Siðferðisleg skylda Íslendinga?

Á miðöldum töldu menn það líka siðferðislega skyldu sína að tuska gyðinga til og einangra þá. Nú ætlar Ingibjörg Sólrún að fara að leika þann ljóta leik.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir var vart búin að verma stól utanríkisráðherra meira en nokkra daga, þegar hún var farin að vasast í mikilvægasta málinu í utanríkisstefnu flokks sín. Hana langar, eins og forveranum, Valgerði Sverrisdóttur, að komast í fast samband við Hamas í Palestínu. Blessaðar konurnar vilja fylgja fordæmi Norðmanna, sem reyndar hafa ekkert gert fyrir Palestínumenn síðan þeir viðurkenndu Hamas annað en að senda peninga, sem notaðir eru til vopnaskaks og innbyrðis óaldar meðal Palestínumanna.

Oft les maður um skrítnar konur um allan heim, sem vilja giftast föngum á dauðaganginum, Death Row í BNA. Hvernig skilgreinir maður þá ráðherra sem vilja í samband við heilu hryðjuverkasamtökin? Ég er ekki sálfræðingur og ég hef því ekki klíníska skýringu á þessari áráttu kvenna taka málstað morðingja og það gjarnan fjöldamorðingja. Kannski er þetta "frumstætt" móðureðli. En ég hallast frekar að því að þetta sé stórfellt dómgreindarleysi.

Ég get ég sagt að ég hafi haft mikinn áhuga á, eða kunni góð deili á stjórnmálaferli Ingibjargar Sólrúnar, en ég tók eftir einu fyrir tæpum 15 árum síðan, sem sýndi mér, að Ingibjörg Sólrún hefur merkilega röksemdatækni og skoðanir á sögu Miðausturlanda.

Þá var hún þingmaður Kvennalistans sálugu. Hún ásakaði Ísraelsríki og stofnun Simon Wiesenthals fyrir ýmislegt ómerkilegt, þegar stofnun Símon Wiesenthals óskaði eftir því að sækja íslenskan mann til saka fyrir stríðsglæpi.

Eftir að Davíð Oddson hafði verið í opinberri heimsókn í Ísrael og Palestínu og hafði tekið á móti kröfu Símon Wiesenthals stofnunarinnar um að sækja íslenska stríðsglæpamanninn Eðvald Hinriksson til saka, var þetta haft eftir Ingibjörgu þann 26. febrúar 1993:

"Í rauninni er þessi ferð leiðindaferð, sem hefði betur aldrei verið farin," sagði hún. Um afhendingu bréfs Wiesenthal-stofnunarinnar sagði þingmaðurinn m.a. það skoðun sína að málið gæfi tilefni til að benda á að stjórnvöld Ísraelsríkis væru ekki sérstakir handhafar réttlætis þrátt fyrir hina skelfilegu helför gegn gyðingum í síðari heimstyrjöldinni. Rakti þingmaðurinn alvarleg mannréttindabrot sem hefðu fylgt Ísraelum allt frá stofnun þess og væru það hvað alvarlegust brot þeirra á Genfarsáttmálanum, sem Íslendingar væru aðilar að. Vitnaði hún m.a. í grein eftir Sölva Sölvason lögfræðing um kynningu á Genfarsáttmálanum þar sem hann segði m.a. að aðilaríki sáttmálans skuldbindi sig til að virða og tryggja helgi hans. Því bæri Íslendingum skylda til að einangra þá siðferðislega sem hefðu gerst brotlegir við sáttmálann".

Í sömu fréttaskýringu Morgunblaðsins var einnig rætt við Ólaf Ragnar Grímsson (núverandi forseta lýðveldisins Íslands), sem sýndi að hryðjuverkaleiðtoginn Abbas Mussawi (ö.n. Sayyed Abbas al Mussawi) leiðtoga Hezbullah, sem Ísraelsmenn felldu 16. febrúar 1992, var Ólafi mikill harmdauði.

