Úrskurður A-364/2011

Ég hef áður (hér, hér og hér) greint ítarlega frá skoðanakönnun sem Fornleifavernd ríkisins gerði árið 2009. Í henni var tilkynnt að rannsóknir stofnunarinnar á kostnaði við endurreisn og byggingu aðstöðu við Stöng í Þjórsárdal sýndu, að slíkar framkvæmdir myndu kosta 700.000.000 króna. Já þið lesið rétt 700 milljónir króna!

Þegar ég spurðist fyrir um þessa tölu hjá stofnuninni var sagt að talan byggði á útreikningum fornleifafræðinga, arkitekta og verkfræðinga. Ég bað um aðgang að þessari úttekt en var synjað. Málið var kært í Menntamálaráðuneytið og var þaðan vísað til Úrskurðarnefndar um Upplýsingamál í Forsætisráðuneytinu þ. 15. nóvember 2010.

Kristín Sigurðardóttir og Katrín Jakobsdóttir á góðum degi.

Myndin efst er frá rannsóknum á Stöng sumarið 1992

 

Nefndin hefur nú komist að niðurstöðu sem er því miður synjun á að ég geti fengið aðgang að því skjali sem ég bað um. Það þykir mér miður, því mig langaði að vita hvaða fornleifafræðingar, arkitektar og verkfræðingar voru að vinna að skipulagi á Stöng, án þess að draga mig, atvinnulausan fornleifafræðinginn, sem rannsakað hef í mörg á Stöng, inn í vinnuna. Þótt mér sé synjað um aðgang að gögnum, er svar Úrskurðarnefndar um upplýsingamál svo greinargott, að innihald skjalsins sem ég bað um er nokkuð ljóst. Einnig er ljóst, að forstöðumaður Fornleifaverndar hefur farið með ósannindi og jafnvel gagnvart lögfræðingi sínum, sem ekki virtist hafa allar upplýsingar um málið. Útreikningar forstöðumanns stofnunarinnar Kristínar Sigurðardóttur og slakleg, ótrúverðug og vítaverð vinnubrögð hennar og samverkafólks hennar dæma sig sjálf, því Kata litla á Sölvhóli mun örugglega ekki gera það á næstu 5 vikum. Þær upplýsingar sem Úrskurðarnefnd um Upplýsingarmál veita í úrskurðinum segja þó mikið, þó svo að haldið sé fast í að ódagsettur pappír upp á eina og hálfa síðu sé vinnuskjal . Ein og hálf síða í heilar 700.000.000. Og svo er menn að tala um bankana.

Hér er brot úr úrskurði nefndarinnar og hér má lesa hann í heild sinni:

"Skjal það sem Fornleifavernd ríkisins hefur afhent úrskurðarnefnd upplýsingamála, og segir vera eina skjalið sem tengist beiðni kæranda um aðgang að gögnum, er á einni og hálfri blaðsíðu (A4). Skjalið ber yfirskriftina vinnuskjal, er handritað og ódagsett. Efst á skjalinu eru skammstafanir sem vísa til mannanafna og sýnist þar vera um að ræða starfsmenn stofnunarinnar, sbr. heimasíðu hennar þar sem nafna starfsmanna er getið. Úrskurðarnefndin telur þannig óhætt að byggja á því að skjalið sé ritað af starfsmönnum stofnunarinnar til eigin afnota hennar en ekki af aðilum ótengdum henni.  Skjalið sýnist vera afar lauslega unnið og uppsett, og í sumum greinum er erfitt að átta sig á efni þess. Talan 700 milljónir kemur þar hvergi fram en með góðum vilja mætti hugsanlega tína til tölur í skjalinu og leggja þær saman þannig að þær nálguðust að vera 700-800 milljónir. Úrskurðarnefndin telur samkvæmt framansögðu ótvírætt að skjalið sé vinnuskjal í skilningi 3. tl. 4 gr. upplýsingalaga nr. 50/1996."

