Basl- og biðraðalistinn

 

Í þingkosningum sumarið 1963 var tónninn hvass í Sjálfstæðismönnum, sem þá voru í “Viðreisnarstjórn” með Krötum og hötuðu Framsóknarmenn eins og pestina. Mogginn birti þessa klausu á blaðsíðu 5 í sérstöku síðdegisblaði sunnudaginn 9. júní, á sjálfan kosningardaginn. Áróðurinn var gífurlegur og ýmsar hættur steðjuðu að þjóðinni. Kommúnistar brugguðu launráð, heimurinn var á heljarþröm, en Framsóknarmenn voru hættulegastir allra.

Í klausunni í kosningarblaði Moggans stendur: " REYKVÍKINGAR henda gaman að bægslagangi Framsóknarflokksmanna, sem halda að höfuðborgarbúar muni styrkja þá til valda og áhrifa og kjósa yfir sig og aðra landsmenn að nýju þá vandræðastefnu sem einkennist af biðröðum, höftum, skömmtun og hverskyns spillingu. Finnst þeim B það sem Framsóknarmenn hafa verið að hengja upp í höfuðborginni,  táknrænt fyrir stefnu þeirra: Basl- og Biðraðastefna." SíS málið var greinilega ekki grafið og gleymt.

Framsóknarmenn höfðu hins vegar sterk vopn og mætti einn þeirra, bóndi sem rétt áður hafði brugðið búi og flust á mölina, á kjörstað með tvo til reiðar. Framsóknarflokkurinn fékk reyndar mesta stuðningsaukningu í Reykjavík allra flokka. 2.000 fleiri kusu flokkinn en í kosningum árið 1959 og bætti Framsókn við sig manni í Reykjavíkurkjördæmi.

Eftir að kjörstöðum hafði verið lokað hafði Mogginn samband við formenn flokkanna, en náði ekki í Hannibal Valdimarsson. Mogginn reit: “ Nú liggur næst við á ná í Hannibal Valdimarsson, en það gengur treglega. “Hann er kannski ekki úti á landi, en örugglega ekki í Reykjavík”, sagði sá sem í símann svaraði “. Ætli þess tvímælandi símsvari hjá Hannibal hafi verið Jón Baldvin, og símar og svör verið farin að vefjast fyrir honum svo snemma?

Mogginn tók líka hús á leiðtoga Framsóknarmanna, Eysteini Jónssyni og fjölskyldu á Ásvallagötunni og var fjölskyldan að hlusta á útvarp, sem Eysteinn varð að viðurkenna að hann hafði fengið árið 1958 í Rússlandi. Blaðamaður Moggans, sem hafði sérstaka athyglisgáfu, greindi þannig frá veru sinni hjá Eysteini: “Engar tölur heyrast í útvarpinu, meðan við stöndum þar við, en úr því glymur lagið “Lapi er og Lapi verður listamannakrá”. Dóttursonur Eysteins og nafni fæst ekki til að vera með á myndinni og flýr út í horn stofunnar. Þá segir afi: “Hvað er þetta Eysteinn minn? Langar þig ekki til að koma í Mogganum “.   Miðað við þann áróður sem í Mogganum hafði birst dagana á undan, var ekki að furða að drengurinn væri smeykur. Framsóknarmenn urðu næstum því eins og gyðingar í Þýskalandi nasismans í meðferð Morgunblaðsins. Nú eru aðrir tímar. 

Fast Vegabréf á Völlinn

Áður en ég fæddist bjó karl faðir minn um tíma í Keflavík. Ekki var hann þó Keflvíkingur, en hann fékk ekki lán í banka nema að hann lofaði að reka heildverslun sína í Keflavík. Bankastjórinn, sem setti þær einkennilegu reglur, hafði eitt sinn verið í íslenska nasistaflokknum og honum leist víst ekkert á föður minn.

Pabba líkaði dvölin í Keflavík vel. Tók herbergi og bílskúr á leigu downtown, en eyddi líka miklum tíma á Vellinum, enda átti hann þar marga vini með svipaðan bakgrunn og hann. Hann fór þó öðru hvoru í rútu til Reykjavíkur, enda verðandi mamma mín þar, og þar þurfti hann að skipa upp innflutninginum og koma honum í búðir í Reykjavík.

