Vísbending

 

 

Getraunin, (sjá síðustu færslu), var líkast til of erfið. Ég bæti því við þessu broti af myndinni og framlengi getraunina fram að miðnætti (24:00) miðvikudaginn 9.1.2008.

Munið nú að aðeins þeir, sem koma fram undir fullu nafni og hafa blogg á blog.is eða önnur blogg undir réttu nafni, geta tekið þátt.

Ég get sagt svo mikið, að atburðurinn á myndinni átti sér stað austan fjalls og norðan eyja.

Getraun II

 

Nú er komið að myndaþraut minni númer 2. Ef þið misstuð af númer eitt, þá lítið á þetta.

Hvað eru mennirnir á myndinni að rembast, ef þeir eru þá ekki að bera í bakkafullan lækinn?

Hvar eru þeir?

Hvenær voru þeir að þessu (áratugur er viðundandi svar)?

Hvaðan eru þeir að flytja grjótið?

 

Smáverðlaun eru í boði.

Skilafrestur rennur út á hádegi þriðjudaginn 8. janúar 2008. Svör ber að skrifa í athugasemdir. Aðeins fólk með húð og hári, og sem á eigið Mbl. blogg getur tekið þátt. Bloggdraugar, og nafnleysingjar geta setið heima og séð eftir því að hafa fæðst. Ef fleiri en einn er með öll svör rétt, set ég nöfnin á miða í einn af höttunum mínum og læt saklaust barn draga eitt þeirra upp til að fá á hreint hver fær "Bermúdaskálina". Ef enginn er með rétt svar, sé ég til hvort ég þarf að dángreida leikinn frá "genious" til "stupid".  

Og gettu nú.......

Góður vinur kvaddur

 

Ég fylgdi góðum vini til grafar á miðvikudaginn var. Paul Aron Sandfort yfirgaf þennan heim þann 29. desember síðastliðinn. Ég kynntist Paul fyrir allmörgum árum í tengslum við rannsóknir mínum á sögu gyðinga í Danmörku. Upp úr því tókst vinskapur og hann hringdi reglulega í mig síðustu árin til að tala um daginn og veginn. Eitt sinn við slíkt karlaslúður, sem gat tekið drykklanga stund, kom einnig í ljós að tengdasonur hans (nú fyrrverandi) var góðvinur minn á námsárunum í Árósum. Fyrir liðlega 10 árum, þegar Paul bjó í Róm, hittumst við tvisvar fyrir hreina tilviljun á Kastrup flugvelli þar sem ég hjálpaði honum með farangurinn, því Paul var illa haldinn af liðgigt. Paul var mjög forvitinn um Ísland, þótt hann hefði aldrei til Íslands komið, en hann var þó einn af fáum Dönum sem gátu borið nafnið mitt rétt fram.

Danskir gyðingar, sem ekki tókst að flýja til Svíþjóðar voru teknir af nasistum og aðstoðarmönnum þeirra og sendir til fangabúðanna í Theresienstadt. Paul var 13 ára þegar hann var tekinn, þar sem hann faldi sig á kirkjulofti í Gilleleje á Norðursjálandi. Theresienstadt í Tékkóslóvakíu voru "fyrirmyndarfangabúðir" nasista. Þar reistu þjóðverjar leiktjöld árið 1944 þegar yfirmönnum Rauða Krossins og dönskum embættismönnum voru sýndar búðirnar. Þeir létu blekkjast og óskuðu ekki, og kröfðust ekki, að skoða aðrar búðir.

Paul og danskir gyðingar voru í hópi þeirra heppnu i Theresienstadt, sem ekki voru sendir til útrýmingarbúðanna eftir leiksýningu nasista, sem einnig var fest á filmu. 

Paul komst vegna hljómlistahæfileika sinna í barnahljómsveit búðanna sem trompetleikari og var með í barnaóperunni Brundibar, eftir Hans Krása, sem sett var á svið í búðunum. 60 árum eftir stríðlok var óperan endurflutt í búðunum með inngangskafla eftir Paul Sandfort.

Faðir Pauls var rússneskur gyðingur, Aron Rabinowitch að nafni. Paul hitti aldrei föður sinn, sem bjó lengst af í Frakklandi. Hann var myrtur í Auschwitz árið 1943.