Kæru starfsmenn Fornleifaverndar ríkisins, þið AS, GB, ISK, KM, MAS, SB, SUP, SHG, UÆ og ÞH, einhver ykkar vann það vinnuskjal sem mér er synjað um. Með allri virðingu fyrir ykkur, sem ekki komuð að þessum makalausu starfsaðferðum, þá ættuð þið sem unnuð með Kristínu Sigurðardóttur að þessu fáránlega mati að skammast ykkar. 700.000.000 krónur er einfaldlega ekki upphæð sem fengin er með að krota punkta á eina og hálfa blaðsíðu. Að minnsta kosti ekki í siðmenntuðu ríki. Trúverðugleiki stofnunar ykkar er að mínu mati 0,0 og það þarf ekki mikla útreikninga til að komast að þeirri niðurstöðu. Það versta er, að sum ykkar tókuð einnig þátt í að grafa undan kollega ykkar, sem stundað hefur rannsóknir á Stöng og sem reynt reynt hefur að framkvæma viðgerðir á Stöng og sem hefur komið með raunhæfar tillögur að því sem gera skal til að vernda einn af merkustu fornminjastöðum á Íslandi. Ég kann ykkur ekki neinar þakkir fyrir að leika útrásarvíkinga á einni og hálfri A4 síðu á kostnað skattborgaranna.

Murder she wrote...

 

Kona, sem var sögð dáin árið 1987, er árið 2011 talin hafa horfið ættingjum sínum og jafnvel verið myrt? Hvernig getur maður útskýrt slíkt?

Nú leitar fjölskylda, eða réttara sagt maður á Íslandi að ættmenni sínu, konu sem giftist Bandaríkjamanninum Emerson Gavin í Dómkirkjunni árið 1946. Sá sem leitar, telur nú að konan og tvö börn hennar hafi verið myrt í Bandaríkjunum. Það mun vera bróðursonur Rögnu Esther, sem reynir að hafa upp á ættingjum sínum. Hann býr á Ísafirði. Hægt er að fylgjast með leit hans að hluta til á netinu.

Þetta er auðvitað mjög merkileg frétt og fjölskyldusaga, en mest vegna þess að RÚV er með fréttina og þá er aldrei að vita hvort sagan sé sönn eða hvort rétt sé með farið.

Ragna Esther Sigurðardóttir, sem leitað er að, er í afmælisgrein um bróður hennar sjötugan árið 1987 sögð látin. Ekki er greint frá þessu í frétt RÚV, þar sem vangaveltur dóttur Bandaríkjamannsins sem kvæntist Rögnu Esther eru aðalefnið. Sú kona, Melissa Gavin, sem er dóttir mannsins úr öðru hjónabandi hans, eftir að hann var skilinn frá Rögnu Esther Sigurðardóttur, telur að faðir hennar hafi myrt Rögnu og börn hennar árið 1955.

Reyndar er Ragna einnig talin látin árið 1970, ef dæma má út frá minningargrein um föður hennar, Sigurð Pétur Klemenzson Íshólm, er lést að völdum eldsvoða á heimili sínu á Njálsgötur árið 1970, og var jarðsunginn 1. ágúst 1970. Eitthvað hefur þessi „dauði" Rögnu Sigurðardóttur farið fram hjá ættmennum hennar, sem nú íhuga að fá gerða rannsókn á hugsanlegu morði á Rögnu og börnum hennar tveimur.

Við smávægilega netleit fann ég, að sá sem leitað hefur mest af afdrifum Rögnu, hefur einnig leitað að Rögnu undir ættarnafninu Smith. Það kemur heldur ekki fram í fréttum RÚV.

Ragna Esther, sem sögð var látin árið 1987, og sem ættingjar hennar halda nú að hafi verið myrt í Bandaríkjunum á 6. tug síðustu aldar, gæti því hafa heitið Smith, eftir að hún skildi við málarann Emerson Gavin sem hún giftist í Dómkirkjunni í Reykjavík 4. Janúar 1946. Hann var hrotti hinn mesti samkvæmt skjölum og upplýsingum sem ættingjar konunnar hafa undir höndum. Það þýður þó ekki að hún hafi verið myrt af honum, eins og dóttir  Emersons Lawrence Gavin telur, og skrifar í bréfi sem birt er í sjónvarpsfrétt RÚV, en sem ekki er vitnað rétt í:

Ég googlaði meira, og í ljós kemur, að hinn meinti morðingi, Emerson L. Gavin, lést árið 2009 í Jacksonville i Florida. Hann var á einhverju tímabili eftir 1955 kvæntur Helen Janis Baker. Hann kom frá Portland í héraðinu Multnomah í Oregon og mun einnig hafa búið í Klamath. Hann kvæntist aftur í Nevada.

