Alþingi er óstarfhæft

 

 

Í stað þess að ræða lausnir fyrir almúgann í landinu, skapa ný störf og sjá nýjar lausnir í kjölfarið á þeim lánum sem brátt fara að berast þrotabúi fáránleikans, er háttvirt Alþingi komið á annan endann. Allir eru komnir í rýtingsstungur á göngunum.

Vantrauststillaga er komin frá Glundroðaflokki vinstri snúinna græningja, Örflokki riðu- og klaufaveikra og Slysaflokki lauslyndra.  Tvö hrakmenni úr Samskotshreyfingunni munu líklega taka þátt í áramótateitinu. Einn þeirra er í byltingarham eins og sjá og heyra má hér. Það er ekki við hæfi að Össur hirðfífl steyti hnefann framan í alþjóð og segi „lifi byltingin". Nú vantar frekar byltingu til að koma honum í burtu úr stjórnmálum.

Sirkusinn hefur nú gengið fram úr öllu hófi, og það sýnir sig að það „mannaval" sem situr á Alþingi getur ekki leyst vanda landsins. Þar rífast menn um eiginhagsmuni, en gefa skít í þjóðina sem vonar bara að þetta fólk vinni fyrir laununum sínum, líka eftir að þau verða lækkuð.

Metsölubókahetjan á Bessastöðum ætti að sýna burði sína og setja á laggirnar góða og vitsmunalega hæfa þjóðstjórn sem í sitja sérfræðingar og fáeinir ábyrgir stjórnmálamenn, en ekki pólitískir ævintýramenn, gleiðgosar eða sundrungarpésar eins og sumir þeirra sem kosnir voru á Alþingi þegar allt lék í lyndi og menn héldu að við værum rík.

Bill þakkaði mér fyrirfram!

 

 

 

Já, nú er ég farinn að skilja ýmislegt. Til dæmis af hverju Clinton bað konu mína fyrir þakkir til mín fyrir Íslendingasögurnar innbundnu sumarið 1997. Þá botnaði ég ekkert í því. Nú hef ég lesið hvernig að afhendingu þeirra var staðið í Hvíta Húsinu. Jón Baldvin var skipað að afhenda innbundinn menningararfinn við sérstaka viðhöfn, og svo tók Jón bara allan heiðurinn samkvæmt söguritara forsetans. Jón segist hafa kríað út fundi með Clinton, sem er auðvitað ekki heiglum hent. Hann mun hafa skemmt Bill í þrjú korter með rímum og tilvitnunum í Hávamál, meðan aðrir fengu bara 10 mínútur. Nema Mónika. Hún fékk fékk bletti á bláa kjólinn.

Þess vegna skil ég nú af hverju Bill rúllaði niður rúðunni sinni og bað konu mína sem stóð fyrir framan hvíta húsið okkar á Vandkunsten í hjarta Kaupmannahöfn að bera þakkir til mín og forseta míns. Mér þóttu þetta eitthvað svo ópersónulegar þakkir, að ég ákvað að hundsa Bill, og Ólaf. Bill hefði getað komið til mín upp á 4 hæð, þar sem ég stóð og myndaði allt (mundaði riffilinn). Þannig var þetta nú. 

Það skrítnasta við þetta allt er, að Bill bað fyrir þakkirnar sumarið 1997, en Ólafur Ragnar segist hafa sent Íslendingarsögurnar í mars 1998. Eitthvað grunar mig að Davíð Oddsson hafi líka haft feitu puttana sína í þessu máli.

Eins og sést á myndinni hér að ofan, átti ég í dálitlum erfiðleikum með að skjóta Bill. Þrír næstum eins bílar birtust fyrir framan hús mitt, og ég vissi ekki í hvorum Bill var. Eitthvað lærðu menn greinilega eftir Dallas.

Ég komst nær Bill sumarið 97, og hann rétti mér vindil rétt eftir að ég tók þessa mynd og sagði: "Thank God".

