Svona fara þeir Geert Wilders og Skúli Skúlason að

 

Mér hefur alltaf þótt grunsamlegt hvernig sumt fólk heldur sér svo hvítu.

Nú verður valsað með peningana

Dagur B. Eggertsson er greinilega lítilsigldur og lítt floginn kall. Hann líkir fyrirhuguðu Hlíðarendahverfi Valsara og annarra framkvæmdaaðila við evrópskar borgir, eða réttara sagt skipulagið í þeim. Ég get alveg upplýst Dag um, að evrópskar borgir eru ekki byggðar rétt við lendingarbrautir flugvalla, þótt sést hafi gras á þökum húsa á síðustu 30 árum og að sumar borganna í ESB-útópíunni hafi hjólastíga.

Ég sé að þarna er gert ráð fyrir litlum íbúðum og stúdentagörðum. Spurningin er, hvort þetta eru litlar íbúðir fyrir fólk sem hefur ekki ráð á stóru, eða hvort að þetta verða lúxusíbúðir fyrir fjársterkt fólk sem  ætlar að minnka við sig, og að "stúdentagarðurinn" sér fyrir börn velefnaðra foreldra sem eru Valsarar, stórhluthafar og fjárfestar.

Mikið er annars dásamlegt að heyra að einhver eigi 25-30 milljarða í handraðanum á Íslandi í dag. Ekki verða menn svo ríkir af fótbolta, er það? Ekki er langt síðan að Valsmenn hf. áttu aðeins 50 miljónir.  Þetta er mesta framkvæmd á Íslandi síðan í Hruni, en hún er líka greinilega í dæmigerðum hrunastíl.

Ég legg til að malbikið í nýja hverfinu hans Dags verði málað rautt og hvítt til heiðurs Degi og Valsmönnum og lánsfé þeirra, og að verslun í hverfinu verði kölluð Evran. Einnig legg ég til að forstjóri Valsmanna, Brynjar Harðarson, segi rétt til um á smettiskruddu sinni hvenær hann varð stúdent. Þar stendur, að það hafi hann orðið árið 1978, þegar Brynjar var 16 vetra. Ekki man ég eftir því að Brynjar hafi verið svo mikill námsmaður en kannski er hann eitt af þessum íslensku séníum? Vonandi er hann ekki svona ónákvæmur í tölunum í kostnaðaráætlunum fyrir Hlíðarendahverfið.

Líkir Hlíðarenda við evrópskar borgir

Typpasleikjó

 

Íslendingar eru alltof uppteknir af kynlífi og kynhneigð. Það finnst mér, og það á örugglega við um mig líka. 

Þótt réttindi samkynhneigðra séu vart meiri á byggðu bóli en á Íslandi, fer heil vika þjóðarinnar í frekar dauflega göngu fyrir samkynhneigða í rigningu og sudda, og svo í rugl og raus í siðapostulum í kjölfarið. Það sem mest höfðar til kynhneigðar þjóðarinnar í göngunni er uppátæki borgastjórans í Reykjavík, sem var í gervi prestsmadömmu í ár.

Réttur fólks af öllum tegundum til að elskast og ganga í hjónaband, án þess að verða fyrir aðkasti fyrir það, er lögleiddur á Íslandi. Ég sé ekkert af því að karlmenn sleiki hvern annan á almannafæri ef það er fyrir ofan beltisstað og neðan lendarklæðis. En stundum finnst mér að sumir samkynhneigðir vilji eitthvað meira en grundvallarréttindin og að kynlíf þeirra og ást fjalli mest um sýndarmennsku. Mér skjátlast örugglega, því til er fólk sem borðar hreinlega smiðsson, gyðing, á táknrænan hátt í stórum húsum með turnum, sem geta minnt menn og konur með frjósamt ímyndunarafl á rausnarlegt reður. Hallgrímskirkja, uuhhm.

Þegar maður les í athugasemdum við fréttir af hommaóþoli Gylfa Ægissonar skemmtikrafts, að 5 ára börn hafi gengið um götur borgarinnar og sleikt sleikipinna sem lagaðir voru eins og typpi, er ekki laust viða maður sé hættur að skilja baráttu samkynhneigðra.

