Hinn bitri sannleikur um sykurinn

 

Hlustið á erindi barnalæknisins Robert H. Lustig (sem einnig er hægt að sjá hér), sérstaklega ef þið trúið því enn að þarmaskolun og stólpípur Jónínu á Krossinum séu allra meina bót eða eruð enn á Atkins kúrnum, sem er ágætur fyrir fólk sem stundar sjálfsblekkingu og sjálfsmeðaumkvun. Kolvetnisrík fæða er ekki óholl ef kolvetnið er náttúrulegt og fæðan inniheldur trefjar. Það er hins vegar vissar unnar sykurtegundir sem eru aðal skúrkurinn.

Styðjum íslenskan iðnað, en bara ekki gosdrykkja- og sykurríka framleiðslu, eða fyrirtæki sem selja svokallað heilsufæði, sem oft er fullt af hættulegri fitu, sykurefnum og öðru ólyfjan (t.d. hnetusmjör án innihaldslýsingar sem flutt er inn af einni heilsumadömmunni á Íslandi). Slíkur iðnaður drepur nefnilega á endanum fleiri Íslendinga en 10 álver. Það er auðvitað eitthvað mikið að í landi þar sem framleiðendur sushis taka upp á þeim dómadags ósóma að setja rjómaost í maki-rúllur og þar sem fólk skolar slíkum afbökunum á annars heilsusamlegu fæði niður með ógrynninu öllu af Coka Cola.

Kannski verður ekki mikið eftir að borða miðað við úrvali í íslenskum verslunum, ef menn ætla að forðast hættulegan sykur, en það er vel hægt að narta í epli, borða harðfisk, rófur og kál - nema að tennurnar séu orðnar rotnar af öllum sykrinum.

Ef yfirvöld lækkuðu toll matvöru og hráefni á matvöru sem innihéldu engan frúktósa, og þeirrar matvöru sem innihéldi ríkulegt magn trefja, myndu fituvandamálið hverfa að einhverju leiti. Það er auðvitað erfitt að lifa í landi þar sem sömu tollar eru settir á ávexti og grænmeti og á morðsykurinn í alls kyns söfum sem eru stundum jafnhættulegir og kókið og appelsínið. Ef  þið gefið börnunum ykkar páskaegg, íslenskt súkkulaði (sem ógeðslega lélegt og hættulegt gervisúkkulaði og er mest súkkulaðifita), eða bara jógúrt sem er yfirfullt að hættulegum sykri, eruð þið hægt og bítandi að gera þau að sjúklingum.

Þeir sem dæla sykri í mat, sér í lagi iðnaðarframleiddann frúktósa, eru nefnilega að myrða fólk. Hættið að drekka gos og djús, eða borða morgunkorn sem eru full þessu eitri, þó það komi sjaldnast greinilega fram á umbúðunum.

Það er sér í lagi frúktósi sem er aðalskúrkurinn. Íslendingar hafa lengi notað fæðu sem inniheldur mikinn fruktósa sem huggunarefni í skammdeginu, ef þeir hafa ekki verið á enn sterkara eitri til að slá á deyfðina eða þunglyndið. Allir megrunarkúrar hafa bara ekki virkað, því aðalskúrkurinn, sykur, var notaður til að hugga sig, þegar reynt var að skera á fituna. Inntaka D vítamíns, magnesíums og kalks minnkar strax þessa sykurþörf. Byrjið strax í dag, auðvitað með nægri líkamlegri hreyfingu.  En hugafarsbreyting er hins vegar best. Hættið að drekka gos og sykurríka fæðu í dag og látið börnin drekka vatn og hættið að kaupa endalausar dollur af "jógúrt"drullu og ís og þið munuð finna muninn eftir viku.

Jæja, nú verð ég að fara að hlaupa aka í ræktina.

Maður er nefndur Eliahu ben David Kahn

 

Hann var Ísraelsmaður sem snemma á 7. áratug síðustu aldar rak á fjörur Íslands og skaut þar rótum. Ég veit ekki hvort hann svarar lengur þessu nafni sínu, en það gerði hann að minnst kosti í byrjun 8. áratugarins þegar ég hringdi dyrabjöllunni á húsi hans í Kópavogi. Þá var ég með ávísun í umslagi til hans, sem var merkt þessu ágæta rammhebreska nafni. Eliahu, eða Elías var afar glaður yfir heimsóknum mínum og augun tindruðu í gegnum þykk gleraugun þegar hann tók á móti umslaginu. Ég var sendur með þennan glaðning til hans þegar ég vann sem sendill hjá Ríkisútvarpinu.

Maður þessi, sem þá vann hjá IBM, var einnig tónskáld, og tónskáldið Eliahu Ben David Kahn og önnur tónskáld á Íslandi fengu árlega um áramót einhvern fjárhagslegan glaðning sem sendur var frá Ríkisútvarpinu. Ég veit ekki af hverju eða fyrir hvað, en þetta hefur örugglega ekki verið mikið. Síðar, þegar ég var orðinn eldrauður borgarskæruliði í Menntaskóla, hitti ég og talaði við Elías í Keflavíkurgöngum, þar sem hann spilaði gjarna listavel á akkordíon og var seigur að tala til ungliða með miklum sannfæringarkrafti.

Í dag heitir Eliahu Kahn Elías Davíðsson og ber íslenskt vegabréf og segist vera Palestínumaður og hafnar alfarið tilvistarrétti Ísraelsríkis eins og þar er skrúfað saman í dag. Ég man eftir honum í Vesturbænum í Reykjavík, þegar ég bjó þar um tíma og því miður gat ég aldrei tengt hann Palestínu eins og hann krefst. Hann var ímynd gyðingsins gangandi í mínum augum, þó hann gengi um í of stórri Hekluúlpu og í kínaskóm.

