Hin upprétta hönd

Trú og stjórnmál eru mannlegir veikleikar. Ekki er alltaf jafnauðvelt að deila við trúaða og hættulegt getur verið að deila um stjórnmál. Sérstaklega þegar hin upprétta hönd er hátt á lofti. 

Myndaserían hér á eftir er ekki tengd Páfanum í Róm á neinn hátt, eða þeim kaþólikkum, lærðum sem leikum, sem börðust gegn nasismanum og voru myrtir á hrottalegan hátt fyrir baráttu sína. Heiðursfólk er sem betur fer alltaf til. Myndirnar hér á eftir eru hugsanlega líka teknar í óþökk einhverra prelátanna, en sumum virðist líka nærvera Hitlers allvel.

 

 

En hin upprétta hönd hefur víðar verið vinsæl

Þessir karakterar sækja líka styrk sinn hjá Guði

Arnold líka

Íslenska fánanum var reyndar í mörg ár heilsað í svona stellingum í kristilegum sumarbúðum á Íslandi . Menn sem gerðu það eru líklega fyrir löngu orðnir smápáfar. Gaman væri að vita hvort enn sé verið að.

Viðbót: Hitler sem dýrlingur eða þjóðhöfðingi í kirkju í Berlín? Eða var verið að þakka honum fyrir Nürnberglögin frá 1935?

Habemus Puerum Germanum?

Annuntio vobis gaudium magnum:

http://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/252926/

Joseph Ratzinger í einkennisbúningi þegar hann þjónaði örðum Gvöði og latína var ekki málið.

Nánari skoðun mín á myndinni, eftir tvær réttmætar gagnrýnisraddir, hefur fullvissað mig að Joseph var leiður yfir því að vera í þessum búningi.

Benedikt páfi XVI heimilar flutning eldri gerðrar kaþólskrar messu

Allah, Allah, Alan is free!

"Read all about it, read all about it: A clansman from Scotland is freed by clansmen in Gaza".

4.7. 2007

Ég hlakka til að heyra Johnston lýsa prísundinni.

Ave María og virðingarleysið

 

Ave Maria macht frei?

Páfagarður hefur látið þau boð út ganga að búast megi við páfabréfi um latínumessuna, sem nýlega var endurlífguð með leyfi Benedikts Páfa 16. Menn búast við að páfi tilkynni að messan muni ekki innihalda neitt ljótt orðbragð um gyðinga eins og hún gerði áður fyrr. Messa þessi, Missa Tridentina, sem var samþykkt árið 1570, nánar tiltekið á einu af þremur kirkjuþingunum í Trento á Ítalíu,  hefur nýverið verið lítt notuð á latínu nema af sóknarbörnum harðlínuklerks í Frakklandi, sem í óþökk Páfagarðs messar allt á latínu. Á 7. áratug síðustu aldar ákvað þáverandi páfi að úr messunni skyldu felld orð um hina trúlausu, fölsku og sviksömu gyðinga, og að messan skyldi flutt á móðurmáli safnaðanna.

Benedikt páfi, áður Ratzinger kardináll, er nú búinn að leyfa messuna á latínu í söfnuðum sem eru fjölmennari en 30 sálir. En menn búast má við því að fúkyrði um gyðinga verði kveðin út úr messunni. Páfinn var sem kunnugt er meðlimur í Hitler Jugend á unga aldri (sem auðvitað kemur þessu máli ekkert við, því þar sungu menn aðrar messur). Ætli honum hafi verið veitt syndaaflausn?

Bænir í þeirri messugjörð á latínu, sem samþykkt var í Trento, og sem ætlaðar voru fyrir Föstudaginn langa, þóttu móðgandi í garð gyðinga. Þar var beðið var fyrir skjótri kristnun þeirra. Meira að segja í þýddum útgáfum messunnar á móðurmálum káþólsku hjarðanna er enn verið að biðja um að gyðingar viðurkenni smiðssoninn frá Nazaret.

Hér mætti spyrja staðarhaldara á Landakoti, hvort þetta sé líka tilfellið á íslensku? - Og hvort einhver áform séu um að biðja fyrir múslimum líka?

Með endurlífgun latnesku gerðar Trento messunnar eru gyðingar hræddir um að aftur verði farið að tala illa um gyðinga á latínu. Margir gyðingar kunna latínu og skilja ósómann vel og tilganginn með honum.