Allir hafa vitaskuld rétt á því að sleikja typpi maka sinna og hvað sem þeir vilja -  en 5 ára börn, jafnvel 3ja ára eins og maður sér ef maður googlar, eiga fjandakornið fyrir enga muni að vera að sleikja sykurtyppi. Þau eiga að eiga það til góða. Það er að minnsta kosti mín skoðun. En nú til dags geta þau vitanlega séð morð og nauðganir í sjónvarpinu á hverju kvöldi, svo þau eru líklegast með meira hár á brjóstinu en ég var á þeirra aldri og kalla ekki alt ömmu sína í kynlífsmálunum. Líklega vita íslensk börn hvað hommi er þegar þau eru 3-5 ára. Ég vissi fyrst hvað það var svona um 12 ára aldur.

Ef rétt er, að hommar og lesbíur séu að dreifa typpasleikjó til barna í gleðigöngunni, er blygðunarkennd minni misboðið, þótt ég sé ýmsu vanur. Fólk sem telur mannréttindabrot að tala með óvirðingu um öfgafulla spámenn sem ekki má nefna, en gefur svo smábörnum typpi úr sykri til að sjúga, er ekki sjálfur sér samkvæmt.

Eru Hinsegin Dagar að fara framúr sér? Eru þeir einvörðungu til að ögra þeim sem ekki hugsa sífellt um að sleikja reður? Ég bara spyr.

Myndina efst fann ég á myndsíðu íslensk ungmennis sem er að sýna heiminum hvernig ungmenni i sletta úr klaufunum á erlendri grundu þegar pabbi og mamma sjá ekki til. Foreldrar barna sem þiggja typpasleikjó ráða hins vegar hvað börn þeirra sleikja, og ef fólk á Íslandi telur það gott mál að litlu börnin þeirra séu að bryðja sleikibrjóstsykur, sem er eins og reður í laginu, skipti ég mér ekkert frekar að því. 

Ég hefði líklega ekki átt að skrifa þetta, því það er víst afar gamaldags að sleikja ekki typpasleikjó. Ég er greinilega að verða gamall. Typpasleikjó er það sem koma skal. 

Hvaða bragðtegundir eru til?

Ekki veit ég hvort þessar stúlkur eru íslenskar.

Vondar fréttir um hollustu fisks og Omega 3

Snemma í morgun las ég um rannsókn danskra vísindamanna sem hefur verið birt í tímaritinu Atherosclerosis og ber hún heitið Intake of traditional Inuit diet vary in parallel with inflammation as estimated from YKL-40 and hsCRP in Inuit and non-Inuit in Greenland. Í frétt Jyllands-Postsens er greint frá rannsókninni, sem fór fram á eldri borgum á Grænlandi, og niðurstaðan fær örugglega marga til að gapa og aðra til að rífast um réttmæti hennar

"Enkeltfaktor" (monocausal) rannsóknir eru alltaf "öruggar", en niðurstaðan er ekki alltaf afgerandi fyrir t.d. lækningu og skilning á sjúkdómi. Fleiri þættir en einn geta valdið sjúkdómi og sjúkdómur er samsettur hlutur. Danski læknirinn Stig Andersen, sem stýrir þessari rannsókn á Grænlandi segir: "Þrátt fyrir að í 40 ár hafi verið gerðar óteljandi rannsóknir á fyrirbyggjandi áhrifum fiskiolíu á blóðtappa í hjarta, hefur aldrei fundist óyggjandi sönnun fyrir því að olían hafi áhrif. Ef til vill er allt tal um að feitur fiskur varni hjarta- og æðasjúkdómum lygasaga."  Ein meginniðurstaða rannsóknarinnar er að kenningin um að feitur fiskur sé hollur sé mýta, mýta sem varð til er danskur læknir tengdi saman Omega-3 (n 3) fitusýrur og lága tíðni hjartabilana á Grænlandi.