Pabbi var svo tíður gestur á Keflavíkurflugvelli að hann fékk Fast Gestavegabréf Nr. 10. Vænti ég þess að Bjarni Ben og aðrir gestir á Vellinum hafi einnig átt Föst Gestavegabréf með lægri númerum en pabbi.  Kannski á Björn dómsmálaráðherra enn skjöld föður síns og eins ánægulegar minningar og ég frá Vellinum. Kannski á Björn sjálfur svona skjöld?

Síðar, þegar ég var ungur drengur, kom ég mikið með pabba upp á Völl, stundum hálfsmánaðarlega. Það voru menningarlegar ferðir.

Mér er sérstaklega minnisstæð ein heimsókn. Við fórum þá með eldri manni, sem hét Schuster, til að skoða rússneskar flutningavélar, sem leyft hafði verið að millilenda á Íslandi á leið til og frá Kúbu. Við komumst mjög nærri vélunum og viti menn Rússarnir komu og voru hinir vinalegustu. Einn þeirra hafði greinilega gaman af börnum og gaf mér og öðrum dreng nokkur merki. Ég fékk t.d. littla brjóstnál með mynd af Lenín sem dreng. Prjón þennan hélt ég mikið upp á og kenni honum oft um að ég gerðist sósíalisti um tíma. Ég notaði hann einnig sem vopn: Í MH kenndi ungliði úr Heimdalli mér um að ég hefði rænt honum og fært hann suður í Straum með valdi. Hann ásakaði ýmsa um það sama, áður en hinir einu sönnu glæponar fundust. Ég tók þetta stinnt upp og stakk Lenín prjóni mínum í þjó Heimdellingsins. Síðar var þessi góði maður, sem ég stakk með Lenín, m.a. lögreglumaður á Seltjarnarnesi, lögfræðingur og eigandi súludansstaðar, áður en hann var allur. Blessuð sé minning hans.

Ég á ekki lengur Lenín nálina, en tel víst að ég hafi náð henni úr rassi Heimdellingsins. Var hún lítið notuð eftir það. Vegabréf pabba á Keflavíkurflugvöll geymi ég hins vegar eins og annað erfðagóss, sem ég mun kannski segja sögur af seinna.

Lenín-nál með blóði súludansstaðareiganda hefði nú heldur ekki verið kræsilegur minjagripur. En kannski hefði Heimdallur þegið hann fyrir smáþóknun?

Óskir um skjótan bata fyrir Dorrit

 

Í gær sá ég Forsetann í sjónvarpinu segja frá slysi konu sinnar í harðfenni í Colorado og frá gróðurhúsaáhrifum. Gott að Dorrit var með hjálm! Verra með jöklana sem brotna og bráðna.

Gróðurhúsaáhrifin eru svo gríðarlega þessa dagana, að allur snjór er nú bráðnaður í Aspen, og skiltið sem lenti í árkstri við forsetafrúna er komið á minjaskrá Colorado-fylkis.

Skiptar skoðanir eru þó um, hvort þetta er í raun skiltið sem Dorrit brunaði á. Aðrir sérfræðingar halda því fram, að skiltið sé enn á kafi í snjó og líti svona út:

Álsagan er ljót

 

Þessir forljótu tjaldhælar þýska nasistahersins úr áli minna mig á söguna um Hitler og Göbbels sem fóru í útilegu. Þegar þeir fóru að tjalda sagði Göbbels:"hæl Hitler, hæl Hitler, hæl Hitler, hæl Hitler....". Ætli álið í hælunum hafi verið framleitta af fyrirtækjum sem síðar hvörfuðust inn í þann risa sem Hafnfirðingar höfnuðu í gær?

Í gær sigraði naumur meirihluti Hafnfirðinga yfir ALCAN. Ég verð að hæla Hafnfirðingum fyrir þetta afrek.

Í gær greindi ég frá viðskiptum álrisans ALCOA við nasista í Seinni Heimstyrjöld. Það virtist fara fyrir brjóstið á ýmsum.