Líkt og ég trúi því ekki að hann sé gjaldgengur Palestínumaður, trúir hann því ekki á að hryðjuverkin þann 11. september 2001 hafi verið framin af öfgafullum múslímum og predikar það á veraldarvefnum. Elías býr nú í Bonn í Þýskalandi og er, að því er mér sýnist, öfgafyllri í skoðunum en nokkru sinni fyrr.

Elías hefur nýlega (sl. júní) ritað: „I Am A Radical Antisemite And Am Proud Of It". Það verður að viðurkennast að þetta kemur mér alls ekki á óvart, en hér, hér, hér, hér, hér, hér er hægt að sjá hvernig hann skýrir þetta viðhorf sitt til Ísrael. Þessi ógeðfellda yfirlýsing hans hefur á tæplega tveimur mánuðum farið um eins og eldur í sinu um heim hinna réttlátu í hatrinu sem höndlað hafa SANNLEIKANN, og þeir geta varla  haldið vatn.

Þegar Simon Wiesenthal stofnunin í Jerúsalem byrjaði árangurslausar tilraunir sínar til að fá mál Eðvald Hinrikssonar tekið upp á Íslandi, mætti Elías eitt sinn vígreifur sem stuðningsmaður hins meinta stríðsglæpamanns á blaðamannafund Efraim Zuroffs, og blandaði eins og fleiri vinstrisinnaðir öfgamenn á Íslandi viðleitni nasistaveiðarans við deiluna við botn Miðjarðarhafs.

Á Meðfylgjandi fyrirlestrum Elíasar Davíðssonar á YouTube upplýsir hann hvernig hópur ungs fólks á Íslandi, sem Elíasi er mjög tíðrætt um, telur hryðjuverkin í Bandaríkjunum vera tilbúning og samsæri. Fólk, sem að eigin sögn getur séð í gegnum svindlnúmer Kananna, gat, þótt furðulega megi virðast,  ekki séð hvert íslenskur efnahagur stefndi fyrir hrunið, ekki frekar en kerfisfræðingurinn Elías Davíðsson.

Elías er einn af stofnendum félagsins Íslands Palestína, en nýlega ásakaði formaður þess félags mig um að vera spæjara fyrir Mossad. Já, þráhyggja er ljótur andskoti, en allt það sem hér er upplýst umfram ávísanir þær sem ég útdeildi á unga aldri er þó ekkert leyndó. Elías gengur hreint til dyra en eflaust má deila um hvernig hann gengur til skógar, ef hann gengur enn í kínaskóm í vetrarkuldum Þýskalands eins og hann gerði í slabbinu í Vesturbænum. Horfið á Elías, því svo fáir hafa gert það og látið mig vita hvað ykkur finnst.

 

Ýtir Noregur undir hryðjuverk?

Dr. Manfred Gerstenfeld er Íslendingum vel kunnur eftir grein þá sem hann skrifaði nýlega um litla frægðarför Össurar Skarphéðinssonar til Gaza. Fyrr í vikunni birtist ný grein hans um þann mikla vanda sem Norðmenn, sér í lagi vinstrimenn, virðast eiga við að glíma varðandi tilfinningar sínar í garð Ísraelsríkis og gyðinga. 

Grein Gerstenfelds birtist á Ynetnews.com þann 2.8. 2011 sjá: http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4103213,00.html, og birtist hér íslenskri þýðingu með leyfi höfundarins.

Hér, hér og hér má lesa nýlegar greinar Gerstenfelds á málefnum í Noregi

 

Ýtir Noregur undir hryðjuverk?

Eftir Manfred Gerstenfeld

Eftir hin skelfilegu morð í Oslo og á Utøya, sjáum við aukna athygli fjölmiðla á marghliða andísraelskri hvatningu norsku ríkisstjórnarinnar og menningarelítu landsins. Svein Sevje, sendiherra Noregs í Ísrael, hefur hins vegar enn ekki skynjað þetta. Eftir morðin i Noregi, hefur hann gefið í skyn að palestínsk hryðjuverk gegn Ísrael séu meira réttlætanleg en hryðjuverk gegn Norðmönnum. Alan Dershowitz brást við þessu: "Ég man ekki mörg önnur dæmi um svo mikla vitleysu í svo stuttu viðtali." Nokkrum dögum síðar sagði Sevje í viðtali við Haaretz: "Saga Noregs gagnvart Ísraels er saga mikils gagnkvæms stuðnings."

Til að afhjúpa meinlokuna í síðustu yfirlýsingu Sevje, er hægt að gefa mörg dæmi um hvernig Noregur hefur alið á andísraelskum terrorisma, sem lýsir sér á þrjá vegu. Fyrsta aðferðin felst í að beita tvískinnungi og að taka vægt á hryðjuverkum með því að gagnrýna Ísrael, um leið og lítið sem ekkert er minnst á morðárásir Palestínumanna á ísraelska borgara eða þjóðarmorð það sem Hamas hefur á stefnuskránni. Önnur aðferðin felur í sér yfirlýsingar sem óbeint hvetja til hryðjuverka. Þriðja aðferðin er fjárhagslegur stuðningur til stofnanna sem gera slíkt hið sama.

Varðandi fyrstu aðferðina: Árið 2002, lýstu nokkrir fyrrverandi meðlimir norsku Nóbelsnefndarinnar, sem veitt höfðu Yitzhak Rabin, Shimon Peres og Yasser Arafat friðarverðlaun Nóbels árið 1994 - þ.e. biskupinn í Oslo Gunnar Stålsett, Sissel Rønbeck og fyrrverandi norski forsætisráðherrann Odvar Nordli - vonbrigðum sínum yfir Peres. Fjórði meðlimurinn, Hanna Kvanmo, sagði að hún vildi óska þess að til væri leið til að taka verðlaunin af Peres. Hún sagði einnig, að Peres var á mörkum þess að teljast sekur um stríðsglæpi.

