Er Brynjar nú orðinn varamaður?

...og ég sem hélt að þetta væri bara í nösunum á honum eins og málfrelsið - og sér í lagi frelsið til að afneita Helförinni. Ja, batnandi manni er betra að lifa. Þú þarft ekkert að afsaka Brynjar.

Nú, þegar Binni hefur tekið þjóðina í vörina úr pontu sinni, neyðist ég hreinlega til að minna Binna á gamla en nefvísa* færslu á varabloggi mínu sjá hér. Það var á þeim tímum er hann vildi styttri fangelsisdóma fyrir íslenska dópsala í útlöndum.

Þar sem Binni er rammgöldróttur, þori ég ekki að segja neitt annað en: Áfram Binni! taktu bara í vörina, en sprittaðu vel eftir þig. Aðrir þurfa að sitja þarna þar sem þú situr. Tóbakskarlasósa og slefslettur eftir nikótínkodda eru ekki beinlínis kræsilegar. Ef ekkert má lengur, getur þú vonandi dreypt á "VSOP-handsprittinu".

 

* orðið er upphaflega danskt, næsvis, en ég fann það í Tímanum árið 1948, svo við látum það flakka.

Andrés önd rekinn

Hinn arabíski Andrés Önd hefur verið rekinn og rödd hans verður aldrei notuð meira eftir að Disney-samsteypan greip Wael Mansour glóðvólgan í því að tísta hatursáróður í garð Ísraelsríkis.

 

Andrés er oft skapmikill og uppstökkur, en gyðinghatari er hann þó ekki orðinn enn, og nasisti verður þessi erkiameríska önd aldrei. Þess vegna hefur hin arabíska rödd hans, sem egypski leikarinn Wael Mansour hefur ljáð honum, þagnað.

Það verður vissulega erfitt fyrir Disney að finna nýjan Andrés Önd sem ekki hatar Ísrael og gyðinga á arabísku. 

Hinn æsti og uppstökki Andrés önd, sem á arabísku heitir "búdmút"  sem þýðir bara "önd", höfðar mjög til arabískrar menningar. Arabar eru greinilega mjög miklir Dónaldistar, enda saga Palestínu oft eins og eitthvað sem lesa mætti í Andrésar Andarblaði.

Fyrir ekki svo mörgum árum var vini hans Mikka mús rænt á Gaza, eða réttara sagt þá bjó Hamas til sér Hamasgerð af Mikka mús, sem kallaður var Farfúr. Farfúr var gangandi uppsláttarit í gyðingahatri sem hann kenndi börnum á Gaza með góðum árangri (sjá hér). Farfúr dó auðvitað píslardauða undan höndum gyðinganna. Svo sjúkur er sá heimur sem Ögmundur, Össur og þúsundir Íslendingar styðja.

 

 

Stundin Okkar

Stundin okkar verður ekki svipur hjá sjón þegar hún birtist í nýju formi í dag.

Af fréttum Sjónvarps í gær mátti ljóst þykja, að þetta verður allt saman samansullað og stolið úr bandarískum frumleika, Sessamy Street (Sesamstræti) og Muppet Show (Prúðuleikurunum), fyrir utan einhverja sjálfsmeðaumkvun umsjónarmannsins, sem leyfir okkur að sjá hvernig hann hélt vinnu sinni á stofnun, þar sem menn ættu ekki að halda að það sé sjálfgefið að menn fái annan sjens ef brandararnir eru slappir og í samræmi við lélegan húmor fyrrverandi ríkisstjórnar.

Þess vegna hefur líklega verið talið hentugast að sækja í smiðju öruggra fyrirmynda sem höfða til skopskins fólks sem dreymir um dollara og evrur. Enginn hlær lengur að krónubröndurum. Danskir fimmaurabrandarar duga þó enn, enda 21,9 sinnum betri en þeir íslensku.

 

Hvað finnst þér Villi?

