Hinn bitri sannleikur um sykurinn

 

Hlustið á erindi barnalæknisins Robert H. Lustig (sem einnig er hægt að sjá hér), sérstaklega ef þið trúið því enn að þarmaskolun og stólpípur Jónínu á Krossinum séu allra meina bót eða eruð enn á Atkins kúrnum, sem er ágætur fyrir fólk sem stundar sjálfsblekkingu og sjálfsmeðaumkvun. Kolvetnisrík fæða er ekki óholl ef kolvetnið er náttúrulegt og fæðan inniheldur trefjar. Það er hins vegar vissar unnar sykurtegundir sem eru aðal skúrkurinn.

Styðjum íslenskan iðnað, en bara ekki gosdrykkja- og sykurríka framleiðslu, eða fyrirtæki sem selja svokallað heilsufæði, sem oft er fullt af hættulegri fitu, sykurefnum og öðru ólyfjan (t.d. hnetusmjör án innihaldslýsingar sem flutt er inn af einni heilsumadömmunni á Íslandi). Slíkur iðnaður drepur nefnilega á endanum fleiri Íslendinga en 10 álver. Það er auðvitað eitthvað mikið að í landi þar sem framleiðendur sushis taka upp á þeim dómadags ósóma að setja rjómaost í maki-rúllur og þar sem fólk skolar slíkum afbökunum á annars heilsusamlegu fæði niður með ógrynninu öllu af Coka Cola.

Kannski verður ekki mikið eftir að borða miðað við úrvali í íslenskum verslunum, ef menn ætla að forðast hættulegan sykur, en það er vel hægt að narta í epli, borða harðfisk, rófur og kál - nema að tennurnar séu orðnar rotnar af öllum sykrinum.

Ef yfirvöld lækkuðu toll matvöru og hráefni á matvöru sem innihéldu engan frúktósa, og þeirrar matvöru sem innihéldi ríkulegt magn trefja, myndu fituvandamálið hverfa að einhverju leiti. Það er auðvitað erfitt að lifa í landi þar sem sömu tollar eru settir á ávexti og grænmeti og á morðsykurinn í alls kyns söfum sem eru stundum jafnhættulegir og kókið og appelsínið. Ef  þið gefið börnunum ykkar páskaegg, íslenskt súkkulaði (sem ógeðslega lélegt og hættulegt gervisúkkulaði og er mest súkkulaðifita), eða bara jógúrt sem er yfirfullt að hættulegum sykri, eruð þið hægt og bítandi að gera þau að sjúklingum.

Þeir sem dæla sykri í mat, sér í lagi iðnaðarframleiddann frúktósa, eru nefnilega að myrða fólk. Hættið að drekka gos og djús, eða borða morgunkorn sem eru full þessu eitri, þó það komi sjaldnast greinilega fram á umbúðunum.

Það er sér í lagi frúktósi sem er aðalskúrkurinn. Íslendingar hafa lengi notað fæðu sem inniheldur mikinn fruktósa sem huggunarefni í skammdeginu, ef þeir hafa ekki verið á enn sterkara eitri til að slá á deyfðina eða þunglyndið. Allir megrunarkúrar hafa bara ekki virkað, því aðalskúrkurinn, sykur, var notaður til að hugga sig, þegar reynt var að skera á fituna. Inntaka D vítamíns, magnesíums og kalks minnkar strax þessa sykurþörf. Byrjið strax í dag, auðvitað með nægri líkamlegri hreyfingu.  En hugafarsbreyting er hins vegar best. Hættið að drekka gos og sykurríka fæðu í dag og látið börnin drekka vatn og hættið að kaupa endalausar dollur af "jógúrt"drullu og ís og þið munuð finna muninn eftir viku.

Jæja, nú verð ég að fara að hlaupa aka í ræktina.

17 gyðingar í brunni

 

Fundist hafa leifar 17 manns í brunni einum í bænum Norwich í Austur-Anglíu á Englandi. Talið er nær fullvisst að um beinagrindur gyðinga sé að ræða og að þeir hafi verið myrtir í ofsóknum og kastað í brunninn. Fullorðnum neðst og 11 börnum á aldrinum tveggja til fimmtán ára ofan á. Ég þekki dálítið til í Norwich. Árið 1986 kom ég þar fyrst á skólaferðalagi með deild minni við háskólann í Árósum, þegar ég hafði nýlokið kandídatsprófi. Við gáfum síðar út í lítilli gulri bók fræðilega fyrirlestra okkar sem við héldum við ýmsar miðaldaminjar. Ég meðhöndlaði m.a. sögu gyðinga og leifar eftir fyrsta skeið búsetu þeirra á Bretlandseyjum.

Gyðingar komu snemma til Bretlandseyja, með Vilhjálmi bastarði og Normönnum, og settust að í stærri bæjum landsins, allt norður til Jórvíkur. Um miðja 12. öld var Norwich næststærsta borg Englands og margir gyðingar áttu þar heima. Gyðingar á Bretlandseyjum, eins og víða annars staðar, máttu ekki stunda hvaða vinnu sem var, og voru þess vegna margir í peningaviðskiptum og lánastarfsemi, sem var bæði syndugt og illa séð iðja af kirkjunni, sem sló þó gjarna lán hjá gyðingum. Gyðingar á Bretlandseyjum lánuðu fé til ýmissa mikilvægra framkvæmda á fyrri hluta miðalda, eða þangað þeir allir, um það bil 16.000 að tölu, voru gerðir brottrækir frá Bretlandseyjum þann 18. júlí árið 1290. Eins og annars staðar voru ofsóknir gegn gyðingum algengar á Bretlandseyjum og var tiltölulega auðvelt fyrir skuldunauta gyðinga að snúa lýðnum gegn þeim og hrinda að stað ofsóknum gegn þeim, sem enduðu t.d. með því að 150 þeirra voru brenndir inni í Clifford-Turni í Jórvík árið 1190, eða þeim var kastað í brunna eða þeir brenndir á báli.

Margar heimildir eru til um veru gyðinga í Norwich, bæði  ritaðar og fornleifar. Gyðingar bjuggu við og umhverfis Haymarket-torg, sem er enn í dag aðalmarkaðstorg Norwichborgar. Fornleifarannsóknir hafa staðfest búsetu þeirra þar. Eina gatan á Bretlandseyjum sem ber heitið Synagogue Street er að finna í Norwich. Frægur ketill úr bronsi frá Frakklandi með áletrun á hebresku hefur fundist í Norwich.

