að vita það, ekki rétta mynd af því efni sem tengir mál Søren Kams við atburðarásina við aðförina að gyðingum árið 1943.

Þar sem Ríkisskjalasafnið fyrirskipaði að kvikmyndin sem ég keypti yrði að vera stafrænt afrit af öðru miklu betra afriti af myndinni sem gert var í Hollandi fyrir nokkrum árum, þá eru gæði myndarinnar mjög léleg. Rannsókn á frummyndinni gæti væntanlega leitt í ljós hvaða maður stendur og vinkar til Paul Hennigs. Farið verður fram á rannsókn kvikmyndarinnar með tilliti til þess.

Fleira merkilegt birtist í nýjum Rambam  Til dæmis birtum við í fyrsta sinn mynd af gyðingastjörnu (sjá ofar), sem danskir nasistar límdu á hús gyðinga í Kaupmannahöfn í byrjun árs 1942. Þetta er stjarna af nákvæmlega sömu gerð og sú stjarna sem Reinhard Heydrich leiddi í lög þ. 19.  september 1941, og sem var sett á föt gyðinga í Þýskalandi, Frakklandi, Belgíu og Hollandi árið 1942. Stjörnurnar í Kaupmannahöfn voru úr pappír, en stjörnur sem saumaðar voru á föt voru eins og kunnugt er ekki leiddar í lög í Danmörku, líklega vegna þess að Danir voru svo samvinnuþýðir við hernámsliðið og útveguðu morðsveitum þeirra mat - og græddu meira segja á því margir hverjir. Það hafa menn í bakspeglinum kallað Samarbejdspolitik, en aðrir kalla þetta meira neikvæðu orði: kollaboration, sem er orð sem oftast er notað um samvinnu við óvininn og svik við þjóðina. Margir Danir telja sig þó ekki hafa svikið eitt eða neitt, og sjá ekki hvernig samstarf þeirra við þriðja ríkið efldi níðingsverk nasista annars staðar. Sama fólk telur oft því allt til foráttu að danskir hermenn starfi við friðargæslu í Afganistan og Írak og líkja því ósmekklega við hersetu nasista í Danmörku.

Í grein minni í Rambam 19/2010 (sem lesa má hér), segi ég frá því hvernig Kristján 10. og gyðingarnir í Danmörku voru misnotaðir í dönskum áróðri á stríðsárunum og síðar. Ég greini m.a. frá heimild, sem nýlega hefur birst í mikilli bók um Kristján 10. Þar kemur fram að að Kristján 10. á að hafa stungið upp á almennri notkun gyðingastjörnunnar í Danmörku ef Þjóðverjar færu fram á einhverjar atgerðir gegn gyðingum í landinu. Þetta á konungurinn að hafa skrifað 9 dögum áður en lög nasista um stjörnur á klæði gyðinga voru birtar í fyrsta sinn. Furðulegt, ef satt er, en enn furðulegra er, að Ríkisskjalasafnið í Kaupmannahöfn vildi ekki veita tímaritinu Rambam fyrirgreiðslu við að birta ljósmynd af því sem konungurinn skrifaði. Skjalasafnið neitaði að senda umsókn tímarits um sögu gyðinga áfram til Kabinetssekretariatet, skrifstofu hennar hátignar Margrétar Þórhildar Danadrottningar. Fyrir hönd Danadrottningar bannar Ríkisskjalasafnið í Kaupmannahöfn því gyðingum að sjá hve fallega afi Margrétar 2. skrifaði um gyðingana í dagbók sína árið 1941.

Svo notuð séu orð Williams Shakespears í Hamlet : Something is rotten in the state of Denmark. Danmörk er víst eina landið í heiminum, ef til vill fyrir utan Íran, þar sem ekki má birta myndir af gyðingum, þegar þeir voru niðurlægðir af nasistum.

Hann er ekki gyðingur, sá sem hér heilsar á drottninguna í Danmörku, en best er samt að hylja hann og drottninguna líka, svo ekki sé farið á skjön við dönsk lög. Danir leyfa nú öfgahópnum Hizb-ut-Tahrir að halda stórsamkomu í Konunglega Bókasafninu í Kaupmannahöfn í Kaupmannahöfn. Bókasafnið er steinsnar frá Ríkisskjalasafninu. Hizb-ut-Tahrir, sem stefnir að heimsyfirráðum Íslams, lýsti því yfir fyrir nokkrum árum, að samtökin hefðu að stefnu að drepa alla gyðinga, hvar sem þeir fyrirfinnast. Kannski er komið í tísku í Danmörku að láta gyðinga hverfa? Spurning sem einnig vaknar er, hvort að Danir eigi erfitt með að heyra um og sjá ljóta hluti frá fortíð sinni?