Ljóst er að Fúsi heitinn flakkari og Krummi muni snúa sér við í gröfinni. Stundin okkar er ekki þjóðleg lengur. Á kannski að fara að gera grín að þjóðdönsum og tala vel um land og þjóð?

Sem fyrrverandi smástirni í spurningarkeppni í Stundinni Okkar, sem sá mikli heiðursmaður Pálmi heitinn Pétursson stjórnaði fyrir 43 árum, leyfi ég mér að vona að sú kynslóð sem nú er er meðtækilegust fyrir Stundinni Okkar, þ.e. Samfylkingin, VG og börnin, verði ekki með ævilanga fordóma gegn fólki með stór nef, sem sprengt er í loft upp. Það er einfaldlega of nærri veruleikanum. En slíkur frumleiki er líka með í "nýrri" Stundinni Okkar.

Ég sá líka að sænski kokkurinn, eða frændi hans, hefur greinilega fengið annan sjens í Stundinni Okkar. Hann er að minnsta kosti skemmtilegri en Hringekjan og fréttirnar. 

Húmanisminn er augsjáanlega alveg að fara með menn á RÚV.

40 ár frá því að Palestínumenn sýndu hvað þeir vildu

 

Það var erfitt fyrir RÚV/Sjónvarp að minnast hryðjuverka Palestínumanna á Ólympíuleikunum í München árið 1972. Fréttin var send sem íþróttafrétt í lok kvöldfrétta Sjónvarpsins þann 5. september 2012.

Árið 1972 notuðu óþekku börn heimsins, sem Össur Skarphéðinsson og aðrir öfgaástarmenn hafa nú tekið ástfóstri við, vettvang friðar og helsta íþróttaviðburð jarðarbúa til að koma framfæri baráttumáli sínu: Útrýmingu Ísraelsríkis.

Fyrst í gærkvöldi, á 40 ára „afmæli" hryðjuverkanna, sá RÚV ástæðu til að minnast þeirra.

Fjölmiðlar um allan heim hafa minnst atburðanna og greint frá þeim í beinum tengslum við Ólympíuleikana í London. Á ríkisfjölmiðli Íslendinga er þessi frétt hins vega sett aftast í íþróttafréttum, meðan frændurnir Stuart Cornfeld og Ben Stiller fá að lýsa frábæru veðri og ágæti Íslendinga í heilar tvær mínútur. Þeir vita ekki hvaða skíthælar stjórna RÚV.

Á Íslandi vilja menn heyra það sem þeir vilja heyra.

"Enginn hafði áhuga á að lesa bækur hans"

 

Mikið er nú grátbroslegt að sjá og horfa á fullorðna menn, sem eru að búa til kvikmynd um Halldór Kiljan Laxness fyrir útlendinga, þar sem lágkúruleg samsæriskenning á að vera aðaltrekkplásturinn. Í hinni nýju heimildakvikmynd, sem sagt var frá í vikunni, virðist eiga að mjólka heldur óhóflega heimildir varðandi útgáfumál Laxness í Bandaríkjunum árin 1947 og -48.

Eftir viðtal við framleiðendur kvikmyndarinnar í Kastljósi sl. miðvikudag, er ljóst, að aðstandendur myndarinnar eru óttalegir amatörar sem láta pólitíska rétthugsun samtímans, t.d. hatur í garð BNA, smita skoðanir sína á fortíðinni. Viðtalið minnti allt mjög á stuttmyndir samsæriskenningamanna um 9-11. Röksemdir eins og „menn tóku bara ekki eftir þessu hjá Halldóri Guðmundssyni" eru afar fyndnar. Halldór Guðmundsson og Hannes Hólmsteinn Gissurarson eru reyndar með allar upplýsingar um þetta tiltekna atriði sem nú á greinilega að blóðmjólka, þó svo að Halldór dragi ákveðnari niðurstöður af þeim en Hannes Hólmsteinn.