Ári síðar hafði Ingibjörg Sólrún sett sig aðeins betur inn í málið (enda með próf í sagnfræði) og var hætt að kenna Ísraelsríki um kröfu Stofnunar Símons Wiesenthal. En í staðinn ásakaði hún stofnunina fyrir að vera pólitískt handbendi ísraelskra stjórnvalda og vera ótrúverðuga vegna þess að hún tæki ekki á stríðsglæpum Ísraelsmanna eins og hún tæki á stríðglæpum nasista.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir setti þannig ósmeik og ósmekklega samasemmerki á milli útrýmingarherferðar nasista á hendur gyðingum og stríðsátaka Ísraelsmanna við Palestínumenn og araba, sem sumir hverjir vilja Ísraelsríki afmáð af landakortum eins og kunnugt er.

Nú er Ingibjörg greinilega á leið til Palestínu sem utanríkisráðherra og væntanlega getur hún kennt Palestínumönnum ýmislegt um alþjóðasáttmála og mannréttindi.  Hún gæti t.d. spurt hvernig stendur á því að Palestínumenn myrða sitt eigið fólk á þennan hátt án dóms og laga:

Æstur múgur ljósmyndar lík ungs, palestínsks manns sem nokkrum mínútum áður hafði verið tekin af lífi án dóms og laga af Palestínumönnum. Myndskeið af aftökunni og vanvirðingu múgsins á líki mannsins læt ég flakka hér Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur og skoðanabræðrum og -systrum til upplýsingar.

En ef Ingibjörg Sólrún telur það enn skyldu Íslendinga að einangra Ísraelsríki siðferðilslega eins og hún ætlaði sér árið 1992, þegar í ljós kom að íslendingar hafði verið stríðsglæpamaður, er vert að mæla með því að Ísraelsríki hugsi sig tvisvar um áður en að á móti henni verður tekið.

Mæli ég með því að allir lesi þessa grein Ingibjargar, því hún veitir skilning á frelsisást og vináttuböndum þeim sem Ingibjörg Sólrún vill eiga við hryðjuverkasamtök.

Silfurrefur

Egill kominn í brotajárnið í Efstaleiti

Getur rauðhærði maðurinn ekki bara unnið á báðum stöðum. Silfur Egils á Stöð 2 og Brotajárn Egils hjá RÚV ? ... Æi nú verður farið í mál.....

 

365 miðlar hóta Agli lögbanni

Trúarfasisti, Hallelúja!

Í gær komst ég í tölu trúarfasista. Ævar Rafns Kjartansson dæmir mig og aðra og skrifaði:

"Það er aumt þegar þið trúarfasistarnir verjið gerðir gyðinga sem hafa verið úthrópaðar af öllum hinum siðmenntaða heimi en verndarvængur Bandaríkjanna  heldur enn á floti. Enda stærsti kaupandi vopna frá þeim auk þess sem bandarískum fjölmiðlum og afþreyingariðnaði er að mestu stýrt  af gyðingum sem vilja ekki flytja til Ísrael en kaupa sitt aflátsbréf með stuðningi."

Þessi orð Ævar Rafns sýnir að sjálfsögðu hvað hann er sjálfur. Hann dæmir sig best sjálfur, eins og aðrir stuðningsmenn hryðjuverka og öfgastefnu.

Þessi Stóri Dómur Ævars féll vegna þess að ég hef dregið heilbrigðið í tillögu Vinstri Grænna um að vilja stjórnmálasamband við Hamas í efa. Þá ritaði Ævar um barnamorð Ísraelsmanna. Það er mjög algeng athugasemd hjá þeim sem skilja Hamas, sem þó oftast gleyma því að blessuð börnin tína lífi sínu vegna þess að þeim er beitt sem vopnum í eldlínunni. Vinir Hamas vilja helst ekki heyra um börnin sem vinir þeirra myrða. Tilfinningataugin í Ævari er ekki eins fín þegar honum eru sýnd börn saklausra Ísraelsmanna, gyðinga, sem verða fyrir "frelsisbaráttu" Palestínumanna, múslima, sem Ævar og hans líkir segjast skilja. Börn Palestínumanna sem myrða og deyja í stríðinu eru frelsishetjur, en börn gyðinga eru augljóslega fórnarlömb frelsisbaráttu sem er skilin og studd af Ævari og hans félögum á Íslandi.