Við grétum án tára

 

Mig langar að mæla með bók, sem ég tel holla lesningu fyrir Íslendinga, sérstaklega þá sem hatast á einn eða annan hátt út í gyðinga. Það er dönsk útgáfa á bók ísraelska sagnfræðingsins Gideon Greifs. Titill bókarinnar er Vi græd uden tårer, og var bókin nýlega gefin út af litlu forlagi hér í Danmörku, INTROITEpublishers!, sem lagt hefur mikla vinnu í að koma út mikilvægri bók í mjög vönduðu formi.

Bókin, sem gefin hefur verið út á Þýsku árið 1995 (Wir weinten tränenlos) og á ensku (We Wept Without Tears) árið 2005, er gefin út á dönsku með myndum frá Auschwitz-Birkenau útrýmingarbúðunum, sem fyrri útgáfur höfðu ekki, og miklum viðbótum frá þýsku og ensku útgáfunni. Bókin er innábundin, mjög vönduð og heilar 494 blaðsíður.

Efni bókarinnar er sorglegasta lesning sem hugsast getur. Bókin er samtalsbók Gideon Greifs við meðlimi Sonderkommmandoen, sérsveita þeirra gyðinga sem skipað var að sjá um að hirða lík úr gasklefum, raka hár fanganna, og koma þeim í „sturturnar", og ganga frá veraldlegum eigum þeirra, taka úr þeim tennurnar, setja hár þeirra í poka, flokka farangur og eignir hinna myrtu og koma líkamlegum leifum þeirra fyrir kattarnef eftir að fólk hafði verið tekið af lífi í dauðaverksmiðjum Þjóðverja. 

Ímyndið ykkur, að draga ættingja ykkar út úr gasklefa og brenna þá í líkbrennsluofni. Það er ekki hægt að ímynda sér óhugnaðinn, en manneskjan er fær um illsku, sem engin orð fá lýst og fæstir geta gert sér í hugarlund. Hatur á einum útvöldum hópi virðist mannskepnunni tamt og imperíalistar, hvort sem það eru nasistar, kommúnistar eða íslamistar, eiga það sameiginlegt að kenna fámennum hópi eða einstökum þjóðum um allt sem miður fer og telja sig ekki komast nær útópíunni fyrr en þeim hópi hefur verið útrýmt. Öfund heitir þessi kennd og er systir haturs og eru það sjúklegar systur.

Flestir meðlima sérsveitanna voru myrtar af nasistum. Nú eru aðeins örfáir eftir á lífi, en Gideon Greif tókst að ræða við nokkurn fjölda þessa ólánsömu manna, sem settust flestir að í Ísrael eftir síðara stríð. Það er grimm og sorgleg lesning. Það tekur tíma að lesa þessa bók. Maður grætur.

Ég hef lesið bókina að mestu og ritdómur hefur birst um hana í tímaritinu RAMBAM 19/2010, sem ég ritstýri. Danskir fjölmiðlar gerðu bókinni einnig mjög góð skil. En bókin er líklega enginn metsölubók, frekar en aðrar bækur um fórnarlömb nasismans. Karlmenn, á ákveðnum aldri, með "sögulegan áhuga" hafa meiri áhuga á kvölurunum og bækur um nasistaböðla seljast óvenjuvel í Danaveldi. En dauða gyðinga vilja menn sem minnst heyra um.

Á Íslandi er kannski einhver útgefandi, sem vill taka það að sér að gefa bókina út á íslensku?

Gideon Greif

Höfundinn, Gideon Greif, hef ég hitt og hlustað á. Hann er mikið eðalmenni. Útgefandinn Hans Bandmann, sem ég hef nýlega kynnst, á mikinn heiður skilinn fyrir að gefa þessa einstæðu bók út, því hún er mikilvægur minnisvarði og heimild fyrir komandi tíma, til að læra af. Ef menn lesa hana, hætta þeir kannski ógeðslegum samlíkingum sínum á helför gyðinga við sirkus Hamas á Gaza, sem menn í ósmekklegheitum líkja oft saman, líklega vegna fávisku. En inn á milli leynist böðull.

Ahmedinejad's Icelandic brother

Ögmundur og Össur eru karlar sem helst vilja ekki ræða um vanda íslensku þjóðarinnar. Þeir masa í staðinn um Gaza, en vilja ekki axla ábyrgð á vitleysunni í sjálfum sér á Íslandi. Gyðingarnir í Ísrael er ásakaðir um allt sem illa fer í heiminum til að beina sjónum manna frá svaðinu á hlaðinu heima. Meðan aflóga Imba kennir Össuri um sambandsleysið við Björgvin Sig., er Össur í New York, að spreða svartagalli eins og hann væri bróðir Ahmedinejads. Heimurinn fær þó ekki að vita, að á Íslandi er Össur talin vera válegur gripur. Líklegt tel ég þó að menn hafi séð það eins og hann belgdi sig í pontunni í allsherjarsal SÞ. Örfáum mönnum á Íslandi er þó hlýtt til hans, eins og t.d. Ögmundi Jónassyni, sem segir hann Íslandi til sóma. Ekkert er greinilega eins gott til að styrkja böndin í ríkisstjórninni eins og ærlega gott spark í Ísrael með hjálp ömurlegs fjölmiðlastunts Sveins Rúnars Über Alles Haukssonar.

