Azzah

 

Azzah árið 1857

Azzah, eða Gazaborg eins og hún heitir á arabísku, er ævagömul borg. Borgin var að öllum líkindum stofnuð af Egyptum, en var síðar undir yfirráðum Filistea, sem sumir rugla vísvitandi við hinn mög svo blandaða hóp Palestínumanna nútímans. Borgin lá í alfaraleið milli Egyptalands og Asíu og var því mikilvæg fyrir verslun og íbúarnir voru fyrr á tímum velstæðir mjög. Um 150 f. Kr. réðu Gyðingar það ríkjum en var bolað burt af Rómverjum. Síðar var borgin byggð kristnu fólki. Alla tíð bjuggu þó Gyðingar í borginni og mikils metnir rabbínar og lærifeður störfuðu þar. Margoft var reynt að koma gyðingunum í burtu og voru þar að verki alls kyns "illmenni" og "ruddar": Persar, krossfarar, múslimir, Tyrkir og Bretar.

Eitt stærsta samkunduhús gyðinga til forna var í Azzah. Egypskir fornleifafræðingar fundu rústir samkunduhússins árið 1966. Þegar þeir birtu niðurstöður sínar, héldu þeir því fram að þetta væru rústir kirkju. Ári síðar, rétt áður en Ísraelsmenn hertóku svæðið,  fundust leifar mósaíkmyndar af Davíð konungi, syni Jesse. Egypsku fornleifafræðingarnir birtu grein um fund sinn og héldu því fram að mósaíkmyndin sýndi Orfeus, þó svo að yfir myndinni stæði "Davíð" á hebresku. Skrítið hvernig men geta tapað allri glóru vegna haturs.

Hann Allan Johnston, sem nú er í Gaza í boði "vina" sinna, skrifaði árið 2004 um fornleifarannsóknir og fornleifar á Gazaströndinni. Honum tókst að greina frá sögu svæðisins án þess að nefna Gyðinga. Nú sýpur hann seyðið af vinsemd sinni við vitleysingana, sem eru að eyðileggja svæðið.

Alvarlegra er, að margar fornminjar sem til vitnis eru um veru gyðinga á þessu svæði, hafa verið eyðilagðar af Palestínumönnum í viðleitni þeirra að sýna hinum auðtrúa umheimi, að þeir hafi búið frá örófi alda á svæðinu. Tengdafaðir forseta íslenska lýðveldisins á reyndar ýmsar merkar fornminjar sem sýna tilvist  gyðinga í Gaza fyrr á öldum, áður en Palestínumenn "urðu til".

Til þess að gera langs sögu stutta: Árið 1929 voru gyðingar sem búsettir voru í Gaza þvingaðir í burtu af Bretum eftir að arabar höfðu myrt 150 Gyðinga í borginni

Og ef dæma má út frá þessu frímerki, höfðu Egyptar ákveðnar skoðanir á yfirráðum sínum yfir Gaza árið 1948. Hugsið ykkur hvernig ástandið í Gaza hefði verið ef Egyptar hefðu þar enn yfirráð.

Ísraelar ("búsetar") yfirgáfu Gazaströnd árið 2006. Enn er þeim þó kennt um skálmöldina þar og blaðamenn tala enn um hersetu Ísraels. Ef það hefur farið fram hjá löndum mínum, þá stjórna hryðjuverkasamtökin Hamas Gaza í dag þessum landskika í raun. Þau eru studd af einfeldningum á vesturlöndum, sem vantar einhvern að hatast út í til að upphefja sjálfa sig.

Fyrir skömmu ætlaði utanríkisráðherrann okkar, hún Ingibjörg Sólrún, að heimsækja þetta litla strandríki til að eiga samleið með Norðmönnum í stuðningi þeirra við Palestínumenn. Ég minni menn gjarna á að Norðmenn eru þjóðin sem ekkert sagði þegar gyðingum Noregs var smalað í skip til Þýskalands áleiðis til Auschwitz, en þeir halda ekki vatni né sönsum ef soðinn er krabbi í beinni útsendingu í norska sjónvarpinu. Ingibjörg Sólrún á samleið með þjóð sem reyndi að setja peninga myrtra norskra gyðinga í eigin vasa og sem nú sendir sekkjafylli, nei gáma af peningum til Hamas. Ingibjörg vill eiga samleið með Norðmönnum sem styrkja áframhaldandi morðöldu meðal Palestínumanna. Á fé Íslendinga að fara í sömu vitleysuna?

