Dies caniculares

 

Sannkallaðir hundadagar.

Hér færi ég sönnur fyrir því, að hundaspark er gömul og góð norsk íþrótt, sem snemma þróaðist í fótbolta og múgæsingu. Sparkaðir hundar leituðu einatt til fjalla og gerðust vitanlega styggir.

Talið er víst að íþróttin hafi borist frá Afríku með hvíta manninum þegar hann fór til Evrópu. En sumir vísindamenn harðneita þessu og telja víst að fólk í Afríku hafi aðeins stundað hundakast.

Hundakast í Afríku

Franskur ferðamaður sendi mér þessa mynd af hundi í kirkju á Akureyri. Hann uppgötvaði fyrst hundinn þegar hann setti myndirnar inn á tölvu sína heima í Avignon.

 

Hundurinn Lúkas á lífi

Rugl

Það er ekki nema von að blaðamaðurinn sé hugsi

Blaðamannafélagið ávítar blaðamann fyrir umfjöllun um ríkisfangsveitingu fyrir tengdadóttur fyrrverandi ráðherra í ríkisstjórn Íslands. "Í niðurstöðu sinni segir nefndin, að umfjöllun Sjónvarpsins um málið hafi verið röng og misvísandi og til þess fallin að gera Jónínu tortryggilega".

Var blaðamaðurinn ekki ávíttur fyrir umfjöllum um ríkisfangsveitingu til handa tengdadótturinni? Er ekki einhver rökleysa í þessu, þó svo að Jónína hafi, að eigin sögn, hvergi komið að málinu?

En hvar eru svo reglurnar fyrir þá embættismenn sem veittu þessari sambýliskonu ráðherrasonarins ríkisfang á sérkjörum, sem fáum hefur tekist að fá í sögu landsins hreina. Og hver braut þær reglur og lög? Hver gefur þeim ávítur, sektir eða rekur úr starfi?

Eins og ég hef skrifað áður, óska ég tengdadóttur kærandans til hamingju með að vera orðinn Íslendingur. Aðdragandinn að þeim heiðri var hins vegar vægast sagt furðulegur.

Í þriðju grein siðareglna  Blaðamannfélagsins stendur: "Hann forðast allt sem valdið getur saklausu fólki, eða fólki sem á um sárt að binda, óþarfa sársauka eða vanvirðu".

Jónína átti vart um sárt að binda í þessu máli og saklaus segist hún vera. Hún getur auðvita rekið mál sit fyrir dómstólum ef hún hefur ekki fengið fullnægingu með ruglinu frá Siðanefnd Blaðamannafélagsins.

Hinn ávítti, Helgi Seljan, gerði að mínu mati aðeins skyldu sína.

Siðareglur brotnar í umfjöllun um tengdadóttur Jónínu

Trúarfasisti, Hallelúja!

Í gær komst ég í tölu trúarfasista. Ævar Rafns Kjartansson dæmir mig og aðra og skrifaði:

"Það er aumt þegar þið trúarfasistarnir verjið gerðir gyðinga sem hafa verið úthrópaðar af öllum hinum siðmenntaða heimi en verndarvængur Bandaríkjanna  heldur enn á floti. Enda stærsti kaupandi vopna frá þeim auk þess sem bandarískum fjölmiðlum og afþreyingariðnaði er að mestu stýrt  af gyðingum sem vilja ekki flytja til Ísrael en kaupa sitt aflátsbréf með stuðningi."

Þessi orð Ævar Rafns sýnir að sjálfsögðu hvað hann er sjálfur. Hann dæmir sig best sjálfur, eins og aðrir stuðningsmenn hryðjuverka og öfgastefnu.

