Áður en Ísland verður meðlimur í Öryggisráði SÞ

Póstkort frá Íran?

Meðan íslenski utanríkisráðherrann dratthalaðist um Miðausturlönd og sagði þarlendum öfgamönnum það sem þeir vildu helst heyra, mótmæltu kollegar hennar á Norðurlöndum aftökum í Íran , þar sem fólk er hengt á götum úti og konur grýttar í hel. Skora ég hér með á undanríkisráðherra okkar að gera það sama og norrænir kollegar hennar.

Það er ekkert mál að afla sér upplýsinga um óöldina. Horfið á þetta á eigin ábyrgð: http://www.iranfocus.com/modules/news/article.php?storyid=11929

Það er engin Menningarnótt í Íran! Þar ríkir alnætti. 

Ingibjörg Sólrún fór því miður ekki til Íran í annálaðri ferð sinni. Mér skilst að hún telji helst að vandamál vandamálanna liggja í Ísrael. Ferðaglaði ráðherrann hefði líklegast gott af því að fara til Teheran og sjá hvernig það er að vera kona í umhverfi heiftarklerkanna sem eyðilagt hafa merka þjóð og sem hafa gert Íran að ljótum bletti á mannkynssögunni.

Reporters Without Borders  (RSF) hvöttu 15. águst framkvæmdastjóra SÞ, Ban Ki-moon, að blanda sér í mál 11 blaðamanna sem nú sitja í fangelsum í Íran, en tveir þeirra eiga yfir höfði sér snöruna. Hvar eru íslenskir blaðamenn? Ég hef ekki séð neitt eða heyrt um þetta í íslenskum fjölmiðlum. Síðan árið 2000 hafa 4000 fjölmiðlamenn misst störf sín í Íran.

Íslendingar vilja ólmir í Öryggisráð SÞ. Er ekki kominn tími til fyrir utanríkisráðuneytið að sýna í raun hvað í þjóð okkar býr og fyrir lýðræðissinnaða stjórnmálamenn á Íslandi að beina sjónum sínum að versta krabbameinskýlinu í Miðausturlöndum - það er að segja ef menn meina eitthvað með rausi um frelsi, mannréttindi, kvenréttindi, frið og öryggi. Íranska þjóðin hefur ekkert af þeim fríðindum og fasistastjórnin í landinu styður hryðjuverk og eyðileggingu. Eins og Hitler lýsir "leiðtogi"  Írana því yfir að gyðingar og Ísrael sé rót alls vandans í heiminum. Ég er hræddur um að litli Hitler í Íran eigi ansi marga skoðanabræður á Íslandi miðað við yfirlýsingar sem ég hef séð hér á Moggabloggi.

Á Ísland erindi í Öryggisráð SÞ? Ef svo er, þá verðum við að fara að standa okkur.

Fornminjarnar, hinn forni fjandi

10. gr.  Fornleifum má enginn, hvorki landeigandi, ábúandi né nokkur annar, spilla, granda né breyta, ekki heldur hylja þær, laga né aflaga né úr stað flytja nema með leyfi Fornleifaverndar ríkisins.

13. gr.  Nú finnast fornleifar sem áður voru ókunnar og skal finnandi þá skýra Fornleifavernd ríkisins frá fundinum svo fljótt sem unnt er. Sama skylda hvílir á landeiganda og ábúanda er þeir fá vitneskju um fundinn. Ef fornleifar finnast við framkvæmd verks skal sá sem fyrir því stendur stöðva framkvæmd uns fengin er ákvörðun Fornleifaverndar ríkisins um hvort verki megi fram halda og með hvaða skilmálum.

Þetta segja nú Þjóðminjalög.

Bóndi vestur á landi hafði aðra skoðun er hann fann fornan spjótsodd í jörðu þegar hann gróf fyrir brunni. Hann hunsaði lögin og sagði, að því er virðist nokkuð upp með sér: „Ég passaði mig bara að setja brunninn niður fyrst svo þeir gætu ekki stoppað það af".