Mér var hugsað til eins atriðis varðandi Gaza. Þegar Ísraelsmenn gjalda í sömu mynt fyrir eldflaugaárásir Hamas á saklaust fólk í Ísrael, segja fréttastofur einatt frá því hve margir óbreyttir borgarar hafi fallið í Gaza. Þegar Hamas og Fatah berast á banaspjót eru oftast aðeins upplýsingar um tölu fallinna og særðra, en ekkert um fjölda fallinna óbreyttra borgara. Er þetta ekki dálítið skrítið? Ef til vill fær Ingibjörg Sólrún skýringu á þessu í ferð sinni til Gaza. Gazalega verður gaman þá.

Ítarefni um sögu gyðinga á Gaza.

Saumavélasaga

 

 

Gott framtak. Mikið er gott að sjá að íslenskir innflytjendur saumavéla fái samkeppni.

Blaðamaðurinn veltir fyrir sér af hverju ekki sé opið á bás saumavélaseljandanna á laugardag. Á því eru örugglega eðlilegar skýringar. Ef til vill langar sölufólkinu að Gullfossi og Geysi?

Fyrirtækið Jerry Fried er í eigu gyðings og starfsmenn flestir gyðingatrúar. Fyrirtækið hefur aðsetur í Gateshead, úthverfi Newcastle, þar sem búa nokkuð stórir söfnuðir gyðinga,  m.a. söfnuður eins heittrúaðasta safnaðar gyðinga í heiminum. Kannski heldur starfsfólk Frieds hvíldardaginn heilagan á laugardag.

Ég varð fyrir þeirri miklu ánægju að kynnast nokkrum úr hópi Gateshead-gyðinga vorið 1989, þegar ég kynntist rabbínanum og læriföðurnum Bezalel heitnum Rakov. Okkar kynni bar að á afar einkennilegan hátt. Ég var að koma frá Newcastle til háskólaborgarinnar Durham, þar sem ég stundaði rannsóknir. Ég hafði farið til Newcastle með vini mínum, Wu frá Kína, til að kaupa í matinn fyrir kínverska veislu sem við ætluðum að undirbúa. Verð ég þá vitni að því er enskir plebbar voru að angra gyðingfjölskyldu sem var stödd í Durham. Ég hafði séð þau fyrr um daginn þegar ég fór á lestastöðina. Ensku fólin flýðu þegar þau sáu mig og Wu bera að garði. Fyrir utan hinn mjög hávaxna rabbína, var með honum kona hans mjög lávaxin, sonur hans með stærsta nef sem ég hef séð, og þroskaheft dóttir. Ég talaði við rabbí Rakov og hann bauð mér síðar heim til sín til Gateshead. Það var einkennileg heimsókn. Meðan á henni stóð komu margir kápuklæddir gyðingar með alskegg og slöngukrullur (peyot), til að sjá þennan merkilega mann frá "outer space", sem að sögn þeirra, "hafði bjargað rabbína þeirra frá bráðum bana í Durham".  Mér fannst það sem gerðist ekki eins alvarlegt og þeim, en skömmu áður hafði ítalskur námsmaður reyndar verið stunginn niður og myrtur í Durham og íkveikja var í húsinu, Kepier House, sem ég bjó í ásamt 14 öðrum útlendingum. Hollenskur námsmaður, sem nú er embættismaður í Evrópubandalaginu, heyrði einhverja hrópa um nóttina að  þeim langaði að "drepa helvítis útlendingana". Við sem í húsinu bjuggum, flýðum út um brunastiga um miðja nótt.

Rabbí Rakov fæddist í Frankfurt í Þýskalandi en flýði með foreldrum sínum til Bretlandseyja árið 1938. Einhvern veginn þróaðist það að hann varð einn af virtustu rabbínum heittrúaðra á 20 öld. Mikil virðing var borin fyrir honum á Bretlandseyjum og víða annars staðar.

Hvað kemur Reb Bezalel Rakov saumavélum í Kringlunni við? Ekkert. Ég varð bara að segja frá þessum merka manni sem bjó í Gateshead eins og Jerry Fried sem selur saumavélar á Íslandi um þessar mundir.

