Svona fara þeir Geert Wilders og Skúli Skúlason að

 

Mér hefur alltaf þótt grunsamlegt hvernig sumt fólk heldur sér svo hvítu.

Fréttir af samlyndum hjónum

Ég sé að Bryndís Schram sem er orðin full-time ritari fyrir mann sinn, hinn útskúfaða "prófessor", er farin að rita ferðapistla á Pressunni.  

Nú húka þau hjónin á kvisti í Tartú í Eistlandi í skítakulda og sagga og Bryndís skrifar til að hita sér og öðrum. Það væri bara rómantískt og allt gott og blessað, ef það væri ekki fyrir afar heimskuleg og upplogin skrif konu prófessorsins:

"Um þriðjungur íbúa Eistlands eru Rússar. Þeir voru á sínum tíma fluttir inn í stað þeirra þúsunda, sem hurfu í gulagið. Ég heyrði einhvern tíma Lennart Meri, fyrrverandi forseta Eistlands, segja,  að rússneski björnin [sic] hefði bara fengið sér blund - hann mundi von bráðar vakna aftur.  Björninn skyldi þó ekki vera að skríða úr hýði sínu einmitt núna?  "

Kannski hefur Il piccolo professore logið að Brundísi sinni? Ekkert mál er að googla upplýsingar þær sem Bryndís falsar í ferðapistli sínum. Í Eistlandi búa 320.000 manns af rússnesku bergi brotin. Íbúafjöldi landsins er 1.311,870.  Stærðfræði er greinilega ekki sterkasta hlið Bryndísar.

Rússar hafa síðan á miðöldum búið á því svæði sem nú kallast Eistland. Árið 1992, þegar kallinn hannar Bryndísar studdi  frelsi landsins, urðu allt í einu 32% landsmanna ríkisfangslausir. Flestir þeirra voru náttúrulega Rússar. Margir þeirra fluttu aftur til sinna heima,  t.d. hermenn og fjölskyldur þeirra. Nú eru 7,6% landsmanna sem teljast ríkifangslausir í Eistlandi, flestir Rússar sem njóta ekki sömu réttinda og aðrir borgarar. Mikil gangrýni hefur verið á afstöðu Eista til minnihlutahópa í landinu.  Hún er landinu ekki til nokkurs sóma, þó svo að Rússar hafi einu sinni flutt Eista í Gúlög.

Eistar sjálfir, og þar með talið Íslendingurinn Eðvald Hinriksson (Evald Mikson), sendu stóran hluta gyðinga Eistlands í dauðann áður en Þjóðverjar hertóku landið:  Maðurinn hennar Bryndísar ærðist ekki lítið þegar Simon Wiesenthal Center óskaði eftir rannsókn á máli Miksons árið 1992.

Enn leyfa Eistar göngur og minningarathafnir fyrir SS-liða og nasista í landi sínu og líta á þá sem frelsishetjur sínar. Eistar reyna ólmir að eyða allri umræðu um Helförina og gera allt til að setja sjálfa sig í stöðu fórnarlambsins.  En svo einföld var sagan ekki og ferðalýsingar Bryndísar Schram breyta engu um það.

Schram eða Schramm

Eitthvað held ég að frúnni sé farið að förlast. Hún fjallar náið um kráarflakk sitt og prófessorsins hennar.  Þau hafa komið var við í "Schrams Keller" sem Bryndís segir að einhver Schram hafi stofnað árið 1815. Telur hún vel mögulegt að þarna hafi ættingi hennar verið á ferðinni. En sá sem kráin er kennd við í Tartu hét Schramm (með tveimur emmum) og hann stofnaði ekki krána fyrr en 1826 og ekki á þeim stað sem kráin er nú. Ég séð að það er tilboð á gleraugum í Tartu þessa dagana. Skáldskapargáfuna þarf frú Bryndís ekki að eyða gjaldeyri í.

Ég legg til að hjónin hiti sér við annað en hatur og fordóma á kvistinum kalda í Tartú.

Herr Brinkmann, sendiherra ESB á Íslandi

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson er ekki aðeins upptekinn af fornleifamálum og verndun gamalla húsa. Nýlega kallaði forsætisráðherra sendiherra ESB á Íslandi til sín á teppið. Sendiherrann hafði sagt eitthvað sem ríkisstjórninni líkaði ekki og sem ekki getur talist sannleikanum samkvæmt, nema að maður sé ESB-sinni.

Ég hef lengi haft áhuga á stjórnmálamönnum sem segja ósatt. Sumir gera ekkert annað. Óalgengara er að löglærðir embættismenn eins og sendifulltrúar ríkja segi ósatt. Ég á erfitt að dæma um ummæli Matthias Brinkmann sendiherra því "ESB-sendiráðið í Reykjavík vill ekki tjá sig um fund Sigmundar með Brinkmann".  Brinkmann er ekki á landinu og heldur ekki Sigmundur. Ef til vill hafa þeir farið saman  til að leita að sannleikanum.

Starfaði í ráðuneyti sem ekki var til

Þar sem ég veit ýmislegt um Sigmund Davíð, langaði mig að forvitnast  um feril Matthias Brinkmanns. Á vef ESB eru gefnar upp staðlaðar upplýsingar um manninn (Sjá t.d. hér). Þar kemur meðal annars fram að hann hafi verið ráðinn (lánaður) að rannsóknarráðuneyti Dana á árunum 1987-90. Það kom mér heldur betur á óvart, því að rannsóknarráðuneytið danska varð ekki til fyrr en 1993. Hvernig getur Matthias Brinkmann hafa unnið á 9. áratugnum í ráðuneyti sem ekki varð til fyrr en 1993?  Það er mér hulin ráðgáta. Vonandi skýrir Brinkmann þetta yfir Íslendingum.

