Fräulein Hauptmann á Iceland Review

Ung þýsk kona, Katharina Hauptmann að nafni, hefur skrifað fyrir Iceland Review og t.d. Wall Street International, og er víst sérfræðingur í gyðingahatri, þegar hún er ekki barþjónn í Reykjavík. Hún kemur líka frá því menningarsvæði þar sem fyrirbærið gyðingahatur hefur náð hæstum hæðum á síðari tímum. Er því nokkur furða, að hún sé sérfræðingur í þessu ljóta fyrirbæri? En fyrir gyðingahatri hefur stúlkan víst aldrei orðið, svo hvernig hún veit hvernig það er, er mér ekki fyllilega ljóst.

Í hvert sinn sem gyðingar gangrýna Ísland fyrir gyðingahatur sem fram kemur á alþjóðlegum vettvangi er þessi kona, sem býr á Íslandi, farin á kreik til að segja öllum að gyðingahatur sé alls ekki til á Íslandi og að ekkert vandamál sé þar til staðar.

Þetta gerði hún árið 2011(sjá hér) og aftur á FB sinni í sl. mánuði, þegar birtist frekar léleg grein eins af deildarstjórum SWC (Simon Wiesenthal Center), sem hafði uppgötvað sjúkt myndband eftir íslenskan listamann. (Sjá skjámynd af FB Hauptmanns  neðst).

Kona þessi telur greinilega ekki að gyðingahatur getir verið til staðar í landi ef í því búi engir eða mjög fáir gyðingar. Þó samlandar hennar fyrr á árum hafi nær verið búnir að myrða alla gyðinga Evrópu með dyggri aðstoð ýmissa annarra þjóða, og að gyðinga sé næri aðeins að finna á söfnum í sumum löndum þar sem Helförin fór fram, þýðir það þó ekki að gyðingahatrið hafi horfið. Það er enn til í Þýskalandi og fjölda landa í mið og austur-Evrópu. Maður verður svo sannarlega var við það. Önnur rök hennar eru eins og eitthvað glamur í drukkinni menntaskólapíu. "Aðeins 2 % Íslendinga eru kaþólikkar" skrifar Hauptmann. "Þrátt fyrir það hata aðrir Íslendingar ekki íslenska kaþólikka". Þetta á, að mati Fräulein Hauptmann, að sýna það fjarstæðukennda í að nokkur á Íslandi sé gyðingahatari.

Nú vill svo vel til, að kona þessi sankar að sér vinum á Facebook sem deila með henni skoðunum sem verður hreint út sagt að gera Wall Street International viðvart um og það við fyrsta tækifæri. Þýsk Fräulein með slíka vini getur vitanlega ekki skrifað fyrir Wall Street International.

Meðal þeirra er bandaríski ríkisborgarinn Ted Theewen að nafni. Í mars sl. skrifaði þessi maður, sem er greinilega er satanisti og gyðingahatari í ofanálag þetta á FB Katharinu Hauptmanns, og hún lét það óáreitt:

Jews are all for making fun of other religions until it´s their turn. There is an old Polish proverb: The harder a Jew hits you, the louder he cries out in pain. I´ve noticed that Iceland is under a systematic attack by Zionist interests. I´m sure the attacks will stop once you give them something. A Holocaust museum usually shuts them up for a while.

Svo mörg voru orð FB-vinar Katharinu Hauptmann. Skrif hennar og dómur hennar um gyðingahatur á Íslandi voru hér vegin og léttvæg fundin. Fräulein Hauptmann, greinarhöfundur á Iceland Review og Wall Street International er alls ekki dómbær á gyðingahatur frekar en þeir gyðingahatarar sem hún vingast við á FB.

Iceland Review er lítill sómi í að ráð slíka manneskju til að rýna í íslenskt þjóðfélag Benedikt Jóhannesson, ESB sinni í öðru veldi, ræður þar ríkjum og ætti að vita það. Nýlega greindi hann sannarlega ástandið rétt er hann sagði að Þýskaland réði öllu í ESB (sjá hér). Það má líka til sanns vegar færa, að langt er of gengið þegar þýskar fraukur eru farnir að tjá sig um tilfinningar gyðinga í íslenskum þjóðernisglansblöðum á ensku, líkt og þær væru sérfræðingar í þeim efnum. Ætli Hauptmann hafi boðið Wall Street Journal greinar sínar um gyðinghatrið á Íslandi, þar sem hún segir m.a. að sérfræðingur Simon Wiesenthalstofnunarinnar sé bjáni? Nei, ætli það? En best er að spyrja...