Össur er svo búinn að gera Ísrael að aðalóvini Íslands á vefsíðu Utanríkisráðuneytisins í yfirlýsingu sem kölluð er "Harkaleg gagnrýni á Ísrael". Þetta er næstum því eins og í Íran. Góðvinur minn í Ísrael, sem ég talaði við í gær, sagði: "He's just like Ahmedinejads younger brother". Ég varð að leiðrétta hann: "Neeh, he is more like Ahmedinejad's older brother". Ami er nefnilega fæddur 1956 en Sómi er fæddur 1953.

Þeir Ögmundur og Sómi fárast út af gervilimum á Gaza, meðan sumt fólk á ekki í sig og á Íslandi. Þeir ljúga báðir, þegar þeir segja að gervilimina þurfi að nota á íbúa Gaza, sem hafa orðið fórnarlömb árása Ísraelsmanna á Gaza. Þeir vita vel að á Gaza eru allir sem misstu limi, og ekki líf sitt, í síðustu átökum þar, búnir að fá þá gervilimi og hjólastóla sem þeir þurfa á að halda.  Allt er fullt af gervilimum á Gaza. Svo mikið er reyndar af gervilimum á Gaza, að gervilimir frá Ísrael eru afþakkaðir. Heimildir af gnægð gervilimanna kemur frá Palestínumönnum sjálfum.  Ögmundur og Sómi kynna sér ekki málin, því tilgangurinn helgar meðalið. Þannig er það alltaf hjá öfgamönnum og þeim sem eru hörðustu stuðningsmenn Hamas í Evrópu.

Ég hef nýlega spyrt Ögmund mannréttindaráðherra, sem um árabil hefur borið blak af Hamas og öðrum öfgum, um álit hans á því að talsmaður Menningarmiðstöðvar Múslíma í Öskjuhlíðinni aðhyllist öfgaklerka sem breiða út svæsnasta kynþáttahatur, kvenfyrirlitningu, gyðingahatur og afneitun á helför gyðinga. Ögmundur og ráðuneyti hans vilja greinilega ekki staðfesta að ég hafi sent þeim erindið. Mér er ekki svarað af Mannréttindaráðuneytinu. Slík fyrirlitning hefur mér aldrei verið sýnd áður. 

Lágmarksmannréttindi ná ekki lengur yfir mig. En ráðherrann hefur greinilega nægan tíma til að masa um Gaza og ágæti hryðjuverkastjórnarinnar þar, en hann gerir það þó á sinni eigin vefsíðu, en er ekki búinn að hertaka heimasíðu Mannréttindaráðuneytis til að sparka í Ísrael eins og Sómi Íslands notar nú vefsíðu Utanríkisráðuneytisins. Ísland er orðið eins og ráðstjórnarríki austantjaldslandanna - en með betri veftengingu. Eins og menn kannski muna, voru gyðingar og Ísrael líka aðalóvinir þeirra ríkja. Þegar fimm ára áætlanirnar fóru út af sporinu var gyðingafár sett í gang. Nýlega gerði Pútín þetta gagnvart Milliband, þegar David Milliband var að gagnrýna Rússland. Sovétvélin í Pútín fór í drif og Pútín lét skrifa óhróður um afa Milliband-bræðra, sem reyndast barðist dyggilega fyrir Rauða Herinn. Hefðinni er haldið í heiðri - líka á Íslandi.

Auschwitz-fangi á Íslandi

 

Það er virðingarvert þegar fórnarlömb helfararinnar geta sagt frá hörmungum sínum á gamals aldri. Það þarf oft mikið til og oftast talar fólk ekki um þessi erfiðustu ár ævi sinnar.

Hér í Danmörku hef ég þekkt og talað við nokkra pólska gyðinga sem lifðu af vistina í Auschwitz. Einn góður vinur minn var í fjórum fangabúðum í stríðinu. Ég er að skrifa grein um hann. Ég hef skrifað bók um þá gyðinga sem Danir sendur í dauðann. Nokkrir þeirrar voru myrtir í Auschwitz. Á Íslandi hefur reyndar meira borið á mönnum sem stunduðu gyðingamorð en á gyðingum, sem flestir hafa gengið með veggjum.  Einn böðlanna kom frá Eistlandi og annar maður frá Lettlandi, sem lengi bjó á Íslandi, hafði verið vörður í fanga- og útrýmingarbúðum í síðara heimsstríði.