En ef íslensk kona og tvö börn hennar hverfa árið 1955, hvers konar íslensk fjölskylda lætur það viðgangast að leita ekki að henni og velur að skrifa hana af í afmælisgreinum um aðra ættingja? Var það fátækri, barnmargi fjölskyldu í Reykjavík um megn að hugsa um afdrif ættingja síns? Það er afar líklegt. T.d. átti fjölskyldan, faðir hennar, yfir höfði sér nauðungaruppboð árið 1955, um svipað leyti sem tengslin við Rögnu rofna. Kreppan nú er barnaleikur miðað við erfiðleika lífsins þá.

Gæti verið, að börn Rögnu Esther hafi verið komið fyrir á barnaheimili og að þau hafi verið ættleitt líkt og dóttir Emersons af öðru hjónabandi, Melissa, segist hafa heyrt árið 1955? Einnig verður maður að spyrja sig mikilvægrar spurningar: Hvað var Melissa litla Gavin eiginlega gömul, þegar hún heyrði það sem hún greindi ættingja Rögnu Esther frá árið 2010? 3ja ára? Hvernig gat hún munað eftir gerðum föður síns á þeim aldri?

Sá möguleiki er fyrir hendi, að börn Rögnu Esther Sigurðardóttur (Gavin/Smith?), sem hétu Raymond Leslie og Donita, hafi endað á barnaheimili. Þann möguleika er ekki er hægt að útiloka áður en RÚV hellir frétt yfir þjóðina með hræðilegum vangaveltum um mann sem á að hafa myrt konu sína og börnin þeirra. Það getur auðvitað verið rökréttur möguleiki, ef tekið er mið af upplýsingum um eðli mannsins, en möguleikarnir eru nú fleiri. T.d. að Ragna hafi gifst Mr. Smith.

Og af hverju töldu þeir sem skrifuðu minningargreinar um bróður og föður Rögnu, að hún væri fallin frá? Höfðu ættingjar hennar á Íslandi þetta bara á tilfinningunni eða bárust af því staðfestar fréttir, sem hafa farið fram hjá þeim ættingja sem nú leitar að föðursystur sinni og börnum hennar?

Þetta mál verður að leysa.

Jesus Christ !!

 

(Allir) gyðingar myrtu ekki Jesús, segir Páfinn í Róm.

Nýlega, eða stuttu eftir að Forseti Íslands heimsótti Vatíkanið með spúsu sinni Dorrit Moussaieff til þess að færa páfa styttu (sjá hér), sendi Páfinn í Róm út það boð til allra safnaða sinna, að gyðingar hefðu ekki myrt Jesúm Krist á föstudaginn langa - eða einhvern annan dag. Þetta kom fyrst fram í fréttatilkynningu um annað bindi bókar páfans um Jesúm frá Nazaret, sem gárungar kalla Ratzinger Guðspallið II.

Íslenskir fjölmiðlar hafa ekki verið iðnir við að segja frá þessu, enda er gyðingahatur eitt af eðalmerkjum margra í blaðamannastétt. Hins vegar var Urban Christian News með þessa frétt undir myndinni hér að ofan af Ólafi, páfa og Mússu.

Þar sem ég er frekar vantrúaður á Jesúm, þó ég afneiti ekki tilvist hans, verð ég að greina frá því að þessi syndaaflausn Páfa er ekki alveg ný af nálinni. Kaþólska kirkjan tilkynnti með Nostra Aetate-yfirlýsingu sinni árið 1965, að gyðingum sem þjóð/trú væri ekki hægt að kenna um dauða Krists, þá eða nú.

Allir vita að á milli "þá og nú" voru milljónir gyðinga pyntaðar og drepnar sem morðingjar "frelsarans".

Benedikt hefur bætt um betur í röksemdafærslum sínum. Ég gluggaði reyndar í bókina um daginn í bókastórmarkaðnum Dussmann í Berlín og hló svo allir í bókabúðinni horfðu á mig. Páfi kemst að þeirri niðurstöðu, í stuttu máli, að það voru aðeins mjög fáir leiðtogar gyðinga í musterinu í Jerúsalem og lítill hópur stuðningsmanna þeirra sem bera fyrst og fremst sök á krossfestingu Jesú.

