I tried to tell them

but they wouldn't listen

Fann frosið lík glæpamanns

Siðanefnd Blaðamannafélagsins

 

Þetta er ekki siðanefndin. Afsakið við gerum stutt hlé........

Ég biðst afsökunar ef ég hef sært einhverja.

En hér kemur Siðanefnd Blaðamannafélags Íslands:

Kristinn Hallgrímsson lögm, form.
Hjörtur Gíslason blaðam., varaform.
Sigurveig Jónsdóttir fyrrum fréttastjóri 
Brynhildur Ólafsdóttir, fulltrúi útgefanda 
Salvör Nordal fulltrúi Siðfræðistofnunar HÍ
Varamenn eru:
Jóhannes Tómasson, blaðamaður 
Valgerður Jóhannsdóttir, fréttamaður 
Þór Jónsson, varafréttastjóri

Nefndin fær siðferðis- og sérmeðferðarverðlaun PostDocsins fyrir frammistöðu sína í máli Jónínu Bjartmarz vs. Kastljós. Medalían er hönnuð með tilliti til aðkomu Jóhönnu Bjartmarz að máli því sem hún kærði til Siðanefndar Blaðamannafélagsins. Myndin sýnir sjálfsögðu konu, ekki ósvipaða Jónínu, sem ekkert sá, heyrði eða sagði. Hvort hún veit eitthvað hefur ekki verið kannað.

 

 

Kastljós mótmælir harðlega niðurstöðum og vinnubrögðum Siðanefndar BÍ

Rugl

Það er ekki nema von að blaðamaðurinn sé hugsi

Blaðamannafélagið ávítar blaðamann fyrir umfjöllun um ríkisfangsveitingu fyrir tengdadóttur fyrrverandi ráðherra í ríkisstjórn Íslands. "Í niðurstöðu sinni segir nefndin, að umfjöllun Sjónvarpsins um málið hafi verið röng og misvísandi og til þess fallin að gera Jónínu tortryggilega".

Var blaðamaðurinn ekki ávíttur fyrir umfjöllum um ríkisfangsveitingu til handa tengdadótturinni? Er ekki einhver rökleysa í þessu, þó svo að Jónína hafi, að eigin sögn, hvergi komið að málinu?

En hvar eru svo reglurnar fyrir þá embættismenn sem veittu þessari sambýliskonu ráðherrasonarins ríkisfang á sérkjörum, sem fáum hefur tekist að fá í sögu landsins hreina. Og hver braut þær reglur og lög? Hver gefur þeim ávítur, sektir eða rekur úr starfi?

Eins og ég hef skrifað áður, óska ég tengdadóttur kærandans til hamingju með að vera orðinn Íslendingur. Aðdragandinn að þeim heiðri var hins vegar vægast sagt furðulegur.

Í þriðju grein siðareglna  Blaðamannfélagsins stendur: "Hann forðast allt sem valdið getur saklausu fólki, eða fólki sem á um sárt að binda, óþarfa sársauka eða vanvirðu".

Jónína átti vart um sárt að binda í þessu máli og saklaus segist hún vera. Hún getur auðvita rekið mál sit fyrir dómstólum ef hún hefur ekki fengið fullnægingu með ruglinu frá Siðanefnd Blaðamannafélagsins.

Hinn ávítti, Helgi Seljan, gerði að mínu mati aðeins skyldu sína.

Siðareglur brotnar í umfjöllun um tengdadóttur Jónínu

Egill í Waldheimum

 

Lygari, tækifærissinni en ekki morðingi, skrifar Egill Helgason, alvitur, nú á Moggabloggi sínu, um Kurt Waldheim, fyrrverandi framkvæmdastjóra SÞ.

Egill Helgasson hefur greinilega ekki lesið skýrslu sagnfræðinganefndar sem afhent var austurrískum yfirvöldum árið 1988.

Eftir að Franz Vranitzky kanslari var búinn að lesa þá skýrslu, ákváðu austurrísk yfirvöld að birta ekki skýrsluna. Höfundar skýrslunnar fengu hana loks gefna út í Danmörku árið 1993.

Hvað sem líður viðtölum Egils við Símon Wiesenthal árið 1988, þá er dómur Egils um meinta glæpi Kurt Waldheims ekki marktækur.

Egill Helgason verður að setja sig inn í það sem ritað er og rannsakað og fá sér Waldheim-skýrsluna, sem gefin var út í Danmörku. Um leið getur Egill náð sér í skýrslu bandaríska utanríkisráðuneytisins (1994) sem kemst að sömu niðurstöðu og sagnfræðingarnir.