Reyndar hefur rannsóknaráðuneyti Dana haft mörg, örlítið mismunandi nöfn, og þeir sem starfa þar, t.d. kona mín, eiga stundum erfitt með að muna nýtt nafn ráðuneytisins í hvert skipti, en nafnið breytist gjarnan með stjórnarskiptum og nýjum ráðherrum. En það breytir ekki að ráðuneytið varð ekki til fyrr en árið 1993. Hr. Brinkmann, afsakið, Dr. Brinkmann, hefur aldrei unnið í rannsóknarráðuneyti Dana á tímabilinu 1987-90. Það er ekki mögulegt.

Einhver skekkja eða ónákvæmni er greinilega í ferilskrá Brinkmanns, sem stundum hefur kallað sig Bernhard Matthias. Þar er einnig upplýst, að hann hafi verið dómari við Verwaltungsgericht í Hamborg áður en hann hóf störf í Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins árið 1983 og hafi einnig doktorspróf í alþjóðarétti. Slík ábyrgðastörf og titlar voru alls fjarri þeim veruleika sem hann vann við í Stokkhólmi árið 1995, þegar hann var aðeins upplýsingafulltrúi ESB-skrifstofunnar i Stokkhólmi og auglýsti eftir tilboðum í prentun á bæklingum fyrir skrifstofu Framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins í Stokkhólmi. (Sjá t.d. hér)

Starfaði hjá flóttamálastofnun SÞ, en sýnir algjöra vankunnátta á högumn flóttamanna og minnihlutahópa í ESB

Furðu sætir að maður sem segist hafa unnið á skrifstofu Flóttamannstofnunnar SÞ í Genf hafi orðið sér að fífli í Kanada, þegar hann móðgaði Rómafólk, með ósannindum og fordómum í garð þeirra: (sjá hér). Dr. Brinkmann sýndi klárlega fordóma í garð Rómafólks, sem og að hann þekkti ekki það sem Thomas Hammarberg fráfarandi forstöðumaður Flóttamannastofnunnar SÞ í Genf hafði  látið í ljós skömmu áður um hag Rómafólks í Evrópu.

Greinilegt er, að Dr.  Matthias Brinkmann er ekki mjög trúverðugur embættismaður og hefur jafnvel unnið á stofnunum sem ekki voru til þegar hann segist hafa unnið þar.

Af hverju ættu Íslendingar að trúa því sem hann og ESB-sinnar segja, þegar þeir hafa heyrt annað frá yfirmönnum Brinkmanns og séð óhemju neikvæða afstöðu ESB til landsins í ýmsum málum?

Egill Helgason falsar silfrið fyrir ESB

Það hefur ekki farið fram hjá mönnum, að svæsnustu aðdáendur ESB-veldisins meðal Íslendinga eru duglegir þessa dagana að líkja Íslandi við Úkraínu. Maður sér Sigmundi Davíð í sífellu líkt við Pútín, en hvergi sér maður ESB-áhangendur líkja Árna Páli Árnasyni við nasistann,  fasistann og ESB-aðdáandann Oleh Tyahnybok í Svobodaflokknum, sem fékk álíka mikið fylgi og Samfylkingin í síðustu kosningum og situr nú í ríkisstjórn Úkraínu sem stefnir inn í ESB með aðstoð Catherine Ashton, útvíkkarans og fyrrv. kommúnistans Stefáns Füle og illa upplýstra Bandaríkjamanna til hægri og vinstri.

Egill Helgason birti í gær mynd frá Krím á bloggi sínu við predíkun sem hann kallar "ógnvekjandi ljósmynd". Hann segir hana sýna mann í búningi sovésku KDVK-sveitanna, og hinn í búningi hvítkósakka í þjónustu Zarsins. Egill upplýsir ekki, hvaðan hann hefur myndina, hvenær hún var tekin eða hvað var að gerast þegar hún var tekin. Það er ekker nýtt. Tilgangur Egils er sögufölsun og það kemur í ljós í því hvernig hann leggur út frá myndinni og hvernig fólk skrifar athugasemdir sínar hjá hinum útbelgda Búdda ESB-sinna á Íslandi.

Egill Helgason upplýsir, að Kósakkar hvítliða hafi sérstaklega sérhæft sig í að drepa gyðinga á Krím. Þetta alrangt hjá Agli. Allar ríkjandi og herjandi þjóðir og öfl á þessu svæði hafa sérhæft sig í drepa gyðinga og kenna þeim um allt. Reyndar drápu kósakkar ekki gyðinga í svo miklum mæli á Krím eins og t.d. Lenín, Stalín og Hitler og meðhjálparar þeirra. Stalín sendi ashkenas-gyðinga, sem hann ekki drap á Krím, til Síberíu, með Tatörum og öðrum minnihlutahópum, þar með talið Karaítum og tyrkneskumælandi gyðingum Krymsjökkum. Mér sýnist á öllu, að Egill Helgason viti yfirleitt ekkert um það sem hann er að skrifa, og það gerist nokkuð oft þegar hann predikar sem heitast fyrir ESB-söfnuðinum.

Í athugasemdum við færslu Egils má sjá að fólk elur á sömu fordómunum og grýlunum og hann. 

Egill gleymdi hins vegar að segja blindum og heilaþvegnum lesendum sínum meira um hina raunverulegu gyðingamorðingja. Margar ógnvekjandi myndir eru til af þeim í morðæði. Eftirfarandi myndir eru ekki af tveimur "drag-hermönnum" og ''Pútín-áhangendum" á Krím, heldur af morðingjum sem hylltir eru af fólki/þjóðum sem vilja ganga í ESB með Agli og Árna Páli.