Einn fremsti fjármálamaður Bretlands á 12 öld var Eliab, einnig þekktur sem Jurnett, sem lánaði fé til bygginga fjölda kirkna og klaustra. Líklega til að komast hjá því að borga honum, var hann flæmdur úr landi með því að krefjast af honum 6000 mörk og fékk ekki að snúa aftur fyrr en hann hafði greitt 2000 þeirra. Svo ekki hefur öll lánastarfsemi gyðinga verið arðbær, og í sumum tilfellum hefur hún kostað þá lífið og kannski valdið því að þeir fengu vota gröf í brunni í Norwich. 

klikkið tvisvar sinnum á myndina til að sjá hana stærri

Til er skopmynd af Isaak fill Jurnett, syni Eliabs í skattalista Norwich frá 1233, þar sem gyðingar bæjarins eru hæddir og Isaak sýndur sem þríhöfða konungur. Í Norwich er enn til hús sem kallað er Music Hall,sem er talið vera afbökun á Moishe Hall og telja sumir, að húsið sé að grunni til það hús sem Isaak Jurnett bjó í á 13. öld.

Gyðingum í Norwich var kennt um barnaníð og morð árið 1144, þegar 12 ár drengur, Vilhjálmur, hvarf. Þótt aldrei hafi sannast að hann hefði verið myrtur, og líklegra sé, að hann hafi verið grafinn lifandi af ættingjum sínum sem héldu að hann væri látinn, þá komu upp svipaðar ásakanir á hendur gyðingum á næstu árum víðs vegar um Bretland. Vilhjálmur var tekinn í dýrðlinga tölu. Gæti verið, að líkin í brunninum séu afleiðing múgæsingar og hýsteríu sem greip um sig á Bretlandseyjum á 12. öld? Ekki ólíkt og í dag á Íslandi, þar sem rökin eru að barnaníð hljóti að hafi verið framin undir væng kaþólsku kirkjunnar vegna þess að það hefur verið framið í öðrum löndum, var gyðingum kennt um barnahvarf á miðöldum og alveg fram á síðustu öld. Á miðöldum þurfti ekki sannanna við frekar en hjá Guðrúnu Ögmundsdóttur í dag í tengslum við barnaníðingsásakanir á hendur kaþólsku kirkjunni á Íslandi. Nóg var bara að hafa heyrt eitthvað, sannanir skiptu ekki máli.

Þar til nýlega var gyðingum kastað í brunna víðs vegar um Evrópu. Eftir að álfan gerðist siðmenntaðri er orðinn heimsfrægur smellur Borats um að kasta gyðingum í brunna í „heimalandi" hans Kasakstan, sem fékk misjafna dóma í Bandaríkjunum. Ef ekki hefði komið svo góð vatnsveita á Íslandi, hefðu menn líklega verið að kasta fólki í brunna og ásaka það um að hafa stráð glerbrotum í smjörið, sem var t.d. afar vinsæl ásökun í Sovétríkjunum fram undir 1950. Horfið á Borat. Myndin efst er af vísindakonum með hauskúpu gyðings (konu) frá Norwich:

Papar komu aldregi til Íslands

 

Þjóðernisrembingur, frá þeim tíma er sumir Íslendingar leituðu þjóðernisímyndar í sjálfstæðisbaráttunni með því að vilja vera "keltar" ættaðir frá Írlandi, er enn mjög sterkur. Ekkert styður þessar draumóra nema þvældar frásagnir úr Landnámu og Íslendingabók um einstaka landnámsmann, sem vafalaust komu nokkrir með svarthærðar konur og búalið ættað frá Írlandi eða skosku eyjunum.

Fyrr á árum voru gamlir læknar með ABO blóðflokkakerfið til að sýna fram á „keltneskan" uppruna Íslendinga (Les hér). Þær túlkanir stóðust ekki. Á síðari árum hefur Íslensk Erfðagreining (deCode) gert keltomaníakana enn æstari með tölfræðilegum oftúlkunum, þegar þeir komust að þeirri niðurstöður að flestar konur á Landnámsöld hafi verið ættaðar frá Bretlandseyjum, meðan karlpeningurinn var frá Norðurlöndum. DeCode er með öðrum orðum að halda því fram, að Bretlandseyjar hafi verið eins og Tæland í dag, gósenland afdalaaumingja, (með allri virðingu fyrir tælenskum konunum), sem þá gátu ekki náð sér í almennilegar norskar konur til að setjast að með þeim á eyðiey í norðurhöfum.

Það versta er hins vegar, þegar menn eru að rugla um einhverja Papa og halda því fram að Ari fróði hafi verið að hylma yfir heila byggð þeirra fyrir landnám norrænna manna á seinni hluta 9. aldar.

Ari skrifaði í Íslendingabók: Þá voru hér menn kristnir, þeir er Norðmenn kalla papa. En þeir fóru síðan á braut, af því að þeir vildu eigi vera hér við heiðna menn, og létu eftir bækur írskar og bjöllur og bagla. Af því mátti skilja, að þeir voru menn írskir".  Út frá þessu fara keltómaíakar hamförum. Papar eru samkvæmt Ara norsk skilgreining, (sem enginn Norðmaður fyrr og síðar kannast þó við), og þegar menn ganga um með bagla, bjöllur og bækur eru þeir sem sagt Írskir. Ari var mytóman, en það er einnig amadáninn (gelíska fyrir idjót) sem skrifar um Papa á Wikipeda:

"The Papar (from Latin papa, via Old Irish, meaning "father" or "pope") were, according to early Icelandichistorical sources, a group of Irish or Scottish monksresident in parts of Iceland at the time of the arrival of the Norsemen. Their existence is yet to be confirmed by archaeology." Maður spyr sig: vantar litninga fyrir heimildagagnrýni í það fólk sem eru papistar?

Þetta litla rugl sem Ari fróði skrifaði um Papa veldur miklum hugarórum og sést í alls kyns afbökunum fólks sem jafnvel heldur að það sé keltneskt vegna þess að þar er rauðhært eða drykkfellt. Þessi litla frásögn Ara veldur því að rammnorskútlítandi Nútímaíslendingar stofna hér á landi keltnesk bönd, opna írskar krár og kalla börnin sín Melkorku, Brján, Niál og Mýrkjartan og bíða eftir því að Írar snúi aftur til að taka Ísland frá óhæfum útrásarvíkingum.

Ari Þorgilsson var örugglega að lýsa írskum dýrlingum þegar hann skrifaði ofangreint smælki um papa, því eins fróður og hann var og víðlesinn, hefur hann lesið eða heyrt um ferðir helgra manna á Norðurslóðum, t.d. til eyju sem reyndist vera hvalur. Hann trúði örugglega sjálfur mátulega á slíkar furðusögur, en gæti hins vegar vel hafa lesið írskar heilagra manna sögur, sem segja frá heilögum einsetumönnum á eyjum á norðurslóðum. Írskir dýrlingar í þessum sögum virðast hafa getað lifað án nokkurs annars en bóka, bjallna og bagla.  Þannig voru þeim einnig gerð skil á írskum steinkrossum, eins og sést hér að ofan. Myndin er af heilögum McTail og er frá Old Kilcullen, í County Kildare. 