Þeir sem bóndinn er að tala um ef Fornleifavernd Ríkisins. Fornleifaverndin kom svo á staðinn og greip í tómt enda bóndinn búinn að umturna öllu svo rannsóknir voru fyrir bí. Skýrsla stofnunarinnar hljóðar í stuttu máli svo: "ólíklegt að fleiri fornminjar leynist í jörð þar sem oddurinn fannst, auk þess sé nú búið að raska svæðinu svo mikið að ekki sé hægt að ganga úr skugga um það".

Að öllum líkindum er oddurinn frá síðari hluta Víkingaaldar eða 11. öld ef dæma má út frá myndinni sem sýnir glaðan brunneiganda og spjótsoddinn.

Fréttablaðið greinir frá þessum sérstæða fornleifafundi sumarsins en finnst greinilega merkilegastur draumur bóndans í þjóðlegu lopapeysunni. Eigandi atgeirsins kom í draumi til bóndans haldandi um skaftið, en af var oddurinn. Þetta er kannski besta lýsingin á þjóðminjalögunum. Þau eru til einskis nýt, ef menn geta endalaust eyðilagt fornleifar án þess að bera ábyrgð.

Voða er nú erfitt fyrir Íslendinga að fara að lögum og bera smá virðingu fyrir menningararfi sínum. Sums staðar ríkir algjör Menningarnótt.

Fær Ingibjörg Sólrún líka koss á mallakútinn?

 

Pútín blæs í nafla ljóshærðs drengs sem heimsótti hann í Kreml. Hann átti erfitt með að skýra þetta ástríki sitt, en hvað gerir hann við Ingibjörgu Sólrúnu?

Pútín, Pútín, Pútín, Vladimir Vladimirovich Pútín! Þetta litla stertimenni og fyrrverandi KGB spíra er nú farinn að senda aflóga flugvélar Sovétveldisins í loftið. Vitanlega heyrir maður sem minnst um þennan superdespót frá fólki, sem er með Bush á heilanum. En Pútín er verulega hættulegur náungi ef það skyldi hafa farið fram hjá einhverjum.

Það má teljast nokkuð öruggt að einhverjir breyti stjórnarskrá Rússlands svo hann geti haldið keisaradæmi sínu eftir 2008. Þetta er ekki lýðræðissinni, heldu ótíndur óþokki (lögfræðingur) sem er orðinn einræðisherra.

Það verður spennandi að sjá hvað Ingibjörg Sólrún gerir í dag. Miðað við það hlutverk sem hún vill leika í Miðausturlöndum og fyrir öryggi í heiminum, þá ætti hún umsvifalaust í dag að fara til Moskvu og leita uppi Pútínus og eiga við hann orð um rellurnar sem hann er að senda að álum Íslands og skipa honum að stöðva framgang nýnasista í landinu hans, stöðva barnaklám o.s.fr.

Við fáum að sögn Utanríkisráðuneytisins að vita hvað Ingibjörg gerir í dag. Fer hún í ferðalag, eða situr hún heima og fer í hárgreiðslu?

Takið þátt í atkvæðagreiðslunni hér á blogginu. HVAÐ GERIR INGIBJÖRG SÓLRÚN GÍSLADÓTTIR Í DAG?

Hundurinn var barn þeirra

Arki allur. Ljósmynd lögreglan í Køge.

Ekki er lengur mikið skrifað um kjölturakkann Lúkas frá Akureyri eftir að hann náðist af fjöllum. Sumarævintýri Lúkasar var skemmtilegt, en enn skemmtilegra var að sjá hvernig mannfólkið á Íslandi elskar hundinn sinn meira en náungann.

Hér í Danmörku, þar sem menn tíndu sakleysi sínu og trú fyrr en Íslendingar, koma hundar ekki af fjöllumeftir ævintýri sumarsins. Tíndir, danskir hundar finnast dauðir og jafnvel myrtir.

Einn þeirra, hann Arki, fannst stunginn til bana á hrottalegasta hátt nærri íþróttamannvirki í Køge.