Þessi Stóri Dómur Ævars féll vegna þess að ég hef dregið heilbrigðið í tillögu Vinstri Grænna um að vilja stjórnmálasamband við Hamas í efa. Þá ritaði Ævar um barnamorð Ísraelsmanna. Það er mjög algeng athugasemd hjá þeim sem skilja Hamas, sem þó oftast gleyma því að blessuð börnin tína lífi sínu vegna þess að þeim er beitt sem vopnum í eldlínunni. Vinir Hamas vilja helst ekki heyra um börnin sem vinir þeirra myrða. Tilfinningataugin í Ævari er ekki eins fín þegar honum eru sýnd börn saklausra Ísraelsmanna, gyðinga, sem verða fyrir "frelsisbaráttu" Palestínumanna, múslima, sem Ævar og hans líkir segjast skilja. Börn Palestínumanna sem myrða og deyja í stríðinu eru frelsishetjur, en börn gyðinga eru augljóslega fórnarlömb frelsisbaráttu sem er skilin og studd af Ævari og hans félögum á Íslandi.

Hvers konar fasisti er svo Ævar Rafn, ef við hin erum trúarfasistar? Kannski auðtrúa fasisti? Veltið því fyrir ykkur, og svo getur Ævar horfst í augu við börnin sem uppáhaldsfrelsisbaráttan hans hefur myrt. Ætli hann skilji það sem gerst hefur og geti skammast sín?:

Menningarhjólhestur

Fyrst ég var að skrifa um reiðhjól, þá verð ég að greina frá minnisstæðasta hjólhesti æsku minnar. Ég átti ekki þýskarahjól, einhverja Möwe druslu, eins sumir sem renna sér gegnum lífið án hindrana.

Fyrsta tvíhjólið mitt, sem ég man eftir, var danskt og gulllitað og hét "Sound of Music". Því var smyglað til Íslands af einhverjum barngóðum vélstjóra á Fossunum, sem keypti það fyrir afa minn í Køben.

Vorið 1971 kom til landsins eðalhjól, DSB Apache, með stælgír á stönginni, mælaborði, löngu sportsæti og allt mjög krómað. Þetta hjól var í huga 11 ára drengs eins og Mustang Mach 1. Þeir sem voru svo vitlausir að fá Chopper druslur í 9 og 10 ára afmælisgjafir, nældu sér ekki í Apache hjól. Við sem biðum, riðum á flottustu hjólunum í bænum. Ég borgaði hjólið að mestu sjálfur fyrir skildinga sem ég hafði safnað á ýmsan hátt. Hróðugur keypti ég gripinn í verslun Fálkans og hjólaði á því heim. 

Ég notaði hjólið lengi. Meira að segja til að hjóla á í menntaskólann. Það þótti þá orðið afar púkó aðeins 5-6 árum eftir að það kom á markaðinn. Hjólið lenti svo í geymslu þegar ég flutti til Danmörku og rauk svo í vorhreingerningum móður minnar fyrir rúmum áratug síðan. Ég vona að einhver ungur drengur eða stúlka hafi getað notið gæða þessa eðalhjóls.

Nýlega fann ég hjólið aftur á veraldarvefnum. Apache hjól eru nefnilega í hávegum höfð í Noregi og er eitt slitið eintak komið á sýningu á Teknisk Museum í Noregi. Þar fann ég forláta litmynd af því. 

Ef einhver finnur apache hjólið mitt, farið vinsamlegast með það upp á Þjóðminjasafn Íslands. Apache hjól eru hluti af menningarsögu Íslands, ekkert síður en Noregs!

Með lögum skal land byggja - Iran style

 

Smellið hér til að sjá íranskar löggukonur að leik

Í dag eru tvær greinar í danska, helgar- og menningarsnobbblaðinu Weekendavisen, sem ég hef gerst svo frægur að skrifa nokkrar greinar í í lífsleiðindunum mínum, enda menningarsnobbari á köflum.

Ein greinin, "Østen og Vesten" er eftir cand. mag. í írönsku og trúarbragðasögu, sem virðist komin á mála hjá stjórninni í Íran. Fjallar greinin um fréttaflutning á vesturlöndum af lögreguaðgerðum gegn konum í Íran, sem ekki bera hulinshettur á réttan hátt. Gerir sérfræðingurinn því skóna að gjörvallir fjölmiðlar, sem birt hafa þessar fréttir og sýnt hafa fatagínur sem írönsk yfirvöld hafa sagað brjóstin af, í samræmi við lög landsins, og aðra upplýsingar um aðgerðir gegn konum á götum úti sé tilbúningur og útúrsnúningur með rangar áherslur. Candmaginn telur greinilega að fjölmiðlar eigi að vera siðapostular.