En fleiri álrisar undu vel hag sínum í viðskiptum við Þriðja Ríkið. Mörg svissnesk fyrirtæki stofnuðu leppfyrirtæki í Þýskalandi, til að geta haldið áfram rekstri sínum þar í "hlutleysi" lands síns. Meðal þessarra fyrirtækja voru Nestlé, ABB Ltd. (Brown Boweri & Cie), og Swiss Aluminium Industrie AG (AIAG), sem síðar gekk undir nafninu Algroup/Alusuisse Group AG (ALIG), sem keypt var af kanadíska fyrirtækinu ALCAN. Verksmiðjur Alusuisse voru m.a. í Martinswerk i Bergheim, í Singen og Lonza. Álrisarnir eru búnir að "friða samviskuna" með því að lofa að borga skaðabætur, en maður heyrir sjaldan um fórnarlömb sem hafa notið góðs af því.

Árið 2001 kom út merk svissnesk skýrsla sagnfræðinganefndar undir stjórn Jean Francois Bergiers. Í henni er hægt að finna upplýsingar um að leppfyrirtæki fyrrgreindra og annarra svissneskra fyrirtækja í Þýskalandi hafi notast við þræla; Fólk sem nasistar fluttu nauðugt til að vinna í þýskum iðnaði. Sum svissnesk leppfyrirtæki notuðu meira að segja þræla frá Auschwitz.

Næst þegar þið "búið til súpu" úr MAGGI pakka, getið þið minnst þess að Maggi var leppfyrirtæki Nestlés í þýska ríkinu. Súpur þessar hituðu morðingjum nasista. Rétt áður en Bandaríkjaher nálgaðist þetta þrælasúpufyrirtæki árið 1944, var hakakrossfáninn dreginn niður og að húni var dregið svissneska flaggið, blóðrauðugt með hvítan kross.

Álsagan er því miður blóðug! munið það Hafnfirðingar! Og þótt breski herinn hafi leitað uppi og skráð nasista í bæ ykkar árið 1940, var þar afar lítið að finna af ljótum körlum á við það sem svissneskur iðnaður lumaði á.

Ég hvet nú yfirvöld í Hafnafirði til að hefja alvöru rannsókn á tíðni krabbameinstilfella og annarra alvarlegra sjúkdóma meðal starfsmanna ALCAN (ALÍS/Alusuisse). Einnig væri spennandi að fá að vita hvað sumir af þýsku frumkvöðlunum í Straumsvík voru að gera í verksmiðjunum í Bergheim og Singen í Seinni Heimsstyrjöldinni.

 

Hafnfirðingar höfnuðu stækkun álversins

Jesús - 485.460 kaloríur

 

Súkkulaði Kristur í Nýju Jórvík, sem kaþólskir telja til helgispjalla, og sem ég sagði frá í gær, er ekki meira né minna en 480.000 kaloríur. Hvort einhverjir leggja sér meistarann til munns um Páska veit ég ekki, en þá verða þeir að vara sig, því að hann inniheldur 7020% meira af kólestróli en hollt þykir í daglegan skammt manns. Ekkert C vítamín er í Kristi.

"Maður lifur ekki á súkkulaði einu saman" ....  Það get ég alveg.

Súkkulaði Kristur

Allt er að verða vitlaust í heimi kaþólskra, því að stytta af Kristi krossfestum verður afhjúpuð næstkomandi mánudag í New York.  

Styttan er eftir matarly(i)stamanninn Cosimo Cavallaro, og er hún alfarið búin til úr gæðasúkkulaði. Þykir kaþólskum það miður. Líkami og blóð Krists er, eins og kunnugt er, étið í miklum mæli í formi obláta og víns, en súkkulaði hefur hingað til ekki verið notað mikið sem sakramenti.  Ekki einu sinni í Sviss. 

Talsmaður pápískra, Bill Donohue, segir að Súkkulaði Kristur sé alversta móðgun við kristna menn frá fæðingu meistarans. Eins og dönsk Múhameðsteikning.

Það sem mest fer fyrir brjósin á Donohue er að hlutföll öll á Súkkulaði Kristi eru rétt og mun hann einnig vera umskorinn og líkur gyðingi.

En hvaða mórall er þetta? Það er ekkert nýtt undir sólinni. Jesús súkkulaði hefur verið selt í áraraðir.

Hvað með svona oblátur í íslenskar kirkjur? I am Cerious, Nói!