Kannski veit Egill eitthvað sem sérfræðingarnir vita ekki?

Gögn sem sýna að nafn Waldheims á lista yfir þýska yfirmenn, sem tóku þátt í hinni hræðulegu Kozora árás eru kannski tilbúningur? Tugir þúsunda féllu í þeim árásum, stór hluti þeirra börn.

Þúsundir fanga Þjóðverja í Júgóslavíu voru tekinn af lífi nokkrum hundruðum metrum frá skrifstofu Waldheims. Böðullinn og fasistaleiðtoginn Ante Pavelic þótti ástæða til að hengja medalíu á Waldheim fyrir frammistöðu sína í Kozora fjöllum.

Rosenbaum og Hoffer hafa einnig sýnt fram á það í bók sinni Betrayal: The Untold Story of the Kurt Waldheim Investigation and Cover-Up (1993), að Waldheim gaf grænt ljós fyrir dreifingu áróðurdreifimiða gegn gyðingum þar sem Rússar voru hvattir til að ljúka Gyðingastríðinu og drepa gyðingana og ganga í lið með nasistum.

Menn sem vissu af fjöldamorðum og dreifðu áróðursritum sem leiddu til morða, voru meira en tækifærissinnar.

Kannski vissi Jóhannes Páll páfi eitthvað meira en hinir dauðlegu, enda gaf hann Waldheim medalíu fyrir að vera góður kaþólikki árið 1994.  Waldheim fékk líka 125.000 $ árlega í "lífeyri" frá SÞ.  Hvað ætli fórnarlömb herdeilda Waldheims hafi fengið á ári?

Kurt Waldheim látinn

Margur verður af aurum api

 

Í dag sá ég í fyrsta sinn grín Spaugstofunnar um för Halldórs Ásgrímssonar til Palestínu árið 2002.

Alþjóðafréttastofur voru of uppteknar af því að sannfæra heiminn um ímyndað mannfall Palestínumanna og ímyndaða eyðileggingu í Jenín til þess að taka eftir einhverjum túrista frá Íslandi. Ég þakka fyrir sendinguna. Mér var konunglega skemmt

Þá minntist ég annars gríns, sem spaugmeistarinn Arafat tókst að hanka Steingrím Hermannsson forsætisráðherra á, þegar Denni heimsótti hryðjuverktakann í Túnis árið 1990. Steingrímur kom heim úr þessari "frægðarför" sinni, örugglega uppfullur af því að hann hefði sem Íslendingur gegnt mikilvægu hlutverki meðal þjóðanna með heimsókn sinni til hryðjuverktakans.

Denni var vart kominn út úr flugvélinni þann 15. maí 1990, þegar hann fór að tala við blaðamann Morgunblaðsins um ísraelskan pening, mynt sem Arafat hefði sýnt honum, og sem Arafat hefði haldið fram að sýndi óskhyggju um stórríki Ísraels.

Denni gleypti þetta allt hrátt og daginn eftir, 16. maí, þegar blaðamaður Moggans var búinn að grafa dálítið í brandarann, var Denni enn á því að þetta væri satt, enda hafði Steingrímur heyrt þetta með eigin augum og séð með eyrum sínum, eða sí sona.

Arafat var þegar byrjaður að nota þetta trikk sitt á aðra sakleysingja en Steingrím Hermannsson árið 1988, þegar hann hélt því fyrst fram að 10 agorot mynt sleginn hafði verið í Ísrael sýndi óskhyggju Ísraelmanna um Stór-Ísrael sem náði austur í Afganistan.

Skítakarakterar eins og hryðjuverktakinn sálugi nota oft málma til að villa fyrir fólki sýn. Oft hefur tekist dæmalaust vel að pretta Íslendinga með aurum og eðalmálmum.

Hér er mynd af myntinni með örlítið stílfærðri fornmynt, sem Arafat lék á Steingrím með, og fyrir neðan er brotið af hinni fornu mynt, sem prýddi 10 agorot myntir Ísraelsríkis á tímabili. Hér getið þið lesið um trikk Arfafats á Wikipedia

 

 

Siðferðisleg skylda Íslendinga?

