Vinir útlendinganna og minningar mínar um vinsemd Íslendinganna

Mér leiðist hjal þeirra manna sem gera sig heilaga á kostnað innflytjenda og útlendinga. Þeir sem hæst tala um útlendingarhatur nú á dögum sá ég nefnilega síðast í Keflavíkurgöngum hér á þeim árum þegar þjóðin söng með Ríó Tríóinu um náin tengsl Íslendinga við verndara vora (eða réttara sagt þvottafólk þeirra): "Ekki plagar okkar þjóð, vakkfódedillafodædódey, úrkynjun né gamalt blóð,  því börnin fæðast brún og létt, með boginn fót og trýnið grett, sem Filippseyjafólkið nett".

Ég veit vel að það hefur aldrei verið sælan að vera útlendingur á Íslandi, jafnvel þótt maður sé ekki fæddur með boginn fót. Ég átti föður sem gekk með brennimark útlendingsins. Þótt hann hefði fengið sér íslenskt nafn eins og lög sögðu til um, og ríkisborgararétt líka. Hann var alltaf annars flokks borgari í augum sums fólks. Þolinmæði og umburðalyndi Íslendinga við þá sem ekki töluðu málið nógu vel var ekki mikið. Það var ekki gaman að upplifa hvernig fullorðið fólk var að herma eftir bjöguðum beygingum og framburði föður míns. Maður gerðið það líka sjálfur eins og "sönnum Íslendingi sæmir".

Öfundsýki var líka landlæg á Íslandi. Það versta sem gat gerst í borgaralegu umhverfi var ef einhver útlendingur var að þykjast vera eitthvað. Það var nú ekki siður föður míns, en hann var mikið fyrir að vinna í garðinum sínum og var búinn að ganga frá sínum garði áður en nágrannarnir voru farnir að slétta úr sínu moldarflagi. Það var rangt merki að senda út til nýrra "landsmanna" sinna. Eitt árið keypti pabbi 500 túlípanalauka. Það hefði hann betur látið ógert. Þegar þeir komu upp og blómstruðu var greint frá þeim í dagblaðinu Vísi með mynd á baksíðu. Það var dauðadómurinn. Daginn eftir voru börn nágrannanna í óða önn við að stunda skemmdarverk á túlípanabeði föður míns. Börn gera oft það sem fyrir þeim er haft.

Við áttum líka nágranna sem var sjúklegur útlendingahatari. Hún lét einu sinni frænda sinn, sem var varðstjóri lögreglunnar í Reykjavík, senda tvo lögreglumenn heim til okkar til að rannsaka "smygl" sem faðir minn átti að vera með í kjallaranum. Lögreglumennirnir, sem komu leðurklæddir í grænni cortínu, sem löggan notaði þá, voru afar neyðarlegir þegar þeir "komust ekki í feitt". Þeir báðust innilega afsökunar á þessu upphlaupi, þegar þeir voru búnir að rannsaka kjallarann. Þeir skildu ekki neitt í neinu. Börn þessarar konu stunduðu þann leik að kasta moldarkögglum og eggjum á hús okkar. Svona var 7. áratugurinn í minningu minni og þessi dónaskapur varaði við eitthvað fram á þann 8.

Eitt sinn fréttum við að önnur nágrannafrú, sem var gift manni sem síðar reyndist vera annálaðasti bankaræningi Íslandssögunnar, sagði við nágrannana: "Nú verður maður að flytja, þegar svona fólk kemur í hverfið". Hún var þýsk. Hún bannaði syni sínum, sem var rauðhærður mjög eins og hún, að leika sér við mig. Þetta særði mig, því Tommi litli  var hinn besti drengur og gat ekki gert að uppeldi og innrætingu móður sinnar. Hann man það líklegast ekki lengur, að ég varði málstað hans fyrir hrekkjusvínum sem stríddu rauðhausum. Að stríða rauðhærðum tók ég ekki í mál því pabbi minn var líka rauðhærður. Nógir voru nú fordómarnir.

