Danski stríðsglæpamaðurinn sem enginn mátti heyra um

 

Í byrjun árs 2005 birtist eftir mig grein í helgarblaðinu Weekendavisen í Danmörku. Greinin, sem hægt er að lesa hér, fjallaði um danskan stríðsglæpamann, Gustav Alfred Jepsen, sem enginn hafði heyrt um áður. Ástæðan fyrir þeirri þögn var að dönsk yfirvöld höfðu klórað mjög vandlega yfir málaferli gegn honum og aftöku hans árið 1947. Þessi danski borgari framdi stærsta glæp Dana í síðari Heimsstyrjöld. Dönsk yfirvöld vildu ekki að mál hans skyggði á "hetjulega" framgöngu þeirra í stríðinu. 

Þegar ég sá heimasíðu íslenskra rasista (skapari.is, sem virðist hafa verið lokað), sem mikið hefur verið skrifað um, kom danski fjöldamorðinginn upp í huga mér. Ég held að einstaklingarnir bak við þá síðu eigi bágt eins og danski stríðsglæpamaðurinn. Ég held að þessir menn gætu hæglega leikið sama hlutverk og danski SS maðurinn ef aðstæður væru fyrir hendi.

Árið 1947 var Gustav Alfred Jepsen hengdur fyrir glæpi sína. Hann var fjölskyldufaðir sem varð að ófreskju vegna þess haturs og mannfyrirlitningar sem nasisminn sáir út frá sér 

 

Ekki voru allir Danir sáttir við grein mína. Fylgismenn þeirrar söguskoðunar, að samvinna við Þriðja ríkið hafið verið vænsti kostur fyrir Dana eru margir. Fyrir utan hótunarbréf og tvö dólgsleg símtöl, skrifuðu nokkrir Danir lesendabréf í Weekendavisen og mótmæltu grein minni. Þeir töldu Gustav Alfred Jepsen hafa verið Þjóðverja, vegna þess að hann tilheyrði þýska minnihlutanum í Danmörku.  Gustav Alfred Jepsen leit hins vegar sjálfur á sig sem Dana og var danskur þegn, skráður í SS sem Dani og krafðist þess að tala dönsku við réttarhöld sín. Dönsk yfirvöld litu á hann sem eins konar Dana, lagalega séð, og héldu vörð um þögnina til hins síðasta, eins og fram kemur í grein minni. Dönsk yfirvöld mæltu með því við konu hans og son, að þau færu ekki til að kveðja hann áður en hann var hengdur.

Sumir Danir töldu árið 2005 að Þjóðverjar væru einir færir um að fremja þá glæpi sem Gustav Alfred Jepsen framdi. Ég er á annarri skoðun og tel að einstaklingarnir bak við rasistasíðuna íslensku séu á góðri leið að lenda í sömu sporum og morðhundar Heimsstyrjaldarinnar.

Lögregluyfirvöld og dómskerfið á Íslandi verða að hafa upp á þessum pörupiltum og koma þeim bak við lás og slá eða í meðferð á geðsjúkrahúsi. Þessi síða þeirra er ekkert spaug, heldur endurtekning á morðhótunum sem hafa heyrst einum of oft.

Icelandic supermice

 

Dr. Ebenezer Henderson, Skotinn sem gerðist prestur í Danmörku og dreifði biblíum út um allt, velti líka fyrir sér veraldlegum fyrirbærum. Hann velti fyrir sér íslenskum músum í ferðabók sinni frá Íslandi árið (1818). Þar skrifar hann á blaðsíðum 417-19 um athuganir Eggerts Ólafssonar og Bjarna Pálssonar, sem fyrst komu út í Íslandslýsingu þeirra árið 1772. Rannsóknir þeirra bentu til þess að hagamýs söfnuðu berjum og öðru ætilegu á þurrar kúadellur, sem þær svo roguðust með niður að næsta læk, hoppuðu um borð og stýrðu dellunni með halanum, þangað til þær voru komnar heilu og höldnu á áfangastað.

Hr. Hooker, sem einnig ferðaðist á Íslandi, henti gaman af þessari vitleysu hjá Eggerti og Bjarna og segir okkur að sérhver viti borinn Íslendingur hlægi af þessari upplýsingu Eggerts og Bjarna.

