Morðin í Brussel varða Íslendinga

Gyðingahatur er í sókn í ESB, líka á Íslandi, eins og sjá má í umræðunni við þetta blogg. Stundum eru múslímhatarar líka gyðingahatarar og múslímar er það líka oft á tíðum. Á Íslandi þykir það greinilega allt í lagi að Íslendingar séu kallaði gyðingaósómar.

Næstkomandi þriðjudag átti ég að hitta danskan fræðimann sem búið hefur lengi í Bandaríkjunum. Við höfðum mælt okkur móts á Dansk Jødisk Museum í miðborg Kaupmannahafnar. I gærkvöld gat hann allt einu ekki komið á safnið á þriðjudegi, og spurðu hvort ég hefði tíma á mánudegi. Þar sem Dansk Jødisk Museum er alltaf lokað varð ég að stinga upp á öðrum stað til að hitta manninn. Ég geri mér grein fyrir því að maðurinn var vitanlega dauðhræddur við þau tíðindi sem í gær bárust frá Höfuðborg ESB, Brussel. ESB landið Belgía er ekki öruggt og það er ESB landið Danmörk heldur ekki.

Þar hljóp ódæðismaður inn á safn um sögu gyðinga í Brussel og skaut einu eða fleiri skotum í höfuð og háls fórnarlamba sinna. Hjón frá Ísrael voru meðal hinna myrtu, einnig tveir starfsmenn safnsins. Aðalfréttin í dag í Belgíu er samt ESB kosningarnar, þótt evrópska Helförin haldi áfram.

Gyðingahatur er enn landlægt í Evrópu og ESB gerir t.d. ekkert við þeim ofsóknum sem menn verða fyrir í Litháen, þar þeir sem benda á óeðlið í að stjórnvöld í Litháen dýrka gyðingamorðingja sem þjóðhetjur, eiga það á hættu að vera ofsóttir af lögregluyfirvöldum í landinu.

Á Íslandi starfar kennari sem kallar íslenska ríkisborga gyðingaósóma. Maðurinn sem það gerir er barnaskólakennari og virkur í Lionshreyfingunni. Yfirvöld gera ekkert. Gyðingahatarar fá hæli og landvist á Íslandi meðan fólk í lífshættu er sparkað út í hafsauga.

Ætli eðlileg spurningin sé ekki  hvenær gyðingar verða myrtir á Íslandi? Er utanríkisráðherra búinn að senda samúðarkveðjur til Brussel? Nei, en hann styður öfgamenn í Úkraínu sem hata gyðinga, enda er utanríkisráðherra Íslendinga Framsóknarmaður. Framsóknarmenn vilja einnig hefta réttindi múslíma.

Dauðakrampar Framsóknar ?

Aumkunarvert er að sjá oddvita Framsóknarflokksins í Reykjavík höfða til öfgafólks (framsóknarmanna?) með því að lofa að hætta við að úthluta lofaðri lóð fyrir mosku við Mörkina í Reykjavík. Trúfrelsi á nú að hefta til veiða nokkur atkvæði frá svínablóðssletturum.

Framsóknarflokkurinn fór forðum fremstur í atlögu að flóttamönnum af gyðingaættum. Þess vegna er enn ekkert samkunduhús í Reykjavík. Vinstri menn, sumir hverjir komnir af góðum framsóknarheimilum, hafa hjálpað til í því hatri og Sjálfstæðisflokkurinn innbyrti úrval nasistagerpanna og gerði þá að flugmálastjóra, lögreglustjóra, og meira að segja próflausan fánabera að seðlabankastjóra.  

Moska mun rísa, og framtíðin mun svo sýna okkur, hvorir verða öflugri í hatrinu, örvinglaðir framsóknargosar gegn múslímum ellegar múslímar gegn gyðingum og Ísrael.

Augljóst er að íslensk pólitík er og verður á lágu plani. Ef menn eru ekki í því að banna moskur, er darraðardansinn fyrir græðgina hafinn aftur með aðstoð (tæmingu ríkiskassans) til þeirra sem minnst þurfa á henni að halda. Nokkrum árum eftir hrun heimta svo allir launahækkanir, og vitaskuld mest þeir sem ekki þurfa á henni að halda. Aðrir vilja stórspítala sem verður  1/10 af miðbænum í Reykjavík. Samfélagið er sjúkt.