Ari lagði tvo og tvo saman og vildi ekki láta neitt vanta í landnámslýsingu sína, um það sem hugsanlega gæti hafa verið, fram yfir landnám forfeðra hans. Þess vegna lét hann einsetumennina í heilagra manna sögum, sem skrifaðar voru á 8. og 9. öld, hafa verið á Íslandi og skilja þar eftir bjöllur, bagal og bók. Því miður varðveittust þessi óskilamunir ekki og kenna samsærisheilar þar um eyðileggingarhvöt ljóshærðu imperíalistanna úr Noregi. Langt er seilst.

Norskættaða boybandið Paparnir

Ari var sama marki brenndur og margir síðari tíma Íslendingar sem velta fyrir sér aldri landnáms á Íslandi. Hann hafði gaman af að skálda í eyðurnar og í hugarheimi 12. alda manns voru eyður óhugsandi. En vöntun á sönnunargögnum er ekki sönnun, en seint lærist það sumum. Sumir hafa ekki hvatt 12. öldina á Íslandi. Ari var þó ekki að blanda erfðafræðirugli og háralit í þetta. Rauða hárið frá Írlandi er, svo greitt sé úr þeirri flækju, hverfandi lítið miðað við dökkt hár (les hér).

Meðan "keltar" finnast ekki í jörðu á Íslandi, og þaðan af síður papar, og fornleifarnar eru allar frá 9. öld og kolefnisaldursgreiningar eru í miklu rugli, eða er ruglað af fornleifafræðingum sem ekki geta skilið takmarkanir greininganna, geta menn stutt sig við sinn bagal út á næstu írsku krá og hlustað á Maríu O´Gubban kyrja; Drekkt þar sorgum sínum með lítra af Guinness meðan þeir éta grjúpán sem reykt eru á Patreksfirði, og einfaldlega sætt sig við að vera komnir undan einvala liði sem flýði frá Noregi vegna þess að þar var komið til valda óþolandi fólk, sem fannst þeir sem fluttu til Íslands algjörlega óferjandi. Og er svo enn.

Papar voru hugarfóstur Ara fróða, en þróuðust mest í kolli þeirra minna fróðu sem oftúlkað hafa orð Ara.

Ari fróði var létt keltómanískur

68 % óvissa í íslenskri fornleifafræði

Svo flottri prósentu geta hefðbundnir landnámsáhangendur ekki hamlað gegn. Eða hvað?

Hér er kollega minn dr. Bjarni F. Einarsson örugglega að vitna í niðurstöðu á kalíbreringu (leiðréttingu/umreikun) á einni (1) niðurstöðu úr kolefnisaldursgreiningu (frá Beta rannsóknarstofunni, rannsóknarstofu sem ég myndi halda mig frá) við ein staðalfrávik (68%), og þá er breidd aldursgreiningarinnar 770-880 e. Kr (skv. Beta). En við 2 staðalfrávik er breidd aldursgreiningarinnar auðvitað nokkuð meiri. Það fer að sjálfsögðu eftir mælingarniðurstöðunni, C14 aldrinum, sem í þessu tilviki er 1220 ± 40 ár, hve ónákvæm kolefnisaldursgreining svo verður, því C14 kúrfan er ekki Bell-kúrfa eins og flestir vita.

C-14 var mjög mismikið á jörðinni á hinum mismunandi tímum. Við tvö staðalfrávik (95%) er niðurstaðan á mælingarniðurstöðunni samkvæmt WinCal25 forritinu frá háskólanum í Groningen 688-890 e.Kr. Cal. Sjá leiðréttinguna á niðurstöðu aldursgreiningunni frá Vogi við 2 staðalfrávik (2 sigma) með því að klikka hér. Aldursgreiningin frá Vogi styður að mínu mati, að landnámið hafi átt sér stað á 9. öld, eða fyrr, en aldursgreiningin er alls ekki heimild sem gefur ástæðu til að lýsa yfir byltingu í íslenskri sögu.

Svo verðum við auðvitað að vita hvaða efni Bjarni lét greina, til að skilja niðurstöðuna. Hvað er það "charred material", brennda efni???, sem Beta Laboratories i Bandaríkjunum fékk frá Bjarna F. Einarssyni? 

68%in hans Bjarna eru mér því jafn óskiljanleg og 68 kynslóðin.

Ef skáli Bjarna í Vogi í Höfnum, hefur verið verstöð veiðimanna sem komu til Íslands eftir rostungstönn, fugli og eggjum, þá er mér hulin ráðgáta af hverju þeir voru að hafa fyrir því að vera með kvarnarstein úr íslenskum steini, sem ég sá í Vogi þegar ég kom þar við sumarið 2009. Tóku veiðimennirnir með sér korn, og hjuggu kvarnarstein úr íslensku grjóti meðan þeir voru á veiðum? Kvarnarsteinninn er líka mjög eyddur og sýnir það mér að búsetan í Vogi gæti hafa verið nokkuð löng - áður en menn fundu sér minna vindrassgat að búa á. Mér finnst tilgáta Bjarna um mikilvægi Íslands til veiða á 8. öld langsótt og sýna kannski óskhyggju ESB-sinnans í dag meira en nokkuð annað. ESB-sinninn heldur að Ísland sé ómissandi fyrir þjóðir Evrópu.

Bjarni er meðal hæstu fornleifafræðinga á Íslandi og fremstu og miklu skemmtilegri fræðimaður en sagnfræðingurinn sem fyrir slysni ? var gerður að prófessor í fornleifafræði við HÍ. Bjarni er alltaf til í að ræða niðurstöður og er alþýðlegur fræðimaður. En þessa skýringu Bjarna kaupi ég ekki gangrýnislaust, enda er Bjarni mun varfærnari á heimasíðu fyrirtækis síns, Fornleifafræðistofunni.

Mynd: 

Þessi mynd var tekin er Bjarni stökk á Stöng, með heilabúið tæpra 6 metra yfir landnámi. Bjarni hjálpaði mér dyggilega þar á lokasprettinum síðla sumars árið 1992, þegar ég átti eftir mikilvæg verkefni og hjálparfólkið mitt var að hverfa úr landi í nám eða í próf við HÍ. Á Stöng fundum við landnám rétt ofan á landnámslaginu svokallaða, og er ég 100% klár á því.

Segir kenningum um landnám hrundið

Femínisti fjarlægir mig – and makes my day

Klukkan 7 í morgun að íslenskum tíma las ég frétt á Eyjunni um blogg amerísks gestalektors við Háskóla Íslands. Hún heitir Jyl J. Josephson (sjá mynd) og er sérfræðingur í femínisma og kynjafræði, sem eru greinar sem ég hef mikið gaman af, vegna þess að þær eru enn mjög frumstæðar - eða bara þeir þær sem stunda þær.

