Vinir forsetans skrifa

 

Beikon og Kosherbeib á Bessó eiga marga merka vini. Vinir Dorritar eru sér kapítuli, sem kannski verður vikið að síðar. Ekki hugnast mér allir vinir Ólafs Ragnars. Sumir eru í meira lagi spúkí.

Einn slíkur hefur hreiðrað um sig í Indónesíu. Hann er fyrrverandi embættismaður og háskólamaður frá Englandi, Dr. Terry Lacey, sem gerðist múslími þegar hann gafst upp á jólunum. Hann skrifar sem óður væri, og greinar hans birtast um allan heim múslíma, á ensku, arabísku og öðrum tungumálum. Venjulega skrifar hann um ágæti Íslams, án þess að vera fær um að sjá allt það sem illa hjá börnum Múhameðs. Einnig ritar Lacey þessi um efnahagslíf í múslímskum löndum,  sem hann telur fremra öðrum, og svo gleðst hann stórum yfir óförum vestrænna ríkja á hinum síðustu og verstu tímum.

Þennan mann dró Ólafur til Íslands frá Manchester fyrir löngu síðan til að láta hann halda fyrirlestra í Hí. Þá var hann væntanlega ekki orðin Múslím.

Nú á ögurstund Íslands, þakkar Lacey fyrir sig (annar hluti hér) í einum af þeim fjarlægu fjölmiðlum sem vilja taka efni hans, vefritinu The Palestine Chronicle, með skrítinni grein þar sem Íslandi er líkt við Indónesíu. Það er samlíking sem ég vildi hafa mig frábeðna. Indónesía er ríki sem stundað hefur fjöldamorð, þar sem öfgar annarrar menningar hefur náð að eyðileggja þjóðarbrot sem að eðlisfari eru friðsamlegt fólk. Samlíkingar Íslands við Indónesíu ættu að að enda við eldfjöll og gos.

Lacey minnist í grein sinni í Palestínu dvalar sinni á Íslandi og er þar með alls kyns rugling um Ísland. Hann heldur því fram að Ísland hafi orðið lýðveldi árið 1949. Loftleiðaflugfreyjur eru honum greinilega minnisstæðar og eitthvað sem fær gamlan mann til að dreyma vota og ó-íslamska drauma í Indónesíu, þar sem smám saman er verið að hylja allt kvenfólk.  Flugfreyjur (kannski Jóhanna Sigurðardóttir) og captain Ólafur geta verið mönnum minnisstæð í einhverju óráði í Indónesíu.  En grein um hinn vonda og ógeðfellda Gordon  Brown (það geta allir verið sammála um), þar sem Íslandi er bent á ágæti Íslams, og vanda okkar er líkt við vanda Indónesa fyrir 10 árum, eru út í hróa hött.  Hryðjuverk á Balí, alls kyns spilling, ofsóknir gegn minnihlutahópum, kvenfyrirlitning, svo ekki sé talað um umskurn stúlkubarna, er eðli hins indónesíska Íslams. Hann hefur eflst vegna haturs í garð þeirra sem settu landið á réttan kjöl.

Þegar Lacey telur Íslam vera ástæðuna fyrir því að Indónesía hafi rétt úr kútnum eftir að IMF setti landið undir eftirlit árið 1998, er Lacey þessi að vaða í villu. Indónesía er í dag nær því að vera lýðræðisríki en nokkru sinni fyrr vegna IMF, ekki vegna Íslam. Ef einhverjir fáráðlingar væru farnir að halda að Íslam sé lausnin fyrir Ísland í stað IMF. Gleymið því hróin mín. Notið sprengikraft þjóðarinnar í eitthvað uppbyggilegra.

Hins vegar hefur ýmislegt verið líkt með efnahagsviðundri Íslendinga og Öfgaíslam, sem bent gæti til þess að síðastnefnda fyrirbærið muni líka falla að lokum. Af báðum fyrirbærunum miklaðist lýðurinn út af engu. Hvorug fyrirbrigðin endurspegla hinn eðlilega heim.

Myndirnar eru úr skólaskurðstofu í Indónesíu og frá hýðingu. Það er ekki nema von að hlutirnir gangi hægt í Indónesíu.

Hallelujah á Austurvelli

 

Nú er svo komið, að augljóst er að engin ráð duga nema bænin. Jón Valur, Páfinn og aðrir hafa áður bent á þessa merku lausn, svo þetta er ekkert skúbb.  