Á miðöldum töldu menn það líka siðferðislega skyldu sína að tuska gyðinga til og einangra þá. Nú ætlar Ingibjörg Sólrún að fara að leika þann ljóta leik.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir var vart búin að verma stól utanríkisráðherra meira en nokkra daga, þegar hún var farin að vasast í mikilvægasta málinu í utanríkisstefnu flokks sín. Hana langar, eins og forveranum, Valgerði Sverrisdóttur, að komast í fast samband við Hamas í Palestínu. Blessaðar konurnar vilja fylgja fordæmi Norðmanna, sem reyndar hafa ekkert gert fyrir Palestínumenn síðan þeir viðurkenndu Hamas annað en að senda peninga, sem notaðir eru til vopnaskaks og innbyrðis óaldar meðal Palestínumanna.

Oft les maður um skrítnar konur um allan heim, sem vilja giftast föngum á dauðaganginum, Death Row í BNA. Hvernig skilgreinir maður þá ráðherra sem vilja í samband við heilu hryðjuverkasamtökin? Ég er ekki sálfræðingur og ég hef því ekki klíníska skýringu á þessari áráttu kvenna taka málstað morðingja og það gjarnan fjöldamorðingja. Kannski er þetta "frumstætt" móðureðli. En ég hallast frekar að því að þetta sé stórfellt dómgreindarleysi.

Ég get ég sagt að ég hafi haft mikinn áhuga á, eða kunni góð deili á stjórnmálaferli Ingibjargar Sólrúnar, en ég tók eftir einu fyrir tæpum 15 árum síðan, sem sýndi mér, að Ingibjörg Sólrún hefur merkilega röksemdatækni og skoðanir á sögu Miðausturlanda.

Þá var hún þingmaður Kvennalistans sálugu. Hún ásakaði Ísraelsríki og stofnun Simon Wiesenthals fyrir ýmislegt ómerkilegt, þegar stofnun Símon Wiesenthals óskaði eftir því að sækja íslenskan mann til saka fyrir stríðsglæpi.

Eftir að Davíð Oddson hafði verið í opinberri heimsókn í Ísrael og Palestínu og hafði tekið á móti kröfu Símon Wiesenthals stofnunarinnar um að sækja íslenska stríðsglæpamanninn Eðvald Hinriksson til saka, var þetta haft eftir Ingibjörgu þann 26. febrúar 1993:

"Í rauninni er þessi ferð leiðindaferð, sem hefði betur aldrei verið farin," sagði hún. Um afhendingu bréfs Wiesenthal-stofnunarinnar sagði þingmaðurinn m.a. það skoðun sína að málið gæfi tilefni til að benda á að stjórnvöld Ísraelsríkis væru ekki sérstakir handhafar réttlætis þrátt fyrir hina skelfilegu helför gegn gyðingum í síðari heimstyrjöldinni. Rakti þingmaðurinn alvarleg mannréttindabrot sem hefðu fylgt Ísraelum allt frá stofnun þess og væru það hvað alvarlegust brot þeirra á Genfarsáttmálanum, sem Íslendingar væru aðilar að. Vitnaði hún m.a. í grein eftir Sölva Sölvason lögfræðing um kynningu á Genfarsáttmálanum þar sem hann segði m.a. að aðilaríki sáttmálans skuldbindi sig til að virða og tryggja helgi hans. Því bæri Íslendingum skylda til að einangra þá siðferðislega sem hefðu gerst brotlegir við sáttmálann".

Í sömu fréttaskýringu Morgunblaðsins var einnig rætt við Ólaf Ragnar Grímsson (núverandi forseta lýðveldisins Íslands), sem sýndi að hryðjuverkaleiðtoginn Abbas Mussawi (ö.n. Sayyed Abbas al Mussawi) leiðtoga Hezbullah, sem Ísraelsmenn felldu 16. febrúar 1992, var Ólafi mikill harmdauði.

Ári síðar hafði Ingibjörg Sólrún sett sig aðeins betur inn í málið (enda með próf í sagnfræði) og var hætt að kenna Ísraelsríki um kröfu Stofnunar Símons Wiesenthal. En í staðinn ásakaði hún stofnunina fyrir að vera pólitískt handbendi ísraelskra stjórnvalda og vera ótrúverðuga vegna þess að hún tæki ekki á stríðsglæpum Ísraelsmanna eins og hún tæki á stríðglæpum nasista.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir setti þannig ósmeik og ósmekklega samasemmerki á milli útrýmingarherferðar nasista á hendur gyðingum og stríðsátaka Ísraelsmanna við Palestínumenn og araba, sem sumir hverjir vilja Ísraelsríki afmáð af landakortum eins og kunnugt er.