Davíð Oddssyni hafði boðið manni þessarar fræðikonu og syni hennar far hér um daginn svo „Jim og the little guy" gætu mætt í kirkju á réttum tíma. Mér þótti analýsa Jyl Josephson á þessari vingjarnlegheitum í Davíð mjög einkennileg, en þó ekki, því vel þekktir fordómar úr femínistarannsóknum skína í gegnum vangaveltur hennar um Davíð Oddsson.

Ég gerði athugasemd á minni hraðensku við færslu konunnar á blogg hennar kl. 7.23, sem hún fjarlægði svo að segja að vörmu spori.

Hér er það sem ég skrifaði í fljótheitum:

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson said...

There are fortunately still civilized people around in Iceland.

However, Dr. Jyl J. Josephson seems to adapt well and quickly to the views of the ethnocentric elite of the University of Iceland, the leading University in the world in Hypocrisy and Omphallic studies.

Regardless of my personal views on David Oddsson, It was extremely nice of him to give "Jim and the little guy" a ride. Probably it was also dangerous, because he could have been nice to a person from the University of Iceland, who didn't like Davíð Oddsson and other political figures that helped finance some of the anachronistic stuff, like Gender Studies, which is still being thought at the University of Iceland.

There is absolutely nothing sinister about David Oddsson's social continence, which fanatic feminism or rigid gender studies can pervertize. Probably it's just a case of an extreme difference between Iceland and the USA. In the male dominated, crime ridden USA, some "David" could very well have put Jim and the little guy trough the meat grinder - and then asked if they knew him.

I imagine that Mr. Oddsson invited your husband and son into his car due to the extreme weather conditions in Reykjavík, rather than he likes to see if people are scared of him after he was stigmatized as the main boogieman of the Icelandic financial meltdown. Your son would have frozen to death if he had been on his own last Monday. Nobody dares to give a lift to a child in Iceland anymore.

As for the "nation-centric masculinity ideals" and hegemonic masculinity (http://www.nikk.no/?module=Articles;action=Article.publicShow;ID=1147) as the cause for the bank collapse in Iceland, I am sorry to say: That is mere crap and bullocks. The very same explanation for the collapse in the US can be applied for Iceland. It was GREED. Women, a majority of whom is not into far-fetched gender studies and fanatic feministic model making, played very well along in the "man dominated" financial meltdown in Iceland. For instance Mrs. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, a former mayor of Reykjavík, former minister of Foreign-affairs etc. Make sure to recognize her when she gives you a lift in Reykjavík and get her fact sheet from another department than the Feminist- and Gender Studies at the University of Iceland, who seem to have adapted the philosophy of their maternal ancestor: Gróa on Leiti.

March 31, 2011 7:23 AM

Cand. perv. gráðan við háskólann í Álaborg

 

TV2 og Danska dagblaðið Politiken greina frá heldur einkennilegri háskólagrein, sem menn iðka við háskólann í Álaborg í Danmörku.

Í ljós er komið að fólk safnast reglulega saman  í kjallaraherbergi á háskólanum, sem er auðvitað ekkert skrítið. En þarna koma saman karlmenn klæddir í munkakufl og kona (-ur?). Konan stundar svo kynlífsleiki með þeim kuflklæddu, og í anda kollektívismans deila þeir konunni bróðurlega á milli sín. Tekur konan þátt í þessari helgistund, að því er virðist ótilneydd. Við þessar athafnir eru menn með tæki og tól, sem bendir til þess að þetta sé undirdield á einhverri raunvísindadeild eða á læknadeild. Upp komst um þessar athafnir er háskólayfirvöldum barst kvikmynd af þeim, eftir að maður nokkur sem svalaði fræðilegri fýsn sinni hafði sett upp upptökubúnað í kjallara háskólans.

Það er m.a. ónafngreindur prófessor við háskólann, sem stjórnar þessum "kjallaraleik". Hann hefur fengið áminningu hjá rektor, en fær að halda stöðu sinni og kufli. Ég velti því fyrir mér, hvort þarna í kjallaranum hafi farið fram kvöldtímar, þar sem stúdínur gátu bætt einkunnir sínar, en það reyndust eintómir hugarórar, þar sem konan sem þeir lærðu tóku í kjallaranum var algjörlega leik. Sumir hafa það fyrir satt að þetta sé verklegur þáttur að nýrri gráðu við háskólann: Cand.Perv. við Institut for Etik. En eitt er víst, að prófessorinn er danskur, því af nýsku tímdi hann ekki að leigja lókal úti í bæ fyrir perversjón sína og reglufélaganna, en notaði í staðinn kjallarann við háskólann til að gagnast konun (-um?) með gríðarlegan áhuga á klausturólifnaði (eða launum prófessorsins).

Svona er lífið nú fjölbreytilegt undir hvelfingum fílabeinsturnanna, ef sauðgrár almúginn hefur verið að velta fyrir sér hvað menn eru að gera þar, þegar þeir eru ekki að baktala kollega og tala illa um keppinauta sína.

Gæti svona gerst á Íslandi? Neeeeeh, jú kannski á Akureyri. En hnífur í bakið og baktal er víst algengari íþrótt í hinum akademíska heimi.  

Ålborg Universitet hefur víst fallið verulega niður á gæðastiga háskólanna eftir þessa frétt, en hver veit? Myndin að ofan er af deildarforseta við kjallaradeildina við háskólann í Álaborg. Henni er ekki skemmt. Myndin hér fyrir neðan, er hins vegar frá kvöldnámskeiði í listasögu Endurreisnartímabilsins, sem nú fer fram við sama skóla.

Indíana Agnarsdóttir

Enn og aftur verð ég að láta í ljós furðu mína á framsetningu vísindamanna DeCode Genetics(Íslenskrar Erfðargreiningar) á niðurstöðum sínum. Það mætti halda að DeCode væri deild hjá Spaugstofunni.

Nú fer um heiminn sú frétt, að einhver hluti Íslendinga sé kominn af indíánakonu, sem sérfræðingar DeCode láta sig dreyma um að hafi verið hneppt í þrældóm í Norður-Ameríku af íslenskum vesturförum fyrir 1000 árum síðan. Mér sýnist að DeCode eigi stærstan þátt í því að frétt um þessar niðurstöður eru nú matreiddar á heldur fáránlegan hátt í heimspressunni.