Meðal framleiðanda heimildamyndarinnar fyrir útlendinga um Laxness er Haukur Ingvarsson, M.A. í íslenskum bókmenntum, rithöfundur útvarpsmaður og náinn samstarfsmaður Egils Helgasonar á Kiljunni. Haukur virðist ekki gera sér grein fyrir nauðsyn heimildagagnrýni. Framleiðendurnir búa sér til nýjar reglur í því sambandi. Þeir segjast reyndar hafa kafað dýpra í heimildir en ákveðnir sagnfræðingar og bókmenntafræðingur, en nefna auðvitað ekki Hannes Hólmstein, sem er vitanlega alveg úti af sakramentinu hjá svona alvarlegum heimildakvikmyndaframleiðendum. En það sem þessir menn, sem búa til sér heimildamyndir fyrir útlendinga, hafa gert, er þeir hafa kafað dýpra í er samsærisheilann í sjálfum sér. Halldór Þorgeirsson, tengdasonur Laxness, annast einnig framleiðslu á þessari mynd. Gæðin og hlutleysið eru víst til staðar.

 

Eru menn í helgimyndagerð með tilheyrandi píslarvættalýsingum eða að gera heimildakvikmynd?

Ég efa það stórlega, að þessir kvikmyndagerðamenn segi útlendingunum, sem mynd þeirra er fyrst og fremst ætluð (þó það verði Íslendingar sem mest muni sjá hana), að Laxness reyndi að svíkja tekjur sínar í BNA undan skatti og gjaldeyrislögum á Íslandi. Fá útlendingarnir að vita að Laxness laug í bókum sínum um ferðir sínar til Berlínar árið 1936, eins og hér er upplýst? Það er upplýsingar sem vantar tilfinnanlega í bók Halldórs Guðmundssonar, og sem hann hefur ekki gert sér far um að betrumbæta í erlendum útgáfum á ævisögu sinni um Laxness.

 

Aðrar samtímaheimildir og sjálfumgleði Íslendinga

Varðandi William Cattell Trimble (1907-1996; Sjá meira um hann hér), sem er nú aðalheimildamaður um það "mannorðsdráp", sem aðstandendur heimildamyndarinnar velta sér upp úr, er hægt að upplýsa, að hann var mjög oft glannalegur í orðavali og gjarn á að lýsa yfir hlutum sem hann hafði enga innistæðu fyrir. Álit hans á Íslendingum var heldur ekki mikið eins og kemur fram í dagbók danska sendiherrans í Reykjavík í lok árs 1947:

„10/11 1947 Bill & Mary Trimble til Middag. Efter 9 Maaneders Virksomhed som Charge d'Affairs i Island er han "fed up" med Land og Folk. Deres Utaknemmelighed, Trakasserier og Upaalidelighed gaar ham aldeles paa Nerverne. Vi var enige om, at vi begge maa se at komme herfra, inden vi mister Evnen til at posere i Rollen som særlige "venner af Island". Ogsaa jeg er afgjort skuffet ved Arbejdet efter min Tilbagekomst fra USA og tvivler paa, at Island virkelig vil Venskab med Danmark. Vi har behandlet dem helt forkert, alt for hensynsfuldt under Unionstiden. Nu gør USA det samme. Men naar USA end ikke kan sætte det lille storhedsvanvittige Folk Stolen for Døren, er der vel ikke noget at sige til, at vi ikke kunde. ..."

C.A.C. Brun, sem þetta skrifaði, var reyndar Íslendingum mjög mikilvægur haukur í horni í lýðveldisbaráttu okkar og hafði meiri mætur á Íslendingum en fram kemur í þessu dagbókarbroti. Hann hafði hins vegar ekki miklar mætur á Bjarna Benediktssyni, einum Sjálfstæðismanna, og skrifaði t.d. um hann á norrænum utanríkisráðherrafundi í Kaupmannahöfn í janúar árið 1948:

„27/1 1948. Vi tog imod paa Bristol. Dagen igennem ordinært nordisk Udenrigsministermøde, Island inkluderet. Bjarni Benediktsson spiller, imidlertid som sædvanlig, en aldeles ynkelig Rolle..." 