Saumavélar streyma út í Kringlunni

I tried to tell them

but they wouldn't listen

Fann frosið lík glæpamanns

Siðanefnd Blaðamannafélagsins

 

Þetta er ekki siðanefndin. Afsakið við gerum stutt hlé........

Ég biðst afsökunar ef ég hef sært einhverja.

En hér kemur Siðanefnd Blaðamannafélags Íslands:

Kristinn Hallgrímsson lögm, form.
Hjörtur Gíslason blaðam., varaform.
Sigurveig Jónsdóttir fyrrum fréttastjóri 
Brynhildur Ólafsdóttir, fulltrúi útgefanda 
Salvör Nordal fulltrúi Siðfræðistofnunar HÍ
Varamenn eru:
Jóhannes Tómasson, blaðamaður 
Valgerður Jóhannsdóttir, fréttamaður 
Þór Jónsson, varafréttastjóri

Nefndin fær siðferðis- og sérmeðferðarverðlaun PostDocsins fyrir frammistöðu sína í máli Jónínu Bjartmarz vs. Kastljós. Medalían er hönnuð með tilliti til aðkomu Jóhönnu Bjartmarz að máli því sem hún kærði til Siðanefndar Blaðamannafélagsins. Myndin sýnir sjálfsögðu konu, ekki ósvipaða Jónínu, sem ekkert sá, heyrði eða sagði. Hvort hún veit eitthvað hefur ekki verið kannað.

 

 

Kastljós mótmælir harðlega niðurstöðum og vinnubrögðum Siðanefndar BÍ

Rugl

Það er ekki nema von að blaðamaðurinn sé hugsi

Blaðamannafélagið ávítar blaðamann fyrir umfjöllun um ríkisfangsveitingu fyrir tengdadóttur fyrrverandi ráðherra í ríkisstjórn Íslands. "Í niðurstöðu sinni segir nefndin, að umfjöllun Sjónvarpsins um málið hafi verið röng og misvísandi og til þess fallin að gera Jónínu tortryggilega".

Var blaðamaðurinn ekki ávíttur fyrir umfjöllum um ríkisfangsveitingu til handa tengdadótturinni? Er ekki einhver rökleysa í þessu, þó svo að Jónína hafi, að eigin sögn, hvergi komið að málinu?

En hvar eru svo reglurnar fyrir þá embættismenn sem veittu þessari sambýliskonu ráðherrasonarins ríkisfang á sérkjörum, sem fáum hefur tekist að fá í sögu landsins hreina. Og hver braut þær reglur og lög? Hver gefur þeim ávítur, sektir eða rekur úr starfi?

Eins og ég hef skrifað áður, óska ég tengdadóttur kærandans til hamingju með að vera orðinn Íslendingur. Aðdragandinn að þeim heiðri var hins vegar vægast sagt furðulegur.

Í þriðju grein siðareglna  Blaðamannfélagsins stendur: "Hann forðast allt sem valdið getur saklausu fólki, eða fólki sem á um sárt að binda, óþarfa sársauka eða vanvirðu".

Jónína átti vart um sárt að binda í þessu máli og saklaus segist hún vera. Hún getur auðvita rekið mál sit fyrir dómstólum ef hún hefur ekki fengið fullnægingu með ruglinu frá Siðanefnd Blaðamannafélagsins.

Hinn ávítti, Helgi Seljan, gerði að mínu mati aðeins skyldu sína.

Siðareglur brotnar í umfjöllun um tengdadóttur Jónínu

Egill í Waldheimum

 

Lygari, tækifærissinni en ekki morðingi, skrifar Egill Helgason, alvitur, nú á Moggabloggi sínu, um Kurt Waldheim, fyrrverandi framkvæmdastjóra SÞ.

Egill Helgasson hefur greinilega ekki lesið skýrslu sagnfræðinganefndar sem afhent var austurrískum yfirvöldum árið 1988.

Eftir að Franz Vranitzky kanslari var búinn að lesa þá skýrslu, ákváðu austurrísk yfirvöld að birta ekki skýrsluna. Höfundar skýrslunnar fengu hana loks gefna út í Danmörku árið 1993.

Hvað sem líður viðtölum Egils við Símon Wiesenthal árið 1988, þá er dómur Egils um meinta glæpi Kurt Waldheims ekki marktækur.

