Sannleikurinn um Huang Nubo á Fjöllum

 

"Face it, Iceland. You need the cash, and this guy has it."

Já, svona lýkur merkilegri grein um fyrirhuguð kaup kínverska Fjallaskáldsins Huang Nubos á íslensku landi. Finna má greinina á Shanghaiist.com. Íslendingar hafa ekki ráð á öðru, samkvæmt kínverskum fréttamiðli á ensku, en að selja Huang Nubo land.

En er ekki Huang Nubo sami maðurinn sem fyrir nokkrum árum síðan gat ekki borgað fyrir bíl undir auðmannsrassgatið á sjálfum sér, svo Hjörleifur Sveinbjörnsson eiginmaður Ingibjörgu Öryggisráðs Gísladóttur, sem hefur lengi verið í slagtogi við Huang á Norður- og Suðurpólunum, tók jeppa utanríkisráðuneytis traustataki (reyndar með leyfi Össurar Skarphéðinssonar ráðherra) til að aka fjárfestinum Huang um landið til að sýna honum íslenska náttúru? Afhenti Hjörleifur síðan bílinn óþveginn í ráðuneytið. Hjörleifur er nefnilega refur eins og Huang Nubo, þ.e.a.s. heimskautarefur. Sjá hér.

Huang er fæddur 1956 í borginni Lanzhou í Miðkína, og er kynntur til sögunnar sem fyrrverandi starfsmaður "Central Propaganda Department Official Affair and Bureau of foreign propaganda". Hann vann síðan sem "the Director and the Department of party member" og einnig hjá Ministry of Construction (1981-1990). 1990 fer hann í, eins og hann segir sjálfur frá á svo ljóðrænni en algjörlega óskiljanegri ensku: "The Previous positions are standing vice president of China City Publishing House which belongs to the ssociation and the Vice Secretary-General of China Association of Mayors.The incumbent President Assistant". Ég vona að menn lái mér það ekki, þegar ég held að það sé eitthvað mikið að í ævisögu Huang Nubos.

En eftir vel unnin, en óskiljanleg, störf, er það að hann setur á laggirnar Beijing Zhongkun Investment Group Co., Ltd árið 1995 (sem reyndar hét þá Zhongdian) og verður fljótlega forríkur. Upplýst er, að Íslandsvinurinn Huang Nugo sé nú í 161 sæti yfir ríkustu menn Kína samkvæmt Forbes og sé góður fyrir 890 milljónir dollara. Greinilegt er því á öllu, að hann hefur fengið frekar há laun í áróðursráðuneytinu. Hann var reyndar í 36 sæti Forbes listans fyrir ofurríka í Kína árið 2006. Hann gat því hæglega borgað fyrir ráðuneytisbílinn á Íslandi. Maður veit þó aldrei, kannski hefur Hjörleifur eða Össur þurft að borga bensínið?

Þó svo að Huang Nubo sé bæði yfirlýst ljóðskáld, Suður- og Norðurskautsfari og öfgafullur náttúruverndarsinni, þá vantar að fylla út í ýmsar eyður í lífshlaupi hans. Gaman væri að fá frá honum kvæði um hvernig maður verður forríkur í áróðursráðuneyti Kína? Hvernig er hægt að taka mann alvarlega, sem ekki upplýsir hvernig honum hefur tekist að vera í svo góðum álnum án þess að geta lýst því sem hann gerði á þolanlegri ensku.

Sjáið þið ekki, að þetta er ekkert annað kínverskur útrásarvíkingur, fyrrverandi öðlingur úr innsta koppi Kommúnistaflokks Kína, sem nú er örugglega "krati", sem býr í loftkastala og sem hrifsað hefur til sín og arðrænt vegna góðra samband í blóðrauðu kínverska kerfinu?

Og hér sjáið þið hvernig ljóðræni umhverfissinninn og pólfarinn Huang Nubo hefur komist í álnir. Fyrirtæki hans hét áður Zhongdian, nú heitir það Zhongkun:

"Many of China's most famous tourist sites are managed by politically-connected business like Beijing Zhongdian Investment Corp, which earned by more than $600 million in 2006 running sites such as Hongchun in Anhui Province and Zhongdian near Tibet in Yunnan. The company is notorious for cheating villagers whose land is developed for tourism and giving them very little of the hefty admission fees they charge tourists. The sites themselves are often developing in a way that is ugly and not culturally sensitive. Beijing Zhondian is controlled by Huang Nubo, a former Communist Party Propaganda department section chief. He is said to worth over $500 million."