Í stuttu máli og einfölduðu, þá hefur DeCode fundið afbrigði af C1 hvatberaafgerð (subclade) af (mtDNA/Y DNA) í nokkrum ættum undir Vatnajökli, hvatberaafgerð sem erfist í kvenlegg. C1 er hvatberaafgerð, sem fyrst og fremst er þekkt í Asíu og Ameríku. Nokkur afbrigði eru skilgreind, C1a (í Asíu), C1b, C1c og C1d (í Ameríku). Sérfræðingar DeCode telja, að einstaklingur sá er borið hefur afbrigði af C1 til Íslands, sem þeir vilja kalla C1e, hafi komið til Íslands ekki síðar en 1700, en hallast frekar að fyrri tilkomu.

Nú er svo heimspressan búin að kasta sér yfir þessar vangaveltur DeCode-manna og sögur af Indíánakonu á Íslandi berast út um heim eins og eldur í sinu, vegna þess að sérfræðingar DeCode hafa ályktað fremur fjálglega, þó svo að Agnar Helgason hafi verið að draga eitthvað í land í Mogganum í gær. Eins og ég les greinina í American Journal of Physical Anthropology er alveg eins mögulegt að C1e haplotýpan hafi komið til Íslands frá Evrópu eins og Asíu og Ameríku.

Mér sýnist að Agnar et al. velji ólíklegustu skýringuna, því aðrar DNA rannsóknir hafa sýnt C1 hvatberaafgerð í Evrópumönnum. Svo hafa menn ekki alltaf verið að athuga C1 mítókondríal sérstaklega í Evrópumönnum, nema ef til vill í Finnum, þar sem það finnst ekki. Gladdi það suma Finna, sem nú geta vísað því á bug að þeir séu Asíumenn.

Ég tel, að heppilegasta aðferðin til að rannsaka uppruna og flutninga manna á fyrri öldum, sé að skoða erfðaefni úr beinum þeirra frá þeim tíma sem menn eru að einblína á, en ekki úr blóði nútímamanna. Ég veit að sérfræðingum DeCode er kunnugt um, að sú skoðun er nokkuð útbreidd. Eina leiðin til að komast úr skugga um, hvort að þeir eru á réttri braut, er að rannsaka bein úr fornum gröfum frá því svæði sem þeir telja afkomendur "indíánans" hafa búið á. Þar að auki verð ég að mæla með því að Agnar og samstarfsfólk hans hugi að því, að á því svæði sem hann segir ættir "íslensku indíánakonunnar" hafi búið (Suðursveit), hefur verið mjög einangrað og minnist ég í því sambandi undarlegra hvatberaafgerða Baska og Sardínumanna, sem líka hafa margir hverjir lifað lengi á sama stað.

Það er reyndar álíka mikið út í hött að halda því fram að C1e í ættum á Íslandi sé frá Ameríku komið, ef ekki ber neitt á EDAR receptor geni (ectodysplasin A receptor/1540T/C) í sömu ættum. EDAR genið veldur háragerð (sléttu og hári með stórt þversniði hjá Asíumönnum og indíánum og jafnvel "skóflulögun" í framtönnum, sem Asíumenn hafa margir hverjir. Einhverjir í þessum ættum undir Vatnajökli hljóta að hafa hár sem er allt að 50% breiðara í þvermál en hár annarra Íslendinga.

En það er kannski að renna upp fyrir Agnari ljósið, sem hann var ekki búinn að sjá, þegar hann heimsótti mig í Kaupmannahöfn fyrir löngu, að Íslendingar eru aðeins meira blandaðir en þeir norrænu karlar og keltnesku konur, sem hann fær út úr genasamsteypunni. Elstu mannabein á Íslandi sýna t.d. við mælingar miklar líkur á því að hluti Íslendinga séu kominn af Sömum (Rannsóknir Hans Christian Petersens við Syddansk Universitet). Það þarf ekki endilega að koma fram í hvatberarannsóknum á nútíma Íslendingum, þar sem margt gerist í genunum á 1000 árum. C1 í "Löppum" á 10. öld gæti verið horfið í Skandinavíu í dag, en fundist í nútíma-Íslendingum vegna einangrunar á Íslandi, þar sem að Samar og Norðmenn höfðu blandast fyrir ca 1100 árum.

Mér finnst ég einnig finna þef af kórréttri fjölmenningarhyggju, þegar "C1e" hvatberaafgerðin er gerð að Indíánakonu sem kemur til Íslands fyrir 1000 árum. Hafa ber í huga að skv. lýsingu fornbókmennta okkar voru íslensk-ættaðir karlar í Vesturheimi um 1000 e. Kr. hræddir við skrælingja en reyndu líka að selja þeim rauð klæði sín og vopn. Kannski hafa þeir keypt konur fyrir vopn? (Mansal og vopnasala). Þorvaldur Leifsson drap 8 indíána (ég þori vart að kalla þá skrælingja), en óhuggnalegustu vígaferlunum þar vestra stjórnaði morðóð kona, Freydís, dóttir Eiríks Rauða, og var hún einnig fyrsti rasistinn á Vinlandi. Hún myrti "norrænar" kynsystur sínar með öxi. Samkvæmt Eiríks sögu Rauða þótti henni lítið koma til varna karlpeningsins gegn skrælingjum: Freydís kom út og sá er þeir héldu undan. Hún kallaði:

Hví rennið þér undan slíkum auvirðismönnum, svo gildir menn er mér þætti líklegt að þér mættuð drepa þá svo sem búfé? Og ef eg hefði vopn þætti mér sem eg mundi betur berjast en einnhver yðvar." Þeir gáfu öngvan gaum hvað sem hún sagði. Freydís vildi fylgja þeim og varð hún heldur sein því að hún var eigi heil. Gekk hún þá eftir þeim í skóginn en Skrælingjar sækja að henni. Hún fann fyrir sér mann dauðan, Þorbrand Snorrason, og stóð hellusteinn í höfði honum. Sverðið lá hjá honum og hún tók það upp og býst að verja sig með. Þá koma Skrælingjar að henni. Hún tekur brjóstið upp úr serkinum og slettir á sverðið. Þeir fælast við og hlaupa undan og á skip sín og héldu á brottu. Þeir Karlsefni finna hana og lofa happ hennar.

Ég vil ekki velta fyrir mér útliti brjósta Freydísar, en fyrir utan að vera fjöldamorðingi og rasisti, var hún greinilega líka kvenskörungur (femínisti) hinn mesti.

Nú verður ugglaust að búa til Indíánakonu úr Suðursveit fyrir Perluna

 

Fjölmenningarþjóðfélagshyggja og pólitísk rétthugsun VG virðist falla mjög náttúruvalslega vel að vísindaaðferðafræði Agnars Helgasonar, enda eru í honum sterk skyldleikaræktuð VG-gen bæði á Y og X krómósómunum. En ást VG og annarra vinstrimanna á "fjölmenningu" er nú annars nýtilkomin bóla (stökkbreyting). Sem "hálfur útlendingur" og hálfgerður skrælingi man ég nú ekki eftir fjölmenningahugarfari hjá Vinstrimönnum hér á árum áður, nema eftir ást þeirra á Rauðrússum. Þeir voru flestir meiri heimalningar og skyldleikaræktarar en Framsóknarmenn.