Hvers konar fasisti er svo Ævar Rafn, ef við hin erum trúarfasistar? Kannski auðtrúa fasisti? Veltið því fyrir ykkur, og svo getur Ævar horfst í augu við börnin sem uppáhaldsfrelsisbaráttan hans hefur myrt. Ætli hann skilji það sem gerst hefur og geti skammast sín?:

Stórhættulegar fígúrur

"Umboðsmaður barna í Póllandi sagði í dag að hún væri að rannsaka hvort aðalpersónurnar í bresku barnaþáttunum „Stubbarnir“ (e. Teletubbies) ýti undir samkynhneigð."

Pólsk yfirvöld rannsaka hvort Stubbarnir séu samkynhneigðir

Miðevrópumaður með líkkistu

Bernhard Bechter á Egilsstöðum

Grunar menn ekki neitt. Miðevrópumaður á þjóðvegum landsins með líkkistu í eftirdragi? Enginn sem kveikir á perunni?

Vert að láta lögregluna kíkja á þetta

	Á hjóli með líkkistu í eftirdragi
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Menningarhjólhestur

Fyrst ég var að skrifa um reiðhjól, þá verð ég að greina frá minnisstæðasta hjólhesti æsku minnar. Ég átti ekki þýskarahjól, einhverja Möwe druslu, eins sumir sem renna sér gegnum lífið án hindrana.

Fyrsta tvíhjólið mitt, sem ég man eftir, var danskt og gulllitað og hét "Sound of Music". Því var smyglað til Íslands af einhverjum barngóðum vélstjóra á Fossunum, sem keypti það fyrir afa minn í Køben.

Vorið 1971 kom til landsins eðalhjól, DSB Apache, með stælgír á stönginni, mælaborði, löngu sportsæti og allt mjög krómað. Þetta hjól var í huga 11 ára drengs eins og Mustang Mach 1. Þeir sem voru svo vitlausir að fá Chopper druslur í 9 og 10 ára afmælisgjafir, nældu sér ekki í Apache hjól. Við sem biðum, riðum á flottustu hjólunum í bænum. Ég borgaði hjólið að mestu sjálfur fyrir skildinga sem ég hafði safnað á ýmsan hátt. Hróðugur keypti ég gripinn í verslun Fálkans og hjólaði á því heim. 

Ég notaði hjólið lengi. Meira að segja til að hjóla á í menntaskólann. Það þótti þá orðið afar púkó aðeins 5-6 árum eftir að það kom á markaðinn. Hjólið lenti svo í geymslu þegar ég flutti til Danmörku og rauk svo í vorhreingerningum móður minnar fyrir rúmum áratug síðan. Ég vona að einhver ungur drengur eða stúlka hafi getað notið gæða þessa eðalhjóls.

Nýlega fann ég hjólið aftur á veraldarvefnum. Apache hjól eru nefnilega í hávegum höfð í Noregi og er eitt slitið eintak komið á sýningu á Teknisk Museum í Noregi. Þar fann ég forláta litmynd af því. 

Ef einhver finnur apache hjólið mitt, farið vinsamlegast með það upp á Þjóðminjasafn Íslands. Apache hjól eru hluti af menningarsögu Íslands, ekkert síður en Noregs!

Frá Austurríki....

Þaðan kom Hitler líka. Hitler var mikill áhugamaður um hjólreiðar og grasæta. Strax í æsku heimtaði hann hjól og fékk:

Í Fyrri Heimsstyrjöldinni var hann í reiðhjólastormsveitunum. Hér er hópmynd frá vígstöðvunum. Hitler er lengst til hægri:

Þegar fram liðu stundir og þessi hvalur og kvalari var að tapa stríðinu kom hann upp úr neðanjarðarbyrgi sínu í Berlín til þess eins að hitta reiðhjólastormsveitina, uppáhaldssveitina sína. Hann gaf Hermanni Würst kinnhest vegna þess að hann var of feitur:

Svo fór Hitler aftur niður í neðanjarðarbyrgið og tapaði stríðinu.