Kaþólskir eru ekki einir um þessa fyrirhyggjusemi fyrir hönd gyðinga. Mormónar tóku upp á því um árið að skíra öll fórnarlömb Helfararinnar til mormónsku, áratugum eftir að nasistar höfðu myrt þau og skráðu þau síðan sem mormóna í stóru ættfræðiforriti, sem þeir hafa verið að dunda sér við að forrita í Salt Lake City.

Ég leyfi mér að biðja fyrir skjótum bata kaþólsku kirkjunnar.

Hætt við dv.is?

Nýjustu upplýsingar PostDocs, danska hasarblaðsins (á blog.is) í stíl DV, herma, að hætt hafi verið við allt hjá Dv.is.

Generalprufan sem fannst á slides.com í gær er horfin og dv.is vill ekki láta neitt eftir sér hafa.

Talið er að netterroristar séu að verki. Það rannsakar PostDoc nú með hjálp Víkingasveitarinnar.

PostDoc hefur dregið verðlaun sín til dv.is til baka. "Svo óstöðug netsíða er engra verðlauna verð" segir ritstóri PostDocsins.

Indónesía, fjölmennasta ríki múslima

 

Frændi minn (til vinstri) á Súrabaju ca 1935. Hjónin með börnin lentu í fangabúðum Japana.

Nýlega var haldin ráðstefna á eyjunni Bali í Indónesíu. Ráðstefnan var eins konar mótmælaráðstefna við ráðstefnur og sýningar þær sem haldnar hafa verið í Íran til að afneita helför gyðinga (Holocaust) í Annarri Heimsstyrjöld.

Samkvæmt tímaritinu The Jerusalem Report (9. júlí 2007, bls. 44) var fyrrverandi forseti fjölmennasta ríki múslima, Abdurrahman Wahid viðstaddur ráðstefnuna og hann viðurkenni alfarið að helförin hafi átt sér stað. Hann sagði við blaðamenn: "Þótt ég sé góður vinu Ahmedinejad, verð ég að segja að hann hefur rangt fyrir sér. Ég heimsótti safnið í Auschwitz og sá marga skó sem tilheyrt hafa fólki sem er dáið. Þess vegna, trúi ég því að Holocaust hafi átt sér stað."

Góð byrjun, og við getum vonað að fleiri í heimi múslima hætti að bendla gyðinga við helvíti og skilji einstaka vinstri menn á Íslandi eina á eftir með þær sjúku kenndir.

Ráðstefnan á Bali var haldin með þátttöku hindúa, búddista, kristinna, múslima og meira að segja rabbína. Gyðingdómur er ekki lengur viðurkennd trúarbrögð í Indónesíu og landið viðurkennir ekki tilvist Ísraelsríkis. Betur má ef duga skal!

Gyðingar voru þegar komnir til Indónesíu á 7. öld e. Kr., þ.e.a.s. 400 árum áður en Íslam hóf innreið sína á eyjurnar.

 

Azzah

 

Azzah árið 1857

Azzah, eða Gazaborg eins og hún heitir á arabísku, er ævagömul borg. Borgin var að öllum líkindum stofnuð af Egyptum, en var síðar undir yfirráðum Filistea, sem sumir rugla vísvitandi við hinn mög svo blandaða hóp Palestínumanna nútímans. Borgin lá í alfaraleið milli Egyptalands og Asíu og var því mikilvæg fyrir verslun og íbúarnir voru fyrr á tímum velstæðir mjög. Um 150 f. Kr. réðu Gyðingar það ríkjum en var bolað burt af Rómverjum. Síðar var borgin byggð kristnu fólki. Alla tíð bjuggu þó Gyðingar í borginni og mikils metnir rabbínar og lærifeður störfuðu þar. Margoft var reynt að koma gyðingunum í burtu og voru þar að verki alls kyns "illmenni" og "ruddar": Persar, krossfarar, múslimir, Tyrkir og Bretar.

Eitt stærsta samkunduhús gyðinga til forna var í Azzah. Egypskir fornleifafræðingar fundu rústir samkunduhússins árið 1966. Þegar þeir birtu niðurstöður sínar, héldu þeir því fram að þetta væru rústir kirkju. Ári síðar, rétt áður en Ísraelsmenn hertóku svæðið,  fundust leifar mósaíkmyndar af Davíð konungi, syni Jesse. Egypsku fornleifafræðingarnir birtu grein um fund sinn og héldu því fram að mósaíkmyndin sýndi Orfeus, þó svo að yfir myndinni stæði "Davíð" á hebresku. Skrítið hvernig men geta tapað allri glóru vegna haturs.