En Henderson var trúmaður og hann tilkynnti lesendum sínum með mikilli andargift í bók sinni Iceland: Or the  Journal of A Residence in the Island during the Years 1814 and 1815:

Having been apprised of the doubts that were entertained on this subject, before setting out on my second excursion, I made a point of the account, and I am happy in being able to say, that it is now established as an important fact in natural history, by the testimony of two eye-witnesses of unquestionable veracity, the clergyman of Brjamslæk, and Madame Benedictson of Stickesholm, both of whom assured me that they had seen the expedition performed repeatedly".

 Ebenezer Henderson hafði mikil áhrif á skeggtísku Össurar Skarphéðinssonar

Madame Bendediktsson, sem hét Jarþrúður Jónsdóttir (og var kona Boga Benediktssonar faktors og fræðimanns) hafði á sínum yngri árum haft möguleikann á því eina kvöldstund, að virða fyrir sér mýs við strönd lítils stöðuvatns, og sjá hvernig litlu dýrin léku listir sínar sem ferjumenn. Maddaman greindi einnig frá því að mýsnar hefðu notað þurra sveppi sem töskur.

Annað hvort hefur frú Jarþrúður sjálf verið á sveppum þetta sumar, eða að hún hafi verið berdreymin í meira lagi og hefur máski séð fyrir sér Íslendinga árið 2007 fyrir utan Bónusverslun, en ekki getað sett þá sýn í samhengi - ekki trúað sínum eigin draumum.

Þetta athæfi íslenskra músa þótti enn svo merkilegt árið 1832, að alþýðufræðararnir hjá Penny Magazine sögðu frá þessu og bættu við myndinni af íslenskum músum á siglingu.

Nú er vandamálið bara, að ég veit ekki hvort þetta er rétt eða rangt. Ég hef aldrei fylgst með músum. Geta íslenskar mýs siglt á kúadellum og hafa þær yfirleitt leyfi til þess?  Sumir íslenskir fjármálasnillingar geta greinilega siglt á hvaða dellu sem er og er þeim trúað fram í rauðan dauðann.

Hötum Lomborg

 

Ég er einn fárra í Danmörku sem frá byrjun hef haft mikla trú á dr. Birni Lomborg, dönskum stjórnmálafræðingi, sem leyft hefur sér að vera efins gagnvart nýju heimstrúarbrögðunum. Þau trúarbrögð boða allsherjarbráðnun og hraðferð til helvítis. Fylgjendur eru margir og mjög heittrúa. En eins og oft hjá heittrúarfólki, virðist vera sía í heila þess þar sem almenn skynsemi og rökhugsun er skilin frá heilbrigðri skynsemi. 

Í dag er Lomborg með áhugaverða grein í Politiken, Før vi panikker, sem ég mæli með því að fólk lesi. Ég set tenginu við hana þegar hún kemur á netið síðar í dag eða á morgun.

Ég krefst þess ekki að neinn trúi, falli fram á hnén og tilbiðji Lomborg og hans skoðanir. En fæstir þeirra sem ég hef rætt við í Danmörku um Lomborg hafa lesið stafkrók eftir hann, aðeins gagnrýni annarra, og ég hef meira að segja hitt fyrir menn sem höfðu "ógeð á manninum, vegna þess að hann er hommi".

Politiken hefur undanfarna daga birt röð af greinum um heim á heljarþröm og loftlagsbreytingar og hefur leyft Lomborg að svara.

Á sömu síðu og grein Lomborgs í Politiken í dag er bréf til blaðsins frá aldraðri konu, sem ég hef einu sinni hitt. Hún heitir  Ulla Jessing og er gyðingur sem fæddist í Þýskalandi. Hún skrifar reið: "Ég skil ekki maður vilji leyfa loddara eins og Lomborg að ganga lausum í fjölmiðlaheiminum með yfirlýsingar um að "gróðurhúsaáhrifin séu mjög vafasöm". Og það hefur gerst eftir að loftlagssérfræðingar frá öllum heiminum hafa fengið Nóbelsverðlaunin fyrir vísindalegar rannsóknir sínar á sönnu ásigkomulagi jarðarkringlunnar. Yfirlýsingar Lomborgs eru á sama stigi og yfirlýsingar bandarískra öfgatrúarmanna,  sem halda að kenningar Darwins orki tvímælis".

