Íslensk list nær nýjum hæðum

Íslensk "list" hefur nú náð nýjum hæðum sem aldregi hafa áður náðst. Snorri Ásmundsson er ekki aðeins laglaus og smekklaus transvestít, hann er einnig gyðingahatari sem misnotar þroskaskert fólk í hatursáróðri. Snorri hefur áður tekið þátt í "listrænni" uppákomu þar sem gyðingur var m.a. hengdur:
http://postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/133566/
http://postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/133718/

 

Dulítið um samkennd

Árás á ungan mann, Kristófer Má, við ráðhúsið í Reykjavík um daginn minnti mig á svipaða árás sem ég varð fyrir í Árósi árið 1986.

Ég var að koma úr Húsinu í Mølleparken, skammt þar frá sem innsigli Jóns Skálholtsbiskups fannst á 19. öld og ekki langt frá ánni sem endar í einum ósi, sem borgin Århus er kennd við, þó svo að Íslendingar tali alltaf um ósana í fleirtölu. Ég hafði verið að ljósrita eintök af kandídatsritgerð minni og binda hana inn. Þegar ég var nýkominn yfir gangbraut og gekk í átt að strætóskýlum þar sem ég ætlaði að ná í vagninn minn út á stúdentagarðinn þar sem ég bjó var skyndilega ráðist á mig aftanfrá með sparki í bakið með orðunum "skide Iraner", ég var slegin í götuna og tveir menn, snoðklipptir, spörkuðu í mig og kýldu.

Á þessum árum þóttu ég nokkuð suðrænn í útliti. Þegar ég kom t.d. inn á palestínska veitingastaðinn "Falaffel", sem var ódýr fyrir námsmenn og góður, var ávallt varpað kveðju á mig á arabísku. En nú átti, upp úr þurru að berja mig, því tveir nýnasistar töldu mig vera "skide Iraner" af baksvipnum á mér að dæma. Mér finnst ég ekkert líkur Írana, en hvaða vit hafa nasistar á því, þegar þeir hafa bara einhvern hrokkinhærðan til að berja.

Á stoppistöðinni stóðu 20-30 manns - sem ekkert aðhöfðust. Ég hjúfraði mig saman og hélt um höfuðið til að verja það. Þess vegna slasaðist ég ekki nema að því leyti að neglur á tveimur fingrum klofnuðu. Vart hefur liðið meira en hálf mínúta áður en bjargvættur komu á vettvang. Mjög hávaxinn maður á hjóli hjólaði þarna framhjá. Hann hentist af hjólinu og flæmdi árásarmennina í burtu. Strætisvagn minn kom skömmu síðar og gerist það þá að þessir nasistar (einn var svokallaður "grønjakke", hlupu upp í vagninn á héldu áfram að hóta mér. Ég fór til bílstjórans og bað hann að kalla á lögreglu. Það gerði hann og fóru tvímenningarnir þá að hóta honum, svo fór að lokum að þeir fóru úr vagninum á Gudrunsvej í Gellerup og gerði einn þeirra sér lítið fyrir og hrækti í andlit vagnstjórans.

Þegar ég var kominn heim fór ég til vinar míns Franks á gamla ganginum mínum, sem var með síma, og hringdi í lögregluna. Þá varð ég fyrir mestum vonbrigðunum með mannlega samkennd, því lögreglan á vakt gaf í skyn að ég hefði slegist við mennina, því neglurnar voru brotnar á mér. Ég tilkynnti honum svo að ég myndi kæra hann. Það gerði ég morguninn eftir, og þá bukkaði öll lögreglustöðin sig og mér var boðið að skoða brotamannaskrá. Þar fann ég einn af þeim sem ráðist hafði á mig og skýrsla var tekin. Aldrei heyrði ég meira frá lögreglunni og síðar sá í þennan sama árásarmann á götunni. Síðar talaði ég við vagnstjórann, sem sagði mér að honum hefði verið hótað aftur af öðrum ódæðismönnum og nú væri hann að leita sér að nýrri vinnu. Hann sá ég ekki aftur á vagni nr. 15, sem oft var uppnefnd "Hvidløgsekspressen", vegna fjölda innflytjenda sem nýttu sér þetta samgöngutæki.

