Alþingi viðurkennir eyðingu Ísraels

 

Alþingi ákvað í dag að viðurkenna ríki sem ekki er til. Þeir sem stofna vilja það ríki leyna því hvergi, að þeir vilja sjá Ísraelsríki feigt.  

Þeir öfgafullu leiðtogar, sem stofna vilja Palestínuríki afneita reyndar flestir rétti gyðinga að landi sínu sem SÞ samþykktu á sínum tíma. Þeir afneita flestir þeirri helför sem gaf mönnum á Vesturlöndum næga ástæðu til að viðurkenna stofnun ríkis Gyðinga á því svæði sem það eitt sinn var á. Þeir vilja ekki að gyðingar búi í fyrirhuguðu landi Palestínu. Þeir viðurkenna flestir ekki tilvist Gyðinga og ríkis þeirra, og heldur ekki Gyðingdóm. Sumir þeirra herja hvenær sem þeir geta á Ísrael og hafa í frammi lygaherferðir sem stefna að því að grafa undan Ísraelsríki.  

Ísland styður nú að mínu mati eyðingu eina lýðræðisríkisins í Miðausturlöndum. Það er sorglegt eins og svo margt annað sem gerst hefur á Íslandi á síðari árum. Ísland gerir sig að athlægi hvar sem er í heiminum. En ég bjóst ekki við öðru, því hvað gerir fólk sem vill gefa sitt eigið land eða selja það hæstbjóðanda? Falleruð hórdómsþjóð í Ballarhafi er ekki mikill stuðningur við eitt eða neitt.

Eini flokkurinn á þingi, sem bjargaði andliti Íslands var Sjálfstæðisflokkurinn. Viðurkenning Alþingis á ríki, sem ekki er einu sinni sátt um meðal Palestínuaraba sjálfra, er Palestínuaröbum aumur stuðningur.

Ögmundur gaf sig ekki

 

10 bónusstig til karlsins fyrir að fylgja lögum. En það er örugglega eftir að kosta hann dýrt. Kínavinafélag Samfylkingarinnar er í vígahug.

Blodrødt lig i lasten

Atvinnu- og framfararáðherra Dana, Ole Sohn, sem nú er meðlimur í Socialistisk Folkeparti (SF), en var áður meðlimur og formaður Dansk Kommunistisk Parti (DKP), hefur reynst nýju ríkisstjórninni í Danmörku léleg auglýsing, jafnvel hættulegri en furðufyrirbærið Sass Larsen sem varð að sjá af ráðherratign vegna þess að hann umgekkst rokkara og annan rumpulýð of mikið. Ole Sohn er ágæt opinberun á ótrúverðugleika nýju ríkisstjórnarinnar, sem er örugglega eftir að valda meira atvinnuleysi í Danmörku en nú er og fara með Danmörku úr öskunni í eldinn.

Þessi fyrrverandi DKP-leiðtogi, sem í den tid kyssti skindauðar hendur og fætur Erichs Honecker, hefur fram í rauðan dauðann logið um vitund sína um rússagull sem rann í stríðum straumum til DKP. Nú, þegar hann er orðinn atvinnumálaráðherra í rauðbleikri sósustjórn hér í Danaveldi, kemur sannleikurinn fyrst í ljós, en þó fyrst eftir að fyrrverandi félagar hans í kommúnistaflokknum sögðu Sohn sinn ljúga, þegar hann sagðist ekki vita eitt eða neitt. Sohn er sagnfræðingur að mennt. Maður les nú hér eftir allt eftir hann með varnagla. Það hljóta að vera pólitískar fegrunarbókmenntir.