Þessi stutta greining Ullu Jessings lýsir hatri hópæsingarinnar í hnotskurn. Ulla Jessing, sem flýði Þýskalands nasismans og kom ung til Englands, flutti síðar til DDR sem heillaði hana eins og Stalín. Þar giftist hún og settist loks að í Danmörku. Ef hún hefur ekki verið á mála hjá Stazi er ég illa svikinn, og ég sel það ekki dýrara en þegar hún skrifar að Björn Lomborg sé loddari. Konan hefur alla ævi verið handbendi öfgafullrar skoðana og ógagnrýninn borgari í ráðstjórnarríki. Hún vill láta banna Birni Lomborg að tjá skoðanir sínar. Greinilega eru sömu gildin í gangi og þegar hún var Kammerad Ulla i DDR.

Umræðan um loftslagbreytingar er orðið nýja byltingarslagorðið. Í byltingum og öfgastefnubrjálæði virðist heilinn í sumu fólki fara algjörlega úr sambandi og bráðnar.

Sígaunar á "Kopenhagen" í Buchenwald

 

Fyrrv. fangi og bandarískur hermaður virða fyrir sér safn lífsýna í Buchenwald. Danskir læknar stunduðu rannsóknir í Buchenwald eða í samvinnu við lækna SS í búðunum

Út er komin í Danmörku bók sagnfræðingsins Henriks Tjørnelunds sem ber heitið Medicin uden grænser, eða upp á íslensku: "Lækningar án landamæra". Titillinn er dálítið misvísandi, því bókin fjallar um samskipti dönsku bólefnisstofnunarinnar (Seruminstituttet) við lækna SS í Buchenwald.

Rannsóknir hins unga sagnfræðings hafa leitt í ljós að danskir læknar og vísindamenn þróuðu bóluefni gegn útbrotataugaveiki (Rickettsia prowazekii). Bóluefnið. sem var þróað af lækninum Johannes Ipsen, var kallað Kopenhagen og var notað á 26 sígauna í fangabúðunum Buchenwald árið 1944. Danir bundu miklar vonir við að geta selt bóluefnið til þýska hersins og til SS.

Henrik Tjørnelund hefur einnig komist að sömu niðurstöðu og ég í bók minni Medaljens Bagside um stefnu Dana gegn gyðingum. Hann segir að að samvinnan við nasista hafi haldið linnulaust áfram eftir að samvinnustjórnin féll síðsumars 1943 og fleiri Danir fóru að mótmæla. Mótmælin höfðu engin áhrif á gróðasjónarmið Dana. Dansk bóluefni handa þýskum böðlum var þar engin undantekning.

Hér getið þið lesið um útrbrotataugaveiki á heimasíðu Seruminstituttet i Kaupmannahöfn. Ekki er þar einu orði minnst á bóluefnið Kopenhagen, sem virðist hafa skilað árangri, en fór þó aldrei í framleiðslu.

Sagnfræðingurinn Henrik Tjørnelund rakst á ýmsar hindranir við rannsóknir sínar. Gögn um bóluefnið í skjalasafni Seruminstitutsins sem geymt er í Ríkisskjalasafninu í Kaupmannahöfn virðast hafa verið fjarlægð á einhverju stigi eftir heimsstyrjöldina.

Danski læknirinn Johannes Ipsen sem þróaði bólefnið Kopenhagen dó árið 1994. Han hélt til Bandaríkjanna árið 1949 en var líka um tíma viðloðandi Árósarháskóla, þar sem honum var ekki sérlega vel tekið. Gætu einhverjir hafa vitað um fortíð hans? 

Tíminn læknar öll sár. Á heimasíðu gamla háskólans míns standa þessi fallegu orð um Johannes Ipsen (http://www.au.dk/da/nekrolog/1994ji.htm): Ipsen var en af de store i dansk lægevidenskabelig forskning. Han var også en stor humanist og en god ven med en legendarisk - og venlig - sans for humor. Vi er mange, der vil savne vor store læremester med den klassiske hjertets dannelse.

En ekkert stendur í minningarorðunum um ferðir hans í Þýskalandi nasismans. Hann hefur vart heldur sagt yfirboðurum sínum í Yale og Harvard frá þeim reisum og samvinnunni við SS.

Bók Tjørnelunds kemur út þann 26. október.