Nokkrum árum síðar varð ég vitni að því þegar geðveil kona réðst unga konu frá Portúgal/Angóla. Það ver einnig við strætóstöð og ég þurfti að segja margt til að fá bílstjórann til að meina geðveiku dönsku konunni aðgangs að vagninum. Síðar fékk ég að skoða skrár lögreglunnar og þar var blessuð konan.  Hún var þekkt fyrir árásir á fólk með annan litarhátt. Síðar hitti ég stúlkuna sem varð fyrir árásinni og hún sagði mér að ekkert hefði heyrst í lögreglunni.  

Samkennd

Samkennd er því miður oftast eitthvað sem menn hreykja sér af, en stunda hana ekki í raun og fyrir því er lífræn ástæða. Oft beina menn einnig samkenndinni að ákveðnu fyrirbæri sem lengst í burtu frá sínu nánasta umhverfi. t.d. baráttu Palestínumanna, meðan sama fólkið minnist ekki á útrýmingar á saklausu fólki í t.d. Sýrlandi um leið og það líkir gyðingum við nasista og örlögum Palestínumanna við Helförina. Það er brengluð samkennd og líkir að mínu mati sjúkleika.

Skilgreiningar sálfræðingsins í fréttum RÚV á samkennd eru að mínu mati út í hött. Aðgerðaleysi þegar ráðist er á fólk, er sama aðgerðarleysi og þegar fólk þegir þegar samstarfsmaður þeirra er rekinn eða þegar gamall vinur er að deyja. Hræðsla er meginástæðan fyrir því að fólk gerir ekkert neitt þegar aðrir lenda í hættu vegna árásar. Ég efa t.d. að ég hefði sjálfur gert það sama og maðurinn sem hjálpaði mér. En þegar ég hjálpaði konunni og þegar ég hef hjálpað öðrum síðar, hef ég metið aðstæðurnar og hættuna sem viðráðanlega. Ég get því ekki álasað "hópdýrunum" sem biðu eftir strætó þarna um kvöldið fyrir löngu í Árósi fyrir að gera ekki neitt.

Mynd: Íraninn á myndinni efst er ég þegar flest líffærin virkuðu enn. Úr háskólaskírteini mínu.

17. júní kveðja austur á land

 

Í dag sendi ég Skúla Birni Gunnarssyni á Skriðuklaustri þjóðhátíðarkveðju:

Sæll Skúli og gleðilega hátíð í þessu fína veðri sem verður fyrir austan í dag!

Í dag hef ég ritað Harold Rhenisch vegna þess að hann notaði myndir af bloggi mínu, myndir sem ég tók á Konunglega bókasafninu í Kaupmannahöfn árið 2012. Ég ritaði einnig um þetta á smettiskruddu minni:

"I commented on Harold Rhenisch blog about Gunnar Gunnarsson. His blog was written when he was an author in residence at Skriðuklaustur in 2013:

Hi Harold, you have lifted photographs from my article on my blog: http://fornleifur.blog.is/blog/fornleifur/entry/1257968/ the photograph in your article in 2013 has this name gunnar_hittir_hitler_1a_lille_1172715 which is the name I gave it in 2012 after I photographed it in a Nazi magazine at a Danish library.

The SS officers on the left side of Gunnar Gunnarsson where neither Werner Best nor Otto Baum!!!

Please refer to my blog. The comparison between the "Zoo" in Buchenwald and the cheep fold of Gunnarsson in another of your entries http://afarminiceland.com/.../gunnar-gunnarsson-and-the.../ is malicious and shows me that you have something to work on. Possibly your family's past."

Það syrgir mig að sjá hve erfitt er fyrir Gunnarsstofnun að segja rétt og satt frá hrifningu Gunnars af nasismanum. Hvenær birtið þið þessar myndir úr lífi skáldsins?