GLEÐILEGA PÁSKA

 

Sænsk móðir hýðir geimveru

Sænsk móðir tapaði sönsum nýlega, þegar sonur hennar 4 ára kom grátandi i heim. Eitthvert hrekkjusvín í nágrenninu hafði verið að hrekkja snáðann. Hrekkjusvínið, sem er níu ára, hafði borið geimverugrímu og hrætt líftóruna úr yngri drengnum.

Þegar sænska mamman heyrði hvað gerðist, hljóp hún út og elti geimveruhrekkjusvínið uppi. Þegar hún fann geimveruna, voru sumar senurnar i "Men in Black" barnaleikur einn hjá því sem þessi Ulla Britt (rétt nafn konunnar er annað) gerði við hrekkjusvínið. Nágrannakonur sáu barsmíðar móðurinnar á hrekkjusvíninu. Í Svíþjóð má sem betur fer ekki berja börn (né geimverur, né stríðglæpamenn, né morðingja forsætisráðherra). Svíar eru ekki ofbeldisþjóð (þó að þeir selji vopn).

Nú hefur sænska mamman verið dæmd í 9.600 sænskra króna sekt.

Hér langar mig nú að koma því að, að sonur minn fann grímu eins þá sem þið sjáið á myndinni hér að ofan. Hann fann hana í kassa á markaði, sem haldinn er hér í nægrenninu á sumri hverju, þar sem börn geta selt gömul gull sín og keypt gull annarra barna. Sonur minn var tæplega 3ja ára og vildi ólmur fá geimverugrímuna. Hann fékk hana fyrir 2 krónur með í kaupunum á hríðskotariffli, sem hann keypti af dreng, sem var komin á æðra stig í hryllingsleikföngum. Ég verð oft hræddur, þegar sonur minn setur á sig grímuna og baunar á mig með hríðskotarifflinum.

Ég skil alveg hvað Ulla Britt fór í gegnum, þegar sonur hennar kom heim eftir árás geimverunnar. 9.600 sænskar krónur er ef til vill allt of há sekt fyrir að berja á litlum hrekkjusvínum. En þótt Svíar hafi frá blautu barnsbeini séð Emil frá Kattholti barinn á hverjum sunnudegi, er enginn ástæða til þess berja börn nágrannanna nú á 21. öld. En stundum springur ventillinn líka í velferðarparadísinni. Gott að Ulla Britt átti ekki Husquarna riffil.

Danska svínið og hin heilaga pølse

 

Úr þessum forláta pulsuvangi seldi útlendingaráðherra Dana, Rikke Hvilshøj, heitar, pólitískar pylsur fyrir síðustu kosningar. Nú sendir hún múslimi úr landi.

Í gær birti Nyhedsavisen, sem að hluta til er í eigu Íslendinga sem þessa dagana verma stóla Reykvískra réttarsala, afar merka grein. Greinin fjallaði um pulsuvagna, þetta rammdanska menningarfyrirbæri, sem sumir Danir myndu deyja fyrir.

Greinin fjallar um gæði og vinsældir ákveðinna pulsuvagna í Kaupmannahöfn. Ég get ekki frætt ykkur um þetta, enda hef ég ekki étið á þeim stöðum sem nefndir eru til sögunnar í grein Nyhedsavisen. En Nyhedsavisen bregður á leik, ef svo má að orði komast, og biður leigubílstjórann Turkan Daminovski, sem er múslimur um að dæma pusluvagnana. Turkan þessi mun vera mikill pylsugleypir og áhugamaður um svínakjötsát.

Það er einmitt þetta atriði í greininni, frekar en gæði pulsuvagnanna, sem ég hef mannfræðilegan áhuga á . Turkan er nefnilega múslimur og alla jafnan borða múslimir ekki svínakjöt. Eins og í fréttinni stendur: “Turkan er nútíma múslimur, eins og hann segir sjálfur. Enginn annar í fjölskyldu hans borðar svínakjöt ..... << Synir mínir sem eru 16 og 18 ára kasta upp af svínakjöti og pabbi minn segir að ég verði að borða svínakjötið utan heimilisins og ekki taka það með mér heim>>, segir Turkan”.

Ekki veit ég hvaða leigubílastöð pulsusérfræðingurinn Turkan ekur fyrir, en tel víst, að það sé ekki hann sem hefur neitað að aka með gyðinga í Kaupmannahöfn (sjá fyrri færslu).