Þessi nýja rannsókn, sem var gerð á 535 íbúum á Grænlandi, inúítum og öðrum, sýndi, að þeir sem lifðu mestmegnis af sjávarfangi og sjávarspendýrum höfðu miklu hærri tíðni af bólgum í líkamanum en hjá þeim sem ekki lifðu af sjávarfangi í eins miklum mæli.

Þetta leiddi hugann af doktorsritgerð sem ég nýlega gluggaði í. Það er merk ritgerð Elínar Ólafsdóttir læknis um sykursýki 2, sem ber titilinn  Metabolic and environmental conditions leading to the development of type 2 diabetes and the secular trend in mortality risk between 1993 and 2004 associated with diabetes.  A population-based cohort study using the Icelandic Heart Association´s Reykjavík and AGES-Reykjavik studies. Þar kemur fram að fólk úr, eða ættað úr sveit hafði lægri tíðni sykursýki 2 og hærri lífslíkur en fólk úr þéttbýli, þar sem fólk hefur lengstum borðað meiri fisk en í inn til landsins. Dr. Elín skoðaði í rannsókn sinni matarræði einstaklinganna og uppruna (sveit eða þéttbýli). Sumir fengu of lítið kalk og aðrir of lítið C-vítamín, en í þéttbýli við sjávarsíðuna borðaði fólk meira fiskmeti en til sveita og tíðni sykursýki 2 hjá þeim sem ættaðir voru úr sveit var lægri en þeirra sem voru úr þéttbýli.  Nýjar rannsóknir sem ég hef lesið sýna að sykursýki 2 tengist bólgum (inflammation) á einhvern hátt, þó menn séu langt frá því að vera sammála um hvernig. Þetta fær mig til að hugsa, hvort eitthvað sé hugsanlega innbyrðis tengt hér.

Getur verið að hinn holli fiskur, lýsisgrúturinn og trúin á hið heilaga Omega-3 eigi sök á bólgum, gigtarsjúkdómum og annarri óáran, sem svo veldur (örugglega ásamt öðrum þáttum) auknum hjartasjúkdómum og jafnvel einnig hárri tíðni af sykursýki 2 ?

Ég hætti samt ekki að borða fisk, því persónulega er ég á þeirri skoðun að flestir hlutir eigi sér fleiri en eina orsök og að allt sé gott í hófi, líka fiskur (hef þó ekki geta beitt þessari reglu á súkkulaði).

Mér þætti áhugavert að vita meira um hvernig matarræði þeirra sem rannsakaðir voru á Grænlandi var í æsku. En mér sýnist þó, þegar öllu er á botninn hvolft, að ærin ástæða sé fyrir Íslendinga að íhuga hvort lýsisþamb og Omega-3 pilluát sé yfirleitt gott. Kannski ætti fólk að hætta í nokkurn tíma á Lýsi og sjá hvort að bólgurnar neðst í bakinu og gigtin minnkar ekki. En áhugaverð er hins vegar rannsókn Dananna á Grænlandi, og vert fyrir Íslendinga að fylgjast með henni og ræða gaumgæfilega.

Ódámur, ódámur! Fussum, fussum!

 

Skarnpésinn DV komst í verulega feita frétt, þegar borgarstjórinn í Reykjavík sagði sögu sína um feikna undirlægingu sína á klæðskiptingaskemmtistað í New York, þar sem Jón var staddur fyrir nokkrum árum með fjölskyldu sinni. Gnarrið kann greininga að velja staðina til að gera familíunni dagamun.

Nú liggur í augum uppi, að beinast liggur við að kenna Könum um ófarir Reykvíkinga allra og sérstaklega hávöxnum Blökkukönum með gríðartyppi og mikil brjóst.

Missyu Johnny, you filthy boy you!