Ég efa að páfa takist að sanna þessa andstyggilegu ásökun sína á hendur örfáum embættismönnum. Það rétta er að mínu mati: Morðingi Jesú er kirkjan sjálf, þá, nú og þess á milli, er hún hvatti til ofsókna og morða á "morðingjum Jesús". Það þarf engan Sherlock Holmes til að sýna fram á það. Kirkjan sjálf er morðinginn og sökin þeirra, sem henni fylgja. Það er síðasti sannleikurinn sem menn verða að kyngja svo ég hætti að tala um gyðingahatur kristinna manna.

Gyðingar geta ekki hafa myrt mann sem ekki er hægt að sanna að hafi verið til, og jafnvel þótt meintar líkamsleifar hans út um allan heim gætu þakið allan gólfflöt Péturskirkjunnar í Róm. En til þess að komast hjá eðlilegum réttarhöldum reis Jesús upp frá dauðum og steig til himna. Case closed.

Auðvitað er það öðlingslega large af Páfa að kasta þessu margra alda oki af gyðingum. En ég hvet kristna menn til  að lesa grein Geza Vermes fyrrverandi Prófessors í gyðingdómi við háskólann í Oxford sem hann birti í Guardian í síðasta mánuði. Látið ekki páskaeggin standa í ykkur.

Nú bíð ég bara eftir því að Karl biskup geri það sama og Páfinn í Róm og menn hætti að lesa Passíusálmanna sem eru fullir af gyðingahatri þess tíma sem Hallgrímur Pétursson lifði á, sem á auðvitað ekkert erindi til nútímafólks.

Ólafur og Mússa eru búin að gera sitt. En mér finnst Páfi hálfsmeykur við Músku á myndinni hér að ofan. Gæti verið að hún sé komin af Musterisprestum? Vinur minn, kaþólskur og mjög fróður, segir mér að svo sé ekki, og að það sé greinilega hattur Dorritar sem Benedikt Páfa líkar ekki. Hann er ekki ósvipaður hatti kaþólsk prest, í bland við kollhúfu Mússólínis. Þótt kaþólska kirkjan teygi sig langt og viðurkenni nú næstum því sakleysi gyðinga, eru kvenprestar ekki á leiðinni inn í kirkjuna í tíð Ratzís.

Amen eftir hattinum

Assad as a sad ass can be

Nú á illmennið Bashar al-Assad ekki sjö dagana sæla. Sumarið á Sýrlandi verður heitt.

Eftir að hann og fjölskylda hans hafa verið böðlar þjóðar sinnar svo áratugum skiptir, er spilaborgin að hrynja. Meiri illmenni og öfgasinnar en Basher gætu steipt Assad ræflinum af stóli. En hann mun nú örugglega drepa stíft áður en það gerist. Af myndum frá ýmsum borgum má sjá, að Hizbollah, Hizb ut-Tharir og aðrir hópar á vegum Allah hins stórfenglega eru í fararbroddi þeirra sem vilja "frelsi" á Sýrlandi.

Nú dauðsér Basher al-Assad eftir því að hafa ekki fengið vinkonu sína, Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, inn í Öryggisráð SÞ. Þar sitja menn og hugsa ráð sitt vel og lengi.

Ég var í Berlín fyrr í vikunni og tók eftir því, þegar ég hjólaði í heimsókn í íslenska sendiráð til að sjá sýningum um íslenska rithöfunda, að sýrlenska sendiráðið, sem er beint á móti, var búið að setja upp málmlokur fyrir alla glugga. Menn geta lokað gluggum og augum, en ekki endalaust.

Ingibjörg and Assad. Two great leaders of the past.

Siv, Múhameð og syndahafurinn Dabbi

 

Morgunblaðið birtir skrípamynd af brjálæðri pólitýkinni á Íslandi. Framsækin, viljasterk stjórnmálakona er sýnd sem pólitísk portkona, stuttu eftir að hún hefur í raun boðið ríkisstjórninni blíðu sína á kjötmarkaði rotinna stjórnmálanna. Er nokkur ástæða til að æsa sig út af því? Menn verða að geta þolað ýmislegt í stjórnmálum og í sviðsljósinu, sérstaklega þegar þeir gefa öðrum stjórnmálaflokkum undir fótinn þvert á stefnu flokksins sem þeir tilheyra.