Kvanmo var fangelsuð eftir Síðari Heimsstyrjöld fyrir að hafa verið samstarfsmaður nasista. Engu að síður hafið norski Sósíalistaflokkurinn, Sosialistisk Venstreparti(SV), valið hana til setu í Nóbelsverðlaunanefndinni, sem samanstendur af einstaklingum sem eru tilnefndir af pólitískum flokkum. Þáverandi biskup í Oslo, Stålsett, lýsti aðkomu nóbelsverðlaunahafans Peres að mannréttindabrotum sem fáránlegum, en þagði um Yasser Arafat, sem hafði haldið áfram að fyrirskipa morð á ísraelskum borgurum, jafnvel eftir að hann fékk friðarverðlaun Nóbels. Árið 2004 birti Jerusalem Post grein, þar sem upplýst var að meðlimir Nóbelsnefnfdarinnar styddu enn val sitt á Arafat. Þá hafði Ísrael þegar birt lista yfir hryðjuverkamenn sem Arafat hafði fjármagnað og sýnt að undirskrift hans var að finna á skjali með lista yfir fjárhæðir sem greiddar voru til morðingjanna.

 

Ásakanir um blóðfórnir á okkar tímum

Í síðasta mánuði, deginum áður en morðin í Osló og Utøya áttu sér stað, talaði Jonas Gahr Støre utanríkisráðherra Noregs í and-Ísraelskum hvatningarbúum AUF, ungliðasamtaka Verkamannaflokksins. Hann krafðist fjarlægingar öryggisvarna Ísraels. Støre vissi vel að þær voru reistar til að hindra frekari morð- og hryðjuverkaárásir Palestínumanna. Hann var því óbeint að hvetja til hryðjuverka gegn Ísraelum, deginum áður en sumir áheyrendur hans urðu sjálfir hryðjuverkum að bráð.

Á síðari árum hefur Lúterska kirkjan í Noregi krafist þess að öryggisvarnir Ísraels verði fjarlægðar, jafnvel um leið og hún viðurkennir ógn þá sem Ísrael stafar af hryðjuverkum. Þessi ríkiskirkja getur því einnig talist vera óbeinn hvatningarmaður palestínskra hryðjuverka. Hjálparstofnun Norsku Kirkjunnar, Kirkens Nødhjelp, fær meiriháttar styrki frá norska utanríkisráðuneytinu. Maður getur gert að umræðuefni hvort kirkjan tekur aðeins vægt á hryðjuverkum, eða aðili sem óbeint hvetur til hryðjuverka. Eftir yfirtöku Hamas á Gasa árið 2006, gagnrýndi Hjálparstofnun Norsku Kirkjunnar norsku ríkisstjórnarinnar fyrir að "afturkalla efnahagslega stuðning" til "ríkisstjórnar Hamas."

Norsk Folkehjelp gerði það sama. Norsk Folkehjelp er ein af stærstu og virtustu mannúðar- og þróunarhjálparstofnunum Noregs og er fjármagnað af utanríkisráðuneytinu. Á heimasíðu sinni styður Norsk Folekhjelp "Stop the Wall Campaign" í Noregi.

Mads Gilbert og Erik Fosse, tveir læknar af ysta broddi vinstri vængs norskra stjórnmála, komu til Gaza í Cast Lead stríðinu 2008-2009, og héldu því fram að þeir vildu veita Palestínumönnum læknisaðstoð. Eftir 9/11 árásirnar 2001, sagði Gilbert að hann styddi hryðjuverkaárásirnar á Bandaríkin. Hann og Fosse voru mjög mikið teknir tali af norskum og alþjóðlegum fjölmiðlum, og komu með alvarlegar ásakanir í garð Ísraels. Samkvæmt stærsta dagblaði Noregs, Verdens Gang, var greitt fyrir ferð þeirra til til Gaza af norska utanríkisráðuneytinu.

Gilbert og Fosse láðist að nefna að Al-Shifa sjúkrahús á Gaza, þar sem þeir unnu, hafði verið notað í hernaðarlegum tilgangi af Hamas. Síðar hefur verið upplýst að forsætisráðherra Hamas, Ismail Haniyeh og aðrir stjórnendur Hamas tóku undir sig heila deild á þessu sjúkrahúsinu í stríðinu.

Gilbert og Fosse skrifuðu síðar metsölubók um dvöl sína á Gaza. Þeir voru enn á ný hljóðir um veru herja Hamas á sjúkrahúsinu þar sem þeir störfuðu. Staðhæfing þeirra um að Ísrael hafði farið inn á Gaza til að drepa konur og börn er nútíma stökkbreyting á klassískum ásökunum í garð gyðinga um blóðfórnir. Á baki bókarkápu bókar þeirra, sem inniheldur andgyðingleg skilaboð, voru athugasemdir skrifaðar af Støre og fyrrverandi forsætisráðherra íhaldsmanna Kåre Willoch.

Að lokum má nefna að aðstoðarumhverfismálaráðherra Norðmanna, Ingrid Fiskaa, hefur yndi af draumsýnum um hryðjuverk gegn Ísrael. Ári áður en hún kom inn í ríkisstjórnina, sagði Fiskaa í viðtali við blað, að sig dreymdi stundum um að Sameinuðu Þjóðirnar skytu eldflaugum inn í Ísrael. Maður ætti að vera á varðbergi gagnvarg slíkum yfirlýsingum í framtíðinni, í því skyni að greina þá Norðmenn sem ekkert hafa lært neitt af hinum skelfilegu morðum á svo mörgum samlöndum sínum, sem framin voru af „einum á meðal þeirra."

Dr.  Manfred Gerstenfeld hefur gefið út 20 bækur. Tvær af þeim fjalla um Ísraels- og gyðingahatur í Noregi. Hér má lesa eina þeirra.