Fyrir nokkrum mánuðum síðan fundu þýskir fornleifafræðingar svo hjól Hitlers nærri neðanjarðarbyrginu. Mér sýnist að þetta hafi verið Möwe-drusla:

Hjólreiðakappinn Bernhard Bechter fær Hvalinn, vefverðlaun PostDocs, fyrir framlag sitt til austurrískrar hvalaverndunar:

 

Á hjóli með líkkistu í eftirdragi

Slæðingur

 

Þessa dagana er vart meira talað um í Danmörku en slæður múslíma og Nasser Khader stofnanda hins nýja stjórnmálaflokks Ny Alliance. Nýbúinn Nasser brunar áfram í skoðanakönnunum, og flokkurinn hans er kominn með meira fylgi en gamlir, rótgrónir flokkar á danska þinginu. Nasser stelur jafnt þingmönnum frá íhaldsflokkinum og gamla flokkinum sínum Radikale Venstre. Sagt er að danski forsætisráðherran, Anders Fogh Rasmussen, sé farinn að gjóta hýru auga til flokksins sem samstarfsaðila. Giftar konur yfir fertugt eru sérstaklega hrifnar Nasser. Konan mín, sem er stjórnmálafræðingur (og 26 ára), skýrir þetta fyrir mér á þennan hátt: "Hann er laglegur maður, sem hefur stjórn á skoðunum sínum og er vel talandi. Hann hefur komist á toppinn "against all odds", og hann talar fallega um gamla og veika móður sína. Svo kom hann hreint til dyranna í vitleysunni í kjölfarið á Múhameðsteikningunum".

Ég er ekki yfir mig hrifinn af Nasseri, en ég er heldur ekki kona. Ég held að hann sé dálítill refur og "nærbuxnaþjófur".

Nú er komið upp skrýtið mál með Nasser í aðalhlutverki. Fyrrverandi flokksfélagi hans í Radikale Venstre ásakar hann um að ljúga. Nasser hefur nefnilega sagst hafa séð þennan flokksfélaga sinn, Elsebeth Gerner Nielsen, á arabískri sjónvarpsstöð á hóteli sem hann gisti á í Bandaríkjunum, er hann var staddur þar nýlega. Hann segist hafa tekið þá ákvörðun að stofna nýja flokkinn Ny Alliance, þegar hann sá Gerner Nielsen í sjónvarpinu í BNA. Það eru heldur hörkuleg viðbrögð, ef Elsebeth Gerner Nielsen hefði ekki í sjónvarpsfréttaþætti leikið Mahal-módel og íklætt sig að hætti trúaðra múslímskra kvenna   til að sýna samstöðu sína með konum, sem fá lífsfyllingu með því að hylja höfuð sitt á einn eða annan hátt til að þóknast Allah  og/eða eiginmanninum sínu. Það er tíska, sem fer afar mikið í taugarnar í hinum móderata múslimi, Nasser Khader.

Þeir sem rannsakað hafa málið telja, að Nasser hafi ekki getað séð Gerner Nielsen í sjónvarpinu í BNA, því hótelið sem hann gisti á hafi ekki arabíska rás og upptakan með upptroðslu Gerner Nielsens með klútinn um hausinn hafi víst ekki verið verið seld amerískri sjónvarspsstöð.

Hvort Nasser hefur haft martröð á hótelinu í BNA eða segir satt, kemur í ljós á næstu dögum. En að það hafi áhrif á vinsældir hans, að hann verður tekinn í smá ósannindum um það sem hann sá á hótelherbergi i BNA, trúi ég vart. Hann lýgur vart meira heldur en margur annar í dönskum stjórnmálum.

Í morgun var skítableðillinn  Ekstra Bladet med æsifrétt um að einn náinn ættingi Nassers, sem er af ætt Palestínumanna, hafi verið handtekinn í Danmörku í tengslum við skotárás . Nasser er auðvitað í sjokki út af því . Fyrir nokkrum árum var sonur viðskiptaráðherra Dana, Bendts Bentsens af ætt Fjóneyinga, handtekinn og dæmdur í fangelsi fyrir fíkniefnasölu , og Bendt Bendtsen (sem er Konserva(s)tívur) var meira að segja  lögreglumaður  áður en hann fór í pólitík

Allt í haSSi hjá Günther GraSSi

Rithöfundurinn Günther Grass greindi umheiminum frá sínum innra manni í fyrra. Þá kom í ljós (reyndar í annað skiptið) að hann hafði verið meðlimur í stormsveitum Hitlers, SS. Síðan stjarna hans féll og stóri fordómafingurinn á vinstri hendi lamaðist, er öldungurinn tregur að gefa viðtöl.

