Stelið ekki í Hagkaup !

Í gær las ég um konuræfil í Reykjavík sem stal snyrtivörum fyrir 6098 kr. í Hagkaup. Konan hefur í héraðsdómi verið dæmd í 60 daga óskilorðsbundið fangelsi, sem gera einn sólahring fyrir hverjar 100 krónur sem hún stal. Þetta er náttúrulega hin versta kona, örugglega með ítrekaðan brotavilja til að ná sér í maskara og bodylotion á kostnað Hagkaups. Hún verðskuldar sérhvern dag í steininum, þar sem henni getur lærst að útlitið er ekki allt.

En eru íslensk dómsyfirvöld svo samkvæm sjálfum sér í dómum. Ég sé fram á nokkra 3-20.000 ára dóma yfir fjárglæframönnum á Íslandi, sem með ítrekaðan brotavilja stálu jafnt frá íslenskum almenningi sem erlendum. Sigurður Einarsson og hinum ræflunum mun á þeim tíma gefast nægur tími til að læra að peningar eru ekki allt, en oft mikils virði fyrir þá sem þeim hefur verið stolið frá.

Hverjir ætli eigi Hagkaup og eru allir meðhöndlaðir réttilega í verslunum þeirra?

Eru ekki allir sammála um að eitthvað sé mikið að á Íslandi? Kvittið hér fyrir neðan ef þið mótmælið dómskerfinu á Íslandi. Hvort þið þorið í Hagkaup er ykkar mál.

Hér er svo til gamans blað úr spjaldsrká yfir búðarþjóf í New Orleans frá 1915 (blaðið er hægt að kaupa á netinu). Hann fékk 60 daga fyrir búðarhnupl. Héraðsdómur gæti hugsanlega hafa tekið mið af þessum dómi: 

 

ORIGIN: Department of Police, New Orleans
DATE: 1915
CRIMINAL NAME: Paul Portillo
ALIAS: None listed
AGE: 23
NATIVITY: Mexico
COLOR: Listed as White
OCCUPATION: Laborer
CRIME: Petty Larceny - shop lifting
SENTENCE: 60 days in Parish Prison
TATTOOS LISTED: None listed

Fífugras í flóa

 

Forsætisráðherra, frú Jóhanna Sigurðardóttir, leggur til að fífugras verði þjóðarblóm Íslendinga. Þá hugmynd lýst mörgum á þingi bara alls ekkert á.

Forsætisráðherra skilur ekkert í þeirri miklu gagnrýni sem hefur komið á þessa hugmynd hennar og skorar á þingmenn, sem eru meira veikir fyrir fíflum, að sanna að fífugras geti ekki gegnt hlutverki aðalblómsins Íslands.

Myndin að ofan er af forsætisráðherra. Ekki fann ég neinar myndir af fífum. Myndin að neðan er af Rauðri toppönd sem var reitt hér um árið fyrir Vestan, en forsætisráðherra vill gera öndina að þjóðarfygli Íslendinga.

 

Gólfgálkn líffræðinga

 

Skinn af hvítabjörnum eru mjög vinsæl meðal íslenskra vistfræðinga um þessar mundir. Bjarni Húnbogi Knútsson líffræðingur, (sjá mynd), sem einnig er sérfræðingur í eignarrétti norðurheimskautsins, eignaðist um daginn forláta skinn af birnu sem vegin var fyrir 2 árum norður í landi. 

Bjarni segir birnuna engum harmdauði, en bætir við, að ekki sé ástæða til að gleðjast yfir dauða bjarnynjunnar, enda hafi það aldrei verið til siðs á Íslandi að gleðjast yfir dauðu skinni. En að liggja á þjóð sinni eins og mara er náttúrulega rammíslenskur siður, bætti Bjarni við.

Saga hvítabjarnarins á Íslandi er áhugaverð og má lesa smákorn um hana hér  og hér.

Farðu til andskotans, Ósómi

 

það er að segja, þegar búið er að hraðfrysta þig skrattakollur, ljósmynda aumar leifar þínar, saga þig í sundur og taka úr þér sýni hátt og lágt og skafa úr þér heilaskömmina, sem þú þarft ekki að nota í helvíti frekar en í hellinum í Hellmand eða öðrum holum sem þú hefur falið þig í. Farðu í friði.

Osama bin Laden allur

Úrskurður A-364/2011

Ég hef áður (hér, hér og hér) greint ítarlega frá skoðanakönnun sem Fornleifavernd ríkisins gerði árið 2009. Í henni var tilkynnt að rannsóknir stofnunarinnar á kostnaði við endurreisn og byggingu aðstöðu við Stöng í Þjórsárdal sýndu, að slíkar framkvæmdir myndu kosta 700.000.000 króna. Já þið lesið rétt 700 milljónir króna!

Þegar ég spurðist fyrir um þessa tölu hjá stofnuninni var sagt að talan byggði á útreikningum fornleifafræðinga, arkitekta og verkfræðinga. Ég bað um aðgang að þessari úttekt en var synjað. Málið var kært í Menntamálaráðuneytið og var þaðan vísað til Úrskurðarnefndar um Upplýsingamál í Forsætisráðuneytinu þ. 15. nóvember 2010.

Kristín Sigurðardóttir og Katrín Jakobsdóttir á góðum degi.

Myndin efst er frá rannsóknum á Stöng sumarið 1992

 

Nefndin hefur nú komist að niðurstöðu sem er því miður synjun á að ég geti fengið aðgang að því skjali sem ég bað um. Það þykir mér miður, því mig langaði að vita hvaða fornleifafræðingar, arkitektar og verkfræðingar voru að vinna að skipulagi á Stöng, án þess að draga mig, atvinnulausan fornleifafræðinginn, sem rannsakað hef í mörg á Stöng, inn í vinnuna. Þótt mér sé synjað um aðgang að gögnum, er svar Úrskurðarnefndar um upplýsingamál svo greinargott, að innihald skjalsins sem ég bað um er nokkuð ljóst. Einnig er ljóst, að forstöðumaður Fornleifaverndar hefur farið með ósannindi og jafnvel gagnvart lögfræðingi sínum, sem ekki virtist hafa allar upplýsingar um málið. Útreikningar forstöðumanns stofnunarinnar Kristínar Sigurðardóttur og slakleg, ótrúverðug og vítaverð vinnubrögð hennar og samverkafólks hennar dæma sig sjálf, því Kata litla á Sölvhóli mun örugglega ekki gera það á næstu 5 vikum. Þær upplýsingar sem Úrskurðarnefnd um Upplýsingarmál veita í úrskurðinum segja þó mikið, þó svo að haldið sé fast í að ódagsettur pappír upp á eina og hálfa síðu sé vinnuskjal . Ein og hálf síða í heilar 700.000.000. Og svo er menn að tala um bankana.

Hér er brot úr úrskurði nefndarinnar og hér má lesa hann í heild sinni:

"Skjal það sem Fornleifavernd ríkisins hefur afhent úrskurðarnefnd upplýsingamála, og segir vera eina skjalið sem tengist beiðni kæranda um aðgang að gögnum, er á einni og hálfri blaðsíðu (A4). Skjalið ber yfirskriftina vinnuskjal, er handritað og ódagsett. Efst á skjalinu eru skammstafanir sem vísa til mannanafna og sýnist þar vera um að ræða starfsmenn stofnunarinnar, sbr. heimasíðu hennar þar sem nafna starfsmanna er getið. Úrskurðarnefndin telur þannig óhætt að byggja á því að skjalið sé ritað af starfsmönnum stofnunarinnar til eigin afnota hennar en ekki af aðilum ótengdum henni.  Skjalið sýnist vera afar lauslega unnið og uppsett, og í sumum greinum er erfitt að átta sig á efni þess. Talan 700 milljónir kemur þar hvergi fram en með góðum vilja mætti hugsanlega tína til tölur í skjalinu og leggja þær saman þannig að þær nálguðust að vera 700-800 milljónir. Úrskurðarnefndin telur samkvæmt framansögðu ótvírætt að skjalið sé vinnuskjal í skilningi 3. tl. 4 gr. upplýsingalaga nr. 50/1996."