 

En örlítið finnst mér nú niðurlæging Jóns á kynskiptingsbúllunni í New York svipa til niðurlægingar Guðmundar á Brunngili sem var við grasaleit í Hólknardal í Bitrufirði á 18. öld í þjóðsögum Jóns Árnasonar. Guðmundur komst með naumindum hjá kynferðisáreitni tröllkonu einnar við að bera á sér miðfótinn framan í stórkonuna, sem var með tágahatt á höfði er hún elti hann. Gvöndur brá á það ráð að hneppa niður brókum sínum og bera sig fyrir framan tröllskessuna. Þá sagði hún:  "Ódámur, ódámur! Fussum, fussum!", kastaði svo hetti sínum, sem Guðmundur notaði síðan lengi sem eins konar heybagga. Skessan angraði ekki Gvend eftir það. Ég velti oft fyrir mér hvaða sveppi Guðmundur át í Bitrufirði.

Kannski væri vit í því fyrir ósátta Reykvíkinga „sem langar að deyja" eftir niðurlægingu þá sem Gnarr og félagar hans hafa boðið almúganum, að mótmæla óstjórn brjósttyppinga í Reykjavík og hrópa að borgarstjóra og legfólki hans: "Ódámur, ódámur! Fussum, fussum!". Takið þetta þó ekki sem áskorun um að ata Páli Óskari með klofið upp á herðar Gnarrans.

 

Kynlegir og kindeygðir menn á Íslandi

Gnarr Muminthal kom loks út úr skápnum

 

Þetta er hinsegin blogg, og þið eruð hér með aðvöruð.

Það hefur líklega ekki farið fram hjá neinum að Gnarr kom út úr skápnum í Múmíndal. Ekki eru því allar ferðir íslenskra stjórnmálamanna fýluferðir. Við óskum Gnörr til hamingju. Hver vill ekki sjá Svavar Gestsson og Össur koma saman út úr skápnum? Jafnvel Egil Helgason - sem múmínmömmu.

Ha, er hann það ekki þegar? Nei, hann er Seifur.

Reiðir múmínálfar hafa hins vegar dæmt Gnarr til grýtingar in absentia. Segja að Gnarr hafi leitað á Múmínsnáða. Múmínpabbi segist ekki geta fyrirgefið Gnarr, þann smánarblett sem hann hafi sett á allan dalinn þegar hann hélt því fram að dalurinn væri hluti af ESB. Við snertum ekki evruna, segir Múmínpabbi, sem segir að öll viðskipti í dalnum fari fram í fríðu.

Menn töldu sig snemma sjá að kvisturinn var kynlegur, þá er Gnarrinn hélt sýningu á helgimyndum sínum í Fríkirkjunni hér um árið.

Þrjár rússneskar konur

Mér finnst Austur-Evrópumenn færa sig heldur betur upp á skaftið þessa dagana. Verslunaraðferðir þeirra eru heldur ófínar og sést hefur til þeirra, þar sem þeir fara í sund á nærbuxunum.

Nú er hins vegar vitað að þrjár rússneskar konur hafi starfað að mikilvægum málum fyrir KSÍ og ferðuðust þær, fjármálafulltrúa sambandsins til aðhalds, til Sviss. KSÍ sýnir þarna gott fordæmi gangvart nýbúum.

Rússnesku konurnar eru gífurlega færar á tölvur og í tölfræði.  Ein þeirra Galína Rippoffsgaja er afar ánægð með störf sín fyrir KSÍ, og vill endilega benda á þessa bók sem hún gaf fjármálastjóranum í jólagjöf: 

Í gær var Baugardagurinn langi

 

Tudefjæsagtigt, væluskjóðulegt, kallaði  fjármálafréttamaður á TV2 í Danmörku Jón á Allt, þegar hann grenjaði í fjölmiðla um að Davíð Oddsson hefði sett Mafíuskilyrði fyrir því að hverfa úr stöðu sinni sem seðlabankastjóri.  Jón á allt, en líka bágt, enda gengur veldi hans hér ytra undir nafninu "Bágúr".

