Arnaldur í Amsterdam

Arnaldur Indriðason ofsækir mig í löndum Evrópu. Hvert sem ég fer rekst ég á hann. Í vor var ég i Berlín og greindi frá fundum okkar þar. Sjá hér. Nýlega kom ég til Amsterdam með lest frá den Haag, þar sem ég reyndi að greiða upp Icesave skuldina, og hver ætli hafi staðið og tekið á móti mér í borg forfeðra minna? Auðvitað enginn annar en Arnaldur Indriðason - á auglýsingaskilti á besta stað á girðingu kringum síkjaframkvæmdir við Damrak.

Í auglýsingunni stóð: Wat een goede schreiver, og er það haft eftir einhverjum gagnrýnanda á dagblaðinu Het Parool. Þetta skilst, en fyrir þá sem ekki skilja esbísku, þá útleggst það nokkurn veginn svo: En hvað þetta er góður rithöfundur. Onderstroom mun vera þýðing á glæpareyfaranum Myrká, sem ég hef ekki lesið.

Óska ég Arnaldi til hamingju með að vera kominn út á einu versta hrognamáli ESB. Aldrei var Laxness svo vel auglýstur, að hann væri settur upp á girðingu í miðborg Amsterdam.

Hugmynd: Er ekki nóg að Hollendingar fái Arnald, og afskrifi síðan Icesave-skuldirnar?

Iceland #1 comic relief personality goes bananas

Infamous Icelandic comic guy, Ingi Jensson, went bananas after he had to shut down his "secret" RED ink machine.

Mr. Ingi Jensson published a blood- gushing Menorah, a very unusual version of this old Jewish religious symbol, on his Icelandic blog. His cartoon was of such bad taste, that the guardians of http://www.blog.is/ asked him to remove his bloody creation, because it violates the Icelandic penal code. Jensson the cartoonist seems to be having a hard time accepting that.  

Jensson was hoping that the entire Jewish world would go meshugana like the Muslim world went bazookas after his colleague in Denmark depicted good old Mohammed.

Probably the world has gone tired of cartoonists hunting for cheap sensations.

Haturslistamaður Íslands 2010 fundinn

 

Hér var í gær mynd eftir Inga Jensson, sem

umsjónamaður Morgunblaðsbloggsins

 bað mig um að fjarlæga kl. 01.16, þann 16.6.

2010. Ingi Jensson var fyrst beðinn um að

 fjarlægja  listaverkið sitt á blogginu hjá sér.

 Ég geri ráð fyrir því að  umsjónamaður

bloggsins hafi beðið um að myndin hafi verið

fjarlægð, eftir að hafa lesið athugasemdir

mínar hér fyrir neðan. Við erum því miður

eftir að sjá birtingu fjöldans alls af teikningum

 eins og þeirri sem Ingi skóp, því margir

 listamenn

nota list

 sína til

 að sýna

hatur

sitt í stað

 þess að

 gefa pólitíska skoðun sína í ljós.

Hatrið er stundum skiljan legt í stjórnmálum, en þegar

hatrið bitnar á trú manna og uppruna, þá er það lögbrot.

שָׁלוֹם

 

Ingi Jensson heitir snjall skrípóteiknari, sem meira að segja hefur moggablogg og mörg önnur blogg til að koma sér og verkum sínum á framfæri, jafnt á Íslandi sem erlendis. En eins og við vitum gerast skrípóteiknarar oft sniðugari en þörf er, líkt og standpínutrúðar verða leiðinlegir, þegar þeir fara í pólitík. Skrípóteikningar geta haft geigvænleg áhrif. Þetta sáum við með teikningarnar af Múhameð. Það lá við heimsstyrjöld. Allir vissu að Múslímar yrðu fokillir, þegar einhver færi að teikna Múhameð, því hann var svo mikilvæg persóna, en reyndar líka fjöldamorðingi.

Ég birti ekki myndir af Múhameð spámanni nema til neyddur með sverðið yfir höfðinu. Mér finnst hann ekki það áhugaverður að það taki því að ímynda sér hvernig hann leit út. Ég lítilsvirði heldur ekki trú annarra, ef ég get komist hjá því.