Finnið þið nú þefinn af gráðuga, rauða refnum? Lesið meira um arðrán fyrirmyndaflokksfélagans, skáldsins og umhverfisverndunarsinnans Huang Nubo í Kína hér:

Svarið við áskorun www.shanghaiist.com hlýtur að mínu mati að vera eftirfarandi:

Face it, Iceland, you need to know much more about this Huang guy, and where he got his cash from, before you sell him anything.

Og svo er baráttan fyrir mannréttindum í Kína reyndar miklu fallegri en einhver kínverskur túristakofi á afdalabýli á Íslandi. Huang væri best á því að hunskast heim til sín og gera vel við þá sem hann hefur stolið frá í sínu heimalandi, áður en hann reisir ræningjabæli sitt í íslenskri afdalabyggð. Síðan væri réttast að rannsaka aðild íslenskra diplómata að þessu ævintýri Haung Nubos.

KZ IKEA - Etwas neues ?

 

Nú eru komnar fram í Svíþjóð frekari upplýsingar um að stofnandi IKEA, Ingvar Kamprad, hafi verið í sænska nasistaflokknum Svensk Socialsistisk Samling (SSS), og hafi stutt illræmda sænska nasista sem hjálpuðu stríðsglæpamönnum að flýja réttvísina með því að fela þá og smygla þeim gegnum Svíþjóð. Einn slíkur kom til Íslands.

Fréttamaður á Sænska Sjónvarpinu SVT, Elisabeth Åsbrink, var að rannsaka vináttu Ingvars Kamprads við gyðingadrenginn Otto Ullmann sem flýði til Svíþjóðar frá Vínarborg. En við rannsókn hennar, sem nú er komin út á bók, uppgötvaði hún áður óþekktar upplýsingar um fortíð Kamprads sem nasista. Sjá hér.

Per Heggenes talsmaður Kamprads sagði fréttamönnum á Associated Press í gær, að Kamprad hefði ekki fyrr en nú vitað um skýrslur sænsku lögreglunnar, sem fylgdist með Kamprad á stríðsárunum. Heggenes bætti því víð Kamprad liti á þátttöku sína í nasistaflokknum sem "stærstu mistök" lífs síns.

Ekki kæmi mér á óvart ef IKEA-konseptið sé að einhverju leyti byggt á fangabúðum nasista. Ég get þó ekki gefið 5 ára ábyrgð á þessum grun mínum. En Kamprad lækkar örugglega verðið á pylsum, ís og Dalahestum í kjölfarið á þessum fréttum af fortíð sinni.

Eitruð pilla til apótekara og ómenntaðs starfsfólks þeirra

 

Um daginn bárust fréttir af því að óhemjulega mörg mistök væru gerð í apótekum á Íslandi. Menn með hjartaveilu eiga á hættu að fá nikótínpillur og drepast, og fólk með gigt getur alveg eins farið heim úr apóteki með viagra.

Í gær, tæpri viku síðar, er aftur frétt í Sjónvarpinu með viðtali við forstöðukonu Lyfjaeftirlitsins, sem tekið hefur verið upp við sama tækifæri og þegar fréttamaðurinn spurðist fyrir um mistökin í apótekum. Nú er hins vegar fréttin sú, að það sé mjög langt á milli lyfjafræðinga og lyfjatækna í apótekum og útsölustöðum lyfja. Í sumum lyfsölustöðum er enginn lyfjafræðingur. Þetta er ástand sem að sögn hefur skapast af "hagræðingu" í lyfsölugeiranum.

Gott hefði verið að fá síðari fréttina með þeirri fyrri, því það er augljóst að fæð lyfjafræðimenntaðs fagfólks í apótekum er aðalástæðan fyrir því að gigtveikt fólk getur átt það á hættu að fá þungunarpróf með sér heim úr apótekinu.

Nýlega var líka frétt, þar sem greint var nýjung sem tvær ómenntaðar afgreiðslustúlkur í Apóteki á Akureyri brydduðu upp á. Þær létu kaupendur lyfja fá málshætti, spakmæli og fleygar setningar með í lyfjapokann. Enn sætt. Hvaða málshátt ætli hjartveiki maðurinn sem fékk nikótínpillur hafi fengið í pokann sinn? Jú ég veit það: Oft má lyf úr eitri brugga.

Hér er einn málsháttur handa apótekurum sem vegna græðgihagræðingar rekur fullmenntað fólk, lyfjafræðinga og -tækna, til að ráða litlar, sætar sumarstúlkur með málshætti á skítalaunum.

Margur verður af aurum ap(ótekar)i

Eistland og hetjur landsins

 

Tuttugu ár eru nú liðin síðan Eistar, Lettar og Litháar brutust undan oki Sovétríkjanna og er þess skiljanlega minnst með pompi og prakt í þeim ríkjum.