Hann Allan Johnston, sem nú er í Gaza í boði "vina" sinna, skrifaði árið 2004 um fornleifarannsóknir og fornleifar á Gazaströndinni. Honum tókst að greina frá sögu svæðisins án þess að nefna Gyðinga. Nú sýpur hann seyðið af vinsemd sinni við vitleysingana, sem eru að eyðileggja svæðið.

Alvarlegra er, að margar fornminjar sem til vitnis eru um veru gyðinga á þessu svæði, hafa verið eyðilagðar af Palestínumönnum í viðleitni þeirra að sýna hinum auðtrúa umheimi, að þeir hafi búið frá örófi alda á svæðinu. Tengdafaðir forseta íslenska lýðveldisins á reyndar ýmsar merkar fornminjar sem sýna tilvist  gyðinga í Gaza fyrr á öldum, áður en Palestínumenn "urðu til".

Til þess að gera langs sögu stutta: Árið 1929 voru gyðingar sem búsettir voru í Gaza þvingaðir í burtu af Bretum eftir að arabar höfðu myrt 150 Gyðinga í borginni

Og ef dæma má út frá þessu frímerki, höfðu Egyptar ákveðnar skoðanir á yfirráðum sínum yfir Gaza árið 1948. Hugsið ykkur hvernig ástandið í Gaza hefði verið ef Egyptar hefðu þar enn yfirráð.

Ísraelar ("búsetar") yfirgáfu Gazaströnd árið 2006. Enn er þeim þó kennt um skálmöldina þar og blaðamenn tala enn um hersetu Ísraels. Ef það hefur farið fram hjá löndum mínum, þá stjórna hryðjuverkasamtökin Hamas Gaza í dag þessum landskika í raun. Þau eru studd af einfeldningum á vesturlöndum, sem vantar einhvern að hatast út í til að upphefja sjálfa sig.

Fyrir skömmu ætlaði utanríkisráðherrann okkar, hún Ingibjörg Sólrún, að heimsækja þetta litla strandríki til að eiga samleið með Norðmönnum í stuðningi þeirra við Palestínumenn. Ég minni menn gjarna á að Norðmenn eru þjóðin sem ekkert sagði þegar gyðingum Noregs var smalað í skip til Þýskalands áleiðis til Auschwitz, en þeir halda ekki vatni né sönsum ef soðinn er krabbi í beinni útsendingu í norska sjónvarpinu. Ingibjörg Sólrún á samleið með þjóð sem reyndi að setja peninga myrtra norskra gyðinga í eigin vasa og sem nú sendir sekkjafylli, nei gáma af peningum til Hamas. Ingibjörg vill eiga samleið með Norðmönnum sem styrkja áframhaldandi morðöldu meðal Palestínumanna. Á fé Íslendinga að fara í sömu vitleysuna?

Mér var hugsað til eins atriðis varðandi Gaza. Þegar Ísraelsmenn gjalda í sömu mynt fyrir eldflaugaárásir Hamas á saklaust fólk í Ísrael, segja fréttastofur einatt frá því hve margir óbreyttir borgarar hafi fallið í Gaza. Þegar Hamas og Fatah berast á banaspjót eru oftast aðeins upplýsingar um tölu fallinna og særðra, en ekkert um fjölda fallinna óbreyttra borgara. Er þetta ekki dálítið skrítið? Ef til vill fær Ingibjörg Sólrún skýringu á þessu í ferð sinni til Gaza. Gazalega verður gaman þá.

Ítarefni um sögu gyðinga á Gaza.

Siðanefnd Blaðamannafélagsins

 

Þetta er ekki siðanefndin. Afsakið við gerum stutt hlé........

Ég biðst afsökunar ef ég hef sært einhverja.

En hér kemur Siðanefnd Blaðamannafélags Íslands:

Kristinn Hallgrímsson lögm, form.
Hjörtur Gíslason blaðam., varaform.
Sigurveig Jónsdóttir fyrrum fréttastjóri 
Brynhildur Ólafsdóttir, fulltrúi útgefanda 
Salvör Nordal fulltrúi Siðfræðistofnunar HÍ
Varamenn eru:
Jóhannes Tómasson, blaðamaður 
Valgerður Jóhannsdóttir, fréttamaður 
Þór Jónsson, varafréttastjóri

Nefndin fær siðferðis- og sérmeðferðarverðlaun PostDocsins fyrir frammistöðu sína í máli Jónínu Bjartmarz vs. Kastljós. Medalían er hönnuð með tilliti til aðkomu Jóhönnu Bjartmarz að máli því sem hún kærði til Siðanefndar Blaðamannafélagsins. Myndin sýnir sjálfsögðu konu, ekki ósvipaða Jónínu, sem ekkert sá, heyrði eða sagði. Hvort hún veit eitthvað hefur ekki verið kannað.