Egill Helgason verður að setja sig inn í það sem ritað er og rannsakað og fá sér Waldheim-skýrsluna, sem gefin var út í Danmörku. Um leið getur Egill náð sér í skýrslu bandaríska utanríkisráðuneytisins (1994) sem kemst að sömu niðurstöðu og sagnfræðingarnir.

Kannski veit Egill eitthvað sem sérfræðingarnir vita ekki?

Gögn sem sýna að nafn Waldheims á lista yfir þýska yfirmenn, sem tóku þátt í hinni hræðulegu Kozora árás eru kannski tilbúningur? Tugir þúsunda féllu í þeim árásum, stór hluti þeirra börn.

Þúsundir fanga Þjóðverja í Júgóslavíu voru tekinn af lífi nokkrum hundruðum metrum frá skrifstofu Waldheims. Böðullinn og fasistaleiðtoginn Ante Pavelic þótti ástæða til að hengja medalíu á Waldheim fyrir frammistöðu sína í Kozora fjöllum.

Rosenbaum og Hoffer hafa einnig sýnt fram á það í bók sinni Betrayal: The Untold Story of the Kurt Waldheim Investigation and Cover-Up (1993), að Waldheim gaf grænt ljós fyrir dreifingu áróðurdreifimiða gegn gyðingum þar sem Rússar voru hvattir til að ljúka Gyðingastríðinu og drepa gyðingana og ganga í lið með nasistum.

Menn sem vissu af fjöldamorðum og dreifðu áróðursritum sem leiddu til morða, voru meira en tækifærissinnar.

Kannski vissi Jóhannes Páll páfi eitthvað meira en hinir dauðlegu, enda gaf hann Waldheim medalíu fyrir að vera góður kaþólikki árið 1994.  Waldheim fékk líka 125.000 $ árlega í "lífeyri" frá SÞ.  Hvað ætli fórnarlömb herdeilda Waldheims hafi fengið á ári?

Kurt Waldheim látinn

Margur verður af aurum api

 

Í dag sá ég í fyrsta sinn grín Spaugstofunnar um för Halldórs Ásgrímssonar til Palestínu árið 2002.

Alþjóðafréttastofur voru of uppteknar af því að sannfæra heiminn um ímyndað mannfall Palestínumanna og ímyndaða eyðileggingu í Jenín til þess að taka eftir einhverjum túrista frá Íslandi. Ég þakka fyrir sendinguna. Mér var konunglega skemmt

Þá minntist ég annars gríns, sem spaugmeistarinn Arafat tókst að hanka Steingrím Hermannsson forsætisráðherra á, þegar Denni heimsótti hryðjuverktakann í Túnis árið 1990. Steingrímur kom heim úr þessari "frægðarför" sinni, örugglega uppfullur af því að hann hefði sem Íslendingur gegnt mikilvægu hlutverki meðal þjóðanna með heimsókn sinni til hryðjuverktakans.

Denni var vart kominn út úr flugvélinni þann 15. maí 1990, þegar hann fór að tala við blaðamann Morgunblaðsins um ísraelskan pening, mynt sem Arafat hefði sýnt honum, og sem Arafat hefði haldið fram að sýndi óskhyggju um stórríki Ísraels.

Denni gleypti þetta allt hrátt og daginn eftir, 16. maí, þegar blaðamaður Moggans var búinn að grafa dálítið í brandarann, var Denni enn á því að þetta væri satt, enda hafði Steingrímur heyrt þetta með eigin augum og séð með eyrum sínum, eða sí sona.

Arafat var þegar byrjaður að nota þetta trikk sitt á aðra sakleysingja en Steingrím Hermannsson árið 1988, þegar hann hélt því fyrst fram að 10 agorot mynt sleginn hafði verið í Ísrael sýndi óskhyggju Ísraelmanna um Stór-Ísrael sem náði austur í Afganistan.

Skítakarakterar eins og hryðjuverktakinn sálugi nota oft málma til að villa fyrir fólki sýn. Oft hefur tekist dæmalaust vel að pretta Íslendinga með aurum og eðalmálmum.

Hér er mynd af myntinni með örlítið stílfærðri fornmynt, sem Arafat lék á Steingrím með, og fyrir neðan er brotið af hinni fornu mynt, sem prýddi 10 agorot myntir Ísraelsríkis á tímabili. Hér getið þið lesið um trikk Arfafats á Wikipedia

 

 

Siðferðisleg skylda Íslendinga?