Íbrahím - Íbrahím

Sem fyrsta Íslendingnum sem stakk upp á því (á prenti að minnsta kosti), að moska yrði reist á Íslandi, verð ég að fagna því að fjármagn til þess verks er nú komið í höfn. Eitthvað eru menn að fúlsa við því, en við verðum að virða þann sið að fátækir múslímar taki við ölmusum frá sér ríkari trúbræðrum. Auðnum er mjög misskipt.

Vandamálið er hins vegar allt annað þegar hinir forríku múslímar í Sádí og Qatar senda milljarða í stuðning til ISIS, Hamas, Hezbullah og annarra helstefnu- og  hryðjuverkasamtaka, eða nota vafasama banka á Vesturlöndum til að hvítþvo fé til þeirrar gjafastarfsemi. Mér sýnist þó, að fyrirmenn Sogamýrarmoskunnar séu að gretta sig yfir fjármagni frá Sádí. Salman Tamimi afþakkar meira að segja byggingarfé frá Sádíum með þessum orðum:

„Við myndum aldrei þiggja neinar gjafir frá ríkisstjórn sem virðir ekki mannréttindi fólksins síns, brýtur á þeim og styðja hryðjuverk í Mið-Austurlöndum“.

Nú vandast vissulega málin. Tamimi, sem ekki virðir mannréttindi þegar hann notar orðið gyðingur sem fúkyrði á kristna menn, fær vart nokkra peninga frá ríkum trúbræðrum sínum, ef hann setur svo stór skilyrði. Tamimi verður líklegast líka að losa sig við Íbrahím Sverri, sem sýnir því jákvæðan skilning að fólk berjist með ISIS. Fjármagn frá Qatar væri líklega betri lausn. Al Thani glæpagengið í Qatar hefur stutt ISIS og Hamas...tvö skátasamtök sem Tamimi og Ibrahím styðja. Al Thani málið hlýtur að vera Íslendingum í fersku minni. Ég tel víst, að Al Thani gengið hafi notað Kaupþing til að hvítþvo fé sem sent var hryðjuverkasamtökum.

Er ekki bara tilvalið að Qatar, sem sendir milljarða til ISIS og Hamas, styðji einnig Sogamýrarmoskuna, þar sem stjórna menn sem beint og óbeint styðja Hamas og ISIS? Væri það ekki prýðislausn? Eða að senda peningana fyrst til Hamas, og láta Hamas byggja Hamashof í Reykjavík, þar sem hægt verður að blóta Ísrael og gyðingum almennilega.

 

Fórnarlambið í Krystalgade

Eftir hryðjuverkið í gær og morðið á Østerbro á 55 ára manni, hélt morðinginn áfram. Klukkan tíu mínútur i eitt réðst hann að öryggisvörðum inngangi (búrinu svokallaða) við sýnagóguna í Krystalgade. Í Det Jødiske Hus, bak við samkundunhúsið var verið að halda upp á fermingu (Bat Mitzva) ungrar stúlku og 80 manns voru í samkomuhúsinu.

Dan Uzan, dagfarsprúður 37 ára maður sem í fjölda ára hefur starfað sem öryggisvörður við sýnagóguna var myrtur af hryðjuverkamanninum. Ég hef oft talað við Dan Uzan, sem var frekar einrænn og lokaður, og man eftir honum þegar um 1997 er hann var farinn að gæta safnaðarins með öðrum, þar með talið góðum vinum mínum og FB-vinum. Dan varð því miður 2. fórnarlamb hryðjuverkamannsins sem lögreglan í Kaupannahöfn telur sig nú hafa skotið til bana.

Dan Uzan var líka þekktur sem bráðgóður körfuboltamaður, enda risi að vexti. Dan var menntaður cand.polit. frá Hafnarháskóla. Hann sinnti einnig stöðu vaktmanns/öryggisvarðar í frístundum sínum og var þar að auki þjálfari hjá HØBAS (Hørsholms Basketballclub).

Blessuð sé minning Dan Uzans, sem var hetja sem varnaði því að íslamistinn og gyðingahatarinn færi inn á lóð samkunduhússins og dræpi þar ungmenni. Baruch Dayan Emet.

Á myndinni efst sést Dan í hvíta búningnum.

Zensurstelle Gamlar Glansmyndir

Nýlega bauð einn ágætur blogg- og facebókarvina minna mér inn í lokaðan hóp á FB sem ber nafnið Gamlar Ljósmyndir.

Ég skoðaði oft myndir á þessari síðu og gat í fáeinum tilvikum gefið upplýsingar sem menn leituðu að. Það er gaman af skoða gamlar ljósmyndir. Þær staðfesta hve ung við erum.