Fyrst DeCode fer með gamanmál geri ég það líka í lok þessa indíánahasarannáls míns. Það er ekki laust við að tvennt gæti bent til indíánsku. Annað er sögnin að heyja, sbr. sönglið "Heyjajajaj, heyjajaja, heyjajaja", sem oft heyrist meðal indíána, en hitt er orðatiltækið "eigi verður tjaldað til einnar nætur". Ugglaust er það ekki verri skýringar á tilvist indíána á Íslandi, en einhver Pocahontas Agnardóttir af Micmac ættbálki, sem hnuplað hefur verið með til bestasta lands í heimi, sem rekur verstasta genafyrirtækið í heiminum, DeCode. Ef menn muna enn eftir brjóstum fjöldamorðingjans Freydísar, er þó ekki út í hött að velta því fyrir sér, hvort þær hafi verið brjóstbetri en þær íslensku, skrælingjakonurnar, sem fluttar voru til Íslands rétt eftir Kristnitöku. Indíáni Íslenskrar Erfðargreiningar kemur mörgum ímyndunum og fantasíum af stað.

Fornleifavernd Ríkisins sinnir ekki skyldum sínum

Í síðustu viku var ég á Íslandi og brá mér m.a. í Þjórsárdalinn til að kanna ástand rústanna á Stöng. Í dalnum var snjókoma og ekki var nú glæsilegt um að litast á Stöng. Meðan Fornleifavernd Ríkisins dreymir um 700 milljón króna framkvæmdir á Stöng, lekur inn í miðaldarústina á þeim stöðum þar sem ekki var haldið áfram við viðgerðir á rústinni eftir 1996. Fornleifavernd Ríkisins ber ábyrgð á þessu hræðilega ástandi, ábyrgð á því að fornleifar liggja nú undir skemmdum.

Ég skrifaði nýlega um ævintýraleg áform Fornleifaverndar Ríkisins, þar sem dr. Kristín Huld Sigurðardóttir forstöðukona hefur komist að því að það kosti 700.000.000 króna að gera fornminjunum á Stöng hátt undir höfði til frambúðar. Þessa upphæð kennir hún nú herskara af fornleifafræðingum, arkitektum og verkfræðingum um. Nú er þetta dæmi forstöðukonunnar, eins og ég taldi mig vita, áform um að reisa steinsteypuhöll yfir rústir á Stöng og leggja rústina í ævarandi vínanda eins og gerst hefur með rúst eina í Reykjavík. Slíkt er út í hött, og allir vita að 700.000.000 kr. eru ekki til í íslensku þjóðfélagi og verða það ekki á næstunni. Það er heldur ekki hægt að reisa þunga byggingu yfir Stöng. Stöng hvílir ekki á klöpp.

Vandamálið er bara, að Kristín Huld Sigurðardóttir vill ekki láta 700.000.000 kr. skýrslu allra sérfræðinganna sinna af hendi. Ég hef beðið um skýrsluna, en undirmaður hennar á Fornleifavernd Ríkisins bað þá um tvö eintök af skýrslu minni um Stöng, sem menn hafa geta lesið hér á blogginu síðan 11. október og sem hefur reyndar líka verið í höndum Fornleifaverndar síðan í febrúar í ár. Annar undirmaður Fornleifaverndar Ríkisins sagði áform Kristínar óraunhæf, en Kristín svaraði loks, án þess að svara erindi mínu á eðlilegan hátt:

Sæll og blessaður Vilhjálmur Örn,
Hér gætir einhvers misskilnings hjá þér. Talan 700 milljónir byggir á útreikningum fornleifafræðinga, arkitekta og verkfræðinga og snertir ekki bara viðhald á Stangarrústinni, heldur gerð nýs húss til að verja minjarnar, rannsókn sem þyrfti að fara fram í tengslum við gerð hússins, viðhald og skýli yfir fjós og smiðju, gerð miðlunarefnis, endurbætur á aðgengi og aðstöðu fyrir ferðamenn og fleira.
Niðurstöður skoðanakannana verða gerðar aðgengilegar á netinu á næstu vikum.
mbk,
Kristín Huld Sigurðardóttir

General Director Fornleifaverndar Ríkisins, en svo þýða menn virðulegt embætti forstöðumanns Fornleifaverndar yfir á ensku, segir að skoðanakannanir sem gerðar voru á Stöng í sumar, verði gerðar aðgengilegar, en hún svaraði engu ósk minni um að fá að sjá útreikninga fornleifafræðinga, arkitekta og verkfræðinga í einhverju ævintýraverkefni, þar sem greinilega er ætlunin að halda mér, sérfræðingi um minjar í Þjórsárdal, sem í áraraðir stundaði rannsóknir á Stöng, frá verkefninu og frekari rannsóknum á Stöng. (Hér getið þið lesið ritaskrá mína um fornleifar í Þjórsárdal).

Ef forstöðukona Fornleifaverndar Ríkisins vill ekki afhenda þessa makalausu úttekt sérfræðinga sinna, verð ég að láta reyna á titilinn General Director, en af honum geta menn í siðmenntuðum löndum ekki státað af, nema þeir heyri undir hærra stjórnsýslustig. Ég vill ekki þurfa að hafa samband við Katrínu Jakobsdóttur til að fá skýrslu, þar sem komist er að þeirri niðurstöðu að það kosti 700.000.000 að vernda rústir á Stöng í Þjórsárdal.

En á meðan eru rústirnar látnar grotna niður! Sjón er sögu ríkari. Eyðileggingin er á ábyrgð Kristínar Huldar Sigurðardóttur. Allir eiga rétt á því að sjá 700.000.000 króna skýrslu hennar, meðan að fornleifar eru virta að vettugi á Stöng í Þjórsárdal. Fornleifavernd Ríkisins er ekki einkabisness frúarinnar.

 Hér sést munur á árangri viðgerða 1996 og þar sem ekki var haldið áfram við þær

Gat er inn í rústina undir skýlinu yfir stofunni. Hér lekur verulega mikið inn, því ekki var haldið áfram viðgerðum eftir 1996.

 

Í suðausturhorni skálans lekur inn um gat. Hér var heldur ekki klárað við viðgerðir árið 1996.

 

Inni við vesturgafl stofu snjóaði inn í síðustu viku!

 

En þar sem var gert við á síðasta áratug 20. aldar er allt í góðum málum, og ber vott um gæði vinnu Víglunds Kristjánssonar hleðslumanns.