Síðast þegar menn æstu sig út af skrípómynd, var þegar heilu trúarbrögðin fóru hamförum út af mynd af Múhameð spámanni í Jyllands-Posten. Nú nær Jyllands-Posten náttúrulega ekki með tærnar í ósvífninni þar sem Mogginn hefur hælana og DV typpið. Siv er líka sýnu fríðari en Múhameð, eins og flestir sjá hann fyrir sér, og Framsóknarflokkurinn er ekki Íslam þótt báðir flokkarnir eigi uppruna sinn að rekja til hirðingja og ofbeldisseggja uppi í sveit - og Dabbi er er ekki geit, né heldur guð, þótt hann hafi verið það um tíma.

Æsingur Sivjar, sem krefst afsökunarbeiðni frá Davíð, eins og væri hann guð, án þess að nokkur maður hafi enn brennt svo mikið sem eitt sendiráð, eykur örugglega ekki pólitískar vinsældir hennar.

Þegar stjórnmál eru orðin að skrípamynd af skopmynd, þarf auðvitað ekki teikningu í Moggann til að sýna fram á fáránleikann.

Ef leitað er að myndum á Google með orðunum Political whore, má sjá að orðbragð stjórnmálanna er ekki beint ættað úr sunnudagaskólanum. Af öllum pleisum í heiminum virðast menn samt vera meira hörundssárir á Íslandi, landinu sem ól Gróu á Leiti og Gísla, Eirík og Helga stjórnmálanna. Moral Majority kerlingarpólitíkurinnar á Íslandi er farið að vera nokkuð leiðigjarnt.

Hún talar mest við sjálfa sig

RÚV greinir frá því í aðalfrétt, að Jóhanna Sigurðardóttir segist tala máli Íslands. Það hefur víst farið framhjá okkur sem höfum svona meðaltals heyrn og önnur skilningarvit í lagi.

Ólafur stendur sig í stykkinu meðan litla gula hænan þegir

 

Ólafur Ragnar Grímsson var í Kaupmannahöfn í gær og gott viðtal var tekið við hann í danska sjónvarpinu.

Viðtalið má sjá og heyra hér

Litla Gula Hænan

Gott dæmi um veruleikafirru Jóhönnu Sigurðardóttur er, að hún sér sjálfa sig sem Litlu gula hænu, hænuna sem fann fræ. Hlegið var af þessari misheppnuðu samlíkingu sem hún kom með í umræðu á Alþingi fyrr í dag. Jafnvel Gunnarsstaðahaninn hló í reittan kambinn, því hann veit að vængstýfða yfirhænan nær ekki að lesa allar ræðurnar "sínar" yfir, áður en hún gaggar þeim að þingheim.

Hænan segir að Mikki refur og Bangsímon hafi ofsótt sig, kollótta hanann og hinar púturnar í hænsnahúsinu. Þetta er auðvitað hrein vitleysa. Nytlausu illfyglin, sem sitja á efstu hillunni í alifuglabúinu við Austurvöll, hafa séð til þess að líf Íslendinga hefur verið endalaust rugl síðan 2008.

Hænan gula talar mikið um að stjórnarandstæðan hafi þjappað stjórnarfuglunum saman með því að lýsa vantrausti á litlu gulu hænuna og klofna hanann. Það er laukrétt, þar sem þessar pútur eru freðnar og tilfinningalausar og eru 10 stykki, þjappaðar í kassa. Íslendingar eru hins vegar búnir að fá mikla leið á hænsnakjöti. Svín og naut taka kannski við í dýragarði stjórnmálanna. Þau geta baulað, rytið og gelt, en við fáum að minnsta kosti ekki innatóm gullhúðuð spælegg með málsháttum eftir heimsfræga páfagauka eins og Klugman og Stieglitz, eða hótanir og annað gaggalagú.

Hér hefur klofna hananum verið þjappað í kassann

What did the professor really say?

Ég fékk svar frá prófessor Sylvester Eijffinger við háskólann í Tilburg í Hollandi, sem ég skrifaði til um daginn og greindi frá hér á blogginu.