Fyrir um það bil viku síðan gerði ég athugasemd um bílamynd og setti þessa mynd af konu sem vann "dýrlingsbílinn" í vöruhappadrætti SÍBS árið 1969 og ég spurði menn um númerið á gráa silfurlitaða Volvo 1800 bílnum sem ók um götur Reykjavíkurborgar áður en konan á Hringbrautinni vann hvítan bíl sömu gerðar. Meir að segja Egill Helgason bauð (rangt) í númerið á gráa Volvóinum en man vel eftir honum eins og ég. Allir strákar vildu eiga svona bíl.

Svo gerist það að ég er fjarlægður af FB-hópnum Gamlar Ljósmyndir. Það þykir mér auðvitað skrýtið og hef samband við Guðjón Friðriksson sagnfræðing sem er einn af umsjónarmönnum Gamalla Ljósmynda. Hann kunni engar skýringar á þessu. Fólk sem hafði lækað færslur mínar og gert umsagnir við myndir þær sem ég setti inn tóku að hafa samband við mig og spyrja mig hvort ég væri hættur í hópnum.

Ég hætti ekki og fjarlægði mig heldur ekki úr þessum fríða flokki sem nú telur yfir 4500 manns. Ég varð hins vegar fyrir ritskoðun, því á Íslandi eru ákveðnar fígúrur úr sögu Íslands, sem voru ljósmyndaðar, álíka heilagar og spámaðurinn mikli er fyrir þorra núslíma. Ég móðgaði minningu Gunnars Gunnarssonar með því að birta myndir af honum í Þýskalandi, t.d. mynd af Gunnari þar sem hann kemur stoltur af fundi hjá Hitler.

Gunnar er hetja á Íslandi

Það voru fjandakornið ekki myndir af konungskomunni árið 1921 sem ég birti með spurningu um hvar maður gæti skoðað kvikmynd Bíó-Petersens um komuna, eða mynd af Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur með útrásarvíkingum í Kaupmannahöfn sem ollu útilokuninni. Ég birti líka mynd af Hermanni Jónassyni í Danska sendiráðinu árið 1937, þar sem hann sagði skoðanir sínar á gyðingum.

Nei, mig grunar að Gunnar Gunnarsson sé svo helgur sumum framsóknarkommunum á Íslandi, að ekkert megi segja um hann og engar myndir megi birtast af honum. Gunnarsstofa á Skriðuklaustri birtir t.d. engar myndir af Gunnari þar sem hann er á sjarmaferð meðal nasista í Þýskalandi. Ég hélt því fram á Gamlar Ljósmyndir að hann hefði verið nasisti, gagnstætt mönnum eins og Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni sem hafa hreinsað hann með þeim barnalegu rökum að Gunnar hefði ekki getað vitað neitt um ósköpin sem síðar hentu gyðinga og aðra. Það er auðvita tóm tjara. Gunnar vissi vel hvað var að gerast í Þýskalandi fram til 1939.

Hermann í Danska sendiráðinu í Reykjavík sama kvöldið og hann lýsti því yfir að Ísland væri hreint, norrænt land og að allir gyðingar sem inn í landið hefðu komist myndu verða sendir út aftur.

 

Þormars þáttur Skriðu

Svo vill til að maður með ættanafnið Þormar æsti sig mjög við gamla ljósmynd af Gunnari Gunnarssyni sem ég setti inn. Hann upplýsti að hann væri afkomandi bónda sem selt hefði Gunnari Skriðuklaustur.

Einn eiganda kaffihússins Babalú á Skólavörðustígnum skildi einnig eftir sig athugasemd þar sem hann taldi óviðeigandi að birta mynd af Gunnari hjá Hitler. Ég vissi ekki betur en að maðurinn sem Gunnar heimsótti í Berlín hafi myrti suma ættingja annars eiganda Babalús,sem reyndar er giftur þeim sem taldi myndina óviðeigandi á "Gömlum ljómyndum".

Svo skemmtilega vill til að annar maður með ættarnafnið Þormar er einnig umsjónamaður á FB-Gamlar Ljósmyndir. Ég hef spurt hann líkt og Guðjón Friðriksson sagnfræðing. Andstætt Friðrik er Sigurður Þormar þögull sem gröfin.

Menn ættu ekki að kalla sig "Charlie Hedbo", ef þeir þola ekki að sjá Gunnar Gunnarsson í nasistaham. Fólk sem fárast yfir spámannamyndum, þolir greinilega ekki ljósmyndir af Gunnari Gunnarssyni þegar hann kemur með sælusvip af fundi með Hitler.

Ritskoðun sú og útilokun sem ég varð fyrir á Gömlum Ljósmyndum sýnir mér ýmislegt. Frelsið er svo sem svo á Íslandi. Ég er þó þakklátur fyrir að ég hafi aðeins verið verið útilokaður en ekki hálshöggvinn. S(Í)S liðar Gamalla Ljósmynda eru enn í DDR-aðferðunum. Kannski koma blóðugri dagar?