Paul Sandfort starfaði sem menntaskólakennari og var einnig tónskáld. Hann var sannkallaður fjöllistamaður, en síðustu árin helgaði hann sig einnig skriftum lesendabréfa í dönsk dagblöð, þar sem hann skar ekki utan af skoðunum sínum. Heilagir húmanistar myndu væntanlega ekki hafa veigrað sér við að kalla skoðanir hans öllum illum nöfnum. Hann gaf út minningar sínar frá Theresienstadt í skáldsögunni Ben, sem hefur verið gefin út á ýmsum tungumálum og tók þátt í útgáfu á ýmsum ritum. Fyrir mánuði síðan kom út síðasta grein eftir Paul í tímaritinu Rambam sem ég sit í ritstjórn fyrir ásamt öðrum. Hún fjallaði einnig um þau tvö ár í prísund sem áttu eftir að verða ör á lífi allra sem komust þaðan lifandi.

Svarthvíta myndin hér að ofan var tekin í Theresienstadt árið 1944 og sést Paul Sandfort, lítill að vexti, í dökku prjónavesti. Nýlega greindi hann frá dvöl sinni í fangabúðunum í sjónvarpsþáttinum 60 Minutes.

Paul trúði ekki lengur á Guð eftir dvöl sína í Theresienstadt og skilgreindi sjálfan sig sem ótrúaðan gyðing. Það var þó ekki nein mótsögn í því að fylgja honum til grafar að hætti gyðinga. Annað kom ekki til greina eftir það sem hann hafði þurft að þola sem gyðingur. Örlög sín flýja menn ekki.

Íslam á Njálsgötunni

 

Kjaftasíðan visir.is, sem er aðalheimild mín í dag, greinir frá bókakynningu í dag í einhverri holu á Njálsgötunni, þar sem menn telja sig vera avant garde, en eru það ekki.

Þarna á Njálgsgötunni verða hengdar upp myndir og gert grín af því sem Íslendingum þykir heilagast. Væntanlega myndir af SS-pulsum og fínu bílunum. Ha,ha, ha. Þetta er gert í samstöðu við Íslam og vegna "hættulegra einfaldana í umræðunni um Íslam á Íslandi og víðar í heiminum".

Myndin hér að ofan er eftir Lóu Hlín og er með í bókinni sem á að kynna. Lóa hefur greinilega verið í Bónus að versla. Ef Lóa litla væri á slóðum þess Íslams, sem notað er til að brenna dönsk sendiráð og hóta gjörvöllum heiminum með ragnarökkri, væri Lóa litla á Brú svona:

Eða er það ekki svo, að ef konur eru með einhvern kjaft í löndum sem stýrt er eftir ÍSLAM eða klæða sig rangt, eru þær grýttar og hengdar. Það er enginn einföldun, heldur bláköld staðreynd. Ætli vinir Íslams á hinum síðustu dögum heilögum ræði eitthvað um það á Njálsgötunni á eftir.

Samkvæmt fréttinni verður boðið upp á  íslamskt snakk. Hvað ætli það sé? Kóransnittur, fötvur eða afskornir al Dimmah-limir?

Bónus One and Viking II

 

Jón Ásgeir er ekki verðviðkvæmur. Ég las á kjaftasíðu vísir.is, að Jón Ásgeir Jóhannesson sé búinn að fá sér nýja þotu upp á tvo milljarða, alsvarta, og hafi flogið í henni til Jamaíku með frúnni til að vígja nýja lúxussnekkju.

Ég óska Jóni til hamingju með tækin og þjóðinni fyrir stuðning hennar til tækjakaupanna. Ég leyfi mér að minna á kjörorð íslenskra milljarðamæringa: Best að njóta meðan maður hefur.

Svartir fátæklingar á Jamaíku bíða nú eftir fyrstu Bónusversluninni. Allt er hægt á þotuöld.

 

Bókastuldur aldarinnar?

Þetta er skrýtið mál eða réttara sagt skrýtin frétt. Hvernig geta dýrmætar bækur horfið á tveimur tímabilum. Voru tvö innbrot framin?  Hér höfum við borgarlögmann sem ákærir fólk í Morgunblaðinu og fornbókasala sem sagður er vera í vitorði með þjófum.  Það er ekki orð um þjófinn eða þjófnaðinn. Eitthvað segir mér að þessi frétt sé illa unnin ellegar rannsókn málsins sé ábótavant.

Allir sem vita eitthvað um fágætar bækur, þekktu verk og söfnum Böðvars Kvarans og mátti vera ljóst að safn hans væri mikils virði. En hvernig komust menn í tvígang að þessu fágæta safni, sem nú er mælt í hundruð milljónum (af ættingjunum). Höfðu erfingjarnir ekki ráð á þjófavarnarkerfi? Eða hafði þjófurinn aðgang að safninu?