Þið megið vel nota allar myndirnar af Gunnari á bloggi mínu, sumar þeirra höfðu ekki verið notaðar á Íslandi síðan þær birtust í Þýskalandi árið 1940.

Bestu kveðjur,

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson

"Nú ætla ég að segja SS sögu af einföldum, íslenskum lömbum."

Einangrunargildi menningararfsins

Þótt ýmsir telji björgun "Bergmannsbókasafnsins" sýna væg einkenni "hoarding disorders", tel ég að hún sýni frekar mikinn vilja og útsjónarsemi háttvirts menningararfsráðherra til að varðveita hlutunina, og það á ólíklegustu stöðum. Aðferðin í Efstaleiti er samt vonandi ekki sú sama og Menningararfsráðherrann ætlar að beita í núverandi starfi. En þegar þessi ríkisstjórn fellur einhvern tíma er líkast til best að leita skjala í öllum skúmaskotum.

Ef Sigmundur Davíð hefði getað troðið einhverju af því sem Þjóðminjasafnið kastaði út hér um árið sem einangrun í skúmaskot, ranghala og út á þekju hjá RÚV, hefði menningin verið ríkari.

"Samtíminn á erfitt með að meta virði hlutanna" eru vís orð Ómars Ragnarssonar, en þegar Þjóðminjasafnið hendir út nær 100 ára efni, sem hefur verið eigu Þjóðminjavarðar, á nútíminn enn erfiðara að skilja til hvers Þjóðminjasafnið eiginlega er.

Sigmundur Davíð menningararfsráðherra, sem á heiður skilinn fyrir góða einangrunarviðleitni sína á RÚV í Efstaleiti, er nú búinn að biðja Þjóðminjasafnið um skýringar á því sem gerðist þegar hluti af persónulegu söfnunarstarfi Matthíasar Þórðarsonar var kastað á öskuhaugana árið 1992.

Sigmundur: Kassarnir voru 55

Styðjum mosku í Langjökli

Ég er mikill stuðningsmaður Mosku í Langjökli. Farið á Facebook og lækið "Moska í Langjökli" eða gerist félagar í stuðningshóp við "Mosku í Langjökli".

Ég skil ekkert í mönnum að gleyma mosku og öðrum trúarhofum í Langjökli. Verða ferðamennirnir í jöklinum bara harðfreðnir og kaldrifjaðir Lúterstrúarmenn? Hvað var Ari Trausti eiginlega að hugsa? Eins miklu og gyðingar hafa eitt í íslenskan ferðamannaiðnað, er líka það minnsta sem hægt er að gera að ráða rabbí Eisberg til að þjónusta í jöklinum.

Svíar kunna sig. Þeir tilkynntu fyrir nokkrum árum að þeir ætluðu að reisa mosku úr ís. En einhver trúfræðileg túlkunarvandamál hafa komið upp, því moskur mega ekki bráðna.

Sænsk ísmoska eftir leysingar í vor.

Nótt í Moskuborg

Eitt sinn einn ég gekk yfir Lækjartorg,
og mér fylgdi undarleg sorg.
Ég var ungur þá, haldinn ungri þrá.
Það var maíkvöld í moskuborg.

Seinna sat ég einn grænum garði í,
fuglar sungu dirrindídí.
Ég var ungur þá, haldinn ungri þrá.
Það var maíkvöld í moskubý.

Allt í einu ég unga stúlku sá,
sem þar stóð og starði mig á.
Bak við burkuna, með sinn rósamunn.
Það var maíkvöld við mosku þá.

En tálsýn var það, Sveinbjörg var sú sprund,
heltekið hafði mig um stund.
Bak við slæðuna, með sinn sóðaskap.
Þar var svínshaus á moskugrund.

Nú fokið í flest kjól

Íslensk þjóðfélagsmynd breytist ótt. Ekki er langt síðan konan kom út á atvinnumarkaðinn, fór að ganga í buxum og taka allar bestu stöðurnar frá körlunum. Einstaka embættismaður þorði að ganga eins og mamma, en þá frekast á börum erlendis, þar sem talað var um list og menningu.