Kannski grísakótilettan og danskar pulsur muni brúa það bil sem er á milli þeirra menningaheima, sem harðast takast á um þessar mundir.

Ekki mæli ég þó með dönsku útflutningsátaki á pulsum í heimi múslima, nú í kjölfarið á hamaganginum með teikningarnar af Múhameð spámanni. Það gæti orðið svínslegt.

Stokkurinn og gríman

Japanskir ferðamenn á kínverskum veitingastað í Reykjavík. "Japanarnir taka vart af sér grímurnar þegar þeir borða" segir Teitur Fong veitingamaður.

 

Í fréttum Sjónvarpsins í gærkvöldi var greint frá mengun í höfuðborginni og kröfum um að fá Kringlumýrarbraut og Miklubraut niður í stokk. Hefur einhver hugsað um, hvernig mengunin í stokknum yrði? Hvar á að lofta út? Ef til vill úti í Viðey?

Ein af mörgum smámæltum, eða andstuttum, fréttakonum Sjónvarpsins rabbaði svo fram og aftur og klikkti út með myndskeiði, sem kvikmyndatökumaður hafði náð af ferðamanni með ÖNDUNARGRÍMU.

Nú er það svart maður, hugsaði ég, og bjóst við því að sjá ferðamann með súrefnihylki og öndunargrímu vegna mengunar í Reykjavík. Svo var skúb tökumannsins sýnt, og það sem ég sá á myndinni var japönsk kona með kvefgrímu, sem Japanir setja á sig, fyrst og fremst til að varnar því aðrir fái ekki kverkaskítinn sem er að krauma í þeim sjálfum. Tökumaðurinn ofsótti ungt japanskt par með myndavél sinni og japanski maðurinn uppgötvaði myndatökuna. Tiplaðu parið, að hætti Japana, undan í flæmingi inn á næsta kaffihús. Ég held að þau hafi verið á flótta undan Íslendingum, sem héldu að konan væri fárveikur útlendingur með pest – eða svona óánægð með mengunina í Reykjavík, höfuðborg hreinasta lands í heimi.

Í Japan setja menn á sig grímur til að varna því að öll þjóðin fái ekki kvefið, sem það gengur með. Gríman er hugsuð sem tillitssemi við náungann. Á Íslandi telja menn að grímur séu settar upp vegna þess að það er kominn tími til þess að setja Kringlumýrarbraut og Miklubraut í stokk.

Ég hef aldrei verið spámaður í mínu eigin landi. Ég á ekki lengur bíl og hjóla bara. Ef fólk á höfuðborgarsvæðinu æki meira í almenningsvögnum, væri öll umræða um stokka komin undir stein. Í strætó gæti fólk bara skellt á sig andlitsgrímu að hætti Japana, þegar því væri illt í hálsinum og grímulausir gætu óskað grímuklæddum góðs bata á þeim 20 mínútum sem ferðin tæki. Öndunargrímur eru aðeins fyrir fólk sem ferðast mikið í stokkum og þarf að komast í vinnuna á 2 mínútum.

En hvað veit ég? Veit bara að á Íslandi þarf hugafarsbreytingu í sjálfsánægukastinu og það þýðir ekkert að flýja niður í stokk á jeppanum sínum.

 

Hreinleikinn sigraði í dag

Fjallkonan við Hjalta: Hjalti litli, hættu nú að gráta litli drengurinn minn. Það koma engir vondir, útlenskir menn í Bændahöllina. Það verða ekki neinar konur með stór brjóst í Bláa Lóninu eða allsberir karlar á Þingvöllum. Þig dreymdi bara ljótan draum. Það eru engir súlnadansstaðir til í landinu okkar, aðeins Súlnasalurinn hinn bjarti. Það er ekkert klám í sjónvarpinu eða á veraldarvefnum og hvar lærðir þú eiginlega orðið vændi? Það er nefnilega ekki til á tungu vorri. Þetta hlýtur að hafa verið vondur draumur. Farðu nú aftur að sofa. Viltu mjólk, eða banana?

Hjalti við Fjallkonuna: Mér langar í Kókó Puffs

Fjallkonan við Hjalta: Það heitir MIG langar í Kókó Puffs, Hjalti minn.