Íslenskir ráðamenn, m.a. forseti Íslands, voru um helgina í Eistlandi til að taka þátt í hátíðarhöldunum, þar sem Eistar þökkuðu Íslendingum fyrir að vera fyrst sjálfstæðra þjóða til að viðurkenna Eistland sem sjálfstætt ríki árið 1991. Tallin var í gær full af íslenskum skemmtiatriðum.

Hlutverk Jóns Baldvins Hannibalssonar á hinum örlagaríku dögum árið 1991 er óumdeilanlegt, og eru Eistlendingar þakklátir honum og Íslendingum fyrir stuðninginn. Hér að að ofan er teikning af Þjóðarhetjunni Jóni Baldvini Hannibalssyni eins og Eistar sjá hann. Greinilegt er þó að þeir virðast sjá hann í öðru ljósi en sumir gera á Íslandi.

Skömm er hins vegar frá því að segja, að fyrsta sameiginlega verk Eista og Íslendinga var að reyna að koma í vef fyrir að mál eistnesks stríðsglæpamanns, sem sest hafði að á Íslandi yrði rannsakað þannig að hægt væri að gera hann ábyrgan gerða sinna. Eðvald Hinriksson, sem upphaflega hét Evald Mikson, dó árið 1993 skömmu eftir að íslensk yfirvöld töldu loks ástæðu til að draga fingurna úr gati aðgerðarleysisins.

Afsakið orðabragðið, en þeim sem „rannsökuðu" málið var reyndar ætlað að komast að þeirri niðurstöðu, að Mikson væri saklaus. Neiti því þeir ef þeir vilja. Árið 1999 kom svo saman óháð nefnd sem komst að þeirri niðurstöðu, að Mikson hefði framið stríðsglæpi eins og góðvinur minn til margra ára Efraim Zuroff framkvæmdastjóri Jersúsalemdeildar Stofnunar Símons Wiesenthal hafði haldið fram. 

Þessa smánarbletts á samskiptum Eistlands og Íslands var reyndar minnst í gær í mjög undarlegri grein eftir eiganda blaðsins Eesti Ekspress sem heitir Hans H. Luik, sem er eins konar Egill Helgason þeirra Eista. Í greininni er kolkrabbanum, Sjálfstæðisflokknum og Eimreiðarhópnum greinilega kennt um margt, en einnig talað um ásakanir Ísraels á hendur fyrrverandi lögreglumanninum (veterananum) Evalds Miksons, sem Davíð Oddsson á að hafa komist hetjulega í veg fyrir. Það er hins vegar ekki verið að minnast á það á 20 ára afmæli nýja Eistlands, að þessi "fyrrverandi lögreglumaður" hafi líka verið morðingi og nauðgari. Það skýrist ef til vill af því Luik þessi var hér um árið gestur afkomenda Miksons á Íslandi og er greinilega illa við að minning eistneskra gyðingamorðingja og nauðgara sé svert.  Blað hans Eesti Ekspress er einnig þekkt fyrir að leggja mikla fæð á Efraim Zuroff. Sami maður og teiknaði helgimyndina hér að ofan af Jóni Baldvin hefur teiknað Zuroff sem djöful. Ég tel persónulega Zuroff vera mikilvægari hetju fyrir Eistland en Jón Baldvin Hannibalsson.

Heimsfrægur er seinagangur stjórnvalda í máli Miksons, sem má þakka mönnum eins og Mart Laars, Davíð Oddssyni og Lennarts Meeri, og sömuleiðis einkennilegt framferði yfirmanna á íslenskum fjölmiðlum, sem bönnuðu blaðamönnum sínum fréttaflutning af heimildum um glæpi Miksons. Ellert B. Schram, mágur Jóns Baldvins, var einn af þeim ritstjórum sem bönnuðu einfaldlega á ákveðnu stigi skrif um Mikson á Vísi. Duglegir rannsóknarblaðamenn eins og Þór Jónsson fengu bann við því að skrifa um málið.

Ég er þó viss um að Jón Baldvin hafi alltaf verið fylgjandi því að gyðingamorðingjar yrðu sóttir til saka, þó svo að hann hafi ærst þegar Simon Wiesenthal Center i Jerúsalem afhenti Davíð Oddssyni beiðni um að rannsaka mál Eðvalds Hinrikssonar.