Hann tíndist seint í gær og fannst myrtur í morgun. "Foreldrum" sínum harmdauði og forsíðufrétt á Dönskum blöðum á morgun. Mynd af líkinu og allt.

Nú leitar danska lögreglan af ódæðismönnunum, sem stungið hafa hundinn með skrúfujárni að sögn lögreglu. Arki var annars hinn vinalegasti hundur, samkvæmt matmóður hans frú Grethe Jespersen i Køge. Hann átti það til að fylgja öllum slefandi sem kölluðu á hann.

Drengir, auðvitað drengir með innflytjendabakgrunn, hafa víst sést gera eitthvað misjafnt og er þeim lýst sem 16-18 ára gömlum og dökkklæddum. Svo margir geta komið til greina.  

Við verðum að vona að allir 16-18 ára Aliar og Muhammeðar í Køge verði ekki lagðir í einelti eins og íslenski pilturinn, sem var ákærður af hundingjaeðlinu hjá löndum vorum. En það er munur á þessum tveimur málum. Lúkas fór til fjalla og Arki fór götóttur til Guðs beina og Pedigree Pals.

Lögreglumaðurinn Søren Sørensen lofar því í Nyhedsavisen (sem blað í eigu Íslendinga, sem vita ekki enn hve lélega blaðamenn þeir hafa ráðið), að allt verði gert til að ná í þá seku "ef þeir eru sekir" (hann gefur sér ekki neitt hann Søren), og leggur afar mannúðlegt mat á málið, enda var Arki eins og "barn" Jespersen hjónanna, segir þessi vinur fjórfætlinganna hjá dönsku lögreglunni.

Póstsaga

 

Póstmaðurinn fingralangi og fyrrverandi hermaður Allah

Fyrrverandi danskur fangi í Gvantanamóa fékk vinnu sem póstmaður, þegar honum var sleppt úr haldi Bandaríkjamanna. Meintir hryðjuverkamenn eru taldir gjaldgengir sem póstmenn í Danmörku. Hinn 34 ára Slimane ABDERRAHMANE, frá Árósum, sem er hálfur Dani og hálfur heittrúarmaður, hefur nú verið hnepptur í varðhald fyrir að hafa rænt og ruplað pósti sem hann átti að bera út. Slimane er kærður fyrir að hafa stolið greiðslukortum og stolið með þeim meira en 100.000 dönskum krónum frá saklausu fólki. Hann er einnig ásakaður fyrir að hafa stolið vegabréfum, sem í Danmörku eru ekki send í ábyrðarpósti til móttakenda.

Almenningi í Danmörku kom á óvart að Slimane hefði starfað sem póstmaður í tæp tvö ár. Líklega hefur póstþjónustan í Danaveldi líka orðið dálítið bylt við. Því dags daglega gekk hinn skeggjaði ofsatrúarmaður Slimane til starfa sinna á pósthúsinu undir dönsku nafni. Áður var hann var opinberlega búinn að lýsa því yfir, eftir að hann kom heim frá tveggja ára dvöl í Gvantanamóa, að hann ætlaði að fara til Tétjeníu til að berjast við trúleysingja í nafni Allah. Að stela vegabréfum og greiðslukortum vantrúaðra í Danmörku er greinilega það næstbesta sem hryðjuverkamenn geta tekið sér fyrir hendur.

Er þetta enn ein æfingastöðin fyrir danska póstmenn? Starfið getur oft gefið Gvantanamóskar tilfinningar

Eins og flestir lesenda minna vita er ég líka starfandi póstmaður og er fúlskeggjaður eins og Slimane. Ég hef þó ekki verið í Gvantanamóa ásakaður um hryðjuverk. Þó leyfi ég mér að benda á að ég hef tekið þátt í minni háttar "hryðjuverkum" á Íslandi. Glæpur sá er varð til þess að ég er póstmaður er hins vegar miklu verri en þær gömlu syndir. Ég er nefnilega með doktorsgráðu í fornleifafræði.