Hin greinin, "Kvindekamp", sem fyllir heila baksíðu í fyrsta hluta blaðsins, er eftir ágæta blaðakonu á Weekendavisen, Pernille Bramming. Hún leggur fram 10 myndir til stuðnings fréttunum um aðgerðir siðgæðislöggunnar í Íran, og bendir jafnframt á heimasíðu kvenna sem hafa mótmælt siðgæðislögum þeim sem komið hefur verið á í Íran. Greinin sýnir fram á það sem candmagagreinin dregur í efa.

Ekki er því hægt að kvarta undan því að Weekendavisen sýni ekki báðar hliðar á málunum, enda stórmerkilegt blað. En grein candmagans Mette Hedemand Søltoft sýnir hins vegar vel hvernig vinstri-menntamenn eru smáhrifnir af mannréttindabrotum í hinum íslamska heimi.

Býð ég nú lesendum mínum aftur í bíó. Ef þið klikkið hér, þá getið þið séð íranska lögreglu handtaka konu, sem ekki var klædd eftir dresskóti ógnarstjórnarinnar í Íran. Kannski var handtekna konan bara bankastarfsmaður í Teheran á allt of háum launum?  

Hér eru annað myndskeið. Þetta minnir dálítið á Apaplánetuna.

Mínu Mús hefur líka verið rænt

Nýjustu fréttir herma að Mínu Mús hafi verið rænt. Hún hefur sést á götu í Teheran, en ekki er hægt að staðfesta þessa frétt, þar sem okkar maður í Teheran hefur verið fangelsaður fyrir að taka myndir af konum í klæðnaði sem er þóknanlegur Allah. Daman á myndinni sagðist heita Mína retta.

Óskir um skjótan bata fyrir Dorrit

 

Í gær sá ég Forsetann í sjónvarpinu segja frá slysi konu sinnar í harðfenni í Colorado og frá gróðurhúsaáhrifum. Gott að Dorrit var með hjálm! Verra með jöklana sem brotna og bráðna.

Gróðurhúsaáhrifin eru svo gríðarlega þessa dagana, að allur snjór er nú bráðnaður í Aspen, og skiltið sem lenti í árkstri við forsetafrúna er komið á minjaskrá Colorado-fylkis.

Skiptar skoðanir eru þó um, hvort þetta er í raun skiltið sem Dorrit brunaði á. Aðrir sérfræðingar halda því fram, að skiltið sé enn á kafi í snjó og líti svona út:

Falleg mynd á laugardagskvöldi

Bush fór með nesti og nýja skó til Suður-Ameríku. Hann hefur greinilega deilt út af nestinu. 

Þetta er fallegt. Hjartnæmt! Vildi deila þessu með ykkur áður en ég fer í háttinn. Batnandi börnum er best að lifa! Ekki allir sem hata Bush og BNA eins og á Íslandi.  

Til hamingju með daginn (2)

Milljónir kvenna halda ekki upp á baráttudag kvenna. Þær eru pakkaðar inn í burqa, chador og hijab og er seldar eins og dýr hæstbjóðandi karlpeningi, margar þeirra aðeins á barnsaldri.  Hulinshettan er til þess að óviðkomandi karlpeningur lokkist ekki til að stela "eigninni" frá þeim sem hefur keypt vöruna. Það er ekkert "bleikt" í tilveru þessarra kvenna.

Þessi innpökkun á sér stað víða um lönd. Sumir vesturlandabúar virðars vera dálítið veikir fyrir þeirri menningu sem alið hefur þessa niðulægingu af sér.  En kannski eru þessar tuskur líka Bandaríkjamönnum, Zíonistunum og ómenningu þeirra að kenna?

Munið eftir kynsystrum ykkar undir hulunni, og hugsið um hvernig blóðþrýstingurinn er í 40 stiga hita undir þéttri hulu!

Konur, til hamingju með daginn

 

Fjarlægið beizlin eins og Anna í Garðshorni gerði forðum.  En farið nú varlega með karlmennina. Aðgát skal höfð í nærveru sálar eins og málshátturinn segir.