Svo vel vill til, að í ljós er komið að Jesús fæddist á 17. júní,  heilum tveimur sumrum áður en Kristur fæddist.  Þess vegna hafa trúlausir, Vantrúarfólk, allslausir, leysingjar, vitringar anarkistar og nokkur egg og skyrdollur, kallað þjóðina til bænastundar fyrir framan Alþingishúsið næstkomandi laugardag. Messuvínið er í boði  Rio Tinto og líkami Krists er náttúrulega í boði Bónusfeðga..meðan birgðir leyfa.  

Framsögumaður verður DoktorE, Matthías í Vantrú heldur fjallræðu og fúkyrði og Biskup Íslands hugvekju og heilindi en Hallgrímur Helgason þjónar fyrir altari. Hörður Trúbador mun vera með armbindi í stíl. Það er verið að hanna það.

Myndin er af Doktor E, eða einhverjum fornleifafræðingi í damasklaki, ásamt öðrum hippum á 17. júní-samkomu við Viðeyjarsund í fyrrasumar.

„Jesús fæddist 17. júní“

Hann heillar menn

 

Ekki sýnist mér annað en að Guðni heilli enn framsækna punga.

SS og Ali

 

Jú,  æsið ykkur bara strax upp, þið heilögu skarar íslenskra bloggheima. Auðvitað haldið þið að ég sé að fara að skrifa um öfgar, skapa nýja Múhameðskreppu, að stríða Þýskurum út af fortíðinni. Nei, ég er bara að fara að skrifa um pylsu- og áleggsmenningu íslensku þjóðarinnar, sem lengi hefur verið kennd við ALI og SS.

Sláturfélag Suðurlands og Ali svín Þorvalds í Síld og Fisk, eru auðvitað príma pródúkt. Fyrir utan rotturnar sem ég sá fyrir utan pylsugerðarhús SS við Skúlagötu þegar ég var ungur, og sóðaskapinn í kjötvinnslunni við hliðina á Hótel Holti í gamla daga, þá eru SS og Ali örugglega fyrirtaks afurðir í dag. Aldrei keypti ég neitt af þessu síðast þegar ég bjó á Íslandi. Allt Ali og SS-kyns í þörmum, sperðlar, bjúgu, pylsur, pulsur og skífuskorið pálegg var svo dýrt miðað við það sem ég vandist í Danaveldi á námsárunum, að ég keypti fisk eða bara lambakótilettur í staðinn. Kannski eina eða tvær pulsur á Bæjarins Bestu.

Allir þekkja þjóðsögurnar um gyðingana sem komu til Íslands og sáu SS vörur í SS-verslun Hafnarstræti og hypjuðu sig strax í burtu; eða emírinn Alí, sem sprakk á limminu þegar hann sá ALI bacon-svínsskiltið, er blasir við öllum sem keyra til höfuðborgarinnar frá Keflavík. Svo var það vingjarnlegur og vel girtur veitingamaður í Skíðaskálanum í Hveradölum, sem ekki kunni á menningarsöguna og serveraði grísakótelettur fyrir Sádía. Skálinn var lengi vel uppnefndur Uppsöluskálinn eftir það.

Sönn er sagan af Bill Clinton, sem fékk sér tvær SS-wieners á Bæjarins Bestu þegar hann gerði stopp á Íslandi árið 2004. Það snarl er skráð í mannkynssöguna, því Bill fékk hjartamein tveimur dögum síðar. Mér er sagt, að hægt sé að kaupa sér nokkuð sem kallast Clintonbanar hjá velbyrgðum pylsusölum. Það er líklega heitur hundur með miklu stráaldri.

Hvað ætlar þú verða, þegar þú ert orðinn stór? var einatt spurt fyrr á árum. Sumir urðu útrásarsvín. Eitt er víst að framleiðslan á grjúpánum og skinkum heldur áfram, og hér er verkleg kennsla í því. Bölvað svínarí.