George Berman, fæddur 1923 í Póllandi, komst lífs af í Auschwitz. Hann á son, Robert, og afkomendur á Íslandi og var í heimsókn á Íslandi á dögunum. Hann hélt um daginn fyrirlestur í HÍ um reynslu sína sem gyðingur í síðari heimsstyrjöld, og hefur RÚV gert þessu erindi hans skil (hlustið hér) og einnig Vísir.is. /Stöð2 og þetta blogg. Hlustið á Georg Berman á Stöð2 og RÚV

Það er ekki á hverjum degi að Íslendingar geta hlustað á vitni segja frá atburði, sem æ fleiri afneita eða misnota á ógeðfelldan hátt í stuðningi sínum við hryðjuverkastarfsemi gagnvart frjálsum heimi.

Myndin efst er tekin af Þjóðverja í Lodz gettóinu. Þar voru seldar bækur, en ekki vopn eins og í dag á þeim svæðum heimsins sem bandamenn hryðjuverka kalla gettó. Myndin hér fyrir neðan er af George Berman.

Drengur í Lodz gettóinu

Lúðraþyt - שופר‎ ‎

Nú eru menn að ræða um að banna vúvuzela, plastlúðra auður-afrískra knattaspyrnuáhugamanna. Ef hann er notaður í þúsundatali gera óhljóðin úr honum það að verkum, að fólk eins og ég, sem sjaldan horfir á fótbolta, horfir alls ekki á HM. Því er kannski við hæfi að skrifa fáein orð um lúðra.

Til er lúðrasveit á Íslandi, sem ef til vill er ekki eins mikið hlustað á og Lúðrasveit Verkalýðsins. Þetta er sveit fólks sem þeytir lúðra af guðdómlegum móð.

Hópur kristinna manna á Íslandi hefur í nokkurn tíma safnast saman á tunglkomudegi samkvæmt dagatali gyðinga/landsins helga, og blásið í horn. Já, í horn, sem eitt sin hefur sómt sér á höfðinu á lifandi dýri. Þessi hópur fólks safnast greinilega víða um land, er dæma má út frá http://www.torah.is/, og blæs af miklum móð þegar tunglkomudagur er eftir dagatali gyðinga.

Fólkið blæs í shofar, horn sem venjulega eru notuð við guðsþjónustu gyðinga til að ljúka föstu eftir Yom Kippur, friðþægingardaginn, á Rosh Hashana (Nýársdag), á sjálfstæðishátíð Ísraelríkis og við nokkur önnur tilefni, t.d. við brúðkaup meðal jemenítískra gyðinga.  Hornin sem blásið er í eru af nautpeningi eða sauðfé og hefur verið hreinsað og unnið svo hægt sé að blása í það svo það gefi frá sér tóna (sem ekki teljast endilega til fallegra hljóða). Einnig segja sögur, að lúðrar hafi veið leynivopn Ísraelsmanna. Lúðrablástur tengdist fórnarathöfnum í musterinu í Jerúsalem á tímum Biblíunnar og sjö prestar þeyttu lúðra á undan sáttmálsörkinni.  Hornin, sem mér sýnist lúðraþeytararnir á Íslandi séu að þeyta, eru af stórri antilópu (Kudu), og af gerð sem upprunnin er meðal gyðinga í Jemen.

Gífurlegur áhugi virðist orðinn meðal kristinna hópa að blása í horn að hætti gyðinga. Ef maður leitar að YouTube myndböndum með orðinu Shofar, kemst maður úr skugga um það. Mest er það í Suður-Ameríku, Kannski hefur þetta færst út í öfgar. Er verið að ræna hljóðfærum gyðingdóms?  Eru þetta orðin Inn-trúarbrögð. En það leiðist nú að mér sá grunur, að fleiri sækist eftir því að verða „guðs útvalda þjóð", en það er hugtak, sem kristnir eiga það til að misskilja. Einnig vilja sumir kristniboðshópar fyrir alla muni klína Jesús og ýmis fagnaðarerindi kristinna upp á gyðinga, vel vitandi að það er ekki vinsælt meðal meginþorra afkomenda Abrahams.

Myndir af www.torah.is

Hinir íslensku lúðraþeytarar tilheyra hópi kristinna manna á Íslandi,  sem eru að reyna að kynna sér rætur þeirrar trúar sem kristindómur er nú einu sinni runnin undan. Þetta fólk er greinilega að leita að hreinleika, sem það finnur kannski ekki lengur í þjóðkirkjunni. En mjög er nú farið bókstaflega í sumt, enda líklega um bókstafstrúarfólk í bestu meiningu þess orðs að ræða. Mér sýnist jafnvel að einhverjir á Íslandi séu farnir að reyna að fylgja matvælareglum gyðingdóms, kashrut. Það er ef til vill einum of langt gengið á Íslandi, þar sem allt flýtur í svínakjöti og rjómasósu.

Hatur er hluti af íslenskri friðarbaráttu

Fyrir tilviljun sá ég að Torfi nokkur Stefánsson, sem er prestur án kalls, skrifaðu nýlega um mig miður fallega og gerði mér upp skoðanir og gaf í skin að ég væri nasisti.