Kósakkar börðust ekki bara í herjum keisarans eða kommúnista. Stríð og gyðingadráp var lífsstíll þeirra. Hér má sjá kósakka í þjónustu herrarþjóðarinnar í ESB, sem skipuleggja dráp á gyðingum í gettóinu i Varsjá árið 1939. Þegar Egill og aðrir gyðingahatarar á Íslandi líkja Gaza við gettóin, þá gleyma þeir að Ísraelsmenn njóta ekki aðstoðar allra þeirra þjóða sem Þjóðverjar nutu, ÞAR MEÐ TALIÐ ÍSLENDINGA!!!!!!

 

Hér má sjá Krímtatara í þjónustu Wehrmachts. Tatarar eru flestir múslímar. Tatarar voru líka gyðingamorðingjar.

Hér má sjá Úkraínumenn í þjónustu SS. Neðri myndin sýni úkraínska Waffen-SS liða í útrýmingarbúðunum í Belzec. Afkomendurnir þessara manna eru ugglaust ólmir ESB-áhangendur.

Hér má sjá stjórnarliða í nýrri ríkisstjórn Úkraínu. Þetta verða líklega samherjar prestsonarins úr Kópavoginum sem vitaskuld er ekki neinn nasisti eða gyðingahatari - þ.e.a.s. ef Ísland gengur í ESB, en það vill meirihluti Íslendinga ekki. ESB-sinnar skíta á meirihluta, líkt og fasistarnir í Kíev skíta á meirihlutaskoðun íbúa Úkraínu - sem vilja ekki í ESB.

Hér má sjá Úkraínumann, og ESB-SINNA, í búningi SS við minningarathöfn í Úkraínu í fyrra (sjá hér)

Meðan að ESB, útópía Egils Helgasonar og annarra lýðskrumara á Íslandi, leyfir meðlimum ESB að hylla SS og aðra gyðingamorðingja, t.d. síðastliðinn sunnudag í Ríga og í tvígang í Litháen i febrúar og mars, er það heldur þunnt að sjá sama fólkið líkja saklausum þjóðernisrómantíker eins Sigmundi Davíð við Pútín keisara. Meirihluti vinstrimanna á Íslandi iðkar reyndar líka gyðingahatur í dag og styður öfl sem ætla sér að útrýma ríki gyðinga. Slíkt fólk hefur engan rétt á því að taka gyðinga sem gísla í myndafölsunarleik á einni helstu áróðurssíðum ESB á Íslandi, Silfir Egils á Eyjan.eu. 

Þeir sem láta ginnast af billegum hópæsingatilburðum Egils Helgasonar, sem vill greinilega gera ESB-sinna að ofsóttum gyðingum, þá má reyndar upplýsa, að NKVD-liðar sem Egill líkir við SS voru meðal þeirra sem frelsuðu gyðinga í útrýmingarbúðunun Auschwitz. ESB leyfir hins vegar fasistum í Austur-Evrópu að þramma og minnast "dásemda" SS. Er nema von að sumir tali um 4. ríkið þegar ESB á í hlut?

Egill Helgason skal allra mann síst afskræma sögu gyðinga.

Lettar hylla SS

 

Vinaland Íslands, sem Íslendingar eru með í Eystrasaltsráðinu, landið sem það sem fyrrverandi íslenskur utanríkisráðherra, Jón Baldvin Hannibalsson, hefur m.a. verið sérlegur ráðgjafi ungra, frjálslyndra meyja, heldur í dag enn einu sinni minningarhátíð um SS. Þetta óeðli er árlegur viðburður.

ESB gerir ekki neitt. Norðurlöndin gera ekki neitt. Ísland gerir ekki neitt. Studdu Íslendingar sjálfstæði þjóðar, sem getur ekki farið öðruvísi með það en að hylla morðsveitir? 

Geta Íslendingar verið í sambandi við ESB-þjóð sem telur SS-liða meðal þjóðhetja sinna? Hvað ætla íslenskir stjórnmálamenn að gera? Við þekkjum svarið. Marga þeirra langar í ESB og þeir hljóta því að taka undir með yfirvöldum í Lettlandi sem leyfa nasistadýrkun.

Árni Páll Árnason, nú átt þú leikinn, og einnig þú Bjarni Ben! Kannski getur Jón Baldvin komið fram ber fyrir góðan málstað? Þeir sletta skyrinu sem geta það.

Nasistar þramma enn og aftur í Litháen

 

19 febrúar sl. greindi ég frá hinni árvissu göngu nasista og öfgamanna í Kaunas í Litháen sem fer fram með fullu leyfi yfirvalda í Litháen og undir vernd þeirra. Ég kvartaði persónulega við sendiherra Litháens á Íslandi, sem sagði mér í svari sínu að gangan hafi fyrst og fremst verið mótmæli gegn ESB. ESB andstæðingar í Litháen, sem hata Rússa, Pólverja, gyðinga og samkynhneigða, báru hins vegar borða sem hylla ráðherra litháískrar leppstjórnar nasista, sem árið 1941 undirritaði lög sem gerðu útrýmingu gyðinga mögulegar í Litháen. Samkvæmt sendiherra Litháa á Íslandi eru þeir sem mæra þann glæpamann að mótmæla gegn ESB. Ekki kaupi ég þau vafasömu rök og mótmæli þessari opinberu skýringu umboðsmanns Litháa á Íslandi.