Hvar á að fá fjármagnið? Sumir telja það fundið í veskjum kínverskra súperskálda. Eru Íslendingar ekki búnir að fatta að peningarnir falla ekki af himnum ofan. Eiga fleiri að verða atvinnulausir? Það telja vitaskuld sérleyfishafarnir á réttar skoðanir og hreinar sem allir vilja í ESB, því þar fást bestu dílarnir samkvæmt heilaþvottastöðinni RÚV. Ísland er enn ekki komið með tærnar í fjölda atvinnuleysingja þar sem ESB hefur hælana.  Íslenskir stjórnmálaflokkar velja sem fyrr taumlausa vitleysu sem stefnu sína. Lýðinn þarf að seðja, og greinilegt er að hann hefur ekki vitkast mikið síðan 2008.

Þess ber að geta að Sveinbjörg sem gekk í Álfó, Versló og Háskó og vill banna moskó, vann hjá Atlantó í Jeddó. Ætli hún hafi gengið með slæðu? Ég spái því að hinir krakkarnir vilji ekki lengur með henni í brennó og kíló, því hún er svaka púkó. Hún getur þá alltaf spilað Dr. Mario við sjálfa sig:

"Hvað viltu vita? Ég á þrjú börn, ég er fráskilin, ég lærði lögfræði í Háskóla Íslands, starfa sem lögmaður. Var í Verzló og Álfó. Fannst gaman að fara út í brennó, kíló og yfir þegar ég var ung. Uppáhaldstölvuleikurinn minn er Dr. Mario. Mér finnst gaman að ferðast. Hef unnið hjá Atlanta í Jeddah og Madrid, kokkur og túlkur í fjallaferðum, Deloitte, Ernst&Young, bjó í Luxembourg og naut lífsins þar meginhlutann atvinnulaus. Rek nú Lögmenn Hamraborg 12."

Kosið verði um lóð undir mosku

Hryðjuverkamenn háloftanna

Það undraði mig alla æsku mína og uppvaxtarár á Íslandi, af hverju íslenskir flugmenn voru alltaf í "stéttabaráttu". Menn, sem byggðu sér dýrustu villurnar í Garðabæ, sem fóru í endalaus sumarleyfi til Hawaii, áttu sumarbústaði á undan öllum öðrum, en þurftu alltaf meira, og meira og enn meira en aðrir í samfélaginu.

Nú þegar ég hef horft upp á aðgerðir flugmanna í heilan mannsaldur er mér ljóst, að flugmenn eru ekki stétt. Þeir eru hryðjaverkamenn græðginnar. Þetta eru menn, og konur, sem tekið geta samfélagið í gíslingu og eyðilagt ferðamannaiðnaðinn, sem er víst orðinn meira virði fyrir íslenska þjóðarbúið en að draga fisk úr sjó eða gefa amerískum fyrirtækjum upplýsingar úr erfðamengi þess einsstaka stofns sem landið byggir. (Ætli Kári Spaði sé búinn að finna græðgisgenið?).

Græðgi íslenskra flugkappa, sem vitaskuld lifa lífinu hættulega með okkur um borð, er ólýsanleg.  Fyrir hönd Marx og Engels leyfi ég mér sem atvinnuleysingi að lýsa því yfir, að eyðileggjandi aðgerðir flugmanna eru ekki hluti af stéttabaráttu.

Flugfreyjur eru kannski annað mál. Við vitum að sumar þeirra geta ekki lifað án Saga-butique og heyrt hefur maður af freyjum sem stela eggjandi undirfatnaði í verslunum erlendis. Þá er vitanlega þörf á stéttabaráttu. Flugfreyjur verða að hafa ráð á eggjandi undirfatnað, það eru bara lágmarks-kvenréttindi. Hér er smá pakki fyrir strandaglópa í verkfallinu, sem sýnir nýja tísku Icelandair eftir verkfallið og alla baráttuna.