Grass gerði þó undanþágu á því í fyrra og gangrýndi Jyllands Posten fyrir að birta Múhameðs teikningar sínar. Blaðið þáði dæmigert Gras-skítkast og hafði Grass þetta að segja um myndabirtingu Jyllands Postens: »bevidst provokation, billig polemik og en krænkelse af religiøse følelser hos folk, der ser verden anderledes.« Já, þetta þekkti karlinn greinilega allt af eigin reynslu. Hann var á eftir gyðingum áður en hann frelsaðist.

Grass, sem á sumarbústað í Danmörku, hefur haldið sig mikið í honum upp á síðkastið. Jyllands Posten reyndi í gær að fá komment frá skáldinu um það sem hann sletti á blaðið í fyrra. Grass vill ekkert segja, en blaðamaðurinn sem hitti hann hafði það þó upp úr honum að það væri hvorki íslamisminn eða hægriöfgastefna sem væru verstu fjendur lýðræðisins (Grass nefnir ekki vinstri öfgar). Hann telur að lobbýismi sé hættulegastur. Það var nefnilega það heillin.

En hvaða lobbý ætli Grass sé að hugsa um?

Ég hef alltaf litið á lobbý sem sönnun þess að lýðræði blómstri. Því fleiri lobbý, því betra. Alveg eins og hobbý. Ég hef tvisvar verið ásakaður um að vera hluti af einhverju ímynduðu Ísraels-lobbýi í Danmörku, annars vegar í blaðinu Information og hins vegar á heimasíðu gamals dansk nasista. Kannski var Grass einnig að hugsa um Ísraels-lobbý.

Með lögum skal land byggja - Iran style

 

Smellið hér til að sjá íranskar löggukonur að leik

Í dag eru tvær greinar í danska, helgar- og menningarsnobbblaðinu Weekendavisen, sem ég hef gerst svo frægur að skrifa nokkrar greinar í í lífsleiðindunum mínum, enda menningarsnobbari á köflum.

Ein greinin, "Østen og Vesten" er eftir cand. mag. í írönsku og trúarbragðasögu, sem virðist komin á mála hjá stjórninni í Íran. Fjallar greinin um fréttaflutning á vesturlöndum af lögreguaðgerðum gegn konum í Íran, sem ekki bera hulinshettur á réttan hátt. Gerir sérfræðingurinn því skóna að gjörvallir fjölmiðlar, sem birt hafa þessar fréttir og sýnt hafa fatagínur sem írönsk yfirvöld hafa sagað brjóstin af, í samræmi við lög landsins, og aðra upplýsingar um aðgerðir gegn konum á götum úti sé tilbúningur og útúrsnúningur með rangar áherslur. Candmaginn telur greinilega að fjölmiðlar eigi að vera siðapostular.

Hin greinin, "Kvindekamp", sem fyllir heila baksíðu í fyrsta hluta blaðsins, er eftir ágæta blaðakonu á Weekendavisen, Pernille Bramming. Hún leggur fram 10 myndir til stuðnings fréttunum um aðgerðir siðgæðislöggunnar í Íran, og bendir jafnframt á heimasíðu kvenna sem hafa mótmælt siðgæðislögum þeim sem komið hefur verið á í Íran. Greinin sýnir fram á það sem candmagagreinin dregur í efa.

Ekki er því hægt að kvarta undan því að Weekendavisen sýni ekki báðar hliðar á málunum, enda stórmerkilegt blað. En grein candmagans Mette Hedemand Søltoft sýnir hins vegar vel hvernig vinstri-menntamenn eru smáhrifnir af mannréttindabrotum í hinum íslamska heimi.

Býð ég nú lesendum mínum aftur í bíó. Ef þið klikkið hér, þá getið þið séð íranska lögreglu handtaka konu, sem ekki var klædd eftir dresskóti ógnarstjórnarinnar í Íran. Kannski var handtekna konan bara bankastarfsmaður í Teheran á allt of háum launum?  

Hér eru annað myndskeið. Þetta minnir dálítið á Apaplánetuna.