Þegar faðir minn var að byrja verslun á 6. áratugnum gat hann ekki fengið bankalán nema með því skilyrði að hann hefði lögheimili sitt og heildsölu sína í Keflavík. Sá sem setti þá afarkosti, sem náttúrulega áttu enga stoð áttu í lögum, hafði eitt sinn verið meðlimur í Þjóðernissinnaflokki Íslendinga. Pabbi var hins vegar ekki bitur og leit á Ísland sem gjöf og leit á sjálfan sig sem Íslending, þótt hann væri aldrei álitinn vera það. Það voru fáir útlendingar sem Íslendingar sættu sig við að fullu í sveitamennskuheimi sínum. Jafnvel ef menn væru hálfgerðir sveitamenn eins pabbi, þótt hann væri fæddur og uppalinn í tveimur frægum borgum í Evrópu, þar sem forfeður hans höfðu búið síðan á 17. öld.

Útlendingahatur Íslendinga er því ekkert nýtt nýtt fyrirbæri undir sólinni hjá mér. Íslendingar geta verið fjári leiðinlegir í framkomu og líklega hefur það ekki batnað mikið síðan útlendingar komu til landsins í meirum mæli. Móðurmálfasisminn hefur síst af öllu batnað og sífellt er verið að senda þau skilaboð til fólks, að ef það læri ekki íslensku reiprennandi, verði það aldrei almennilegir borgarar og heldur ekki börnin þeirra.

Við þessa færslu læt ég fylgja mynd af pabba þar sem hann er í Reykjavíkurferð með vini sínum af Vellinum. Myndin er frá 6. áratugnum. Hann var tíður gestur á Vellinum þegar hann varð að búa í Keflavík samkvæmt "boði" íslensks nasista. Hann var meira að segja með fast gestavegabréf númer 10. Ekki ber að gleyma því að umgangur við Kanann var líka afar illa séður. Það mátti ekki fara hátt að ég fór iðulega á Völlinn með föður mínum sem barn.

Löngu síðar fór ég með "skoðanasystkinum" mínum í MH upp á Völl til að kynnast heimi hernámsliðsins, sem ég þekkti þá þegar mjög vel af eigin reynslu. Þá sá ég fyrst að herstöðvaandstaða mín átti ekki mikið skylt við hreint Ameríkanahatur (rasisma) annarra rauðliða úr MH. Upplýsingafulltrúinn, sem tók á móti okkur, Thayer að nafni, gæti hugsanlega munað eftir þessari heimsókn okkar, og eftir þeim dónaskap sem rigndi yfir hann frá íslenskum menntskælingum í Hekluúlpum og Kínaskóm, sem þóttust hafa höndlað sannleikann um ástand alheimsins. Stór þáttur herstöðvarandstöðu Íslendinga var einmitt útlendingahatur og eins og allir vita einkenndist almenn afstaða yfirvalda til Varnarliðsins einnig af kynþáttastefnu. Mismunandi ríkisstjórnir Íslendinga gerðu Bandaríkjamönnum það klárt að t.d. negrar væru ekki æskilegir á Íslandi.

En aftur fram í nútímann. Þegar hinir hreinhjörtuðu hræsnarar hrópa "útlendingahatur" er það iðulega sem svar við gagnrýni á fólk sem kemur til landsins úr ruslakistu ráðsstjórnarríkjanna fyrrverandi. Allt of stór hluti þeirra kemur því miður til þess eins að ræna, rupla, selja dóp, nauðga og hóta. Gagnvart þeim er aðeins ein tunga sem skilst. Það er sú tæpitungulausa. Slíkt fólk á ekkert erindi á Íslandi. Það nóg af alíslenskum krimmum fyrir. Ég skil ekki þá útlendingavini sem geta staðið í að tala máli afbrotamanna. Miklu nær væri að líta í eigin barm og horfast í augu við eymd og fátækt sem ekki er búið að útrýma á Íslandi. Heiðvirðir útlendingar muna örugglega spjara sig á Íslandi eins og fyrr, en engin ástæða er að tala máli glæpamanna.

Hér er bannað að reykja

 

Eitt sinn þótti mjög fínt að reykja. Gyðingafjölskyldan á myndinni hér fyrir neðan var engin undantekning. Allir reyktu, ef ekki tóbak, þá súkkulaðisígarettur.  Hér áður fyrri, þegar afi og amma voru ung, þótti jafnvel uppbyggilegt að reykja. Sígarettu- og vindlaframleiðendur lögðu sig í líma við að uppfræða ungdóminn um leið og hann sogaði til sín örlög sín.