Önnur stétt, sem ekki getur talist vera í stéttabaráttu, nema þá helst við aðrar stéttir, þegar hún tekur sér meira en hún þarf og vel ríflega það, er þessi:

Lengi lifi byltingin !

100 flugferðir í uppnámi

Bí Bí Sí og sannleikurinn

Það er afar furðulegt að sjá fangavörðinn fyrrverandi, Hlyn Þór Magnússon, tjá sig á BBC. Fyrir nokkrum árum hélt hann því fram á athugasemdasvæði á bloggi, að Karl Schütz hinn þýski hefði verið Gestapo-maður á Ítalíu.

Upphaflega var þeirri bagalegu mýtu fylgt úr hlaði í grein eftir Óttar "Mayday" Sveinsson í DV (http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=2937852), þar sem síra Guðjón Skarphéðinsson hélt þessu fram í viðtali við Óttar inn auðtrúa. "Gestapómaðurinn Karl Schütz", sem Guðjón hvað hafa yfirheyrt skæruliða á Ítalíu, var allt annar maður en Karl Schütz sem kom til Íslands. Gestapo-maðurinn hét Karl Theodor Schütz.

Hlynur baðst velvirðingar á ruglinu, þegar ég greindi honum frá þessari meinloku hjá honum, en Síra Guðjón hefur aldrei leiðrétt þau ósannindi sem hann fóðraði einfeldninga í blaðamannastétt með árið 1996, nýorðinn Drottins boðberi á Snæfellsnesi.

Simon Cox, sem gerist hæstaréttadómari á BBC er svo fréttamaður sem er frægur fyrir allt annað en nákvæma eða fágaða fréttamennsku: http://bbcwatch.org/tag/simon-cox/

Ætli þessi Sherlock, sem ég tel víst að sé heilinn á bak við BBC fréttina, haldi að Karl Schütz hafi verið nasisti? Það er aldrei að vita. Hann segist alltaf vita allt. 

Nú fokið í flest kjól

Íslensk þjóðfélagsmynd breytist ótt. Ekki er langt síðan konan kom út á atvinnumarkaðinn, fór að ganga í buxum og taka allar bestu stöðurnar frá körlunum. Einstaka embættismaður þorði að ganga eins og mamma, en þá frekast á börum erlendis, þar sem talað var um list og menningu.

Pollapönkarar sýna nú veginn fyrir íslenskan karlpening. Við munum aldrei fá frið og umburðarlyndi í heiminum fyrr en karlar taka alfarið yfir eldhúsið og matseldina.

Ruslabrandur kemur hins vegar ekkert á óvart, hann er bara að sýna okkur hundruð ára hefðir á Bretlandseyjum. Konan hans veit að hann er drusla (slut) og mömmu hans grunaði þetta alltaf. 

Pollapönkarar og Wurst í kjól

Skeggjaða pylsan

EUROVISION: Austurríki er land öfganna. Fyrst var foringinn lítill karl með skegg á stærð við frímerki. Nú hefur hann verið kveðinn í kút af litlum pulsugerðamanni sem bregður sér í kjól. Mér líst betur á Austurríkismenn í kjól en í SS-búningi. 

Allt tal um að Austur-Evrópumenn hafi haft horn í síðu skeggjuðu konunnar er orðum ofaukið. Eins og allir vita eru 19% austur-evrópskra kvenna fúlskeggjaðar. Stigin sem gefin voru í Kreml og Kiev sýna þetta vel. Leitt að Vatíkanið fái ekki að vera með í Eurovision. 

Heimur batnandi fer. Til hamingju

Brjótið Káraspaðann !

 

Þótt einhverjir kunni ekki að halda munnvatni yfir snilld Kára Stefánssonar, sem líklega veit manna best að það er erfðafræðilegur þáttur sem veldur því að Íslendingar gleyma mjög fljótt, þá þarf fólk ekki að styðja Slysavarnarfélagið Landsbjörg með því að gefa þeim spaðann með slefinu úr sér. Notið slefið í annað, brjótið spaðann hans Kára og gefið Landsbjörgu í staðinn 2000 krónur. Það kemur meira út úr því en að gefa bandarísku fyrirtæki upplýsingar fyrir skitnar 2000 krónur.