Torfi gerði þetta inni á tru.is, sem er vefur í tengslum við Þjóðkirkjuna. Enn verra þótti mér, að Torfi lagði við texta, sem hann sagði að ég hefði birt á Eyjunni þann 1. júní. Skrif Torfa voru á þessa leið:  (ég skrifa í þátíð, þar sem umsjónarmaðurinn á tru.is á Biskupsstofu var fljótur að fjarlægja þessa athugasemd Torfa Stefánssonar, sem þótti í alla staði ókristileg og óviðeigandi).

Torfi Stefánsson skrifar:
1. 6. 2010 kl. 14.34

Hér er innlegg frá Vilhjálmi Erni inni á eyjan.is fyrr í dag. Þar kemur hans rétta eðli í ljós og ástæðan fyrir ást hans á ofsatrúarmönnunum í Ísrael, þ.e. sameiginlegt hatur á vinstri mönnum. Munum að þetta sama hatur einkenndi nasista Þýskalands á sínum tíma, hatur sem einnig beindist að gyðingum sem þá voru margir hverjir hallir undir sósíalisma (ég skil reyndar ekki af hverju þessi maður er ekki útilokaður frá þeim spjall-listum sem taka sig alvarlega og vilja halda uppi siðlega umræðu):

"Hinir vinstrisinnuðuöfgamúslímar hamas hafa verið að murka lífið úr þjóð sinni nú í tæpan áratug og verið helvíti duglegir við að framkvæma aftökur á eigin þjóð, án þess að það hafi truflað hinn venjulega sófakomma. Að kenna síonistum um allt sem illa fer á gaza er lík þeirri einföldun að bagalegt ástand á cúbu sé allt bandaríkjamönnum að kenna. En hefur enginn skýring fengist afhverju vinstriskríllinn virðist stöðugt mynda tilfiningaástarsamband við vinstriöfgamúslíma þar sem siðblinda,girnd, og blint hatur á allt og alla sem ekki eru sammála eða voga sér að draga í efa heillindi og drengskap liðsmanna hamas. Daður og sjálfdýrkun verður að linna svo hægt sér að vinna að sjálfbærum friði fyrir botni miðjarðarhafs, Því væri ráð að vinstrimenn byrjuðu á að taka til siðferðislega í eigin ranni, því þá er meiri von um frið."

Þetta hef ég aldrei skrifað. Síðast er ég gerði athugasemd á Eyjunni varð það við mjög gott blogg Stefáns Snævarrs  http://blog.eyjan.is/stefan/2010/05/31/hvar-voru-thid/ . Þá sjaldan að ég tek þátt í umræðu á Eyjunni, er það undir fullu nafni. Ég hef ekkert að fela.

Ég hafði í því samband við Torfa Stefánsson, sem taldi Vilhjálm þann sem gerði athugasemdir við frétt Eyjunnar áðurgreindan dag vera undirritaðan (mig), og það voru fleiri sem ályktuðu svo í æsingi sínum, þó nafn mitt væri ekki skrifað þar að fullu.  Sjá þessa makalausu umræðu:  http://eyjan.is/blog/2010/05/31/allavega-tiu-latnir-eftir-aras-israelshers-a-skipalest-med-neydargogn-fyrir-ibua-a-gaza/ 

Séra Torfi hefur nú beðist afsökunar, en hann bætir við:

Fyrsta innleggið frá "Vilhjálmi" kemur fyrr eða kl. 10.38:

"En hefur enginn fundið ástæðu þessa undarlega ástarsambands milli vinstriöfgasinaðra múslima og hins venjulegs sófakomma. Hvort heldur um sé að ræða bann við umskurn kvenna, bann við notkun burku, aukna menntun barna og eiginkvenna vinstriöfga múslíma og svo framvegis, dauðadóma yfir hommum og friðsamleg sambúð við sionista. Hvað veldur þessari siðblindu og sjálfelsku

ásamt þessu blinda hatur út í allt og alla sem ekki eru sammála.........Verðugt umhugsunarefni til þeirra vinstrisófakomma sem telja talibana,hizbola,hamzas sem frelsishetjur."

Því er svarað á þessa leið: "Nei er ekki Vilhjálmur frá köben mættur með enn eina skítaklessuna? Alltaf er þessi drullusokkur fyrstur upp á dekk þegar þarf að verja fjöldamorð ísraela."

Reyndar kemur ekkert fram að það sé þú sem skrifar þetta, aðeins "Vilhjálmur". Ef svo er, þ.e. ef þú hefur ekki skrifað þetta, þá bið ég þig afsökunar á að hafa talið svo vera.

Ég er hins vegar ekki einn um að halda það - og ekki að ástæðulausu. Þú ættir kannski að athuga þinn gang í gagnrýnislausum stuðningi þínum við "gyðinga", annars er hætt við að annar eins "misskilningur" komu upp aftur ... og aftur.

Ertu ekki hræddur við að vera lögsóttur fyrir briðgsl í garð landstjórnarinnar? Er ekki refsingin fyrir það allt að átta ára fangelsi?"