Í því sambandi er kannski við hæfi að rifja upp, að Jón var sjálfur nærri því orðið "fórnarlamb" Rauðrússanna hér um árið, þegar menn héldu að hann væri á mála hjá KGB. Ekki er þó hægt að lá mönnum þá skoðun, því að Jón átti síðla árs 1960 fund með starfsmanni sendiráðs Sovétríkjanna, hinum merka manni Juri A. Rechetov, sem hvarf yfir móðuna miklu árið 2003. Juri er af mörgum talinn hafa stundað það á Íslands sem menn kalla venjulega njósnir og undirróður, eða fram til ársins 1966 að hann sneri aftur til Moskvu. Löngu síðar kom hann sem sendiherra til Íslandi, og var þá með doktorsgráður heimsspeki og alþjóðlegum refsirétti upp á vasann. Hann skipti sér af rannsókn Miksons-málsins, mörgum til mikillar gremju. Rechetov hitti Ragnar Arnalds og Jón Baldvin Hannibalsson fyrir utan veitingahúsið Naustið í október 1960. Kannski voru þeir bara að tala um fótbolta, en Rechetov hitti svo sannarlega naglann á höfuðið hvað varða alþjóðlega skyldur Íslands til að rannsaka mál Miksons. Grein hans var m.a. til að boltinn fór þrátt fyrir allt að rúlla á Íslandi.

Jú, sumir menn fara víða eftir dinner og drink á Naustinu á kostnað Kremlverja. Jón er orðinn þjóðarhetja í Eistlandi, Ragnar Arnalds er enn Ragnar Arnalds og aðalandstæðingur ESB. Hins vegar tel ég ekki líklegt að Eistar viti að þjóðhetjan Jón Baldvin Hannibalsson hafi verið í tygjum við rússneska sendiráðsstarfsmenn í Reykjavík, að minnsta kosti fyrir fram Naustið i haustið 1960. Oli Jón Baldvin Hannibalsson spioon venelaste?

Í sumar hafa sumir Eistar einnig minnst innrásar Þjóðverja í landið árið 1940, og margir hverjir með furðulega miklum hlýhug. Eistnesk yfirvöld telja þetta greinilega sjálfsagðan hlut. Eistnesk lögregla hindraði t.d  mótmæli gegn hægriöfgahópum sem minntust SS-liða, og í Viljandi héldu vinir SS mjög viljandi upp á innrás Þjóðverja, sem myrtu þá gyðinga sem Evald Mikson og félagar hans í pólitísku Lögreglunni í Tallin tókst ekki að ræna og myrða fyrir innrás Þjóðverja. 99.3% gyðinga Eistlands voru myrtar í Helförinni.

Frelsi Eistlands, Lettlands og Litháen hefur augljóslega ekki komið í veg fyrir að óeðli ófrelsis, gyðingahatur og dýrkun fasisma er enn ásættanlegt ástand í þessum ríkjum. Það á ekki að vera ásættanlegt að Íslands styðji ríki, þar sem fasismi er enn dýrkaður og þar sem minning um helför gyðinga er hunsuð meðan leyft er að hylla svo kallaðar "frelsishetjur" sem hófu útrýmingu á gyðingum baltnesku landanna áður en þýskur her hóf innrás sína í þessi ríki. Fyrir utan að virða alveg örlög gyðinga í löndum sínum með því að hylla morðingja þeirra eru Eistar, Lettar og Litháar enn fremur afar móðgunargjarnir þegar þeir eru minntir á þennan svarta blett sögu sinnar, þegar frelsishetjur þeirra brytjuðu gyðinga niður.

Ég er einn þeirra sem ekki hef í hyggju að sætta sig við sögufölsun Eistlands, Lettlands og Litháens.

P.s. Myndin efst er ekki tekin fyrir utan Valhöll. Rússneskur arkitektúr hefur háð öðrum en Íslendingum.

Hinn bitri sannleikur um sykurinn

 

Hlustið á erindi barnalæknisins Robert H. Lustig (sem einnig er hægt að sjá hér), sérstaklega ef þið trúið því enn að þarmaskolun og stólpípur Jónínu á Krossinum séu allra meina bót eða eruð enn á Atkins kúrnum, sem er ágætur fyrir fólk sem stundar sjálfsblekkingu og sjálfsmeðaumkvun. Kolvetnisrík fæða er ekki óholl ef kolvetnið er náttúrulegt og fæðan inniheldur trefjar. Það er hins vegar vissar unnar sykurtegundir sem eru aðal skúrkurinn.