Er fólk virkilega búið að gleyma umræðunni um ÍE hér um árið, allri andstöðunni og rökunum gegn þessu uppátæki Kára Stefánssonar? Er fólk búið að gleyma fjarmálaóreiðunni í þessu fyrirtæki?

Rannsóknir ÍE hafa sýnt, að þegar menn ljúga lengjast nef þeirra.

 

Rannsóknir, sem nota á sýnin í verða aldrei "dulkóðaðar" meðan nota á "ættfræðigrunn" fyrirtækisins. 

Þegar Kári Stefánsson segir að Ísland hafi tekið for­ystu í rann­sókn­um á erfðafræði manns­ins, er hann að bæta við enn einni lyginni um starfssemi þessa vafasama fyrirtækis, þar sem hefur ríkt fjármálaóreiða sem og vísindaleg óreiða, því fæstar niðurstöður fyrirtækisins eru annað en yfirlýsingar sem ekki er hægt að sannreyna.

Myndin efst sýnir dollaragen Kára Stefánssonar. Þau eru fá og Kári þarf á meðferð að halda.

Fyrri færsla um ÍE: Heilmikið að gerast á litningi 21 

100 þúsund beiðnir um lífsýni

Bréf frá forsætisráðherra

Það getur borgað sig að þekkja einhvern sem bloggar, því í gær fékk ég svar frá Forsætisráðuneytinu vegna fyrirspurnar minnar um skrifstofu Menningararfs þar á bæ, eftir að erindi mitt, sem ekki hafði verið svarað á hefðbundinn hátt innan eðlilegar tímamarka, var sett á blogg vinar minns Fornleifs.

Ekki stóð á svörum eftir að Fornleifur var kominn með málið, en ekki kom svarið þó frá skrifstofustjóra Menningararfsskrifstofu Forsætisráðuneytisins, sem fyrirspurninni hafði verið beint til, heldur frá yfirmanni hennar Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni, en Ágúst Geir Ágústsson, sem er skrifstofustjóri Skrifstofu yfirstjórnar eins og það heitir svo glæsilega í Forsætisráðuneytinu ritaði mér fyrir hönd ráðherra:

"tilvísun í mál: FOR14040066

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, ph.d.

Vísa til neðangreindar fyrirspurnar þinnar varðandi nýja skrifstofu menningararfs í forsætisráðuneytinu. Eins og fram kom í fréttatilkynningu ráðuneytisins þann 17. desember sl. var ný skrifstofa menningararfs sett á fót í forsætisráðuneytinu 1. febrúar sl. og henni falið að annast verkefni á sviði menningararfs sem nú heyra undir forsætisráðuneytið, sbr. 2. tölul. 1. gr. forsetaúrskurðar um skiptingu stjórnarmálaefna milli ráðuneyta í Stjórnarráði Íslands, sjá nánar: http://www.althingi.is/lagas/nuna/2013071.html

Skrifstofan sinnir almennri stjórnsýslu og stefnumótun á málefnasviðinu og fer með málefni Minjastofnunar Íslands, Þjóðminjasafns Íslands og Þjóðgarðsins á Þingvöllum í samvinnu við aðrar skrifstofur í ráðuneytinu. Margrét Hallgrímsdóttir er settur skrifstofustjóri en auk hennar starfar Hildur Jónsdóttir sérfræðingur á skrifstofunni.

Beðist er velvirðingar á því hve dregist hefur að svara fyrirspurn þinni.

F.h. ráðherra
Ágúst Geir Ágústsson" 

Ekkert kemur fram í bréfi ráðherra sem ég vissi ekki áður. Ég hélt í einfeldni minni að meira lægi á bak við stofnun nýrrar deildar í stjórnarkerfinu en þetta. Ég geng því út frá því að undirbúningsvinna fyrir þessa deild ráðuneytisins hafi verið frekar lítil og vanhugsuð.

Er ráðuneytið farið út fyrir lagarammann?