Það er gaman að skoða gamlar ljósmyndir, þær staðfesta hve ung við erum og á stundum hve forstokkuð, fasísk og afdalaleg við erum. Afdalamenn ættu ekki að pæla í gömlum ljósmyndum.  Það er þeim ekki hollt. Ég mæli með glansmyndafeisbók fyrir slíkt fólk.

Ég birti reyndar einnig þessa mynd á "Gömlum Glansmyndum" degi áður en mér var úthýst þar, en mér var vitanlega ljóst að hún væri of eitruð fyrir gömlu ráðsstjórnina á FB-Gamlar Ljósmyndir. Hún er samt svo gömul, að flestir Samfylkingarmenn sem ég þekki, eru búnir að gleyma því þegar Imba hélt því fram í Kaupmannahöfn árið 2008 (mars) að íslenskt efnahagslíf væri "sterkt og sveigjanlegt".

Svo ég upplýsi alla "glæpi" mína á Gömlum Glansmyndum, þá birti ég líka þessa filmu um daginn:

Það hlægir mig...

Þeir eru uppteknir nú sérleyfishafarnir á réttar og sannar skoðanir, sem flestir fela hausinn undir vinstri vængnum og kurra að allir sem hafa aðrar skoðanir en þeir séu óferjandi öfgamenn. Hún er orðin leiðinleg mantran hjá því fólki sem telur sig einkaleyfishafa á frelsi og réttlæti um leið og það styður leynt og ljóst baráttu hópa sem vinna gegn lýðræði og frelsi í heiminum.

Blaðamenn sem vikulega, ef ekki daglega hylla Fatha, Hamas og önnur öfgaöfl og kenna Bandaríkjunum um hvernig fer í Miðausturlöndum, líta nú á sig sem fórnarlömb og líka sér við teiknara og skophöfunda (íróníu, paródíu, satíru og jafnvel aulafyndni) á Charlie Hebdo.

En það er nú einu sinni svo að öfgaöflin sem þessir blaðamenn styðja með pennanum í einni hendinni, myrða saklaust fólk sem sömu blaðamennirnir skrifa síðan minningargreinar um með hægri hendinni. Þetta voru vitanlega ekki blaðamenn sem myrtir voru. Þetta voru miklu siðvandaðra fólk.

Teiknarar og pistlaritarar Charlie Hebdo eiga ekkert skylt við menn sem stutt hafa meintan nauðgara sem hatar sama landið (USA) og morðingjarnir í París. Nauðgarinn situr í sendiráði í London og er hylltur af sumum syrgjendum starfsmanna Charlie Hebdo sem frelsishetja. Þeir eru til á Íslandi sem ljúga því að íraelski herinn hafi ráðist á þá með skriðdrekaskothríð, eða sem hafa haldið uppi vörnum fyrir öfgafullan múslíma sem myrti mann með köldu blóði í Reykjavík. Slíkir blaðamenn eiga ekkert skylt við fórnarlömbin á Charlie Hebdo og eru ekki hið minnsta fyndnir. Ef eitthvað er, þá eru slíkir karakterar meðsekir að morðum. Slíka blaðamenn eigum við á Íslandi. t.d. á RÚV.

Sumir skopteiknarar á Íslandi, sem grínast að fólki sem á afar frumstæðan hátt aðvarar gegn moskubyggingu, sjást ekki skopast að öfgamönnunum sem réðust á skrifstofur Charlie Hebdo. Þeir taka vart undir grein Zusanne Moore á Guardian sem segir um morðingjana : We should ridicule them

Gleymum því þó ekki, að Moore og margir samstarfsmenn hennar á Guardian eru ekki beint að berjast gegn öfgum með gríni, þegar þeir lýsa endalaust stuðningi sínum við öfgasamtök með hatri sínu á USA og Ísrael. Þar eiga þeir sameiginlegt áhugamál með morðingjum Charlie Hebdos og jafnvel þeim myrtu á Charlie Hebdo.

Þannig er það nú... Tvískinnungurinn er líka banvænn. Ekkert var og verður teiknurum Charlie Hebdo heilagt eins og sjá má á teikningum þeirra. En það er nú einu sinni svo, að sama fólkið sem oft úthýsir trúarbrögðum sem vitleysu, styður öfgaöflin. Öfgarnar þakka ekki fyrir sig nema með dauða. Trú gefur hins vegar sumu fólki líf og við sem ekki trúum höfum ekki neinn siðferðilega rétt til að banna þeim það. En þegar gert er gys af morðum 6 milljóna manna, er ljóst að eitthvað áttu teiknarar Charlie Hebdo sameiginlegt með drápsmönnum sínum.