Sl. þriðjudag, 11. mars, fóru nasistarnir enn í gönguskóna og þrömmuðu nú um götur Vilnius til að minnast fullveldisdags landsins. Nasistarnir fengu að halda ræður sínar á besta stað í borginni. Borðinn sem hyllir morðingjann Juozas Ambrazevicius-Brazaitis var aftur með í för. Lesið frásögn Prófessors Dovid Katz af uppistandinu, sem hann birti á Defending History. Ég ætti víst frekar að skrifa fyrrverandi prófessor. Litháísk yfirvöld boluðu Dovid Katz úr embætti prófessors á Jiddishdeild háskólans í Vilnius fyrir fáeinum árum. Litháar þola ekki gangrýni Katz og annarra á þeirri sögufölsun sem fer vísvitandi fram í landinu á ógeðfelldan og subbulegan hátt.

Einn þeirra stjórnmálamanna sem tók þátt í göngu nasista var Gintaras Songailas. Þann rudda hef ég hitt persónulega. Samtök sem vilja efla minningu Aage Meyer Benedictsens kríuðu peninga út úr  einhverjum ESB-sjóði sem þessi Songailas, sem er mest þekktur fyrir hatur sitt í garð samkynhneigðra, sat í. Peningarnir voru notaðir til að halda ráðstefnu til minningar Aage Meyer Benedictsen sem hvatti til sjálfstæðis Litháen um aldamótin 1900. Meyer Benedictsen var af íslensk-dönskum-gyðingaættum. Eitthvað minnkaði víst áhugi þessa litla karls, Songailas, á norrænu samstarfi  þegar hann uppgötvaði að Aage Meyer var af gyðingaættum. Á ferð til þorps, sem Benedictsen dvaldi löngum í þegar hann var í Litháen, fór þessi Songailas og annar meðlimur í litháiskum þjóðernissinnaflokki að útlista skoðunum sínum á "the little dirty country in the middle east" við erlenda gesti ráðstefnunanr. Aðrir þátttakendur lentu í orðaskaki við manngarminn og flokksfylgju hans út af þessum öfgum hans í garð Ísraels, því meirihluti þorpsbúa höfðu fyrir helförina verið gyðingar. Flestir þeirr féllu fyrir hendi Litháa.

Við síðari ráðstefnur vina Aage Meyer Benedictsens hefur Songailas sem betur fer ekki sést, en félagsskapurinn sem vill heiðra minningu hans í Litháen hefur barist í bökkum. Yfirvöld og stjórnmálamenn í Litháen styðja frekar öfgar eins og þær sem við sjáum í þessum árlegu nasistagöngum, þar sem SS-liðar, meðreiðarsveinar og böðlar meðal Litháa í síðara stríði er minnst. Fyrir utan norskan sendiherra hafa Norðurlandaþjóðirnar ekki  hreyft mótmælum. Ekki einu sinni samkynhneigður prófessor frá Íslandi, sem kenndi í Vilnius í fyrra, lét í sér heyra. Um daginn var samkynhneigð kona stungin með hnífi í kviðinn í Vilnius, þar sem hún mótmælti.

SS-manna minnst í "menningarhöfuðborg" ESB

Næstkomandi sunnudag 16. mars þramma nasistar einnig  í Lettlandi með stuðningi ríkisstjórnar Lettlands til að minnast SS-manna Letta sem Lettnesk yfirvöld líta á sem þjóðhetjur. Sú ganga er einni árlegur viðburður. Riga er Menningarborg ESB árið 2014. Riguborg heldur m.a. upp á það með göngum sem heiðra SS og morðingja gyðinga og þúsunda annarra.  ESB, sem margir örvingla Íslendingar vilja tilheyra, segir ekkert. 

Grænklæddi maðurinn sem talar í míkrófóninn á myndinni er helfarar-afneitarinn Ricardas Cekutis sem til nokkurra ára var upplýsingafulltrúi á Þjóðarmorðastofnum (Genocide center) Litháens.  Það segir eitthvað um fullveldishátíð þegar einn af aðalræðumönnunum þar er gyðingahatari og helfararafneitari. En samkvæmt Litháískum yfirvöldum á Íslandi er hann að mótmæla ESB. Gintaras Songailas er í svörtum frakka.

Hér ræðir Dr. Efraim Zuroff við Vitas Tomkus ritstjóra dagblaðsins Respublika sem ítrekað birtir svæsið gyðingahatur. Zuroff, góðvinur minn í 20 ár,  er Íslendingum vel kunnur sem sumir vinstri menn á Íslandi útúðuðu, þegar hann vildi fá Íslensk yfirvöld til að rannsaka mál Eðvalds Hinriksson. Hér er góð grein eftir Zuroff.

Lesið um öfgar ESB á

www.defendinghistory.com

Eftirfrétt af skothríð

DV birti nýverið mikinn bálk um "fyndnasta mann Íslands", Gunnar Hrafn Jónsson, ævi hans og vandamál. Gunnar Hrafn er ungur að árum, en í viðtalinu er engu líkara en að miðaldra maður sé að segja sögu sína. Þrátt fyrir að eiga góða að, hefur Gunnar Hrafn, sem einnig er kallaður Krummi, verið óhamingjusamur og jafnvel orðið fyrir skotárás Ísraelsmanna. Þá getur það víst ekki orðið verra í lífi ungs manns.

Ég, sem er vondur síonisti, dvaldi aðeins við þessa skotárás þegar ég las um hana í fyrsta sinn um daginn á vef DV. Mér finnst ég ekki hafa lesið eða heyrt um árásina á Krumm áður en að DV gerði hann að forsíðuefni. Við vitum öll, að það má ekki blása á Íslending erlendis án þess að það komi í fyrstu frétt á RÚV, vinnustað Krumma.