Áróður fyrir stofnun Palestínu

 

Ísraelsstjórn hefur nýlega framleitt stutt myndband í Penn & Teller stíl, sem hefur farið mjög í taugarnar á talsmanni Palestínumanna, sem nýlega sagði af sér, en virðist þó enn vera að tala. Í myndbandinu er Penn leikinn af utanríkisráðherra Ísraels, Danny Ayalon. Teller hafi verið sparaður burt, enda hefði hann bara dregið athyglina frá kjarna málsins.

Líklega á það við um Ísrael eins og Ísland, að utanríkisráðherrar eru misjafnir að gæðum - misklárir og misjafnlega sniðugir. Það er þó ekkert rangt í því sem Ayalon segir.

Þegar hefur ísraelska friðardúfan Golan Azulai, sem alltaf gengur með alltof lítið pottlok á hausnum, reynt að gera kaldhæðið grín af myndbandi Ayalons. Það hittir þó ekki í mark og margir sem ekki kunna að lesa þýðingartexta á YouTube, telja það vera sama "áróðurinn" og hjá Danny Ayalon  

 

Mér líkar betur við rökin í eftirfarandi myndbandi. Hlutirnir fjalla ekki um hvað er diplómatísk rétt. Líf Ísraelsríkis er einfaldlega í húfi. Stofnun palestínsk ríkis er ekki ráðleg, meðan forráðamenn slíks ríkis hafa útrýmingu Ísraelsríkis á dagsskránni. Svo einfalt er það dæmi.

Ég býst við því að Palestínumenn, sem ekki hafa neinn talsmann og óferjandi utanríkisráðherra, geti notað Mr. Bean sem sinn áróðursmeistara, sem er alltaf gott þegar engin haldbær rök eru til staðar og maður hefur sagt svo margt og mikið, að enginn veit lengur hverju trúa skal.

Mossad (les: gyðingar) standa enn á bak við allt

Sprengihætta er alltaf til staðar þar sem hatrið er. Þegar hatrið er sjúkt getur farið eins og í Noregi síðastliðinn föstudag. Leyniþjónustu Ísraels, Mossad, er kennt um allt illt, jafnt á Íslandi sem í Íran. Og ef svína á mann til, nota öfgamenn til hægri jafnt sem til vinstri það að tengja menn við Mossad. Nú hefur Mossad einnig verið hvarfað við harmleikinn í Noregi.

Í kjölfarið á óskiljanlegri hatursárás geðbilaðs manns á saklaus ungmenni og stjórnvöld í Noregi, höfum við séð ófáar tilraunir til að klína voðaverkum þessa vitfirrta einstaklings á pólitíska andstæðinga. Það hafði ég reyndar séð fyrir að myndi gerast, og skrifaði um það í síðustu færslu, þar sem sumir sem gerðu athugasemdir staðfestu spá mína með viðhorfum sínum. Þar á meðal netfyrirbærið DoktorE, einmanna sál sem hatar trúarbrögð meira en allt á jörðu.

Hatur er andskoti, sem fylgt hefur manninum síðan á hellisbúastiginu. Það er birtingarmynd öfundar og annarra ljótra kennda í ákveðnum hópi í samfélaginu sem leggur fæð á annan hóp (andstæðinginn). Einstaklingur eins og Breivik, sem hélt að hann væri hópur og sterkari en 100.000 ímyndaðir andstæðingar, en var bara einmanna forskrúfuð sál, tókst að fremja stóran glæp vegna haturs. En glæpur hans er vissulega ekki stór miðað við hvað sumir hópar sem sameinast í hugsjón mannvonsku og haturs geta áorkað. Við höfum kommúnismann, nasismann og öfgahópa sem misnota Íslam, sem nærtækustu dæmin um það.

Trúarbrögð, sem að grunni til er ætlað að vera mannbætandi, er einnig hægt að misnota til að dreifa hatri í þjóðfélaginu eða í heilum heimshlutum, til þess eins að drepa „andstæðinginn". Allt þetta þekkjum við úr sögunni og hefðum átt að læra af því. En hatrið er sterk driffjöður og það virðist sem hópum, eða forskrúfuðum einmanna einstaklingum, sé þörf á því að hafa einhvern til að hata, benda á, bendla við, krossfesta, hengja út, sparka í, eða kenna um. Tökum við sögu Evrópu og Miðausturlanda hafa Gyðingar oft orðið að blóraböggli þeirra sem hamast mest í hatrinu.

 

Sjáið þessa mynd af ungmennum á Utøya. Sorglegt er til þess að hugsa, að þeir sem héldu fram þessum hatursboðskap voru kannski myrtir af Breivik. Hvað rekur unga krata til að vilja einangra og sniðganga Ísrael, ríki sem byggt var upp af síonistum, hönd í hönd við sósíalista.

Ég lauk persónulega róttækum árum mínum í menntaskóla með andstyggð á stjórnmálum, þegar ungliðar í Róttæka Félaginu í MH lýstu skriflega yfir  ósk sinni um eyðingu Ísraelsríki.  Ég var meðlimur í þessu félagi, en hætti þegar stungið var upp á þess. Ég var svo bláeygður, að ég hélt að vinstrisinnað fólk hataði ekki. En ef vel er af gáð, hatar það fólk sem er mest "rétthugsandi" ekkert minna en andstæðingarnir. Hinum réttlátu á vinstri vængnum finnst mér tamt að tala um rugludalla og ofstækismenn. Vandamálið er, að rugludallar og ofstækismenn eru líka margir meðal vinstri manna.

Svo kallaðir vinstri menn ættu, ekki síður en aðrir, að beisla hatur sitt og fordóma, og reyna gera sér grein fyrir því að það er til staðar í ríkum mæli meðal þeirra, þrátt fyrir að þeir telji sig hafa einkarétt á lýðræði og manngæsku, fram yfir aðra menn sem hugsa öðruvísi. Hugsið t.d. um hvernig sum ykkar til vinstri í stjórnmálunum lýstuð Sjálfstæðisflokknum eða ákveðnum mönnum sem léku lykilhlutverki í þjóðfélaginu fyrir hrunið. Landets fjender og Landsmordere sagði Anders diplómatssonur í Noregi um óvini sína. Hvað sögðuð þið hin réttþenkjandi um landa ykkar eftir hrunið? Voru það ekki svipaðar glósur sem flugu um loftið.

Nú, eftir hinn hræðilega glæp í Noregi, virðast sumir eygja möguleika í að sá enn fleiri fræjum haturs með því að gera alls óskylda hluti og aðila ábyrga fyrir gerðum Anders Behring Breiviks í Noregi. Kannski er slíkt óafvitandi viðbrögð þess sem leita skýringa á óskiljanlegum glæp. En hatrið og fyrirlitningin er ríkjandi á báða bóga, úr öllum geirum stjórnmálanna. Stundum mætti halda að hatrið nærði stjórnmálamenn. Ef Anders Behring Breivik er ekki geðveikur, eins og Árni Páll Árnason ráðherra ætlar, þá eru stjórnmálamenn það kannski margir, eins og sumar rannsóknir virðast hafa  leitt í ljós. Og er þá  undarlegt að lýðurinn verði stundum vitstola? Kannski er prestsonurinn Árni syndlaus, þegar hann kastar fyrsta steininum?

 

Mossad á bak við allt 

Manni dettur í hug að Árni Páll sé, eins og sumir "rugludallar" til vinstri við Jóns Baldvins Hannibalssonar, á því að Breivik sé samnefnari þeirra sem eru hægri við hann í stjórnmálum. Best væri ef Árni skýrði þetta mat sitt á Breivik aðeins betur. Hann er kannski á því að Mossad sé á bak við árásina? Slíka ásökun höfum við þegar heyrt af vörum alsírsks blaðamanns sem vinnur í Svíþjóð. Hann kennir í viðtali við írönsku sjónvarpsstöð Al-Alam Ísrael og Mossad um allt og talar líka um Ísland. Blaðamaðurinn segir m.a.:

I blame two parties in the West [for the Norway attacks] – the extremist right and the Israeli Mossad.

You will witness similar operations in Denmark, in Sweden, in Iceland, in Finland, and in Britain. This is [part of] the Zionist strategy of ridding Europe of its Muslim population under the slogan of preventing Islam from settling in Europe, so that Europe will continue to support the Zionist entity.

According to a study conducted by Norwegian, Swedish, Danish, Finnish, and Icelandicscholars, in 2050 Muslims will constitute half of the population of northern Europe. This is a strategic development that has grave consequences for the future of northern Europe.

If the Mossad, which places its stake on Europe, and which has become active in the West by means of the notion of the Holocaust, does not begin to dissipate this rising [Muslim] forces in the West, the Zionist Entity will face great danger in the future.

Gjörið svo vel! Hér getið þið horft á íranska sjónvarpið. http://www.memritv.org/clip/en/3042.htm

 

 

 

Sveinn Rúnar segir mig vera á mála hjá Mossad 

Slíkar ásakanir eru hlægilegar, en alls ekki óalgengar. Fyrir fáeinum dögum leyfði Ísraelsmaður, Manfred Gerstenfeld, sér að gagnrýna íslenskan stjórnmálamann fyrir ferð hans til Palestínu og Gaza. Varð ég ekki varhluta af hatri í garð hans, því hann hafði leyft sér að vitna í grein eftir mig. Sveinn Rúnar Hauksson, formaður félagsins Ísland-Palestína fór á flug á Pressunni og ásakaði mig fyrir að vera á bak við árás gegn utanríkisráðherranum, og gaf í skyn í viðtalinu við Pressuna, að ég væri Mossad-njósnari. Ætli sé ekki líka búið að spyrða mig saman við son diplómatans kaldrifjaða í Noregi?

Vilhjálmur Örn vinnur fyrir Mossad, segir þessi læknir.

 

 

Morðingi, zíonisti, óvinur eigin þjóðar

Maður þarf að upplifa ýmislegt hatur ef maður styður Ísrael á Íslandi. Maður nokkur, Arnar að nafni, hefur þegar hreytt þessu í mig: "Þessi morðingji var zionisti eins og þú Vilhjálmur". 

Annar náungi, sem gengur undir nafninu "Skari" kallaði mig kvisling. Pétur nokkur Sigursson skrifaði: "Flott hjá þér að fóðra ísraelann á því að hér séu gyðingahatarar í miklum meirihluta landsmanna. Ef þetta er frá þér komið sem Manfred Gerstenfeld skrifar ert þú orðinn að óvini eigin þjóðar. Gangi þér vel með það".  - Óvinur eigin þjóðar, eru þetta ekki ummæli eins og Behring Breivik hafði í frammi um fjandmenn sína.

Þeir sem þetta skrifuðu eru örugglega réttþenkjandi og sannir vinstrimenn, sem hata öfgamenn og hafa réttustur skoðanirnar á öllu. Þeir hafa þörf fyrir að ásaka mig um allt hið versta, vegna þess að ég er síonisti og styð af nauðsyn eina lýðræðisríkið við botn Miðjarðarhafs, meðan þeir styðja hópa sem vilja lýðræðið og mannréttindin feig.

En hvað kallar maður mann eins og bloggarann Sigurð Rósant sem í athugsemd við síðustu færslu mína leitar að lausn á öllu hatrinu og hryðjuverkum sem hrjá heiminn? Það gerir hann með því að líkja Anders Behing Breidal við ættföður gyðinga, Abraham, vegna þess að hann segir að gyðingar lofsyngi Abraham, sem ku hafa innleitt umskurnina.

Brjálaður frímúrari ?

 

Kristinn, hægriöfgasinni, andstæðingur fjölmenningar, kratahatari, bóndi, múslímahatari, og svo framvegis.