 

Hér í suðvesturhorni skálans fossar inn á veturna og vorin, enda ekki haldið áfram viðgerðum árið 1996.

 

Viðgerðir sem verndað hafa rústina og handan við hornið lekur inn þar sem ekki var lokið við viðgerðir. Og svo eru menn að hugsa um 700.000.000 kr.

 

Vinir Stangar hafa tekið yfir baukinn sem ég nefndi í fyrri færslu minni um Stöng. Þá þekki ég ekki og vona að þeir vilji Stöng vel og það séu ekki þeir sem eru að kæfa umhverfið við Stöng í æðisgenginni birkirækt. Vinir Stangar safna nú í Stangarsjóð í bauknum fræga á Stöng. Hann er reyndar ekki læsur. Vinir Stangar eru mínir vinir. Þeir mættu gjarna hafa samband við mig. 

Anddyrið á Stöng er orðið heldur lúið og þar fennir nú einnig inn og rignir í gegnum stór göt, meðan Fornleifavernd dreymir vota drauma um 700 milljóna króna dæmi. Martröð, trúið mér, það er bara martröð.

Hetjum er ekki alltaf treystandi

Í dag er sorgardagur í Danmörku og Noregi. Menn minnast innrásar Þjóðverja, enda er enn góð ástæða til þess. Ein þjóðanna er í ESB. Nú eru 70 ár síðan að svínin þrömmuðu í land hjá nágrönnum okkar. Stríðið er líka enn erfiður biti að kyngja fyrir Dani, og það virðist vera langt er í það að þeir geti horfst í augu við allar staðreyndir, t.d. að þeir fóðruðu Wehrmacht, sáu drápsvél nasista fyrir mat og græddu vel á því. Nú ríkir sú skoðun á meðal margra danskra sagnfræðinga, að samvinnupólitík Dana hafi verið blessun og snilligáfa. Þeir sem ekki fylgja þeirri söguskoðun eru úthrópaðir sem móralistar. Það á víst við fólk eins og mig, og aðra sem flett hefur óvart eða skipulega ofan af skítverkum Dana í stríðinu.

Einn nasistinn, sem Danir hafa hafið til skýjanna í samvinnu við þýsk yfirvöld, var Georg Ferdinand Duckwitz. Hann var á sínum tíma heiðraður fyrir að hafa lekið upplýsingum um fyrirætlanir Þjóðverja með danska gyðinga til stjórnvalda í Danmörku í lok september 1943.

Vasabækur G.F. Duckwitz

Lengi var ekki hægt að fá aðgang að skjölum um Duckwitz i utanríkisráðuneytinu í Þýskalandi. Aðeins einn danskur sagnfræðingur mátti vinna með efnið. Ég gat sýnt fram á einkennileg vinnubrögð þessa sagnfræðings. Ég barðist í nokkur ár fyrir því að fá að sjá skjöl um Duckwitz og með hjálp álþjóðlegra stofnana féllst þýska utanríkisráðuneytið loks á að leyfa mér að sjá hvað Duckwitz hafði skrifað. Sat ég í nokkra daga á skjalasafni utanríkisráðuneytisins í fyrrverandi Stasí-bíósal í Berlín haustið 2005 og rannsakaði undarlega dagbók hans, sem ég tel vera skrifaða löngu eftir stríð, og vasabækur hans sem menn vildu helst ekki láta frá sér. Lítið af því sem Duckwitz sjálfur sagði samtímamönnum sínum virðist vera rétt. Skýrsla um hann hjá útlendingaeftirliti ríkislögreglunnar í Danmörku skoðaði ég einnig fyrstur óbreyttra borgara. Þar kom margt í ljós, sem ekki var vitað áður og sem ekki passar við það sem Duckwitz og Krataráðherrar í Danmörku sögðu okkur um samvinnu þeirra í milli. Allt þetta getið þið lesið um hér ( í danska tímaritinu RAMBAM 15, 2006) og um leið æft ykkur í dönsku (greinin er væntanleg á ensku).

Í  dagbókina sína frá stríðsárunum, færði hann upplýsingar um tilræði gegn Hitler þann 19. júlí, daginn áður en tilræðið átti sér stað. Það verður að teljast vel af sér vikið.

Hótel Adlon þegar foringinn var hetja Þýskalands

Eitt af því sem þessi vafasama hetja hélt fram eftir stríð, var að hann hefði verið í Kaupmannahöfn 9. maí 1940 og horft sorgmæddum augum á landa sína þramma um götur Kaupmannahafnar. Tárin virðast hafa runnið alla leið til Berlínar, því í vasabók hans frá 1940 kom í ljós, að Duckwitz sat á Hótel Adlon í Berlín þann 9. apríl 1940 og hitti ýmsar vænar konur á kvöldin og toppnasista á daginn. Hann skemmti sér konunglega og vart hefur verið nokkur tími til að fella tár fyrir dönsku þjóðina, þar sem hann skemmti sér með germönskum glæsikvendum á dýrasta hóteli Þýskalands. Spurningin er, hvort hann hefur ekki einfaldlega tekið þátt í undirbúningi innrásarinnar í Danmörku?

Hetjum er ekki alltaf treystandi. Myndin af Duckwitz efst er úr skrá þýska nasistaflokksins, þegar Duckwitz sótti um að gerast félagi í flokknum á unga aldri.

Þegar menn vildu gera Ísland að nýlendu

Nýlega skrifaði Haraldur Sigurðsson jarðfræðingur og forstöðumaður Eldfjallasafnsins í Stykkishólmi færslu á blogg sitt um landsölumál. Það er að segja þau skipti, sem til tals kom á seinni hluta 19. aldar og menn veltu því fyrir sér, hvort Ísland væri falt fyrir peninga. Stutt frásögn Haraldar er skemmtileg og fræðandi eins og allt hans blogg, en ekki var allt kórrétt sem í henni stóð. Þetta kom fram nokkrum dögum síðar á bloggi Egils Helgasonar á Eyjunni.

Þar læddust allt í einu fram á ritvöllinn menn undir fullu nafni, sem er frekar óalgengt hjá Agli. Hann fær mest svartagallsraus frá einhverjum Rómverja, Bubba  og Icemaster, ellegar lof og ástaryfirlýsingar frá Guggu og Byltingarseggi. Tveir sagnfræðingar, og einn fornleifafræðingur skrifuðu allir undir réttu nafni til að leiðrétta hugsanlegan misskilning  í grein Haraldar, sem ekki var lengur hægt að gera athugasemd við. Nafnleysingi, sem kallar sig Kakkalakka, lagði einnig málefnaleg orði í belg, þrátt fyrir hið dýrslega nafn. Allt var þetta mjög siðmenntað og gáfulegt, sem sjaldan er tilfellið í umræðu á bloggi Egils. Haraldur vissi örugglega ekkert um þessa umræðu, eða var að undirbúa túristagos á Fimmvörðuhálsi.