Jón á Allt er eins og íslenska þjóðin sem hætti að væla á Austurvelli, þegar hún fékk viðvaninga og öfgafólk í ríkisstjórnina. Eins og þjóðin, er Jón á því að allt sé öðrum að kenna. Davíð, og meira segja einhverjum Philip Green, sem Jón á Allt telur að dansi í stofunni sinni af kæti yfir því að komast yfir eignir sínar fyrir túkall, er kennt um allt. Ég man ekki betur en að Jón á Allt hafi boðið þessum manni til Íslands í eina tíð, til að bjarga hinu og þessu.

Jón á Allt er vonandi ekki að gefa í skyn að menn sem heita Green að eftirnafni séu hræætur?  Gyðingasamsærið, þar sem Green á að vera á höttunum eftir "eignum" Jóns á Allt, höfum við svo sem heyrt um áður og ýmsir merkir bloggarar hafa velt sér upp úr því.  En nú virðist hafa slettst upp á vinskapinn við Green, sem var fenginn á fund í viðskiptaráðuneytinu í október sl. þegar allt lék í lyndi.

Vinskapur Samfylkingarinnar við Baugverja er víst líka dottinn upp úr rassvasanum á Armanibuxum Jóns á Allt.

Engir eru vinir lengur. Allir eru á móti öllum, og sérstaklega Philip Green. En hvað hefur hann gert? Ekki rak hann svikamylluna á Íslandi. Ekki lét hann mata ímyndunarveiki sína með gulli og grænum skógum eins og íslenska þjóðin, sem er hinn eini sanni sökudólgur kreppunnar.

Hamas kynnir stefnu sína

Ekki þarf frekari skýringa við, en yfirtaka heimsins er greinilega á næsta leyti.

Skoðið MEMRI

Rauður humar í sumar

      

                                                                                            

 

Nú er ekki lengur eintóm gúrka í matinn. Humar (Nephrops Norvegicus) er framreiddur með gúrkunni og það í boði the Lord and the lady of the Manor. Staðurinn er Stokkseyri. Gesturinn er fyrrverandi stigakona og fangi, en ekki frá næsta bæ.

Maður, sem eitt sinn lapti rauðrófusúpu úr öskum ríkja sem voru stærstu þjóðarmorðingjar sögunnar, getur nú ekki verið vandlátur hvað varðar gesti konu sinnar. Hitt er annað mál, að það er ósiðlegt af Óla að vera að hendast á bíl embættisins (eign þjóðarinnar) í hræátugilli á Stokkseyri sem frúin stendur fyrir með vinkonu sinni. 

Dorrit kvartaði hér um árið við Ísraelska dagblaðið Ha'aretz yfir því hve erfitt það væri að fá humar í Tel Aviv (Humar er ekki Kosher matur). Í viðtalinu við Haaretz rómaði Dorrit humarinn á Íslandi og sagðist vart borða neitt annað. Síðast þegar Dorrit var í Ísrael tel ég líklegt að hún hafi sett þessa fyrirspurn á netið til að geta fengið uppáhaldsmatinn sinn. Það hefur líklegast ekki tekist og hún lenti eins og kunnugt er í slagsmálum við landamæraverði vegna þess að þeir vissu ekki að hún væri humarlaus forsetafrú frá Íslandi.

Forsetafrúin notar því vitanlega hvern einasta möguleika til þess að borða humarhala á Íslandi og verði henni að góðu.

Mikið er það nú annar flott að humarinn, sem Íslendingar fóru fyrst að veiða árið 1954, sé orðinn svo heit vara, að menn laumast í forsetabílnum til að fá sér hann. En getur Dorrit Moussaieff ekki keypt sér sinn eigin bíl ef hún þarf að halda Drive-inn Candle Light Dinner á Stokkseyri fyrir Mörtu Stewart? 

Óli og Mússa hafa misskilið eitthvað, og nú er bara að krefjast þess að sjá reikninga fyrir þessari notkun bíla embættisins og starfsmanna embættisins í tengslum við komu gráðugu Mörtu og annarra sem sniglast um á Bessastöðum án þess að það sé þjóðinni til nokkurs gagns.

Ef Óli er að leita að afmælisgjöf fyrir frúna, mæli ég með rauðum Hummer.