Í mörgum tegundum sígarettupakka var að finna lituð kort með myndum með als kyns upplýsingum. Þetta var að öllum líkindum fundið upp í Ameríku eins og svo margt annað gott. Sumir reyktu til að safna þessum myndum, aðrir söfnuðu og vonuðu að aðrir reyktu meira svo þeir gætu fengið myndirnar þeirra. Alls konar léttmeltanlegan, alþýðlegan fróðleik og skemmtan var að finna á þessum kortum. Þetta var eins og alfræðiorðabók. Nýr og óvæntur fróðleikur á 20. hverja sígarettu. Það var vinsæl iðja á meðal barna jafnt sem fullorðinna að safna þessum myndum.

Sum vindlingafyrirtæki létu fylgja með í pökkunum litlar silkimyndir með fánum, skjaldamerkjum, dýramyndum og ýmsu öðru.

Það var drengur í Niðurlöndum, sem átti þetta safn íslenskra fána, sem koma úr Turmac sígarettupökkum, sem vinsælir voru á fyrri hluta 20 aldar. Drengurinn reykti ekki, en sat um alla sem gerðu það til að svala söfnunaráráttu sinni. Markmið hans var að safna eins mörgum þjóðfánum og mögulegt var. Sameinuðu Þjóðarinnar urðu til í sígarettupökkum. Þessar sígarettur, Turmac, eru enn framleiddar i Belgíu og Sviss en fræðsluhlutverki sígarettna er fyrir löngu lokið. Engir fánar koma úr sígarettupökkunum nú, aðeins krabbamein

Teofani sígarettur, sem voru framleiddar á Englandi, voru líka seldar með myndum, t.d. af leikurum á milli 1930 og 1940. Slík "leikarasöfnun", sem stunduð var á Íslandi allt fram á 7. áratug síðustu aldar byrjaði fyrr. Það fyrirbæri að troða leikaralýð niður í sígarettur þekktist þegar um 1880 í Bandaríkjunum.

Þessi leikkona í peysufötum lenti til dæmis í pakka af Teofani. Veit einhver hver þetta er?

Ekki kemur meira úr pípunni í þetta sinn. Tóbakið er orðið svo dýrt.

Skjaldarmerki Íslands, gamalt og splunkunýtt

 

Hið konunglega skjaldarmerki Íslands, fálki með kórónu á bláum grunni, var ákveðið með konunglegum úrskurði árið 1920  Þetta merki var víst aldrei notað nema við konungskomuna árið 1921.

Konungskoman árið 1921 var alltaf mjög spennandi fyrir mig þegar ég var barn á 7. áratug 20. aldar. Hann afi minn, Vilhelm Árni Ingimar Kristinsson sem var í ÍR á þeim árum, stökk yfir hest og lék listir á tvíslá fyrir Kristján konung tíunda og fékk medalíu fyrir. Nú á ég þessa medalíu og ljósmyndina af því mannavali sem sýndi konungi að Íslendingar voru enn fimir eins og Gunnar á Hlíðarenda.

Ekki var fálkinn með kórónuna notaður á Íslandi nema í tengslum við konungskomuna 1921. En merkið var notað í öðru samhengi og óhollara.

Eins og hægt er að sjá í næstu færslu, þá kom oft mikill fróðleikur út úr reykingum manna á fyrri hluta 20 aldar.  

Skjaldarmerki konungsins yfir Íslandi var stundum að finna í sígarettupökkum sem seldir voru í Hollandi og Belgíu á 4. áratugnum.

Nú finnst mér það eðlilegt, þegar evran verður kannski að gjaldmiðli Íslendinga og Imba Sólargeisli kemst í öryggisráðið hjá samtvinnuðu þjóðunum, að þá verði búið til nýtt skjaldarmerki fyrir Íslendinga.