Atvinnumálaráðherra, sem lýgur nú um fortíð sína, mun alltaf ljúga. Danaveldi er greinilega á rauðri rennubraut til andskotans. Vont var það með sjálfsblekkingu borgaraflokkanna, en vont versnaði með innantómri stefnu Gucci kerlingarinnar, Thorning-Schmidt, þessari sem er gift hommanum frá Wales (Kinnoch). Hún getur þakkað rússneskum gullnjósnurum gróusöguna um manninn sinn. Thorning-Schmidt var forðum sjálf meðlimur í DKP. Svo ekki sé talað um Gúlagsjarmörinn Villy Søvndahl sem  því miður er orðinn utanríkisráðherra. Hann er tikkandi bomba eins og kollega hans á Íslandi, þó Sövndal  sé enn ekki farinn að gera hosur sínar grænar fyrir Hamas. Það eru þrátt fyrir allt enn takmörk fyrir brjálseminni í Danaveldi.

Honey give me money

Margt varð ekki birt

 

Í nýrri bók Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar um íslenska komma er sannleikurinn greinilega sumum svo sár, að aldnir Stalínistar og þar að auki einhver sögulaus rumpulýður á Eyjunni grefur nú síðustu skotgrafirnar til að fara á Hannesarveiðar, sem þykir víst hið besta sport meðal ákveðins hóps á Íslandi.

Tilsvör og athugasemdir á Eyjunni, sem ekki ber að taka alvarlegar en þá veitu sem birtir þær, benda til þess að til sé fólk á Íslandi sem aðhyllist ritskoðun og -bann. Ekki ólíku því sem menn beittu hér áður fyrr til að vernda ímynd Morðsovétsins, þangað  sem þeirra sóttu nám sitt og fjárframlög til menningarmála, meðan milljónir manna voru myrtar Austantjalds vegna skoðana sinna, uppruna eða bara útlits.  

Ekkja Sigfúsar Daðasonar fann sér tilefni til að skrifa skammargrein í Fréttablaðið eftir að hafa gluggað í lokaorð nýrrar bókar Hannesar í bókabúð í Reykjavík. Gæti verið að hún hafi ekki þekkt mann sinn (sem hún giftist árið 1983) eins vel og hún hélt? Í dag bendir Hannes henni í Fréttablaðinu á misminni hennar. Guðný Jónsdóttir hefur kannski rutt sannleikanum til hliðar eftir að draumsýn þeirra hjóna hrundi og óþefurinn í fyrirheitna landinu varð öllum lýðum ljós?

Það var nefnilega maðurinn hennar, hinn siðfágaði frankófíll Sigfús Daðason, sem árið 1961 gagnrýndi opinberlega flóttamanninn Tibor Merlay, sem hingað kom til að segja frá kúgun kommúnista í Ungverjalandi. Sigfús hafnaði árið 1963 ritgerðum Arnórs Hannibalssonar í Tímarit Máls og menningar um kúgun kommúnista í Ráðstjórnarríkjunum og þjónkun íslenskra kommúnista við Kremlverja. Árið 1963 neitaði Sigfús Daðason að tjá sig opinberlega um uppgjör Halldórs K. Laxness við kommúnismann í Skáldatíma, þótt Morgunblaðið leitaði eftir því. Það var Sigfús, sem hamaðist gegn Doktor Zhivagó, eins og flestir Harðlínukremlverjar á vesturlöndum gerðu skipulega. Svo mikil var hin andlega kúgun og siðferðileg slagsíða, að Sigfús Daðason fékk ekki einu sinni  birta gagnrýna grein eftir sjálfan sig í tímariti Máls og Menningar, sem hann ritstýrði. Í dag liggur handaritið á Landsbóksafninu merkt af höfundi sjálfum sem „varð ekki birt". Greinin varð ekki birt frekar en annar sannsleikur um ógnarstjórn Sovétríkjanna og mannfyrirlitningu.