 Viðbót: Tveimur dögum eftir að þessi færsla var skrifuð, greindi DV frá því að Íslendingar treystu SS pylsum betur en ríkisstjórninni. Næsta ríkisstjórn samanstendur þá af skinkum, hangikjöti,

pylsum og hrossabjúgum, og kannski einu sætu London Lambi. Beikon og Kosherbeib

verða áfram á Bessó

Ísland aftur á steinöld

 

 

Hinir stæðilegu Eyjaskeggjar, Guðmundur Magnússon ritstjóri at large, og Egill Helgason larger than XXL, hafa báðir verið að velta því sama fyrir sér á Eyjunni, nefnilega þjóðsögunni um að Ísland hafi verið eitt fátækasta ríki Evrópu, áður en tálsýnir og illa fengnir sjóðir bárust til landsins með útrásarvíkingunum. Sjúkdómsgreining Egils og nokkurra lesenda Eyjunnar er að sögn meinæxli, sem blórabloggarinn Hannes Hólmsteinn mun hafa komið fyrir í heilum manna. Kreppulæknisfræði Guðmundar og Egils ber dálítinn keim af sparðatíningi og orsakaleit í algjörum fjarstæðum.  

Árið 1924 var ástandið á Íslandi líka slæmt. Lausn stjórnmálamannanna var innflutningsbann og höft.  Þetta vakti mikla athygli vestan og austan Atlantsála og allt suður á Patagóníu.

Árið 1924 ákvað blaðamaður á Nickerbocker Press í Albany í New York að skrifa um þessa undarlegu eyjarskeggja, sem til að styrkja krónuna sína virtust ætla að hverfa aftur á steinaldarstigið með því að útiloka innflutning. Fjöldi dagblaða í Bandaríkjunum birti einnig þessi skrif í fullri lengd eða með úrdrætti. Chaplin íhugaði jafnvel að gera kvikmynd sem gerast átti á Íslandi. Ætli vísirinn að þjóðasögunni  um hina fátæku Íslendinga hafi í raun orðið til árið 1924?

Greinin í Nickebocker Press var skreytt flennistórri teikningu, sem sýnir íslenska steinaldamenn standa á bryggju og varna nútímanum aðgangi.

Greinin í  Nickerbocker Press 22 júní 1924 bar fyrirsögnina  Back to Primitive Caveman Life: Isolated People of Iceland Decide to Prohibit Importation of Effete Modern Luxuries, to Scramble, Robinson Crusoe Fashion, for Existence the Next Two Years as Did Their Early Ancestor.  

Hér verður stiklað á nokkrum atriðum úr greininni, til að sýna að kreppan nú er engin ný bóla.  Lausnin, sem notuð var til að styrkja krónuna árið 1924, ætti þó vart upp á pallborðið hjá mörgum Íslendingum í dag.

A hardy, resourceful race, the Icelanders believe their rocky, ice crusted island will produce everything they need in the way of clothing, food, shelter, warmth and even amusement.

Iceland, with her hundred thousand population, her telephones and telegraph wires, and all the other trapping of modern civilization, is about to go back to the primitive life.

Like modern Robinson Crusoes her inhabitants will fashion their own garments and shoes made of skins, they will eat only foods found about them, they will build their own beds - as completely shut off from civilization's aid as was that famous adventurer.

Having known the advantage of modern convenience, Iceland is about to thrust the aside an revert to the primitive modes of living, which existed before mortals permitted machines and other inventions to step in cater to their necessities and pander to them hand and foot.

Only the most fanciful of novelists would dare to depict a community of modern wives and husbands and their children doing without motor cars, furniture, ready-made clothes and shoes, jewelry, soap, leather goods, pictures, kodaks, canned food and all the other appurtenances of today‘s living. But this is exactly the experiment on which the plucky little isle of Iceland in the fringe of the Arctic zone is about to embark.

Outrivaling the most daring fling of the writer‘s imagination, she will for the next two years of her existence try a novel experiment, in what amounts to almost a caveman existence.

For the next two years no ready-made clothing, shoes, soap, furniture, pictures, motorcycles, automobiles, jewelry, novelties, bread, butter, cheese salt meat eggs, fruits or other foodstuffs may be imported into picturesque little Iceland, tucked away in the North Atlantic Ocean, with the nearest port of communication Leith, Scotland, five hundred sea-swept miles away.  ...

Og svo er haldið áfram

... The law has been adopted to permit the people of Iceland to scramble for their own existence, and thus to improve the Icelandic crown.

Can modern man do without his watch, his gas stove, his shoes, the soft valour chair he sinks into of an evening, the soap with which he laves himself before jumping into this comfortable bed? Can he do without this bed, or be content with one he fashions for himself?

Eftir enn meira blaðamannrugl og endurtekningar um rúm og sápur, verða skrif materíalistans á Knickerbocker Press næstum eins og að hlusta á hátíðlegan Ólafur Ragnar, Viggu Finnboga og Bill Clinton saman í heita pottinum að tala um alla möguleikana á notkun heitavatns og hvera í þágu mannkyns:

Iceland, it may be remarked in passing, is probably better equipped than any other land to embark on a voyage in primitive existence. She can in fact, paradoxically, lead the life of a caveman de luxe. What matter to her, for instance, if hot-water heaters and gas stoves be prohibited the premises? What matter if coal be ordered off the place? Does she not possess the natural hot springs and geysers that are fully capable of heating and tending to the hot-water wants of the island? Only last fall the authorities of Reykjavik were considering utilizing these works of nature for heating the whole country, and entirely doing away with coal. As it is, these famous geysers about a mile form the city have long been use by housewives as a free laundry and hot water supply.

Bath houses as well as wash houses surround these geysers so these modern Robinson Crusoes may stay as spick-and-span as their tile-tubbing brethren...

... Iceland is also further equipped for her venture by the marvellous resourcefulness and plucky spirit of the people. No land has had greater shadow. The war itself dealt the little country a fearful blow. It is in fact to recover from the economic throwback she suffered during and after the war that the little isle of the north now resorts bravely to this heroic method to set the nation once more towards prosperity.

Er ekki gaman að sjá hvernig sagan endurtekur sig sísona? (Marx Brothers 1941 og 1943). Eru menn kannski alltaf að tala um það sama? Vissulega ekki, þeir eru bara alltaf að gera sömu mistökin.

Hremmingarnar árið 1924-25 voru langt frá því ástandi sem nú ríkir, þeirri andlegu steinöld þar sem unglingsræflar ráðast á hús með mat og bareflum.

Reyndar voru innflutningshöftin skammvinn á Íslandi á miðjum 3. áratug síðustu aldar. Þau voru sett á sumar vörur árið 1924, líkt og gert hafði verið árið 1920. En höftin voru numin úr gildi 1. júní 1925, þar sem men sáu fljótlega að heft verslun veldur ekki aukinni velmegun og styrkingu krónunnar.

Ég bendi þeim sem hafa þraukað í gengum greinina, að ég hef bloggað um þessa frétt í Nickerbocker Press áður. Lítið á skoðanir mínar:

Spáið í Bubba

 

 

Meira af kollóttum hetjum. 

Einn skemmtilegasti maður allra tíma, Bubbi Morthens, er nú orðinn faraldsspámáður. Morgunblaðið birti grein eftir hann í gær, þar sem hann spáir byltingu á Íslandi:  „Gera menn sér grein fyrir því að í fyrsta skipti í sögu þjóðarinnar liggur uppreisn í loftinu," , segir Bubbi, sem er líka að spá í ædólið Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur, sem hann telur framtíðarleiðtoga Sjálfstæðisflokksins.  Davíð spákaupmaður í Svörtubjörgum veit nú örugglega meira um það mál, þótt hann vilji ekki láta neitt uppi eins og málin standa..

Þótt Bubbi sé af viðurkenndum sígaunaættum eins og Geir Hilmar, þá leyfi ég mér að efast um spásagnargáfur hans.  En maður getur þó aldrei verið öruggur. Hópur vitleysinga með vopnaleyfi er kannski farinn að æfa box með Bubba.

 

Bubbah thank you for your great contribution

X-G. Pétur er fréttasnápur

 

 

Páll Magnússon útvarpsstjóri er búinn að gefa G. Pétri Matthíassyni fyrrverandi fréttamanni sólahrings frest til að skila fréttaupptökum sem hann tók í heimildaleysi frá RÚV og birti á heimasíðu sinni og YouTube. Enn fremur á G. Pétur að biðjast afsökunar fyrir þessa yfirsjón sína innan frestsins. Ef hann gerir það ekki, þá hafa lögfræðingar RÚV samband við G.Pétur. Hlustið hér. Heyrn er sögu fríkaðri.

Mér datt í hug í færslu um daginn, að G. Pétur hefðu hnuplað viðtalinu við Geir Haarde, sem aldrei var birt. Það reyndist rétt ályktað hjá mér.