Þetta er vægast sagt skrítin afsökunarbeiðni, en eins og gyðingurinn Jesús forðum tek ég við afsökunarbeiðni íslenska prestsins og fyrirgef honum yfirsjónina, sem er mikil. Náttúrulega styð ég við gyðinga og það án gæsalappa. Annað kæmi ekki til mæla. Ég á ekki annarra kosta völ.

Kæru lesendur það er ekki neitt nýtt að ég verði fyrir aðkasti frá íslenskum stuðningsmönnum öfgasamtaka og ýmsum gífuryrðaþeyturum. Maður nokkur, vel vaxinn og mikill sem elur manninn í Asker i Noregi, hefur í tvö ár kynnt sig á þennan hátt:

Óskar Þorkelsson

      The DartMaster    

Öfgafólk fer í taugarnar á mér... passið ykkur á Villa í Köben hann er öfgamaður. 

Þegar málstaðurinn er ljótur og lélegur grípa menn til slíkra yfirlýsinga. Lygar og fals eru systur haturs. Við sjáum það t.d. í málatilbúnaði "friðarsinnanna" sem ætluðu til Gaza. 

Ég hef beðið umsjónamenn Morgunblaðs bloggsins að biðja Óskar Þorkelsson Dartmaster á Áskerjum um að hafa hemil á sér og vera aðeins sjálfstæðari í lýsingu á sinni eigin persónu. Því er hér með aftur komið á framfæri.

Skuldabaggi Hollendinga

Er hægt að kenna öllum Hollendingum um þá glæpi sem sumir Hollendingar, (ja, nokkur þúsund Hollendinga), frömdu í Síðari heimsstyrjöld? Nei. Það er heldur ekki hægt að kenna öllum Íslendingum um þá glæpi sem nokkrir Íslendingar frömdu í Hollandi í nafni Icesave, sjúklegrar íslenskrar sjálfsánægju og ofmetnaðs.  

Ég hef tekið eftir því að Hollendingar vilja ekki heyra sannleikann um sjálfa sig, frekar en sumir Íslendingar. Á fjölmörgum umræðusíðum, hollenskum, hef ég bent á hve skuld Hollendinga við gyðinga Hollands var seint greidd og af hverju Hollendingar greiddu ekki út eignir og innistæður gyðinga sem myrtir höfðu verið. Skuld Hollendinga verður vissulega aldrei greidd að fullu. 90% allra gyðinga í Hollandi voru myrt og áttu Hollendingar vissulega þátt í því, beint og óbeint. Þótt margir Hollendingar hafi hjálpað löndum sínum af gyðingatrú- eða ættum og jafnvel misst líf sitt vegna þess, voru þó flestir tilbúnir að líta til hliðar og jafnvel að hjálpa til við morð og ofsóknir á nágrönnum sínum. Í Hollandi var stærsti nasistaflokkurinn utan Þýskalands. Þetta var skrítið land. Jafnvel voru til fjölskyldur, þar sem menn, sem voru kvæntir gyðingakonum, voru einnig nasistar. Þeim var refsað fyrir það eftir stríð, jafnvel þó að þeir hefðu bjargað fjölskyldmeðlimum af gyðingættum. En þeir sem stunduðu skipulagt rán úr húsum og íbúðum gyðinga sem sendir höfðu verið til Westerbork, Vught, Amersfoort og víðar, og áfram í dauðann til Theresienstadt, Sobibor og Auschwitz, gengu margir hverjir níðingslega fram við samlanda sína.

SS-liði og hollenskur lögreglumaður tuska fanga (gyðing?) til í fangabúðunum í Vught í Hollandi árið 1944. Já, slíkt gerðist ekki bara í Póllandi og Rússlandi. Myndin efst er frá 1942 og sýnir þýska hermenn og hollenska lögreglumenn að loka af hverfi í Amsterdam til að smala saman gyðingum.

 

Í dag er búið að heilaþvo Hollendinga og heiminn með Önnu litlu Frank. Það voru til þúsundir stúlkna eins og Anna Frank í Hollandi. Anna Frank friðþægir vonda samvisku Hollendinga. Hollendingar gleyma hins vegar Puls (Pulsen) vögnunum, frá fyrirtæki A. Puls, sem óku um götur Amsterdam og Haag og tæmdu íbúðir gyðinga sem sendir höfðu verið í búðir eða voru í felum, eftir að hollenska lögreglan var búin að leita það upp og stinga byssustingjum sínum í gegnum gólfin til að fullvissa sig að engin fæli sig í íbúðunum. Þá kom flutningafyrirtækið Puls sem tæmdi hús gyðinga.