Á miðöldum töldu menn það líka siðferðislega skyldu sína að tuska gyðinga til og einangra þá. Nú ætlar Ingibjörg Sólrún að fara að leika þann ljóta leik.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir var vart búin að verma stól utanríkisráðherra meira en nokkra daga, þegar hún var farin að vasast í mikilvægasta málinu í utanríkisstefnu flokks sín. Hana langar, eins og forveranum, Valgerði Sverrisdóttur, að komast í fast samband við Hamas í Palestínu. Blessaðar konurnar vilja fylgja fordæmi Norðmanna, sem reyndar hafa ekkert gert fyrir Palestínumenn síðan þeir viðurkenndu Hamas annað en að senda peninga, sem notaðir eru til vopnaskaks og innbyrðis óaldar meðal Palestínumanna.

Oft les maður um skrítnar konur um allan heim, sem vilja giftast föngum á dauðaganginum, Death Row í BNA. Hvernig skilgreinir maður þá ráðherra sem vilja í samband við heilu hryðjuverkasamtökin? Ég er ekki sálfræðingur og ég hef því ekki klíníska skýringu á þessari áráttu kvenna taka málstað morðingja og það gjarnan fjöldamorðingja. Kannski er þetta "frumstætt" móðureðli. En ég hallast frekar að því að þetta sé stórfellt dómgreindarleysi.

Ég get ég sagt að ég hafi haft mikinn áhuga á, eða kunni góð deili á stjórnmálaferli Ingibjargar Sólrúnar, en ég tók eftir einu fyrir tæpum 15 árum síðan, sem sýndi mér, að Ingibjörg Sólrún hefur merkilega röksemdatækni og skoðanir á sögu Miðausturlanda.

Þá var hún þingmaður Kvennalistans sálugu. Hún ásakaði Ísraelsríki og stofnun Simon Wiesenthals fyrir ýmislegt ómerkilegt, þegar stofnun Símon Wiesenthals óskaði eftir því að sækja íslenskan mann til saka fyrir stríðsglæpi.

Eftir að Davíð Oddson hafði verið í opinberri heimsókn í Ísrael og Palestínu og hafði tekið á móti kröfu Símon Wiesenthals stofnunarinnar um að sækja íslenska stríðsglæpamanninn Eðvald Hinriksson til saka, var þetta haft eftir Ingibjörgu þann 26. febrúar 1993:

"Í rauninni er þessi ferð leiðindaferð, sem hefði betur aldrei verið farin," sagði hún. Um afhendingu bréfs Wiesenthal-stofnunarinnar sagði þingmaðurinn m.a. það skoðun sína að málið gæfi tilefni til að benda á að stjórnvöld Ísraelsríkis væru ekki sérstakir handhafar réttlætis þrátt fyrir hina skelfilegu helför gegn gyðingum í síðari heimstyrjöldinni. Rakti þingmaðurinn alvarleg mannréttindabrot sem hefðu fylgt Ísraelum allt frá stofnun þess og væru það hvað alvarlegust brot þeirra á Genfarsáttmálanum, sem Íslendingar væru aðilar að. Vitnaði hún m.a. í grein eftir Sölva Sölvason lögfræðing um kynningu á Genfarsáttmálanum þar sem hann segði m.a. að aðilaríki sáttmálans skuldbindi sig til að virða og tryggja helgi hans. Því bæri Íslendingum skylda til að einangra þá siðferðislega sem hefðu gerst brotlegir við sáttmálann".

Í sömu fréttaskýringu Morgunblaðsins var einnig rætt við Ólaf Ragnar Grímsson (núverandi forseta lýðveldisins Íslands), sem sýndi að hryðjuverkaleiðtoginn Abbas Mussawi (ö.n. Sayyed Abbas al Mussawi) leiðtoga Hezbullah, sem Ísraelsmenn felldu 16. febrúar 1992, var Ólafi mikill harmdauði.