Kæru starfsmenn Fornleifaverndar ríkisins, þið AS, GB, ISK, KM, MAS, SB, SUP, SHG, UÆ og ÞH, einhver ykkar vann það vinnuskjal sem mér er synjað um. Með allri virðingu fyrir ykkur, sem ekki komuð að þessum makalausu starfsaðferðum, þá ættuð þið sem unnuð með Kristínu Sigurðardóttur að þessu fáránlega mati að skammast ykkar. 700.000.000 krónur er einfaldlega ekki upphæð sem fengin er með að krota punkta á eina og hálfa blaðsíðu. Að minnsta kosti ekki í siðmenntuðu ríki. Trúverðugleiki stofnunar ykkar er að mínu mati 0,0 og það þarf ekki mikla útreikninga til að komast að þeirri niðurstöðu. Það versta er, að sum ykkar tókuð einnig þátt í að grafa undan kollega ykkar, sem stundað hefur rannsóknir á Stöng og sem reynt reynt hefur að framkvæma viðgerðir á Stöng og sem hefur komið með raunhæfar tillögur að því sem gera skal til að vernda einn af merkustu fornminjastöðum á Íslandi. Ég kann ykkur ekki neinar þakkir fyrir að leika útrásarvíkinga á einni og hálfri A4 síðu á kostnað skattborgaranna.

Murder she wrote...

 

Kona, sem var sögð dáin árið 1987, er árið 2011 talin hafa horfið ættingjum sínum og jafnvel verið myrt? Hvernig getur maður útskýrt slíkt?

Nú leitar fjölskylda, eða réttara sagt maður á Íslandi að ættmenni sínu, konu sem giftist Bandaríkjamanninum Emerson Gavin í Dómkirkjunni árið 1946. Sá sem leitar, telur nú að konan og tvö börn hennar hafi verið myrt í Bandaríkjunum. Það mun vera bróðursonur Rögnu Esther, sem reynir að hafa upp á ættingjum sínum. Hann býr á Ísafirði. Hægt er að fylgjast með leit hans að hluta til á netinu.

Þetta er auðvitað mjög merkileg frétt og fjölskyldusaga, en mest vegna þess að RÚV er með fréttina og þá er aldrei að vita hvort sagan sé sönn eða hvort rétt sé með farið.

Ragna Esther Sigurðardóttir, sem leitað er að, er í afmælisgrein um bróður hennar sjötugan árið 1987 sögð látin. Ekki er greint frá þessu í frétt RÚV, þar sem vangaveltur dóttur Bandaríkjamannsins sem kvæntist Rögnu Esther eru aðalefnið. Sú kona, Melissa Gavin, sem er dóttir mannsins úr öðru hjónabandi hans, eftir að hann var skilinn frá Rögnu Esther Sigurðardóttur, telur að faðir hennar hafi myrt Rögnu og börn hennar árið 1955.

Reyndar er Ragna einnig talin látin árið 1970, ef dæma má út frá minningargrein um föður hennar, Sigurð Pétur Klemenzson Íshólm, er lést að völdum eldsvoða á heimili sínu á Njálsgötur árið 1970, og var jarðsunginn 1. ágúst 1970. Eitthvað hefur þessi „dauði" Rögnu Sigurðardóttur farið fram hjá ættmennum hennar, sem nú íhuga að fá gerða rannsókn á hugsanlegu morði á Rögnu og börnum hennar tveimur.