Sigfúsi lýstu margir að honum látnum sem siðfáguðum frankófíl sem bruggaði espresso úr Kaaber kaffi, einhvers konar heimsborgara í fjötrum lágkúru lands síns. Ég man sjálfur aðeins eftir honum sem geðvondum manni í strætisvagni sem sussaði á börn. Við sem ferðuðumst með þessum heimsborgara í níunni eða þristinum veðjuðum á hvort hann myndi fara að reykja inni í vagninum eða ekki, því hann hafði ávallt sett sígarettuna í munninn áður en vagninn kom að stoppistöð hans, nærri þar sem hann bjó í „öreigablokk" í Hvassaleitinu. Hann kveikti iðulega á rettunni á tröppum vagnsins. Seinna las maður ljóð hans í MH og sá að maðurinn með gulu reykingafingurna var merkilegt skáld.  

Með bók Hannesar vitum við hins vegar betur, hvað var oft bak við ytra lag og búning íslenskra  menningarvita og hve margt „varð ekki birt": Það er miður falleg saga, sem fyrir suma er erfitt að minnast. Hannes Hólmsteinn hefur unnið stórverk um vondu minningarnar, sem svo margir vildu gleyma. Það er góð sagnfræði og nauðsynleg!

Fornleifavernd Ríkisins In Memoriam

   

Um þessar mundir er Fornleifavernd Ríkisins 10 vetra. Þess vegna býður Kristín Sigurðardóttir forstöðumaður mér og öllum öðrum í afmælisráðstefnu á Hótel Sögu næstkomandi föstudag 18. nóvember frá klukkan 13 til 17. Frá mínu bæjardyrum séð er þessi stofnun afar þreytt bikkja, sem aldrei tókst það sem henni var ætlað. Þess vegna skrifa ég hér minningarorð fyrir stofnunina um leið og ég óska Fornleifaverndinni til hamingju með að hafa lifa svo lengi, þrátt fyrir allt. Sérstaklega þrátt fyrir yfirmanninn.

Hvernig Krístínu H. Sigurðardóttur forstöðumanni Fornleifaverndar hefur tekist að túlka þjóðminjalög á þá vegu, að hægt sé að fá leyfi hjá henni persónulega til að reisa ævintýrabyggingu ofan á friðaðri rúst í Skálholti, er í sjálfu sér afrek, sem gaman væri að fá að vita meira um áður en Fornleifavernd Ríkisins fer undir græna torfu í fyrirhuguðum breytingum á forminjavörslunni árið 2013.

Forstöðumaðurinn stakk nýlega upp á því í heljarins draumóraæði, að viðhald og viðgerð rústanna á Stöng í Þjórsárdal myndu kosta 700.000.000. 700 millur, þið lesið rétt. Ég hef lýst því hvernig það ævintýri varð til og hvernig það reyndist vera hjóm og húmbúkk þegar farið var að spyrjast fyrir um veruleikann. Sjá hér, hér og hér.

Tillaga um 700.000.000 kr. aðgerðir á Stöng í Þjórsárdal er afrek í sjálfu sér þrátt fyrir fjársveltið sem forstöðumaðurinn hefur kvartað yfir í blaðagreinum og í útvarpi, ef tekið er tillit til þess að forstöðumaðurinn finnur ekki nein almennileg gögn um hvernig hún komst að þeirri ævintýraupphæð. Líkast til er leyfi til byggingar Þorláksbúðar á friðuðum minjum afleiðing þess að starfsmenn Fornleifaverndar hímdu í aðgerðarleysi og svelti meðan lög sem þeir eiga að fylgja voru hunsuð og ómerk gerð af forstöðumanninum.  

Kristín H. Sigurðardóttir býður á afmælinu til fundar í salnum „Yale" á Hótel Sögu nú á föstudag, þar sem hún "horfir fram á veginn" og kveinkar sér örugglega yfir fjárleysinu. Réttast væri hins vegar fyrir Kristínu að segja þeim sem koma á fundinn hvernig í ósköpunum hún gengur þannig frá hnútum að hægt er að reisa ævintýrakofa ofan á friðuðum fornleifum í trássi við þjóðminjalög. Hefur Kristín völd til að gráðbeygja lögin eftir duttlungum sínum og þeirra sem telja það nauðsynlegt að reisa það sem fyrir löngu er eru orðnar jarðlægar minjar? Störf slíkra fornleifaverndar líkjast mest því sem við könnumst við í Þýskalandi kommúnismans og sér í lagi nasismans. Það heillar víst alltaf ákveðnar manngerðir.