Sakaskrá Dana úr stríðinu er orðin löng, sjá t.d. þessa grein, sem var skrifuð áður en bóluefnið Kopenhagen var enduruppgötvað. Vandamálið er að í Danmörku ríkir nú tilhneiging meðal margra sagnfræðinga að frægja samvinnu Dana við Þýskaland nasismans. Slíkir fræðimenn sjá greinilega tilgang í því að Danir sendu gyðinga í klær nasista og þykir væntanlega ekki mikil eftirsjá í  nokkrum sígaunum sem notaðir voru í rannsóknir sem gátu eflt Danmörku á erfiðum tímum.

Danir voru hræddir við PFLP

 

 

Brátt kemur út annað bindið í sögu blaðamannsins Peter Øvig Knudsens um Blekingegade bófana sem árið 1988 frömdu vopnað rán við pósthúsið í Købmagergade í miðbæ Kaupmannahafnar og myrtu þar ungan lögreglumann. Bófarnir voru öfgafullir vinstrimenn, sem höfðu tengsl við svokallaða palestínska frelsisbaráttu. Þó mér hafi fundist fyrsta bindi bókar Knudsens, sem kom út fyrr í ár, vanta margar spurningar og svör, slær hann því föstu í viðtali á forsíðu 2. hluta dagblaðsins Politiken í dag, að dönsk yfirvöld hafi verið hrædd við Palestínska hryðjuverkamenn og þess vegna stöðvað rannsókn á meintum glæpum þessa hóps vitleysinga árið 1984.

Knudsen segir frá því, hvernig lögreglan í Lyngby var komin á sporið eftir bófana árið 1983, þegar þeim var bannað að halda áfram rannsókn á bankaráni sem Blekingegade bófarnir frömdu í Den Danske Bank árið 1983. Skjalagrúsk Peter Øvig Knudsens leiddi í ljós að Dómsmálaráðuneytið danska er nú búið að eyða skjölum um málið!, sem er glæpsamlegt athæfi. Dómsmálaráðherra þess tíma, Erik Ninn-Hansen, ber við minnisleysi, enda orðin elliær, og aðrir eru annaðhvort dauðir eða skindauðir.

Knudsen tókst þó að finna svarið við spurningu sinni um Lyngby ránið í skjölum Utanríkisráðuneytisins. Stjórnvöld vissu að slóði úr bankaráninu í Lyngby teygði sig til Frakklands og að það spor sýndi sambönd við PFLP, palestínska hryðjuverkasamtök. Eftir að frönsk yfirvöld höfðu haft samband við þau dönsku, bárust lögreglunni í Lyngby skipun að ofan (Dómsmálaráðuneytinu) um að stöðva rannsókn málsins.

Árið 1988 var lögreglumaður myrtur af sama genginu sem framdi ránið í Lyngby árið 1983. Þegar gengið hafði ekki verið að ræna og drepa í nafni frelsis Palestínu, söfnuðu liðsmennirnir nöfnum á gyðingum og velunnurum Ísraels i Danmörku og bjuggu til spjaldskrá yfir þá. Ég á marga vini sem voru á þeirri skrá. Hvað átti að gera við þessa spjaldskrá hefur Peter Øvig Knudsen enn ekki sagt okkur sem bara fylgjumst með. Ef lögreglumaður hefði ekki verið myrtur árið 1988, hefði líklega ekkert stöðvað þetta lið í því að fremja hryðjuverk gagnvart saklausu fólki í Danmörku vegna ástar bófanna á ofbeldi þjóðar sem varð til vegna færslu landamæra á korti breskra nýlenduskrumara. 

PFLP varð hluti af PLO árið 1968.

Aðstoðin þökkuð? Poul Nyrup Rasmussen og Arafat

Á efri myndinni stendur fyrrum utanríkisráðherra Dana, Niels Helveg Petersen, fyrir aftan rassinn á Arafat heitnum. Helveg Petersen hafnaði árið 1994 ósk Human Right Watch um að Danmörk tæki þátt í réttarhöldum við Alþjóðadómstólinn í Haag gegn Saddam Hussein og ríkisstjórn Írak fyrir fjöldamorð á Kúrdum og aðra glæpi.  Hann var hræddur, en hann hefði hugsanlega getað komið í veg fyrir stríð ef hann hefði sýnt kjark. Í bréfi til Kenneth Roths dags. 21.12. 1994, sem ég fékk frá danska Utanríkisráðuneytinu árið 2004, er Petersen hræddur um að málið gegn Saddam gæti tapast við Alþjóðadómstólinn. 