Við smávægilega netleit fann ég, að sá sem leitað hefur mest af afdrifum Rögnu, hefur einnig leitað að Rögnu undir ættarnafninu Smith. Það kemur heldur ekki fram í fréttum RÚV.

Ragna Esther, sem sögð var látin árið 1987, og sem ættingjar hennar halda nú að hafi verið myrt í Bandaríkjunum á 6. tug síðustu aldar, gæti því hafa heitið Smith, eftir að hún skildi við málarann Emerson Gavin sem hún giftist í Dómkirkjunni í Reykjavík 4. Janúar 1946. Hann var hrotti hinn mesti samkvæmt skjölum og upplýsingum sem ættingjar konunnar hafa undir höndum. Það þýður þó ekki að hún hafi verið myrt af honum, eins og dóttir  Emersons Lawrence Gavin telur, og skrifar í bréfi sem birt er í sjónvarpsfrétt RÚV, en sem ekki er vitnað rétt í:

Ég googlaði meira, og í ljós kemur, að hinn meinti morðingi, Emerson L. Gavin, lést árið 2009 í Jacksonville i Florida. Hann var á einhverju tímabili eftir 1955 kvæntur Helen Janis Baker. Hann kom frá Portland í héraðinu Multnomah í Oregon og mun einnig hafa búið í Klamath. Hann kvæntist aftur í Nevada.

En ef íslensk kona og tvö börn hennar hverfa árið 1955, hvers konar íslensk fjölskylda lætur það viðgangast að leita ekki að henni og velur að skrifa hana af í afmælisgreinum um aðra ættingja? Var það fátækri, barnmargi fjölskyldu í Reykjavík um megn að hugsa um afdrif ættingja síns? Það er afar líklegt. T.d. átti fjölskyldan, faðir hennar, yfir höfði sér nauðungaruppboð árið 1955, um svipað leyti sem tengslin við Rögnu rofna. Kreppan nú er barnaleikur miðað við erfiðleika lífsins þá.

Gæti verið, að börn Rögnu Esther hafi verið komið fyrir á barnaheimili og að þau hafi verið ættleitt líkt og dóttir Emersons af öðru hjónabandi, Melissa, segist hafa heyrt árið 1955? Einnig verður maður að spyrja sig mikilvægrar spurningar: Hvað var Melissa litla Gavin eiginlega gömul, þegar hún heyrði það sem hún greindi ættingja Rögnu Esther frá árið 2010? 3ja ára? Hvernig gat hún munað eftir gerðum föður síns á þeim aldri?

Sá möguleiki er fyrir hendi, að börn Rögnu Esther Sigurðardóttur (Gavin/Smith?), sem hétu Raymond Leslie og Donita, hafi endað á barnaheimili. Þann möguleika er ekki er hægt að útiloka áður en RÚV hellir frétt yfir þjóðina með hræðilegum vangaveltum um mann sem á að hafa myrt konu sína og börnin þeirra. Það getur auðvitað verið rökréttur möguleiki, ef tekið er mið af upplýsingum um eðli mannsins, en möguleikarnir eru nú fleiri. T.d. að Ragna hafi gifst Mr. Smith.

Og af hverju töldu þeir sem skrifuðu minningargreinar um bróður og föður Rögnu, að hún væri fallin frá? Höfðu ættingjar hennar á Íslandi þetta bara á tilfinningunni eða bárust af því staðfestar fréttir, sem hafa farið fram hjá þeim ættingja sem nú leitar að föðursystur sinni og börnum hennar?

Þetta mál verður að leysa.

Jesus Christ !!

 

(Allir) gyðingar myrtu ekki Jesús, segir Páfinn í Róm.

Nýlega, eða stuttu eftir að Forseti Íslands heimsótti Vatíkanið með spúsu sinni Dorrit Moussaieff til þess að færa páfa styttu (sjá hér), sendi Páfinn í Róm út það boð til allra safnaða sinna, að gyðingar hefðu ekki myrt Jesúm Krist á föstudaginn langa - eða einhvern annan dag. Þetta kom fyrst fram í fréttatilkynningu um annað bindi bókar páfans um Jesúm frá Nazaret, sem gárungar kalla Ratzinger Guðspallið II.