Styðjum íslenskan iðnað, en bara ekki gosdrykkja- og sykurríka framleiðslu, eða fyrirtæki sem selja svokallað heilsufæði, sem oft er fullt af hættulegri fitu, sykurefnum og öðru ólyfjan (t.d. hnetusmjör án innihaldslýsingar sem flutt er inn af einni heilsumadömmunni á Íslandi). Slíkur iðnaður drepur nefnilega á endanum fleiri Íslendinga en 10 álver. Það er auðvitað eitthvað mikið að í landi þar sem framleiðendur sushis taka upp á þeim dómadags ósóma að setja rjómaost í maki-rúllur og þar sem fólk skolar slíkum afbökunum á annars heilsusamlegu fæði niður með ógrynninu öllu af Coka Cola.

Kannski verður ekki mikið eftir að borða miðað við úrvali í íslenskum verslunum, ef menn ætla að forðast hættulegan sykur, en það er vel hægt að narta í epli, borða harðfisk, rófur og kál - nema að tennurnar séu orðnar rotnar af öllum sykrinum.

Ef yfirvöld lækkuðu toll matvöru og hráefni á matvöru sem innihéldu engan frúktósa, og þeirrar matvöru sem innihéldi ríkulegt magn trefja, myndu fituvandamálið hverfa að einhverju leiti. Það er auðvitað erfitt að lifa í landi þar sem sömu tollar eru settir á ávexti og grænmeti og á morðsykurinn í alls kyns söfum sem eru stundum jafnhættulegir og kókið og appelsínið. Ef  þið gefið börnunum ykkar páskaegg, íslenskt súkkulaði (sem ógeðslega lélegt og hættulegt gervisúkkulaði og er mest súkkulaðifita), eða bara jógúrt sem er yfirfullt að hættulegum sykri, eruð þið hægt og bítandi að gera þau að sjúklingum.

Þeir sem dæla sykri í mat, sér í lagi iðnaðarframleiddann frúktósa, eru nefnilega að myrða fólk. Hættið að drekka gos og djús, eða borða morgunkorn sem eru full þessu eitri, þó það komi sjaldnast greinilega fram á umbúðunum.

Það er sér í lagi frúktósi sem er aðalskúrkurinn. Íslendingar hafa lengi notað fæðu sem inniheldur mikinn fruktósa sem huggunarefni í skammdeginu, ef þeir hafa ekki verið á enn sterkara eitri til að slá á deyfðina eða þunglyndið. Allir megrunarkúrar hafa bara ekki virkað, því aðalskúrkurinn, sykur, var notaður til að hugga sig, þegar reynt var að skera á fituna. Inntaka D vítamíns, magnesíums og kalks minnkar strax þessa sykurþörf. Byrjið strax í dag, auðvitað með nægri líkamlegri hreyfingu.  En hugafarsbreyting er hins vegar best. Hættið að drekka gos og sykurríka fæðu í dag og látið börnin drekka vatn og hættið að kaupa endalausar dollur af "jógúrt"drullu og ís og þið munuð finna muninn eftir viku.

Jæja, nú verð ég að fara að hlaupa aka í ræktina.

Maður er nefndur Eliahu ben David Kahn

 

Hann var Ísraelsmaður sem snemma á 7. áratug síðustu aldar rak á fjörur Íslands og skaut þar rótum. Ég veit ekki hvort hann svarar lengur þessu nafni sínu, en það gerði hann að minnst kosti í byrjun 8. áratugarins þegar ég hringdi dyrabjöllunni á húsi hans í Kópavogi. Þá var ég með ávísun í umslagi til hans, sem var merkt þessu ágæta rammhebreska nafni. Eliahu, eða Elías var afar glaður yfir heimsóknum mínum og augun tindruðu í gegnum þykk gleraugun þegar hann tók á móti umslaginu. Ég var sendur með þennan glaðning til hans þegar ég vann sem sendill hjá Ríkisútvarpinu.

Maður þessi, sem þá vann hjá IBM, var einnig tónskáld, og tónskáldið Eliahu Ben David Kahn og önnur tónskáld á Íslandi fengu árlega um áramót einhvern fjárhagslegan glaðning sem sendur var frá Ríkisútvarpinu. Ég veit ekki af hverju eða fyrir hvað, en þetta hefur örugglega ekki verið mikið. Síðar, þegar ég var orðinn eldrauður borgarskæruliði í Menntaskóla, hitti ég og talaði við Elías í Keflavíkurgöngum, þar sem hann spilaði gjarna listavel á akkordíon og var seigur að tala til ungliða með miklum sannfæringarkrafti.

Í dag heitir Eliahu Kahn Elías Davíðsson og ber íslenskt vegabréf og segist vera Palestínumaður og hafnar alfarið tilvistarrétti Ísraelsríkis eins og þar er skrúfað saman í dag. Ég man eftir honum í Vesturbænum í Reykjavík, þegar ég bjó þar um tíma og því miður gat ég aldrei tengt hann Palestínu eins og hann krefst. Hann var ímynd gyðingsins gangandi í mínum augum, þó hann gengi um í of stórri Hekluúlpu og í kínaskóm.