Flóttamaður eða bóhem frá Beirút

Meðan litlu börnin í Reykjavík komast ekki á dagheimili fyrr en þau geta sagt „Gnarr", er múmínálfurinn við Tjörnina búinn að bjóða skáldi frá Beirút til dvalar á Íslandi á kostnað borgaranna. Í tvö ár getur Mazen Maarouf lifað í Reykjavík á kostnað ykkar. Hann fær íbúð og framfærslukostnað borgaðan af skattpeningum Reykjavíkinga. Fær hann ekki líka bíl, píanó og frítt í sund?

RÚV, sem er nyrsta málgang Hamas og Fatah, með virka liðsmenn eins og Gunnar Hrafn stjúpson Jóhönnu forsætisráðherra og Kára litla Gylfason, greinir frá því að Maarouf hafi komið til Íslands á mánudaginn og fái þar nú skjól. Það er gefið í skyn í fréttum RÚV, að hann óttist yfirvöld í Líbanon, þar sem hann annars býr, þegar hann er ekki að leika flóttamann á Íslandi.

Maarouf ferðast um á líbönsku vegabréfi og hefur árið 2011 farið á ljóðahátíðir í öðrum löndum. Í tengslum við eina þeirra í Edinborg var gerð þessi stuttmynd, þar sem hann lýsir því yfir, að þó svo að Ísraelsmenn leyfðu honum að snúa aftur, þá myndi hann ekki gera það, því hann liti á Líbanon, fæðingaland sitt, sem sitt heimaland. En kannski er hann hann nú ofsóttur fyrir þá yfirlýsingu sína?

Í myndinni hér kemur í ljós, að Maarouf hafi alist upp í Caracas stræti við ströndina í Beirút. Caracas gata, sem nú er reyndar kennd við Kuwait, er ekki í neinum flóttamannabúðum, heldur gata í einu ríkasta hverfi í vesturhluta Beirút, Al Manara, rétt hjá American University og fjölda lúxushótela. Hann segir að fjölskylda sín hafi verið færð í þessa byggingu nærri ströndinni, þar sem hann sá sjóinn úr stofuglugganum. Það bendir til þess að æskuhúsið sé neðst á Caracas stræti sunnanverðu, og líklega hefur Maarouf horft yfir fjölfarna General de Gaulle götu.

Maarouf segir okkur að fjölskylda hans hafi verið færð til Caracas götu eftir að "fólk hafði verið drepið í flóttamannabúðum", þannig að skilja má að fjölskyldan hafi komið frá búðum þar sem Palestínumenn voru myrtir, t.d Sabra og Shatila árið 1982. Þeir Palestínumenn, sem ekki fóru með Arafat til Túnis, búa flestir enn í Sabra og Shatila. Þess vegna finnst mér ótrúlegt að heyra um Palestínumenn sem hafa verið settir í íbúð í besta hluta Vestur-Beirút, nema að fjölskyldan hafi verið kristin eða síamúslímar, en Palestínumenn með þau trúarbrögð fengu venjulega full borgararéttindi í Líbanon.

Væri ekki miklu nær fyrir Íslendinga að styðja Palestínumenn sem lifa við sult og seyru í Sabra og Shatila en að borga undir einhvern bóhem frá Beirút? Íbúar Sabra og Shatila, eins og Palestínumenn víðar, eru vísvitandi undirokaðir af arabaþjóðum. Sú kúgun er hluti af sameiginlegu stríði Arabaríkja gegn Ísrael.