Svo vildi til, að fornleifafræðingurinn, (moi), kom með upplýsingar, sem einn sagnfræðinganna taldi af og frá og út í hött. Hann taldi það útilokað að félagar Venstre hefðu verið andsnúnir Íslendinum  1918 og síðar. Þessu hafði fornleifafræðingurinn haldið fram. Gísli Gunnarsson Háskólaprófessor ætti að vita, að ekki eru allir fornleifafræðingar sem setja hlutina fram í einhverjum hálfkæringi. Til voru menn í Venstre, eins og í dag (Uffe Ellemann-Jensen) sem ekki voru Íslandsvinir, þótt þeir lýstu því iðulega yfir á tillidögum eða on the takeúti í góðri laxveiðiá. Einn þeirra var Jens Sørensen Vanggaard (1875-1945) sem árið 1944 var ríkisendurskoðandi fyrir Venstre. Hann sagði mönnum frá því, að hann hefði oft stungið upp á því að gera Ísland að nýlendu.

Þingflokkur Venstre sendi 1944 leynilega (fortrolig) greinargerð til félaga þingflokks Venstre. Hún fjallaði meðal annar um möguleikana á að selja bacon eftir stríð og sárar áhyggjur bænda í Danmörku og Venstre yfir því, að ómögulegt yrði að selja stríðshrjáðum þjóðum flesk, eftir öll góðu árin þegar þeir höfðu fóðrað heri nasista fyrir ágætis verð.

J.S. Vanggaard er höfundur frekar langrar yfirlýsingar um Ísland, Grænland og Færeyjar. Þessa skýrslu geymdu menn vandlega, þangað til ég komst í hana með nefið eins og gammur. Í greinargerðinn er Íslendingum ekki vönduð kveðjan. Vanggaard hefur skýrslu sína með því að halda því fram, að Íslendingar séu ekki sekir um meira né minna en byltingu: Det, Islændingene er i Færd med at Foretage, og som utvivlsomt bliver gennemført, er intet mindre end en Revolution, idet Kongefællesskabet er uopsigeligt, medens Forbundsloven ensidig kan ophæves af Islands, vel at mærke naar den efter Loven fastlagte Forhandling med Danmark er ført, og Sagen derefter paa Island gennemgaar visse Afstemninger. ...

Þetta var auðvitað alrétt hjá gamla manninum, og hann skrifaði einnig:

... Men det ver derfor ingen Nødvendighed for Island at foretage det Skridt, det nu er i Færd med. Saavel Statsminitrene Stauning som Buhl har meddelt den islandske Regering, at man fra dansk Side var villig til den i Loven forudsatte Forhandling, og heller ikke vilde lægge sig i Vejen for Islands Ønsker angaaende Forbundslovens Ophævelse. Island kunne da udmærket have ventet, til begge Lande forhaabentlig har opnaaet deres Selvstændighed. Naar Island har travlt nu, er det altsaa ikke Forbundsloven, der er i Vejen, men  Ønsket om at indføre Republik og afskedige Kongen, hvilket Islænderne selv erkender er en Revolution, og hvis Foregangsmand er den tidligere Udenrigsminister Olafur Thors, Søn af den brave Dansker Thor Jensen, der paa Island har gjort en eventyrlig økonomisk Karriere, og denne islandsk fødte Hustru. Som den islandske Socialdemokrats [Alþýðublaðið] Redaktør sagde til mig i 1930 ved Tusindaarsfesten, Børnene af dansk-islandske Ægteskaber er de mest danskfjendtlige. Der er ligesom vort paa disse Omraader noget svage Blod ved denne Omplantning faar en ukendt Styrke, men en Styrke der desværre vender sig imod os. De islandske Socialdemokrater har for øvrigt som Landets mindst nationalistiske Parti staaet os Danske nærmest.

Hið veika blóð í Thorsurum fór greinilega í taugarnar á bóndadurgi eins og Vanggaard, enda Hriflu-Jónas búinn að gera þeim vel skil við skoðanabræður sína í Danmörku. Og satt er það enn, sem Vanggaard segir um krata, nú þegar þeir vilja selja landið ESB og það ódýrt.

J.S.Vanggaard (1875-1945)

Vanggaard rekur áfram stöðu mála, og söguna allt frá árinu 1874, sem hann kallar með einu orði Udmygelse, niðurlægingu fyrir Dani. Hann upplýsir, að hann hafi árið 1918 ekki séð sér fært að styðja Fullveldi Íslands eftir allar niðurlægingarnar, og sat því hjá við atkvæðagreiðslu. Neðar í skjalinu koma svo þessi orð:

Efter 1908, da den indgaaede Overenskomst om Islands Forfatning var forkastet af Altingets Flertal og efter alle de pinlige islandske Demonstrationer, havde det været en god Anledning for Danmark til at virke for en dansk Kolonisation paa Island. Island havde i Forhold til sine Hjælpekidler kun en meget ringe Befolkning, der ikke den Gang selv forstod at udnytte Mulighederne. Vi har efterhaanden lært dem det meste.

Lavajord er frugtbar, der kan avles godt, undtagen modent Korn, hvor man forresten ogsaa nu har fundet en Bygsort, der kan modnes. Paa Sydlandet var et næsten ubeboet Lavland paa Størrelse med Fyn. Ved Vandfaldene, der havde en Vandkraft adskilligt større end Norges, var der rige Muligheder for en stor Industri, særlig Saltpeter. Fiskeriet bød store Fortjenestemuligheder. Fingerpeg i den Retning blev dog afvist. De faa Danske, der, jeg maa nærmest sige tilfældigt, har bosat sig paa Island, har gennemgaaende haft en udmærket økonomisk Karriere. Men en saaden Indvandring skulde naturligvis være planlagt og støttet fra dansk Side, formelt dog privat. I Stedet vandrede vore Folk hen, hvor Uvandring nu en Gang var begyndt, særlig Kanada, hvor danske har ført en ofte ret kummerlig og meget slidsom Tilværelse som Skovhuggere, og derefter en yderst besværlig Opdyrkning til Landbrug".

Árið áður (1943) en Jótinn J.S. Vanggaard létti þessu öllu af hjarta sér, hafði hann látið það sama eftir sér hafa á fundi í Det dansk-islandske Nævns danske Afdeling:

Jeg har for adskillige Aar siden holdt frem og udtalt til mange betydende, at vi skulde kolonisere Island.

Svo, Dr. Gísli Gunnarsson, þannig er sagan; ekki alltaf eins einföld og maður hefur túlkað hana í fyrstu umferð.