Tjáningar- og ritfrelsi er það sem öfgarnar þola ekki. Það gerist á Íslandi, að menn sem styðja öfgaöfl um leið og þeir líkja sjálfum sér við fórnarlömbin á Charlie Hebdo á góðum degi, banna fólk í athugasemdum á íslenskum fjölmiðlum. T.d. hefur hr. Egill Helgason, ómenntaður og frekar tragikómískur blaðamaður, bannað mig á athugasemdum, án þess að gefa nokkrar skýringar á því, af hverju hann bannaði mig. Sumir hafa ályktað að það hafi verið vegna þess að ég skrifaði um föður "fósturmóður" Egils, sem var nasisti og síðar bankastjóri. Margir aðrir hafa líka verið bannaðir á Eyjunni og DV. Enginn þeirra munu skjóta Egil í hryðjuverkaárás, en Egill gerir oft það sem hryðjuverkamennina dreymir um og líkir sér svo við fólk sem missir lífið fyrir mönnum sem vilja banna allt.

Ef menn þola ekki grín, skop, háð og telja og allt annað sem fær okkur til að brosa, og finnst að sér vegið þá verða menn að leita til dómsstóla. En sumir telja sig náttúrulega yfir slík fyrirbæri hafna og vilja hafa sína eigin dómstóla (Sharia) í lýðræðisþjóðfélögum. Níðingsverkin í París sýna okkur eins og oft áður að réttarfar Íslam og algjör vöntun á kímnigáfu, á ekkert erindi í vestrænum þjóðfélögum.

Blessuð sé minning fórnarlamba skrípamyndanna í París.

Furðulega fréttamennska

In Memoriam

Blaðamanni Moggans yfirsást líklega, að tveimur klukkustundum áður en hann skrifaði um málið hafði Fornleifur greint frá því á Moggablogginu.

Hvergi stendur í fræðigreinum um efnið, að formæður Íslendinga hafi verið "fornnorrænar" líkt og fréttin hermir, og enginn hefur mér vitanlega haldið því fram að þeim hafi verið nauðgað, þó einhverjir héldu vegna niðurstaðna vísindamanna deCODE (Íslenskrar Erfðagreiningar), að landnámskonur hefðu mestmegnis verið frá Bretlandseyjum.

Nú er ljóst, að þær voru mestmegnis norskar alveg eins og karlarnir. Og þó þær hefðu verið rauðhærðar gellur frá Orkneyjum, trúi ég því ekki að Hallgrímur eða Þorvarður hafi verið að nauðga þeim til vistar á Íslandi. Slík söguskoðun lýsir ef til vill frekar ástandinu á Íslandi í dag.

Hér má lesa vandaða frásögn Fornleifs, þar sem er að finna hlekk í grein Eriku Hagelbergs prófessors í Ósló.

Norrænar konur sigldu líka

Elton John giftist ekki

Já, loksins eftir 21 árs reynslutíma og 9 ár í skráðri sambúð. En eitt er víst. Elton John giftist hvorki né kvænist David Furnish! Furnish er nefnilega ekki kona frekar en Sir Elton. Þeir félagar verða gefnir saman eða ganga í hjónaband. Menn kvænast konum og konur giftast körlum. Kannski ættum við frekar að segja að þeir séu samgefnir fyrst þeir eru samkynhneigðir?

"Breski tón­list­armaður­inn Elt­on John ætl­ar í dag að gifta sig". Er ekki lengur kennd setningafræði á Íslandi? Kannski er Jón Valur hættur að prófarkarlesa á Morgunblaðinu, eða vill hann ekki koma nálægt fréttum af eins óheilögu fyrirbæri og hjónaböndum samkynhneigðra?

Ég óska körlunum til hamingju með "brúðhlaupið" og óska þeim alls hins besta í að minnsta kosti 21 ár til viðbótar reynslutímanum. Um leið vona ég að málfarið batni á íslenskum fjölmiðlum.

Elton John giftir sig

Vesturfarar og ritbann á skerinu

 

Mikið var nú gaman að sjá frændfólk mitt í einum þátta Egils Helgasonar um vesturfarana. Ég er frændi Stephans G. og einn þeirra sem standa honum næst á Íslandi, ef svo má að orði komast. Stórgaman var að sjá barnabörn Stephans G. og hve lík þau voru sumu frændfólki mínu og þeirra á Íslandi. Sömu kækirnir, sami tjáningarmátinn. Litningar láta ekki að sér hæða.

Það fer hins vegar í verra að ég geti ekki hrósað Agli Helgasyni fyrir þættina. Ég get ekki gert athugasemdir á Eyjunni og heldur ekki á DV. Ég fæ enga skýringu á þessu ritbanni í athugasemdasvæði Eyjunnar. Ég hef spurst fyrir um það en fæ engin svör. DDR-háttalag íslenskra fjölmiðlamanna er útbreiddara en maður hefði haldið.