Líkt og ég trúi því ekki að hann sé gjaldgengur Palestínumaður, trúir hann því ekki á að hryðjuverkin þann 11. september 2001 hafi verið framin af öfgafullum múslímum og predikar það á veraldarvefnum. Elías býr nú í Bonn í Þýskalandi og er, að því er mér sýnist, öfgafyllri í skoðunum en nokkru sinni fyrr.

Elías hefur nýlega (sl. júní) ritað: „I Am A Radical Antisemite And Am Proud Of It". Það verður að viðurkennast að þetta kemur mér alls ekki á óvart, en hér, hér, hér, hér, hér, hér er hægt að sjá hvernig hann skýrir þetta viðhorf sitt til Ísrael. Þessi ógeðfellda yfirlýsing hans hefur á tæplega tveimur mánuðum farið um eins og eldur í sinu um heim hinna réttlátu í hatrinu sem höndlað hafa SANNLEIKANN, og þeir geta varla  haldið vatn.

Þegar Simon Wiesenthal stofnunin í Jerúsalem byrjaði árangurslausar tilraunir sínar til að fá mál Eðvald Hinrikssonar tekið upp á Íslandi, mætti Elías eitt sinn vígreifur sem stuðningsmaður hins meinta stríðsglæpamanns á blaðamannafund Efraim Zuroffs, og blandaði eins og fleiri vinstrisinnaðir öfgamenn á Íslandi viðleitni nasistaveiðarans við deiluna við botn Miðjarðarhafs.

Á Meðfylgjandi fyrirlestrum Elíasar Davíðssonar á YouTube upplýsir hann hvernig hópur ungs fólks á Íslandi, sem Elíasi er mjög tíðrætt um, telur hryðjuverkin í Bandaríkjunum vera tilbúning og samsæri. Fólk, sem að eigin sögn getur séð í gegnum svindlnúmer Kananna, gat, þótt furðulega megi virðast,  ekki séð hvert íslenskur efnahagur stefndi fyrir hrunið, ekki frekar en kerfisfræðingurinn Elías Davíðsson.

Elías er einn af stofnendum félagsins Íslands Palestína, en nýlega ásakaði formaður þess félags mig um að vera spæjara fyrir Mossad. Já, þráhyggja er ljótur andskoti, en allt það sem hér er upplýst umfram ávísanir þær sem ég útdeildi á unga aldri er þó ekkert leyndó. Elías gengur hreint til dyra en eflaust má deila um hvernig hann gengur til skógar, ef hann gengur enn í kínaskóm í vetrarkuldum Þýskalands eins og hann gerði í slabbinu í Vesturbænum. Horfið á Elías, því svo fáir hafa gert það og látið mig vita hvað ykkur finnst.

 

Ýtir Noregur undir hryðjuverk?

Dr. Manfred Gerstenfeld er Íslendingum vel kunnur eftir grein þá sem hann skrifaði nýlega um litla frægðarför Össurar Skarphéðinssonar til Gaza. Fyrr í vikunni birtist ný grein hans um þann mikla vanda sem Norðmenn, sér í lagi vinstrimenn, virðast eiga við að glíma varðandi tilfinningar sínar í garð Ísraelsríkis og gyðinga. 

Grein Gerstenfelds birtist á Ynetnews.com þann 2.8. 2011 sjá: http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4103213,00.html, og birtist hér íslenskri þýðingu með leyfi höfundarins.

Hér, hér og hér má lesa nýlegar greinar Gerstenfelds á málefnum í Noregi

 

Ýtir Noregur undir hryðjuverk?

Eftir Manfred Gerstenfeld

Eftir hin skelfilegu morð í Oslo og á Utøya, sjáum við aukna athygli fjölmiðla á marghliða andísraelskri hvatningu norsku ríkisstjórnarinnar og menningarelítu landsins. Svein Sevje, sendiherra Noregs í Ísrael, hefur hins vegar enn ekki skynjað þetta. Eftir morðin i Noregi, hefur hann gefið í skyn að palestínsk hryðjuverk gegn Ísrael séu meira réttlætanleg en hryðjuverk gegn Norðmönnum. Alan Dershowitz brást við þessu: "Ég man ekki mörg önnur dæmi um svo mikla vitleysu í svo stuttu viðtali." Nokkrum dögum síðar sagði Sevje í viðtali við Haaretz: "Saga Noregs gagnvart Ísraels er saga mikils gagnkvæms stuðnings."