Allt þetta munum við heyra um norska fjöldamorðingjann Anders Behring Breivik, og mun það örugglega verða misnotað á ógeðfelldan hátt. Ég sé fyrir mér hvernig hatursfullir trúleysingjar segja á sinn faríseíska máta: Sjáið, hann er kristinn. Aðrir munu væla: Sjáið, hann er múslímahatari!

Þessi maður er geðbilaður. Mikilmennskubrjálaður ungur maður, sem einhvers staðar á lífsbrautinni hefur runnið út af hinni tiltölulega beinu braut, og aðeins getað bælt hatur sitt inni þangað til allt sprakk. Hótanir gegn þeim gildum sem hann er talinn hafa hafa haft, hefur auðvitað ýkt allt í huga hans og skapað sjúklegt hatur. Líklega myndi einhver á Íslandi springa á limminu, ef Íslandi væri hótað eldi og brennisteini af al-Quaeda annan hvern mánuð, eins og tilfellið hefur verið í Noregi.

Mikil sorg er í huga mínum að sjá, að 32 ára Norðmaður í ríkasta ríki heims, þangað sem Íslendingar sækja úrlausnar efnahagsvanda síns í stórum stíl, sé fær um að myrða 91 einstaklina vegna haturs. Þetta er hatur sjúks manns, en ekki maður sem gagnrýndi öfgar. Hann sagði afar lítið. Hann sprakk.

Við höfum auðvitað séð líka hluti um allan heim áður í sjálfsmorðssprengjumönnum, sem eru jafnan kallaðar frelsishetjur. Allir þeir öfgamenn sem grípa til fjöldamorða nærast á sjúklegu hatri, og þeir eru meðsekir sem styðja við hatrið. Þeir sem styðja hryðjuverkasamtök sem stunda sjálfsmorðssprengjuárásir ættu að líta í eigin barm áður en þeir nota Anders Behring Breivik, sjúkan, einmanna mann í nágrannalandi Íslands, til að halda uppi málstað sínum og stuðningi við öfgasamtök, sem eru fær um að framkvæma langtum grimmilegri árásir en einfarinn Behring Breivik.

Samúð mín öll fer til Noregs.

Hari er farinn

 

Um lítið annað er rætt þessa dagana á Bretlandseyjum en hann Rupert, News of the World heitið og rauðhærðu ellisæluna hans Murdochs, hana Bloody Brooks. „Góða pressan" er svo gráðug í endalok Murdochs á Bretlandseyjum, að það liggur við að að hún stundi sömu skítataktana og fyrirtæki Murdochs til að kreista sem mest út úr sögunni.

Minna hefur hins vegar verið skrifað um rætinn snák í blaðamannastétt, sem var farinn að halda að allt það sem hann skrifaði væri sannleikurinn. Sumir blaðamenn eru nefnilega fullvissir um að hafa höndlað hinn heilaga sannleika. Þegar einhver krukkar svo í það, kemur oft annað í ljós.

Líklega hafa lesendur mínir orðið varir við þá skoðun mína, að margir í stétt blaðamanna séu nærri því að vera vanþróuðustu lífsform sem hægt er að finna hér á jarðarkringlunni. Og eru það engar ýkjur. Illmennska og ótrúlegt sjálfsálit litar líka suma í þessari blessuðu stétt, og margir halda að þeir séu einfaldlega fæddir til að bjarga heiminum. Ekki geta allir verið Supeman á Daily Planet, en sumir héldu þó um tíma, að Supermann væri snúinn aftur til jarðar í velsældarham Johanns Hari (sjá mynd).

Hari er ungur blaðamaður á Bretlandseyjum, sem á mjög glæsilegan feril að baki í að segja öðrum til syndanna. Eða þangað til um daginn, er hann var rekinn. Þessi pattaralegi, skoski kjaftaskur, sem ber svissneskt afdalanafnið Hari og er því ekkert skyldur Hari heitnum Krishna, óð uppi í öllu sem þykir pólitísk rétthugsun. Hann skrifaði nánast einungis frelsaðar greinar og malaði um það sama á podkasti og bloggum. Engu var hlíft ef það passaði ekki inn í rétthugsun Haris. Meðal þess sem fór í gegnum skítakvörn hans var enska konungsfjölskyldan, kaþólska kirkjan og ekki síst Ísraelsríki; Eða einfaldlega allt það sem siðavandarar nútímans elska að hata.

Hann skrifaði það sem seldi blöð á Bretlandseyjum. Hann staðfesti „sannleika" pólitískra rétthugsuða. Hari þessi vasaðist í öllu sem var í tísku að styðja og hataði það rétta. Hann var sem sagt hinn dæmigerði vinstrimaður. Margir íslenskir blaðamenn hafa þótt vera mjög veikir fyrir Independent og mér hefur sýnst að sumir þeirra hafi jafnvel tekið ýmislegt hrátt upp eftir Hari.

Hari er eins og margir í hans stétt analisti, sem hrærir í réttum gærdagsins. Eitt sinn lýsti hann Ísrael sem skít og skrifaðir: "Whenever I try to mouth these words [of reassurance for Israel], a remembered smell fills my nostrils. It is the smell of shit." Ekki er ég eitt augnablik í vafa um að Hari þekki kúkalykt, en Hari hefur líka oft verið tekinn í því að skrifa lygar um Ísrael, landið sem allir réttþenkjandi hata. Það er nefnilega spurning um tjáningarfrelsi, sem Hari leggur svo mikla áherslu á. Frelsið til að svína Ísraelsríki til er heilagt, meðan að hann liggur flatur með opinn afturendann með einfeldingasamúð sína fyrir ógnarstjórn Hamas á Gaza.