Þótt Agli Helgasyni sé illa við tilhugsunina um að ég sé frændi Stephans G. og hann hafi látið það í ljós á mjög ljótan og lítilmótlegan hátt (sjá nánar hér og hér), er lítið sem hann getur gert við því. Ég er bara feginn því að Egill sé ekki ættmenni mitt. Ég er afkomandi Þórðar Sigurðsonar stýrimanns, en Stephan G. og hann voru systrasynir. Þeir voru afkomendur fátækra kotunga í Skagafirði, sem meikuðu það, þrátt fyrir alla mótstöðuna í lífinu, þrátt fyrir að þurfa að flýja heimasveit sína vegna yfirgangs mektarmanna og presta sem söfnuðu hrossum, riðu börnum og sungu falskt við undirleik Bakkusar.

Þótt Stephan hafi sem betur fer aldrei verið ritskoðaður í Kanada, þá er ég það á miðli þeim sem Egill Helgason skrifar pistla sína á. Eyjan er miðill sem annars hreykir sér af frelsi hugsana og skoðana og þar eru ábyrgðarmenn flestir sérleyfishafar á réttar skoðanir og kenndir. Mikið fer heiminum aftur. Egill hyllir friðarsinnann Stephan G. fyrir skattpeninga þjóðarinnar en Eyjan.is ritskoðar aumingja mig án röksemda nærri heilli öld eftir að Stephan frændi velti fyrir sér heimsfriðinum í litla "bleika" húsinu í Markerville.

Ég læti Bill frænda syngja Agli sönginn um lestina Voodoo King sem Egill Helgason verður fyrr eða síðar fyrir eða Drottningu Frelsisins sem félagar hans á Eyjunni hafa gert útlæga.

Bókmenntahóran Hallgrímur

 

Vel skil ég helsta trymbil búsáhaldabyltingarinnar, Hallgrím Helgason, þegar á að setja ofurskatta á bækur og menningarefni, en hins vegar að gera sykur og fitu skattfría. Bækur eru sykur, jafnvel sumar hverjar hunang, og eiga að vera nær skattfrjálsar alveg eins og Cocoa Puffið sem forsætisráðherrann borða alltaf á morgnanna. Ég held líka, að Hallgrímur slagverksmeistari sé yfirburðar materíalístískur maður og hefði plumað sig sem góður sölumaður fyrir þýskar sláttuvélar hefði hann ekki tekið saman við skáldskapargyðjuna.

Háttalag hans eftir bankahrunið segir mér það einhvern veginn að Hallgrímur sé þræll Mammons. Hann er án þess að vilja viðurkenna það míní-kapítalisti og gífurlega upptekinn af peningum, eins og flestir listamenn og fólk er flest. Aðrir en þeir sem kjósa Sjálfstæðisflokk og Framsókn þurfa líka að lifa og hafa smá lúxus, svo ekki verði bylting.

Jafngóður og Hallgrímur er í að berjast fyrir þá sem missa allt sitt kapítal (HaHe þarmeðtalinn),  jafnvel vitið líka, jafn slakur er Hallgrímur í að berjast fyrir integríteti  (íslenskt orð finnst víst ekki - kannski heild) í verkum sínum.

Heit Kona

Áður en bókin Kona við 1000° kom út á íslensku var bókin komin út á þýsku. En mál þróuðust þannig, vitum við nú, að þýska forlagið sem gaf bókina út hafði innanborðs afar einkennilegt fólk og þýðanda sem helst sér ekki neinar óþægilegar lýsingar á einum "mikilfenglegasta" kafla sögu Þýskalands. Of safaríkar eða sannar lýsingar á ógeði því sem flestir Þjóðverjar tóku þátt í getur víst verið hættulegt á okkar tímum og valdið því að bestu skáldsögur seljist ekki hjá forlaginu Klett-Cotta. Sagnfræðirit sem Klett-Cotta gefur út eru líka afar gerilsneydd.

Hallgrímur mun hafa beygt sig fyrir vilja forlagsnasistanna á Klett-Cotta þegar hann sá fram á að 1000 gráða heita konan yrði flopp í Þýskalandi. Hann var reyndar enn að rita þýsku gerðina, þegar þýðandinn var að þýða hana, sem verður að teljast mjög nýstárleg aðferð. Hallgrímur greyið vann fram á rauðar nætur með Wagner á fullu á fóninum til að þjónkast við þýðandann sem líklega átti afa í SS eða hefur mjög góða innsýn í hvað drepið getur sölu á bókum í Þýskalandi. "Das kannst du nicht schreiben, Hallgrímur" var greinilega oftast svarið við næturvinnu Hallgríms sem sætti sig þreyttur við að þýðandinn, eða var það "Censurstelle Klett-Cotta", rúði texta hans öllu safaríku og breyttu öðru svo sumir Þjóðverjar yrðu ekki minntir of ærlega á fortíðina. Eigandi forlagsins er heldur ekki gyðingur og hefur það örugglega haft sitt að segja.