Þessa mynd af Bjarna deildi C.A.C. Brun með Trimble, en þeir dýrkuðu Stefán Jóhann Stefánsson forsætisræðherra, en Bjarni var utanríkis- og dómsmálaráðherra 1947-49. Finnst mönnum það líklegt, að William C. Trimble hafi farið að eyðileggja mannorð Laxness í Bandaríkjunum fyrir stjórnmálamann á Íslandi, sem hann og aðrir diplómatar höfðu lítið álit á?

Halldór Guðmundsson hefur einnig tekið eftir þessum skoðunum erlendra landa á Íslandi (án þess að vitna í neinar heimildir), þar sem hann skrifar í bók sinni um Laxness, sem ég á aðeins á dönsku: „Det er endvidere interessant, at stormagternes udsendinge i Island var fuldstændigt enige på et punt: De var forbløffede over islændingense nationalisme og selvglæde og anså dem for mere eller mindre at leve i fortiden". 

Virðist því lítið hafa breyst, þegar maður heyrir um gerð sérstaklegrar heimildarkvikmyndar handa útlendingum um Laxness.

 

Laxness vex í augum sumra Íslendinga

Ég held að menn sé að mikla fyrir sér samböndum og mætti Bjarna Benediktssonar gagnvart bandarískum útsendurum á Íslandi, ef þeir ætla að hann hafi getað pantað 1 stk. eyðileggingu á mannorði skálds á Íslandi í salarkynnum Bandarískra ráðuneyta. Bjarni vildi koma sér niður á yfirlýstum kommúnista í skattamáli. Bjarna Ben var ekki hlýtt til sósíalista, sem hagaði sér reyndar eins og stórkapítalisti, keyrði um á amerískri drossíu,  mútaði mönnum til að fá bensín í miðri skömmtum og sveik undan skatti það sem hann hafði grætt af dollurum í BNA. Þetta var persónulegt uppgjör eins og allt er alltaf á Íslandi. Bækur Laxness hættu ekki að seljast út af upplýsingum sem enduðu í skattamáli á Íslandi.

Það eina sem þessir „heimildakvikmyndagerðamenn" hafa í höndunum um eyðileggingu á orðstír Laxness er athugasemd með hendi Trimble: „Athugið að orðstír Laxness myndi skaðast verulega, ef við komum því til  skila, að hann sé að reyna að komast undan tekjuskatti. Þar af leiðandi er mælt með frekari rannsókn á þeim höfundarlaunum, sem hann hefur væntanlega fengið fyrir Sjálfstætt fólk".

Björn Bjarnason

Athyglisvert er að minnast þess, eins og sonur Bjarna Ben gerir á gömlu bloggi sínu, að í bók Hannesar Hólmsteins Laxness er á bls. 397 er sagt frá því að á árinu 1975 fékk sonur meints ærubrjóts á Halldóri Kiljan Laxness það hlutverk sem embættismaður í forsætisráðuneytinu að ræða við Halldór Laxness um hvort hann vildi verða fulltrúi Íslands í Bandaríkjunum árið 1976 þegar minnst var 200 ára byltingarafmælis þeirra og flytja erindi um íslenskar bókmenntir. Hitti Björn Bjarnason Laxness í Gljúfrasteini 8. maí 1975 og tók hann erindinu vel. Þegar Björn Bjarnason hafði samband við Laxness i síma 29. október 1975 til að fá endanlegt svar hans: „Þá var komið annað hljóð í hann. Laxness taldi litlar líkur á því, að hann gæti farið vestur. Hann hefði verið kynntur vestra með útgáfunni á Sjálfstæðu fólki, sem hefði selst vel. Síðan hefði hann gleymst. Hann sæi sér ekki mikinn hag í því að ferðast um, þar sem enginn hefði áhuga á að lesa bækur hans. Öðru máli gegndi um lönd, þar sem hann ætti stóra lesendahópa. Fór Laxness hvergi," eins og Hannes Hólmsteinn skrifar og vitnar í frásagnir Björns Bjarnarsonar sem liggja fyrir í stjórnarráðsskjölum.