Nú er Ingibjörg greinilega á leið til Palestínu sem utanríkisráðherra og væntanlega getur hún kennt Palestínumönnum ýmislegt um alþjóðasáttmála og mannréttindi.  Hún gæti t.d. spurt hvernig stendur á því að Palestínumenn myrða sitt eigið fólk á þennan hátt án dóms og laga:

Æstur múgur ljósmyndar lík ungs, palestínsks manns sem nokkrum mínútum áður hafði verið tekin af lífi án dóms og laga af Palestínumönnum. Myndskeið af aftökunni og vanvirðingu múgsins á líki mannsins læt ég flakka hér Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur og skoðanabræðrum og -systrum til upplýsingar.

En ef Ingibjörg Sólrún telur það enn skyldu Íslendinga að einangra Ísraelsríki siðferðilslega eins og hún ætlaði sér árið 1992, þegar í ljós kom að íslendingar hafði verið stríðsglæpamaður, er vert að mæla með því að Ísraelsríki hugsi sig tvisvar um áður en að á móti henni verður tekið.

Mæli ég með því að allir lesi þessa grein Ingibjargar, því hún veitir skilning á frelsisást og vináttuböndum þeim sem Ingibjörg Sólrún vill eiga við hryðjuverkasamtök.

Silfurrefur

Egill kominn í brotajárnið í Efstaleiti

Getur rauðhærði maðurinn ekki bara unnið á báðum stöðum. Silfur Egils á Stöð 2 og Brotajárn Egils hjá RÚV ? ... Æi nú verður farið í mál.....

 

365 miðlar hóta Agli lögbanni

Trúarfasisti, Hallelúja!

Í gær komst ég í tölu trúarfasista. Ævar Rafns Kjartansson dæmir mig og aðra og skrifaði:

"Það er aumt þegar þið trúarfasistarnir verjið gerðir gyðinga sem hafa verið úthrópaðar af öllum hinum siðmenntaða heimi en verndarvængur Bandaríkjanna  heldur enn á floti. Enda stærsti kaupandi vopna frá þeim auk þess sem bandarískum fjölmiðlum og afþreyingariðnaði er að mestu stýrt  af gyðingum sem vilja ekki flytja til Ísrael en kaupa sitt aflátsbréf með stuðningi."

Þessi orð Ævar Rafns sýnir að sjálfsögðu hvað hann er sjálfur. Hann dæmir sig best sjálfur, eins og aðrir stuðningsmenn hryðjuverka og öfgastefnu.

Þessi Stóri Dómur Ævars féll vegna þess að ég hef dregið heilbrigðið í tillögu Vinstri Grænna um að vilja stjórnmálasamband við Hamas í efa. Þá ritaði Ævar um barnamorð Ísraelsmanna. Það er mjög algeng athugasemd hjá þeim sem skilja Hamas, sem þó oftast gleyma því að blessuð börnin tína lífi sínu vegna þess að þeim er beitt sem vopnum í eldlínunni. Vinir Hamas vilja helst ekki heyra um börnin sem vinir þeirra myrða. Tilfinningataugin í Ævari er ekki eins fín þegar honum eru sýnd börn saklausra Ísraelsmanna, gyðinga, sem verða fyrir "frelsisbaráttu" Palestínumanna, múslima, sem Ævar og hans líkir segjast skilja. Börn Palestínumanna sem myrða og deyja í stríðinu eru frelsishetjur, en börn gyðinga eru augljóslega fórnarlömb frelsisbaráttu sem er skilin og studd af Ævari og hans félögum á Íslandi.

Hvers konar fasisti er svo Ævar Rafn, ef við hin erum trúarfasistar? Kannski auðtrúa fasisti? Veltið því fyrir ykkur, og svo getur Ævar horfst í augu við börnin sem uppáhaldsfrelsisbaráttan hans hefur myrt. Ætli hann skilji það sem gerst hefur og geti skammast sín?:

Börn eru heilög

 

Ævar Rafn Kjartansson, grafískur hönnuður, sendi mér línu, tengi í ritgerð sína um "barnamorð" Ísraelsmanna. Þessa sendingu fékk ég vegna þess að ég skrifaði um löngun Vinstri Grænna eftir því að koma Íslendingum í stjórnmálasamband við Hamas og aðra óbótamenn.

Þessi mynd er af Tali Hatuel og dætrum hennar fjórum, sem voru skotnar sundur og saman af Hamas 2. maí árið 2004. Bíll sem þær ferðuðust í hafði verið skotin frá öllum hliðum, væntanlega af ungum og glæsilegum frelsishetjum Hamas, sem Ævar og hans skoðanabræður vilja hafa samræði við. Hila (11), Hadar (9), Roni (7) og Merav (2) fundust í bílnum þar sem þær hjúfruðu sig saman. Blessuð sé minning þeirra.