Þess vegna þykir mér svo skondið, að ég geti ekki fundið þess nein ummerki á fréttamiðlum, að Gunnar Hrafn hafi verið í hættu að völdum Ísraelsmanna. Gunnar Hrafn fór að eigin sögn "út úr líkamanum" þegar hann og samferðamenn hans ákváðu "að fara í leyfisleysi fram hjá ísraelskri landamærastöð". Hvernig er það hægt? Nú er um árabil er RÚV búið að fylla Íslendinga með þeim upplýsingum að Ísrael sé víggirt með múr. Hann kemur þó ekki við sögu í frásögn Gunnars Hrafns. Hvar var Gunnar þegar þetta gerðist og hvenær átti þetta uppistand sér stað?

Gunnar Hrafn heldur því einnig fram að skotið hafi verið á hann úr skriðdreka frá hæð í nágrenni við landamærastöðina. Var Gunnar Hrafn að fara yfir landmærin í Suður-Líbanon eða við sýrlensku landamærin í Golan?  Samkvæmt ferðaupplýsingum Krumma í DV var hann ekki í Egyptalandi og hefur ekki verið að reyna að komast inn eða út úr Ísrael í Negev, en þar er hæðótt og t.d. við landamærastöðina rétt suður af Eilat. Annars man ég ekki eftir landamærastöðvum í Ísrael með hæðóttu umhverfi, og örugglega ekki á Vesturbakkanum.

Þessum athugasemdum mínum vill Gunnar ekki svara, þótt ég hafi beðið hann að svara þeim í athugasemdum á DV.

Fyndnasti maður Íslands

Mér finnst Krummi ekki standa undir nafninu fyndnasti maður Íslands, þótt hann hafi farið á kostum á skeinupappírssögunni sinni sl. haust: http://www.mbl.is/frettir/sjonvarp/thaettir/fyndnasti-maur-islands (fyndnasti maurinn??).

„Við vorum náttúrlega þarna í leyfisleysi þannig að þeir höfðu fullt leyfi til að skjóta á okkur. Á endanum hættu þeir svo og hleyptu okkur áfram. Þetta voru bara viðvörunarskot, þeir voru ekkert að reyna að drepa neinn."

Það er ekki fyndið, heldur afar sorglegt, þegar fréttamaður á íslenskum ríkisfjölmiðli heldur því fram að hann hafi farið um hættusvæði í leyfisleysi eða þegar hann heldur því fram mörgum árum síðar að Ísraelsmenn hafi skotið á sig í fullu leyfi. Sér í lagi ef þetta uppistand átti sér að öllum líkindum ekki stað í raunveruleikanum.

Nú verður Gunnar Hrafn Jónsson að leggja fram sannanir. Hann er fréttamaður og hlýtur að hafa tekið myndir af skriðdrekanum sem varð honum nær að bana, hæðunum í kring eða bara af svæðinu þar sem hann stalst yfir landamæri á átakasvæðum.

Að læra af sögunni

 

Garry Kasparov, fyrrverandi meðlimur CPSU (Kommúnistaflokks Sovétríkjanna) og Komsomol-meðlimur sagði á sannleiksuppsprettunni RÚV að það sé mikilvægt að læra af sögunni hvað varðar vandann í Úkraínu. Hann telur Pútín til alls líklegan. Litla gula keisarapútan í Kreml er vissulega óútreiknanleg stærð, eins og ég hef margoft skrifað. Enn er þó ekki komið stríðið sem fasistarnir og gyðingahatararnir í Kíev boðuðu í þarsíðustu viku með ESB-leiðtogum og NATO framkvæmdastjóranum sem sagði að miklir "possibillitíííððs" væru á stríði á sinni herskáu densku.

En hvað með að Kasparov læri sjálfur af sögunni? Hefur Kasparov lært af fortíðinni þegar hann, sonur gyðings, fer og heilsar upp á bein gyðingahatarans Fischers sem hvíla í Ölfussinu? Vitanlega hefur Garry ekkert lært, því ef Fischer hefði verið á lífi hefði hann kastað Kasparov öfugum út úr húsi og hrópað einhverju rætnu um gyðinga á eftir honum.

Þessi kumpánar og ESB aðdáendur ráða nú ríkjum í Kiev

 

Sami maður getur ekki leikið með hvíta og svarta taflmenn í sömu skákinni. Þeir sem sitja við völdin í Kiev í dag eru gyðingahatarar sem hylla Hitler. Þeir eru engu betri en Pútín. Við erum ekki að tala um eitruð peð. Heimsmeistarinn fyrrverandi hefur metið stöðuna rangt, enda orðinn skákmaður og jafnvel peð í miklu hættulegri leik en skáklistinni.

Að misnota börn í skriftarkennslu

Enn bætast við nýir kaflar í hina stóru og miklu hörmungasögu barnamisnotkunar á Íslandi, ljóta sögu sem menn keppast við að skrá á síðustu árum, en oft án sannana, löngu eftir lát meintra gerenda, án þess að lögregluyfirvöld hafi rannsakað málin og að gerendur hafi verið dæmdir fyrir verknað sinn. Mál þessi þjóna best hástemmdri blygðunarsemi samtímans og er safaríkur biti fyrir afkomendur Gróu á Leiti. 

Nú er Skeggi Ásbjarnarson (1911-1981) nýjasta "málið", nýjasti "perrinn" sem ákærður er post mortem.  Hann er m.a. ásakaður um að hafa misnotað drengi í miðjum kennslustundum, nánar tiltekið í  skriftartímum. Ef einhver getur greint mér frá því, hvernig það gat farið leynt í nær 50 ár, að kennari hafi farið í buxur drengja í miðri kennslustund, án þess að það yrði umtalsefni meðal nemenda, væri ég þakklátur fyrir skýringar.