Ég legg einfaldlega til geirfugl [eða bölvaða álku] á bláum grunni með Evrópugeislabaug yfir höfði. Ég hef þegar hannað það. Hvernig líst mönnum á, eða þeim fáu sem nú lesa þetta blogg eftir ráðstafanir Morgunblaðsbloggsins í mars 2008 [sjá skýringu á þessu hér], sem gert hefur að þetta verður örugglega ekki lesið af nema 5 sálum?

Skjaldarmerki Evrópusambandsríkisins Íslands

Nýtt ástand í uppsiglingu?

 

Hvern hefði órað fyrir því að Hitler væri fyrir skottís, ræl og jafnvel jitterbug? Hann sem var svoddan spýtukarl.

En Hitler kom nýverið uppábúinn á Stríðsáraball í Reykjavík sem félagsskapurinn Komið og Dansið stóð fyrir í Danshöllinni, sem ég hef ekki hugmynd um hvar er.

Hitler var þarna mættur ásamt kanadátum og jafnvel skátum, fólki sem greininga finnur fyrir fiðringnum í kinký fötum. Allir hafa sína perversjón. Næsta ár hafa Saddam Hussain og Stalín boðað komu sína. Aldrei að vita nema Múhameð tæki sér snúning líka.

Hitlerinn virtist vera mjög vinsæll meðal kvenþjóðarinnar. Vonandi er ekki komið ástand.

 

 

Einn tveir, hæl og tá

Þarna voru líka kanadólgar og generáll sem var afbrýðissamur út í Hitler vegna kvenhyllinnar. Better luck next time Yankie.

Kreppan á Fróni og hamingjan

 

 

Nú á þessum verstu tímum, þegar krónan fellur, vextirnir hækka, matvörur eru hamstraðar og biðraðir fara að myndast - já, svo ekki sé minnst á að sumt fólk borðar ekki annað en japanskt kjöt, af nautpeningi sem alla ævi hefur verið á bjórfylliríi og fengið nudd áður en þau urðu að saxbautum -er gott að minnast á gleði manna hér áður fyrr þegar lýðveldið var á gelgjuskeiðinu.

Þessa gleði er t.d. hægt að sjá á vefsíðu DAS, þar sem er að finna afar skemmtilegar myndir af ýmsum vinningshöfum í happadrættinu. Gleðin og nægjusemin skín út úr augum alþýðufólks sem vann bíla, íbúðir, báta, skellinöðrur, hús og innbú. Á 6. áratug síðustu aldar þóttu Fiat og Moskwitch bifreiðar happafengur fyrir fjölskyldur, svo ekki sé talað um Chevrolet og aðra eðalvagna frá Bandaríkjunum.

Íslendingar geta lengi hert sultarólarnar og skorið við nögl, en þegar kemur að þarfasta þjóninum er best að vera ekki með neina nísku. Sjáið gleðina í augum þessa fólks. Ósvikin hamingja alþýðunnar sem vann baki brotnu fyrir laununum sínum. Þessa gleði sér maður ekki hjá mönnum sem verða ríkir á pappírsviðskiptum og sem aka um í milljarðavögnum eða fljúga heimsálfa á milli í gylltum þotum.

Björn Bjarnason væri að skrifa pistil þriðjudagsins í næstu viku, ef hann væri eins ánægður og fólkið hér á myndunum fyrir ofan og neðan. Góða helgi.

 

 

 

 

´

Þessi Moskwitch er síðari árgerð en varð til þess að Árni Þór Sigurðsson gekk í Alþýðubandalagið.

Gazalegar fréttir handa einfeldningum

Barnaklám kalla ég það þegar börn eru notuð á þennan hátt:

Þessi mynd er frá sýningu á Gaza nýverið. Búinn var til stór ofn og barnalíkin velta út úr honum. Þetta er svo merkt með Davíðsstjörnu og Þórshamri (ekki frá Eimskip). Hér er enn verið að nota helför gyðinga í baráttunni við að eyðileggja Ísraelsríki. Þetta lepja einfeldningar á Vesturlöndum í sig. Þetta er fyrsta flokks frelsisbarátta. Che í öðru veldi.