Ævar og þeir Íslendingar, sem syrgja palestínsk börn, sem oft eru notuð í við eldlínuna til að koma fyrir sprengjum og bera sprengjubelti, er vitanlega fyrirmunað að syrgja þá gyðinga sem hafa misst líf sín fyrir hendi palestínskra hryðjuverkamanna. En ef til vill hefur Ævar áhuga á að lesa um það fólk við tækifæri, þegar hann er búinn að syrgja heilaþvegin börnin sem sett eru á sprengjubelti.

9. ágúst 2001 var nær heilli fjölskyldu útrýmt þar sem hún vara að borða pizzu í hjarta Jerúsalem. Morti Schijveschuurder kona hans Tzira, og þrjú börn Ra'aya, Yitzhak, og Hemda voru myrt af sprengju sem var fyllt af nöglum, skrúfum og brotajárni. 15 manns voru myrtir í árásinni. Afi Motti Schijveschuurders var samstarfsmaður bróður ömmu minnar í Hollandi. Ég syrgi börn Motti og Tziru Schijveschuurders. Tæpu ári áður en þessi fjölskylda var eyðilögð, sat ég með konu minni og dóttur og borðaði á sama pizzustaðnum þar sem Palestínumaður tók 15 manns með sér í dauðann til að frelsa landið sitt. Mig dreymir oft óhugnarlegan draum um þennan stað.

Ævar Rafn Kjartansson, mér þykir líka leitt að börn Palestínumanna þurfi að stunda hernað í stað þess að vera í skóla. Mér þykir leitt að palestínsk börn séu misnotuð til þess að halda áfram skærum, sem hægt hefði verið að koma í veg fyrir ef fullveðja Palestínumenn hefðu haldið rétt á spilunum og viljað frið. Horfið á þetta myndskeið, þar sem heilaþvegin börn hryðjuverkakonu eru misnotuð í "Stundinni okkar" í landi Hamas. Takið eftir því að móðir barnanna drap gyðinga, ekki Ísraelsmenn! Skoðaðu þetta Ævar, þú hinn mikli vinur barnanna í Palestínu.

1132 manns hafa misst lífið vegna óeirða og hryðjuverka Palestínumanna síðan um aldamótin 2000.

Hér getið og hér  getið þið lesið meira um þetta fólk sem var tekið úr umferð vegna frelsisbaráttu Palestínumanna.

Duglegur dvergur

Ég fann því miður ekki stærri mynd af  Bo Elkjær, en hann er ekki mikið stærri en þetta í raunveruleikanum.

Bo Elkjær er lítill blaðamaður á Ekstra Bladet og situr jafnan í Árósum og veldur leiðindum og gerir lélegt danskt ruslablað enn lélegra. Hann hefur nú í nokkur ár nöldrað í þúsundum bréfa, sem hann hefur sent utanríkis- og forsætisráðherrum Dana. Hann heldur líka úti leiðinlegu bloggi, þar sem fólk getur lesið hve nöldurgjarn og leiðinlegur hann er. Mér er reyndar afar mikið á móti skapi að ergja fólk með því að tengja það við þetta blogg, en hér getið þið heimsótt það. "Góða" skemmtun. Ég tek ekki ábyrgð á sjálfsmorðum sem kynnu að verða framin í kjölfar lestursins.

Ef Saddam væri enn við völd í Írak, væri Bo líklega búinn að fá fullt af viðurkenningum frá fjölda hryðjuverkasamtökum fyrir Ameríkanahatur og rithryðjuverk.

Í fyrra var Bo þessi, sem er lítill, ljótur og leiðinlegur, sem væri allt í lagi ef hann væri ekki illa innrættur líka, fremstur í flokki þeirra sem skrifuðu alls kyns níðgreinar í Ekstra Blaðið um útrás Íslendinga. Bo er á því að Íslendingar séu að hrifsa til sín heimsyfirráðin.

Ég móðgaðist fyrir hönd Íslendinga, enda einn af þeim, og kærði Bo til lögregluyfirvalda í Kaupmannahöfn, sem enn eru að velta fyrir sér ósómanum, sem Bo skrifaði um íslendenska sómamenn í útrás. Evrópulög hafa nefnilega breyst dálítið og gerir það yfirvöldum erfitt fyrir að komast að niðurstöðu.

Við erum örugglega eftir að heyra meira um litla Bo.

Fogh skal veita viðtal um Írakstríðið