Nakinn sannleikur

 

 

Ég hlustaði í dag á Kastljós á veltalandi unga konu, Miriam Rose, sem kom til Íslands til að bjarga landinu með því að klifra upp í krana. Hún féll sem betur fer ekki úr honum, en í stað þess fyrir einum af sonum landsins þegar hún var að mótmæla virkjunum, og svo lenti hún í fangelsi. Þegar Rose kom úr steininum hélt löggan sem fastast í vegabréf hennar, sem Miriam Rose þurfti á að halda til að ganga frá sínum málum. Lögreglan hélt ekki bara vegabréfi hennar heldur hótaði að senda hana úr landi, þar sem hún var talin hættuleg íslensku þjóðfélagi. Hún ógnaði grunngildum samfélagsins.

Þetta er nú næstum því eins og þegar löggan var að senda gyðinga úr landi fyrir tæpum 70 árum síðan. Hvers konar rugludallar eru starfandi við löggæslu á Íslandi? En nú er Útlendingastofnun líka búin að sjá hver kyns er í löggæslunni og Rose er búin að fá vegabréf og leyfi til að vera í landinu hreina.

En svo skemmtilega vill til að alnafna konunnar í krananum, hennar Miriam Rose, hefur orðið fræg fyrir það að hjóla nakin á hjólhesti um grösugar sveitir Sussex. Alnafnan í Sussex var Mrs. May Pinup á fyrsta nektaralamanaki háskólans þar í sveit árið 2005. Nafna Rose í Sussex telur að vinnan við almanakið sé hið mesta success og sagði: "It's been really, really rewarding. As a society we do a lot of serious campaigning, but this aimed to show how campaigning can be fun.".

Kannski fáum við svona fínt almanak frá nöfnu Rose í Sussex hér á Íslandi. Almanak með tólf nöktum umhverfisverndunarsinnum sem koma til dyranna eins og þeir voru klæddir í Paradís.  Miriam Rose á Íslandi, nú er ég búinn að gefa þér hugmyndina. Mundu orð nöfnu þinnar í Sussex: "Campaigning can be fun".

Kannski var löggan hrædd við að rósin í krananum væri í raun rassbera rósin á hjólinu í Sussex. Hugsið ykkur umferðahnútana. Jú, væntanlega er slík reiðmennska líka ógn við grunngildin!

Kranarósin gæti líka auðveldlega farið að hjóla nakin um miðjan vetur á Íslandi. Ég hef heyrt að það sé orðið svo heitt í heiminum. Er ekki snjallræði að mótmæla því allsber á hjóli?

Eintóm della frá Íslandi

Nú liggja Danir aftur í því. Þeir eru farnir að rífast um uppruna og "sannleiksgildi" ásatrúar á heldur ófræðilegan hátt.

Í grein í danska dagblaðinu Berlingske Tidende i dag er gerð að umtalsefni vantrú manna á ásatrú, eða þó aðallega eins sagnfræðings.  Sagnfræðingurinn, Kurt Villads Jensen (sjá mynd) við Syddansk Universitet i Odense (Óðinsvéum), er greinilega búinn að uppgötva að það séu fyrst og fremst Eddukvæði og "Snorre Sturlasson" sem sé heimild okkar, og að við séum þess vegna algjörlega úti að aka eins og Ása-Þór, sem Jensen segir að hafi einungis verið svar víkinga við kristni.

 

Krossfarinn Kurt Villads Jensen vegur að ásum, hér með tvíeggjuðu tvíhandasverði frá 13. öld. Kenningar hans eru heldur tvíeggjaðar líka og greinilega vantar honum brýni.

Kurt þessi tekur greinilega ekkert mark á íslenskum bókmenntum og álítur þær ekki heimildir frekar en fornleifar. Myndir af Þór og öðrum meintum guðum, Þórshamrar og þvíumlíkt virðist ekki skipta neinu máli í heimi þessa fræðings.