Niðurlag

Verum viss um að útlendingum verður ekki ætluð sú vitneskja í komandi mynd tengdasonar Laxness. Nei, fórnalambið Laxness, fórnarlamb vondra manna á Íslandi og BNA er sú mynd sem nú er talin réttust. Það er píslarsagan og samsæriskenningin sem á að selja.

Við þeim einkennilegu vinnubrögðum sem menn boða í heimildamynd um Laxness fyrir utanlandsmarkað er ekki mikið að gera. Mönnum erlendis mun örugglega þykja þetta mjög hlægilegt miðað við takmarkaða "frægð" Laxness, sem er nú sem áður mest á Íslandi - þrátt fyrir allt - nema að vera kynni í Þýskalandi, sem í ár heldur upp á Ísland á messunni í Frankfurðu. Laxness er hvergi  stærri en á Íslandi. Sala á ævisögu hans t.d. í Danmörku, sýnir ekki beint mikinn áhuga hjá honum hjá nánustu nágrönnum okkar. Þjóðverjar "digga" hann vegna meðfædds áhuga á öllu NORDISCH, Brünhildum og Heiðu í fjallakofanum, sem Salka Valka er ekkert annað en íslensk gerð af.

Laxness var maður en ekki guð. Því fyrr sem menn gera sér grein fyrir því, því betra. Þá hættir kannski þessi þjóðernisrembingslega helgisögugerð Íslendinga. Laxness var akkúrat enginn píslarvottur. Hann var útspekúleraður lífskúnstner, sem meistraði það að hylma yfir það sem miður fór í lífi sínu og matreiddi það vel í sjálfsævisögum, og laug þá stundum grimmt - eða gleymdi ýmsu eins og gerist. 

Er Kristinn Hrafnsson á röngu horni ?

Í fréttum Sjónvarps kl. 19.00 sl. mánudagskvöld stóð Kristinn Hrafnsson á horni í Bagdad. Hann sagði okkur, að þetta væri hornið sem skotið hafi verið við í júlí 2007. Þ.e.a.s. hornið sem sjáist í þeirri mynd, sem hann, Wikileaks og Birgitta Jónsdóttir birtu umheiminum um daginn, eftir að íslensk yfirvöld höfðu ofsótt þau - en svo sagði foringi Wikileaks.

Eftir nákvæma skoðun á myndbandinu læðist að manni sá grunur, að Kristinn Hrafnsson sé ekki við sama hornið og þyrluárásin í myndinni var gerð á. Við götuna, sem þar sem skotið var á menn, sem m.a. báru vopn, eru nokkur hlið. Yst (austast) við hornið, þar sem ljósmyndarinn kíkti til þyrlunnar er hlið, sem Kristinn Hrafnsson segist standa við. (Sjá myndina efst).

Svona er hornið í myndinni sem lekið var. Ekki sýnist mér þetta vera sama hliðið eða hornið. Gæðin eru reyndar ekki góð í stolna myndbandinu. Þetta geta menn skoða og borið saman við hliðið sem Kristinn stóð við. Gæti verið að gæði myndbandsins séu ekki nógu góð til að útiloka, að t.d. vopn hafi verið munduð?

 Stóð Kristinn á þessu horni um daginn?