Afhending bóka dróst af gildri ástæðu

Enginn afber hungur með stolti

ekki einu sinni Íslendingar. En stolt, oflátungsháttur, græðgi og ofmetnaður lítillar elítu getur leitt til niðurlægingar heillar þjóðar.

Íslendingar verða að endurheimta virðinguna

Saga um dreng og kóng í kreppu

 

Í gær, þegar Davíð Oddsson minntist gerða flestra annarra en sjálfs sín á síðasta ári, kom upp í huga mér saga....

Það var svo sem svo með minnið hjá ráðherrum ríkisstjórnarinnar eftir ræðu Davíðs. Ingibjörg Sólargeisli mundi reyndar eftir sex fundum, sem sýnir að aðgerðin í New York hefur gengið vonum framar.  En hún telur Davíð þó réttdræpan. „Vandamálið er trúverðugleiki" segir Ingibjörg. Hennar eða hans?  Gamlir skósveinar Dabba kóngs,  Árni Matt og Geir Haarde, klóruðu  sér í kollinn. Þeir mundu  eftir einhverju í  febrúar af hreinni skyldurækni við Davíð,  en „það kom ekkert nýtt fram". Aðrir segja að Davíð hafi gert lítið úr hlutverki Seðlabankans.  Bjöggi á Skarði og Össur á Barði komu algjörlega af fjöllum eins og oft áður. Þessir samfylkingarbræður Ingibjargar Sólrúnar kannast ekki við neitt. Þeir sátu enga fundi og fengu ekkert frá Seðlabankanum eða Davíð.  

Jú, áður en ég gleymi því, hér kemur  sagan sem kom upp í huga mér þegar ég hlustaði á Dabba kóng. Eitt sinn var Björgvin G. Sigurðsson að vinna hjá Landsvirkjun sem sumarstrákur í Búrfelli. Ég var þar vondi vísindamaðurinn í nágrenninu, að grafa upp fornmenjar á Stöng í Þjórsárdal. Ég hafði fengið húsnæði í Búrfelli fyrir mig og mitt rannsóknarfólk í boði Landsvirkjunar, sem alltaf voru mjög rausnarlegir. Í Búrfelli var sumarvinna fyrir krakka. Mjög fljótlega tók maður eftir þeim unglingum sem voru fremri öðrum að andlegu atgervi. Björgvin var greinilega einn þeirra. Ég hélt að hann væri framsóknargemlingur.  Hann ólst upp í Búrfellsvirkjun, eins og hann sjálfur orðar það og hafði því meiri réttindi en aðkomukrakkar.  Mjög fljótlega sá maður að Bjöggi púlaði ekki mikið við vinnu sína og var sjaldan skítugur. Hvernig hann fór að því? Það var ráðgáta sem rannsóknarfólkið á Stöng velti mikið fyrir sér eins og svo mörgu öðru.

Eitt sumar var Björgvin G. Sigurðsson búinn að fá hvítflibbastarf og var framtíð hans þá ráðin. Hann var orðinn umsjónarmaður og bóndi í Þjóðveldisbænum, þar sem hann rukkaði ferðamenn fyrir aðgangseyri til að sýna þeim endurgerð á húsakynnum Íslendinga á Þjóðveldisöld. Menn greiddu Björgvin glaðir 500 krónur til að sjá endurgerð, sem er algjörlega út í hött og á ekki við nein rök að styðjast.

Björgvin spurðist mikið fyrir um niðurstöður rannsókna brjáluðu vísindamannanna á Stöng, þar sem ýmislegt fannst sem menn höfðu útilokað eftir að jarðfræðingar aldursgreindu eyðingu Þjórsárdals til 1104. Björgvin spurðu mig oft, „því hann vildi segja útlendingum rétt frá". Ég sagði honum í stórum dráttum frá helstu niðurstöðum mínum (okkar). Það helsta var, að bærinn Stöng fór ekki í eyði árið 1104, heldur að minnsta kosti 100 árum eftir hið stóra eldgos í Heklu árið 1104. Sjá hér . Bað ég Björgvin að segja það ferðamönnunum.