Pollapönkarar sýna nú veginn fyrir íslenskan karlpening. Við munum aldrei fá frið og umburðarlyndi í heiminum fyrr en karlar taka alfarið yfir eldhúsið og matseldina.

Ruslabrandur kemur hins vegar ekkert á óvart, hann er bara að sýna okkur hundruð ára hefðir á Bretlandseyjum. Konan hans veit að hann er drusla (slut) og mömmu hans grunaði þetta alltaf. 

Pollapönkarar og Wurst í kjól

Skeggjaða pylsan

EUROVISION: Austurríki er land öfganna. Fyrst var foringinn lítill karl með skegg á stærð við frímerki. Nú hefur hann verið kveðinn í kút af litlum pulsugerðamanni sem bregður sér í kjól. Mér líst betur á Austurríkismenn í kjól en í SS-búningi. 

Allt tal um að Austur-Evrópumenn hafi haft horn í síðu skeggjuðu konunnar er orðum ofaukið. Eins og allir vita eru 19% austur-evrópskra kvenna fúlskeggjaðar. Stigin sem gefin voru í Kreml og Kiev sýna þetta vel. Leitt að Vatíkanið fái ekki að vera með í Eurovision. 

Heimur batnandi fer. Til hamingju

Bréf frá forsætisráðherra

Það getur borgað sig að þekkja einhvern sem bloggar, því í gær fékk ég svar frá Forsætisráðuneytinu vegna fyrirspurnar minnar um skrifstofu Menningararfs þar á bæ, eftir að erindi mitt, sem ekki hafði verið svarað á hefðbundinn hátt innan eðlilegar tímamarka, var sett á blogg vinar minns Fornleifs.

Ekki stóð á svörum eftir að Fornleifur var kominn með málið, en ekki kom svarið þó frá skrifstofustjóra Menningararfsskrifstofu Forsætisráðuneytisins, sem fyrirspurninni hafði verið beint til, heldur frá yfirmanni hennar Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni, en Ágúst Geir Ágústsson, sem er skrifstofustjóri Skrifstofu yfirstjórnar eins og það heitir svo glæsilega í Forsætisráðuneytinu ritaði mér fyrir hönd ráðherra:

"tilvísun í mál: FOR14040066

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, ph.d.

Vísa til neðangreindar fyrirspurnar þinnar varðandi nýja skrifstofu menningararfs í forsætisráðuneytinu. Eins og fram kom í fréttatilkynningu ráðuneytisins þann 17. desember sl. var ný skrifstofa menningararfs sett á fót í forsætisráðuneytinu 1. febrúar sl. og henni falið að annast verkefni á sviði menningararfs sem nú heyra undir forsætisráðuneytið, sbr. 2. tölul. 1. gr. forsetaúrskurðar um skiptingu stjórnarmálaefna milli ráðuneyta í Stjórnarráði Íslands, sjá nánar: http://www.althingi.is/lagas/nuna/2013071.html

Skrifstofan sinnir almennri stjórnsýslu og stefnumótun á málefnasviðinu og fer með málefni Minjastofnunar Íslands, Þjóðminjasafns Íslands og Þjóðgarðsins á Þingvöllum í samvinnu við aðrar skrifstofur í ráðuneytinu. Margrét Hallgrímsdóttir er settur skrifstofustjóri en auk hennar starfar Hildur Jónsdóttir sérfræðingur á skrifstofunni.

Beðist er velvirðingar á því hve dregist hefur að svara fyrirspurn þinni.

F.h. ráðherra
Ágúst Geir Ágústsson" 

Ekkert kemur fram í bréfi ráðherra sem ég vissi ekki áður. Ég hélt í einfeldni minni að meira lægi á bak við stofnun nýrrar deildar í stjórnarkerfinu en þetta. Ég geng því út frá því að undirbúningsvinna fyrir þessa deild ráðuneytisins hafi verið frekar lítil og vanhugsuð.

Er ráðuneytið farið út fyrir lagarammann?