 

Reuter-Ljósmyndarinn sem var felldur á ferð með vopnuðum mönnum kíkir hér fyri hornið, nokkrum sekúndum fyrir hræðilegan dauða sinn. Því er haldið fram á Wikileaks.com, að hann hafi þarna myndað Hummer-jeppa bandaríska hersins, sem var staddur þarna í nágrenninu. Kunnugt er og frægt, að ljósmyndarar Reuters t.d. í Líbanon hafa falsað ljósmyndir. Síðasta myndin sem ljósmyndarinn tók við götuna sem Kristinn stóð við um daginn er ekki fölsuð, en næstsíðasta myndin í vélinni er ekki af Hummer.

 Síðasta mynd Namir Noor-Eldeens

 

Samkvæmt Wikileaks er þetta næstsíðasta ljósmynd Noor-Eldeens. Hvar var þessi mynd tekin? Hvaða rúða er þetta? Hvaða konur eru þetta og hvað eru þær að biðja ljósmyndarann um? Hvar er myndin af Hummernum sem haldið er fram að Noor-Eldeen hafi ljósmyndað? Samkvæmt Reuter var hann með tvær myndavélar, en Wikileaks talar aðeins um eina.

Spurningin sem óneitanlega leita á mann, er hvort einhverjir fleiri séu á röngu horni í þessu máli, eða er Kristinn Hrafnsson bara rangur maður á röngum stað, sem hefur tekið rangan vinkil? Kannski hefur eigandi hliðsins á horninu skipt því út nýlega? Þá er ástandið ekki alslæmt í Bagdad. Mér finnst undarlegur munur á hliðinu í sjónvarpsfréttinni og hliðinu á horninu í austurhluta Bagdad. Afsakið fyrirfram að ég leyfi mér að gera það og spyrja allra þessara spurninga.

Kristinn skýrir þetta kannski fyrir okkur í Kastljósi í kvöld.

Viðbót 8/4: Auðvitað var Kristinn á réttum stað. Menn geta líka lesið bloggið Errata Security eftir Robert Graham, sem ég er hjartanlega sammála.

Í Kastljósi í gærspurði aðstoðarmaður bróður bílstjórans sem átti börnin sem lifðu af, hvort bróðir hans væri einn af vopnuðu mönnunum. Það eru víst fleiri en ég sem sjá vopnaða menn ... Aðstoðarmaður Kristins, Ali, spurði drenginn nærgöngulla spurninga um hvað faðir hans var að gera á svæðinu. Er ekki búið að segja okkur það? Hann var að hjálpa.  Af hverju er verið að pína drenginn meira en nauðsynlegt er?  Menn gætu hins vegar spurt, af hverju faðir hans var í hvítum slopp? Er það einkennisbúningur leigubílstjóra í Bagdad?

Ég tók eftir því, að haldið var fram af Kristni, að litla stúlkan sem var í bílnum hafi sprengjubrot í höfðinu. Íslenski læknirinn, sem spurður var álits, greindi ekki frá þessu sprengjubroti í höfði barnsins, þegar hann hafði lesið læknaskýrslur. Allur heimurinn er hins vegar búinn að fá að vita með hjálp RúV og Wikileaks, að barnið hafi sprengjubrot í höfðinu. Er ekki betra að fara rétt með Kristinn Hrafnsson, í stað þess að búa til drama í stað frétta?

Og hvernig hefði verið að Kristinn og Wikileaks hefði leyft fólki að sjá skýrslu Bandaríkjahers.

  

Óbreyttir borgarar með vopn? Kannski eru þetta kústar, eða menn með þrjár fætur, eða langmyndavélar eða borkjarnar úr Grænlandsjökli?

HVERNIG VÆRI EF WIKILEAKS og RÚV SÖFNUÐU PENINGUM TIL STYRKTAR BÖRNUM SENDIBÍLSTJÓRANS Í BAGDAD?

Fyrirspurn til stjórnar RÚV

Er þetta fréttamaður á Ríkisútvarpinu og stjúpsonur forsætisráðherrans?