Nú, G. Pétur, hjólarðu bara upp í Efstaleiti og afhendir þýfið og kyssir Pál Magnússon á kinnina og segir assakaðu að ég er asni.

Nú er líka komið í ljós hvað G-ið í nafni G. Péturs þýðir. Hann var skýrður Geir í höfuðið á Geir Hallgrímssyni. Aðrar heimildir herma að það sé hreinlega G strengurinn.

Morgunblaðið byrjaði sem straustofa

 

 

Ég er alltaf að grafa í gömlum skruddum eins og allir vita. Nýlega fann ég eintak af Was ich in Island sah, efter Adrian Mohr - eintak sem líklegast hefur verið í eigu Adolfs Hitlers og sem ég keypti á fornbókasölu í Berlín.

Í bókinni er mynd sem skýrir hvernig íslenska pressan varð til á straustofum. Ætli Mogginn hafi byrjað sem gufupressa? RÚV byrjaði eins og kunnugt er sem gufuradíó. Hvort þar hafi unnið mörg gufumenni skal ósagt látið. Ég þekki hins vegar marga bolta sem slitu barnsskónum á straustofunni.

Bill þakkaði mér fyrirfram!

 

 

 

Já, nú er ég farinn að skilja ýmislegt. Til dæmis af hverju Clinton bað konu mína fyrir þakkir til mín fyrir Íslendingasögurnar innbundnu sumarið 1997. Þá botnaði ég ekkert í því. Nú hef ég lesið hvernig að afhendingu þeirra var staðið í Hvíta Húsinu. Jón Baldvin var skipað að afhenda innbundinn menningararfinn við sérstaka viðhöfn, og svo tók Jón bara allan heiðurinn samkvæmt söguritara forsetans. Jón segist hafa kríað út fundi með Clinton, sem er auðvitað ekki heiglum hent. Hann mun hafa skemmt Bill í þrjú korter með rímum og tilvitnunum í Hávamál, meðan aðrir fengu bara 10 mínútur. Nema Mónika. Hún fékk fékk bletti á bláa kjólinn.

Þess vegna skil ég nú af hverju Bill rúllaði niður rúðunni sinni og bað konu mína sem stóð fyrir framan hvíta húsið okkar á Vandkunsten í hjarta Kaupmannahöfn að bera þakkir til mín og forseta míns. Mér þóttu þetta eitthvað svo ópersónulegar þakkir, að ég ákvað að hundsa Bill, og Ólaf. Bill hefði getað komið til mín upp á 4 hæð, þar sem ég stóð og myndaði allt (mundaði riffilinn). Þannig var þetta nú. 

Það skrítnasta við þetta allt er, að Bill bað fyrir þakkirnar sumarið 1997, en Ólafur Ragnar segist hafa sent Íslendingarsögurnar í mars 1998. Eitthvað grunar mig að Davíð Oddsson hafi líka haft feitu puttana sína í þessu máli.

Eins og sést á myndinni hér að ofan, átti ég í dálitlum erfiðleikum með að skjóta Bill. Þrír næstum eins bílar birtust fyrir framan hús mitt, og ég vissi ekki í hvorum Bill var. Eitthvað lærðu menn greinilega eftir Dallas.

Ég komst nær Bill sumarið 97, og hann rétti mér vindil rétt eftir að ég tók þessa mynd og sagði: "Thank God".

Afhending bóka dróst af gildri ástæðu

Líkþráir Íslendingar

  

Einu sinni þegar ástandið var jafnvel verra en það er nú á Íslandi, var holdsveikin landlæg. Þegar franski náttúrufræðingurinn og ferðalangurinn Joseph Paul Gaimard ferðaðist um þetta volæðis land árið 1835 varð á vegi hans ólánssamt, líkþrátt fólk. Listamaður í för með Gaimard hinum franska, Eugene Robert, teiknaði þessa og aðra holdsveika Íslendinga, sem gætu verið ættingjar einhverra okkar. Ekki var það fyrr en 1898 að Holdsveikraspítalinn í Laugarnesi, sem lengi var stærsta timburhús á Íslandi, var byggður og ástandið fór að breytast til batnaðar, svo og með bættu hreinlæti landsmanna. 

Minnumst þessa tíma nú, þegar allt er í klessu og allir að missa vitið vegna afglapa drengjanna í fínu fötunum.