Björg Guðrún Gísladóttir stingur nú á enn einu kýlinu í hinu kynferðislega brenglaða íslenska skandalaþjóðfélagi. Hún hefur leyst frá skjóðunni í bókinni Hljóðin í nóttinni. Hún átti ömurlega æsku og segir marga menn í föðurfjölskyldu sinni hafa verið barnaníðinga. Hún var í "tossabekk" með nágrönnum sínum úr Höfðaborginni, sem að hennar sögn voru misnotaðir í tímum í Laugarnesskóla. En þýðir þetta að hún var svo félagslega niðurlægð að hún gat ekki sagt "ojbara" og "ullabjakk" fyrr en nær 50 árum eftir að Skeggi renndi niður buxnaklaufinni á nágrannadrengjum hennar úr Höfðaborginni til að leika sér með kynfæri þeirra í miðjum skriftartíma?  Eða hvernig fór hann að þessu? Réðst Skeggi á félagslega bágstadda drengi meðan hann hygldi þeim sem betur máttu sín? Guðrún lýsir þessum meintu aðförum kennarans á þennan hátt:

"Hann stoppar hjá einum drengjanna og beygir sig yfir hann. Fyrr en varir sé ég höndina á honum renna niður buxnaklaufinni hjá stráknum og hverfa inn um klaufina. Í eldrauðu drengsandlitinu er eins og sálin hverfi, höndin sem liggur á skriftarbókinni og heldur á blýantinum hreyfist ekki. Ég og bekkjarsystir mín, sem situr við hliðina á mér, fylgjumst með kennaranum og stráknum þar til hann dregur höndina út úr klaufinni."

Höfðaborgin, þegar Björg Guðrún var 6 eða 7 ára 

 

Því er haldið fram, að Laugarnesskóli hafi á 6. og 7. áratugnum verið mjög stéttskiptur skóli. Börn úr Höfðahverfi og annar "lýður" var settur í D og C bekki, en betri manna börn í A og B bekki. En gátu börn í C og D bekkjum sem urðu fyrir meintum glæpum ekki tjáð sig og andmælt? Voru börn svo harkalega niðurlægð í Laugarnesskóla að það tók þau nær 50 ár að vinna í sínum vandamálum?

Lýsingar á Skeggja Ásbjarnarsyni

Ég þekkti ekki manninn Skeggja Ásbjarnarson og gekk ekki í Laugarnesskóla. Ég var sjálfur svo heppinn að ég gekk í skóla þar sem ekki var "sýnileg" stéttarskipting og engir kennarar sem sýndu nemendum kynferðislega tilburði. Samt er ég ekki meira en 4 árum yngri en höfundur Hljóðanna í Nóttinni. Var svo mikill munur á milli nokkurra ára og á milli borgarhverfa?

Hins vegar hafði ég bekkjakennara í 9 ára bekk sem varð mjög hneykslaður á því að sonur borgastjórans í Reykjavík teiknaði samfaramynd af stúlku og dreng í bekknum, en kennarinn ræddi við okkur börnin á siðmenntaðan hátt um að við ættum ekki að gera vera velta slíku fyrir okkur og bætti svo við að hann yrði að tala við föður drengsins.

Skeggi við sumarstörf árið 1966. Ljósmynd af Flickr eftir Kristinn Vilhelmsson

 

Ég man eftir Skeggja Ásbjarnarsyni úr útvarpinu og heyrði af honum úr unglingavinnunni í Reykjavík og Kirkjugörðunum, þar sem hann var verkstjóri á sumrin. Þar þótti unglingum  hann afburða gamaldags og dálítið sérvitur.

Skeggi Ásbjarnarson hefur hingað til verið lýst sem góðum kennara og góðum manni. Ef maður les minningargreinar um hann er þar eintómt lof eins og gengur í slíkum greinum. En allt í einu árið 2014, 33 árum eftir dauða hans breytist þessi mynd. Lýsingar Bjargar Guðrúnar Gísladóttur og Guðrúnar Ögmundsdóttur (sjá neðar) veita nýja mynd sem kemur mörgum að óvörum. Þeir sem efast er lýst sem vitorðsmönnum að glæp, glæp sem hvorki er sannaður eða nokkur dæmdur fyrir, nema af skyndidómstóli götunnar.

En hverju ber að trúa? Ég get ekki leyft mér að trúa áburði á menn sem eru löngu látnir og sem ekki geta varið sig. Saga Bjargar Guðrúnar er ekki undirbyggð þó að Guðrún Ögmundsdóttir stígi fram og segist geta staðfest hana.

Ég les hins vegar minningarorð um Skeggja sem hlédrægan mann af gamla skólanum, einfara og fagurkera. Til dæmis minningu Baldurs heitins Pálmasonar, sem ég man vel eftir á RÚV þegar ég starfaði þar sem sendill. Ég hef enga ástæðu til að ætla að allir sem skrifa með hlýju um Skeggja hafi fengið ranga mynd af manninum.

Styrmir Gunnarsson ritar t.d. um Skeggja í minningargrein í Mbl:

"Skeggi Ásbjarnarson var einstaklega vel til þess fallinn að kenna börnum. Framkoma hans og umgengni við nemendur var með þeim hætti, að hvatti til samvizkusemi í námi. Hann kom sér upp kerfi, sem var í því fólgið, að nemendur fengu sérstaka viðurkenningu fyrir að ná ákveðnum árangri í hverri grein. Þessi viðurkenning var fallega lituð stjarna á stóru spjaldi. Það var okkur mikið kappsmál að ná öllum stjörnunum eftir veturinn. Ef erfiðlega gekk að ná þessu árangri átti Skeggi það til að bjóða þeim, sem áttu við þann vanda að stríða heim til sín til þess að taka sérstakt próf í þessum stjörnuleik og bauð upp á appelsín og kex. Það þótti vegsemd og virðingarauki að vera boðinn heim til Skeggja."