Til að afhjúpa meinlokuna í síðustu yfirlýsingu Sevje, er hægt að gefa mörg dæmi um hvernig Noregur hefur alið á andísraelskum terrorisma, sem lýsir sér á þrjá vegu. Fyrsta aðferðin felst í að beita tvískinnungi og að taka vægt á hryðjuverkum með því að gagnrýna Ísrael, um leið og lítið sem ekkert er minnst á morðárásir Palestínumanna á ísraelska borgara eða þjóðarmorð það sem Hamas hefur á stefnuskránni. Önnur aðferðin felur í sér yfirlýsingar sem óbeint hvetja til hryðjuverka. Þriðja aðferðin er fjárhagslegur stuðningur til stofnanna sem gera slíkt hið sama.

Varðandi fyrstu aðferðina: Árið 2002, lýstu nokkrir fyrrverandi meðlimir norsku Nóbelsnefndarinnar, sem veitt höfðu Yitzhak Rabin, Shimon Peres og Yasser Arafat friðarverðlaun Nóbels árið 1994 - þ.e. biskupinn í Oslo Gunnar Stålsett, Sissel Rønbeck og fyrrverandi norski forsætisráðherrann Odvar Nordli - vonbrigðum sínum yfir Peres. Fjórði meðlimurinn, Hanna Kvanmo, sagði að hún vildi óska þess að til væri leið til að taka verðlaunin af Peres. Hún sagði einnig, að Peres var á mörkum þess að teljast sekur um stríðsglæpi.

Kvanmo var fangelsuð eftir Síðari Heimsstyrjöld fyrir að hafa verið samstarfsmaður nasista. Engu að síður hafið norski Sósíalistaflokkurinn, Sosialistisk Venstreparti(SV), valið hana til setu í Nóbelsverðlaunanefndinni, sem samanstendur af einstaklingum sem eru tilnefndir af pólitískum flokkum. Þáverandi biskup í Oslo, Stålsett, lýsti aðkomu nóbelsverðlaunahafans Peres að mannréttindabrotum sem fáránlegum, en þagði um Yasser Arafat, sem hafði haldið áfram að fyrirskipa morð á ísraelskum borgurum, jafnvel eftir að hann fékk friðarverðlaun Nóbels. Árið 2004 birti Jerusalem Post grein, þar sem upplýst var að meðlimir Nóbelsnefnfdarinnar styddu enn val sitt á Arafat. Þá hafði Ísrael þegar birt lista yfir hryðjuverkamenn sem Arafat hafði fjármagnað og sýnt að undirskrift hans var að finna á skjali með lista yfir fjárhæðir sem greiddar voru til morðingjanna.

 

Ásakanir um blóðfórnir á okkar tímum

Í síðasta mánuði, deginum áður en morðin í Osló og Utøya áttu sér stað, talaði Jonas Gahr Støre utanríkisráðherra Noregs í and-Ísraelskum hvatningarbúum AUF, ungliðasamtaka Verkamannaflokksins. Hann krafðist fjarlægingar öryggisvarna Ísraels. Støre vissi vel að þær voru reistar til að hindra frekari morð- og hryðjuverkaárásir Palestínumanna. Hann var því óbeint að hvetja til hryðjuverka gegn Ísraelum, deginum áður en sumir áheyrendur hans urðu sjálfir hryðjuverkum að bráð.

Á síðari árum hefur Lúterska kirkjan í Noregi krafist þess að öryggisvarnir Ísraels verði fjarlægðar, jafnvel um leið og hún viðurkennir ógn þá sem Ísrael stafar af hryðjuverkum. Þessi ríkiskirkja getur því einnig talist vera óbeinn hvatningarmaður palestínskra hryðjuverka. Hjálparstofnun Norsku Kirkjunnar, Kirkens Nødhjelp, fær meiriháttar styrki frá norska utanríkisráðuneytinu. Maður getur gert að umræðuefni hvort kirkjan tekur aðeins vægt á hryðjuverkum, eða aðili sem óbeint hvetur til hryðjuverka. Eftir yfirtöku Hamas á Gasa árið 2006, gagnrýndi Hjálparstofnun Norsku Kirkjunnar norsku ríkisstjórnarinnar fyrir að "afturkalla efnahagslega stuðning" til "ríkisstjórnar Hamas."

Norsk Folkehjelp gerði það sama. Norsk Folkehjelp er ein af stærstu og virtustu mannúðar- og þróunarhjálparstofnunum Noregs og er fjármagnað af utanríkisráðuneytinu. Á heimasíðu sinni styður Norsk Folekhjelp "Stop the Wall Campaign" í Noregi.