"Vinnan göfgar manninn" stendur í einhverri skruddu. En því fer nú fjarri hjá danska póstinum og því hætti ég á næstunni í þessu starfi mínu, sem ég neyddist til að vinna við vegna þess að fólk með doktorsgráðu í fornleifafræði fær ekki vinnu í Danmörku. Ég neyddist líka til að yfirgefa ættjörð mína árið 1996 og góða stöðu og hef síðan ekki fengið starf í minni fræðigrein. Árið 1996 framdi ég það hryðjuverk að ég leyfði mér að segja skoðun mína á yfirmanni mínum, sem átti Íslandsmet í framúrkeyrslum á fjárlögum. Miklu hærri upphæðir en þær sem póstmaður Allah í Danmörku hefur rænt hurfu eins og sandur á haf út. Reyndar var Sturla Böðvarsson þá formaður ráðs sem ráðskaðist með Þjóðminjasafnið og brottvikningar manna sem leyfðu sér að segja sannleikann. Stulli tók enga ábyrgð frekar en fyrri daginn.

Diskó Kristjáns níunda og konungssteinninn

 

Þegar Íslendingar héldu upp á 1000 ára afmæli búsetu í landinu árið 1874 var mikið um dýrðir. Kristján konungur vor, níundi, kom í heimsókn. Myndir í vikublaðinu Illustrated London News eru líklega með bestu heimildum sem til eru um þessa heimsókn.

Í september árið 1874 birti blaðið röð lítilla fréttapistla um það sem gerðist á Íslandi við konungskomuna. Ekki er ég þó viss um að stálstungan frá dansiballinu hér fyrir ofan gefi rétta mynd af því sem gerðist. Þetta var hættan við stálstungur. Þær áttu til að ýkja. Stóri salurinn á líklega að vera salur Lærða Skólans.

Stúlkurnar í skautbúningunum voru sem dáleiddar af dönsku riddurunum.

Önnur mynd, sem birtist fyrr í Illustrated London News, sýnir Stjána númer 9 skoða stærðar stein þar sem í var höggvið fangamark hans hátignar. Þessi steinn er enn til, en þó nokkuð veðraður, við Geysi í Haukadal, eins tveir aðrir steinar frá konungskomunum 1907 og 1921.

Ég var við Geysi um daginn, en náði ekki mynd af steinunum. Ég fékk því þessa að láni hjá meistaraljósmyndaranum Ingva Stígssyni.

Mein Crampf

Þýðingar á krampaköstum Hitlers hafa verið seldar grimmt í heimi múslima til fjölda ára. Bókin hefur til að mynda selst vel í Tyrklandi og eins er hún metsölubók í Gaza.

Það er svo skrítið, að ef mönnum er gert erfitt fyrir að fá eitthvað, sækjast þeir enn meira í það. Það sama gildir um gallið í Mein Kampf. En þegar fræðimenn vilja fara að gefa verkið út með neðanmálsskýringum á óþverra, sem heilvita fólk getur séð í gegnum, þá er einnig verið að mikla það sem lítið og ómerkilegt er.  Ég tek undir það sem Wofgang Benz, prófessor í Berlín, hefur sagt: Best er að láta nýnasista og aðra um útgáfur á ruglinu. Fólk, sem hefur áhuga á þessum óskapnaði, mun frekar kaupa bókina á 4 evrur hjá nýnasistum í stað þess að kaupa hana með skýringum eftir fræðimenn á 100 evrur.

Fólk sem kaupir Mein Kampf eru oftast fasistar og fræðimenn og gagnrýnin hugsun eru einatt fyrstu fórnarlömb þess konar lýðs.

Verður Mein Kampf endurútgefin?

Íslensk afbökun

 

Ég er nýkominn úr stuttu sumarleyfi til ættjarðarinnar, þar sem ég fór aðeins einu sinni í tölvu til að pota inn bloggi um diska úr Flatey, sem ég átti í handraðanum.

Það var heldur ekki að spyrja af því í þetta sinn, allt á Íslandi er dýrara en hér í Danaveldi, nema að vera skyldi helsta kjarnfóður Íslendinga, sælgætið og ropvatn.