Ýmsir aðrir merkismenn minntust Skeggja í blöðum árið 1981 og þegar ég leitað á gamla góða netinu fann ég t.d. minningar Ómars Ragnarssonar og athugasemd Halldórs Blöndals.

Mest athygli mína vekur frábær grein Önnu Kristjánsdóttur vélstýru. Anna, sem ólst upp í Höfðaborg, lýsir því hvernig hún kom af barnaheimilinu Reykjahlíð í Mosfellssveit árið 1963 í Laugarnesskóla. Þá var hún sett í C bekk og Skeggi var umsjónakennari. Anna skrifar:

"Ég var þarna komin í C-bekk. Aðalkennarinn var Skeggi Ásbjarnarson. Hann kunni að hrósa nemendum og á hverjum degi hrósaði hann mér í hástert fyrir færni mína. Eftir tvær vikur var haldið skyndipróf í reikningi og ég fékk tíu í einkunn enda prófið létt. Skeggi lýsti því þá yfir frammi fyrir öllum nemendunum að ég ætti ekki heima í þessum bekk. Nokkrum dögum síðar var haldið annað skyndipróf og aftur var ég langefst í bekknum. Daginn eftir var ég færð yfir í A-bekk þar sem á meðal samnemenda minna var Ragnar Þorsteinsson núverandi fræðslustjóri Reykjavíkur."

Þegar kennarar standa eru ugglaust ekki mögulegt fyrir þá að læðast með höndina inn um buxnaklauf nemenda

 

Svo gerist það í A bekknum að Anna er eitt sinn veik og mætir í skólann eftir veikindi og er niðurlægð fyrir það af kennara A-bekkjarins. Anna lýsir þessu þannig:

"Nýi aðalkennarinn sparaði hrósið mun betur en Skeggi og eitt sinn er ég var lasin heima hélt hann langa tölu yfir hópnum þess efnis að ég ætti ekkert heima í A-bekk frekar en önnur börn úr Höfðaborginni. Hinir krakkarnir voru fljótir að segja mér hvað hann hefði sagt daginn eftir er ég mætti aftur í skólann og það tókst aldrei vinátta á milli mín og umrædds kennara, en það leystist er komið var í gagnfræðaskóla og hinn ágæti kennari Ásmundur Kristjánsson tók við hópnum það sem eftir lifði skólaskyldunnar."

En sjá: Allir þeir sem leyfa sér að vera í vafa um ásakanirnar á hendur Skeggja verða umsvifalaust ásakakið um afneitun og þaðan af verra. Dómur götunnar er það sem blífur í dag.

 

Guðrúnar þáttur Ögmundsdóttur

Egill Helgason ræddi við Guðrunu Björgu Guðrúnu Gísladóttur í Kiljunni og talaði Egill eins og Skeggi Ásbjarnarson væri dæmdur barnaníðingur. Pressan.is hefur einnig farið mikinn, þannig að halda mætti að það sé uppvíst og öruggt að Skeggi hafi framið glæpi. Skólastjóri Laugarnesskóla kom einnig fram á RÚV og harmaði það líkt og æð lægi fyrir full vissa um glæpi Skeggja: "Kynferðisofbeldið er orðin að bletti á sögu skólans": Greinilegt er að siðapostular samtímans eru búnir að dæma og afgreiða Skeggja Ásbjarnarson með hjálp hungraðra fjölmiðla.

RÚV birti einnig frétt sem kölluð var "Kerfið brást", en nú er fréttin horfin af vef RÚV. Fleiri kerfi en skólakerfið virðast því bresta á Íslandi.

Svo stígur fram á sjónarsviðið Guðrún Ögmundsdóttir, tengiliður vistheimila ríkisins, og segir að þolendur hafi upplifað mikla angist þegar Skeggi leitaði á þá í skriftartímum. Upplýsingarnar fékk hún upprunalega frá Björgu Guðrúnu og fór svað "leggja inn" spurningar um efnið þegar hún talaði við unga menn sem höfðu verið í Laugarnesskóla. Yfirskriftirnar og yfirlýsingarnar eru nú  mjög fjörugar."Fjölmargir nemendur urðu fyrir broti"; "Fleiri en tíu lýsa ofbeldi Skeggja";  "Skeggi misnotaði marga nemendur", og ":  RÚV upplýsir:  að fórnalömbin hafi verið "fjöldi" og"Það voru allmargir" sem Guðrún talaði við. Mér finnst Guðrún heldur margsaga í þessum fjölda fórnarlamba, nema að það séu blaðamennirnir sem hún hefur samstarf við sem enn eru ekki búnir að gera upp við sig hvort fjölmargir, allmargir, fjöldi og fleiri en 10 séu sama stærðin.

Þetta verður að upplýsast, því ekki er hægt að vega að minningu látins manns með þeim hætti sem Guðrún gerir. Hún og tímenningarnir verða að segja söguna. Einn maður hefur vissulega haft þor og getu til að segja sína sögu, m.a. þetta:

"Já, hann sagðist þurfa að ræða við mig. Hann fór alveg í klofið á manni. Hann fitlaði við typpið á manni og hann reyndi að kyssa mann. Maður sat stjarfur og þorði ekki að hreyfa sig fyrr en í restina. Þegar maður þorði loks að taka sprettinn var maður kallaður fyrir daginn eftir og fékk svo skammir. Síðan fengu foreldrarnir kvartanir þó maður væri að flýja. Maður flosnaði eiginlega upp eftir þetta. Ég var kominn á togara fimmtán sextán ára og var þar næstu sautján árin."