Skömmu síðar fór kunningi minn og hlustaði á ferðaskýringar Björgvins. Hann hafði allt á hreinu. Hann sagði ferðalöngum sömu, gömlu söguna, að Þjórsárdalur hefði farið í eyði árið 1104 í miklu gosi og að þjóðveldisbærinn væri alveg eins og húsakynni manna hefðu verið fyrir 1104 - burtséð frá plastinu í þakinu. Hann hafði annað hvort gleymt því sem ég sagði honum, eða ekki þótt það nógu merkilegt.

Kannski hefur Björgvin líka gleymt því sem Davíð sagði honum um bankana fyrr í ár. Pólitíkusar gleyma eins og annað fólk, stundum miklu meira.  Það er líklega spurning um trúverðugleika eins og Ingibjörg Sólrún segir.

Af hverju var Björgvin G. Sigurðsson alltaf hreinn í unglingavinnunni? Ég held að hann hafi haldið að sér höndum, en hann hefur örugglega gleymt því í dag, nú þegar hann er sokkinn í sora stjórnmálanna. Ætli Davíð hafi líka verið svona hreinn í unglingavinnunni?

Limaskapur í ES

 

Samkvæmt Pól á Kletti í Dimmalætting, eru Íslendingar að fara að sækja um limaskap í ESB. Maður vonar bara að amstrið á ríðingavelli ES valdi Íslendingum ekki of miklum trupleikum og þetta verði ekki aðeins fátækralimaskak.

Hér að ofan sést ESB fáninn. Limaskapur i ES gæti að mínu mati gefið Íslendingum linan lók og lekanda um síðir.

Það jafnast á við morð, að senda menn til Íran

 

Mehdi Pour lendir í fangelsi ef hann verður sendur úr landi. Þar verður hann pyntaður. Íran er sjúkt land og ef mönnum sem flýja þaðan er ekki hjálpað, er það viðurkenning á þessu versta böðlaríki Íslamismans.

Ísland verður að hætta að fara að ráðum Dana, helstu ráðgjöfum sínum varðandi íranska flóttamenn. Danir halda úti verslun og stórfelldum samskiptum við Íran og hafa gert það lengi í óþökk ESB. Danir hafa ávallt talið hagsmuni danskra fyrirtækja koma á undan mannréttindum. Hengingar koma ekki í veg fyrir góðan díl. Danir eru kaupahéðnaþjóð, sem m.a. hefur á sakaskránni að hafa sent börn í dauðann í síðustu heimsstyrjöld. Danir voru með framkvæmdir um alla Evrópu nasismans frá 1940 til 1944. Þeir græddu heilmikið á því. Í dag eru þeir enn með framkvæmdir í Íran, þar sem fólk er hengt á götum úti. Slík þjóð er ekki dómhæf á hve hættuleg írönsk stjórnvöld eru.

Sumir Íslendingar eru auðvitað spenntir fyrir að því eltast við morðingja í Íran og ef peningar yrðu bornir í skuldahylinn íslenska af Írönum, Þá yrði örugglega gjammað glaðlátlega um "vini í raun", sest upp á afturfæturna og bitið slefandi í bein morðingjanna.

Ég hjálpaði árið 2005 feðgum frá Íran, sem dönsk yfirvöld vildu senda til þess lands sem þeir höfðu flúið frá. Þeir heita Reza og Ramiar. Ég skrifaði stóra grein í Politiken og málið fór í fyrirspurn á danska þinginu. Hér getið þið lesið fyrirspurn og svar. Danski utanríkisráðherrann laug alla fulla. Skömmu síður var feðgunum leyft að vera, eftir að ráðherrann fékk viðbótarbréf frá mér. Ég taldi það ekki persónulegan sigur fyrir mig, að feðgunum var leyft að vera áfram í Danmörku, heldur smá sigur fyrir danskt lýðræði. Því miður halda Danir þó áfram að reyna að senda fólk í dauðann vegna eiginhagsmunastefnu og græðgi.