Ári síðar hafði Ingibjörg Sólrún sett sig aðeins betur inn í málið (enda með próf í sagnfræði) og var hætt að kenna Ísraelsríki um kröfu Stofnunar Símons Wiesenthal. En í staðinn ásakaði hún stofnunina fyrir að vera pólitískt handbendi ísraelskra stjórnvalda og vera ótrúverðuga vegna þess að hún tæki ekki á stríðsglæpum Ísraelsmanna eins og hún tæki á stríðglæpum nasista.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir setti þannig ósmeik og ósmekklega samasemmerki á milli útrýmingarherferðar nasista á hendur gyðingum og stríðsátaka Ísraelsmanna við Palestínumenn og araba, sem sumir hverjir vilja Ísraelsríki afmáð af landakortum eins og kunnugt er.

Nú er Ingibjörg greinilega á leið til Palestínu sem utanríkisráðherra og væntanlega getur hún kennt Palestínumönnum ýmislegt um alþjóðasáttmála og mannréttindi.  Hún gæti t.d. spurt hvernig stendur á því að Palestínumenn myrða sitt eigið fólk á þennan hátt án dóms og laga:

Æstur múgur ljósmyndar lík ungs, palestínsks manns sem nokkrum mínútum áður hafði verið tekin af lífi án dóms og laga af Palestínumönnum. Myndskeið af aftökunni og vanvirðingu múgsins á líki mannsins læt ég flakka hér Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur og skoðanabræðrum og -systrum til upplýsingar.

En ef Ingibjörg Sólrún telur það enn skyldu Íslendinga að einangra Ísraelsríki siðferðilslega eins og hún ætlaði sér árið 1992, þegar í ljós kom að íslendingar hafði verið stríðsglæpamaður, er vert að mæla með því að Ísraelsríki hugsi sig tvisvar um áður en að á móti henni verður tekið.

Mæli ég með því að allir lesi þessa grein Ingibjargar, því hún veitir skilning á frelsisást og vináttuböndum þeim sem Ingibjörg Sólrún vill eiga við hryðjuverkasamtök.

Silfurrefur

Egill kominn í brotajárnið í Efstaleiti

Getur rauðhærði maðurinn ekki bara unnið á báðum stöðum. Silfur Egils á Stöð 2 og Brotajárn Egils hjá RÚV ? ... Æi nú verður farið í mál.....

 

365 miðlar hóta Agli lögbanni

Trúarfasisti, Hallelúja!

Í gær komst ég í tölu trúarfasista. Ævar Rafns Kjartansson dæmir mig og aðra og skrifaði:

"Það er aumt þegar þið trúarfasistarnir verjið gerðir gyðinga sem hafa verið úthrópaðar af öllum hinum siðmenntaða heimi en verndarvængur Bandaríkjanna  heldur enn á floti. Enda stærsti kaupandi vopna frá þeim auk þess sem bandarískum fjölmiðlum og afþreyingariðnaði er að mestu stýrt  af gyðingum sem vilja ekki flytja til Ísrael en kaupa sitt aflátsbréf með stuðningi."

Þessi orð Ævar Rafns sýnir að sjálfsögðu hvað hann er sjálfur. Hann dæmir sig best sjálfur, eins og aðrir stuðningsmenn hryðjuverka og öfgastefnu.

Þessi Stóri Dómur Ævars féll vegna þess að ég hef dregið heilbrigðið í tillögu Vinstri Grænna um að vilja stjórnmálasamband við Hamas í efa. Þá ritaði Ævar um barnamorð Ísraelsmanna. Það er mjög algeng athugasemd hjá þeim sem skilja Hamas, sem þó oftast gleyma því að blessuð börnin tína lífi sínu vegna þess að þeim er beitt sem vopnum í eldlínunni. Vinir Hamas vilja helst ekki heyra um börnin sem vinir þeirra myrða. Tilfinningataugin í Ævari er ekki eins fín þegar honum eru sýnd börn saklausra Ísraelsmanna, gyðinga, sem verða fyrir "frelsisbaráttu" Palestínumanna, múslima, sem Ævar og hans líkir segjast skilja. Börn Palestínumanna sem myrða og deyja í stríðinu eru frelsishetjur, en börn gyðinga eru augljóslega fórnarlömb frelsisbaráttu sem er skilin og studd af Ævari og hans félögum á Íslandi.

Hvers konar fasisti er svo Ævar Rafn, ef við hin erum trúarfasistar? Kannski auðtrúa fasisti? Veltið því fyrir ykkur, og svo getur Ævar horfst í augu við börnin sem uppáhaldsfrelsisbaráttan hans hefur myrt. Ætli hann skilji það sem gerst hefur og geti skammast sín?: