Bókmenntahóran Hallgrímur

 

Vel skil ég helsta trymbil búsáhaldabyltingarinnar, Hallgrím Helgason, þegar á að setja ofurskatta á bækur og menningarefni, en hins vegar að gera sykur og fitu skattfría. Bækur eru sykur, jafnvel sumar hverjar hunang, og eiga að vera nær skattfrjálsar alveg eins og Cocoa Puffið sem forsætisráðherrann borða alltaf á morgnanna. Ég held líka, að Hallgrímur slagverksmeistari sé yfirburðar materíalístískur maður og hefði plumað sig sem góður sölumaður fyrir þýskar sláttuvélar hefði hann ekki tekið saman við skáldskapargyðjuna.

Háttalag hans eftir bankahrunið segir mér það einhvern veginn að Hallgrímur sé þræll Mammons. Hann er án þess að vilja viðurkenna það míní-kapítalisti og gífurlega upptekinn af peningum, eins og flestir listamenn og fólk er flest. Aðrir en þeir sem kjósa Sjálfstæðisflokk og Framsókn þurfa líka að lifa og hafa smá lúxus, svo ekki verði bylting.

Jafngóður og Hallgrímur er í að berjast fyrir þá sem missa allt sitt kapítal (HaHe þarmeðtalinn),  jafnvel vitið líka, jafn slakur er Hallgrímur í að berjast fyrir integríteti  (íslenskt orð finnst víst ekki - kannski heild) í verkum sínum.

Heit Kona

Áður en bókin Kona við 1000° kom út á íslensku var bókin komin út á þýsku. En mál þróuðust þannig, vitum við nú, að þýska forlagið sem gaf bókina út hafði innanborðs afar einkennilegt fólk og þýðanda sem helst sér ekki neinar óþægilegar lýsingar á einum "mikilfenglegasta" kafla sögu Þýskalands. Of safaríkar eða sannar lýsingar á ógeði því sem flestir Þjóðverjar tóku þátt í getur víst verið hættulegt á okkar tímum og valdið því að bestu skáldsögur seljist ekki hjá forlaginu Klett-Cotta. Sagnfræðirit sem Klett-Cotta gefur út eru líka afar gerilsneydd.

Hallgrímur mun hafa beygt sig fyrir vilja forlagsnasistanna á Klett-Cotta þegar hann sá fram á að 1000 gráða heita konan yrði flopp í Þýskalandi. Hann var reyndar enn að rita þýsku gerðina, þegar þýðandinn var að þýða hana, sem verður að teljast mjög nýstárleg aðferð. Hallgrímur greyið vann fram á rauðar nætur með Wagner á fullu á fóninum til að þjónkast við þýðandann sem líklega átti afa í SS eða hefur mjög góða innsýn í hvað drepið getur sölu á bókum í Þýskalandi. "Das kannst du nicht schreiben, Hallgrímur" var greinilega oftast svarið við næturvinnu Hallgríms sem sætti sig þreyttur við að þýðandinn, eða var það "Censurstelle Klett-Cotta", rúði texta hans öllu safaríku og breyttu öðru svo sumir Þjóðverjar yrðu ekki minntir of ærlega á fortíðina. Eigandi forlagsins er heldur ekki gyðingur og hefur það örugglega haft sitt að segja.

Bók, sem á Íslandi hefur helst farið í taugarnar á afkomendum Brynhildar Georgínu Björnsson, sem Hallgrímur skáldar utan um, kom út í Þýskalandi svo rúin og dauðhreinsuð að fróðir menn þekkja vart bókina þegar hún er borin saman við dönsku þýðinguna og íslensku gerðina. Á þýsku er bókin beinlínis kosher fyrir afkomendur nasista í Þýskalandi. Enginn varð leiður, engin sannleikur löðrungaði bókmenntafólkið í Þýskalandi, aðeins fiktsjón. Bókin rokselur jafnvel á bensínstöðvum í Schwarzwald.

Bókmenntafræðingar úti í hinum stóra heimi, utan Þýskalands, þar sem sárin eru enn að gróa, eða Íslands, þar sem menn eru alltaf seinir að fatta, hafa gapt af undran. Bókin kom vitaskuld fljótt út á dönsku sem Kvinden ved 1000° . Góð þykir mér grein Erik Skyum Nielsens, Romanens markedstilpasning: Et boghistorisk lærestykke i frivillig litterær censur, sem kom út á í fyrra í afmælisriti . Skyum-Nielsen sýnir í grein sinni á mjög afgerandi hátt hvernig allt bitastætt hvarf úr bókinni um heitu konuna á Íslandi og eins hvernig Hallgrímur gerðist bókmenntahóra í Þýskalandi.  Skyum-Nielsen er afar kurteis maður. Danir nota ekki ljót orð eins og bókmenntahóra, en ég er viss um að ákveðin kynslóð Þjóðverja þyldi alveg að vera mér sammála, ef þeir heyrðu um og sæju mismuninn á bók Hallgríms á Íslandi og í Þýskalandi.  Ég leyfir mér líka að kalla þetta skandal.

Garden Party hjá forlaginu Klett-Cotta. Hallgrímur er orðinn stubenrein í Þýskalandi.

 

Lítil var heldur ekki undrun Claus Rothsteins bókmenntagagnrýnanda í Danmörku, þegar Guðrún Jónsdóttir, dóttir Brynhildar Gerorgínu sem Hallgrímur hefur gefið nýtt nafn og gert aðalpersónu sinni, kom á fyrirlestur Rothsteins í mars 2013. Guðrún var með yfirlýsingu sem hún hafði fyrr birt í Fréttablaðinu, þýdda yfir á ensku. Þetta hafði greinilega áhrif á Rothstein, sem ekki kallar allt ömmu sína. Nú gerðis Roðsteinn nær klökkur.

Auðvitað mega menn skálda og segja eitthvað ljótt um dauða menn, nema kannski Laxness, Eldjárn og ég gæti talið nokkra tugin annarra. Það er ekki sama hver maðurinn er á Íslandi. Hallgrímur gengur ef til vill lengra en sæmilegt er í ljósi þess að hann  beygir sig síðan fyrir óskum Evruþjóðverja sem ekki vilja eða geta heyrt neitt ljótt um forfeðurna? Ég tel hins vegar, alveg persónulega, að Hallgrímur hafi misskilið konu þá sem hann tók að láni. Greining hans á henni minnir mig á sérfræðiþekkingu karla á konum anno 1900, þegar karlrembusvín voru þeir einu sem töldu sig þekkja og geta greint eðli kvenna, og það gerðist allt í einhverri pseudosexúelli fantasíu karlanna. Kona sú sem Hallgrímur tekur til meðferðar var frekar fórnarlamb en sterk forgangskona kvenna sem áttu 5 börn með jafnmörgum mönnum. Hallgrímur hefur leyft sér að misskilja konuna.

Mammon er svarið, en ekki áhugi á sál. Hallgrímur vildi græða topdollar í Þýskalandi, líkt og hann vill ekki vera ofskattaður á Íslandi. Til þess að græða sem mest í Þýskalandi var hann til í að láta gelda verk sitt svo það ylli ekki óþægindum í Þýskalandi. Ohne Geld geht gar nichts eins og Þjóðverjar segja enn. Er hægt að leggjast lægra sem höfundur, nema ef vera skyldi að nota persónu, sem er svo ferlega lík einhverri konu á Íslandi, að það lá við að verkið væri það sem á íslensku er kallað "óvirðing við látinn mann"?  Menn tapa þó ekki peningum í Þýskalandi á því að sverta einhverja látna konu sem dó í bílskúr uppi á Íslandi. En greinilegra er, að enn eru til Þjóðverjar sem ekki geta þolað að heyra smá sannleika um hinn látna brjálæðing sem Þjóðverjar létu stjórna sér í 12 ár, og sömuleiðis Íslendingar sem þjónka viljugir undir rassinn á þeim eins og svo oft áður.

Er nema vona að listamaðurinn Hallgrímur sé áhugamaður um skatta, ólmur í ESB, og ófullnægður í hinni ömurlegu krónuverslun á hjara veraldar, sem hann getur þó þakkað andargift sína?  Hann seldi jafnvel ömmu sína fyrir nokkrar evrur.

Ég hef verið að hugsa um að schwissa þessum pistli yfir á þýsku. Við Hallgrímur erum nefnilega skyldir í 10. lið og illkvittni erfist oft í kvenlegg, svo eitthvað eigum við Halli sameiginlegt fyrir utan hárleysið. En Hallgrímur er líka Schram, kominn af Christian Günther Schram sem settist að á Skagaströnd og seldi Íslendingum brennivín. Hallgrímur er þannig þýskur að hluta til (þótt Bryndís frænka hans hafi fullvissað alla í diplómatíunni í Washington um að íslenska Schramið sé gyðinglegt). Þýsk gen Hallgríms gætu vitaskuld líka skýrt þessa sorglegu sjálfritskoðun Hallgríms im alten Vaterland.

Þegar ég sá kápu ítalskrar þýðingar bókarinnar, datt mér andartak í hug, hvort enn önnur útgáfa væri þar á ferðinni, allt öðruvísi en sú þýska eða sú íslenska. Þó var ekkert "Heila Mussolini" í bókinni. Á ítölsku heitir bókin "Amma við 1000 gráður" (La Nonna a 1000°). Hvað haldið þið? Kannski er það Fahrenheit?

Össur píningur

Össur Skarphéðinsson (S) vill "pína Ísraelsmenn" til að sætta sig við útrýmingarherferð á Ísrael og gyðingum. Þessar píningarhugleiðingar sínar, það er viðskiptabann á Ísrael, afhjúpaði hann á hinu háa Alþingi um daginn. 

Sjáið bara hér (8:50 mínútur inn í fréttatímann). Núverandi utanríkisráðherra útilokaði ekki að "Pína"  gyðinga ef heimurinn allur tæki þátt í slíkri "píningu".  Píning og útilokun á gyðinga var líka yfirlýst stefna forráðamanna Framsóknar á 4. áratug síðustu aldar. Allur heimurinn er sem betur fer ekki farinn aftur á sama menningarstig og Össur Skarphéðinsson, þar sem píningar og hryðjuverk eru verkfæri í mannlegum samskiptum.

Íslendingum má vera ljóst, að hagsmunir Íslendinga eru í húfi ef Ísland fer í sóló píningarherferðir gegn Ísraelsríki. Land sem leyfir einhverju braskfyrirtæki að veiða hval í óþökk siðmenntaðra þjóða, sama hve mikið slíkar þjóðir menga og drepa af fólki og hnísum, þá er stuðningur við "píningar" gegn þjóðum sem þegar eru fórnarlömb hryðjuverka, útrýmingarherferðar og haturs heilla heimstrúarbragða ekki sniðug aðferð til að gæta hagsmuna Íslendinga. Munið hverjir kaupa íslenskan fisk? Það gera hvorki Framsóknarmenn né píningarmeistari Samfylkingarinnar, flokks sem leitaði fulltingis hjá Assad Sýrlandsmorðingja, þegar Samfylkingin ætlaði inn í Öryggisráð SÞ, þar sem ætlunin var að ganga frá Ísrael.

Píningarmeistarar og sadistavinir Össurar í Samfylkingunni eru sjálfum sér verstir, þótt þeir fái "læk" á smettiskruddur sínar frá fólki sem kallar gyðinga "djöfla" og íslenska stuðningsmenn Ísraels "helvítis gyðinga".

Andskotar

Þegar maður sér þessa mynd af Skotum sem fagna því að þeir séu ekki orðnir sjálfstæðir, sýnist mér ljóst, að töluverður skyldleiki sé með sumum Íslendingum og Skotunum á myndinni. Það eru sumir andskotar á Íslandi sem fyrir alla muni vilja láta af sjálfstæði sínu og ákvörðunarrétti fyrir nokkrar evrur í budduna og félagsskap við sterku þjóðirnar með mikla atvinnuleysið í ESB. Megi andskotinn hirða þá!

"Helvítis gyðingur"

Ég var fyrstur manna til að stinga upp a mosku á Íslandi og styð byggingu hennar heils hugar. Ég tel enga trú  vera verri en einhverja aðra. Það er aðeins fólkið sem er mismunandi. Þess vegna sjáum við öfgaíslam blómstra í blóðbaði, og menn hafa einnig í gegnum aldirnar sýnt það ljótasta í sér gegnum kristnina.

Það syrgði mig hins vegar að sjá og heyra, að imam safnaðarins sem fékk gefna lóð undir mosku hafi hrópað að íslendingum sem voru með við sömu "iðju" og hann sjálfur í Laugardalnum í gær. Þar mótmæltu fáeinir íslenskir stuðningsmenn Palestínu því að kvennalandslið frá Ísrael leyfði sér að leika á Íslandi. Nokkrir vinir Ísraelsríkis, voru einnig komnir á staðinn með andmótmæli. Þeir sem mótmæltu fyrir Palestínumenn töldu sig hafa ákveðið svæði, sem þeir töldu stuðningsmenn Ísraels hafa ráðist inn á. Þetta leiddi meðal annars til ljótra hrópa og kalla meðal stuðningsmanna Palestínumanna. Ekki kom til steinskasts.  Imaminn, Salman Tamimi, kallaði alíslenskan og þrautkristinn aðdáanda Ísraelsríkis "helvítis gyðing". 

Nú held ég að flestir stuðningsmenn Ísraels á Íslandi séu frekar upp með sér heldur en hitt, þegar einhverjir kalla þá gyðinga. En þegar "helvíti" er sett í samhengið, er allt annað mál. Þessi hegðun Tamimis þykir mér ekki sæma trúarleiðtoga múslíma á Íslandi. Slík köll og hróp sýna að andlegur leiðtogi múslíma á Íslandi óski gyðingum helvíti og að hann sé hugsanlega ekki í andlegu jafnvægi. Þó hann sé Palestínumaður, þá er það ekki hlutverk hans að brjóta íslensk hegningarlög í hlutverki andlegs leiðtoga múslíma. Íslensk hegningarlögin gilda í Laugardalnum en ekki sharía lög.  Íþróttamannleg var þessi gusa Tamimis ekki og hefði mönnum verið vísað af velli og settir í leikbann fyrir minni sakir. Salmann verður að vara sig.

Þrátt fyrir ágætan stuðning varðliða Ísraels á Íslandi unnu íslensku stelpurnar þær ísraelsku með glæsibrag. Ætli kuldinn hafi ekki verið að drepa dætur Ísraels. Ég sé að á myndinni eru ýmsir smettisskrudduvinir þessa heiðingja. "Helvíti" voruð þið góð. Elskið Friðinn, Shalom!

Varðliðar Ísraels á Íslandi. Ljósmynd. Eva Björk.