Bók, sem á Íslandi hefur helst farið í taugarnar á afkomendum Brynhildar Georgínu Björnsson, sem Hallgrímur skáldar utan um, kom út í Þýskalandi svo rúin og dauðhreinsuð að fróðir menn þekkja vart bókina þegar hún er borin saman við dönsku þýðinguna og íslensku gerðina. Á þýsku er bókin beinlínis kosher fyrir afkomendur nasista í Þýskalandi. Enginn varð leiður, engin sannleikur löðrungaði bókmenntafólkið í Þýskalandi, aðeins fiktsjón. Bókin rokselur jafnvel á bensínstöðvum í Schwarzwald.

Bókmenntafræðingar úti í hinum stóra heimi, utan Þýskalands, þar sem sárin eru enn að gróa, eða Íslands, þar sem menn eru alltaf seinir að fatta, hafa gapt af undran. Bókin kom vitaskuld fljótt út á dönsku sem Kvinden ved 1000° . Góð þykir mér grein Erik Skyum Nielsens, Romanens markedstilpasning: Et boghistorisk lærestykke i frivillig litterær censur, sem kom út á í fyrra í afmælisriti . Skyum-Nielsen sýnir í grein sinni á mjög afgerandi hátt hvernig allt bitastætt hvarf úr bókinni um heitu konuna á Íslandi og eins hvernig Hallgrímur gerðist bókmenntahóra í Þýskalandi.  Skyum-Nielsen er afar kurteis maður. Danir nota ekki ljót orð eins og bókmenntahóra, en ég er viss um að ákveðin kynslóð Þjóðverja þyldi alveg að vera mér sammála, ef þeir heyrðu um og sæju mismuninn á bók Hallgríms á Íslandi og í Þýskalandi.  Ég leyfir mér líka að kalla þetta skandal.

Garden Party hjá forlaginu Klett-Cotta. Hallgrímur er orðinn stubenrein í Þýskalandi.

 

Lítil var heldur ekki undrun Claus Rothsteins bókmenntagagnrýnanda í Danmörku, þegar Guðrún Jónsdóttir, dóttir Brynhildar Gerorgínu sem Hallgrímur hefur gefið nýtt nafn og gert aðalpersónu sinni, kom á fyrirlestur Rothsteins í mars 2013. Guðrún var með yfirlýsingu sem hún hafði fyrr birt í Fréttablaðinu, þýdda yfir á ensku. Þetta hafði greinilega áhrif á Rothstein, sem ekki kallar allt ömmu sína. Nú gerðis Roðsteinn nær klökkur.

Auðvitað mega menn skálda og segja eitthvað ljótt um dauða menn, nema kannski Laxness, Eldjárn og ég gæti talið nokkra tugin annarra. Það er ekki sama hver maðurinn er á Íslandi. Hallgrímur gengur ef til vill lengra en sæmilegt er í ljósi þess að hann  beygir sig síðan fyrir óskum Evruþjóðverja sem ekki vilja eða geta heyrt neitt ljótt um forfeðurna? Ég tel hins vegar, alveg persónulega, að Hallgrímur hafi misskilið konu þá sem hann tók að láni. Greining hans á henni minnir mig á sérfræðiþekkingu karla á konum anno 1900, þegar karlrembusvín voru þeir einu sem töldu sig þekkja og geta greint eðli kvenna, og það gerðist allt í einhverri pseudosexúelli fantasíu karlanna. Kona sú sem Hallgrímur tekur til meðferðar var frekar fórnarlamb en sterk forgangskona kvenna sem áttu 5 börn með jafnmörgum mönnum. Hallgrímur hefur leyft sér að misskilja konuna.

Mammon er svarið, en ekki áhugi á sál. Hallgrímur vildi græða topdollar í Þýskalandi, líkt og hann vill ekki vera ofskattaður á Íslandi. Til þess að græða sem mest í Þýskalandi var hann til í að láta gelda verk sitt svo það ylli ekki óþægindum í Þýskalandi. Ohne Geld geht gar nichts eins og Þjóðverjar segja enn. Er hægt að leggjast lægra sem höfundur, nema ef vera skyldi að nota persónu, sem er svo ferlega lík einhverri konu á Íslandi, að það lá við að verkið væri það sem á íslensku er kallað "óvirðing við látinn mann"?  Menn tapa þó ekki peningum í Þýskalandi á því að sverta einhverja látna konu sem dó í bílskúr uppi á Íslandi. En greinilegra er, að enn eru til Þjóðverjar sem ekki geta þolað að heyra smá sannleika um hinn látna brjálæðing sem Þjóðverjar létu stjórna sér í 12 ár, og sömuleiðis Íslendingar sem þjónka viljugir undir rassinn á þeim eins og svo oft áður.