 

Þetta er svo mynd af honum Mahmoud Abbas's Al Hayat Al Jadida. Hann giftist um daginn drengurinn sá. Það var haldið upp á það á Gaza. Áður en brúðkaupið var haldið gerðist Mahimoud sjálfsmorðshryðjuverkamaður (þekkt meðal einfeldninga sem frelsishetja). Hann var skotinn í þessari árás sinni á trúarlegan skóla í Jerúsalem. Svona brúðkaup eru oft notuð í palestínsku þjóðfélagi og kennt er um þau í skólabókum. Þetta eru brúðkaup "Píslarvotta Allah, sem munu giftast 72 jómfrúm með svört augu í Paradís". Sumir sérfræðingar segja að þetta sé þýðingarvilla, að það bíði manns aðeins 72 handfyllir af svörtum rúsínum. Ekki ætla ég að deila um það.

Hérna er loks vídeó úr steggjapartýinu hans Mahmouds, sem varð til þess að fjárhagslegur stuðningur BNA til Gaza hefur verið stöðvaður:

 

lesið meira hér, hér og hér

Hugguleg fjölskylda

 

"Heitir hún Ilse og er úlfynja?", var það fyrsta sem ég hugsaði þegar ég las um konukindina í hjólhýsinu, sem notaði höfuðkúpuna margumtöluðu sem öskubakkann sinn. Ekki nema vona að maður spyrji. Maður hefur aðeins heyrt að konur sem nota höfuðkúpur sem öskubakka, hefðu verið starfsmenn í útrýmingarbúðum nasista.

Svo kemur í ljós að tengdasonur hennar, barnabarn einhvers læknis, hafi gefið tengdamömmu sinni kúpuna. Svoleiðis tengdason vilja auðvitað allar mömmur eignast. Ég sé fyrir mér þegar hann færði henni þessa forláta skál. "Hérna tengdó, þessa fallegu hauskúpu gef ég þér, þar sem þú ert besta tengdamamma í heimi". Greinilegt er að drengurinn sá er barnabarn læknis, sem var með lífsýni heima sér. Mikið andskoti geta sumir læknar nú verið virðingalitlir við þá dauðu. Er þetta það sem maður kallar trúleysi?

Svo þegar ég sá kúpuna í Sjónvarpsfréttum í gær, sá ég að það var viðeigandi að hún fyndist á Páskum. Þeir sem hafa fundið hana, hafa líklegast fyrst haldið að þetta væri hálft páskaegg, nr. 8.

Hér geta menn séð hvað gerist við fólk í BNA sem notað hauskúpur sem öskubakka.

Hjólhýsadrottningin saknar öskubakkans síns -  hóst - en það er ekkert á miðað við lyklahringinn með eyranu sem tengdasonurinn gaf henni líka. Það var ættargripur og það var enn svo yndisleg formalínlykt af eyranu. Þetta var eyra vinstri manns sem endað ævina á Kleppi.  Þar er allt nýtt. Hér er mynd af eyranu:

 

Kaloríumæling á Páskum

 

 

Nú eru kreppuhrjáðir Íslendingar búnir að éta í kapp við kirkjuklukkurnar og hafa horft á meistarann á krossinum í sjónvarpinu um leið og þeir borðuðu kartöfluflögur og annað kransæðakítti. Páskalömbum, skinkum, kalkúnum og öðru vöðvakyns hefur verið rennt niður með þúsundum lítra ropvatns sem bætt hefur verið í sykri, rotvarnarefni og lit. Börnin sporðrenna svo súkkulaði í tonnatali.

Leyfi ég mér því að kynna kaloríumatseðil frá páskum 1941, sem tekinn var saman af nasistum þegar þeir voru að skipuleggja hvernig metta átti fólk í Pólandi.

1. Þjóðverjar - 2613 kaloríur
2. Pólverjar  - 669 kaloríur
3. Gyðingar - 184 kaloríur

Til samanburðar er hægt að nefna að meðal-Bretum voru árið 1939 ætlaðar 3000 kaloríur daglega. Í dag er hins vegar reiknað með 2000 kaloríum á mann að meðaltali á Bretlandseyjum. Forrit, sem upplýsa leyfilega kaloríuneyslu til að halda þyngd sinni, sýna að 180 sm. hár maður, 40 ára og 85 kg. að þyngd má leyfa sér að neyta 2788.5 kaloría, ef hann hreyfir sig eðlilega.

