Einar Már kominn í sjóðheita samkeppni við Guð í dönskum kirkjum

Þá sjaldan að ég opna póstkassann, sem hér er úti við gangstétt, er orðið harla lítið sem ég get veitt upp úr honum af bréfum. Bréfsprengjur eru jafnvel hættar að berast. Það kostar svo mikið að senda þær nú orðið. Ég hef bannlýst auglýsingar, svo þær koma sjaldan nema fyrir mistök, og allir reikningar fylla tölvuna mína. 

Í morgun var þó eintak af HØK i kassanum. Svo heitir blessað safnaðarblaðið hér fyrir nágrennið. Ég hendi þessu blaði nú venjulega beint í endurvinnsluna, þar sem ég er ekki í neinni kirkju og þegar á samningi við annan Guð en HØK vinnur fyrir. En í þetta sinn tók ég nú blaðið inn með mér í stað þess að setja áróður Guðs beint í ruslið.

Á forsíðu safnaðarblaðsins, sem hefur vaxið fiskur um hrygg og er orðið stærra en venjulega, var flennistór mynd af einu vinsælasta íslenska skáldinu síðan Gunnar Gunnarsson var og hét. Þarna var Einar Már, brosleitur í bláum jakka og í módern Laxness stellingu. Hann hefði örugglega orðið betri prestur en margur annar, með sitt góðlátlega bros og þungar, loðnar brýrnar, og engar alvarlegar, fornar erfðasyndir í farteskinu. Nú er hann kominn í hörku samkeppni við hinn þríeina Gvuð í safnaðarheimilum danskra kirkna og bækurnar hans seljast jafnvel betur en Biflían.

Einar mun koma og tala við áhangendur sína og lærisneiðar í Herstedøster-sókn næstkomandi nóvember. Ég mun ugglaust fara og hlusta á síra Einar Má predika úr pontu yfir verðandi kaupendum bóka sinna. En flestir koma þó til að hrífast af einstæðum framburði hans á dönsku, þegar hann rúllar á errunum eins og urrandi rándýr sem langar í ESB. 

Ég høkti ef til vill upp í safnaðarheimilið ef ég hef tíma, til að láta Einar árita bók fyrir konuna mína sem hefur lesið meira eftir hann en ég, og meira að segja á þýsku. Der Blaue Engel des Universums kemur brátt í úthverfið.

Hún rúllar þessu inn

Við þökkum Björk innilega fyrir stuðninginn gegn umskurðarbanninu. Þessi reisnarlegi miðfótur hennar er greinilega umskorinn og ekki háir það henni hið minnsta þótt rauður og rindilslegur sé. Ég er meira í vafa um ryðrauða flautuna. Ekki var kennt á svona flautu í Barnamúsíkskólanum þegar ég var ungur. En þetta er nú líka Útópía.

„Lærdómsríkt að rúlla þessu í gegn“

Stjarna er slokknuð

Nú svífur sálin hans Hawkings á milli stjarnanna og hann fær vonandi svör við öllu sem hann reyndi að fræða okkur um. Hann er maður sem seint mun gleymast.

Ég varð fyrir þeirri skemmtilegu upplifun að hitta hann undir frekar einkennilegum kringumstæðum. Þó ekki í Cambridge eða Oxford, og ekki get ég sagt að við höfum skipst á mörgum orðum, ég og hann Stephen. 

Ég rakst á hann þegar ég fór á sýningu á fornminjasafni Árósarborgar, á Moesgård sunnan við Árós, þar sem ég lærði á sínum tíma mín fornu fræði á fallegum hvítum herragarði, sem nú hefur verið færður í eldri stíl og er orðinn bleikur.

Nú er miðaldafornleifafræðin horfin sem sérstök deild og ríkisstjórn frjálshyggjufanta Danmörku hefur nýlega boðað fleiri lokanir. Samkvæmt ríkisstjórninni er ekki lengur þörf fyrir fræðum þar sem menn þurfa að hugsa - og sérstaklega ef fræðin "gefa ekkert í aðra hönd" eins og sumir menn segja. Græðgi er hins vegar grein sem kennd er á fjölda deilda og verður sí vinsælli. 

Á bylgjuðum og töluvert háum ökrum fyrir ofan herragarðinn minn gamla, var fyrir nokkrum árum síðan opnað mikið safn í "hlíðinni". Ég heimsótti þetta nýja safn fyrst í fyrra eftir nokkrar skurðaðgerðir sem ég hafði lent í og var orðinn einu krabbasýktu nýra léttari. Ekki eru nú lækningar arðbærar (nema fyrir nokkra lækna) og Guði sé lof fyrir að læknadeildum sé ekki lokað í Danmörku. Þá væri ég nú ekki að skrifa þetta um Hawking.

Áfram með smérið. Á þessu safni hitti ég sem sagt Stephen Hawking. Fyrst sá ég það sem ég hélt að væri kona í hjólastól, sem virtist hafa gleymst á palli fyrir framan lyftu. Þegar ég kom út úr fyrsta sýningarsalnum, sat hún þar enn og ég hugsaði sem svo: "alltaf gleymist fatlaða fólkið" en reyndar á dönsku.

Þegar ég kleif sýningarþrepin á safninu varð mér ljóst að þarna sat Hawking einn og yfirgefinn, enda aðeins í plastlíki. Hann var hluti af sýningu um þróun mannsins, sem byrjaði neðst í kjallaranum með höfuðkúpum af fyrrverandi séníum úr Afríku, Asíu og Evrópu, og greinilegt var að sumir voru nánir ættingjar dönsku ríkisstjórnarinnar. Þessir forfeður vorir og -mæður hefðu ekki gefið Hawking sjens í frumskóginum og hefðu borðað heila hans úr höfuðskelinni til að fá næringu. Annað hefði ekki verið arðbært.

Danir hugsa alltaf um arðbæri alls í núinu og fyrrum. Þess vegna heitir Kaupmannahöfn nú það sem hún heitir.

Svo frekar sé minnst á þróun mannsins, þá voru fyrir nokkrum árum allir danskir fjölmiðlar fullir af fréttum og greinum af manni, sem hafinn var til skýjanna og var kallaður "uppfinningarmaður". Hann var að byggja sér kafbát. Skilja mátti á sumum, að hann væri rjóminn í Danaveldi og hann var farinn að hugsa til geimferða. Konur eru óðar í gáfumenn og geimfara og virtust sumar þeirra sækja að þessu mikla séní eins og flugur að mykjuskán. Á meðan var skorið niður á háskólum og öðrum menntastofnunum og þeim jafnvel lokað, en digrir sjóðir gefnir kafbátahetjunni sem síðar reyndist einnig hafa meirapróf í skurðlækningum. Nú rannsakar þetta undrabarn réttarkerfið í Danmörku. Það þarf engar háskóladeildir, þegar slíkir menn eru annars vegar - og góðar ríkisstjórnir.

Boðskapurinn hér sem ég rændi Hawking til að miðla er að: Danmörk er ekki eins mikið menningarríki og margir á Íslandi halda. Jafnvel þeir sem eru með áskrift að Politiken. Við segjum það ekki hátt sem vitum það, en þenkjandi fólk veit vel hvað er að gerast. Líka á Íslandi. Þenkjandi fólk er hins vegar ekki eins duglegt að berjast, m.a. fyrir rétti sínum. Kannski vegna þess að það er ekki eins frumstætt og annað fólk, eða jafnvel frumstæðara - og er enn að hugsa þegar aðgerða er þörf. Hugsanlega getum lært ýmislegt af Hawking í því sambandi. Ég er feginn því að ég hugsaði til hans á pallinum og kenndi í brjósti um konuna í hjólastólnum sem reyndist vera plastdúkka. 

I am a sentimental succer...

Myndin efst af Howking er tekin af höfundi og hann einn græðir á henni. Varist eftirlíkingar.

Stephen Hawking látinn

Hannes er kominn út fyrir horn

Íslenskir fjölmiðlar hafa undanfarna daga haft hátt um kennsluaðferðir og kennsluefni Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar (HHG) prófessors við HÍ.

Ég ritaði athugasemdir við tvær (hér og hér) af þeim greinum sem birst hafa um málið í DV. Því miður hef ég ekki í nokkur ár getað gert athugasemdir á DV, þar sem hégómlegur blaðamaður þar á bæ sem ég leiðrétti um árið var svo lítill kall að hann ýtti á einhverja hnappa og typpi til þess að ég gæti ekki sett athugasemdir við villur hans og yfirleitt á athugasemdakerfi DV.

Vegna afar ófyrirleitinnar framkomu HHG við mig nýverið, þá er hann hélt fram staðlausum stöfum um mig í tveimur opinberum greinum sínum (sjá um málið hér), undrar það mig ekki að öðru heilvita fólki blöskri framferði mannsins á öðrum sviðum.

Það sem ég hef nú lesið um kennsluhætti hans og kennsluefni vekur hryggð. Í bók HHG er að finna skoðanir/rökræður um nauðgun, sem brýtur í bága við íslensk lög og almennt siðgæði. Maður sem hefur þá skoðun á nauðgun í dæmi sem hann rökræðir með, líkt og það sem HHG setur fram í bók eftir sjálfan sig sem hann kennir, er úr öllu samhengi við akademíska hefð. Maður sem telur það eðlilegt, að rökræða með þeirri skoðun að nauðgun sé aðeins úrþrifaráð, er dólgur í íslensku menntakerfi. Rökræður taka ekki aðeins eina hugsanlega skýringu. Ef skýringing er ein og stök erum við ekki að tala um rökræður, discussion, heldur alhæfingu, postúlat.

Hannes fer ugglaust brátt mikinn um að það séu í gangi ofsóknir í sinn garð af höndum kommúnista og einhverrar klíku vegna þeirrar umræðu sem nú fer fram. Það er galið og fjarri öllum sannleika, því ég er t.d. ekki kommúnisti, og algjörlega fyrir utan klíkur. Það sem ég skrifa hér eru ekki ofsóknir heldur andsvör einstaklings sem hefur því miður orðið fyrir því að HHG ljúgi um mig opinberlega. Það sem stendur í kennsluriti Hannesar eru hins vegar lítilsvirðing á fórnarlömbum og það er enn alvarlegra. 

Hér koma athugasemdir mínar á DV, sem menn hafa aðeins geta lesið á FB minni, því DV leyfir ekki öllum að gera eðlilegar athugasemdir, því hégómi sumra blaðamanna er greinileg svo mikill.

I

Háskóli Íslands og rektor skólans, Jón Atli Benediktsson, verða að taka af hörku á þessu máli. Kennsluefni og kennsluhættir HHG eru óásættanlegir fyrir stofnum sem vill láta taka sig alvarlega. Fordómar Hannesar í garð ýmissa hópa er glæpsamlegur. HHG telur að hann geti vaðið uppi með og lygar um fólk opinberlega og í kennslu sinni og það fyrir skattpeninga landsmanna. Ég varð fyrir því um daginn og ég sætti mig ekki við ósiðlega meðferð Hannesar á beiðni minni til hans um að hann birti afsökunarbeiðni. Það ætlar hann sér greinilega ekki að gera https://fornleifur.blog.is/blog/fornleifur/entry/2207838/ Ég kallaði grein mína um aðfarir Hannesar gegn mér í fjölmiðlum "Hannes á hálum ís". Nú sýnist mér að ísinn undir honum sé brotinn. Hann verður að fjarlægja þetta fasíska og mannfjandsamlega kennsluefni sitt af kennsluskrá HÍ. 

(Þessi athugasemd var sett við þessa grein á DV)

II

Samtökin AECR, sem nefnd í skrifum DV um mál HHG, sem nú hafa breytt um nafn og kalla sig ACRE, unnu að stofnun samtaka sem kallast Platform of European Memory and Conscience, þar sem Hannes Hólmsteinn er einnig virkur. Alþjóðleg samtök gyðinga, DefendingHistory, sem ég er meðlimur í hefur bent á það hvernig þessi samtök sem HHG er í, vinni að því skipulega að gera lítið úr helför gyðinga í Austur-Evrópu og líkir henni við alls óskylda hluti til að svala þorsta sínum í hálfsjúklegu kommúnistahatri.

Í Platform of European Memory and Conscience hefur Hannes unnið með sænskum stjórnmálamanni og fangelsistannlækni, Göran Lindblad, sem er einna helst þekktur fyrir það í Svíþjóð að hafa kvenna og karlafatafellur á kosningafundum sínum: https://www.expressen.se/…/nakenshow-ska-salja-moderat-rik…/ Lágkúran hefur greinilega engin takmörk. Hannes gerir lítið úr nauðgunum í bók sinni sem var framleidd sem samstarfsverkefni við samtök hægrimanna í Evrópu og samstarfsmaður hans frá Svíþjóð kemur sér áfram í stjórnmálum með nektarsýningum á kosningafundum. Í Eystrasaltslöndunum og víðar koma þessir mann fram sem réttlætarar fyrir stefnu yfirvalda óþroskaðra ríkistjórna sem vilja gera fjöldamorðingja gyðinga að frelsishetjum landa sinna. Ég hef á vefsíðu DefendingHistory hópsins skrifað þessa grein http://defendinghistory.com/holocaust-obfuscation-show/67054 um störf Hannesar þar. Þau eru honum og íslensku háskólastarfi til skammar.

European Memory and Concience, samtök þau sem HHG starfar með, eru samviskulaus þrátt fyrir þetta "Concience" sem þeir hafa klínt á titilinn. Þau vinna að því ljóst fremur en lent, að mæra morðingja gyðinga í Eystrasaltslöndunum. Við sjáum þetta samviskuleysi þegar HHG hélt ræðu í Brussell í vor og bar þar saman á afar ósmekklegan hátt helförina gegn gyðingum við morðstefnu ráðstjórnarríkjanna, sem var allt annars eðlis en útrýmingarstefna nasismans gegn gyðingum. Hannes er meistari í ofureinföldum á sögulegum viðburðum.

Öllum má vera þetta samviskuleysi ljóst, þegar eftir HHG er haft í Brussell: "Gissurarson said that the historian also had a duty to listen to, or even to recreate, the voices of those who had been silenced by force. The despots should not be allowed to leave this world in quiet satisfaction that their misdeeds had not been recognised and registered" á meðan hann leggur sem erlendur prófessor blessun sína yfir mæringar á gyðingamorðingjum í Litháen, Lettlandi og Eistlandi.

Öllum má vera ljóst að Hannes talar heldur ekki gegn misyndismönnum er hann skrifar bók sem notuð er við kennslu í HÍ, og sem gefin er út undir merkjum ACRE, þar sem hann lýsir í því sem hann kallar "rökræður á sjónarmiðum" að nauðganir séu örþrifaráð. Áhugi á fórnarlambinu og uppgjörið við misyndismanninn, sem HHG lýsir yfir að hann hafi brennandi áhuga á, koma ekki heim og saman við þá "kvenfyrirlitningu, fitufordóma, kynþáttafordóma og niðurlægjandi orðræðu um fatlað fólk, niðrandi tal í kennslutímum um feita og fatlaða" sem greint er frá í yfirlýsingu 65 núverandi og fyrrverandi nemanda í stjórnmálafræði við HÍ.

Mér sýnist HHG vera samviskulaus og siðlaus í þeim dæmum sem hann tekur til stuðnings rökræðum sínum á sjónarmiðum í bók sinni sem er gefin er út í tengslum viðö ACRE. Hann tekur ekki eðlilegt tillit til fórnarlamba frekar en hann gerir í samtökum evrópskra hægrimanna þegar þau hjálpa öfgamönnum í Eistlandi, Lettlandi og Litháen til að minnast morðingja gyðinga sem þjóðhetja. Mér er næst að halda að HHG sé eiginlega nákvæmlega sama um öll fórnarlömb. Hans eina markmið er að sverta sósíalisma eins mikið og hann getur og með öllum ráðum, jafnvel með að gera þá sem börðust gegn honum að hetjum þó þeir hafi myrt þúsundir saklausra gyðinga. Krossför HHG gegn vinstristefnu er öllum kunn, en hún þarf ekki að enda í glapræði eins og stuðningi við lönd sem vilja gera gyðingamorðingja að þjóðhetjum árið 2017. Kalda Stríðinu og svínlegheitum þess er lokið.

---

Ég vona að Jón Atli Benediktsson rektor HÍ taki á máli HHG af hörku. Það er skylda rektors, sama hvar hann stendur í litrófi stjórnmálanna. Mig langar einnig að biðja rektor um að skýra hvernig prófessor í HÍ sé stætt á því að fara með rangt mál um menn í fjölmiðlum í greinum þar sem  viðkomandi prófessor skrifar undir titlinum "Prófessor við HÍ".  Ég hef beðið HHG um að biðjast afsökunar á lygum sínum gegn mér í tveimur fjölmiðlum  fyrr í þessum mánuði (desember 2017). HHG hefur ekki gert það, en skrifaði eftirfarandi orð í tölvupósti er ég hafði beðið hann um að leiðrétta ósannindi þau sem hann fór með um mig:

Auðvitað tek ég það alvarlega. En þú tekur þetta allt of óstinnt upp. Menn mega túlka aðra á sinn hátt.

HHG má ekki og getur ekki leyft sér að  "túlka" með því bera á menn ósannindi líkt og hann gerði í greinum í Morgunblaðinu og á Pressunni. Það varðar við lög. Þegar hann lýgur því upp á mig að ég hafi sagt eitthvað um Halldór Kiljan Laxness, sem ég hvorki hef skrifað né sagt, er hann að fremja lögbrot og svína mig til í opinberri umræðu. Það sæmir ekki manni í hans stöðu. Því fyrr sem hann gerir sér grein fyrir því, því betra.

Miklu verra en lygarnar gegn mér er stuðningur Hannesar við samtök sem gera lítið úr hörmungum þeim sem gyðingar urðu fyrir með kjánalegum samanburði við hræðilega atburði, sem eiga þó mest lítið skylt við hörmungar helfarar Evrópubúa gegn gyðingum álfunnar á 20. öld.

Ef HHG hefur áhuga á alls kyns fórnarlömbum, þá mæli ég með því að hann rökræði ekki um þau í bókum sínum og kennslutímum eins og fíll í postulínsbúð.

Björk er fín

Ég var ungur. Hrokkinkollur. Þegar ég horfði ekki á stöðvarmerki RÚV og drakk Sinalco, vann af og til sem sendisveinn á opinberri stofnun. Það má alveg koma fram að ég vann hjá RÚV á Skúlagötunni. Það var engin skítastofnun í þá daga.

Eitt sinn sem oftar var ég að fara niður með lyftunni á Skúlagötu 4, sem var sívöl í laginu. Í lyftunni voru staddar tvær konur um miðjan aldur. Ekki voru þetta þó miðaldra kvenrembusvín, því þær eru vitaskuld ekki til.

Ein þessara kvenna gerði sér lítið fyrir og stakk vísifingri sínum inn í eina af mörgum slöngukrullum mínum sem héngu á enninu á mér.

Þetta kom vitanlega mjög illa við mig og ég vissi ekki hvað á mig stóð veðrið.  Þó konan, sem var þulur, hefði aðeins borað í krulluna var eins og hún hefði rifið í pung mér.

Menn á 15. aldursári eru mjög viðkvæmir við allri líkamlegri nærveru kynjanna, og ég var sérstaklega viðkvæmur, enda með krullur.

Ef konan hefði ekki sagt eitthvað og bjargað þessari pínlegu uppákomu, er ég hræddur um að ég hefði aldrei borið barr mitt eftir þetta. Ég hefði orðið pírati og lent í meðferð fyrir hverjar kosningar.

Konan í lyftunni sagði með sinni landsþekktu rödd: "Vilhjálmur, er þetta permanent eða þínar eigin krullur? Ég vildi að ég væri með svona hár". 

Ég hafði ekki vit á því að segja "G... , þetta eru Carmen-rúllur - annað ekki". Ungir menn eru svo kúgaðir og bældir á þessum árum að líklega hefur aðeins heyrst veikt: "Grr, ggung" frá mér.

Maður var svoddan þunnildi á þeim árum sem konur potuðu í hárið á mér.

Þetta voru ugglaust aðeins móðurlegar tilfinningar sem komu fram í konunni í lyftunni og hún kyssti mig ekki einu sinni á kinnina. Konan sem potaði í mig slapp því við sálfræðinginn og ég hafði engin vandamál út af þessu - nema hvað mig dreymdi þetta stundum alveg fram undir fertugt. Vaknaði oft í svitabaði.

Ég vil þó taka fram að ég hef mikla samúð með Björku og öðrum frægum prímadonnum sem hafa orðið fyrir aðkasti að völdum siðlausra manna. Sér í lagi þeim sem lent hafa í Lars von Trier. Hann er svo djövull slísí og sick að það er jafnvel erfitt fyrir karla  gera sér það í hugarlund.

Ég lýsi stuðningi mínum baráttuna við hið ógeðslega karlpungaveldi, sem er ríkjandi í nær öllum ríkjum heims nema á Íslandi.

Niður með greðjukarlinn! Við lifum á 21. öld.

Var kynferðislega áreitt af leikstjóra

Vitfirring er æðsta dómsstig Íslands

Hvarf ungrar, fallegrar konu slær óhug að allri íslensku þjóðinni. Allir tala um málið og hugsar hver sitt. Svo eru þeir sem hugsa meira upphátt en aðrir og það er líka hollt. Enn betra er víst þegar menn tala við sjálfa sig í einrúmi, það er merki um miklar gáfur. Mig grunar að fáir rabbi mikið við sjálfa sig á Íslandi.

Það sem sumt fólk hefur að segja á spjallþráðum fjölmiðla um hvarf Birnu Brjánsdóttur er miklu fremur fordæming í garð óþekktra og ímyndaðra "glæpamanna" en meðkennd með þeirri týndu og fjölskyldu hennar. Strax í upphafi umræðu um hvarfið lýsti ung kona því yfir að hún hefði leitað að rauðum KIA bíl við Keili vegna þess að þar búa margir útlendingar. Getur verið að ungt fólk á Íslandi telji að óathuguðu máli að útlendingar geti einir verið valdir að hvarfi íslenskrar konu. Furðar þá nokkurn að óhæfir dómarar dæmi í málum í slíku landi?

Hér má sjá glaðlegan starfsmann PolarSeafood að störfum. Margir Íslendingar eru búnir að dæma hann og þjóð hans fyrir hvarf Birnu Brjánsdóttur. Víkingasveitin er á leið í skipið hans. Hér geta menn skoðað auglýsingaefni PolarSeefood.

Svo fór málið út fyrir allan þjófabálk, þegar menn fóru að dæma Grænlendinga á togara. Ekki var fyrr búið að tengja sjómenn á togaranum Polar NANOQ við að hafa tekið KIA bifreið að láni, en að fólk var farið að hamast á fjölmiðlum, t.d. á DV (en ekki bara á DV). Þótt 150 KIA-bifreiðir á þessari gerð og í þessum lit séu til á Íslandi, var einhvers staðar ákveðið að sjómenn á grænlenskum togara væru líklegastir til að hafa setið í þeirri bifreið sem sást bregða fyrir í upptöku frá Laugaveginum. Allt í einu voru Grænlendingar orðnir glæpamenn í hugum Íslendinga. Í skoðunum fólks á t.d. DV og FB kom í ljós að fólk sá fyrir sig "eskimóa" og villimenn sem annað hvort höfðu myrt Birnu eða numið hana á brott á skipinu.  Hvað gerist eiginlega í höfðinu á sumu fólki á Íslandi? Eru útlendingar alltaf versta fólkið á Íslandi? Eru menn ekki skriðnir úr fjárkofunum ennþá, því greinilega er ekki mjög hátt til lofts?

Miðað við hve lág glæpatíðni Grænlendinga er á Íslandi, þá eru litlar líkur á því að álykta eins og fólk gerir. Hugarórar um brottnám íslenskrar konu í grænlenskum togara er víst mest til komin af því að Íslendingar horfa of mikið á bandarískt sjónvarpsefni. Suma dreymdi um að nú yrði henni drekkt á Grænlandshafi, því "Grænlendingarnir fréttu að upp hefði komist um þá". Lesið DV. Svo sjúk er umræðan.

Menn mega heldur ekki gleyma því, að þeir sem vinna á grænlenskum togurum eru ekki allir Grænlendingar. Ef einhverjir af áhöfninni hafa haft einhver afskipti af Birnu Brjánsdóttur, gætu það hafa verið sannir Norðmenn, Danir, Færeyingar, Pólverjar og annarra þjóða kvikindi. Menn verða einnig að muna, að flest fyrirtæki í sjávarútvegi á Grænlandi eru sjaldnast í eigu eða undir stjórn Grænlendinga. Framkvæmdastjórar Polasseafood eru ekki Grænlendingar. Henrik Leth eða Jørgen Fossheim, sem er nýkominn til Íslands til að vera með áhöfn NANOQs þegar þeir koma til hafnar, eru hvorugur Grænlendingur. En í stjórn fyrirtækis þeirra hefur þó setið Grænlendingar sem enga forsendu höfðu til að stjórna fyrirtækjum, t.d. skíðakappinn Michael Binzer, sem á yngri árum keppti á skíðagöngu á Ólympíuleikum, en laug síðar um menntun sína í Noregi, þar sem hann lauk ekki einu sinni námi í íþróttalýðháskóla sem hann var á.

Þótt stjórnarfyrirkomulag í grænlensku efnahagslífi sé oft keimlíkt því íslenska og útgerðamenn þar álíka misjafn sauður og þeir sem gera út á Íslandi, er ekki þar með sagt að grænlenskir sjómenn séu morðingjar vegna þess að þeir taka bíl á leigu á Íslandi. En ef þeir eru líkir íslenskum sjómönnum, gætu þó vitaskuld verið undantekningar.

En hvað fær hluta islensku þjóðarinnar til að dæma áhöfn grænlensk togara? Svarið er að mínu viti: Léleg fréttamennska og furðuleg starfsemi íslenskrar lögreglu, sem mig grunar að hafi séð of margar amerískar glæponamyndir. Þar er sá svarti og indíáninn  alltaf líklegastir til að hafa framið ódæðin. 

Hingað til hafa nú flest ódæðin á Íslandi verið framin af Íslendingum sjálfum. MUNIÐ það landar góðir. Íslendingar eru dugmestu glæpamenn Íslandsögunnar og sumir þeirra ríða líka hrossum í frístundum sínum.

Súkkulaði-Sigga Skemmtilegt plakat

Heilaga hámeri! Tinni og Kolbeinn kafteinn hafa enn einu sinni leyst eitt erfiðasta vandamál íslensku þjóðarinnar. Ekki hafa þeir þó myndað ríkisstjórn í hinu stjórnlausa landi, þótt ráðagóðir séu. Þeir hafa hins vegar fundið bestu jólagjöfina í ár sem þeir telja að muni seljast betur en verstu Arnaldsreifarar Indriðasonar. Þeir félagar slá einnig tvær flugur í einu höggi, því þetta er líklegast besta tækifærisgjöfin árið 2017.

Tinni og Kolbeinn hafa hjálpað Fornleifi við að útbúa bestu jólagjöfina í ár: Súkkulaði-Siggu með sitt dularfulla bros sem óneitanlega minnir á lokkandi glott Mónu Lísu þar sem hangir löngum á Louvre-safninu í París.

MONA LISA Íslands í neðanverðu Bankastræti 1932; Þetta er fyrsta fornplakat Fornleifs, og vonandi ekki það síðasta. Chokolat Pupier, var nafn verksmiðju í eigu fjölskyldunnar Pupier í Saint Étienne (sjá hér og hér) sem lét útbúa þessar smámyndir sem fylgdu súkkulaðinu sem þeir framleiddu.

Pupier-verksmiðan i Saint-Étienne á velmektardögum hennar, þegar "Súkkulaði-Sigga" var sett í pakkana þeirra.

 

Súkkulaði Sigga kom upphaflega í heiminn í súkkulaðipökkum í Frakklandi snemma á 4. áratug síðustu aldar.

Fyrirtækið Chokolat Pupier, var stofnað árið 1860 í bænum Saint-Étienne suðvestur af Lyon í Loire héraði i Rhône-Alpes í Suðaustur-Frakklandi. Pupier var selt öðru fyrirtæki, CÉMOI, árið 1981. CÉMOI er nú fyrir nokkrum árum alveg hætt að nota nafnið Pupier. Chokolat Pupier framleiddi um langt skeið súkkulaðipakka sem í var stungið kortum með uppfræðandi efni, mannbætandi og jafnvel trúarlegu. Slík kort í pakkavöru tíðkuðust víða og einnig var ýmsu fróðlegu og uppbyggilegu gaukað í tóbakspakka sem framleiddir voru í Evrópu í lok 19. og byrjun 20. aldar. Seinna komu leikararnir, sem við verðandi gamalmennin þekkjum manna best, einnig þrykkmyndirnar að ógleymdum stimplatyggjómyndunum.

Í langan tíma var efnið á smákortunum sem finna mátti í pökkum Chokolat Pupier fræðsla um lönd og þjóðir heimsins. Venjulega voru kortin þrjú fyrir hvert land. Kortin voru framleidd á tímabilinu 1920-39. Þannig varð Súkkulaði-Sigga og tvö önnur kort, þar sem Íslandi voru gerð skil, til árið 1932. Kortin þrjú voru alls ekki stór, eða aðeins 5,1 x 6,9 sm að stærð.

Fyrir utan Siggu á upphlutnum, (sem er nú ekki alveg réttur þar sem vestið er rautt líkt og á norskum búningum), var framleitt kort með landakorti af Íslandi og annað sem sýndi íslenska fánann (reyndar í röngum litum) og skjaldamerkið. Dekruð frönsk börn gátu þegar þau höfðu safnað 6 eða 9 kortum farið með þau út í næstu næstu búð og afhent og fengið nýjan súkkulaðipakka. Þá var gotið gatað svo ekki væri hægt að nota það aftur. Franskir tóbakssalar seldu venjulega einnig súkkulaði og eftir nokkur ár voru dekruðu börnin orðin tóbaksfíklar. Góð börn og þæg létu sér hins vegar nægja að safna kortunum og og setja þau í albúm sem hægt var að kaupa til að halda safni sínu til haga. Það hafa sumir gert af mikilli natni

Plakatið

Súkkulaðikortið með upphlutsfegurðardísinni Siggu, sem Fornleifur keypti á eBay, er nú til sölu á 50 x 70 sm. stóru plakati sem Fornleifur gefur út. Það passar t.d. vel í standardramma, sem ýmis fyrirtæki selja, t.d. stórverslun ein sem árlega býður brennuvörgum að kveikja í risvöxnum, sænskum geithafri. Við segjum ekki meira, missjö. En á myndinni hér fyrir ofan er Fornleifur einmitt búinn að setja Siggu í ramma frá sænska geithafrafyrirtækinu. Ísetningin er auðveld þó maður hafi 12 þumla eins og Fornleifur.

Hægt er að panta þetta fyrsta Fornplakat Fornleifs, sem er í skemmtilegum retro-stíl og fallegum, sterkum litum, með því að senda línu til Fornleifs á [e-mail] með fullu nafni ykkar, heimilisfangi og síma. Leiðbeininga um greiðslu verða sendar eins fljótt og auðið er. Þegar greiðsla berst verður plakatið sent með A-pósti frá Danaveldi í plakatpoka og plakatröri á uppgefið heimilisfang - og voilá - Fornleifur kemur í veg fyrir að þið farið í jólaköttinn ef greiðsla berst mér fyrir 15. desember 2016. Athugið: upplagið er takmarkað svo fyrstur kemur fyrstur fær. En það eru ekki bara jól framundan. Afmæli, fermingar og aðrar átillur er hægt að finna sér til að taka þátt þessu sauðasaklausa mansali Fornleifs.

Verðið með sendingarkostnaði frá Danmörku til Íslands er 240 danskar krónur, en ódýrara eða 3300 íslenskar krónur (um 200 DKK), ef menn yfirfæra greiðsluna úr íslenskum netbanka á íslenskan bankareikning Fornleifs (þ.e. fjárhaldsmanns hans Vilhjálms Arnar Vilhjálmssonar). Þið skrifið Fornleifi á [e-mail]

Verður Felix boðið til Íslands?

Fornleifur greinir í dag frá því að heiðursmaðurinn Felix Rottberger, fyrsti gyðingurinn sem fæddist á Íslandi, verði 80 ára nú í september. Hann heldur upp á það í lok mánaðarins í heimabæ sínum, Freiburg í Þýskalandi. Ég fer í partíið, en í fæðingarlandi hans herma fréttir að hann verði að heiman á þessum merkisdegi, líkt og hann hefur verið sl. 78 ár.

Gott fólk frá Íslandi, bæði fegurðardrottning (sjá neðar) og fornleifafræðingur hafa óskað þess að honum verði boðið til Íslands í tilefni þessa stórafmælis - fyrst og fremst vegna þess að hann var ekki velkominn þar fyrir 78 árum síðan. Honum var þá vísað úr landi barni að aldri með foreldrum sínum, sem voru á flótta undan ógnum nasismans í Þýskalandi og stefnu og hugsjón sem margir Íslendingar studdu eða fylgdu.

Hef ég haft samband við stjórnvöld og óskað eftir því að þau bjóði Felix og þau íhuga nú málið, en forseti Íslands hefur þegar boðist til að halda honum virðulega veislu á Bessastöðum ef af slíku heimboði yrði!

Myndin efst sýnir Felix á léttu nótunum segja frá velgengni landsliðsins síns nú í sumar á fyrirlestri sem hann hélt í Danmörku í gær. Meira um fánann og hinn síunga "Forngrip" Felix Rottberger (og fegurðardrottninguna sem hann sjarmeraði) á blogginu Fornleifi. Farið þangað strax.

L'Unita for breakfast

Eins og allir vita er ég gamall laumukommi og byltingaseggur og les aldrei annað en málgögn þeirra er ég er á ferðalögum um útlönd. Sama hvort það er lygi eða ekki. Á morgungöngunni minni í Cori í morgun keypti ég mér L'unita til að hafa það sem andlegt meðlæti með morgunbrauðinu á veröndinni í 400 metra hæð yfir hausamótunum á lýðnum. Blaðasalinn í Cori er einn af fáum vinstrimönnum í bænum. Hér er hins vegar allt fullt af ítölsku framsóknarfólki, sem er ekki ósvipað því íslenska, en vinalegra þó. Þegar ég bað um þetta málgagn sósíalista tendruðu augu blaðasalans og hann dró fram eitt eintak sem falið var undir bunka af knallrómönum.

L'Unita er ekki sett á hillurnar með Corriere della Sera eða t.d. blaðinu LATINA sem er bölvað Berlusconiblað samkvæmt blaðasalanum sem nær fussaði yfir því, þegar ég spurði hvort það vær kannski líka gefið út á latínu. Ég las grein um "Vladimir (Putin) d'Arabia" sem ítalskir vinstri menn hata álíka mikið og þeir elska ISIS. Í dag fann ég ekkert gyðingahatur í L'unita en hins vegar algjért smér um Robert Redford. "Redford quel bravo ragazzo progressista". Morgunmaturinn var skemmtilegur. Nú skal haldið til Rocca Massima í 800 metra hæð. Þar er svalt og þar búa margir milljónamæringar og kapítalistasvín sem hafa keypt sér íbúðir í bæ það sem á vetrum búa 5 gamlar ekkjur í elsta hlutanum og 10 sjálfmenntaðir bifvélavirkjar og fjölskyldur þeirra í yngri hluta bæjarins. Á vetrum er þarna oft allt á kafi í snjó.

Nýjar, gamlar Íslandsmyndir

 

Fornleifur hálfbróðir minn birti í gær tvær áður nær óþekktar myndasyrpur sem innihalda kvikmyndir frá Íslandi á síðari hluta 4. áratugar síðustu aldar. Kvikmyndirnar eru úr ferðum nasistasamtakanna KdF og eru frá 1936 og 1939.

Eva Braun heitkona og að lokum eiginkona Hitlers (í tæpar 40 klukkustundir) fór í KdF- ferð til Íslands í júlí árið 1939, og kvikmynd hennar þekkja menn vel. En nú eru tvær aðrar kvikmyndir úr skemmtiferðum vel stæðra nasista komnar í leitirnar.

Sjá frekar og betur hér.