Er nema vona að listamaðurinn Hallgrímur sé áhugamaður um skatta, ólmur í ESB, og ófullnægður í hinni ömurlegu krónuverslun á hjara veraldar, sem hann getur þó þakkað andargift sína?  Hann seldi jafnvel ömmu sína fyrir nokkrar evrur.

Ég hef verið að hugsa um að schwissa þessum pistli yfir á þýsku. Við Hallgrímur erum nefnilega skyldir í 10. lið og illkvittni erfist oft í kvenlegg, svo eitthvað eigum við Halli sameiginlegt fyrir utan hárleysið. En Hallgrímur er líka Schram, kominn af Christian Günther Schram sem settist að á Skagaströnd og seldi Íslendingum brennivín. Hallgrímur er þannig þýskur að hluta til (þótt Bryndís frænka hans hafi fullvissað alla í diplómatíunni í Washington um að íslenska Schramið sé gyðinglegt). Þýsk gen Hallgríms gætu vitaskuld líka skýrt þessa sorglegu sjálfritskoðun Hallgríms im alten Vaterland.

Þegar ég sá kápu ítalskrar þýðingar bókarinnar, datt mér andartak í hug, hvort enn önnur útgáfa væri þar á ferðinni, allt öðruvísi en sú þýska eða sú íslenska. Þó var ekkert "Heila Mussolini" í bókinni. Á ítölsku heitir bókin "Amma við 1000 gráður" (La Nonna a 1000°). Hvað haldið þið? Kannski er það Fahrenheit?

Brúðkaupið í Cori

Síðastliðinn sunnudag ætlaði ég í stutta heimsókn með fjölskylduna á mjög merkilegt fornminjasafn í Cori. Búið var í síðustu viku að upplýsa mig að safnið yrði opnað aftur eftir sumarleyfi þann dag. En svo var ekki. Starfsmenn höfðu greinilega framlengt sumarleyfi sín og í bígerð var heilmikið brúðhlaup í Kirkju heilagrar Ólívíu. 

Brúðurin kom í sínu fínasta pússi í svartri Volkswagen bjöllu og fólk var byrjað að safnast saman á Olívíutorgi. Eftir smá leikatriði, þar sem litlu börnin áttu að segja föður brúðarinnar og henni að þau væru komin til réttrar kirkju, héldu herlegheitin áfram en við hurfum á braut til að eiga ekki í hættu að bíllinn okkar yrði ekki lokaður af vegna ólöglegra lagninga við fjallaveginn. Ég gleymdi svo forláta sumartreyju á rauðum plaststól við safnakaffihúsið fyrir ofan torgið.

Eftir brúkaupsnóttina rættist úr peysuleysinu. Einhver hafði afhent treyjuna á barnum og hékk hún á safnbarnum morguninn eftir. Í gleði minni bauð ég frúnni upp á cappucino og grappa og gaf eigandanum ríflegt þjórfé fyrir að hafa fundið peysuna mína. Síðar um daginn hittum við Giugliano, sem er altmúligmaður fyrir danskan eiganda hússins sem við erum í. Hann er ekki ólíkur Al Pacino á yngri árum og veiðir villisvín í fjöllunum. Hann býr hér á Via della Repubblica í Cori eins og við. Það var bróðurdóttir konu Giuglianos sem var að gifta sig. Veisla hafði verið um sunnudagskvöldið og annað "gilde" var líka á döfinni um mánudagskvöldið, svo Giugliano var greinilega með þynnku og ekki í vinnu þann daginn til þess að vera vel vígur í veislu númer 2. Ég spurði hann nú ekki hvort veisla númer 3 væri fyrirhuguð. Brúðkaup eru mikilvæg í lífi manna á Ítalíu líkt og á Íslandi.

Við sáum aldrei brúðgumann, en það gerir ekkert til. Hans bíða aðeins þrautir eiginmanns og hann verður aldrei samur maður eftir, eins og Teitur Ben latínumagister sagði um þá sem tóku latínuna alla í MH. Latina bona est, og á ég hér fyrst og fremst við svæðið sem við horfum yfir á hverju kvöldi þegar við borðum á veröndinni okkar í Cori. Brátt er þessi lúxus á enda. Veruleikinn á flatlendinu tekur við á morgun.

Í þrívídd:

Piazza di Sant'Oliva 

Chiesa di Sant'Oliva

Complesso Monumentale Sant'Oliva