Maðurinn, sem er með píanóleikaranum Mazen í myndinni efst, er þekkt ljóðskáld og jetset-fígúra í Líbanon:

Fornleifur leitar að 8-10 ára stúlkubörnum í kjól

Það eitt væri vitanlega nóg til að stimpla þann gamla gaur sem perra og níðing.

En leyfið mér nú að útskýra, þú dómharða þjóð. Stúlkur þær, sem Fornleifur leitar að, eru væntanlega nú komnar vel yfir áttrætt, ef þær eru á lífi. Fornleifur hefur aðeins áhuga á gömlum hlutum og apparötum.

Ég veit eiginlega ekki hvernig ég á að orða þetta, því nú eru einhverjir farnir að sjá eitthvað dónalegt í því líka, duldar minningar eða eitthvað þvíumlíkt. Gott að Fornleifur er ekki á Twitter eða Fésbók.

Ef einhver getur gefið upplýsingar um þær stúlkur sem Fornleifur er að leita að, þá lesið þetta og hafið samband við Fornleif.

Huang litli étur allt

 

Er svo komið, að sendiherrar Íslands þurfi að leika skækjur fyrir hvað sem er? Það virðist vera tilfellið með Kristínu Árnadóttur, sendiherra Íslands í Kína. Hún segir að Huang Nubo sé einstakur: „Hann sjái tækifæri á stöðum sem aðrir geri ekki". Þá sé Huang mikill náttúruunnandi". Er þessi Stína bara einföld, eða eru hún, eins og allt of margar konur í stjórnunarstörfum á Íslandi, ekki hæf. Þetta er sama konan sem stýrði pönnukökubakstri Ingibjargar Sólrúnar í New York, er Ingibjörg blessuð hafði þann draum heitastan að komast í Öryggisráð SÞ. Það voru dýrar pönnukökur.

Nú bakar Kristín Árnadóttir spádómskökur fyrir Huang Nubo. Stínu líkar að sjálfsögðu voða vel við Huang því hún matar krókinn í 130.000.000 kr. sjóð sem hún var sett yfir af ljóðskáldiinu Huang. Sjóðnum er ætlað að kynna íslenska ljóðlist í Kína, sem mér er sagt að sé vart meira virði á Íslandi en 10 milljónir. Ég er farinn að yrkja á kínversku undir skáldanafninu Ho La. Þessi vísa kostar t.d. 14 milljónir:

Kǒu kě de rén Grímsstaðir

Dà dàhēng Huang Nubo,

Jùtóu Nubo

shuo Shui, Shui, Shui,

1.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000 Ping Shui

Bingdao shui,  

Báichī Bingdao shui

Yǔ shuǐ chī gǒu shǐ

                            14.000.000.,- (-VAT)

Ég hef áður skrifað um Huang Nubo og langar að minna á eftirfarandi sem ritað hefur verið um fyrirtæki hans: 

"Many of China's most famous tourist sites are managed by politically-connected business like Beijing Zhongdian Investment Corp, which earned by more than $600 million in 2006 running sites such as Hongchun in Anhui Province and Zhongdian near Tibet in Yunnan. The company is notorious for cheating villagers whose land is developed for tourism and giving them very little of the hefty admission fees they charge tourists. The sites themselves are often developing in a way that is ugly and not culturally sensitive. Beijing Zhondian is controlled by Huang Nubo, a former Communist Party Propaganda department section chief. He is said to worth over $500 million."

Já, Huang er ekki beint ljóðelskur, náttúruelskandi mannvinur þegar hann arðrænir landa sína.

Vítin eru til að varast þau. Huang er alræmdur fyrir að svindla á landsbyggðarfólki og þorpurum, og svo virðist sem honum hafi heldur betur tekist að snúa nokkrum slíkum á Íslandi um litla fingur sér.