Íslenskir fjölmiðlar hafa ekki verið iðnir við að segja frá þessu, enda er gyðingahatur eitt af eðalmerkjum margra í blaðamannastétt. Hins vegar var Urban Christian News með þessa frétt undir myndinni hér að ofan af Ólafi, páfa og Mússu.

Þar sem ég er frekar vantrúaður á Jesúm, þó ég afneiti ekki tilvist hans, verð ég að greina frá því að þessi syndaaflausn Páfa er ekki alveg ný af nálinni. Kaþólska kirkjan tilkynnti með Nostra Aetate-yfirlýsingu sinni árið 1965, að gyðingum sem þjóð/trú væri ekki hægt að kenna um dauða Krists, þá eða nú.

Allir vita að á milli "þá og nú" voru milljónir gyðinga pyntaðar og drepnar sem morðingjar "frelsarans".

Benedikt hefur bætt um betur í röksemdafærslum sínum. Ég gluggaði reyndar í bókina um daginn í bókastórmarkaðnum Dussmann í Berlín og hló svo allir í bókabúðinni horfðu á mig. Páfi kemst að þeirri niðurstöðu, í stuttu máli, að það voru aðeins mjög fáir leiðtogar gyðinga í musterinu í Jerúsalem og lítill hópur stuðningsmanna þeirra sem bera fyrst og fremst sök á krossfestingu Jesú.

Ég efa að páfa takist að sanna þessa andstyggilegu ásökun sína á hendur örfáum embættismönnum. Það rétta er að mínu mati: Morðingi Jesú er kirkjan sjálf, þá, nú og þess á milli, er hún hvatti til ofsókna og morða á "morðingjum Jesús". Það þarf engan Sherlock Holmes til að sýna fram á það. Kirkjan sjálf er morðinginn og sökin þeirra, sem henni fylgja. Það er síðasti sannleikurinn sem menn verða að kyngja svo ég hætti að tala um gyðingahatur kristinna manna.

Gyðingar geta ekki hafa myrt mann sem ekki er hægt að sanna að hafi verið til, og jafnvel þótt meintar líkamsleifar hans út um allan heim gætu þakið allan gólfflöt Péturskirkjunnar í Róm. En til þess að komast hjá eðlilegum réttarhöldum reis Jesús upp frá dauðum og steig til himna. Case closed.

Auðvitað er það öðlingslega large af Páfa að kasta þessu margra alda oki af gyðingum. En ég hvet kristna menn til  að lesa grein Geza Vermes fyrrverandi Prófessors í gyðingdómi við háskólann í Oxford sem hann birti í Guardian í síðasta mánuði. Látið ekki páskaeggin standa í ykkur.

Nú bíð ég bara eftir því að Karl biskup geri það sama og Páfinn í Róm og menn hætti að lesa Passíusálmanna sem eru fullir af gyðingahatri þess tíma sem Hallgrímur Pétursson lifði á, sem á auðvitað ekkert erindi til nútímafólks.

Ólafur og Mússa eru búin að gera sitt. En mér finnst Páfi hálfsmeykur við Músku á myndinni hér að ofan. Gæti verið að hún sé komin af Musterisprestum? Vinur minn, kaþólskur og mjög fróður, segir mér að svo sé ekki, og að það sé greinilega hattur Dorritar sem Benedikt Páfa líkar ekki. Hann er ekki ósvipaður hatti kaþólsk prest, í bland við kollhúfu Mússólínis. Þótt kaþólska kirkjan teygi sig langt og viðurkenni nú næstum því sakleysi gyðinga, eru kvenprestar ekki á leiðinni inn í kirkjuna í tíð Ratzís.