Þegar ég ósjaldan heyri og les orð fólks sem líkir sult og seyru á Gaza við örlög gyðinga í Evrópu árið 1941, kemur þessi kaloríutafla Hitlers alltaf upp í huga mínum. Pattaralegir Palestínuleiðtogar sýnist mér fái nóg að éta. Ef ykkur finnst það ekki, borðið þá minna um Páskana og sendið afganginn á reikning Hamas.

Hér er viðeigandi lag með meistara Cohen, sem í þessari jútúbu syngur Hallelúja eftir efninu, og hefur sér til halds prúðbúin þýsk ungmenni í súlnagöngum, sem fá greinilega öll sínar 2613 kaloríur. Verði ykkur að góðu og Gleðilega Páska

 

Ég leitaði Múhameðs

Mig langaði svo mikið að sjá "teikningu Illuga Jökulssonar" af Múhameð. Allir tala um hana án þess að sýna hana. Ég sló því inn "Múhameð og Illugi" á Google og ekkert kom. Þvínæst sló ég bara "Múhameð" og þá kom ýmislegt í ljós. Á fjórðu googlesíðu kom þetta:

 

... af Múhameð spámanni nýverið.
50 x 50 - 2kb - jpg
www.mbl.is

Maður verður greinilega að passa sig. Ekki má slá mikið á Múhameð fyrr en svona brennandi áhugi manns á frægu fólki kemur manni í koll. 

Svo báru hausaveiðar mínar loks árangur því ég fann Muhammeð bin Illuga. Ég er ekkert hræddur við að birta þessa margumtöluðu forsíðu.

Ég leyfi mér líka að benda á þennan fróðleik fyrir þá sem vilja sjá fornar myndir af Múhameð, með eða án hulinshettu.

Eiturpésar vildu stöðva hefnd fyrir Múhameðsteikningar

 

Komið er í ljós að glæpagengi innflytjenda og afkomenda þeirra (les múslíma) í Danmörku, Black Cobra, reyndi að stöðva verstu uppþotin nýlega þegar brennuvargar fóru um Danmörku vegna þess að blöð birtu myndir af Múhameð. Það gerðu blöðin þegar í ljós kom að drepa átti blaðateiknarann Kurt Westergaard.

Svo mikill er máttur Black Cobra, sem stundar eiturlyfjasölu og annan óskunda, að þeir gátu hringt í brennuvargana sem voru að hefna í nafni Múhameðs og Allah, og skipuðu þeim að stöðva aðgerðir sínar, því brennualdan var farin að hafa áhrif á eiturlyfjasöluna.

Af þessu má sjá að brennur "vegna teikninga" eru nátengdar eiturlyfjasölu innflytjendamafíunnar í Danmörku.

Þetta kemur fram í dönskum fjölmiðlum í dag, sem greina frá því að lögreglan hafi hlerað þetta allt og tekið upp símtöl meðlima í Black Cobra. "Bisnissinn" var greinilega orðinn verri en þegar brennuvörgunum var sagt að byrja aðgerðir sínar hálfum mánuði áður.

Í gær kom hér við gestur, viðskiptafræðingur af Seltjarnarnesi, sem í heldur einleitum athugasemdum við færslu mína um tvískinnung Árna Þórs Sigurðssonar alþingismanns (sjá neðar), vildi ekki skilja það, (eða trúa því), að flestir glæpamenn af erlendum uppruna í Danmörku eru múslímar. Ég vísaði manninum á fjölda greinargerða um þessi mál á dönsku, en hann vildi bara ekki skilja neitt. Til upplýsingar fyrir "umburðalynda" Seltirninginn, þá eru flestir meðlimir Black Cobra múslímar.  Félagar i Black Cobra, sem "starfa" fyrir utan Kaupmannahöfn, voru árið 2007 teknir með 17 kg. af kókaíni. Þeir hafa m.a. haft í frammi morðhótanir gegn lögreglu og skotið á aðra trúbræður sína, sem voru að selja eiturlyf á "þeirra svæði". Black Cobra er í útrás og virðist sem deild sé að verða til í Svíþjóð.

Það er greinilega nóg til af eitrinu.