Í áróðursráðuneytinu ruddi Huang fljótt mögulegum samkeppnisaðilum sínum úr vegi

Huang Nubo kveðst bjartsýnn

Hin venjulega fjölskylda og frænka hennar hópæsingin

Í apríl á þessu ári, var því haldið fram, að barnabarn eins fórnarlamba Ólafs biskups Skúlasonar hefði nærri því lent í klóm barnaníðings á Amager í Danmörku. Níðingurinn reyndi samkvæmt íslenskum fjölmiðli að hafa drenginn á brott með sér í bifreið, á eða við lóð skólans sem drengurinn gengur í.

Ég á sjálfur son sem er á sama aldri og íslenski drengurinn á Amager, og það fer um mann hrollur þegar maður les svona fréttir. Ég las um fréttina á vefmiðlinum Pressunni. Athyglisvert fannst mér hins vegar, að ég gat ekki fundið hana í dönskum fjölmiðlum eða í hverfisblöðum á Amager. Hvernig stóð á því að ekki var greint frá svo alvarlegum atburði á svæðinu sjálfu?

Ég ákvað því að hafa samband við skólastjórann í skólanum, þar sem barnabarn konunnar sem áskaði Ólaf biskup um nauðgun er nemandi. Þar var mér sögð allt önnur saga en birtist í Pressunni. Skólastjórinn kannaðist ekki við söguna eins og ég las hana upp fyrir hann. Drengurinn og móðir hans hafði ekki upplýst skólann um nema lítið brot af því sem móðir hans sagði fjölmiðlum á Íslandi. Lögreglan hafði t.d. aldrei gert skólanum viðvart um mann, sem dóttir fórnarlambs Ólafs sagði fjölmiðlum að lögreglan hefði varað við að væri að sniglast kringum skólann. Hver segir satt, skólinn, eða móðir drengsins? Lögreglan á Amager hafði að minnsta kosti ekki lýst eftir eða varað við barnaníðingi á svæðinu, skömmu áður en að íslenski drengurinn var nærri því gómaður af barnaníðingi.

Ég hafið samband við kunningja minn, Þór Jónsson á Pressunni, og greindi honum frá þessu. Hann  bætti síðar við fréttina að því er mig minnir. 

Eftir að ég uppgötvaði að dóttir eins þekktasta fórnarlambs Ólafs hafi gert meira úr því sem gerðist gagnvart syni hennar en hún upplýsti skólayfirvöld á Amager um, fer ég varlegar í að trúa því sem ég sé og les um ásakanir á hendur Ólafi biskup.  

Hvernig má það vera að í sumum venjulegum fjölskyldum virðast allir verða fórnarlömb kynferðisofbeldismanna? Það þykir mér mjög skrítið, svo vægt sé til orða tekið! Gengur þetta kannski í ættir? Þefa perrar og níðingar, sem vaða uppi um allt, upp ákveðin gen eða útlit fórnarlamba sinna? Er eitthvað annað fyrirbæri á ferðinni, sem gerir sumar fjölskyldur álitlegri fyrir fyrir níðingana en aðrar venjulegar fjölskyldur?

Hvað gerðu íslenskir fjölmiðlar til að rannsaka málið í Danmörku? EKKERT.

Heimilislífið hefðbundið

Ein góð handa íslensku ríkisstjórninni

 

Íslensk yfirvöld og aðrir heilagir vinstri menn styðja leynt eða ljóst eyðingu Ísraelsríkis. Þetta hef ég bent á í nokkur ár, eða meðan þetta blogg hefur verið til. Það er þó ávallt gott að fá eitthvað í hendurnar sem segir allt það sem maður vildi sagt hafa á fáeinum mínútum. Hríðskotakjafturinn írski, Pat Condell, hefur einmitt fært mér það. Nú vona ég bara að Grýla, Leppalúði og jólasveinarnir hlusti á Condell, áður en þau gefa Hamas og Fatah fleiri sprengjur til að eyða Ísrael.