Þessi fræðimaður hefur áður gert sig breiðan um aðra hluti sem hann veit ekkert um. Hér um árið hélt hann því fram að krossferðir kristinna manna á miðöldum væru fyrirmyndir krossferðar Bush forseta í Afganistan og jihads Íslamista. Ég sel þetta ekki dýrara en ég keypti það. Hvernig svona snillingur fær vinnu við danskan háskóla er mér hulin ráðgáta. En það hefur ekki verið neitt launungamál að það þykja góð fræði og fremjandi við háskóla að hata Kana og afneita trú, nema þá helst Islam.

Kurt Villads Jensen virðist ekki hafa lært muninn á goðafræði (mythologiu), guðfræði og sagnfræði.

Þór að kljúfa kross eða rembast í tæki í Ræktinni hjá Óðni í Valhöll

Kumlarask

Kuml voru rannsökuð í Hringsdal í sumar og fyrrasumar.  Alltaf þykir merkilegt þegar kuml finnast á Íslandi og vildu allir Lilju kveðið hafa, þ.e.a.s. allir fornleifafræðingar vildu hafa grafið kuml. Það langaði mig líka að gera hér um árið er ég vann sem sérfræðingur á Þjóðminjasafni Íslands. Þá var aftur kominn til starfa Þjóðminjavörður sem hafi verið í löngu fríi. Hann tjáði mér að ég mætti ekki grafa kuml, en vildi þó ólmur vita hvar kumlið var. Ég var með doktorsgráðu í greininni, en mátti ekki grafa kuml. Þjóðminjavörður þóttist verðugari til þeirrar iðju en ég.

Sem betur fer hefur verið slakað á slíkum kröfum, enda þjóðminjavörður þessi fjarri góðu gamni, og kuml hafa nú verið rannsökuð á nýjan leik og meira að segja af fornleifafræðingum sem ekki hafa neitt doktorsskírteini í farteskinu.

Ég veit ekki hvort að við kumlrannsóknir eigi að sýna meiri varúð en við aðrar fornleifarannsóknir, en þjóðminjalög eru þó mjög skýr hvað varðar frágang allra staða þar sem fornleifarannsóknir fara fram. Þar sem fornleifafræðingar stunda árstíðabundnar rannsóknir og rask, sem ekki er björgunaruppgröftur vegna yfirstandandi framkvæmda, og ætla sér að snúa aftur til frekari rannsókna, verða að skilja þokkalega við svæði þau sem þeir hafa rannsakað. Ég hélt að það væri venjan og hafði aldrei grunað kollega mína um annað, eða þangað til að ég kom í Hringsdal hér um daginn og sá frekar ljóta hluti.

Þar hefur Adolf Friðriksson hjá Fornleifastofnun Íslands, sem er einkarekið fyrirtæki, grafið merkileg kuml. Þarna er líklega kumlateigur og fleiri kuml í vændum. En svona skildi hann við fornminjarnar fyrir veturinn. Kumlin eru opin eins og gapandi augntótt í landslaginu og rúst, sem er yngri en kumlin, er óvarin. Ljóst er að hleðslur munu springa og eyðileggjast í vetrarveðrum.

Þetta þykir mér illa að verki staðið, sérstaklega ef tekið er tillit til þess að Fornleifastofnun, sem tekið hefur hefur nafn landsins okkar, svo halda mætti að þetta sé ríkisapparat en ekki sjálfseignarstofnun, hefur öll tök á því að gera betur.

Rannsóknin fór síðast fram í júlí í ár, en ekki er búið að verja rúst og kumlin á fullnægjandi hátt. Ábyrgðarmenn rannsóknarinnar í Hringsdal, sem vissulega er merkileg rannsókn, verða að fara á stað í dag og ganga frá fornleifunum fyrir veturinn. Það geta, eins og kunnugt er, verið mikil frost á Vestfjörðum. Minjarnar eru galopnar fyrir hafi og válegum veðrum. Rannsóknarmenn í Hringsdal eiga vart innistæðu fyrir áframhaldandi rannsóknum á þessum stað ef ekkert verður gert til að verja minjarnar betur en nú er gert - nema að menn vilji láta vind og veður sjá um uppgröftinn á órannsökuðum minjum á þessum stað.

Sólarmegin í Auschwitz

  

Nýlega eru komnar í leitirnar myndir frá Síðari heimsstyrjöld, sem bandarískur dáti geymdi í fórum sínum þangað til í desember í fyrra. Myndirnar, sem eru 116 talsins, gaf hann nýlega U.S. Holocaust Memorial Museum i Washington. Myndirnar sýna hið ljúfa líf í útrýmingarbúðunum í Auschwitz í júnímánuði 1944, þegar útrýmingar voru flestar í búðunum.