Ég vona að skrifstofustjóri Menningararfsskrifstofu hafi ekki haft of mikið að gera í tengslum við breytingu á nafni Þjóðmenningarhússins í Safnahúsið fyrst hún gat ekki svarað mér. Líklega mun það mál sliga, því í upplýsingum ráðherra og Ágústs Geirs Ágústssonar kemur mjög greinilega fram að skrifstofan sinni almennri stjórnsýslu og stefnumótun á málefnasviðinu og fari með málefni Minjastofnunar Íslands, Þjóðminjasafns Íslands, Þjóðgarðsins á Þingvöllum. Í fréttatilkynningu um Safnahúsið sýndist mér hins vegar, að ráðuneytið væri með fingurna í málefnum annarra stofnanna sem ekki heyra undir ráðuneytið, m.a. Náttúruminjasafns Íslands og Stofnun Árna Magnússonar.

Eins og alþjóð veit, hefur myndast mikil hola við Bændahöllina/Hótel Sögu, þar sem gert var ráð fyrir Húsi Íslenskra Fræða. Meðan að ríkisstjórn Sigmundar Davíðs þarf að nota alla peninga í að borga skuldir skussa, verður greinilega ekki fyllt upp í holu fyrri ríkisstjórnar við Bændahöllina. Það hefur Sigmundur Davíð alveg gert skiljanlegt. Í vetur fjarlægði Guðrún Nordal forstöðumaður Stofnunar Árna Magnússonar handrit úr Þjóðmenningarhúsinu við Hverfisgötu, því Þjóðminjavörður, Margrét Hallgrímsdóttir, sem þá var enn var ekki orðin skrifstofustjóri Menningararfsskrifstofu Forsætisráðuneytisins gat ekki séð til þess að næturvakt var á handritaarfinum í húsinu, sem heyrði undir Þjóðminjasafn.

Því hlýtur næsta spurning mín til ráðherra og Skrifstofu Menningararfs að vera. Er skrifstofan þegar farin út fyrir starfssvið sitt? 


Fyrri færslur um málið:

Beðið eftir Skussaráðuneytinu

Menningararfspizzan 

Aths: Atlasinn í bókahyllu ráðherra á myndinni efst er líklega úr tíð fyrri ríkisstjórnar, en hver veit?

Damon - aumingja barnið

 

Íslendingar eru dálítið skrýtnir þegar kemur að mannanöfnum. Sumir þeirra héldu áfram að kalla börnin sín Adolf eftir að svo að segja allur heimurinn hætti því eftir 1945.

Nú höfum við hins vegar Mannanafnanefnd til að koma í veg fyrir slys.

Þótt nokkrar Christur séu til á Íslandi, ætlar Mannanafnanefnd sér ekki fyrir nokkra muni að viðurkenna nafnið Christa.

En vegna þess að söngvari í einhverju Blur heiti Damon, þá má nú gefa börnum nafnið Damon. Damon er reyndar forngrískt nafn líkt og Sólon. Damon þýðir það sama og Spakur. Damon var að fornu þekktur sem nemandi heimsspekingsins og stærðfræðingsins Pýþagórasar.

Ætli nefndin leyfi líka Pýþagóras, ef einhver stærðfræðikennari vill kalla son sinn því nafni? Damon hét einnig tónmenntamaður sem talinn er hafa verið kennari Períklesar og Sókratesar á 5. öld f. Kr. Ætli maður megi heita Períkles eða Sókrates? Af hverju ekki?

Mannanafnanefnd ætti endilega að leyfa nafnið Anus í kvenkyni, því það tilvalið nafn á þessa nefnd, sem mætti hætta störfum þegar hún er búin að fá nafn með rentu.

Greinilegt er að Íslendingar vilja heita Damon og Anus og ýmislegt annað "alþjóðlegt". Slík nöfn henta greinilega betur í ESB, þar sem nöfn eins og  Þórður, Snorri, Ketill eða Hrafnkell ganga bara ekki upp. Þau eru svo púkó.

Ég sé þetta fyrir mér: Damon Jónsson útvíkkunarstjóri ESB árið 2059 og Kína íhugar að ganga í ESB og taka upp evruna.

Nafnið Damon samþykkt