Ekki kemst maður fram hjá hinu daglega brauði á Íslandi, sem hefur farið mjög mikið aftur á síðustu 11 árum. Á þeim tíma hef ég haft tök á því að rannsaka reglulega afturför íslenskrar brauðgerðar. Hér ræði ég ekki um brauð í plasti í stórmörkuðum, enda hafa þau lítið breyst og eru búin til eftir fastri formúlu.

Hvernig er þessari hnignun brauðsins svo háttað, gætu menn spurt.  Jú, sjáið til, brauðin og t.d. rúnstykkin á Íslandi hafa stækkað, en ekki þyngst. Það virðist bakað eftir mottóinu: Því stærra, því betra. En í raun er hefur magn hveitis og kjarna ekkert aukist í takt við stærðina. Brauðið er bara loftmeira og er oft eins og hann Svampur Sveinsson í öðru veldi.

Ég fór í ýmis bakarí í von um að finna dönsk rúnstykki eða ítölsk panini, sem bökuð voru á réttan hátt. En allir bakarar virtust vera að baka einhver svampkennd bakkelsi, stór og hlussuleg, full af loftholum. Stundum eru þau kölluð gróf vegna þess að hellt hefur verið handfylli af fuglafræjum ofan á hvelfinguna yfir holrúminu undir. Svo bítur maður í og tannsettið hrinur niður á neðstu hæð eins og tvíburaturnar í New York. Já, það hefur vissulega verið unnið hryðjuverk á brauðly(i)stinní á Íslandi.

Snúðarnir og sætabrauð eru, eins og Íslendingar sjálfir, orðnir stærri en áður var. Þeir kosta auðvitað meira en maður borgar fyrst og fremst fyrir loft og kannski sykurglassúr. Einu sinni bjó Björnsbakarí til afburðargóð Mohn-stykki, alveg eins og þau eru best í Þýskalandi. Nú eru þetta loftkenndar lengjur, sem skornar eru í stykki, og innihalda allt of fá birkisfræ, sem er það sem einkenna á Mohn-stykki. Birkisfræ eru fræ valmúans, sem á þýsku heitir Mohn en ekki Moon eins ég sá í einu bakaríinu í Reykjavík.

Litlu stinnu og góðu rúnstykkin sem ég keypti í Björnsbakaríi, síðast þegar ég bjó á Íslandi, og sem við nutum á sunnudagsmorgnum á svölum þakíbúðarinnar okkar á Neshaganum, eru orðin af stórum hlussum með lofthvelfingum á stærð við Péturskirkjuna í Róm.

Ég fór einnig í bakarí og konditorí, sem kenna sig við danskan bakstur. Ekkert var þar að finna sem minnt gat á góða danska brauðgerð. Hér verð ég að gæta sanngirni. Dönsk brauðgerð getur einnig verið misjöfn, en menn geta þó fundið bakarí, sem ekki selja loft og volume, eins og íslenskir bakarar.

Öll íslensk bakarí  (í Reykjavík) virðast baka eins, utan einn bakari, sem óþarfi er að nefna, sem víst kallar sig brauðhönnuð eða eitthvað svoleiðis, og sem selur sín brauð sem hönnun og heilsubrauð á uppsprengdu verði. Þau eru nógu helvíti góð, en manni er illt í buddunni eftir að hafa keypt þau. Drengurinn sá rekur ekki alþýðubrauðgerð, en er að gera góða hluti.

Eitt sinn kom ég til Ísafjarðar fyrir svona 11 árum og fór þar í afburðabakarí, sem hafði varðveitt allar bestu dönsku hefðirnar. Eða voru þær kannski þýskar? Það skiptir ekki máli, en þar voru í gangi uppskriftir sem Íslenskir bakarar mættu stæla í stað þess að vera baka loftsnúða á stærð við stærstu kúadellur eða náhvít "ítölsk" stykki, sem líkjast hvíta nábrauðinu sem Bretar nörtuðu í aldir, áður en þeir uppgötvuðu að hægt var að baka annars konar brauð.

Ég held að ég sé búinn að greina meinið fyrir afbökuninni í brauðgeiranum á Íslandi. Ég held að vandinn sé, að allt sé að blása upp og út á Íslandi. Þar er andleg verðbólga. Rúnstykkin verða að vera stór í stíl við bílana sem stækka ört. Vegirnir verða að stækka í takt við bílana, sem ekki lengur passa á vegina. Bigger is better er greinilega orðið Faðirvor á Íslandi. Íslendingar eru að stækka og allt stækkar með og hækkar, sérstaklega verðið.

Munið líka að maðurinn lifir þó ekki af einu saman brauði .... heldur ekki sá sem rausar hér.

Merk rannsókn Ragnars Edvardssonar

Fornleifarannsóknir Ragnars Edvardssonar á Ströndum eru með þeim merkari á Íslandi á síðari árum. Ég hef lesið rannsóknarskýrslu Ragnar frá síðastliðnu ári og er viss um að ef rannsóknin fær nægilegt fé á næstu árum, komi út úr henni mikilvæg viðbót við Íslandssöguna og iðnaðarsögu Íslendinga. Ég hlakka til að sjá hvað Ragnar segir í Mogganum á morgun.

Hér að ofan er lágmynd af hvalskurði á 17. aldar skáp sem er varðveittur á safninu í Horn á Fríslandi (Hollandi). Þannig hefur hvalaskurður og bræðsla líklega farið fram á Strákatanga og víðar á Íslandi. Hér fyrir neðan er mynd frá "stóriðjubræðslu" á Jan Mayen, en bræðslan á Strákatanga var nú líklegast smærri í sniðum.

Njótið myndarinnar til fullnustu með því að klikka tvisvar á hana

Stóriðja sautjándu aldar á Ströndum

Kirkjunnar maður?

 

Kirkjunnar maður, það er að segja maður kaþólsku kirkjunnar í Póllandi, Pater Tadeusz Rydzyk, er gyðingahatari af verstu tegund, sem svífst einskis til að dreifa óþverra og illu umtali um gyðinga.

Nýlega hélt hann ræðu fyrir háskólastúdenta, þar sem hann hélt því fram að gyðingar hefðu Lech Kaczynski, forseta Póllands, í vasanum; að pólskir gyðingar væru að hrifsa til sín því sem nemur milljörðum Bandaríkjadala frá Pólverjum. Faðir Rydzyk rekur útvarpsstöðina  Radio Maryja, þar sem gyðingum er kennt um allt sem miður fer í Póllandi.

Árið 1939 voru um 3 milljónir gyðinga í Póllandi. Flestir þeirra tórðu undir fátækramörkum. Í dag, eftir útrýmingar nasista og útskúfanir kommúnista, búa aðeins nokkur þúsund gyðinga í Póllandi. Faðir Tadeusz og fylgifiskar hans vilja greinilega að sagan endurtaki sig. 

Og viti menn, mikið er líka rætt um prestskömmina á síðu sem heitir http://www.iceland.pl/  . Sumir af þeim sem taka þátt í umræðunni eru búsettir á Íslandi og ekki trúi ég öðru en að Pólverjar á Íslandi séu lítið gefnir fyrir presta eins og Rydzyk.

Benedikt páfi í Róm hefur ávítað þennan preláta, en þú lesandi góður, og helst allir kaþólikkar á Íslandi, og sér í lagi kaþólskir pólverjar búsettir á Íslandi, getið gert ykkar til að setja Rydzyk út af sakramentinu. Það er einfaldlega skylda ykkar.

Það eru 10.000 Pólverjar á Íslandi og þeir eru látnir í friði. Það eru í hæsta lagi 10.000 gyðingar í Póllandi, en þeir eru ofsóttir af illmennum innan Hinnar Heilögu Rómverskkaþólsku Kirkju. Pólverjar á Íslandi gætu nú aldeilis látið til sín taka til að kveða niður þann andskota.

Farið inn að heimasíðu Stofnunar Símons Wiesenthals og ritið undir beiðni til Biskupastefnu Póllands um að svipta Tadeusz Rydzyk kjól og kalli hið fyrsta. Það yrði landhreinsun í meira lagi.