Meðan hundruð og stundum þúsundir manna voru myrtar á hverjum degi nutu böðlarnir lífsins eins og ekkert hefði í skorist. Þarna hefur greinilega verið nóg af Mozart og Móselvíni, meðan að Felix Mendelssohn-Bartholdy var í banni. Það verður ekki skafið af germanskri menningu, hún hefur byggst upp á sterku fólki. Maður þarf að vera sterkur til að geta sýnt af sér það rólyndi sem myndin hér að ofan ljómar af, þegar maður er nýkomnir úr vinnunni þar sem þeir kæfðu nokkur hundruð gyðinga- og sígaunabörn með gasi. Ach mein lieber Augustin, sterkt fólk Þjóðverjar ....

Meðal þeirra sem sjást á myndunum sem nú eru komnar í leitirnar eru dauðalæknirinn Josef Mengele og foringinn Karl Höcker, sem andaðist í hárri elli árið 2000.

Hér http://www.ushmm.org/research/collections/highlights/auschwitz/ getið þið skoðað albúm Karls Höckers

Ekki fyrr?

   

Ekki fyrr en byssurnar hafa þagnað?  Ljósmynd Mia Farrow.

 

Íslendingar taka þátt þegar byssurnar þagna, segir talsmaður Utanríkisráðherra. Þetta eru skilaboð utanríkisráðuneytisins til Darfúr. Hundruð þúsundir manna eru fallnar í herferð sem aðeins er hægt að kalla þjóðarmorð.  Íslendingar ætla samt ekki að  lyfta litla fingri í Darfúr, fyrr en böðlar Allah í Dschumhūriyyat as-Sūdān hafa drepið enn fleiri. Fyrr þagna ekki byssurnar - verið viss um það.

Það hefur sýnt sig, að allar "munnlegar" aðgerðir gegn hryðjuverkum, sem skráðar eru hátíðlega í alþjóðasamþykktir, duga skammt til þess að stöðva morðæði Íslömsku Þjóðarfylkingarinnar í stærsta landi Afríku.  Það er verið að berjast í nafni Allah, og þegar það er gert þagna byssurnar ekki fyrr en allir andstæðingarnir liggja í valnum.

Graf sem sýnir tölu myrtra í Darfúr, sem eykst þrátt fyrir "stóra" vísifingurinn og flottu loforðin. Sjá www.reddarfur.dk

Íslendingar telja það hinn nauðsynlegasta hlut að styðja baráttu Palestínumanna, sem margir hverjir vilja koma eina lýðræðisríkinu fyrir botni Miðjarðarhafs fyrir kattarnef. Miklu nær væri fyrir valkyrjurnar í Utanríkisráðuneytinu að sparka í punginn á Frökkum,  Rússum og Kínverjum sem gera böðlunum í Súdan kleift að útrýma aðframkomnu fólki í Darfúr. Rússar selja böðlunum hátæknivopn og Frakkar kaupa olíu af Súdan (sem kann þó að breytast með Sarkozy í embætti forseta).

Þegar byssurnar þagna í Darfúr, eru stjórnvöld í Súdan væntanlega búin að ljúka ætlunarverki sínu. Pútín og pakk hans hafa grætt á tá og fingri og Frakkar aka um á blóði Darfúrbúa og Íslamska byltingin þakkar Íslendingum fyrir aðgerðarleysið.

Íslendingar bíða þangað til og gera ekki neitt. En þangað til geta menn auðvitað skeggrætt um uppáhaldsumræðuefnin sín: þvagleggi, þarmahreinsun og mikilvægi þjóðarinnar á meðal þjóðanna.

Ég leyfi mér svo að minn á, að Íslendingar gerðu heldur ekki neitt til að hjálpa gyðingum í 4. og 5. áratug síðustu aldar. Heldur ekki þegar byssurnar höfðu þagnað.

"To judge by what is happening in Darfur, our performance has not improved much since the disasters of Bosniaand Rwanda," .

"Sixty years after the liberation of the Nazi death camps, and 30 years after the Cambodian killing fields, the promise of ‘never again' is ringing hollow."

                                            Kofi Annan