Amen eftir hattinum

Assad as a sad ass can be

Nú á illmennið Bashar al-Assad ekki sjö dagana sæla. Sumarið á Sýrlandi verður heitt.

Eftir að hann og fjölskylda hans hafa verið böðlar þjóðar sinnar svo áratugum skiptir, er spilaborgin að hrynja. Meiri illmenni og öfgasinnar en Basher gætu steipt Assad ræflinum af stóli. En hann mun nú örugglega drepa stíft áður en það gerist. Af myndum frá ýmsum borgum má sjá, að Hizbollah, Hizb ut-Tharir og aðrir hópar á vegum Allah hins stórfenglega eru í fararbroddi þeirra sem vilja "frelsi" á Sýrlandi.

Nú dauðsér Basher al-Assad eftir því að hafa ekki fengið vinkonu sína, Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, inn í Öryggisráð SÞ. Þar sitja menn og hugsa ráð sitt vel og lengi.

Ég var í Berlín fyrr í vikunni og tók eftir því, þegar ég hjólaði í heimsókn í íslenska sendiráð til að sjá sýningum um íslenska rithöfunda, að sýrlenska sendiráðið, sem er beint á móti, var búið að setja upp málmlokur fyrir alla glugga. Menn geta lokað gluggum og augum, en ekki endalaust.

Ingibjörg and Assad. Two great leaders of the past.

Siv, Múhameð og syndahafurinn Dabbi

 

Morgunblaðið birtir skrípamynd af brjálæðri pólitýkinni á Íslandi. Framsækin, viljasterk stjórnmálakona er sýnd sem pólitísk portkona, stuttu eftir að hún hefur í raun boðið ríkisstjórninni blíðu sína á kjötmarkaði rotinna stjórnmálanna. Er nokkur ástæða til að æsa sig út af því? Menn verða að geta þolað ýmislegt í stjórnmálum og í sviðsljósinu, sérstaklega þegar þeir gefa öðrum stjórnmálaflokkum undir fótinn þvert á stefnu flokksins sem þeir tilheyra.

Síðast þegar menn æstu sig út af skrípómynd, var þegar heilu trúarbrögðin fóru hamförum út af mynd af Múhameð spámanni í Jyllands-Posten. Nú nær Jyllands-Posten náttúrulega ekki með tærnar í ósvífninni þar sem Mogginn hefur hælana og DV typpið. Siv er líka sýnu fríðari en Múhameð, eins og flestir sjá hann fyrir sér, og Framsóknarflokkurinn er ekki Íslam þótt báðir flokkarnir eigi uppruna sinn að rekja til hirðingja og ofbeldisseggja uppi í sveit - og Dabbi er er ekki geit, né heldur guð, þótt hann hafi verið það um tíma.

Æsingur Sivjar, sem krefst afsökunarbeiðni frá Davíð, eins og væri hann guð, án þess að nokkur maður hafi enn brennt svo mikið sem eitt sendiráð, eykur örugglega ekki pólitískar vinsældir hennar.

Þegar stjórnmál eru orðin að skrípamynd af skopmynd, þarf auðvitað ekki teikningu í Moggann til að sýna fram á fáránleikann.

Ef leitað er að myndum á Google með orðunum Political whore, má sjá að orðbragð stjórnmálanna er ekki beint ættað úr sunnudagaskólanum. Af öllum pleisum í heiminum virðast menn samt vera meira hörundssárir á Íslandi, landinu sem ól Gróu á Leiti og Gísla, Eirík og Helga stjórnmálanna. Moral Majority kerlingarpólitíkurinnar á Íslandi er farið að vera nokkuð leiðigjarnt.

Hún talar mest við sjálfa sig

RÚV greinir frá því í aðalfrétt, að Jóhanna Sigurðardóttir segist tala máli Íslands. Það hefur víst farið framhjá okkur sem höfum svona meðaltals heyrn og önnur skilningarvit í lagi.