Hvað fær Íslendinga til að halda manni í óvissu í fjögur ár? Slavnesk glæpagengi koma til Íslands á vegum græðgisverktaka. Í versta falli nauðga þeir, limlesta, rupla eða drepa. En maður sem flúið hefur eitt versta hryðjuverkabæli heimsins er geymdur í limbó suður í Njarðvíkum.

Skammist ykkar, Björn Bjarnason og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir. Þið sem eyðilagt hafið líf Mehdi Kavyan Pours í fjögur ár. Þið eruð ekki fólk með hlutverk á meðal þjóðanna.

Hér er stutt mynd sem þið ættuð að horfa á hróin mín. Lesið einnig www.iranfocus.com.

Vill frekar deyja en snúa aftur

Líkþráir Íslendingar

  

Einu sinni þegar ástandið var jafnvel verra en það er nú á Íslandi, var holdsveikin landlæg. Þegar franski náttúrufræðingurinn og ferðalangurinn Joseph Paul Gaimard ferðaðist um þetta volæðis land árið 1835 varð á vegi hans ólánssamt, líkþrátt fólk. Listamaður í för með Gaimard hinum franska, Eugene Robert, teiknaði þessa og aðra holdsveika Íslendinga, sem gætu verið ættingjar einhverra okkar. Ekki var það fyrr en 1898 að Holdsveikraspítalinn í Laugarnesi, sem lengi var stærsta timburhús á Íslandi, var byggður og ástandið fór að breytast til batnaðar, svo og með bættu hreinlæti landsmanna. 

Minnumst þessa tíma nú, þegar allt er í klessu og allir að missa vitið vegna afglapa drengjanna í fínu fötunum.

 

Dagur íslenskrar tungu

Það er greinilega kominn Dagur íslenskrar tungu. Konur á Akureyri eru komnar saman til að gera laufabrauð. Þær "gerðu ekki hvorki meira né minna en 2500 kökur í gær" alveg tæpitungulaust. Ég sem hélt að þetta væru brauð en ekki kökur.

Vel má vera að menn "geri pizzu og hamborgara", en laufabrauð eru bökuð eða steikt og slátur tekin, annað er steikt, bakað, soðið og svo framvegis. Svo er nú alveg hægt að búa hlutina til án þess að ofgera hlutunum.

Íslenska tungan er greinilega ekki að gera það gott. Hún er ekki eins lipur og oft áður, en það er auðvitað annað mál. Oft verður tunga fjötur um fót, eins og einhver sagði, ef hún snýst þá ekki alveg um hálsinn á manni.

Steiktu 2500 laufabrauðskökur

Í byltingarfötin

 

Ef ég hefði haft ráð á því, þá hefði ég verið á Austurvelli í gær. Ég hefði farið í gömlu byltingarfötin og tekið þátt í Íslensku Nóvemberbyltingunni í 10 stiga gaddi og norðanroki.

Fyrir utan eggjakast og analisma (klósettpappír og súkkulaðisósu) hefði verið gaman að vera einn af þúsundum með þunga brún, sem hugsuðu valdsmönnum þegjandi þörfina meðan hlustað var á trúbadúra, skáld og einhverja ung-Lenínista.  Það er enginn vafi, yfirvöld eru nú orðin hrædd við fólkið.  En ekki nógu hrædd, því þau vita að það sem fólk hrópar á, evrur og aðild í Efnahagssambandi Evrópu, er tálsýn sem ekki getur orði að veruleika í bráð. Efnahagslaus lönd eru ekki velkomin í ESB. Fatta menn það ekki?

Mótmælastöður eru ekki nægilegar til breytinga. Hugarfarsbyltingar er þörf. Það verður aldrei aftur sem áður var á Íslandi, þrátt fyrir lán og bitlinga frá öðrum þjóðum. Óskin um að halda uppi uppteknum hætti, sömu neysluvenjum, sömu velmeguninni fyrir suma, er út í hött.  ESB er óraunhæf lausn. Sjáið yfirganginn, sjáið ástandið í Evrópu. Það eru ekki bara Íslendingar, sem eru á hvínandi kúpunni. Upphrópanir um að "við þurfum að fá evruna og ganga í ESB", eru rugl. Enginn vill þetta land í selskapinn. Verum því feginn. Landið tilheyrir okkur enn, sárfátækum, en ekki einhverjum hryðjuverkakapítalistum með mikilmennskubrjálaði eða embættismönnum í Brussell.  