Mads Gilbert og Erik Fosse, tveir læknar af ysta broddi vinstri vængs norskra stjórnmála, komu til Gaza í Cast Lead stríðinu 2008-2009, og héldu því fram að þeir vildu veita Palestínumönnum læknisaðstoð. Eftir 9/11 árásirnar 2001, sagði Gilbert að hann styddi hryðjuverkaárásirnar á Bandaríkin. Hann og Fosse voru mjög mikið teknir tali af norskum og alþjóðlegum fjölmiðlum, og komu með alvarlegar ásakanir í garð Ísraels. Samkvæmt stærsta dagblaði Noregs, Verdens Gang, var greitt fyrir ferð þeirra til til Gaza af norska utanríkisráðuneytinu.

Gilbert og Fosse láðist að nefna að Al-Shifa sjúkrahús á Gaza, þar sem þeir unnu, hafði verið notað í hernaðarlegum tilgangi af Hamas. Síðar hefur verið upplýst að forsætisráðherra Hamas, Ismail Haniyeh og aðrir stjórnendur Hamas tóku undir sig heila deild á þessu sjúkrahúsinu í stríðinu.

Gilbert og Fosse skrifuðu síðar metsölubók um dvöl sína á Gaza. Þeir voru enn á ný hljóðir um veru herja Hamas á sjúkrahúsinu þar sem þeir störfuðu. Staðhæfing þeirra um að Ísrael hafði farið inn á Gaza til að drepa konur og börn er nútíma stökkbreyting á klassískum ásökunum í garð gyðinga um blóðfórnir. Á baki bókarkápu bókar þeirra, sem inniheldur andgyðingleg skilaboð, voru athugasemdir skrifaðar af Støre og fyrrverandi forsætisráðherra íhaldsmanna Kåre Willoch.

Að lokum má nefna að aðstoðarumhverfismálaráðherra Norðmanna, Ingrid Fiskaa, hefur yndi af draumsýnum um hryðjuverk gegn Ísrael. Ári áður en hún kom inn í ríkisstjórnina, sagði Fiskaa í viðtali við blað, að sig dreymdi stundum um að Sameinuðu Þjóðirnar skytu eldflaugum inn í Ísrael. Maður ætti að vera á varðbergi gagnvarg slíkum yfirlýsingum í framtíðinni, í því skyni að greina þá Norðmenn sem ekkert hafa lært neitt af hinum skelfilegu morðum á svo mörgum samlöndum sínum, sem framin voru af „einum á meðal þeirra."

Dr.  Manfred Gerstenfeld hefur gefið út 20 bækur. Tvær af þeim fjalla um Ísraels- og gyðingahatur í Noregi. Hér má lesa eina þeirra.

Áróður fyrir stofnun Palestínu

 

Ísraelsstjórn hefur nýlega framleitt stutt myndband í Penn & Teller stíl, sem hefur farið mjög í taugarnar á talsmanni Palestínumanna, sem nýlega sagði af sér, en virðist þó enn vera að tala. Í myndbandinu er Penn leikinn af utanríkisráðherra Ísraels, Danny Ayalon. Teller hafi verið sparaður burt, enda hefði hann bara dregið athyglina frá kjarna málsins.

Líklega á það við um Ísrael eins og Ísland, að utanríkisráðherrar eru misjafnir að gæðum - misklárir og misjafnlega sniðugir. Það er þó ekkert rangt í því sem Ayalon segir.

Þegar hefur ísraelska friðardúfan Golan Azulai, sem alltaf gengur með alltof lítið pottlok á hausnum, reynt að gera kaldhæðið grín af myndbandi Ayalons. Það hittir þó ekki í mark og margir sem ekki kunna að lesa þýðingartexta á YouTube, telja það vera sama "áróðurinn" og hjá Danny Ayalon  

 

Mér líkar betur við rökin í eftirfarandi myndbandi. Hlutirnir fjalla ekki um hvað er diplómatísk rétt. Líf Ísraelsríkis er einfaldlega í húfi. Stofnun palestínsk ríkis er ekki ráðleg, meðan forráðamenn slíks ríkis hafa útrýmingu Ísraelsríkis á dagsskránni. Svo einfalt er það dæmi.

Ég býst við því að Palestínumenn, sem ekki hafa neinn talsmann og óferjandi utanríkisráðherra, geti notað Mr. Bean sem sinn áróðursmeistara, sem er alltaf gott þegar engin haldbær rök eru til staðar og maður hefur sagt svo margt og mikið, að enginn veit lengur hverju trúa skal.