Flutningafyrirtæki nasistans Abrahams Puls tæmdi íbúðir gyðinga í Hollandi

 

Hollendingar eru nú búnir að vera með Þjóðverjum lengi í ESB, en samt heldur Þýskaland hlífðarhendi yfir hollenska böðlinum Klaas Karel Faber sem gekk í raðir SS og myrti gyðinga og aðra í fangabúðunum Westerbork í Hollandi. Hvað gera Hollendingar til að fá hann framseldann? Lítið sem ekkert. Níðingurinn Faber lifir í vellystingum í ESB-Þýskalandi. Hvað gerir ESB til að lögsækja gyðingamorðingjann Klaas Karel Faber? Ekkert!

Í hvert sinn sem ég skrifa um þessa skuldseigu þjóð, Hollendinga, sem átti erfitt að borga skaðabætur fyrir þær eignir sem hollenska ríkið nældi sér í eftir að gyðingar höfðu verið myrtir, þá hefur athugasemdin ekki verið birt, eða fjarlægð á hollenskum rabbsíðum. Það var nefnilega þannig að Hollendingar byrjuðu ekki að greiða skuldir sínar aftur og skila eigum gyðinga, sem bankar höfðu tekið traustataki, fyrr en upp úr 1994, og það tók nokkur ár. Nóg var rausað og sumir stjórnarliðar vildu minnka upphæðina. Minnst af þeim greiðslum sem loks voru inntar af hendi fóru til þeirra sem lifðu af eða ættingja þeirra, mest í als kyns sjóði fyrir gyðingasöfnuðu í Hollandi, söfn, rannsóknarverkefni og þvíumlíkt.

 Gyðingabörn frá Hollandi, sem myrt voru í Helförinni. Þetta er ekki Anna Frank til hægri.

 Gyðingum frá landsbyggðinni í Hollandi smalað í lestir til fangabúðanna í Westerbork.

Hollendingar eru annálaðir fyrir ráðsíu og jafnvel nísku. Það er jafnvel hægt að segja að um þjóðareinkenni sé að ræða. Ekki var laust við að hún kæmi í ljós þegar ríkisstjórn landsins, sem á síðustu 60 árum hefur oftast verið undir stjórn krata, ætti erfitt með að greiða skuld sína. Það tók þá 50 ár að hefja greiðslur. Ekki nóg með það, engin ríkisstjórn Hollands hefur nokkru sinni haft manndóm í sér til að koma með opinbera afsökunarbeiðni til gyðinga Hollands fyrir þá meðferð sem þeir fengu á stríðárunum og eftir stríð. Slíkan nánasahátt er vart hægt að finna annars staðar á byggðu bóli.

Það er alveg hægt, og ekki siðlaust að líkja Icesave skuldinni við skuld Hollendinga við gyðinga. En vert er að benda á tvennt: 90% gyðinga í Hollandi voru myrtar. Icesave varð víst engum, hollensku áhættufíklunum sem á eigin ábyrgð vildu setja fé sitt í hendur Icesave-glæpamannanna að bana. Icesave-bankamenn frá Íslandi voru í raun ekki ósvipaðir nasistum í hugsunarhætti. Flaskaðir upp á þeirri meinloku að Íslendingar væru bestir í heimi og gætu yfirstigið allt. Það er eina, sameiginlega synd margra Íslendinga, þetta helvítis ofmat á getu sína og hæfni.

Íslendingar eru fórnarlömb græðgi, ekki kapítalisma, heldur græðgi, sem ekki er flokksbundinn eiginleiki eins og menn sjá vonandi vel á Íslandi. Nú er hin venjulegi Íslendingur líka orðinn fórnarlamb taumlausrar græðgi okurlánara á Hollandi, sem sjálfir hafa aldrei gert almennilega upp við söguna og sína skuldunauta.

Setella Steinbach, sígaunastúlka frá Hollandi, á leið í dauðann. Þessi mynd var eitt sinn notuð af manni á Vestfjörðum á bloggi sínu til að lýsa eymd byggðarlags síns vegna kvótamála á Íslandi, og það var vel að merkja fyrir hrun. Hvernig ætli sé fyrir vestan nú?

Dorrit Moussaieff sextug

 

Indverskir fjölmiðlar greindu frá því í gær að Dorrit Moussaieff, forsetafrú, hefði orðið sextug á Indlandi og haldið upp á það með mikilli tertu. Kakan var skorin og boðin gestum i Raj Bhavan og óskaði indverskt tignafólk henni til hamingju. Össur vildi ekki vera með og fékk því ekki köku.

Samkvæmt áreiðanlegum heimildum fæddist Dorrit 12. janúar 1950. Hún er komin af vefurum sem ófu klæði fyrir Djengis Khan og nýlega hafa fundist ítölsk gen í henni hjá Decode.

Mazel Tov Dorrit! og þakka þér fyrir hin ýmsu verk sem þú hefur unnið fyrir þjóðina að undanförnu. Við erum nokkur sem vitum, að hlutverki þínu var lýst rangt í Áramótaskaupi RÚV, en RÚV fer eins og kunnugt er mjög sjaldan rétt með.