 

Til Stjórnar RÚV

Svanhildur Kaaber, formaður
Margrét Frímannsdóttir, varaformaður
Auður Finnbogadóttir
Kristín Edwald
Ari Skúlason

Vegna fréttaflutnings RÚV 29.12. 2009

Virðulegi formaður,

Í fréttum Sjónvarps kl. 19.00 þann 29. desember sl. var birt viðtal (http://dagskra.ruv.is/sjonvarpid/4497856/2009/12/29/8/) fréttamanns RÚV við hjónin Mohammad (Ahmed) Odeh og Rawda (Salim Khalil) Odeh (fædd al Tamimi) sem voru í heimsókn hjá ættingjum á Íslandi.

Hjónin fóru mikinn í þessu stutta viðtali, t.d. töluðu þau um "dagleg fjöldamorð (massacre) Ísraela á Palestínumönnum" og sökuðu Abbas leiðtoga Palestínumanna um að hafa tekið vopn af sonum Palestínumanna ("our sons") og látið Ísraelsmenn drepa þá. Þau boðuðu reyndar líka nýja Intifödu gegn Abbas.

Hjónin sögðust í viðtalinu búa 20 metra frá þeim vegg, sem Ísraelsmenn hafa reist, til að koma í veg fyrir hryðjuverkaárásir. Þau hjónin búa í Wadi al-Joz (Valhnetudal), arabísku og circassisku hverfi, sem er rétt norðaustur af gömlu borginni í Jerúsalem. Það er enginn veggur eða girðing þar sem þau búa. Þess vegna eru það ósannindi þegar þú segjast ekki geta heimsótt ættingja í 20 metra fjarlægð.

Þar að auki var því haldið fram af fréttamanni RÚV/Sjónvarps, að einn sonur hjónanna, sem ekki var nefndur á nafn, hefði verið dæmdur í 28 ára fangelsi fyrir að hafa tekið þátt í uppreisn Palestínumanna fyrir tæpum 10 árum. Það rétta er, að þessi sonur þeirra hjóna var dæmdur fyrir aðild að hryðjuverkum í Ísrael.

Eftir sat hinn venjulegi Íslendingur, án nokkurs annars en óheflaðs áróðurs og lyga. Annað hvort hafði fréttamaðurinn ekki burði til að sjá það, eða hann blandar eineygðri pólitískri skoðun sjálfs síns í fréttaflutning til Íslensku þjóðarinnar. Fréttamaður Ríkissjónvarpsins, Gunnar Hrafn Jónsson er með Moggablogg, þar sem hann birtir þessa mynd af PFLP-manni í kynningu á sjálfum sér (http://gunnar-hrafn.blog.is/blog/gunnar-hrafn/about/)

 

Mig langar að biðja Stjórn RÚV um að ganga úr skugga um, hvort Fréttastofu Útvarpsins sé kunnugt um að umrædd frétt hennar þann 29. 12. 2009 sé full af rangfærslum og að Fréttastofan hafi leyft stuðningsfólki öfgastefnu og hryðjuverka að fara með helber ósannindi í ríkisreknum fjölmiðli sem greiddur er af íslenskum skattborgurum. 

Undirritaður hefur ritað á blogg sitt um frétt þessa (http://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/999161/) og mun birta þetta bréf á bloggi sínu

Virðingarfyllst,

Dr. Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson

Danmörku

Heiladabbinn nú kominn í útlendinga

 

Roger nokkur Boyes, blaðamaður, sem í mörg á hefur þjösnast á Þjóðverjum með því að segja þeim „sannleikann" um sjálfa sig með hinni heimsfrægu "jolly good British superiority-minnimáttarkennd", hefur verið lagður inn á sjúkrahús í Reykjavík eftir að hafa fengið heiftarlegan heiladabba í beinni útsendingu í dag.  