 

 

Kastljós mótmælir harðlega niðurstöðum og vinnubrögðum Siðanefndar BÍ

Siðferðisleg skylda Íslendinga?

Á miðöldum töldu menn það líka siðferðislega skyldu sína að tuska gyðinga til og einangra þá. Nú ætlar Ingibjörg Sólrún að fara að leika þann ljóta leik.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir var vart búin að verma stól utanríkisráðherra meira en nokkra daga, þegar hún var farin að vasast í mikilvægasta málinu í utanríkisstefnu flokks sín. Hana langar, eins og forveranum, Valgerði Sverrisdóttur, að komast í fast samband við Hamas í Palestínu. Blessaðar konurnar vilja fylgja fordæmi Norðmanna, sem reyndar hafa ekkert gert fyrir Palestínumenn síðan þeir viðurkenndu Hamas annað en að senda peninga, sem notaðir eru til vopnaskaks og innbyrðis óaldar meðal Palestínumanna.

Oft les maður um skrítnar konur um allan heim, sem vilja giftast föngum á dauðaganginum, Death Row í BNA. Hvernig skilgreinir maður þá ráðherra sem vilja í samband við heilu hryðjuverkasamtökin? Ég er ekki sálfræðingur og ég hef því ekki klíníska skýringu á þessari áráttu kvenna taka málstað morðingja og það gjarnan fjöldamorðingja. Kannski er þetta "frumstætt" móðureðli. En ég hallast frekar að því að þetta sé stórfellt dómgreindarleysi.

Ég get ég sagt að ég hafi haft mikinn áhuga á, eða kunni góð deili á stjórnmálaferli Ingibjargar Sólrúnar, en ég tók eftir einu fyrir tæpum 15 árum síðan, sem sýndi mér, að Ingibjörg Sólrún hefur merkilega röksemdatækni og skoðanir á sögu Miðausturlanda.

Þá var hún þingmaður Kvennalistans sálugu. Hún ásakaði Ísraelsríki og stofnun Simon Wiesenthals fyrir ýmislegt ómerkilegt, þegar stofnun Símon Wiesenthals óskaði eftir því að sækja íslenskan mann til saka fyrir stríðsglæpi.

Eftir að Davíð Oddson hafði verið í opinberri heimsókn í Ísrael og Palestínu og hafði tekið á móti kröfu Símon Wiesenthals stofnunarinnar um að sækja íslenska stríðsglæpamanninn Eðvald Hinriksson til saka, var þetta haft eftir Ingibjörgu þann 26. febrúar 1993:

"Í rauninni er þessi ferð leiðindaferð, sem hefði betur aldrei verið farin," sagði hún. Um afhendingu bréfs Wiesenthal-stofnunarinnar sagði þingmaðurinn m.a. það skoðun sína að málið gæfi tilefni til að benda á að stjórnvöld Ísraelsríkis væru ekki sérstakir handhafar réttlætis þrátt fyrir hina skelfilegu helför gegn gyðingum í síðari heimstyrjöldinni. Rakti þingmaðurinn alvarleg mannréttindabrot sem hefðu fylgt Ísraelum allt frá stofnun þess og væru það hvað alvarlegust brot þeirra á Genfarsáttmálanum, sem Íslendingar væru aðilar að. Vitnaði hún m.a. í grein eftir Sölva Sölvason lögfræðing um kynningu á Genfarsáttmálanum þar sem hann segði m.a. að aðilaríki sáttmálans skuldbindi sig til að virða og tryggja helgi hans. Því bæri Íslendingum skylda til að einangra þá siðferðislega sem hefðu gerst brotlegir við sáttmálann".

Í sömu fréttaskýringu Morgunblaðsins var einnig rætt við Ólaf Ragnar Grímsson (núverandi forseta lýðveldisins Íslands), sem sýndi að hryðjuverkaleiðtoginn Abbas Mussawi (ö.n. Sayyed Abbas al Mussawi) leiðtoga Hezbullah, sem Ísraelsmenn felldu 16. febrúar 1992, var Ólafi mikill harmdauði.