Ég vona að skrifstofustjóri Menningararfsskrifstofu hafi ekki haft of mikið að gera í tengslum við breytingu á nafni Þjóðmenningarhússins í Safnahúsið fyrst hún gat ekki svarað mér. Líklega mun það mál sliga, því í upplýsingum ráðherra og Ágústs Geirs Ágústssonar kemur mjög greinilega fram að skrifstofan sinni almennri stjórnsýslu og stefnumótun á málefnasviðinu og fari með málefni Minjastofnunar Íslands, Þjóðminjasafns Íslands, Þjóðgarðsins á Þingvöllum. Í fréttatilkynningu um Safnahúsið sýndist mér hins vegar, að ráðuneytið væri með fingurna í málefnum annarra stofnanna sem ekki heyra undir ráðuneytið, m.a. Náttúruminjasafns Íslands og Stofnun Árna Magnússonar.

Eins og alþjóð veit, hefur myndast mikil hola við Bændahöllina/Hótel Sögu, þar sem gert var ráð fyrir Húsi Íslenskra Fræða. Meðan að ríkisstjórn Sigmundar Davíðs þarf að nota alla peninga í að borga skuldir skussa, verður greinilega ekki fyllt upp í holu fyrri ríkisstjórnar við Bændahöllina. Það hefur Sigmundur Davíð alveg gert skiljanlegt. Í vetur fjarlægði Guðrún Nordal forstöðumaður Stofnunar Árna Magnússonar handrit úr Þjóðmenningarhúsinu við Hverfisgötu, því Þjóðminjavörður, Margrét Hallgrímsdóttir, sem þá var enn var ekki orðin skrifstofustjóri Menningararfsskrifstofu Forsætisráðuneytisins gat ekki séð til þess að næturvakt var á handritaarfinum í húsinu, sem heyrði undir Þjóðminjasafn.

Því hlýtur næsta spurning mín til ráðherra og Skrifstofu Menningararfs að vera. Er skrifstofan þegar farin út fyrir starfssvið sitt? 


Fyrri færslur um málið:

Beðið eftir Skussaráðuneytinu

Menningararfspizzan 

Aths: Atlasinn í bókahyllu ráðherra á myndinni efst er líklega úr tíð fyrri ríkisstjórnar, en hver veit?

Wer ist der Brinkmann?

20. mars sl. skrifaði ég um leit mína að upplýsingum um sendiherra ESB á Íslandi, Matthias Brinkmann. Forsætisráðherra Íslands hafði í fjölmiðlum gefið í skyn að sendiherrann hefði greint rangt frá fundi þeirra í milli, og þá fékk ég náttúrulega áhuga á að vita meira um diplómatinn sem að sögn forsætisráðherra var ótrúverðugur. Það er ekki á hverjum degi að maður heyrir af ótrúverðugum diplómata.

Eins og þið getið lesið í fyrri færslu minni kom ýmislegt í ljós, sem sýndi að mikið ósamræmi var á milli þess sem stendur í ferilskrá sendiherrans og því sem ég gróf upp. Ég hnaut fyrst og fremst um þá upplýsingu sendiherrans að hann hefði starfað í ráðuneyti í Danmörku árið 1987-90, ráðuneyti sem var reyndar enn ekki til þegar hann sagðist hafa unnið þar.

Nú er ég einnig búinn að fá þær upplýsingar frá dómsmálayfirvöldum í Hamborg, að Brinkmann hafi verið dómari þar í borg árið 1994. Það þykir mér skondið, en samkvæmt ferilskrá Brinkmanns á vef ESB var hann þá háttsettur yfirmaður ESB-skrifstofunnar í Stokkhólmi og hafði unnið þar síðan 1992. Kannski ók Dr. Brinkmann á milli ESB skrifstofunnar í Stokkhólmi og réttarsalsins í Hamborg á hraðskreiðum Audi til að dæma mann og annan? Það verður auðvitað ekki skafið af Þjóðverjum, þeir eru afkastamiklir á mörgum sviðum. Á leið sinni im Gericht hefur hann kannski komið við í gamla ráðuneytinu sínu í Kaupmannahöfn, sem var nýorðið til árið 1993.

Wo ist der Brinkmann?

Nú kunna vitaskuld að vera náttúrulegar skýringar á öllum því ósamræmi sem ég hef fundið milli ferilskrár Brinkmanns og þeirra upplýsinga sem ég hef aflað.

Þess vegna hafði ég samband við skrifstofu sendiráðs ESB í Reykjavík til að fá betri upplýsingar straight from the horse's mouth. Fyrst talaði ég við rúmenska konu, sem lofaði að rannsaka málið, en heyrði svo ekkert frá henni. 24 mars sl. ritaði ég Klemens Þrastarsyni, (fyrrv. blaðamanni), sem vinnur hjá ESB-sendiráðinu.

Klemens svaraði mér loks þann 7. apríl, en hann hafði verið erlendis og ekki haft aðgang að tölvu. Hann bað mig að senda erindi mitt á ensku eða þýsku til að flýta fyrir svörum. Það gerði ég strax þann 8. apríl - á báðum tungumálunum, kannski ekki á fullkominni Oxfordensku eða Heidelbergþýsku, en það sem ég skrifaði ætti að skiljast. Kom svo ESB-starfsmaðurinn Klemens Þrastarson erindi mínu til sendiherrans, sem hlýtur að vera mjög önnum kafinn, því enn hef ég ekki fengið svör. Er þetta alltaf svona seinvirkt í ESB?

Það hlýtur að vera hægt að fá þær upplýsingar sem ég hef beðið um. Sjáið til dæmis á síðu þýska sendiráðsins í Reykjavík. Þar liggja allar nauðsynlegar upplýsingar um sendiherrann Thomas Herrmann Meister frammi, efst til hægri á síðunni í pdf skjali. Brinkmann gæti bara sent mér slíkt skjal með upplýsingum um sig. Menn verða að eiga slíkt þegar þeir sækja nýjar vinnur. 

Það verður að minnsta kosti að skýra ósamræmið á milli veruleikans og þess sem stendur í ferilskrá sendiherra ESB á Íslandi. Hvernig í andsk.. starfa menn í dönsku ráðuneyti sem ekki var til á þeim tíma sem þeir segjast hafa unnið þar, og hvernig er hægt að vera yfirmaður á upplýsingastofnun um ESB í Svíþjóð um leið og maður starfar sem dómari í Hamborg? Ég spurði sendiherrann einnig um annað.

Sjá fyrri færslu um Brinkmann.

Damon - aumingja barnið

 

Íslendingar eru dálítið skrýtnir þegar kemur að mannanöfnum. Sumir þeirra héldu áfram að kalla börnin sín Adolf eftir að svo að segja allur heimurinn hætti því eftir 1945.

Nú höfum við hins vegar Mannanafnanefnd til að koma í veg fyrir slys.

Þótt nokkrar Christur séu til á Íslandi, ætlar Mannanafnanefnd sér ekki fyrir nokkra muni að viðurkenna nafnið Christa.

En vegna þess að söngvari í einhverju Blur heiti Damon, þá má nú gefa börnum nafnið Damon. Damon er reyndar forngrískt nafn líkt og Sólon. Damon þýðir það sama og Spakur. Damon var að fornu þekktur sem nemandi heimsspekingsins og stærðfræðingsins Pýþagórasar.

Ætli nefndin leyfi líka Pýþagóras, ef einhver stærðfræðikennari vill kalla son sinn því nafni? Damon hét einnig tónmenntamaður sem talinn er hafa verið kennari Períklesar og Sókratesar á 5. öld f. Kr. Ætli maður megi heita Períkles eða Sókrates? Af hverju ekki?

Mannanafnanefnd ætti endilega að leyfa nafnið Anus í kvenkyni, því það tilvalið nafn á þessa nefnd, sem mætti hætta störfum þegar hún er búin að fá nafn með rentu.

Greinilegt er að Íslendingar vilja heita Damon og Anus og ýmislegt annað "alþjóðlegt". Slík nöfn henta greinilega betur í ESB, þar sem nöfn eins og  Þórður, Snorri, Ketill eða Hrafnkell ganga bara ekki upp. Þau eru svo púkó.

Ég sé þetta fyrir mér: Damon Jónsson útvíkkunarstjóri ESB árið 2059 og Kína íhugar að ganga í ESB og taka upp evruna.

Nafnið Damon samþykkt