En nú er sem sagt illa komið fyrir þessu skærasta vasaljósi á vinstri væng fjölmiðlanna á Bretlandseyjum. Hann var nefnilega jafn óheiðarlegur og sumir kollegar hans á rennusteinsfjölmiðlunum. Í ljós er komið að hann hafði stundað stórfelldan ritstuld og lélega blaðamennsku. Hari hefur nú verið rekinn frá Independent, sorpblaðinu sem hefur sérhæft sig í að selja pólitískt rétthugsunarklám fyrir þá sem hata réttu hlutina. Þegar Independent þvær hendur sínar í afskiptum af Hari, er víst illa komið fyrir þessum fjölmiðlasnáða.

Hér er að lokum smá upplýsingar um Hari, frá Hari, eftir Hari, á http://johannhari.com/ : Since he began work as a journalist, Johann has been attacked by the National Review, the Daily Telegraph, the Daily Mail, John Pilger, Daniel '007' Craig, Peter Mandelson, Peter Oborne, Private Eye, the Socialist Worker, Cristina Odone, Jon Gaunt, the Spectator, Andrew Neil, Mark Steyn, the British National Party, Medialens, al Muhajaroun and Richard Littlejohn. 'Prince' Turki Al-Faisal, the Saudi Ambassador to Britain, has accused Johann of "waging a private jihad against the House of Saud". (He's right). Johann has been called 'a creepy little slimeball' by Larry Flynt, 'Maoist' by Nick Cohen, 'Horrible Hari' by Niall Ferguson, "an uppity little queer" by Bruce Anderson, 'a drug addict' by George Galloway, "fat" by the Dalai Lama and "a cunt" by Busted.

Next Stop Gaza

 

Trúboðsbiskupinn Össur er nú á suðurgöngu. Það nægir ekki Evrupáfanum að selja Íslendinga á fæti til ESB með lygaherferð. Hann virðist vera haldinn ótæmandi eyðileggingarhvöt og verður líka að sýna stuðning sinn í verki við eyðingu Ísraelsríkis, eina lýðræðisríkisins við botn Miðjarðarhafs. Hann er nú á leiðinni til Gaza, þar sem hann ætlar að lýsa stuðningi við Hamas og hryllingsveldi þeirra með mikilfenglegri nærveru sinni, og þar með leggja blessun sína yfir yfirlýsta pólitík Hamas sem gengur út að drepa gyðinga hvar sem þá er að finna.

Er þetta virkilega sami íslenski garðálfurinn sem vill í ESB? Mér er spurn, því Hamas er á lista ESB yfir hryðjuverkaríki. Kannski er ekki komið að kaflanum um stuðning við hryðjuverk í biblíu (les: ESB-handbók) Sánkti Össurar?

Össur mun fara yfir nýopnuð landmæri Gaza og Egyptalands. Þótt hann sé ávallt flotillur út í Ísrael, taldi hann ekki öruggt að láta sig fljóta að ströndinni eins og rauða bauju sem hefur losnað frá festingunni, og tók í staðinn rútuna.

Það er því greinilega ekki nóg fyrir Össur að sleppa heilu köflunum úr samningaferlinu við ESB og gefa ESB fiskimiðin kringum landið. Hann fær greinilega heldur ekki nóga fullnægingu í að leika íslensku hóruna sem fleygir sér fleðulega í fangið á undrandi, ungverskum hússörum í Brussell, þegar hann er ekki að spreða stolnum gullmolum Tínu Törner. Nei, hann hefur tapað hjartanu til Gaza og heilanum í ESB. Sorglegt, and What's love got to do with it? - Nothing! 

Það er mikið skrifað og skrafað um níðingsverk preláta eldri trúarbragða á Íslandi núna í gúrkutíðinni. Spurningin er hvort ekki beri að kæra trúboðsbiskupinn Össur fyrir níðingsverk áður en það er um seinan og hann tekur okkur öll í r...

Vitnisburður Landakotsbarna í molum ?

 

Í Fréttatímanum 24.6.2011 var greint frá því að fórnarlamb séra Georgs, Iðunn Angela Andrésdóttir, hafi verið í sumarbúðum í Riftúni áður en faðir hennar gekk á fund kaþólska biskupsins Hinrik Frehen og heimtaði að séra Georg yrði sendur til Hollands. Fréttatíminn greindi svo frá:

Kaþólska kirkjan keypti sumardvalarstaðinn Riftún á þeim tíma sem Iðunn var í skólanum. Hún var því send þangað ásamt skólasystrum sínum. „Séra Georgs og Margrét Müller sögðu alltaf að klósettið væri bilað þannig að við þurftum að pissa úti. Svo stóðu þau yfir okkur á meðan. Ég man að ég þoldi þetta ekki. Og hann þóttist aldrei neitt vera að horfa. En í Riftúni þorði hann aldrei að kalla á mig."

Fljótlega var gerð athugasemd við að faðir Iðunnar hefði gengið á fund Hinriks Frehens áður en Iðunn fór í gagnfræðaskóla, þar sem Frehen kom ekki til Íslands fyrr en 1968. Þá var Iðunn reyndar í Ungverjalandi.

Ég gerði athugasemdir við þessa frásögu Iðunnar í síðustu færslu minni (sjá neðar á síðunni) og skrifaði m.a. :

• Iðunn Angela er fædd 1951.
• Faðir hennar fer á fund biskupsins árið 1963, ("sumarið áður en Iðunn byrjaði í gagnfræðaskóla"), og skömmu eftir að Iðunn segir foreldrum sínum frá hræðilegri reynslu sinni (heimild Fréttatíminn).
• Sumardvalarheimilið Riftún opnar fyrst árið 1964, (heimilið var vígt 7. júní 1964).
• Iðunn Angela er samt send þangað af foreldrum sínum (heimild Fréttatíminn). Kannski til að vera með séra Georg, kvalara sínum?

Ég bað jafnframt blaðamann Fréttablaðsins um að skýra þessar mótsagnir. Hún svaraði í dag:

Sæll Vilhjálmur!