Ég heyrði einn góðan nýlega. Dorrit og Ólafur komu í einkaerindum á hótel í Abu Dhabi síðla kvölds eftir langt og erfitt flug. Maðurinn í afreiðslunni spyr forsetann: Will your daughter need her own room? Ólafur segir, No, she is the First Lady. Svarar þá maðurinn í afgreiðslunni: Good, how many rooms for the other ladies?

Fæðingarvottorð Jesús

er ekki til. Ekki er þó hægt að leyfa sér að draga tilvist hans í efa, ekki síst vegna jólanna, en sér í lagi vegna þess að  menn hafa drepið svo grimmt í nafni Jesús. Dauði hans orkar enn tvímælis og er opið sakamál, þar sem líkið hvarf af vettvangi. Miðað við hvað margir hafa þurft af missa líf sín fyrir dauða þessa manns, er ég sáttur við að hann hafi verið til, enda trúa milljarðar manna á hann. Þeir eiga hins vegar erfitt með að sjá hann í þeirri mynd sem hér er gefin af Jesús. Myndin sýnir dæmigerðan samtímamann Jesús, eða höfuðkúpu hans, sem BBC klæddi "holdi" og "blóði" með hjálp vísindamanna. Ég leyfði mér að bæta við algengu erfðaeinkenni gyðinga. Sjá, þetta er vissulega ekki Jesús Drottinn í Dómkirkjunni.

Mikið ber á því að menn séu að reyna að falsa fæðingarland Jesús. Ýmsar kenndir reka menn áfram. Íslenskir prestar ganga um og opinbera þá fávisku sína að að Jesús hafi fæðst í landi sé hét Palestína. Ég hef greint frá því áður. Í útvarpinu er lyginni fylgt ötullega eftir, eins og Jesús hefði alltaf verið kammerat Jesús Kristur frá Palestínu, uppreisnarmaður og eins konar frummarxisti. Þetta er orðið að þráhyggju hjá sumu fólki.

Blessuð mannkindin sem hefur „þýtt" eða endursamið grein um "Palestínu" á Wikipedia hefur einnig átt erfitt með sig, því þar stendur þetta:

Um það bil sem Jesús er talinn hafa fæðst, var ókyrrð í rómversku Palestínu og beinni stjórn Rómverja var aftur komið á. Kristnir menn voru kúgaðir og þó flestir tækju upp siði Rómverja voru margir, þá sérstaklega gyðingar, sem þoldu illa að vera undir stjórn þeirra.

Voru kristnir menn til þegar Jesús fæddist?  Nei, auðvitað ekki, enda var Palestína heldur ekki til þegar Jesús fæddist, hvort sem það var í Betlehem í Galíleu eða í Túristabetlehem nútímans, sem fjölmiðlar kalla hina palestínsku Betlehem. Nafnið Palestína var ekki notað opinberlega sem nafn á landsvæði því sem Jesús er talinn hafa fæðst á fyrr en um 390 e. Kr.

Myndin er af Títusarboga í Róm.

Þegar menn segja Jesú hafa fæðst í Palestínu, er það álíka mikil firra og ef einhverjir héldu því fram að Jón Sigurðsson forseti  hafi fæðst á Eyri við Arnarfjörið í ESB. Því verður nú örugglega logið upp á Jón hvort sem er, ef landsvikamenn og búskussar nútímans fá vilja sínum framgengt.

Ég hef beðið Biskupsstofu um að skýra afstöðu sína til þess lands sem Jesús fæddist í. Ég fékk þetta svar frá séra Kristjáni Vali Ingólfssyni:

Þessu má sem best svara svo: Kristnir menn leggja mismikið upp úr landafræði og staðháttum í Biblíutextum, en yfirleitt láta þeir duga að lesa bara það sem stendur í  Lúk. 2.4 og hafa það fyrir satt:

Þá fór og Jósef úr Galíleu frá borginni Nasaret upp til Júdeu, til borgar Davíðs, sem heitir Betlehem.

Það er engin önnur kenning um fæðingarstað Jesú í Þjóðkirkjunni heldur en hinn biblíulegi vitnisburður.

Mér sýnist, þrátt fyrir skoðanir afvegaleiddra íslenska presta með afar lélega söguþekkingu, að Þjóðkirkjan kalli fæðingarland Jesús Júdeu, eða það sem sem blessuð Biblían kallar Ísraels land, og reyndist sannspá. Því það heitir landið nú og höfuðborgin er hin helga borg Jerúsalem, en ekki Al Quds. Al Quds hét borgin meðan musteri gyðinga og kirkjur kristinna voru vanvirtar af trúarbrögðum sem enn á sér fylgismenn sem eiga erfitt með að sætta sig við tilvist Kristni og Gyðingdóms. Tími Palestínuoksins er löngu liðinn.

21. öldin á fullu

Þetta er mynd sem sýnir afstöðu kristinna í Moldavíu til gyðinga á Ljósahátíð, Chanukkah, þeirra síðastnefndu anno 2009.

Sjá frétt Jerusalem Posts