Landið tilheyrir heldur ekki einhverjum aflóga marxistum, sem vitna í rit hugóramanna, sem notuð voru til að nauðga þjóðum í áratugi. Gamlir íslenskir kommar sjá stærsta glæpinn í því að haldið hafi verið í íslensku krónuna. Hvenær hefði verið hægt að losa sig við hana?  Gamla byltingakynslóðin hefur engar lausnir í stað vitleysunnar sem ríkt hefur.  Vitleysan deyfði þá algjörlega og þeir lifðu góðu lífi í sæluríki  sjónhverfingarkapítalistanna og þjófanna, með hlutverk á meðal þjóðanna, eins og lítil sníkjudýr, svo myndmál þeirra sjálfra sé notað. Börn sumra þeirra unnu í bönkunum, því þau höfðu svo mikla ímugust á lífinu í blokk æsku sinnar og á strætóferðum.

Körfulán Leníns henta ekki Íslendingum

Það  er því engin bylting í gangi og þessir útifundir á Austurvelli eru aðeins skammgóður vermir fyrir fólk í losti og góður félagsskapur fyrir Jón Sigurðsson fastan á stallinum sínum. 

"Höfuð þurfa að fljúga". Það þarf að rannsaka bankadrengina og ævintýramennina, sem eyðilögðu íslenska lýðveldið.  Þeir stálu Íslandi. Þjóðin þarf að fá landið aftur og lýðræðið.  Fyrr kemst þjóðin ekki úr lostinu og ESB-evru draumórunum.  Ríkisstjórnin þarf að segja af sér og þjóðstjórn að taka við.  Reka ber þá sem bera ábyrgð á falli lýðveldisins. Fangelsa ber þá sem stálu Íslandi. Menn hafa verið settir í steininn fyrir minna. Þeir seku eru landráðamenn og þeir eru alíslenskir. Þeir ættu að vera að leita sér að vinnu og flýja land, en ekki saklaus almenningur. Þeir kostuðu landið sjálfstæðið á allan hátt. Höfuð hafa flogið frá bol fyrir minni sakir á Íslandi.

Íslenskur víkingur án sjókorta

 

 

Varast ber að svona fiskisögur fari á kreik. Það ætti að vera fyrir neðan virðingu fjölmiðla að koma með óathugaðar fréttir. Strax við lesningu spurði ég mig ýmissa spurninga og við smá athugun kom í ljós, að saga Ólafs Harðarsonar er ekki sama sagan og dönsk yfirvöld segja. Ekki strandaði hann við Randnes, heldur Randers; Ekki var það strandgæslan (flotinn) heldur lóðs og lögreglan sem höfðu afskipti af Ólafi, því hann vildi greinilega ekki taka sönsum.

Menn sem leggja á sjóinn án lágmarksbúnaðar eru að brjóta lög. Ég trúi því mátulega á frásögn Ólafs eftir að hafa kynnt mér málsatriði hjá dönskum yfirvöldum. 

Ef einhverjum langar að kynna sér aðra hlið málsins en þá sem mbl.is birtir, geta þeir lesið frétt í Randers Amts Folkeavis eða haft samband við Søværnets Operative Kommando í Danmörku.

Hins vegar ætla ég ekki að draga í efa frásögn Ólafs af þeim kappa sem vildi 5000 danskar til að kippa honum á flot og lét hann liggja, þegar i ljós kom að Ólafur Harðarson var ekki með þá peninga á sér. Skíthælar eru alls staðar til. En Ólafur Harðarson verður að skilja, að lög í Danmörku eiga líka við um hann. Hann er ekki hafinn yfir þau, þó svo að hann sé Íslendingur.

Danir vildu ekki bjarga Íslendingi