Nýlega gaf Roger Boyes út bók um Ísland með hjálp íslenskra ástmanna sinna og skuggapenna, þar sem hann hélt því fram að á Íslandi hefði verið njósnari, sem vissi allt um hættuna sem stafaði af Dabbameini íslensku þjóðarinnar. Í ljós er komið að þessi breski spæjari gekk undir heitinu 000, license to lie.  Svona sögur þykir Íslendingum svo svaka fínar. Njósnari að njósna um Ísland, Vá maður. Sumir kalla Boyes jafnvel fræðimann.

Þrátt fyrir stóran skammt af þynningarlyfjum virðist Boyes hafa fengið svo gríðarlegan skammt af feitum íslenskum lygasögum, að honum var vart hugað líf um tíma. Egill Helgason reyndi þá mouth to mouth, eins og hann hafði gert svo oft áður, og bjargaði Boyes fyrir horn.

Euromenn, -konur og aðrið heiladabbsjúklingar flykkjast nú til spítalans þar sem Boyes liggur í dabbísku sjokki. Þeir biðja í kór fyrir sínum manni, því enginn af þessu fólki vill viðurkenna nokkra sök í útafkeyrslu sinni. Það var bara Dabbinn, og ekkert annað en Dabbinn sem olli vandanum og kannski dálítið HINir 29 veirustofninn, sem kom í kjölfar Dabbans.

Þegar Boyes braggast á Grensásdeildinni, og Dabbinn leysist upp, öðlast hann ef til vill nægilega þekkingu á Íslendingum til þess að getað séð annað en Dabbann á heilanum á sér. Því það er líkt með skilning Boyes á Íslendingum og Þýskurum, sem Boyes hefur skrifað svo mikið um. Hann hefur ekki hundsvit á þeim frekar en fallegum konum.

RÚV eyðileggur fréttirnar

og viðurkennir það fúslega. Fréttatími RÚV frá byrjun kreppunnar hefur verið eyðilagður, en menn náðu mynd af Davíð á rauðu ljósi, þar sem hann vinkar og hagræðir krullunum. Mikið var það nú frábært.

Að RÚV skrumskæli fréttir, eru ekki nýjar fréttir. En nú er RÚV líka farið að eyðileggja fréttir.

Eru myndir af Davíð að strjúka hárið merki um kreppu? Ég hefði frekar haldið, að ef að hann hefði borað í nefið, hefði það verið ástæða til aðvstaldra við. Hor er fylgifiskur kreppu.

Er Þórdís Arnljótsdóttir fréttamaður? Ég leyfi mér að draga það í efa eftir að hafa séð þessa "fréttaskýringu" hennar í sjónvarpsfréttum kl. 19. í gær.

Getur RÚV upplýst hvað var í þessum eyðilagða fréttatíma, og hvað margir aðrir fréttatímar hafa eyðilagst hjá stofnuninni frá t.d. aldamótum?

Nú tel ég víst að réttur dagsins í Efstaleiti verði : Kreppufréttir með rauðri sósu.

Ísland afgreitt Down Under

Ekki af ruglaðri yfirborðskerlingu frá 60 Mínútum í Ástralíu, heldur af því "mannavali" sem hún talaði við: Víkingar sem spóluðu í moldarflagi, miss Iceland sem ætlaði að fara að borða þang, og annar leikaraskapur. Aðalhetjan, Steini staur, var greinilega enn svekktur yfir því að hann fékk aldrei boðsmiða á Elton John í afmæli eins svindlaranna. Mikið hefur Steina nú hrakað síðan þetta var tekið upp.

Menn verða vara sig á því hvað þeir segja við útlendinga um landið sitt. Hvað ætli afkomendur afbrotamanna í Ástralíu haldi?

Var þetta ekki annars tekið upp fyrr í ár, um leið og ástralskur fjárglæframaður reyndi að kaupa hér billegt á brunaútsölu Moggans?