Þú vekur athygli á að Riftún opni ekki fyrr en 1964.

Samkvæmt frásögn viðmælanda míns var hún í Landakotsskóla þegar Riftún var keypt og var send þangað þá. Á þeim tíma var Riftún bóndabær og meðal þess sem viðmælandinn segist hafa gert á meðan dvölinni þar stóð, var að rífa veggi í fjósi og hjálpa til við framkvæmdir. Hennar dvöl í Riftúni var því áður en sumarbúðirnar voru standsettar og komnar í gagnið. 

Vonandi svarar þetta spurningu þinni.

bestu kveðjur,

Þóra Tómasdóttir blaðamaður á Fréttatímanum

 

Aftur hvái ég og bendi blaðmanni Fréttatímans og heimildamanni hans á að jörðin Riftún var keypt af kaþólsku kirkjunni haustið 1963. Bóndinn í Riftúni, Kristján Teitsson (1915-1990), brá búi haustið 1963 og það var ekki farið að breyta neinu á bænum fyrr en hann flutti þaðan. Þessu greinir dóttir hans, Hrafnhildur, sem býr í Danmörku, mér frá og sömuleiðis sonur hans Einar. Einar var 16 ára, þegar hann tæmdi hið þriggja ára gamla fjós og tók m.a. milliveggi úr því sem fóru á annan bæ í grenndinni. Þá var fyrst farið í að breyta nýbyggðu fjósinu eftir að Kristján Teitsson flytur frá jörðinni, og það er haustið 1963.

Ef Iðunn, sem upphaflega var sögð hafa verið á sumardvalarstaðnum Riftúni hefur í raun verið þar við verkamannastörf, þar sem hún mátti ekki pissa nema að það væri vaktað af konu frá Þýskalandi og presti frá Hollandi, þá hefur það verið frá haustinu 1963 til og með 6. júní 1964 þegar svefnskálinn var vígður. Þó svo að Iðunn hafi verið þarna 1963 eða snemma árs 1964, hafði faðir hennar þegar farið á fund biskups áður en hún fór í gagnfræðaskóla.

Hver sendir eiginlega barn sitt 13 ára gamalt sem orðið hefur fyrir nauðgun prests til að vinna með nauðgaranum við að rífa veggi í fjósi? Reyndar keypti kaþólska kirkjan fyrst Riftún eftir að Iðunn var hætt í Landakotsskóla og það voru samkvæmt samtímaheimildum nunnur og iðnaðarmenn sem unnu við að breyta fjósinu í Riftúni í svefnskála veturinn 1963-64.

Ég spyr, er Fréttablaðinu stætt á því að halda fast í frásögu sína og Iðunnar Angelu Andrésdóttur?

Frá vígslu svefnskálans í Riftúni 6. júní 1964. Jóhannes Gunnarsson biskup gengur frá húsinu og séra Georg, meintur nauðgari, gengu í humátt á eftir með vígt vatn (Mbl. 11. júní 1964) Myndin af ofan birtist í Fálkanum síðla árs 1964 í grein um Kaþólsku kirkjuna á Íslandi.

 

Feilnóta í Fréttatímanum ?

Nú er genginn fram á sjónarsviðið maðurinn sem fyrstur greindi fá nauðgun sem hann varð fyrir af hendi séra Georgs og Fräulein Müller. Þetta geta allir lesið í Fréttatímanum. Hann heitir Ísleifur Patrik Friðriksson, fæddur 1954. Hann vinnur (eða hefur unnið) hjá ÍTR í Nauthólsvík, hefur stundað ljóðalestur í Bláfjöllum og er fyrrverandi Ólympíufari. Hann verður nú eitt aðalvitnið í rannsókninni á málinu, sem fyrst var greint frá opinberlega 17. júní 2011. Bróðir hans, O.F., var einnig fórnarlamb kirkjunnar manna. 

Um leið og ég tek ofan hattinn fyrir þessum manni sem hafði þor til að koma fram og segja frá glæp gegn sér, án þess að brjóta rúður, verð ég að greina frá vandamáli í fyrri fréttaflutningi Fréttatímans, sem ég vona að einhver geti skýrt.

• Iðunn Angela er fædd 1951.
• Faðir hennar fer á fund biskupsins árið 1963, ("sumarið áður en Iðunn byrjaði í gagnfræðaskóla"), og skömmu eftir að Iðunn segir foreldrum sínum frá hræðilegri reynslu sinni (heimild Fréttatíminn).
• Sumardvalarheimilið Riftún opnar fyrst árið 1964, (heimilið var vígt 7. júní 1964).
• Iðunn Angela er samt send þangað af foreldrum sínum (heimild Fréttatíminn). Kannski til að vera með séra Georg, kvalara sínum?

Þetta verður að skýra fyrir mér - vinsamlegast. Heimild Fréttatímans er Iðunn Angela Andrésdóttir. Í New York væri þetta kallað "major holes" í framburði.

Lesið enn fremur þessar færslur mínar um málið:

4.5.2009: Í nöp við kaþólska

17.6.2011: Mjög alvarlegar ásakanir

20.6.2011: Á Kaþólska kirkjan sök á því að menn eru í Vinstri Grænum og Vantrú?

22.6.2011: Illmennska og múgæsing eru systur

23.6.2011: Af ýmis konar hýsteríu

29.6.2011: Afsökunarbeiðnir vegna (meintra) glæpa

29.6.2011: Saga meints níðings og eins fórnarlamba hans

 

Svefnskálinn í Riftúni í vetrarhörkum árið 1984. Ljósmyndari Þjóðviljans kom þarna við. Sólin á vegg salernisins var upphaflega máluð þegar ég var þarna árið 1970. Myndina efst tók ég af krökkum að dansa úti á hlaði í Riftúni árið í lok júlí 1970.