Ári síðar hafði Ingibjörg Sólrún sett sig aðeins betur inn í málið (enda með próf í sagnfræði) og var hætt að kenna Ísraelsríki um kröfu Stofnunar Símons Wiesenthal. En í staðinn ásakaði hún stofnunina fyrir að vera pólitískt handbendi ísraelskra stjórnvalda og vera ótrúverðuga vegna þess að hún tæki ekki á stríðsglæpum Ísraelsmanna eins og hún tæki á stríðglæpum nasista.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir setti þannig ósmeik og ósmekklega samasemmerki á milli útrýmingarherferðar nasista á hendur gyðingum og stríðsátaka Ísraelsmanna við Palestínumenn og araba, sem sumir hverjir vilja Ísraelsríki afmáð af landakortum eins og kunnugt er.

Nú er Ingibjörg greinilega á leið til Palestínu sem utanríkisráðherra og væntanlega getur hún kennt Palestínumönnum ýmislegt um alþjóðasáttmála og mannréttindi.  Hún gæti t.d. spurt hvernig stendur á því að Palestínumenn myrða sitt eigið fólk á þennan hátt án dóms og laga:

Æstur múgur ljósmyndar lík ungs, palestínsks manns sem nokkrum mínútum áður hafði verið tekin af lífi án dóms og laga af Palestínumönnum. Myndskeið af aftökunni og vanvirðingu múgsins á líki mannsins læt ég flakka hér Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur og skoðanabræðrum og -systrum til upplýsingar.

En ef Ingibjörg Sólrún telur það enn skyldu Íslendinga að einangra Ísraelsríki siðferðilslega eins og hún ætlaði sér árið 1992, þegar í ljós kom að íslendingar hafði verið stríðsglæpamaður, er vert að mæla með því að Ísraelsríki hugsi sig tvisvar um áður en að á móti henni verður tekið.

Mæli ég með því að allir lesi þessa grein Ingibjargar, því hún veitir skilning á frelsisást og vináttuböndum þeim sem Ingibjörg Sólrún vill eiga við hryðjuverkasamtök.

Trúarfasisti, Hallelúja!

Í gær komst ég í tölu trúarfasista. Ævar Rafns Kjartansson dæmir mig og aðra og skrifaði:

"Það er aumt þegar þið trúarfasistarnir verjið gerðir gyðinga sem hafa verið úthrópaðar af öllum hinum siðmenntaða heimi en verndarvængur Bandaríkjanna  heldur enn á floti. Enda stærsti kaupandi vopna frá þeim auk þess sem bandarískum fjölmiðlum og afþreyingariðnaði er að mestu stýrt  af gyðingum sem vilja ekki flytja til Ísrael en kaupa sitt aflátsbréf með stuðningi."

Þessi orð Ævar Rafns sýnir að sjálfsögðu hvað hann er sjálfur. Hann dæmir sig best sjálfur, eins og aðrir stuðningsmenn hryðjuverka og öfgastefnu.

Þessi Stóri Dómur Ævars féll vegna þess að ég hef dregið heilbrigðið í tillögu Vinstri Grænna um að vilja stjórnmálasamband við Hamas í efa. Þá ritaði Ævar um barnamorð Ísraelsmanna. Það er mjög algeng athugasemd hjá þeim sem skilja Hamas, sem þó oftast gleyma því að blessuð börnin tína lífi sínu vegna þess að þeim er beitt sem vopnum í eldlínunni. Vinir Hamas vilja helst ekki heyra um börnin sem vinir þeirra myrða. Tilfinningataugin í Ævari er ekki eins fín þegar honum eru sýnd börn saklausra Ísraelsmanna, gyðinga, sem verða fyrir "frelsisbaráttu" Palestínumanna, múslima, sem Ævar og hans líkir segjast skilja. Börn Palestínumanna sem myrða og deyja í stríðinu eru frelsishetjur, en börn gyðinga eru augljóslega fórnarlömb frelsisbaráttu sem er skilin og studd af Ævari og hans félögum á Íslandi.

Hvers konar fasisti er svo Ævar Rafn, ef við hin erum trúarfasistar? Kannski auðtrúa fasisti? Veltið því fyrir ykkur, og svo getur Ævar horfst í augu við börnin sem uppáhaldsfrelsisbaráttan hans hefur myrt. Ætli hann skilji það sem gerst hefur og geti skammast sín?: