Sönglkeppni Stór-Evrópu að niðurlotum komin

 

Við getum ekki ætlast til þess að grillbrúnaðar ljóskur frá Íslandi, með hrossatennur, hafi vit til þess að sjá, að þær taka þátt í mannréttindabrotum Azerbaijans með því að syngja Never forget í 40 þóknanlegum stíltegundum ofan á rústum fátæklinganna í Bakú.

Jónsi og Gréta Salóme geta auðvitað ekkert gert að því að blondínur hafi einatt bláeygð gen og geti hvorki hugsað gagnrýnið, afstætt né sjálfstætt. En Amnesty International er hins vegar of seint á ferðinni í mótmælum sínum, og sér til skammar sem oft áður.

Eins vegar vekur það undrun manns, að fulltrúi Íslands hjá ECRI, hinn hjartahreini síra Baldur Kristjánsson, í Þorlákshöfn, geri ekki neitt út af málinu hjá ECRI. Azerbaijan er einnig meðlimur í þeirri stofnun sem berjast á gegn kynþáttafordómum og öðru óþoli og mismunum og órétti fyrir Evrópuráðið (Council of Europe). Baldur blandar oft saman Samfylkingarpólitík og ýmsum öðrum hlutum, og ætti því að geta haldið eldræðu yfir Salóme og Jónsa sem eru að skemmta lýðnum, meðan Azerbaijönsk yfirvöld traðka á honum fyrir utan loftkælda söngvahöllina í Bakú.

Er annars nauðsynlegt að hafa Síra Baldur á endalausum mannréttindafundum í Strasbourg ef hann gerir ekkert neitt á Íslandi nema verja Samfylkinguna og sjálfan sig gegn offorsi Vantrúarfylkingarinnar, og það jafnvel þótt almenningur þessa lands finnist hann fótum troðinn eins og fólk í Azerbaijan. Með botnrotna íslenska stjórnmálamenn og löggu on the teik er ekki við öðru að búast en að brátt verði farið að berja á Íslenskum "lýð"sem leyfir sér gagnrýni á Jóhönnu og áhöfn hennar TF-HOR.

Söngvakeppni Evrópu ber að leggja niður. Þetta er, og hefur lengi verið, dýr skrautsýning fyrir tildurrófur, fábjána og kjánalega uppblásinn þjóðernisrembing fyrrverandi Austantjaldslanda.

Den Hass im Grass findet man auch in Island

 

Günter gamli Grass hefur gert það aftur. Hann hefur gefið út einhvern óskapnað um Ísrael í bundnu máli sem hann kallar Það sem segja þarf. Ljóðið birtist í Süddeutsche Zeitung. Það sem Grass gamla, sem lengi leyndi innskráningu sinni í SS-sveitir Hitlers, er nú á hjarta, er illska Gyðinganna í Ísrael. Hann skrifar: Af hverju beið ég þangað til nú í elli minni  með þessa síðasta dropa af bleki til að segja: Kjarnorkuveldið Ísrael setur heimsfriðinn, sem er þegar viðkvæmur, í hættu.

Svarið við því er ljóst. Fyrst var Grass upptekinn í vinnu hjá þeim sem myrtu gyðingana, svo var hann upptekinn við að leyna fortíð sinni í þjónustu Hitlers, og nú, þegar hégómalegar skýjaborgir tvískinnungs hans og samtímamanna hans í veruleikafyrringunni eru fallnar er hann nær elliær farinn að minnast þess sem hreif hann áfram er hann var ungur og hraustur. Það var því miður hatur. 

Grass (t.h.) árið 1944 þegar hann var í vinnusveitum Luftwaffe, áður en hann gekk í SS

Nóbelverðlaunaskáldið Grass hefur ekki beint uppskorið lárber í Þýskalandi fyrir þetta pólitíska ljóð sitt. Sendiráð Ísraels í Þýskalandi hefur gefið út fréttatilkynningu sem einnig kallast Það sem segja þarf, þar sem sendiráðið skrifar: Það sem segja þarf, er að það er evrópsk hefð fyrir því að ásaka gyðinga fyrir trúarleg morð fyrir páskahátíð. Fyrr á tímum var það blóð kristinna barna sem gyðingar áttu að hafa notað í ósýrðu brauðin, en í dag á það að vera íranska þjóðin sem Ísraelska ríkið ætlar að útrýma. Það verður einnig að segja, að Ísrael er eina ríkið í heiminum sem menn draga opinberlaga í efa að hafi tilverurétt. Það var einnig tilfellið á stofndegi ríkisins og er enn upp á teningnum. Við viljum búa í friði með nágrönnum okkar á þessu svæði. Og við erum ekki tilbúinn að taka á okkur það hlutverk sem Günter Grass reynir að setja okkur í sem hluta af viðleitni þýsku þjóðarinnar að gera upp við fortíð sína.

Samtök gyðinga í Þýskalandi hafa kallað ljóðið árásagjarnt áróðursverk. Ruprecht Polenz formaður utanríkismálanefndar Þýskalands, sem er samflokka Angelu Merkel, tjáði Mitteldeuthce Zeitung, að meðan Grass væri stórfenglegur í bókmenntunum "þá ætti hann í stökustu erfiðleikum í hvert sinn sem hann gerði athugasemdir um stjórnmál og tæki þá oft skakka hæð í pólinn". Ja, hvers er hægt að vænta af manni sem hefur bæði verið meðlimur í SS og Nóbelsverðlaunahafi?

Formaður PEN samtakana í Þýskalandi Johano Strasser hefur hins vegar lýst stuðningi sínum við fyrrverandi SS-liðann Grass.

Henryk Broder, þekktur fjölmiðlamaður í Þýskalandi, sem er gyðingur og Íslandsvinur, birti athugasemd í Die Welt í dag. Broder skrifar: Grass hefur alltaf verið með vandamál varðandi gyðinga, en hann hefur aldrei komið eins vel orðum að því vandamáli eins og í þessu "ljóði".Broder skrifar einnig að Grass hafi alltaf haft tilhneigingu til mikilmennskubrjálæðis, en að nú sé hann orðinn algjörlega ruglaður. Broder bendir einnig á að Grass hafi í viðtali við ísraelska blaðamanninn Tom Sevev árið 2011 talað um að 6 milljónir þýskra hermanna hafi verið útrýmt af Rússum eftir Síðari Heimsstyrjöld. Sú tala er afar umdeild og er vitaskuld ætlað að vera bein samlíking við fjölda gyðinga sem voru myrtir í Helförinni. Broder skrifar einnig, að Grass sé "prótótýpa (frumgerð) hins vel menntaða gyðingahatara.

Broder benti árið 2006 á, að Grass gerði ekki greinarmun á landamærum Ísrael árið 1948 og 1967 líkt og Mahmoud Ahmadinejad i Íran, sem leynir því ekki að hann hefur þá ósk heitasta að útrýma Ísraelsríki.

Það eru líka til margir Íslendingar sem ekki gera greinarmun á landamærum í Miðausturlöndum árin 1948 og 1967. Þar að auki þylja margir þeirra upp andgyðinglegt rugl frá 17. öld í kirkjum landsins og ríkisútvarpi, jafnvel þótt þeir hafi svarið og sárt við lagt að þeir væru trúleysingjar.

Það eru líka til stórskáld á Íslandi sem þurfa að atast í gyðingum, sem reyndar ekki voru gyðingar. Hannes Pétursson, íslenskt stórskáld, gaf nýlega út ævisögu þar sem hann segir frá Albert Volker Lindemann sem rak um tíma gistiheimilið í Varmahlíð í Skagafirði. Hannes Pétursson gefur í skyn að Lindemann þessi hafi verið barnaníðingur og hafi hrökklast burt úr Varmárhlíð og af landi brott vegna samkynhneigðar sinnar (sem var líklega orsök þess að hann flýði frá Þýskalandi nasismans). Hannes Pétursson er líka búinn að gera hann að gyðingi, þótt það hafi Lindemann aldrei verið. Það er ekki nóg með að Hannes reyni að setja barnaníðingsmerkið á enni manns, án nokkurra haldbærra raka, heldur fær Lindemann einnig gyðingastjörnuna í ofanálag.

Hatur hinnar svokölluðu "menningarelítu", þess fólks á vinstrivængnum, sem telur að það sé betra en annað fólk, fróðara, víðsýnna og umburðarlyndara, er nú almennt fyrirbæri í Evrópu. Hatrið gagnvart Ísrael er hreint og vopnabræðurnir í hatrinu eru öfgamúslímar sem vilja myrða og útrýma gyðingum, vestrænni menningu og öllu því sem við köllum almenn mannréttindi.  

Er það nema von að fyrrverandi SS-menn og afdalafólk á Íslandi skrif ljóð og minningar þar sem skúrkarnir eru gyðingar. Þetta rótgróna hatur virðist vera eins og lífselexír fyrir áðurnefnda "elítu". Hún nærist á aldagömlu hatri.

Sjá frétt á ensku á Der Spiegel hér og fyrri færslu um Grass hér

Sumarbústaður á besta stað

Löngu áður en Kristín Sigurðardóttir forstöðumaður Fornleifaverndar Ríkisins fékk þá stöðu sem hún situr nú í, braut hún einnig þjóðminjalög, líkt og hún gerði þegar stofnun sú sem hún stýrir veitti leyfi til að byggja Þorláksbúðarkofann í Skálholti.

Á síðasta tug 20. aldar fól Fornleifanefnd, sem var valdameiri þá en hún er í dag, undirrituðum að heimsækja Skáldastaði í Berufirði í Reykhólasveit á Barðaströnd. Þar vildi einhver lyfsali reisa sér sumarbústað svo að segja ofan í fjöruborði, á stað sem aðeins er hægt að kalla einstaka náttúruperlu. Tveir aldraðir bræður á bænum Skáldastöðum vildu selja landið, en ákveðnum  valdsmanni hjá Reykhólahreppi var ískyggilega mikið annt um að apótekarinn skyldi fá að reisa sumarbústað sinn. Bræðurnir, sem ég reyndi að ná tali af, vildu ekkert við mig tala þegar þeir heyrðu hvaðan ég kom og vísuðu á lókalpólitíkusinn.

Tvær vetfangsferðir, og ein þar sem formaður Forleifanefndar, prófessor Sveinbjörn Rafnsson, og Kristín Sigurðardóttir voru með í för, gáfu aðeins eina niðurstöðu. Hún var sú að sumarbústaðurinn og vegur að honum gætu ekki verið á þeim stað sem þeim hafði verið valinn af framkvæmdaaðilum. Bústaðurinn og vegurinn lágu minna en 25 metra frá friðlýstum fornleifum, einum stærsta kumlateig á Íslandi. Þar að auki var bústaðurinn um 10 metra frá flæðarmáli sem stangast á við Náttúruverndarlög.

Ég skilaði áliti mínu og mælti með því að bústaðurinn og vegurinn yrðu færðir annað. Mótmæli og harmkvæli bárust frá einum manni í Reykhólahreppi með gífuryrðum. Þessi maður var auðvitað samflokka náttúrverndarfrömuðinum Össuri Skarphéðinssyni sem þá var einmitt umhverfisráðherra. Lókalhöfðinginn klagaði í Össur og mér var skömmu síðar tilkynnt, að ráðherra hefði hringt í Þjóðminjavörð og Náttúruverndarráð og hótað fólki. Apótekarinn var nefnilega vinur ránfuglsins í ráðuneytinu og fuglaskoðari (eða var það veiðimaður?), og eins og menn vita þá þurfa fuglaskoðarar að brjóta þjóðminjalög og náttúruverndarlög til að skoða bí bí og blaka á fallegustu stöðunum á landinu. 

Ég sagði mig frá málinu vegna hamagangs lókalfurstans í Reykhólahreppi sem meira að segja hringdi heim til mín, og tók Kristín Sigurðardóttir málið svo að sér. Hún sýndi þar snemma hve góð hún var í pólitískum reddingum.

Ég hef þó aldrei séð neinar fuglaskoðunarskýrslur eftir apótekarann þarna í Berufirðinum, en hann er kannski þekktari fyrir að gefa "baráttuafslátt" á lyfjum handa verkalýðsfélagsmönnum uppi á Skaga, sem kostaði hann dýrt hér um árið. Ódýr lyf sem valda því að menn kjósa spillingu í Samfylkingu.

Bústaður fuglaskoðarans var reistur fljótlega eftir að Kristín Sigurðardóttir samdi nýja greinargerð fyrir Fornleifanefnd. Samkvæmt loftmynd sé ég, að bústaðurinn er nær fjöruborði en sagt var í framkvæmdaskýrslu. Einnig var búið til bílastæði eitt mikið ofan í rústum og nú er komið eitthvað bátalægi svo að segja í fjörunni sjálfri. Apótekaranum var líklega gefið eitthvað meira en Samfylkingarbaráttuafsláttur af meðulum Össurar Skarphéðinssonar.

Slík er ómenningin í menningargeiranum á Íslandi og haldið þið svo að maður eins og Össur Skarphéðinsson fylgi reglum og lögum í ESB-ferlinu? Þar verður valtað yfir lög, almenna skynsemi og vilja almennings. Össur skí(ý)tur á smáfuglana þegar þess er þörf og étur þá eins og ránfugla er siður.

Sjá færslu um Þorláksbúð í dag á Fornleifi.

P.s.  Þess ber að geta, að Fornleif grunar að kumlateigurinn í Berufirði sé einnig austan sumarbústaðarins, þ.e. til hægri við hann á myndinni hér að ofan. Þar þyrftu að fara fram rannsóknir og hefðu átt að fara fram á kostnað lyfsalans. Rannsókn á þessum hér fyrir neðan er einnig orðin tímabær.

The Damaskus Flotilla in Iceland

 

Hvar eru skipalestirnar til Damaskus? Hvar er allt réttláta fólkið sem voru bátsverjar á tyrknesku skipunum á leið til gæluverkefnisins Gaza?

Ég veit að slík skipalest kæmist ekki lengra en til Beirút, en þá væri hægt að mynda asnalest til Damaskus. Asnarnir gætu spurt einræðisherrann hvort hann er þjóðarmorðingi eða bara fjöldamorðingi og fengið að upplifa hina annáluðu gestrisni Assads, sem Íslendingar hafa ávallt notið góðs af.

Ætli Jóhanna Kristjónsdóttir sé með vorferðir til Sýrlands í ár, þar sem hreinir geta baðað í blóði barnanna í Homs? Ég finn ekki neitt á síðu hennar, en í boði er vetrarferð til Íran áður en vorið kemur þangað. Þar geta velmegunargamlingjar frá Íslandi sleikt fætur Amadinejads og kannski horft á nokkrar hengingar og kjarnorkusprengjur ætlaðar gyðingum. Kannski geta ríkir Íslendingar haldið uppi barni í Homs eins og þeir gera það í Jemen. Ég skil ekkert í illskeyttasta og gagnrýnasta Samfylkingarbloggaranum að skrifa ekki meira um þessar ævintýraferðir móður sinnar til ríkja örvinglaðra einræðisherra.

Í gær: Starfsmaður SÞ dreifir lygum á Tweet

Imba og barnamorðinginn sem átti að koma okkur í Öryggisráðið

Á teppasýningu, sem nýlega var haldin í Reykjavík, fann Þessi í gráa jakkasettinu sér þykkt teppi til að fljúga á til Gaza. Hann getur millilent í Homs og bjargað sumrinu á Sýrlandi. En líklega er hann bara búinn að sópa skítnum undir nýja íranska teppið sitt.

Breytt starfssemi Þjóðmenningarhússins

Textann hér fyrir neðan fann ég á heimasíðu Þjóðmenningarhússins, er ég var að leita að beinni útsendingu á landsdómsréttarhöldunum gegn Geir Syndahaarde. Það rann fljótlega upp fyrir mér að sýndarréttarhöld eru ekki sýnd opinberlega á Íslandi frekar en í öðrum ráðstjórnarvelferðarríkjum, Dómurinn, sem pantaður hefur verið, verður vitaskuld einkennilegur. Þjóðmenningarhúsið er notað til að kynna íslenska sögu og menningararf. Greinilegt er að hvorutveggja hefur farið mikið aftur:

Þjóðmenningarhúsið er friðað og tekur notkun hússins mið af friðun þess og sögulegu verðmæti.

Þjóðmenningarhúsið er vettvangur til að kynna íslenska sögu og menningararf.

Aðstaða er fyrir sýningar, fundi, samkomur, fyrirlestra, listviðburði, opinberar athafnir og aðra viðburði svo sem sýndarréttarhöld.

Á neðstu hæð Þjóðmenningarhússins er veitingastofa og verslun.

Í kjallara hússins er gálgi og sýning á píningartólum íslensku búsáhaldabyltingarinnar.

... Æi, ég breytti einu orði eða svo. Vona að það sé í lagi. Sumir stela hundruðum milljarða og sleppa með það. Íslendingar gera sig að fíflum með þessum "réttarhöldum".

Hreðjamikill geithafur fyrir neðan mitti

 

Þannig er hún víst íslenska hetjan í Eystrasaltslöndunum. Þegar hann var i Vilníus og gat ekki riðið skógardísinni sinni í hægum takti, þá kallar hann á 69 á stöðinni og lét keyra sig á gáfumannapöbb þar sem sem gáfulegar konur voru á hverju strái. Þegar hann var á Eistlandi fékk hann kipp í punginn og fór á fínan veitingastað og fékk forrétt frá Úkraínu. Í Ríga hittir hann Rítur á næturklúbbi sem ekkert skömmuðust sín fyrir vinnu sína. Allt var þetta á reiknings íslensku þjóðarinnar. 

Alls staðar, þar sem hann hefur komið til að styðja frelsi þjóða, hefur hann í raun stutt ungar stúlkur, hina slavnesku fegurð úr föllnum sósíalistaparadísum, þar sem þjóðfélagið borgar þeim bara „skid og ingenting". Þá er nú gott að hafa svona sugardaddyman frá hreinasta landinu í heimi.

Og þegar hann var ekki önnum kafinn við mannbætandi hjálparstarf sitt í þróunarlöndunum, var hann enn meira en upptekinn í að skrifa diplómatapóst með lýsingum á sínum innra manni. Hann var nefnilega í frístundum sínum graður satír (sem hann kallaði reyndar satyricon) og er það skjalfest á bréfsefni diplómatíunnar á Íslandi sem vill ólm í skógarleiki í ESB. Satírinn að arna heitir Jón fyrir ofan mitti og er minni hetja en neðri helmingurinn sem virðist hafa stjórnað honum vel og dyggilega, og hefur sá hluti jafnvel hugsað ýmislegt fyrir hann.

Ég skrifa þessa færslu erlendis og munið að satírar eru ekki friðaðir, ekkert frekar en aðrir graðir, gráðugir og rotnir pólitíkusar.

Framlag Azerbaijans til Eurovision 2012

 

Vá, þetta er glæsilegt, og nú á að fara að hylla lögregluríkið Azerbadijan, alveg eins og þegar meira eða minna nasískir Íslendingar fóru glaðir og hýrir á Ólympíuleikana í Berlín árið 1936, þaðan sem sígaunar og annað "pakk" var flutt á brott úr borginni fyrir leikana.

Nasistar sáu þó til þess, að lög þeirra varandi glæpsemi samkynhneigðar væru ekki i gildi fyrir útlenska gesti Ólympíuleikana (sjá hér). Mikið vona ég að Azerbaijanar hafi einni innleitt slíka slökun á lögum sínum, en í Azerbaijan er reyndar venjan að væna pólitíska andstæðinga og gangrýnisraddir um að vera kynvillinga.

Auðvitað á Ísland ekki að taka þátt í þessum skrípaleik. Ekki bara hommanna vegna. Það er nóg annað hægt að gera við peningana en að nota hana í þessa stertiveislu og tímaskekkju. Þetta er orðið þjóðernissöngvalagakeppni fyrir uppblásna diskórembusöngva frá lýðræðislega vanþroska löndum.  

Nei takk, ekki meira Eurovision.