Böðvar Kvaran þekkti ég ekki persónulega en rakst þó eitt sinn á nafn hans í heimildum hér í Kaupmannahöfn. Hann var námsmaður í hagfræði hjá þjófunum og morðingjum í Þýskalandi nasismans árið 1938. Hann kom sér til Íslands árið 1939. Hefur líklega ekkert litist á blikuna.

Mikið vona ég að mál þetta leysist annars staðar en í Morgunblaðinu fyrst svo margar játningar liggja fyrir, og að menn sem hafi bækur Kvarans undir höndum skili þeim til réttmætra eigenda.

Meginþorri safns Böðvars Kvarans hlýtur að hafa verið skráður, svo fjöldi stolinna bóka hlýtur að vera nokkuð vel þekktur. 

En hefur virkilega verið stolið bókum fyri tugi milljóna króna? Hver hefur gefið það mat?

Stærsti bókastuldur Íslandssögunnar

Hæfni kvenna

 

Stjórn Kvennanefndar Verkfræðingafélags Íslands hefur sent Össuri Skarphéðinssyni, iðnaðarráðherra opið bréf, þar sem harmað er að gengið hafi verið fram hjá Ragnheiði I. Þórarinsdóttur aðstoðarorkumálastjóra við skipan í stöðu orkumálastjóra.

Bréfið er hægt að lesa hér http://www.visir.is/article/20080103/FRETTIR01/80103102

Er ekki kominn tími til að konur setjist í allar stöður hjá Ríkinu? Svo geta karlarnir setið heima og lakkað á sér táneglurnar og bloggað um óréttlæti, eða farið í sund.

Ætli það hefðu ekki verið kröftugari mótmælin, ef hæf kona hefði sótt um dómarastöðuna sem nýlega var úthlutað til einhvers aðstoðarmanns, sem reyndar hefur sótt slaufunámskeið hjá sama meistara og Össur?

Þessi mótmæli kvennanefndarinnar endurspegla viðbrögð hjá þjóð sem er orðin vön því að búast við hinu versta og ósiðlegasta frá hendi stjórnmálamanna. Mat nefndarinnar er kannski ekki rétt (ekki ætla ég að dæma um það), en traust manna á heilindum ráðherranna er á núlli.

Ef svona mál kæmu upp í nágrannalöndum Íslands, sem samanburður er gerður við, og í ljós kæmi að Össur var að ráða karl í stöðu fram fyrir hæfari konu, yrði Össur að fara að leita sér að nýju starfi. En hann fengi örugglega nýja stöðu í gegnum klíku eða vegna þess að hann er með svo flotta slaufu.

Verðviðkvæmni

 

Ég hlustaði á fréttir á RÚV í dag. Það geri ég harla sjaldan, því það eru svo margir postular sem vinna á þeirri fréttastofu, sem frekar ættu að vinna í einhverju áróðursráðuneyti í Norður Kóreu.

Í dag var greint frá nýrri íslenskri doktorsritgerð í hádegisfréttum. Doktorinn sem hefur skrifað hana kemst að þeirri niðurstöðu, skv. RÚV, að Íslendingar séu ekki verðviðkvæmir og að vöruverð hafi engin áhrif á kauplöngun (græðgi) Íslendinga.

Það þýðir á mannamáli að Íslendingum er sama hvernig svindlað er á þeim. Bara að það sé svindlað á þeim. Verðlækkanir geta jafnvel orðið til þess að þjóð flottræflanna á hjara veraldar kaupi ekki vöruna sem lækkuð hefur verið. Svo segir að minnsta kosti nýi doktorinn í verðskyni Íslendinga.

Mig grunar að fréttastofa RÚV hafi kannski ekki alveg náð innihaldi doktorsritgerðarinnar. Samkvæmt fréttaflutningi RÚV byggði rannsóknin á athugunum doktorsins á verðlagi á hárnæringu og hársápu. Er hægt að verða doktor í sápu og balsam? Vitaskuld ekki. Valdimar Sigurðsson er með doktorspróf í markaðsfræði með áherslu á neytendasálfræði við Cardiff University, Wales, Bretlandi, skv. háskólanum í Reykjavík.

Verðviðkvæmni hlýtur að vera alveg nýtt orð í íslensku. Og ef ég hef skilið það rétt er ég mjög verðviðkvæmur. Enda á ég ekki einkaþotu.