Guðrúnu grunar að í sumum tilfellum hafi misnotkunin staðið yfir alla skólagönguna. Hún upplýsir " þeir sem hún ræddi við hafi lent í því sama og Björg segir frá í bók sinni, að kennarinn hafi leitað á þá í skriftarkennslu. Þá þurfi nemendurnir að sitja stífir og stjarfir og ekki hreyfa sig. „Ég hef ekki fengið þá sem lentu í heimili Skeggja, en aðallega gerðist þetta inni í skólastofunni og maður getur rétt ímyndað sér þá angist sem þessir drengir hafa þurft að kljást við.""

Að nemendur hafi þurft að sitja stjarfir og hafi ekki geta hreyft sig árið 1965, en ekki árið 1970 þegar ég fékk skriftarkennslu, tel ég af og frá. Skriftartímar í mínum skóla voru ekki hljóðlátari en aðrir tímar.

Hvernig það er yfirleitt hægt að bogra yfir nemanda og færa fullorðna hönd inn í buxnaklauf 11-12 ára drengs á ég erfitt með að sjá að sé líkamlega mögulegt. En bekkjasystir Bjargar sem sat við hliðina á henni sá þetta líka. Vonandi er hún enn til frásagnar. Eða er fólk úr Höfðaborginni svo andlega og félagslega kramið vegna skólavistar sinnar í Laugarnesskóla fyrir nær 50 árum síðan, að það þorir ekki að segja neitt enn.

Við leit af "teacher putting/puts hand into studens pants" á netinu fann ég ekki neinn kennara úti í hinum brenglaða heimi sem hafði gert slíkt í skólastofu meðan á tíma stóð. Skeggi Ásbjarnarson kennari var greinilega á undan sínum tíma. Eða er hann fórnarlamb hópæsingar og kynóra í hálfbrengluðu þjóðfélagi? Ísland er á góðri leið að verða nýtt ríki í Bandaríkjunum, þar sem vart má koma við barn án þess að það sé tengt kynferðisáreitni. Ég las þessa grein um bandarískan kennara sem fjölmiðlarnir ásökuðu fyrst fyrir að hafa komið við drengi, en það reyndust vera stúlkur. Hann á nú yfir höfði sér 20 ára dóm fyrri að hafa komið við tvær stúlku, þó svo að það komi ekki fram í fréttum hvar og hvernig. Hann getur að öllum líkindum varið sig fyrir dómstólum (þó maður hafi ekki mjög hátt álit á réttarkerfi BNA) ef hann er saklaus, en það getur Skeggi Ásbjarnarson ekki.

Á litla Íslandi hefur Guðrún Ögmundsdóttir hins vegar tekið að sér að dæma Skeggja Ásbjarnarson í hjáverkum - í hlutverki æðsta dómara sem fær að dæma dauða menn í fyrstu frétt í aðalkvöldfréttum ríkisfjölmiðils. Hún nýtur dyggrar aðstoðar blaðamanna sem margir virðast hafa óhemjuáhuga, jafnvel sjúklegan áhuga á öllu kynferðislegu, ef þeir eru ekki uppteknir af órum um framtíð sína í ESB. En eitt er víst að RÚV og Guðrún Ögmundsdóttir eru ekki æðsta dómsstig í landinu.

Ekki er allt sem sýnist - í fljótu bragði

Nú verður valsað með peningana

Dagur B. Eggertsson er greinilega lítilsigldur og lítt floginn kall. Hann líkir fyrirhuguðu Hlíðarendahverfi Valsara og annarra framkvæmdaaðila við evrópskar borgir, eða réttara sagt skipulagið í þeim. Ég get alveg upplýst Dag um, að evrópskar borgir eru ekki byggðar rétt við lendingarbrautir flugvalla, þótt sést hafi gras á þökum húsa á síðustu 30 árum og að sumar borganna í ESB-útópíunni hafi hjólastíga.

Ég sé að þarna er gert ráð fyrir litlum íbúðum og stúdentagörðum. Spurningin er, hvort þetta eru litlar íbúðir fyrir fólk sem hefur ekki ráð á stóru, eða hvort að þetta verða lúxusíbúðir fyrir fjársterkt fólk sem  ætlar að minnka við sig, og að "stúdentagarðurinn" sér fyrir börn velefnaðra foreldra sem eru Valsarar, stórhluthafar og fjárfestar.

Mikið er annars dásamlegt að heyra að einhver eigi 25-30 milljarða í handraðanum á Íslandi í dag. Ekki verða menn svo ríkir af fótbolta, er það? Ekki er langt síðan að Valsmenn hf. áttu aðeins 50 miljónir.  Þetta er mesta framkvæmd á Íslandi síðan í Hruni, en hún er líka greinilega í dæmigerðum hrunastíl.

Ég legg til að malbikið í nýja hverfinu hans Dags verði málað rautt og hvítt til heiðurs Degi og Valsmönnum og lánsfé þeirra, og að verslun í hverfinu verði kölluð Evran. Einnig legg ég til að forstjóri Valsmanna, Brynjar Harðarson, segi rétt til um á smettiskruddu sinni hvenær hann varð stúdent. Þar stendur, að það hafi hann orðið árið 1978, þegar Brynjar var 16 vetra. Ekki man ég eftir því að Brynjar hafi verið svo mikill námsmaður en kannski er hann eitt af þessum íslensku séníum? Vonandi er hann ekki svona ónákvæmur í tölunum í kostnaðaráætlunum fyrir Hlíðarendahverfið.

Líkir Hlíðarenda við evrópskar borgir