Það gildir ekki um Inga Jensson, sem teiknaði myndina hér fyrir ofan og birti nýlega undir titlinum Shalom, mate! með þessum ummælum:  Ein gömul sem hægt er að endurnýta og endurnýta og endu... (teikning).

Þetta er vissulega ekki spámaður, sem Ingi hefur teiknað, heldur sjöarma ljósastika, Menorah, sem hann hefur einnig merkt með svo kallaðri Davíðsstjörnu. Þetta er óvirðing við fornt trúarlegt tákn, og það varðar við hegningarlög að óvirða trú annarra. Ætli Ingi Jensson viti það? Ætli þeir, sem ráða hann á Englandi og í Hollandi til að teikna fyrir sig, viti það? Hvernig væri nú ég gengi úr skugga um það?

Það vekur athygli mína, að Ingi skrípó er með þessa mynd af blóðugu trúartákni á íslensku bloggi sínu, en ekki á erlendum og alþjóðlegum heimasíðum sínum. Hann veit kannski að svona ósómi gengur víst bara á Íslandi? Eða er hann bara einfaldur, sköllóttur trúður eins og hann teiknar sjálfan sig. Haturslistamannalaunin fara í ár til Inga Jenssonar.

Lúðraþyt - שופר‎ ‎

Nú eru menn að ræða um að banna vúvuzela, plastlúðra auður-afrískra knattaspyrnuáhugamanna. Ef hann er notaður í þúsundatali gera óhljóðin úr honum það að verkum, að fólk eins og ég, sem sjaldan horfir á fótbolta, horfir alls ekki á HM. Því er kannski við hæfi að skrifa fáein orð um lúðra.

Til er lúðrasveit á Íslandi, sem ef til vill er ekki eins mikið hlustað á og Lúðrasveit Verkalýðsins. Þetta er sveit fólks sem þeytir lúðra af guðdómlegum móð.

Hópur kristinna manna á Íslandi hefur í nokkurn tíma safnast saman á tunglkomudegi samkvæmt dagatali gyðinga/landsins helga, og blásið í horn. Já, í horn, sem eitt sin hefur sómt sér á höfðinu á lifandi dýri. Þessi hópur fólks safnast greinilega víða um land, er dæma má út frá http://www.torah.is/, og blæs af miklum móð þegar tunglkomudagur er eftir dagatali gyðinga.

Fólkið blæs í shofar, horn sem venjulega eru notuð við guðsþjónustu gyðinga til að ljúka föstu eftir Yom Kippur, friðþægingardaginn, á Rosh Hashana (Nýársdag), á sjálfstæðishátíð Ísraelríkis og við nokkur önnur tilefni, t.d. við brúðkaup meðal jemenítískra gyðinga.  Hornin sem blásið er í eru af nautpeningi eða sauðfé og hefur verið hreinsað og unnið svo hægt sé að blása í það svo það gefi frá sér tóna (sem ekki teljast endilega til fallegra hljóða). Einnig segja sögur, að lúðrar hafi veið leynivopn Ísraelsmanna. Lúðrablástur tengdist fórnarathöfnum í musterinu í Jerúsalem á tímum Biblíunnar og sjö prestar þeyttu lúðra á undan sáttmálsörkinni.  Hornin, sem mér sýnist lúðraþeytararnir á Íslandi séu að þeyta, eru af stórri antilópu (Kudu), og af gerð sem upprunnin er meðal gyðinga í Jemen.

Gífurlegur áhugi virðist orðinn meðal kristinna hópa að blása í horn að hætti gyðinga. Ef maður leitar að YouTube myndböndum með orðinu Shofar, kemst maður úr skugga um það. Mest er það í Suður-Ameríku, Kannski hefur þetta færst út í öfgar. Er verið að ræna hljóðfærum gyðingdóms?  Eru þetta orðin Inn-trúarbrögð. En það leiðist nú að mér sá grunur, að fleiri sækist eftir því að verða „guðs útvalda þjóð", en það er hugtak, sem kristnir eiga það til að misskilja. Einnig vilja sumir kristniboðshópar fyrir alla muni klína Jesús og ýmis fagnaðarerindi kristinna upp á gyðinga, vel vitandi að það er ekki vinsælt meðal meginþorra afkomenda Abrahams.