Eijffinger svaraði mér þó ekki fyrr en í gærkvöld, eftir að ég spurði hann út í afneitun hans á því að hafa hvatt Íslendinga til að skipta út forsetanum okkar.

Hollenski prófessorinn svaraði mér á þennan hátt:

Dear Dr. Vilhjalmsson:

The transcript of my interview with the Morgunbladid is not a correct account of the interview and not authorized by me personally. 

Yours sincerely,

Sylvester Eijffinger

 

Ég svaraði honum rétt áðan, án þess að segja nokkuð ljótt um drottninguna í Hollandi:

Dear Professor Eijffinger,

accept my apologies if I am wrong. Nowadays the ethics of some journalists is not better than it used to be.

It would of course be very inconvenient for the journalist of Morgunbladid who interviewed you.He argues on the web of the daily that the transcript is correctly based on a [tape]recording of his interview with you.The transcript has been published as a copy of a recording.

Regardless of who is telling the truth in this case, the President of Iceland gains popularity from biased evaluations of his role in the Icesave case. His decision to forward the Law on Icesave to the decision of the Icelandic people in elections is clearly possible according to Icelandic legislation. According to the majority of Icelanders, a greater problem for Iceland than Icesave and possibly the Icelandic president, is the present left-wing government which has proven totally incapable of dealing with the sad situation which was caused by the hubris of Icelandic bankers and quite many other Icelanders who got caught in the excitement.

Even worse, the Liberal parties in Iceland have very few interesting takeover-possibilities, partly because so many of the politicians were players in the Icelandic financial make-belief. Today in the Althingi, the Icelandic parliament, there will be a vote on a censure against the presiding government. A government that initially assigned a former party comrade as the head of the Icelandic negotiation team, a man whose only academic credentials in economics were gained during a couple of years in a DDR Parteihochschule in Berlin.

I doubt that the censure will result in a new government. If so, I hope new people will be able to settle the Icesave-problem in a sensible manner, without using superlatives or doing nothing at all. Big words from abroad against a population, not much larger than the population of Tilburg, do not help a lot

Yours sincerely,

V. Ö. Vilhjálmsson

Fáeinum mínútum síðar skrifar prófessorinn þetta:

Dear Dr Vilhjalmsson:

Although I cannot prohibit the publication of your letter to me, I strongly urge you to remove my photograph attached to it on the blog. The photograph has been made by a photographer and thereby under copyrights. I will inform the photographer accordingly.

With best regards,

Sylvester Eijffinger

 

Ég varð strax við vilja Dr. Eijffingers og hef fjarlægt myndina af honum fyrir framan heimili sitt, sem má reyndar finna hér, og hef sett viðeigandi mynd í staðinn, sem vísar til innihalds fyrra bréfs míns til hans. Vonandi verð ég ekki lögsóttur um meira en Icesave-skuldina.

Ég er hræddur um að ég þori ekki að birta mynd af ásjónu Eijffingers, svo ég fann í fljótheitum málverk sem minnir á Holland.

Neitar ummælum um forsetann

Señora Guderburg fær útrás í El País

Það er afar sorglegt að sjá landráðliðið á vinstrivængnum væla eftir að Icesavesamningum var hafnað. Þeir voru svo nærri ESB drauminum, að föðurlandið var farið að vökna. Allir sem neituðu samningum eru nú kallaðir öllum illum nöfnum.

Guderburg nokkur Bergsson, sem væntanlega á að vera Guðbergur Bergsson rithöfundur, eftir að einhver á ritstjórninni á El País hefur tekið Guðbergsnafnið aftanfrá, skrifar ómerkingsgrein í El País, sem bæði er ógeðfelld og lítilsigld. Hún ber heitið Ataðir út í skít og blóði annarra (Cubierto de mierda y de sangre ajena).

Guderburg, allur útataður í sora, sem í raun hljómar eins og miður fróm prestmaddama frá Íslandi í eyrum fávita um íslensk málefni á Spáni, skrifar um forseta íslenska lýðveldisins að hann sé ruglaður mikilmennskubrjálæðingur, Megalómano confuso. Það myndi koma spánskt fyrir sjónir ef menn eða fiðurfé á Spáni töluðu um þjóðhöfðingja sína á þennan hátt. 

Æ, væri ekki best fyrir maddömu Guderburg að þegja og líta í eigin barm.

 

Don Kíghósti