Myndir af www.torah.is

Hinir íslensku lúðraþeytarar tilheyra hópi kristinna manna á Íslandi,  sem eru að reyna að kynna sér rætur þeirrar trúar sem kristindómur er nú einu sinni runnin undan. Þetta fólk er greinilega að leita að hreinleika, sem það finnur kannski ekki lengur í þjóðkirkjunni. En mjög er nú farið bókstaflega í sumt, enda líklega um bókstafstrúarfólk í bestu meiningu þess orðs að ræða. Mér sýnist jafnvel að einhverjir á Íslandi séu farnir að reyna að fylgja matvælareglum gyðingdóms, kashrut. Það er ef til vill einum of langt gengið á Íslandi, þar sem allt flýtur í svínakjöti og rjómasósu.

15. maí í lit og mannfræðistúdía

Reykjavík var litsksrúðugri  í gær en oftast á þessum tíma á vorin.  Í gær var Alþjóðlegur dagur fjölskyldunnar. Ekki vissi ég neitt um hann. Ég gekk fram á skrúðgöngu á Skólavörðustíg í tilefni dagsins og fylgdi henni niður að Ráðhúsi Reykvíkinga. Þarna voru allra þjóða kykvendi, sem sest hafa að á þessu aflóga skeri, þar sem frumbyggjarnir telja sig aumasta allra þjóða. Ekki getur ástandið verið alslæmt, fyrst nýbúarnir ganga glaðir í skrúðgöngu.

 

Litir

Fleiri litir

 

Litskríkastir allra voru Tælendingarnir, mest konur, sem klæddust fallegum litum sem sjaldan sjást á götum úti í allsherjargráma Reykjavíkur. Sumar þeirra stigu tælandi þjóðdansa og bændur þeirra horfðu stoltir á af gangstéttunum. Það var upplífgandi. Þarna voru líka öflugir trymblar úr Afríku og íslenskar savannadansmeyjar, sem stigu trylltan afrískan dans eins og formóðir þeirra í Olduwai áður en hún hélt í gönguna löngu norður til Asíu og Evrópu. Litlir hópar ýmissa þjóða, sem á Íslandi búa, gengu svo á eftir í halarófu. Meira að segja þrír Palestínumenn, líklega fjölskyldumenn, en gazalega voru þeir þeir nú fölir. Stóri pilturinn með ljósrauða hárið, sem horfir á íslensku arabana skyldi þó ekki vera gyðingur? DNA-radarinn minn segir það að minnsta kosti.

Trylltur dans að hætti forfeðranna

"Palestínumenn" og frændi Jesú (þessi í gráa bolnum).

Einmanna Marokkómaður.

Þarna voru t.d. tveir Skotar, sem ég gæti svarið að hafi farið í gegnum nýbúaskeið á Skotlandi áður en þeir urðu að skotheldum Skotum. Ég sá að minnsta kosti ekki keltneska útlitið sem Íslendingar halda að sé rautt hár og freknur (sem eru reyndar norsk einkenni). Það var gaman að stúdera fólk  í blíðunni í gær. Margar typur á ferli og misjafnt höfuðlag.

 

Skotar

Taíþingi

 

Tvær lúðrasveitir léku undir og gerðu það vel og lögreglan, vinir okkar og verndarar, voru með blá, blikkandi partýljós á hjólhestum sínu og  sáu til þess að allt færi vel fram. Þetta var næstum því alveg eins skrúðganga og í Kardimommubænum. Það vantaði bara ræningjana Ziggy Tukthouse, Jón Á. Ekkert og Bjargálf T‘hor, til þess að allir væru glaðir og hamingjusamir í litla bænum við sundin blá.

Vinir vors og blóma.

Gámahótel í stað burstabæjar

Austur i Öræfum er búið að ryðja burtu þriggja bursta torfbæ og fleiru, vegna þess að roskinn hæstaréttarlögmann, Bruun að nafni, langar til að byggja "gámahótel" á jörð þeirri sem hann hefur búið á í átta ár. Hann rekur gistiheimilið Frost og Funa á Hofi í Öræfum.

Hvað fær menn til að ryðja niður torfhúsum og reisa gáma nærri friðaðri torfkirkju á einum merkasta minjastað í Öræfum? Einhver brenglun virðist vera í gangi, en ég giska á að systurnar Græði og Fáviska reki staðarhaldarann á Hofi í Öræfum í að byggja gámakassa ofan í friðlýstum minjum.

Ferðaskrifstofa í Bandaríkjunum, sem nú virðist vera lok og læs, hefur lengi auglýst hjólreiðar um Ísland. Í auglýsingum ferðaskrifstofunnar var greint frá Hofi sem er: owned by Knütur Bruun- a patron of Icelandic art, and the chairman of the National Gallery.

Þessa skrauttitla gat fyrrverandi bæjarstjóri Hveragerðis skreytt sig með, en nú er líklega meira við hæfi að finna aðra titla. Hvað með Patron of vandalism?

Fyrst og fremst er svona lagað sorglegt, en nú verða lög að gilda og sýna verður að mark er á Þjóðminjalögum takandi. Bruun hefur framið glæp og er ekki hæfur að stunda ferðaþjónustu, því hann eyðileggur það sem ferðamenn koma til að sjá. Besti dómur sem þessi eyðileggingarseggur gætir fengið, er bann við að stunda ferðaþjónustu og hótelrekstur. Verðmæta- og fegurðarskyn hans er gallað og maður verður að spyrja sig hvernig svona skemmdavargur getur hafa setið í stjórn Listasafns Íslands? Væntanlega var það pólitísk klíka, og hún er ekki ósvipuð gámahóteli.

Myndin er handa Knúti Bruun. Tvær danskar frá gámaöld sem hnykla vöðvana í nánd við Skóga. Svona lagaðar væru nú líka fínar í Öræfasveit. Þær gætu gengið til beina í gámum Bruuns bónda.

Hitti Arnald í Berlín

Nýlega var ég á huggulegheitatúr í Berlín. Fór þar meðal annars inn í margar bókaverslanir, þegar ég var ekki á söfnum, á tónleikum í fílharmóníunni, eða bara að borða fisk á frábærum fiskistað í KaDeWe. Berlín er mögnuð borg. Mér líka alltaf betur og betur við hana.

Arnaldur, eða „Índrídasohn" eins og han nefnist á þýðversku, er stór í Berlín og var t.d. í síðustu viku á forsíðu blaðs bókakeðjunnar Hugendubel, og er tveggja blaðsíðna viðtal við hann í blaðinu. Ég sem hélt að Þjóðverjar læsu ekki krímí. Sérstaklega ekki í borg, þar sem morðið á milljónum manna var skipulagt. Der Alte og lögregluhundinum Rex frá Vín, hafa sýnt okkur að morð eru enn framin upp á þýsku og þýskumælandi mönnum líkar einnig við íslensk ódæði og óhæfuverk af bók.

Ég verð nú að viðurkenna, að ég hef aldrei lesið stafkrók eftir Arnaldo, sem ég kannast við frá menntaskólaárunum. Þau kynni taka nú ekki úr mér kjark við að lesa hann, en ég fæ einfaldlega ekki kikk út úr krimmum. Heimurinn er svo fullur af morðingjum og illmennum, að maður þarf bara að hlusta á fréttirnar. Þar er nógur glæpur fyrir mig, og stjórnmálin á Íslandi...  

En þar sem Arnaldur á Stöðinni var á forsíðu ­þýsks verslunarblaðs, eins og ódýrt gestarúm í Ikea-bæklingi, keypti ég kiljuna Tödliche Intrige, sem er nærri bein þýðing á stórverkinu Bettý, sem ég hafði reyndar aldrei heyrt um, og sýnir það hve ómenningalegur ég er þegar að morðbókmenntum kemur.

Ég byrjaði að lesa í Tödliche Intrige í rútu, sem við þurftum að taka til Kaupmannahafnar vegna hryðjuverkastarfsemi náttúrunnar á Íslandi. Ég veit ekki hvort það voru óþægileg sæti í rútunni eða leiðinlegur texti sem gerði, að ég náði aðeins til bls. 20. Það gæti líka verið þýskukunnáttan. Ekki útiloka ég heldur lesturinn hafi stöðvast vegna sterkrar ópíumlyktar af Pakistana nokkrum, sem sat fyrir aftan okkur. Hann talaði mikið við finnska konu, sálfræðing, sem hafði strandað í Berlín. Sá pakistanski sagði finnsku konunni að hann ætti veitingastað á Oranienburgerstrasse á Kreuzberg. Oranienburgerstrasse er bara einu sinni ekki á Kreuzberg, svo ég var viss um að sá Pakistanski var alls ekkert frá Berlín frekar en ég. Krimmafantasían fór á stað í heilanum á mér: Hann var líklegast nýkominn frá Pakistan með fulla tösku af góðgæti handa dönskum fíklum. Enginn tollur, engin landamæravarsla, eintómt Schengen alla leið til Mandalay. Kannski var glæpur í uppsiglingu í rútu frá Berlín til Kaupmannahafnar? Minn innri hasshundur segir mér það. Fók mun deyja af overdosis af ólyfjan Pakistanans í rútunni og síðar í bókinni Tödliche Intrige von Índrídasohn.

Ég spái því að ég verði búinn með Tödliche Intrige sumarið 2020, ef þetta heldur svona áfram. En ég studdi þó listirnar með því að bæta tveimur sentímetrum af Índrídasohn á þýsku við lengd bókasafns míns.

Gýgurin Gígí

 

Jarðfræðingar hafa oft séð gíg í gígum. En hafa þeir séð gíga(i) í gýginni? Á hinum síðustu og verstu tímum femínismans, sem tröllríður öllu, er við hæfi að benda á, að í Eyjafjallajökli (Iforgottogetthejougurth upp á enska tungu), hvílir tröllskessa ein mikil, sem heitir Gígí (Gigi the Gigant á enska tungu). Trúa þeir sem trúa vilja.

Haraldur Sigurðsson, jarðfræðingur bloggsins, hvað segirðu nú?

Nýr gígur kominn í ljós

Múhammeð gerir allt brjálað í South Park

 

Múhammeð spámanni brá fyrir í nýjustu gerð South Park teiknimyndaþáttarins. Tekið var tillit til þeirrar miklu leyndar sem hvílir yfir útliti hans og sérkennum. Þess vegna völdu aðstandendur South Park, sem eru vel menntaðir ungir menn a gyðingaættum, það ráð að bregða honum í bjarnarlíki. Múhameð kom því fram sem sætur bangsi, teddybjörn. Ekkert var auðvitað talið óeðlilegt við það. Áður höfðu komið fram í þættinum hann Jesús, Guð faðir hans, Móses frændi hans, Budda frá Indlandi, Fjandinn sjálfur úr Helvíti og aðrir guðir og boðarar þeirra, að minnsta kosti tveir páfar úr Rómi og jafnvel Kári í deCODE... Eða einhver sem líktist honum.  Jón Valur Jensson eða Davíð Oddson hafa þó ekki verið með í þættinum, og er það South Park vart til framdráttar.

Nú vill svo til, að Múhammeð í Bjarnarlíki er jafnmikill glæpur og Muhammeð sem smjörlíki, Múhammeð með bombu í túrbaninum eða rauðhærður Múhammeð sem ég hef einu sinni séð í teiknimyndaseríu. Allt slíkt guðlast við aðalútsendara Allah kallar á allsherjar Jíhatur, Sjaría, Napalm, Eyjafallajökull, og hvað það nú heitir. Öfgasamtök í New York, þar sem útsendarar Múhammeðs felldu tvo turna og 3000 manns í bræði út af einhverju sem þeim mislíkaði, boða nú skyndilegan dauðdaga fyrir aumingja drengina sem teikna og úthugsa South Park í frímínútunum. Fréttastofa Reuters gamla greinir frá því að nafn spámannsins hafi þegar verið fjarlægt úr þættinum.

Ég sé að Mogginn fer fínt í þetta og ætlar ekki að birta neinar myndir af böngsum á næstunni eins og oft áður, og Björn Bjarnason, sá gamli jæjatolli, er hættur að skrifa af hræðslu við að enda eins og van Gogh.

Nú veltur allt á Wikileaks. Wikileaks verður, með hjálp nokkra nothæfra idjóta á Íslandi, að birta það sem South Park hefur nú bíbað í burtu. Hvar ertu nú Birgitta? Hvernær kemur upphaflega gerðin af nýjasta þætti South Park um Múhammeð á Wikileaks? Við eigum rétt á því að vita allan sannleikann!! Hvað var sagt? Er Múhammeð bangsi?

Múhammeð spámanni hefur svo sem áður brugðið fyrir í South Park. Hvað eru menn að æsasasig?

Sonardóttir Svanfríðar Torfadóttur á leið til Kína

 

Það er ekki lengur óalgengt, að íslenskar píur verði módel í Asíu. En þegar sonardóttir Svanfríðar Torfadóttur fer til að sitja fyrir í Kína verður uppi fótur og sundfit.

Fjölskylda hennar vill ekki að hún leggi land undir sporð og telur sig græða miklu meira á henni við fyrirsætustörf í Kaupmannahöfn.

Margir Íslendingar hafa lengi vitað það sem flestir Danir vita ekki, að Litla Hafmeyjan á steininum við Löngulínu í Kaupmannahöfn er alíslensk í aðra ættina, þ.e. í móðurættina, sem oftast er talin öruggari en hin ættin. Hafmeyjuna frægu í Kaupmannahöfn skóp Edvard Erikssen, sonur Svanfríðar Torfadóttur Magnússonar prests á Brekku í Langadal við Djúp og fjórðu konu hans sem ég man ekki hvað hét. Faðir Edvards var bara einhver ómerkilegur skóari í Kaupmannahöfn.

 

Íslenski myndhöggvarinn Edvard Eriksen Svanfríðarson. Hárgreiðslan er eftir Brósa.

Margir Danir vilja alls ekki meðtaka ættfærslu þessa, eins örugg og hún er, eða heyra að Bertil Thorvaldsen hafi átt íslenskan pabba. Hefur komið til handalögmála á milli Íslendinga og Dana út af deilum um faðerni hafmeyjunnar á Löngulínu. Annálaður Íslendingur, sem eitt sinn var handtekinn ásamt Færeyingi, þar sem þeir voru ofurölvi að fleygja reiðhjólum í Holmens Kanal, mun einnig hafa komið að slagsmálum í Nýhöfn, þar sem Dani nokkur var nefbrotinn vegna deilu um móðerni Edvards Eriksens. Nýlega börðust menn á Biennalinu í Feneyjum vegna deilna um þjóðerni Ólafs Elíassonar. Íslenskur nýlystamaður hélt kverkartaki á dönskum málara og öskraði á Ólaf sem þar var staddur, „sýndu honum að þú ert Íslendingur ... segðu eitthvað á íslensku Óli". Ólafur svaraði „hva‘ ska jeg si‘?"

Danir sakna Hafrúnar Edvardsdóttur, og í gær voru lesendur Politiken látnir hlaupa apríl, þegar blaðið hélt því fram að beinagrind hennar hefði verið komið fyrir á Löngulínu, meðan hún verður í Kína. 

Ítarefni um Hafrúnu Edvardstóttur má finna í skemmtilegri grein Elínar Pálmadóttur í Lesbók Morgunblaðsins frá 1986. Betri ættfærslu á Svarfríði, móður Edvards Eriksens, er að finna í Velvakanda í Morgunblaðinu árið 1990 í svari til Péturs heitins Péturssonar fræðaþuls, og áður en  hafmeyjan á pollinum í Reykjavík var sprengd í loft upp um áramótin 1960, varð Vilmundi Landlækni umhugsað um blóðblöndun íslenskrar snilli í Frjálsri Þjóð. Litla Hafmeyjan er á leið til Kína, þar sem hún verður sett upp í sundlaug fullri af fúlu vatni úr Kaupmannahafnarhöfn.

Ætli Kínverjar viti að Hafrún sé íslensk í aðra ættina frekar en hina?